Zot
De botte fuckman
- 28 mei 2002
- 41.287
- 5.651
Oost Europa motortrip Frans en Ro 6 t/m 13 juli 2015
Eind mei komt het idee boven borrelen om samen naar Oost Europa te gaan. Een plek waar we beiden nog nooit geweest zijn. Na wat kijken op de kaart lijken het Tatra gebergte en de Karpaten in de Oekraïne bereikbaar, maar de tijd beperkt ons wel heel erg. We hebben maar 8 dagen om vanaf Utrecht te vertrekken en terug te komen, dus besluiten we de motorfietsen in de bestelbus te zetten en de vervelende 1000 snelweg kilometers met de bus te te doen. We hebben een grof plan: eerst naar Wroclaw in Polen, want daar is een camping weten we van google maps en van daar af zien we wel wat we doen.
Frans is de maand juni druk met zijn werk, verkoop van zijn huis en de aankoop van een nieuw huis, dus het prepareren van zijn KTM en de bepakking e.d. moet tussen alles door gedaan worden, maar het lukt.
Ro heeft eind Maart een Transalp gekocht die hij al klaargemaakt had voor een trip en die iets moet worden aangepast, maar niet veel. Gelukkig, want zijn hoofd is nog niet helemaal op orde door liefdesverdriet (1 van de redenen van deze trip)
30-6-2015
Tijdens onze vele wandelingen hebben we een stam terras in Amersfoort gevonden, waar we deze avond de laatste besprekingen hebben. Lijstjes opstellen om te zorgen dat we niets dubbel bij ons hebben en weinig vergeten mee te nemen doen we onder het genot onder het genot van bier.
4-7-2015
De cruise controle van de bus begeeft het op de zaterdag voor vertrek. Das een flinke tegenvaller voor de knie van Ro, want die krijgt snel vocht in zijn ouwe gammele knietjes.
5-7-2015
Frans komt op zijn KTM vol bepakt om 15 uur aan bij Ro in Bunnik, waar we de motorfietsen en spullen in de bus laden, gaan eten en daarna op een africa twin en een pan european naar Utrecht gaan voor een biertje en shoarma. De vakantie is begonnen!
6-7-2015
Om 7 uur rijden we weg richting Berlijn. De tomtom van Ro heeft alleen west Europa erin staan, dus we hebben geen idee van de exacte route naar Wroclaw.Gelukkig is frans zo slim geweest om een navigatie app voor met oost Europa op zijn telefoon te zetten en heeft zelfs het adres van de camping erin gezet. We hebben kaarten bij ons van Europa, Tjechie, zuid Polen en Slowakije, dus we komen er altijd.
Onderweg eten we de gehaktballen die Ro gister gebraden heeft op brood, met mayonaise en de knie van Ro gaat steeds meer klagen zonder cruise controle.
Onderweg blijken we helemaal niet langs Berlijn te moeten, maar langs Leipzig. We zijn duidelijk totaal niet voorbereid en zien wel wat er gaat komen. Opvallend is het aantal windmolens in voormalig oost Duitsland.
In Polen aangekomen moeten we geld wisselen. Voor twee honderd euro krijgen we acht honderd Zsloties. Das makkelijk rekenen gelukkig. Wat verder opvalt is dat er de eerste 50 km in Polen geen vluchtstrook is en dat we door een groot bos gebied rijden. Volgens ons gevoel rijden we verkeerd Wroclaw(Breslau) in maar we komen bij de camping uit. We worden hartelijk ontvangen door Borys de eigenaar. Met handen en voeten spreken we af dat we de bus willen laten staan en over een week terug komen. We worden nog geholpen door een Nederlander die een Poolse vriendin heeft en daar op de camping gestrand zijn doordat hun auto kapot is. Voor 50euro mogen we 2 nachten kamperen en een week de auto laten staan. Met de Nederlandse prijzen nog in ons hoofd lijkt dat een super deal, dus nemen hem gelijk aan. Stelletje domme toeristen!!!
Geïnstalleerd op de camping en nu eten. Er is een restaurantje aan de overkant van de weg en daar eten we voor een paar euro schnitzel met friet en bier. Met goed gevulde magen de motoren gepakt en naar het centrum voor koffie..... We komen in een straatje met een grappig terrasje en we gaan ervoor zitten. We kijken onze ogen uit en verdraaien onze nekken. Die Poolse dames zijn echt mooi en als Ro zegt vrouwtje met kinderwagen dan begrijpen wij mekaar. Ongelofelijk en dan die mannen erbij dat maakt het helemaal onverklaarbaar. Die kerels zijn echte horken. We lopen een rondje en willen eigenlijk niet meer weg. Wat een uitzicht en wat een lekker weer. Toch besluiten we tegen het donker naar de camping te gaan en ons mandje op te zoeken. Het eerste probleem doet zich al voor. Ro kan wel gas geven maar het handvat zit los......morgen maar op lossen nu lekker slapen.
7/7
Beiden hebben we vreselijk slecht geslapen. Wat een nachtmerrie die zelf inflatable matjes, dus om 5 uur toen het licht werd waren we wakker en ging Ro koffie zetten. Rustig aan ingepakt en het handvat van Ro provisorisch rijdbaar gemaakt en om 8,30 uur rijden we weg. Ro rijdt voorop zonder kaart in zijn Garmin, dus op kompas richting Tsjechie. We lopen vast in een spoorcomplex, maar vinden een bruggetje via een geitenpaadje, zodat we weer op asfaltachtige ondergrond komen..
Na de eerste kilometers koffie pauze bij een soort van BP met een leuk terrasje. We komen door een plaatsje waar we een fietsenmaker vinden die een foam handvat heeft voor Ro, die kramp in zijn hand begint te krijgen. Met koffie op verder naar Tsjechië door glooiende velden met graan en de Grens over en verder over mooier asfalt en en mooie natuur. Frans stuurt op een mooie stuurweg een snelle bocht in en schrikt zich te tering. zwabber de zwabber.....voorband lek.
Best vreemd gevoel als je dat alleen off-road bent gewend. Frans vervangt samen met Ro de binnenband en we pompen het bandje niet helemaal op in de hitte. Dat is teveel werk ,dus op zachte band naar een benzine pomp voor meer lucht, maar Frans voelt zich nog niet zo vertrouwd na het hachelijke moment met de lekke voorband en als een bocht toch wat sneller nadert, knijpt hij toch zijn voorrem in....lekke band nummer 2. Ventiel afgescheurd!
Weer wiel eruit maar nu moeten we de eerste lekke binnen band plakken zonder plakspullen dus Ro gaat op zoek in de buurt. Frans geniet van het uitzicht van een mooie jongedame in bikini die nat bezweet een stapel hout aan het verplaatsen is.
Ondertussen heeft Ro geen idee waar hij exact is want hij rijdt nog steeds op kompas,dus waar een plaats is waar hij plakspullen kan kopen of de binnenband kan laten plakken??????????Hij neemt de lekke binnenband mee en gaat op zoek naar redding. Eerst wat kilometers naar het oosten, maar daar is niets, dus terug en naar het zuiden. 10 km verder is een plaatsje, met een soort VVV kantoor, Daar vraagt hij met handen en voeten en wijzend op de lege binnenband en pssssssssst doent om een motorzaak, autogarage of fietsenzaak. Alles is goed, zolang er maar solutie en plakkers zijn. De dame van het kantoor snapt niets van die maffe Hollander, maar Ro krijgt uiteindelijk een kaartje van haar met daarop aangegeven het adres van de fietsenmaker. 3 keer die straat door en geen fietsenmaker te zien. Toen maar wat rustiger en ja, zonder groot bord zit er een fietsenmaker die gesloten is van 12 tot 14 uur en het is 13,30 uur @#$% Ro klopt op het raam en er is beweging binnen. Er wordt open gedaan. Weer met handen en voeten, maar het lukt, PLAK SPLULLEN!! Weer terug bij Frans gaat het snel.....we hebben wat water nodig om de band om de velg te laten glijden als “lube” zeg maar. Bij het riviertje komen we niet dus op zoek naar iemand met water.... uiteindelijk gaat een man van een bouwplaats naar huis om een flesje water te halen. Hij komt 20 minuten later terug met water en nog wat fruit. Dus toch nog aardige mensen hier... het fruit was jammer genoeg niet te vreten, maar het water was perfect om het bandje weer op zijn plek te krijgen. Nu met de juiste banden spanning weer op pad. Frans is het vertrouwen compleet kwijt dus rustig op zoek naar een supermarkt voor de late lunch.
Parkeren wordt ons hier niet in dank afgenomen, want tjsa je motor hoor je hier niet op de stoep te zetten. Zeker niet als je net een taludje bij de supermarkt bent opgereden om met je voorwiel omhoog vlak bij die aardige mensen je wiel weer neer te zetten. We worden door een aantal mensen sacherijnig aangesproken, maar ach wij zijn Hollanders dus die motoren staan prima en we gaan lunch halen. Broodjes met pittige Salami en yoki drink om het zaakje weg te spoelen. Vanaf nu nemen we ook ieder 1.5 liter water achterop want we gaan niet nog eens lopen te kloten. Die flessen komen later trouwens nog voorbij (letterlijk).
Over prachtige wegen door het Tsjechische land rijden we langs een motorzaak. Ro ziet alleen de weg als een circuit voor zich, dus rijdt er vol langs. Gelukkig kijkt Frans wel om zich heen en stopt. Na een paar minuten mist Ro wat in zijn spiegels, dus komt ook bij de motorzaak aan om jawel kwart voor 5 (zaak sluit om 17 uur) zodat we een nieuwe binnenband en echte cross handvatten voor de Alp kunnen scoren. Nog ff prettig gesproken met de leuke verkoopster en toen weer verder. Na lang zoeken en kriskras door Fulnek crossen, de camping gevonden die op de kaart vermeld stond. Wat een kut camping! Een paar houten huisjes die allemaal vol zaten met Italiaanse pubers. Geen enkele normale kampeerder! Snel onze tentjes opgezet en gelukkig was de wifi wel goed, dus ff een zooitje appjes versturen enzo. Daarna het pittoreske dorpje in op zoek naar een restaurantje.... WTF nergens wat te vinden in het uitgestorven Fulnek
Na een aantal keer vragen in de bekende handen en voeten stijl, blijken we al 4 keer langs het restaurant van het dorp te zijn gereden. Het lag aan de hoofdweg, maar op een verhoogt talud, waardoor je zo langs reed. Frans besteld een pizza en Ro een varkenshaas met champignon saus en beide vragen om bier. De lieve mensen zien dat we op de motor zijn en ons handen en voeten werk is zodanig slecht dat we alcoholvrij bier krijgen. Ach dat spoelt ook en we bestellen er nog een halve liter gewoon bier bij
8/7
'S nachts onweert het zo hard dat we beiden midden in de nacht de tenten maar even van extra scheerlijnen e.d. voorzien. Als we opstaan is het gelukkig weer droog, maar de zon is pleite. Alles inpakken na een lekker kopje koffie van Ro en op naar een supermarkt voor ontbijt .We gaan maar niet bij de supermarkt eten, want hier hangt ook alweer zo’n goede sfeer, dus bij de eerste pomp kunnen we aan een picknick tafel ons ontbijtje nuttigen en is de koffie dichtbij en vers.
We besluiten dit mooie land met de stugge mensen achter ons te laten en ons geluk te zoeken in Slowakije. Over een mooie pas komen we daar en met een heerlijk gevoel stoppen we voor de lunch; een heerlijk knoflook soepje en twee schnitzels met gekookte aardappels en groenvoer. Dit krijgen we inclusief drank en koffie voor de mooie prijs van €13,50 totaal. Je begrijpt het al die Slowaken kunnen bij ons niet meer stuk. De bediening is goed en vriendelijk en ook de mensen lijken hier niet van mars te komen en zijn ontspannen. Dat geeft een mens weer moed.
We volgen een weggetje dat als hoofdweg op de kaart staat, maar dat was niet helemaal meer up to date. Het was een half geasfalteerde weg half gravel weg geworden echt in de middle off nowhere. Met weinig verkeer (1 auto in 50km) komen we plotseling uit in een redelijk grote plaats. We rijden er snel doorheen, want het Tatra gebergte ligt te wachten om door ons genomen te worden. De pret is echter snel over want Frans krijgt bij een koffie stop aan een meer met lekkere wijven in bikini een vervelend SMSje. De koper van zijn huis krijgt de financiering niet rond @#$%. Graf typhus kutzooi dus op vakantie. Frans ziet de tetten van de vrouwen niet eens meer, dus rijden maar weer.
De weg die we volgen is mooi en het weer begint te betrekken. Het is net alsof we achter een vreselijke bui aan rijden. We halen hem bijna in maar eerst halen we een bijzondere Slowaakse brommer in. We spreken hem aan op een parkeerplaats met mooi uitzicht (ook op de dreigende regenbuien) en horen dat hij half Europa afgereden heeft met de Russische tweetakt. Hij liever dan wij
De tijd dwingt ons het Tatra gebergte te verlaten en richting het dal met de dreigende regen te rijden, want in dat dal bevindt zich het enige dat wij echt nodig hebben deze trip: benzinepompen, vreetschuren en campings. Bij de eerste pomp gooien we de tanken vol en trekken de regenkleding maar vast aan. Nu op zoek naar voer en een slaapplaats.
Na 20 km komen we in de regen bij motorest David, wat niet alleen vreetschuur is, maar ook pension. We zijn gered!!! De prettige dame vraagt ons of we het menu willen zien en dat willen we wel, maar we vragen direct naar een slaapplaats en krijgen te horen dat ze vol geboekt zijn. Ondertussen is de regen veranderd in een ongelofelijke stortbui. De moed zakt ons in de schoenen, maar we herpakken onszelf en proberen de bui af te wachten onder het genot van het heerlijke en goedkope Slowaakse eten, ditmaal met american wedge potato's. Frans belt nog even gezellig met zijn makelaar.
De stoom komt uit zijn oren, maar hij blijft lieve Frans. Ongelofelijk hoe iemand zo pissig kan zijn en toch netjes iemand te woord kan staan. Ro snapt daar niets van. Die had die makelaar finaal door die telefoonlijn getrokken! Nu we toch in een goed humeur zijn, en de bui iets minder is geworden trekken we onze “waterdichte” outfit weer aan en gaan op zoek naar een slaapplek. We rijden echter achter de stortbui aan en halen hem in. Het vizier van Ro beslaat als een gek en het wordt erg donker. Frans zijn koplamp blijkt niet te functioneren en na 30 km komen we drijfnat bij een andere motorest aan. Dat blijkt alleen een zuiplokaal te zijn met zuipschuiten die ons in dronken slowaaks proberen uit te leggen waar een hotel is. Na 2 peuken begrijpen we dat we terug moeten naar een plaats die we net gepasseerd zijn en waar we niets zagen. Nouja, we zullen wel iets over het hoofd hebben gezien, en als we vanaf de andere kant Levoca naderen, zien we dat we de stadsmuur in kunnen rijden, wat we ook doen. Daar zijn inderdaad hotels gelukkig. We nemen onze intrek in hotel Barbakan.
Ongekende luxe voor twee zeiknatte mannen die moe zijn en een biertje lusten. We zetten de motoren op de binnenplaats en halen alleen het hoognodige uit de tassen. Natte zooi uit, douchen, droge kleren aan en naar de bar. Hier is het erg gezellig dus we besluiten een rondje te doen over het pittoreske plein. Daar worden we aangesproken door een vrouw van lichte zeden...... Nee dat risico nemen we maar niet. Er vlak naast zit een lokaal waar ze gerstenat schenken en we nestelen ons aan een tafeltje waar de Wifi vele malen beter is dan in het hotel. Ff lekker naar huis appen enzo. Na 3 biertjes gaan ze dicht en we doen nog een wandelingetje, waarna we onze luxe kamers weer opzoeken om in een heerlijk bed te gaan maffen.
9/7
De volgende ochtend heeft Ro al weer een wandeling gemaakt en voor de foto's gezorgd om Levoca niet te vergeten. Het ontbijt is goed en het weer ziet er een stuk beter uit. We gaan richting de Oekraïne. Ro heeft de kaart erbij gepakt en we kijken ongeveer hoe we rijden. Heerlijk is dat! Geen route of plek die we moeten halen, maar gewoon een richting en we zien verder wel. Ro merkt 's ochtends op dat we moeten shoppen. Hij is zijn onderbroeken vergeten, dus die moeten we onderweg ergens zien te kopen. Weer op pad en de wegen blijven mooi. We komen langs een net geasfalteerde racebaan. We rijden hem af en Ro is net wat eerder, what's new, dan Frans, dus kan hij mooi foto's maken van Frans die bergje op een landweggetje in rijdt. De Racebaan weer terug en als we door een grotere plaats rijden struint Ro wat winkels af op zoek naar onderbroeken. Ro komt zelfs met een kado voor Frans terug, zodat ook hij zijn gereedschap goed op kan ruimen deze vakantie. We rijden met deze buit weer door en drinken koffie bij een klein winkeltje waar de moeder van Beate met grote melkfabrieken ons bedient. Het weer blijft prachtig en we zigzaggen over kleine weggetjes verder naar het oosten. De weggetjes worden steeds kleiner en op een bepaald moment zijn ze niet meer verhard. Alleen maar leuker voor ons :-) De transalp van Ro is hier niet voor gemaakt en op deze wegen blijft Frans op zijn Katoom wel in de spiegel van Ro.
Bij een grote doorgaande weg aangekomen zoeken we een lunch plek. Weer een motorest, dus stoppen we en lopen het “terras” op, waar kinderen en wat boerenzoons zitten en we vragen om eten. Dat is er niet. Wat er wel is is slowaakse imitatie cola en bier. We moeten nog een heel stuk, dus gaan voor de imitatie zut. Één van de boerenzoons spreekt wat engels en probeert ons de weg richting Oekraïne uit te leggen, want de weg die wij willen rijden is opgebroken. Jammer genoeg begrijpen we geen reet van wat ie zegt en zelfs de door hem getekende kaart begrijpen we niet. Bovendien wat nou afgesloten weg? We zijn ervaren offroad rijders, dus we zijn niet bang voor een weg afsluitinkje. We rijden gewoon door bij de borden die ons erop attenderen dat we straks niet meer verder kunnen. Best stoer zo langs die verbodsborden het gravel op. Mooie slingerweggetjes met goeie keien en we knallen lekker door. Dan zien we ineens een vrachtwagen staan, ow hij kan het dus ook... Maar goed wij rijden er langs en dan zien we in de verte mannen druk met de weg. Die zijn serieus bezig en we overleggen. Die gaan het niet leuk vinden als wij over hun net gelegde matten rijden. Ok dus we gaan terug. We helpen die chauffeur die ook terug moet nog even met keren denken we, maar die vertrouwt op zijn meisje en dat heeft nog wel even geduurd kan ik je vertellen.
Terug op de nieuwe route gaan we op zoek naar eten. Ro verdwijnt bij Frans uit het oog op het slingerweggetje waarvan beiden genieten. Het is weer een mooie racebaan de leidt naar het betondorp Svidnik, We zijn terug in de tijd want hier staat een stad uit het Communistische tijdperk. Vierkante betonblokken en vierkante straten en bijna geen restaurantjes. We rijden een voetgangersgebied in en al snel komt er een brede kerel met een Slavisch mokkel op ons af die ons waarschuwt dat we moeten oppassen voor de politie. Wij mogen daar niet rijden en ze controleren vaak...OK wij rijden verder en we komen dan toch nog bij een restaurantje met ja ook hier weer een prachtige Slavische vrouw (dochter van de eigenaar volgens ons) die onze bestelling komt opnemen. Tijdens het eten besluiten we de Oekraïne te laten voor wat het is en de reis richting Polen voort te zetten. De Poolse vrouwen in het vooruitzicht dragen hieraan natuurlijk bij en de verhalen van 6 uur wachten bij de grens met Oekraïne wegen we ook mee. We geven elkaar een hand omdat we het oostelijkste punt van de trip hebben bereikt en terug richting het westen gaan, Het eerste stuk richting de Poolse grens in een drama met veel wegwerkzaamheden op een loodrechte saaie weg. Die raffelen we zo snel mogelijk af en komen daarna in polen bij leukere wegen, waar Ro een interessant zijweggetje ziet. Daar rijden we wat door de prachtige natuur en Ro overweegt een riviertje over te steken......
we besluiten het toch niet te riskeren ook omdat we niet weten of de weg wel verder loopt en dat we niet op een stuk akker van een boer komen. Wel ff lekker om dan weer een stukkie van het asfalt af te zijn. Maar goed we rijden de weg weer op naar de stad met camping in de buurt. Vlak voor de stad wisselen we nog geld bij de pomp en kijkt frans nog even naar de begraafplaats. Die zien er in Polen allemaal pico bello uit. Respect voor je voorouders zullen we maar zeggen. We rijden de stad Nowy Sacz in en we staan bij het stoplicht als Frans in een helder moment de camping ziet,dus we hoeven dit keer niet te zoeken naar de camping. Het weer betrekt en als we bij de receptie zijn krijgen we van een hele charmante en tikje loensende slanke blonde stoot te horen dat we ook een kamer kunnen huren. Dat is niet verkeerd want het waait als de kolere en de lucht is dreigend. We gaan voor luxe en nemen allebei ons intrek in een mooi kamertje. Met balkon. Zooi afgooien en dan op zoek naar licht euveltje van Frans zijn KTM. Na een korte zoektocht blijken de solderingen van het contactslot hun beste tijd te hebben gehad. We(Ro) moeten solderen. Dus wij vragen onze stoot of zij ook een soldeer bout heeft. En ja ze hebben er een, helaas doet hij het voor geen meter, maar dat mag de pret niet drukken. Ro babbelt nog even met de stoot en krijgt alle benodigde informatie om vanavond uit te gaan. Ro werd verteld dat we naar een Galeria moesten...wtf geen centrum met pleintje of zo?? Nee de stoot zei Galeria dus wij naar de Galeria. Na een half uurtje wandelen komen we bij een betonnen complex waarvan we zo onze bedenkingen hebben om naar binnen te gaan. Na de ingang gevonden te hebben door achter iemand aan te lopen, want het zag er niet echt uit als in een ingang, komen we in een prachtig winkel/uitgaanscentrum. We zijn er flabbergasted door …..de omgeving en jawel ook hier lopen de Poolse dames er netjes en verzorgd bij. Frans zijn tong hangt weer eens op zijn knieën en Ro doet mee met nekverrekken. We gaan eten nadat we foto's hebben gemaakt en rond hebben gekeken naar de winkels en pubs. Eenmaal boven gekomen is er een hele verdieping met eettenten als Mac D, Subway KFC etc. We besluiten bij de Turk te gaan eten die geen turks spreekt.
Jammer, want Ro spreekt beter Turks dan dat we samen Pools spreken en daardoor duurt het zeker 10 minuten voor ze begrijpen dat we brood bij de shoarma-achtige schotel willen. Als we lekker zitten te eten komt er een meid met bespottelijk lange benen steeds langs lopen. Ze heeft enkel een sweater aan. Geen rok of iets dergelijks eronder alleen een sweater. En wij maar hopen dat ze d'r armen een keer omhoog doet ergens voor, want hoe het kan dat we geen teen zien verbaast ons en eerlijk gezegd zijn we wel aan een teen toe. Na het eten nog een verdieping lager voor een ijsje en als ook dat er in zit gaan we op zoek naar Bier, Er blijkt ook nog een heel warenhuis in de kelder te zitten waar je van alles kan kopen. We vinden hier zelfs meerdere types soldeerbout met verschillende soorten tin. Ro maakt een keus en we gaan bepakt en bezakt weer naar de mooi blonde receptioniste, want De Galeria ging dicht ook. We gaan na een balkonbiertje naar bed en Ro komt 's nachts door een vreselijke gebeurtenis niet meer in slaap. De receptioniste jawel zijn nieuwe lieffie is weg zonder ook maar een briefje of knipoog. Er zit nu een ander dame maar lang niet zo mooi en blond en lekker en lief lachend.
10/7
Ro zet koffie en brengt Frans een bakkie via het balkon.
Het weer is redelijk en na de koffie gaat Ro aan het solderen.
Na enig gevloek met die klote draadjes van Frans z'n Katoem zit alles weer op zijn plek en kan na het testen de boel door Frans weer in elkaar geschroefd worden. Toch wel makkelijk niet afgebroken breekboutjes in je contact slot als je een Katoem hebt. We rijden weg en Ro heeft toch een beetje ludevedu, maar als snel komt hij weer bij en spot een paar rode parasols naast een parkeerplaats. Hier is een bakkertje en met een goed koffiezet apparaat dus we genieten en nemen twee bakkies. De kaart wordt tevoorschijn getoverd en we besluiten naar Krakow te rijden, want dat is een grote stad met vrouwen, eten en bier. We nemen nog wat voer en water mee en rijden verder. Ro heeft last van zijn knie dus we kopen een bezemsteel. Hij maakt Highway steps op zijn Ransalp met de voor het eerst echt gebruikte Leatherman van Frans (haha het is echt waar) en met tie-wraps en als echte Biker zit hij heel relaxed te sturen, met minder pijn.
De wegen zijn saai en de route is niet al te lang. Ro interpreteert dat als we kunnen wel wat gaan kloten van de weg af..... We rijden een paadje in en al snel is er geen asfalt meer. We komen op de alpenwei van Heidi en met rotsblokjes en steil omhoog komen we bij een kruising waar we besluiten links te gaan.
Het gaat best heftig nar beneden, maar ondanks het verlies van een fles water komen we heelhuids beneden en rijden eigenlijk over een mooie weg verder naar wat blijkt een toeristische plek waar men vooral wandelt. We halen wat brood en gaan gezellig in een parkje eten. We gaan nog een terrasje pakken voor wat koffie en dan stijgen we weer op. We zoeken een klein paadje op de kaart en we duiken een pad in waarvan Ro later aan Frans vertelde dat dat niet mocht, maar Frans was te druk met naar boven rijden en zo... We rijden lekker door en dan staat daar in een keer een hele klas schoolkinderen. We rijden verder en dan wordt de ondergrond leemachtig en nat, dus glad. We blijven rijden tot een punt waar we stil staan om even op adem komen. De waterfles van Ro is er op een klim met rotsblokken af gedonderd en ook de Highwaysteps zaten niet meer onder de motor. Op een gegeven afdaling stapt Ro af en loopt een stukje vooruit om de situatie in te schatten, want de spekgladde weg loopt plots steil naar beneden.
Als Frans vraagt “gaan we terug?” Antwoord hij “nee, ken wel” Dus als Ro op wegbandjes dat zegt kan Frans niet achter blijven op de semi noppen Heidenautjes. Nu begint het glijspektakel en peentjeszweetavontuur. Het is steil en nat en blubber/boetseerklei achtig. Frans verliest Ro uit het oog. Maar we hebben allebei geen tijd voor elkaar. Werkelijk alle skills worden aangesproken en we banen ons een weg over de glijbaan. Op een wat vlakker punt ziet Frans een meisje gillend weg sprinten het bos in als hij de hoek om komt. Ro was haar al eerder tegen gekomen en ze had hem wat gevraagd. Hij had geantwoord en voor de gein een slaande beweging naar haar derrière gemaakt en dat vond ze eng, ze schrok natuurlijk pas echt toen Frans om de hoek kwam helemaal bezweet en hijgend als een geile man. ( het was natuurlijk angstzweet en geen conditie maar dat wist dat arme meisje niet.)
We besloten ons snel uit de voeten te maken, voor de hermandad ons zou opwachten. Dat stond echt niet op de planning, dus zo snel mogelijk dat stuk bos uit. Een flink stuk verder een ander bos in gereden op aanwijzing van een man bij een bushalte, die ons in de bekende gebaren taal uitlegde dat het een klein stukje onverhard zou zijn met daarna weer asfalt. Dat klopte de eerste honderden meters onverhard, toen asfalt en daarna weiland met stijgings-percentage 20% waar de wegbandjes van Ro echt niet omhoog kwamen, dus met veel gevloek tegen onze principes in omkeren. Op zoek naar een ander pad dat grofweg richting Krakau gaat. Weer rijden een stuk terug en gaan het volgende pad in. Op een gegeven moment kwamen we langs een school tegen voor paragliders, dus we zitten redelijk hoog. Wanneer we over een bergkammetje rijden wordt het weer onverhard en de kaart geeft geen duidelijkheid. Nu was het de beurt aan Frans om ff kijken waar het naar toe ging, want Ro zat helemaal stuk na het wegbanden glij avontuur eerder op de dag. Het is onduidelijk hoe het verloop is dus we besluiten het zekere voor het onzekere te nemen en rijden de prachtige weg weer terug en gaan over de wat grotere weg op zoek naar koffie en voer, We vinden een restaurantje waar de charmante dames zijn gekleed in dirnels of zoiets. Helaas veranderd dat niets aan het slechte eten. Echte koffie hebben ze ook niet alleen oplos bocht, dus de zoektocht naar KOFFIE ging verder. Stoppen, geen goede koffie, Stoppen, geen goede koffie, Stoppen, geen goede koffie, Stoppen, geen goede koffie, Stoppen, geen goede koffie uiteindelijk dan toch een tentje met goed espresso apparaat en Ro kan bijtanken. Heerlijk op adem gekomen op het terrasje en we konden op naar de big city. Met telefoon navigatie in 1 keer naar de camping in Krakau gereden met Frans voorop, Ro kon alleen nog maar volgen......
Op de camping flirte de receptioniste ongegeneerd met Frans met lachjes en toespelingen over het feit dat Hollandse mannen zo lekker zijn...maar Frans is bezet en blijft netjes dus vette pech. De wifi is klote op deze grote camping, maar bij de receptie is het bereik goed. We zetten ons bivak op, douchen en kleden ons om en gaan de stad in. Met de tram want dan kunnen we lekker zuipen. We komen aan op het centrale plein en het ziet er wederom prachtig uit. De gebouwen en vrouwen zijn weer van grote schoonheid. We eten buiten bij een Italiaan pasta en het is goed om ons heen kijken. Er lopen weer verschillende vrouwen rond en bij 1 valt Ro bijna van zijn stoel. Een doorschijnende rok met daarin prachtige snelwandelende lange benen, haar voeten in sportschoenen en bovenal een prachtige trotse uitstraling Na de koffie wandelen we over het plein en daar komt er een spetter uit een James Bond film aan. Wij in de rol van PI volgen deze prachtig gevulde strakke spijkerbroek in een soort van trance. Volkomen onder hypnose dwalen onze gedachten af. Gefocust op de ruimte bovenaan haar dijen waar haar benen weer uiteen wijken voordat ze samenvloeien in een prachtig hartvormige kont waar we allebei zo onze eigen gedachten bij hebben. Na een achtervolging van 10 minuten is Frans eerder bij zinnen dan Ro. Dit wordt niks zegt hij en haalt Ro bruut uit zijn fantasie. Op naar een kroeg en we komen uit in de Joodse wijk waar we in een leuk cafeetje met goede muziek en jongelui wat biertjes nuttigen. We missen natuurlijk de laatste bus en nemen na een shoarma lekker de taxi naar de camping.
11-7
We genieten van de uitstekende douche op de camping en pakken steeds sneller onze spullen op de motorfietsen.
Ro is weer niet vooruit te branden en heeft koffie nodig, maar het is weer droevig gesteld met de koffie in dit gebied. We halen een ontbijt bij een supermarkt en op een bankje bij een pleintje eten we dat op, met achter ons een foto van de paus.
We denken dat het de geboorteplaats van de paus is, maar weten dat beide niet zeker. Na een gratis pontje vinden we na 100 km rijden pas een wellness resort met uitstekende koffie en prettige serveersters.
Bij een prachtig stuwmeer genieten we weer van een uitstekende lunch. Vandaag weinig kilometers want we zijn nog behoorlijk gaar van gister en de alcohol + de prachtige benen en kont moeten nog mentaal verwerkt worden. In Rybnik zou een camping zijn, dus wij op zoek, maar ditmaal vinden we niets. We besluiten op een terrasje even wat bij te tanken en krijgen een heerlijke smoothie van een charmante jongedame. Dat doet ons goed en vol goede moed gaan we door met onze zoektocht naar een camping. Na heel Rybnik 3x doorkruist te hebben blijft er maar 1 slaapplek over. Hotel Arena naast het sportstadion. Saai hotel, maar goedkoop, goede wifi en natuurlijk weer een heel fijne dame achter de receptie. Spullen op bed, douchen, omkleden en het stadje verkennen te voet.
Waar we dachten dat het centrum was (bij de kerk) was niets te vinden, maar na wat zoekwerk en instinctief de vrouwen geur volgend komen we bij het uitgaansgebied. Een heel gezellig plein zonder kerk, maar vol met chica's. We eten belachelijk duur voor onze begrippen, maar wel erg lekker en halen daarna bij de ijssalon nog een ijsje. Met een goede bodem kunnen we aan het bier op het gezellige plein.
12-7
Vandaag terug naar Wroclaw, en we willen een beetje vroeg aankomen om echt van de mooie dames aldaar te genieten, dus vroeg op pad en bij een benzinepomp wild bean koffie tanken, met een pizza broodje als ontbijt.
Fuel for Men!!! De straten zijn verlaten en we vliegen lekker over de kleine weggetjes door de dorpjes. Daar snappen we waarom de straten verlaten zijn. Het hele dorp loopt volledig opgedoft richting de kerk. De dames die het konden hebben meestal in mini jurkjes, dus pijn aan onze nekken. Mooi dachten we, tot een uur of 12 hebben we een lege race baan en dus zijn we hard, maar soepel door het glooiende gebied geknald. Wel bij elke kerk gas terug om van de “omgeving” te genieten natuurlijk. We gaan Nysa verkennen om de inwendige mens tevreden te stellen maar op zondag is er niet veel loos. Na wat omzwervingen zien we een aantal mensen op een terrasje bij een soort cafeetje zitten. We gaan zitten en wachten op bediening nu komt een man met het ontbloot bovenlichaam op ons af en begint een praatje. Het blijkt dat dit hun prive krib is. Ze komen daar samen met vrienden en drinken bier en maken lol. Ze zijn net aan het eten en we kunnen mee eten. Zo gezegd zo gedaan. De man is echt een patjepeer. Bla bla ba en nog meer grote verhalen. Zijn lijf staat strak van de anabole en de vrouwen om hem heen flirten met ons als hitsige dozen. Zij speelt met zijn tiet en hij met die van haar! WTF waar zijn we nu beland????....Frans ontwijkt de blikken en Ro speelt gezellig mee zonder dat die pannenkoek iets door heeft ( hij heeft al wat drank in zijn bloedsomloop en wordt steeds amicaler en irritanter we drinken de koffie op en eten onze bordjes leeg en vragen of we nog moeten betalen. Dat hoeft niet en we nemen afscheid als beste vrienden voor het leven om gewoon lekker weg te kunnen. Buikje vol en een ervaring rijker.
Erg vroeg waren we vrij dicht bij onze eindbestemming, dus besloten we het leuke stukje bij het spoor van dag 1 de andere kant op te pakken voor wat extra stof en off road afsluiting van de trip.
Bij aankomst op de camping is de bus er nog en worden we vriendelijk ontvangen dooor de eigenaar van de camping. Ook die gozer met zijn kapotte auto stond er nog, je verbaasd je er weer over hoe zo'n kerel zo'n vrouw aan de haak slaat. Maar goed wij moeten het dorp in dus snel tentjes opgezet motoren in de bus en fris en fruitig de stad in met tram lijn 2.
Heerlijk terug in het mooie centrum en ook vandaag zijn de vrouwen uit alle kieren gekropen om zich van hun beste kant te laten zien tijdens het flaneren over het plein.
We zoeken een restaurant uit met knappe bediening in zwarte strakke en goed gevulde leggings. Onze honger naar voedsel werd goed gestild echter de honger naar vrouwelijk vlees werd verder aangewakkerd. Wat kunnen die vrouwen toch sierlijk hun achterwerk laten deinen bij het weglopen van onze tafel. De deining van de voorkant nog vers in het geheugen van de aankomst bij de tafel. We zijn gezegend dat wij mannen zijn en dat we goede ogen hebben gekregen van onze voorouders. Na het eten nog even een toetje aan het grote plein scoren en als we gaan zitten betrekt helaas de lucht.
Nu de lucht dreigender wordt verdwijnen de meest mooie vrouwen als sneeuw voor de zon. We besluiten nog een ijsje te halen en al etend begint het met bakken uit de lucht te komen. De dames met de witte t-shirts zijn helaas al weg. We wachten rustig af en dan gaan we in snelle draf naar het overdekte winkel centrum om te kijken of we daar nog wat Poolse schone tegen het lijf lopen. Helaas gaan ze na een korte periode al dicht, maar we kunnen nog wel bier en water etc scoren voor op de camping en de terugreis. We besluiten de tram terug te nemen. Hmmm volgens mij rijdt ie toch een beetje anders dan de heen weg. We vragen even hoe en wat en de chauffeur geeft ons een tip. Die volgen we op en weer staan we ergens waar we niet willen zijn. We hebben een telefoon dus we gaan lopen naar de camping met de navigatie. Het lijkt een klein stukje en dat valt dan toch ff tegen. We lopen door de regen en in de schemering stikt het van de muggen. We zeiken nog even bij een soort strandbarretje waar we niks meer kunnen bestellen en lopen het donker in. We hebben ons toch redelijk vergist, dus zeiknat na twee uur op verkeerde schoenen zijn we blij dat op de camping aankomen. Bier tijd in het prieeltje van de campingbaas.
13-7-2015
We tyfen onze zeiknatte tenten in de bus. Netjes inpakken heeft geen nut, want ze moeten thuis uitgehangen worden en beginnen aan de 1000 km terugreis. Direct naast de camping is een mini supermarktje (kleiner dan mijn woonkamer) waar we snaai en broodjes e.d. voor onderweg inslaan. Op de snelweg speelt de knie van Ro weer op, dus wordt de tot highwaystep/ afgezaagde bezemsteel nu gebruikt om met de hand gas te geven. In Duitsland schikken we ons gek van de prijzen die ze durven vragen voor slecht eten. We zijn verwend in Polen en Slowakije. De reis gaat verder erg soepel en we zijn redelijk bijtijds weer terug. Eerst de zooi bij Ro uitladen. Frans denkt daarvandaan naar huis te rijden op de motor, maar we bedenken een beter plan. Gewoon samen naar Frans, spullen uitladen en op ons stam teras in Amersfoort met een hamburger en een biertje de vakantie afsluiten
Nawoord, het schrijven van dit verhaal is in gezellige etappes gedaan, met veel bier en plezier. Er waren geen vrouwen bij betrokken tot ons spijt.
Eind mei komt het idee boven borrelen om samen naar Oost Europa te gaan. Een plek waar we beiden nog nooit geweest zijn. Na wat kijken op de kaart lijken het Tatra gebergte en de Karpaten in de Oekraïne bereikbaar, maar de tijd beperkt ons wel heel erg. We hebben maar 8 dagen om vanaf Utrecht te vertrekken en terug te komen, dus besluiten we de motorfietsen in de bestelbus te zetten en de vervelende 1000 snelweg kilometers met de bus te te doen. We hebben een grof plan: eerst naar Wroclaw in Polen, want daar is een camping weten we van google maps en van daar af zien we wel wat we doen.
Frans is de maand juni druk met zijn werk, verkoop van zijn huis en de aankoop van een nieuw huis, dus het prepareren van zijn KTM en de bepakking e.d. moet tussen alles door gedaan worden, maar het lukt.
Ro heeft eind Maart een Transalp gekocht die hij al klaargemaakt had voor een trip en die iets moet worden aangepast, maar niet veel. Gelukkig, want zijn hoofd is nog niet helemaal op orde door liefdesverdriet (1 van de redenen van deze trip)
30-6-2015
Tijdens onze vele wandelingen hebben we een stam terras in Amersfoort gevonden, waar we deze avond de laatste besprekingen hebben. Lijstjes opstellen om te zorgen dat we niets dubbel bij ons hebben en weinig vergeten mee te nemen doen we onder het genot onder het genot van bier.
4-7-2015
De cruise controle van de bus begeeft het op de zaterdag voor vertrek. Das een flinke tegenvaller voor de knie van Ro, want die krijgt snel vocht in zijn ouwe gammele knietjes.
5-7-2015
Frans komt op zijn KTM vol bepakt om 15 uur aan bij Ro in Bunnik, waar we de motorfietsen en spullen in de bus laden, gaan eten en daarna op een africa twin en een pan european naar Utrecht gaan voor een biertje en shoarma. De vakantie is begonnen!
6-7-2015
Om 7 uur rijden we weg richting Berlijn. De tomtom van Ro heeft alleen west Europa erin staan, dus we hebben geen idee van de exacte route naar Wroclaw.Gelukkig is frans zo slim geweest om een navigatie app voor met oost Europa op zijn telefoon te zetten en heeft zelfs het adres van de camping erin gezet. We hebben kaarten bij ons van Europa, Tjechie, zuid Polen en Slowakije, dus we komen er altijd.
Onderweg eten we de gehaktballen die Ro gister gebraden heeft op brood, met mayonaise en de knie van Ro gaat steeds meer klagen zonder cruise controle.
Onderweg blijken we helemaal niet langs Berlijn te moeten, maar langs Leipzig. We zijn duidelijk totaal niet voorbereid en zien wel wat er gaat komen. Opvallend is het aantal windmolens in voormalig oost Duitsland.
In Polen aangekomen moeten we geld wisselen. Voor twee honderd euro krijgen we acht honderd Zsloties. Das makkelijk rekenen gelukkig. Wat verder opvalt is dat er de eerste 50 km in Polen geen vluchtstrook is en dat we door een groot bos gebied rijden. Volgens ons gevoel rijden we verkeerd Wroclaw(Breslau) in maar we komen bij de camping uit. We worden hartelijk ontvangen door Borys de eigenaar. Met handen en voeten spreken we af dat we de bus willen laten staan en over een week terug komen. We worden nog geholpen door een Nederlander die een Poolse vriendin heeft en daar op de camping gestrand zijn doordat hun auto kapot is. Voor 50euro mogen we 2 nachten kamperen en een week de auto laten staan. Met de Nederlandse prijzen nog in ons hoofd lijkt dat een super deal, dus nemen hem gelijk aan. Stelletje domme toeristen!!!
Geïnstalleerd op de camping en nu eten. Er is een restaurantje aan de overkant van de weg en daar eten we voor een paar euro schnitzel met friet en bier. Met goed gevulde magen de motoren gepakt en naar het centrum voor koffie..... We komen in een straatje met een grappig terrasje en we gaan ervoor zitten. We kijken onze ogen uit en verdraaien onze nekken. Die Poolse dames zijn echt mooi en als Ro zegt vrouwtje met kinderwagen dan begrijpen wij mekaar. Ongelofelijk en dan die mannen erbij dat maakt het helemaal onverklaarbaar. Die kerels zijn echte horken. We lopen een rondje en willen eigenlijk niet meer weg. Wat een uitzicht en wat een lekker weer. Toch besluiten we tegen het donker naar de camping te gaan en ons mandje op te zoeken. Het eerste probleem doet zich al voor. Ro kan wel gas geven maar het handvat zit los......morgen maar op lossen nu lekker slapen.
7/7
Beiden hebben we vreselijk slecht geslapen. Wat een nachtmerrie die zelf inflatable matjes, dus om 5 uur toen het licht werd waren we wakker en ging Ro koffie zetten. Rustig aan ingepakt en het handvat van Ro provisorisch rijdbaar gemaakt en om 8,30 uur rijden we weg. Ro rijdt voorop zonder kaart in zijn Garmin, dus op kompas richting Tsjechie. We lopen vast in een spoorcomplex, maar vinden een bruggetje via een geitenpaadje, zodat we weer op asfaltachtige ondergrond komen..
Na de eerste kilometers koffie pauze bij een soort van BP met een leuk terrasje. We komen door een plaatsje waar we een fietsenmaker vinden die een foam handvat heeft voor Ro, die kramp in zijn hand begint te krijgen. Met koffie op verder naar Tsjechië door glooiende velden met graan en de Grens over en verder over mooier asfalt en en mooie natuur. Frans stuurt op een mooie stuurweg een snelle bocht in en schrikt zich te tering. zwabber de zwabber.....voorband lek.
Best vreemd gevoel als je dat alleen off-road bent gewend. Frans vervangt samen met Ro de binnenband en we pompen het bandje niet helemaal op in de hitte. Dat is teveel werk ,dus op zachte band naar een benzine pomp voor meer lucht, maar Frans voelt zich nog niet zo vertrouwd na het hachelijke moment met de lekke voorband en als een bocht toch wat sneller nadert, knijpt hij toch zijn voorrem in....lekke band nummer 2. Ventiel afgescheurd!
Weer wiel eruit maar nu moeten we de eerste lekke binnen band plakken zonder plakspullen dus Ro gaat op zoek in de buurt. Frans geniet van het uitzicht van een mooie jongedame in bikini die nat bezweet een stapel hout aan het verplaatsen is.
Ondertussen heeft Ro geen idee waar hij exact is want hij rijdt nog steeds op kompas,dus waar een plaats is waar hij plakspullen kan kopen of de binnenband kan laten plakken??????????Hij neemt de lekke binnenband mee en gaat op zoek naar redding. Eerst wat kilometers naar het oosten, maar daar is niets, dus terug en naar het zuiden. 10 km verder is een plaatsje, met een soort VVV kantoor, Daar vraagt hij met handen en voeten en wijzend op de lege binnenband en pssssssssst doent om een motorzaak, autogarage of fietsenzaak. Alles is goed, zolang er maar solutie en plakkers zijn. De dame van het kantoor snapt niets van die maffe Hollander, maar Ro krijgt uiteindelijk een kaartje van haar met daarop aangegeven het adres van de fietsenmaker. 3 keer die straat door en geen fietsenmaker te zien. Toen maar wat rustiger en ja, zonder groot bord zit er een fietsenmaker die gesloten is van 12 tot 14 uur en het is 13,30 uur @#$% Ro klopt op het raam en er is beweging binnen. Er wordt open gedaan. Weer met handen en voeten, maar het lukt, PLAK SPLULLEN!! Weer terug bij Frans gaat het snel.....we hebben wat water nodig om de band om de velg te laten glijden als “lube” zeg maar. Bij het riviertje komen we niet dus op zoek naar iemand met water.... uiteindelijk gaat een man van een bouwplaats naar huis om een flesje water te halen. Hij komt 20 minuten later terug met water en nog wat fruit. Dus toch nog aardige mensen hier... het fruit was jammer genoeg niet te vreten, maar het water was perfect om het bandje weer op zijn plek te krijgen. Nu met de juiste banden spanning weer op pad. Frans is het vertrouwen compleet kwijt dus rustig op zoek naar een supermarkt voor de late lunch.
Parkeren wordt ons hier niet in dank afgenomen, want tjsa je motor hoor je hier niet op de stoep te zetten. Zeker niet als je net een taludje bij de supermarkt bent opgereden om met je voorwiel omhoog vlak bij die aardige mensen je wiel weer neer te zetten. We worden door een aantal mensen sacherijnig aangesproken, maar ach wij zijn Hollanders dus die motoren staan prima en we gaan lunch halen. Broodjes met pittige Salami en yoki drink om het zaakje weg te spoelen. Vanaf nu nemen we ook ieder 1.5 liter water achterop want we gaan niet nog eens lopen te kloten. Die flessen komen later trouwens nog voorbij (letterlijk).
Over prachtige wegen door het Tsjechische land rijden we langs een motorzaak. Ro ziet alleen de weg als een circuit voor zich, dus rijdt er vol langs. Gelukkig kijkt Frans wel om zich heen en stopt. Na een paar minuten mist Ro wat in zijn spiegels, dus komt ook bij de motorzaak aan om jawel kwart voor 5 (zaak sluit om 17 uur) zodat we een nieuwe binnenband en echte cross handvatten voor de Alp kunnen scoren. Nog ff prettig gesproken met de leuke verkoopster en toen weer verder. Na lang zoeken en kriskras door Fulnek crossen, de camping gevonden die op de kaart vermeld stond. Wat een kut camping! Een paar houten huisjes die allemaal vol zaten met Italiaanse pubers. Geen enkele normale kampeerder! Snel onze tentjes opgezet en gelukkig was de wifi wel goed, dus ff een zooitje appjes versturen enzo. Daarna het pittoreske dorpje in op zoek naar een restaurantje.... WTF nergens wat te vinden in het uitgestorven Fulnek
Na een aantal keer vragen in de bekende handen en voeten stijl, blijken we al 4 keer langs het restaurant van het dorp te zijn gereden. Het lag aan de hoofdweg, maar op een verhoogt talud, waardoor je zo langs reed. Frans besteld een pizza en Ro een varkenshaas met champignon saus en beide vragen om bier. De lieve mensen zien dat we op de motor zijn en ons handen en voeten werk is zodanig slecht dat we alcoholvrij bier krijgen. Ach dat spoelt ook en we bestellen er nog een halve liter gewoon bier bij
8/7
'S nachts onweert het zo hard dat we beiden midden in de nacht de tenten maar even van extra scheerlijnen e.d. voorzien. Als we opstaan is het gelukkig weer droog, maar de zon is pleite. Alles inpakken na een lekker kopje koffie van Ro en op naar een supermarkt voor ontbijt .We gaan maar niet bij de supermarkt eten, want hier hangt ook alweer zo’n goede sfeer, dus bij de eerste pomp kunnen we aan een picknick tafel ons ontbijtje nuttigen en is de koffie dichtbij en vers.
We besluiten dit mooie land met de stugge mensen achter ons te laten en ons geluk te zoeken in Slowakije. Over een mooie pas komen we daar en met een heerlijk gevoel stoppen we voor de lunch; een heerlijk knoflook soepje en twee schnitzels met gekookte aardappels en groenvoer. Dit krijgen we inclusief drank en koffie voor de mooie prijs van €13,50 totaal. Je begrijpt het al die Slowaken kunnen bij ons niet meer stuk. De bediening is goed en vriendelijk en ook de mensen lijken hier niet van mars te komen en zijn ontspannen. Dat geeft een mens weer moed.
We volgen een weggetje dat als hoofdweg op de kaart staat, maar dat was niet helemaal meer up to date. Het was een half geasfalteerde weg half gravel weg geworden echt in de middle off nowhere. Met weinig verkeer (1 auto in 50km) komen we plotseling uit in een redelijk grote plaats. We rijden er snel doorheen, want het Tatra gebergte ligt te wachten om door ons genomen te worden. De pret is echter snel over want Frans krijgt bij een koffie stop aan een meer met lekkere wijven in bikini een vervelend SMSje. De koper van zijn huis krijgt de financiering niet rond @#$%. Graf typhus kutzooi dus op vakantie. Frans ziet de tetten van de vrouwen niet eens meer, dus rijden maar weer.
De weg die we volgen is mooi en het weer begint te betrekken. Het is net alsof we achter een vreselijke bui aan rijden. We halen hem bijna in maar eerst halen we een bijzondere Slowaakse brommer in. We spreken hem aan op een parkeerplaats met mooi uitzicht (ook op de dreigende regenbuien) en horen dat hij half Europa afgereden heeft met de Russische tweetakt. Hij liever dan wij
De tijd dwingt ons het Tatra gebergte te verlaten en richting het dal met de dreigende regen te rijden, want in dat dal bevindt zich het enige dat wij echt nodig hebben deze trip: benzinepompen, vreetschuren en campings. Bij de eerste pomp gooien we de tanken vol en trekken de regenkleding maar vast aan. Nu op zoek naar voer en een slaapplaats.
Na 20 km komen we in de regen bij motorest David, wat niet alleen vreetschuur is, maar ook pension. We zijn gered!!! De prettige dame vraagt ons of we het menu willen zien en dat willen we wel, maar we vragen direct naar een slaapplaats en krijgen te horen dat ze vol geboekt zijn. Ondertussen is de regen veranderd in een ongelofelijke stortbui. De moed zakt ons in de schoenen, maar we herpakken onszelf en proberen de bui af te wachten onder het genot van het heerlijke en goedkope Slowaakse eten, ditmaal met american wedge potato's. Frans belt nog even gezellig met zijn makelaar.
Ongekende luxe voor twee zeiknatte mannen die moe zijn en een biertje lusten. We zetten de motoren op de binnenplaats en halen alleen het hoognodige uit de tassen. Natte zooi uit, douchen, droge kleren aan en naar de bar. Hier is het erg gezellig dus we besluiten een rondje te doen over het pittoreske plein. Daar worden we aangesproken door een vrouw van lichte zeden...... Nee dat risico nemen we maar niet. Er vlak naast zit een lokaal waar ze gerstenat schenken en we nestelen ons aan een tafeltje waar de Wifi vele malen beter is dan in het hotel. Ff lekker naar huis appen enzo. Na 3 biertjes gaan ze dicht en we doen nog een wandelingetje, waarna we onze luxe kamers weer opzoeken om in een heerlijk bed te gaan maffen.
9/7
De volgende ochtend heeft Ro al weer een wandeling gemaakt en voor de foto's gezorgd om Levoca niet te vergeten. Het ontbijt is goed en het weer ziet er een stuk beter uit. We gaan richting de Oekraïne. Ro heeft de kaart erbij gepakt en we kijken ongeveer hoe we rijden. Heerlijk is dat! Geen route of plek die we moeten halen, maar gewoon een richting en we zien verder wel. Ro merkt 's ochtends op dat we moeten shoppen. Hij is zijn onderbroeken vergeten, dus die moeten we onderweg ergens zien te kopen. Weer op pad en de wegen blijven mooi. We komen langs een net geasfalteerde racebaan. We rijden hem af en Ro is net wat eerder, what's new, dan Frans, dus kan hij mooi foto's maken van Frans die bergje op een landweggetje in rijdt. De Racebaan weer terug en als we door een grotere plaats rijden struint Ro wat winkels af op zoek naar onderbroeken. Ro komt zelfs met een kado voor Frans terug, zodat ook hij zijn gereedschap goed op kan ruimen deze vakantie. We rijden met deze buit weer door en drinken koffie bij een klein winkeltje waar de moeder van Beate met grote melkfabrieken ons bedient. Het weer blijft prachtig en we zigzaggen over kleine weggetjes verder naar het oosten. De weggetjes worden steeds kleiner en op een bepaald moment zijn ze niet meer verhard. Alleen maar leuker voor ons :-) De transalp van Ro is hier niet voor gemaakt en op deze wegen blijft Frans op zijn Katoom wel in de spiegel van Ro.
Bij een grote doorgaande weg aangekomen zoeken we een lunch plek. Weer een motorest, dus stoppen we en lopen het “terras” op, waar kinderen en wat boerenzoons zitten en we vragen om eten. Dat is er niet. Wat er wel is is slowaakse imitatie cola en bier. We moeten nog een heel stuk, dus gaan voor de imitatie zut. Één van de boerenzoons spreekt wat engels en probeert ons de weg richting Oekraïne uit te leggen, want de weg die wij willen rijden is opgebroken. Jammer genoeg begrijpen we geen reet van wat ie zegt en zelfs de door hem getekende kaart begrijpen we niet. Bovendien wat nou afgesloten weg? We zijn ervaren offroad rijders, dus we zijn niet bang voor een weg afsluitinkje. We rijden gewoon door bij de borden die ons erop attenderen dat we straks niet meer verder kunnen. Best stoer zo langs die verbodsborden het gravel op. Mooie slingerweggetjes met goeie keien en we knallen lekker door. Dan zien we ineens een vrachtwagen staan, ow hij kan het dus ook... Maar goed wij rijden er langs en dan zien we in de verte mannen druk met de weg. Die zijn serieus bezig en we overleggen. Die gaan het niet leuk vinden als wij over hun net gelegde matten rijden. Ok dus we gaan terug. We helpen die chauffeur die ook terug moet nog even met keren denken we, maar die vertrouwt op zijn meisje en dat heeft nog wel even geduurd kan ik je vertellen.
Terug op de nieuwe route gaan we op zoek naar eten. Ro verdwijnt bij Frans uit het oog op het slingerweggetje waarvan beiden genieten. Het is weer een mooie racebaan de leidt naar het betondorp Svidnik, We zijn terug in de tijd want hier staat een stad uit het Communistische tijdperk. Vierkante betonblokken en vierkante straten en bijna geen restaurantjes. We rijden een voetgangersgebied in en al snel komt er een brede kerel met een Slavisch mokkel op ons af die ons waarschuwt dat we moeten oppassen voor de politie. Wij mogen daar niet rijden en ze controleren vaak...OK wij rijden verder en we komen dan toch nog bij een restaurantje met ja ook hier weer een prachtige Slavische vrouw (dochter van de eigenaar volgens ons) die onze bestelling komt opnemen. Tijdens het eten besluiten we de Oekraïne te laten voor wat het is en de reis richting Polen voort te zetten. De Poolse vrouwen in het vooruitzicht dragen hieraan natuurlijk bij en de verhalen van 6 uur wachten bij de grens met Oekraïne wegen we ook mee. We geven elkaar een hand omdat we het oostelijkste punt van de trip hebben bereikt en terug richting het westen gaan, Het eerste stuk richting de Poolse grens in een drama met veel wegwerkzaamheden op een loodrechte saaie weg. Die raffelen we zo snel mogelijk af en komen daarna in polen bij leukere wegen, waar Ro een interessant zijweggetje ziet. Daar rijden we wat door de prachtige natuur en Ro overweegt een riviertje over te steken......
we besluiten het toch niet te riskeren ook omdat we niet weten of de weg wel verder loopt en dat we niet op een stuk akker van een boer komen. Wel ff lekker om dan weer een stukkie van het asfalt af te zijn. Maar goed we rijden de weg weer op naar de stad met camping in de buurt. Vlak voor de stad wisselen we nog geld bij de pomp en kijkt frans nog even naar de begraafplaats. Die zien er in Polen allemaal pico bello uit. Respect voor je voorouders zullen we maar zeggen. We rijden de stad Nowy Sacz in en we staan bij het stoplicht als Frans in een helder moment de camping ziet,dus we hoeven dit keer niet te zoeken naar de camping. Het weer betrekt en als we bij de receptie zijn krijgen we van een hele charmante en tikje loensende slanke blonde stoot te horen dat we ook een kamer kunnen huren. Dat is niet verkeerd want het waait als de kolere en de lucht is dreigend. We gaan voor luxe en nemen allebei ons intrek in een mooi kamertje. Met balkon. Zooi afgooien en dan op zoek naar licht euveltje van Frans zijn KTM. Na een korte zoektocht blijken de solderingen van het contactslot hun beste tijd te hebben gehad. We(Ro) moeten solderen. Dus wij vragen onze stoot of zij ook een soldeer bout heeft. En ja ze hebben er een, helaas doet hij het voor geen meter, maar dat mag de pret niet drukken. Ro babbelt nog even met de stoot en krijgt alle benodigde informatie om vanavond uit te gaan. Ro werd verteld dat we naar een Galeria moesten...wtf geen centrum met pleintje of zo?? Nee de stoot zei Galeria dus wij naar de Galeria. Na een half uurtje wandelen komen we bij een betonnen complex waarvan we zo onze bedenkingen hebben om naar binnen te gaan. Na de ingang gevonden te hebben door achter iemand aan te lopen, want het zag er niet echt uit als in een ingang, komen we in een prachtig winkel/uitgaanscentrum. We zijn er flabbergasted door …..de omgeving en jawel ook hier lopen de Poolse dames er netjes en verzorgd bij. Frans zijn tong hangt weer eens op zijn knieën en Ro doet mee met nekverrekken. We gaan eten nadat we foto's hebben gemaakt en rond hebben gekeken naar de winkels en pubs. Eenmaal boven gekomen is er een hele verdieping met eettenten als Mac D, Subway KFC etc. We besluiten bij de Turk te gaan eten die geen turks spreekt.
Jammer, want Ro spreekt beter Turks dan dat we samen Pools spreken en daardoor duurt het zeker 10 minuten voor ze begrijpen dat we brood bij de shoarma-achtige schotel willen. Als we lekker zitten te eten komt er een meid met bespottelijk lange benen steeds langs lopen. Ze heeft enkel een sweater aan. Geen rok of iets dergelijks eronder alleen een sweater. En wij maar hopen dat ze d'r armen een keer omhoog doet ergens voor, want hoe het kan dat we geen teen zien verbaast ons en eerlijk gezegd zijn we wel aan een teen toe. Na het eten nog een verdieping lager voor een ijsje en als ook dat er in zit gaan we op zoek naar Bier, Er blijkt ook nog een heel warenhuis in de kelder te zitten waar je van alles kan kopen. We vinden hier zelfs meerdere types soldeerbout met verschillende soorten tin. Ro maakt een keus en we gaan bepakt en bezakt weer naar de mooi blonde receptioniste, want De Galeria ging dicht ook. We gaan na een balkonbiertje naar bed en Ro komt 's nachts door een vreselijke gebeurtenis niet meer in slaap. De receptioniste jawel zijn nieuwe lieffie is weg zonder ook maar een briefje of knipoog. Er zit nu een ander dame maar lang niet zo mooi en blond en lekker en lief lachend.
10/7
Ro zet koffie en brengt Frans een bakkie via het balkon.
Het weer is redelijk en na de koffie gaat Ro aan het solderen.
Na enig gevloek met die klote draadjes van Frans z'n Katoem zit alles weer op zijn plek en kan na het testen de boel door Frans weer in elkaar geschroefd worden. Toch wel makkelijk niet afgebroken breekboutjes in je contact slot als je een Katoem hebt. We rijden weg en Ro heeft toch een beetje ludevedu, maar als snel komt hij weer bij en spot een paar rode parasols naast een parkeerplaats. Hier is een bakkertje en met een goed koffiezet apparaat dus we genieten en nemen twee bakkies. De kaart wordt tevoorschijn getoverd en we besluiten naar Krakow te rijden, want dat is een grote stad met vrouwen, eten en bier. We nemen nog wat voer en water mee en rijden verder. Ro heeft last van zijn knie dus we kopen een bezemsteel. Hij maakt Highway steps op zijn Ransalp met de voor het eerst echt gebruikte Leatherman van Frans (haha het is echt waar) en met tie-wraps en als echte Biker zit hij heel relaxed te sturen, met minder pijn.
De wegen zijn saai en de route is niet al te lang. Ro interpreteert dat als we kunnen wel wat gaan kloten van de weg af..... We rijden een paadje in en al snel is er geen asfalt meer. We komen op de alpenwei van Heidi en met rotsblokjes en steil omhoog komen we bij een kruising waar we besluiten links te gaan.
Het gaat best heftig nar beneden, maar ondanks het verlies van een fles water komen we heelhuids beneden en rijden eigenlijk over een mooie weg verder naar wat blijkt een toeristische plek waar men vooral wandelt. We halen wat brood en gaan gezellig in een parkje eten. We gaan nog een terrasje pakken voor wat koffie en dan stijgen we weer op. We zoeken een klein paadje op de kaart en we duiken een pad in waarvan Ro later aan Frans vertelde dat dat niet mocht, maar Frans was te druk met naar boven rijden en zo... We rijden lekker door en dan staat daar in een keer een hele klas schoolkinderen. We rijden verder en dan wordt de ondergrond leemachtig en nat, dus glad. We blijven rijden tot een punt waar we stil staan om even op adem komen. De waterfles van Ro is er op een klim met rotsblokken af gedonderd en ook de Highwaysteps zaten niet meer onder de motor. Op een gegeven afdaling stapt Ro af en loopt een stukje vooruit om de situatie in te schatten, want de spekgladde weg loopt plots steil naar beneden.
Als Frans vraagt “gaan we terug?” Antwoord hij “nee, ken wel” Dus als Ro op wegbandjes dat zegt kan Frans niet achter blijven op de semi noppen Heidenautjes. Nu begint het glijspektakel en peentjeszweetavontuur. Het is steil en nat en blubber/boetseerklei achtig. Frans verliest Ro uit het oog. Maar we hebben allebei geen tijd voor elkaar. Werkelijk alle skills worden aangesproken en we banen ons een weg over de glijbaan. Op een wat vlakker punt ziet Frans een meisje gillend weg sprinten het bos in als hij de hoek om komt. Ro was haar al eerder tegen gekomen en ze had hem wat gevraagd. Hij had geantwoord en voor de gein een slaande beweging naar haar derrière gemaakt en dat vond ze eng, ze schrok natuurlijk pas echt toen Frans om de hoek kwam helemaal bezweet en hijgend als een geile man. ( het was natuurlijk angstzweet en geen conditie maar dat wist dat arme meisje niet.)
We besloten ons snel uit de voeten te maken, voor de hermandad ons zou opwachten. Dat stond echt niet op de planning, dus zo snel mogelijk dat stuk bos uit. Een flink stuk verder een ander bos in gereden op aanwijzing van een man bij een bushalte, die ons in de bekende gebaren taal uitlegde dat het een klein stukje onverhard zou zijn met daarna weer asfalt. Dat klopte de eerste honderden meters onverhard, toen asfalt en daarna weiland met stijgings-percentage 20% waar de wegbandjes van Ro echt niet omhoog kwamen, dus met veel gevloek tegen onze principes in omkeren. Op zoek naar een ander pad dat grofweg richting Krakau gaat. Weer rijden een stuk terug en gaan het volgende pad in. Op een gegeven moment kwamen we langs een school tegen voor paragliders, dus we zitten redelijk hoog. Wanneer we over een bergkammetje rijden wordt het weer onverhard en de kaart geeft geen duidelijkheid. Nu was het de beurt aan Frans om ff kijken waar het naar toe ging, want Ro zat helemaal stuk na het wegbanden glij avontuur eerder op de dag. Het is onduidelijk hoe het verloop is dus we besluiten het zekere voor het onzekere te nemen en rijden de prachtige weg weer terug en gaan over de wat grotere weg op zoek naar koffie en voer, We vinden een restaurantje waar de charmante dames zijn gekleed in dirnels of zoiets. Helaas veranderd dat niets aan het slechte eten. Echte koffie hebben ze ook niet alleen oplos bocht, dus de zoektocht naar KOFFIE ging verder. Stoppen, geen goede koffie, Stoppen, geen goede koffie, Stoppen, geen goede koffie, Stoppen, geen goede koffie, Stoppen, geen goede koffie uiteindelijk dan toch een tentje met goed espresso apparaat en Ro kan bijtanken. Heerlijk op adem gekomen op het terrasje en we konden op naar de big city. Met telefoon navigatie in 1 keer naar de camping in Krakau gereden met Frans voorop, Ro kon alleen nog maar volgen......
Op de camping flirte de receptioniste ongegeneerd met Frans met lachjes en toespelingen over het feit dat Hollandse mannen zo lekker zijn...maar Frans is bezet en blijft netjes dus vette pech. De wifi is klote op deze grote camping, maar bij de receptie is het bereik goed. We zetten ons bivak op, douchen en kleden ons om en gaan de stad in. Met de tram want dan kunnen we lekker zuipen. We komen aan op het centrale plein en het ziet er wederom prachtig uit. De gebouwen en vrouwen zijn weer van grote schoonheid. We eten buiten bij een Italiaan pasta en het is goed om ons heen kijken. Er lopen weer verschillende vrouwen rond en bij 1 valt Ro bijna van zijn stoel. Een doorschijnende rok met daarin prachtige snelwandelende lange benen, haar voeten in sportschoenen en bovenal een prachtige trotse uitstraling Na de koffie wandelen we over het plein en daar komt er een spetter uit een James Bond film aan. Wij in de rol van PI volgen deze prachtig gevulde strakke spijkerbroek in een soort van trance. Volkomen onder hypnose dwalen onze gedachten af. Gefocust op de ruimte bovenaan haar dijen waar haar benen weer uiteen wijken voordat ze samenvloeien in een prachtig hartvormige kont waar we allebei zo onze eigen gedachten bij hebben. Na een achtervolging van 10 minuten is Frans eerder bij zinnen dan Ro. Dit wordt niks zegt hij en haalt Ro bruut uit zijn fantasie. Op naar een kroeg en we komen uit in de Joodse wijk waar we in een leuk cafeetje met goede muziek en jongelui wat biertjes nuttigen. We missen natuurlijk de laatste bus en nemen na een shoarma lekker de taxi naar de camping.
11-7
We genieten van de uitstekende douche op de camping en pakken steeds sneller onze spullen op de motorfietsen.
Ro is weer niet vooruit te branden en heeft koffie nodig, maar het is weer droevig gesteld met de koffie in dit gebied. We halen een ontbijt bij een supermarkt en op een bankje bij een pleintje eten we dat op, met achter ons een foto van de paus.
We denken dat het de geboorteplaats van de paus is, maar weten dat beide niet zeker. Na een gratis pontje vinden we na 100 km rijden pas een wellness resort met uitstekende koffie en prettige serveersters.
Bij een prachtig stuwmeer genieten we weer van een uitstekende lunch. Vandaag weinig kilometers want we zijn nog behoorlijk gaar van gister en de alcohol + de prachtige benen en kont moeten nog mentaal verwerkt worden. In Rybnik zou een camping zijn, dus wij op zoek, maar ditmaal vinden we niets. We besluiten op een terrasje even wat bij te tanken en krijgen een heerlijke smoothie van een charmante jongedame. Dat doet ons goed en vol goede moed gaan we door met onze zoektocht naar een camping. Na heel Rybnik 3x doorkruist te hebben blijft er maar 1 slaapplek over. Hotel Arena naast het sportstadion. Saai hotel, maar goedkoop, goede wifi en natuurlijk weer een heel fijne dame achter de receptie. Spullen op bed, douchen, omkleden en het stadje verkennen te voet.
Waar we dachten dat het centrum was (bij de kerk) was niets te vinden, maar na wat zoekwerk en instinctief de vrouwen geur volgend komen we bij het uitgaansgebied. Een heel gezellig plein zonder kerk, maar vol met chica's. We eten belachelijk duur voor onze begrippen, maar wel erg lekker en halen daarna bij de ijssalon nog een ijsje. Met een goede bodem kunnen we aan het bier op het gezellige plein.
12-7
Vandaag terug naar Wroclaw, en we willen een beetje vroeg aankomen om echt van de mooie dames aldaar te genieten, dus vroeg op pad en bij een benzinepomp wild bean koffie tanken, met een pizza broodje als ontbijt.
Fuel for Men!!! De straten zijn verlaten en we vliegen lekker over de kleine weggetjes door de dorpjes. Daar snappen we waarom de straten verlaten zijn. Het hele dorp loopt volledig opgedoft richting de kerk. De dames die het konden hebben meestal in mini jurkjes, dus pijn aan onze nekken. Mooi dachten we, tot een uur of 12 hebben we een lege race baan en dus zijn we hard, maar soepel door het glooiende gebied geknald. Wel bij elke kerk gas terug om van de “omgeving” te genieten natuurlijk. We gaan Nysa verkennen om de inwendige mens tevreden te stellen maar op zondag is er niet veel loos. Na wat omzwervingen zien we een aantal mensen op een terrasje bij een soort cafeetje zitten. We gaan zitten en wachten op bediening nu komt een man met het ontbloot bovenlichaam op ons af en begint een praatje. Het blijkt dat dit hun prive krib is. Ze komen daar samen met vrienden en drinken bier en maken lol. Ze zijn net aan het eten en we kunnen mee eten. Zo gezegd zo gedaan. De man is echt een patjepeer. Bla bla ba en nog meer grote verhalen. Zijn lijf staat strak van de anabole en de vrouwen om hem heen flirten met ons als hitsige dozen. Zij speelt met zijn tiet en hij met die van haar! WTF waar zijn we nu beland????....Frans ontwijkt de blikken en Ro speelt gezellig mee zonder dat die pannenkoek iets door heeft ( hij heeft al wat drank in zijn bloedsomloop en wordt steeds amicaler en irritanter we drinken de koffie op en eten onze bordjes leeg en vragen of we nog moeten betalen. Dat hoeft niet en we nemen afscheid als beste vrienden voor het leven om gewoon lekker weg te kunnen. Buikje vol en een ervaring rijker.
Erg vroeg waren we vrij dicht bij onze eindbestemming, dus besloten we het leuke stukje bij het spoor van dag 1 de andere kant op te pakken voor wat extra stof en off road afsluiting van de trip.
Bij aankomst op de camping is de bus er nog en worden we vriendelijk ontvangen dooor de eigenaar van de camping. Ook die gozer met zijn kapotte auto stond er nog, je verbaasd je er weer over hoe zo'n kerel zo'n vrouw aan de haak slaat. Maar goed wij moeten het dorp in dus snel tentjes opgezet motoren in de bus en fris en fruitig de stad in met tram lijn 2.
Heerlijk terug in het mooie centrum en ook vandaag zijn de vrouwen uit alle kieren gekropen om zich van hun beste kant te laten zien tijdens het flaneren over het plein.
We zoeken een restaurant uit met knappe bediening in zwarte strakke en goed gevulde leggings. Onze honger naar voedsel werd goed gestild echter de honger naar vrouwelijk vlees werd verder aangewakkerd. Wat kunnen die vrouwen toch sierlijk hun achterwerk laten deinen bij het weglopen van onze tafel. De deining van de voorkant nog vers in het geheugen van de aankomst bij de tafel. We zijn gezegend dat wij mannen zijn en dat we goede ogen hebben gekregen van onze voorouders. Na het eten nog even een toetje aan het grote plein scoren en als we gaan zitten betrekt helaas de lucht.
Nu de lucht dreigender wordt verdwijnen de meest mooie vrouwen als sneeuw voor de zon. We besluiten nog een ijsje te halen en al etend begint het met bakken uit de lucht te komen. De dames met de witte t-shirts zijn helaas al weg. We wachten rustig af en dan gaan we in snelle draf naar het overdekte winkel centrum om te kijken of we daar nog wat Poolse schone tegen het lijf lopen. Helaas gaan ze na een korte periode al dicht, maar we kunnen nog wel bier en water etc scoren voor op de camping en de terugreis. We besluiten de tram terug te nemen. Hmmm volgens mij rijdt ie toch een beetje anders dan de heen weg. We vragen even hoe en wat en de chauffeur geeft ons een tip. Die volgen we op en weer staan we ergens waar we niet willen zijn. We hebben een telefoon dus we gaan lopen naar de camping met de navigatie. Het lijkt een klein stukje en dat valt dan toch ff tegen. We lopen door de regen en in de schemering stikt het van de muggen. We zeiken nog even bij een soort strandbarretje waar we niks meer kunnen bestellen en lopen het donker in. We hebben ons toch redelijk vergist, dus zeiknat na twee uur op verkeerde schoenen zijn we blij dat op de camping aankomen. Bier tijd in het prieeltje van de campingbaas.
13-7-2015
We tyfen onze zeiknatte tenten in de bus. Netjes inpakken heeft geen nut, want ze moeten thuis uitgehangen worden en beginnen aan de 1000 km terugreis. Direct naast de camping is een mini supermarktje (kleiner dan mijn woonkamer) waar we snaai en broodjes e.d. voor onderweg inslaan. Op de snelweg speelt de knie van Ro weer op, dus wordt de tot highwaystep/ afgezaagde bezemsteel nu gebruikt om met de hand gas te geven. In Duitsland schikken we ons gek van de prijzen die ze durven vragen voor slecht eten. We zijn verwend in Polen en Slowakije. De reis gaat verder erg soepel en we zijn redelijk bijtijds weer terug. Eerst de zooi bij Ro uitladen. Frans denkt daarvandaan naar huis te rijden op de motor, maar we bedenken een beter plan. Gewoon samen naar Frans, spullen uitladen en op ons stam teras in Amersfoort met een hamburger en een biertje de vakantie afsluiten
Nawoord, het schrijven van dit verhaal is in gezellige etappes gedaan, met veel bier en plezier. Er waren geen vrouwen bij betrokken tot ons spijt.
Laatst bewerkt:
word je alleen maar vies van.
![:]](/styles/motor-forum/smilies/crossy.gif "Crossy :]")
vermakelijk 
