David_ZZR
MF veteraan
Dag 1: Zondag 21 juli 2019
De oorspronkelijke planning van mijn zomervakantie was volgens mijn excel sheet dat ik al op zaterdag zou vertrekken, ware het niet dat er voor zaterdag 20 juli 2019 pispokkeweer was afgegeven. Er zijn 2 dingen aan het rijden op een Vespa waar ik een hekel aan heb, regen en van hot naar her binnen de bebouwde kom moeten rijden. Ohja en slecht wegdek! Gravel gaat dan nog wel maar gaten, kuilen, lengtegroeven en al dat soort shit daar wordt je op van die 10 inch bandjes nou niet echt bepaald blij van. Ik vergat daar bijna het vierde punt waar ik een hekel aan heb en dat zijn idioten op de weg. Combineer deze 4 en je hebt een regenachtige dag in Vlaanderen te pakken waar ieder dorp door middel van lintbebouwing verbonden is met het andere waardoor je dus continu binnen de bebouwde kom aan het rijden bent. De regen was dus voldoende reden om een dag later te vertrekken.
Om 7 uur ging de wekker af zodat ik vandaag lekker vroeg op de Vespa kon zitten. Na een snel ontbijtje werd alle meuk weer aan de Vespa gesnoerd en was ik klaar voor vertrek. Het eerste gedeelte van de rit was simpelweg saai te noemen. Slecht asfalt, idioten en lintbebouwing…. Eenmaal bij Namur in de buurt begon alles weer mooier te worden en alles begon weer op te schieten. Aan de oever van de Maas stopte ik bij de gebruikelijke parking daar om even wat te eten naar binnen te werken.
Bij Dinant schoot ik deze keer naar de oostelijke oever van de Maas om zo via een erg mooi stukje van de Semois Frankrijk in te rijden. Bij een van de eerste terrasjes die ik zag stopte ik om een snelle cola te nuttigen, het was immers bloedheet geworden. Hier kreeg ik het mooiste bericht van de dag te horen dat er voor mij 3 carnavalsinsignes klaar zouden liggen in Oosterhout welke ik nog miste in mijn collectie. Voor niet Oosterhouters stelt dit niets voor, maar ik werd er helemaal vrolijk van!
Ondanks dat ik er alles aan gedaan had om het rammelen van de Vespa te beperken bleef ik een irritante trilling horen. Mijn dashboardkastje zat al volgeplakt met vilt dus dat kon het bijna niet zijn. Ook mijn standaard zat gewoon vast dus ook daar was geen boutje losgetrild. Na een iets betere inspectie bleek mijn valbeugel op 1 punt doorgescheurd te zijn. Ik twijfelde nog tussen er af halen en weg gooien of ter plekke fixen met wat ik voorhanden had. Het resultaat was een bouwsel van ducktape en tie-raps en een trilling die grotendeels verholpen was.
In Vitry-le-Francois ging ik na een snelle tankstop, zodat ik de dag erna met een volle tank zou vertrekken, nog even langs de Mac zodat mijn maag gevuld was met een erg late lunch.
Eenmaal op Camping Ferme du Mont Morêt werd het tentje opgezet en kon het relaxen beginnen. Ondanks dat dit een camping is die wel op kinderen gericht is lopen hier dus de kinderen rond die zich wel kunnen gedragen. Niet van die schreeuwerige tokkiejong die de hele dag bezig gehouden moeten worden. Niet de Kevin met stekeltjes en oorbellen die loopt te krijsen dat de WiFi niet goed is. Niet de Damian die ruzie loopt te maken bij het zwembad, want dat is er niet, en ook geen andere postnatale depressies. Het enige entertainment dat er voor de kinderen is dat is ’s ochtends op de boerderij de beesten mee gaan voeren met de boer. Eten was er naast brood ’s ochtends niet te krijgen maar wel lekkere koude biertjes. Ik kookte wat tortellini met kaas en gooide er een half blik ham bij wat garant stond voor een goed gevulde maag.
De 430 kilometers, wat een nieuw persoonlijk record was op de Vespa, waren inspannend geweest en ik lag dan ook al erg vroeg te slapen op deze heerlijke camping.
Dag 2: Maandag 22 juli 2019
Na een erg goede nachtrust, welke overigens even kort verstoord werd doordat er een goederentrein langs denderde, werd het tentje al redelijk op tijd weer ingepakt. Ik hapte een ontbijtkoekreep naar binnen welke ik wegspoelde met een goede bak koffie uit mijn Bialetti. Bij de receptie van de camping haalde ik de door mij bestelde broodjes op welke ik in mijn Camelbag propte voor onderweg.
Het was duidelijk te merken dat het maandag was. Er werd weer hard gewerkt in de Champagne op het land. Men was druk bezig met hooien wat zorgde voor grote stofwolken. Tussen het vele hooi, wat ooit graan was, door stonden gelukkig ook af en toe wat velden met zonnebloemen welke de boel dan weer opfleurden.
In Autun was het tijd voor de laatste tankstop van de dag, Het was bloedheet en ik was dan ook blij dat men ijs verkocht bij het tankstation.
De weg welke de Arroux volgde tot aan Bessy was heerlijk rustig. Op Motovacance en France werd ik vriendelijk welkom geheten door Marianne. Na enkele koude biertjes was het tijd mijn tentje onder een boom op te zetten. Ondanks de schaduw was het er warm zat. Na nog enkele biertjes was het tijd voor het diner. Inmiddels waren er meerdere motorrijders aangekomen en samen genoten we van de heerlijke kookkunsten van Marianne. Na nog en karafje wijn was het tijd te gaan slapen.
Dag 3: Dinsdag 23 juli 2019
Na wakker geworden te zijn en al mijn spullen te hebben ingepakt maakte ik een rondje om de gebouwen van Motovacances en France. Niet veel later stond de koffie klaar en om 9 uur het ontbijt. Na ontbeten en afgerekend te hebben werd de Vespa weer aangetrapt en begon ik aan mijn derde etappe. Aangezien mijn tank al weer 70 kilometer verder was besloot ik maar van de eerste de beste pomp die ik zag gebruik te maken om het benzinepijl weer naar de max te brengen. Niet veel later kwam ik er achter dat dit een hele goede keuze was aangezien de weg een aantal kilometers verderop was afgezet en ik een soort van snelweg op gestuurd werd. Je mocht er 110 dus voor Franse begrippen is het gewoon een N weg die mijn Garmin gewoon als binnendoor ziet. Echt leuk vond ik het niet…
Na een mooie rit langs toeristische kasteeltjes en een gebied vol meren kwam ik aan in het dorpje Priay waar mijn Franse collega, en tevens motorliefhebber, Pierre woont. Samen met hem lunchte ik en zo’n 2 uur later, tsja Fransozen doen niet aan lunches van een half uurtje, vervolgde ik mijn route richting de Chartreuse.
Op de camping aangekomen in St. Laurent du Pont was er niemand aanwezig bij de receptie. Het was snikheet dus eerst maar even naar het toiletgebouw om mijn kop onder de kraan te houden om af te koelen. Niet veel later kwam er toch iemand aan bij de receptie en werd mij een plaatsje met een klein beetje schaduw toegewezen. Tijdens het opzetten van mijn tentje kwam de overbuurman mij al toegesneld met een koud biertje. Dat was precies wat ik nodig had! Op de plek naast mij stond een camper die potdicht zat met een loeiende airco op het dak, tsja dat is ook een manier van kamperen.
Nu alles van de Vespa af was reed ik even naar het tankstation dat tegenover de camping gelegen was om zo de Vespa weer van een nieuwe lading peut te voorzien. Wel zo makkelijk nu ik er een keertje niet eerst een lading bagage af hoefde te halen.
Ik wandelde naar het centrum van St. Laurent du Pont at daar een pizza en dronk enkele biertjes. Helaas ging het café waar ik zat dicht en dit was dan ook gelijk de reden om terug richting de camping te wandelen.
Het oorspronkelijke plan was om vanuit de Chartreuse de Alpen in te gaan, echter doordat ik een dag later vertrokken was van huis zou ik nu in de knoop komen met enkele wielerterroristen die de weg opgeëist hadden. Ik had de zaterdag voor vertrek dus al een mooi alternatief bedacht. Mooie kronkelweggetjes met vergezichten op de hoge alpentoppen. Echter doordat het een graad of 40 was leek mij dit nu ook geen goed idee meer. Ik prutste dus een snellere route met nog een klein stukje Chartreuse en daarna de Vercors in elkaar. Daarna was het de hoogste tijd om te gaan slapen.
Dag 4: Woensdag 24 juli
Alle spullen werden op het gemakje ingepakt en mijn ontbijt bestond uit een peperkoekreep met een goede bak koffie. Toen alles eenmaal op de Vespa zat liep ik naar de receptie om mijn daar bestelde croissantje en pain au chocolat te gaan halen. De dame achter de receptie was gezellig in gesprek met een andere klant en na zo’n 10 minuten het gesprek aangehoord te hebben onderbrak ik ze maar even om te zeggen dat ik alleen mijn broodjes op kwam halen. Het gesprek werd afgebroken en ik kreeg mijn bestelling mee.
Het eerste gedeelte door de Chartreuse was supermooi en in de buurt van Grenoble kwamen de mooie uitzichten met zicht op de Vercors. Ondertussen stopte ik regelmatig om even een fotootje te maken. Niet even snel de telefoon uit de jaszak pakken maar echt stoppen en de spiegelreflex tevoorschijn halen uit het handschoenvakje waar deze maar net in paste. Om ‘m te beschermen had ik er maar een helmzak omheen gedaan. Een echte cameratas dat ging no way passen in dat vakje.
Vanuit de Chartreuse reed ik het dal bij Grenoble in en van daaruit wilde ik de Vercors inrijden. Ooit had ik het al opgezocht, maar voor mijn Vespa kon ik geen Critic’air sticker krijgen. Deze was door de Franse Milieulobby te oud bevonden hiervoor. Overal zag ik bordjes staan dat ik een milieuzone inreed, maar ik kon niets anders doen dan doorrijden. Achteraf bleek dat het nu alleen geldig was voor vrachtwagens. Dus mijn 2-taktje kon lekker het gebied passeren. Maar toch voelde ik me niet echt thuis in deze Franse Groen Links enclave.
Eenmaal in Villard-de-Lans gooide ik mijn Vespa maar weer even vol bij een goede pomp. De ingekorte route zou exact 150 kilometer zijn wat net haalbaar is op de tank van een Vespa. Echter op een camping staan met een lege tank leek mij ook geen goed idee.
Vanuit hier reed ik door de Gorges de la Bourne waar ik in de koelte van de schaduw even stopte om te pauzeren.
De route hierna schoot ook lekker op en na het passeren van Léoncel stopte ik even voor een sanitaire stop. Ik voelde toch maar even of er stroom op de draad langs de weg stond en dat was maar goed ook. De schok door mijn hand was dan weliswaar niet prettig maar ik was maar wat blij dat ik even gevoeld had en deze niet elders ingeslagen was. In de schaduw nuttigde ik mijn broodjes die ik meegenomen had van de camping en hierna vervolgde ik mijn route voor het laatste stukje naar Le Camping Moto.
Eenmaal aangekomen op de camping was het rustig. Er hing een beetje een vreemde sfeer en de meerderheid van de mensen die er zaten reden Harleys, dat was dan ook gelijk het enige waar ze het over konden hebben. De eigenaars van de camping zagen we weinig en op de een of andere manier voelde dit vreemd. Ik dronk 2 biertjes en zette mijn tentje op langs het water mooi in de schaduw. Het kampeerterrein was nog steeds even schitterend als altijd.
Na ’s avonds veel verhalen, waarvan 90% over Harleys gingen, aangehoord te hebben was het tijd om te gaan slapen.
Dag 5: Donderdag 25 juli 2019
Vandaag had ik ingepland als relaxdag. Lekker in de schaduw bij de tent mijn boekje lezen, bakkie koffie, kopje thee, en ’s middags een broodje frikandel met mayo bij het zwembad. Wat me opviel was dat het sanitair niet zo schoon was als andere jaren, zelfs in de jaren dat het wel druk was op de camping was het nog schoner. ’s Avonds wilde ik de daghap bestellen, echter die was al op, daar hadden ze er slechts 14 van. “Wat is hier toch aan de hand” dacht ik. De steak tartaar, die altijd te krijgen was, smaakte echter ook wel redelijk. In ieder geval een heel stuk beter dan de pizza die ik voorbij zag komen welke plots maar half zo groot was als eerdere jaren, maar wel voor hetzelfde geld verkocht werd. De pilsjes smaakten echter gewoon goed en het gezelschap was ook een stuk gezelliger geworden. Na genoeg biertjes dook ik mijn bed in en sliep weer perfect.
De oorspronkelijke planning van mijn zomervakantie was volgens mijn excel sheet dat ik al op zaterdag zou vertrekken, ware het niet dat er voor zaterdag 20 juli 2019 pispokkeweer was afgegeven. Er zijn 2 dingen aan het rijden op een Vespa waar ik een hekel aan heb, regen en van hot naar her binnen de bebouwde kom moeten rijden. Ohja en slecht wegdek! Gravel gaat dan nog wel maar gaten, kuilen, lengtegroeven en al dat soort shit daar wordt je op van die 10 inch bandjes nou niet echt bepaald blij van. Ik vergat daar bijna het vierde punt waar ik een hekel aan heb en dat zijn idioten op de weg. Combineer deze 4 en je hebt een regenachtige dag in Vlaanderen te pakken waar ieder dorp door middel van lintbebouwing verbonden is met het andere waardoor je dus continu binnen de bebouwde kom aan het rijden bent. De regen was dus voldoende reden om een dag later te vertrekken.
Om 7 uur ging de wekker af zodat ik vandaag lekker vroeg op de Vespa kon zitten. Na een snel ontbijtje werd alle meuk weer aan de Vespa gesnoerd en was ik klaar voor vertrek. Het eerste gedeelte van de rit was simpelweg saai te noemen. Slecht asfalt, idioten en lintbebouwing…. Eenmaal bij Namur in de buurt begon alles weer mooier te worden en alles begon weer op te schieten. Aan de oever van de Maas stopte ik bij de gebruikelijke parking daar om even wat te eten naar binnen te werken.
Bij Dinant schoot ik deze keer naar de oostelijke oever van de Maas om zo via een erg mooi stukje van de Semois Frankrijk in te rijden. Bij een van de eerste terrasjes die ik zag stopte ik om een snelle cola te nuttigen, het was immers bloedheet geworden. Hier kreeg ik het mooiste bericht van de dag te horen dat er voor mij 3 carnavalsinsignes klaar zouden liggen in Oosterhout welke ik nog miste in mijn collectie. Voor niet Oosterhouters stelt dit niets voor, maar ik werd er helemaal vrolijk van!
Ondanks dat ik er alles aan gedaan had om het rammelen van de Vespa te beperken bleef ik een irritante trilling horen. Mijn dashboardkastje zat al volgeplakt met vilt dus dat kon het bijna niet zijn. Ook mijn standaard zat gewoon vast dus ook daar was geen boutje losgetrild. Na een iets betere inspectie bleek mijn valbeugel op 1 punt doorgescheurd te zijn. Ik twijfelde nog tussen er af halen en weg gooien of ter plekke fixen met wat ik voorhanden had. Het resultaat was een bouwsel van ducktape en tie-raps en een trilling die grotendeels verholpen was.
In Vitry-le-Francois ging ik na een snelle tankstop, zodat ik de dag erna met een volle tank zou vertrekken, nog even langs de Mac zodat mijn maag gevuld was met een erg late lunch.
Eenmaal op Camping Ferme du Mont Morêt werd het tentje opgezet en kon het relaxen beginnen. Ondanks dat dit een camping is die wel op kinderen gericht is lopen hier dus de kinderen rond die zich wel kunnen gedragen. Niet van die schreeuwerige tokkiejong die de hele dag bezig gehouden moeten worden. Niet de Kevin met stekeltjes en oorbellen die loopt te krijsen dat de WiFi niet goed is. Niet de Damian die ruzie loopt te maken bij het zwembad, want dat is er niet, en ook geen andere postnatale depressies. Het enige entertainment dat er voor de kinderen is dat is ’s ochtends op de boerderij de beesten mee gaan voeren met de boer. Eten was er naast brood ’s ochtends niet te krijgen maar wel lekkere koude biertjes. Ik kookte wat tortellini met kaas en gooide er een half blik ham bij wat garant stond voor een goed gevulde maag.
De 430 kilometers, wat een nieuw persoonlijk record was op de Vespa, waren inspannend geweest en ik lag dan ook al erg vroeg te slapen op deze heerlijke camping.
Dag 2: Maandag 22 juli 2019
Na een erg goede nachtrust, welke overigens even kort verstoord werd doordat er een goederentrein langs denderde, werd het tentje al redelijk op tijd weer ingepakt. Ik hapte een ontbijtkoekreep naar binnen welke ik wegspoelde met een goede bak koffie uit mijn Bialetti. Bij de receptie van de camping haalde ik de door mij bestelde broodjes op welke ik in mijn Camelbag propte voor onderweg.
Het was duidelijk te merken dat het maandag was. Er werd weer hard gewerkt in de Champagne op het land. Men was druk bezig met hooien wat zorgde voor grote stofwolken. Tussen het vele hooi, wat ooit graan was, door stonden gelukkig ook af en toe wat velden met zonnebloemen welke de boel dan weer opfleurden.
In Autun was het tijd voor de laatste tankstop van de dag, Het was bloedheet en ik was dan ook blij dat men ijs verkocht bij het tankstation.
De weg welke de Arroux volgde tot aan Bessy was heerlijk rustig. Op Motovacance en France werd ik vriendelijk welkom geheten door Marianne. Na enkele koude biertjes was het tijd mijn tentje onder een boom op te zetten. Ondanks de schaduw was het er warm zat. Na nog enkele biertjes was het tijd voor het diner. Inmiddels waren er meerdere motorrijders aangekomen en samen genoten we van de heerlijke kookkunsten van Marianne. Na nog en karafje wijn was het tijd te gaan slapen.
Dag 3: Dinsdag 23 juli 2019
Na wakker geworden te zijn en al mijn spullen te hebben ingepakt maakte ik een rondje om de gebouwen van Motovacances en France. Niet veel later stond de koffie klaar en om 9 uur het ontbijt. Na ontbeten en afgerekend te hebben werd de Vespa weer aangetrapt en begon ik aan mijn derde etappe. Aangezien mijn tank al weer 70 kilometer verder was besloot ik maar van de eerste de beste pomp die ik zag gebruik te maken om het benzinepijl weer naar de max te brengen. Niet veel later kwam ik er achter dat dit een hele goede keuze was aangezien de weg een aantal kilometers verderop was afgezet en ik een soort van snelweg op gestuurd werd. Je mocht er 110 dus voor Franse begrippen is het gewoon een N weg die mijn Garmin gewoon als binnendoor ziet. Echt leuk vond ik het niet…
Na een mooie rit langs toeristische kasteeltjes en een gebied vol meren kwam ik aan in het dorpje Priay waar mijn Franse collega, en tevens motorliefhebber, Pierre woont. Samen met hem lunchte ik en zo’n 2 uur later, tsja Fransozen doen niet aan lunches van een half uurtje, vervolgde ik mijn route richting de Chartreuse.
Op de camping aangekomen in St. Laurent du Pont was er niemand aanwezig bij de receptie. Het was snikheet dus eerst maar even naar het toiletgebouw om mijn kop onder de kraan te houden om af te koelen. Niet veel later kwam er toch iemand aan bij de receptie en werd mij een plaatsje met een klein beetje schaduw toegewezen. Tijdens het opzetten van mijn tentje kwam de overbuurman mij al toegesneld met een koud biertje. Dat was precies wat ik nodig had! Op de plek naast mij stond een camper die potdicht zat met een loeiende airco op het dak, tsja dat is ook een manier van kamperen.
Nu alles van de Vespa af was reed ik even naar het tankstation dat tegenover de camping gelegen was om zo de Vespa weer van een nieuwe lading peut te voorzien. Wel zo makkelijk nu ik er een keertje niet eerst een lading bagage af hoefde te halen.
Ik wandelde naar het centrum van St. Laurent du Pont at daar een pizza en dronk enkele biertjes. Helaas ging het café waar ik zat dicht en dit was dan ook gelijk de reden om terug richting de camping te wandelen.
Het oorspronkelijke plan was om vanuit de Chartreuse de Alpen in te gaan, echter doordat ik een dag later vertrokken was van huis zou ik nu in de knoop komen met enkele wielerterroristen die de weg opgeëist hadden. Ik had de zaterdag voor vertrek dus al een mooi alternatief bedacht. Mooie kronkelweggetjes met vergezichten op de hoge alpentoppen. Echter doordat het een graad of 40 was leek mij dit nu ook geen goed idee meer. Ik prutste dus een snellere route met nog een klein stukje Chartreuse en daarna de Vercors in elkaar. Daarna was het de hoogste tijd om te gaan slapen.
Dag 4: Woensdag 24 juli
Alle spullen werden op het gemakje ingepakt en mijn ontbijt bestond uit een peperkoekreep met een goede bak koffie. Toen alles eenmaal op de Vespa zat liep ik naar de receptie om mijn daar bestelde croissantje en pain au chocolat te gaan halen. De dame achter de receptie was gezellig in gesprek met een andere klant en na zo’n 10 minuten het gesprek aangehoord te hebben onderbrak ik ze maar even om te zeggen dat ik alleen mijn broodjes op kwam halen. Het gesprek werd afgebroken en ik kreeg mijn bestelling mee.
Het eerste gedeelte door de Chartreuse was supermooi en in de buurt van Grenoble kwamen de mooie uitzichten met zicht op de Vercors. Ondertussen stopte ik regelmatig om even een fotootje te maken. Niet even snel de telefoon uit de jaszak pakken maar echt stoppen en de spiegelreflex tevoorschijn halen uit het handschoenvakje waar deze maar net in paste. Om ‘m te beschermen had ik er maar een helmzak omheen gedaan. Een echte cameratas dat ging no way passen in dat vakje.
Vanuit de Chartreuse reed ik het dal bij Grenoble in en van daaruit wilde ik de Vercors inrijden. Ooit had ik het al opgezocht, maar voor mijn Vespa kon ik geen Critic’air sticker krijgen. Deze was door de Franse Milieulobby te oud bevonden hiervoor. Overal zag ik bordjes staan dat ik een milieuzone inreed, maar ik kon niets anders doen dan doorrijden. Achteraf bleek dat het nu alleen geldig was voor vrachtwagens. Dus mijn 2-taktje kon lekker het gebied passeren. Maar toch voelde ik me niet echt thuis in deze Franse Groen Links enclave.
Eenmaal in Villard-de-Lans gooide ik mijn Vespa maar weer even vol bij een goede pomp. De ingekorte route zou exact 150 kilometer zijn wat net haalbaar is op de tank van een Vespa. Echter op een camping staan met een lege tank leek mij ook geen goed idee.
Vanuit hier reed ik door de Gorges de la Bourne waar ik in de koelte van de schaduw even stopte om te pauzeren.
De route hierna schoot ook lekker op en na het passeren van Léoncel stopte ik even voor een sanitaire stop. Ik voelde toch maar even of er stroom op de draad langs de weg stond en dat was maar goed ook. De schok door mijn hand was dan weliswaar niet prettig maar ik was maar wat blij dat ik even gevoeld had en deze niet elders ingeslagen was. In de schaduw nuttigde ik mijn broodjes die ik meegenomen had van de camping en hierna vervolgde ik mijn route voor het laatste stukje naar Le Camping Moto.
Eenmaal aangekomen op de camping was het rustig. Er hing een beetje een vreemde sfeer en de meerderheid van de mensen die er zaten reden Harleys, dat was dan ook gelijk het enige waar ze het over konden hebben. De eigenaars van de camping zagen we weinig en op de een of andere manier voelde dit vreemd. Ik dronk 2 biertjes en zette mijn tentje op langs het water mooi in de schaduw. Het kampeerterrein was nog steeds even schitterend als altijd.
Na ’s avonds veel verhalen, waarvan 90% over Harleys gingen, aangehoord te hebben was het tijd om te gaan slapen.
Dag 5: Donderdag 25 juli 2019
Vandaag had ik ingepland als relaxdag. Lekker in de schaduw bij de tent mijn boekje lezen, bakkie koffie, kopje thee, en ’s middags een broodje frikandel met mayo bij het zwembad. Wat me opviel was dat het sanitair niet zo schoon was als andere jaren, zelfs in de jaren dat het wel druk was op de camping was het nog schoner. ’s Avonds wilde ik de daghap bestellen, echter die was al op, daar hadden ze er slechts 14 van. “Wat is hier toch aan de hand” dacht ik. De steak tartaar, die altijd te krijgen was, smaakte echter ook wel redelijk. In ieder geval een heel stuk beter dan de pizza die ik voorbij zag komen welke plots maar half zo groot was als eerdere jaren, maar wel voor hetzelfde geld verkocht werd. De pilsjes smaakten echter gewoon goed en het gezelschap was ook een stuk gezelliger geworden. Na genoeg biertjes dook ik mijn bed in en sliep weer perfect.
Laatst bewerkt: