weleens onderuit gegaan?

oke,ik tel de eerste keer stilstaand omvallen in Duitsland 2007 op weg naar de TT maar niet mee omdat ik ineens natuurlijk geen grond onder mijn voeten had....maar volgens manlief ging het heel komisch en die lag dus ook in een deuk....mijn ego had een deuk,lichte schade aan mijn destijds (optisch) zelfgemaakte brandweerbike (sportster 883)was een achteraf weg dus geen publiek..
2014 na weer een paar jappen te hebben gereden na mijn nekoperatie van 2011 weer mijn oude brandweerbike terug kunnen kopen.
Op weg met de klup naar ons hotel met Pinksteren.
Omdat ik het wel leuk vind om soms met de zogezegd snelle klup mee te rijden haalde ik mijn man in om met hun even lekker de bochten in de eifel mee te pakken........hmmmmmm wat zal ik zeggen ik kwam veeeeeeeeeeel te hard voor linkse bocht uit,dus dacht in seconden dat ga ik niet halen,dus volop in de remmen,achterband wilde weer voorbij,kreeg ik even gecorrigeerd door even mijn remmen los te laten,maar zag de vangrail en dacht oh nee....probeer de snelheid eruit te halen.....dus nogmaals een achterband die me voorbij wilde gaan en dat geschud of hoe zeg ik dat, maar heb me toen naar links laten vallen dus schoof links op de weg ,volgens degene achter me heb ik een koprol gemaakt zonder het asfalt te raken,en kwam net voor de vangrail tot stilstand,en mijn harley schoof me na en stopte met voorwiel onder vangrail.Maar bleef net als een grasmaaier doorgaan....
Ik stond daarna op maar werd heel duizelig en mijn linker enkel deed erg zeer..(omdat iedereen uit die klup wist dat ik al meerdere rug operaties had gehad en nekoperatie en november 2013 mijn rechterboven kwab van mijn long was verwijderd was iedereen bezorgd en zeiden ga weer liggen en belde de ambulance......
Toen mijn man bij het ongeval aan kwam en mij zag liggen was hij heeel boos (en terecht)
Maar goed ambulance spalkte mijn enkel en legde me in ambulance om verdere controles etc te doen,Na uitleg dat ik een chemopil slikte omdat ik longkanker heb en dat mijn nek was vastgezet en meerdere rug operaties had gehad,keken ze mij echt aan of ik gek was geworden om dan nog motor te rijden.
Eenmaal in het ziekenhuis vlug fotos van alles,maar ik had verkeerde ziekenfonds pasje bij,dat van jaar ervoor,dus ze zeiden je hebt niks ernstigs ga maar in nederland naar ziekenhuis,en ik kon worden opgehaald.
Linkerhand dik,wijsvinger krom,dikke enkel kleine hechting bovenop,blauwe plek rechter bil en knie heel erg afgeschaafd....
motor alleen koppelings hendel kapot en windscherm kaduuk,gelukkig door messing vaste voetpad vooraan weinig schade verder.
Eerlijk gezegd baalde ik zo daarna toen ik over alles nadacht,zou je longkanker overleven maar je doodrijden waarvoor??
Heb toen besloten om me niet meer te laten opnaaien........
Ik denk wel dat dankzij mijn eigen intuïtie de schade beperkt is gebleven.
hierbij nog een paar fotos
20140612_043858.jpg
20140609_190103.jpg




20140609_190244.jpg
20140609_175117.jpg

Na pinksterweekend in ziekenhuis geweest spalk voor vinger,nagel is er daarna afgegaan,maar die pees was afgescheurd dus nu voor altijd kromme wijsvinger....maar die enkel soms bij uitstappen uit een auto nog flinke scheut pijn,die is eigenlijk nooit meer nagekeken,maar ja........had erger kunnen aflopen,er zijn er die onder de vangrail komen met als gevolg onthoofding dus.......
Daarna in augustus naar het zwarte woud,iedere linkse bocht kreeg ik de kriebels heeft wel paar honderd km geduurd eer ik daar vanaf was..

Afgelopen zomervakantie 2019 wij kwamen van de kuhthaipas in Oostenrijk af,het had geregend en wegdek was nat,ik zie mijn man voor me links wegglijden net voor bocht naar rechts naar beneden..zie nog oranje stukken van knipperlichten vliegen en denk nee hij gaat recht op de stenen muur af,en meteen zeg ik door de communicatie ik ga ook,want mijn achterband schoof ook weg ineens,gelukkig lag ik vrijwel meteen stil.....
Dacht liggen blijven en kijken waar Carin en frank blijven,duurde even ze reed langzamer had schrik op nat wegdek,want dadelijk glijden die ook uit...dus ik met hand zwaaien naar beneden ,langzaam rijden.
gelukkig waren automobilisten die ons hielpen met mijn en Ger zin harley overeind te helpen,wat niet mee viel door de gladheid,met zijn 3 mijn motor moeten optillen..
Heel erg gelukkig had mijn man zijn harley alleen deuk in tank en wat glijschade en knipperlicht achter kapot ,en ik ook glijschade en windscherm weer kaduuk....
En ik had dikke knie van ? want ging echt zachtjes,je hoorde ook geen geluid we schoven gewoon meteen weg.
Dus gelukkig konden we daarna verder rijden.....maar achter me Carin (was haar eerste motorvakantie) reed nog langzamer als ze eigenlijk al deed,want ze was bang met nat wegdek,nu nog meer omdat ze ons had zien liggen,maar wij vervolgende gewoon weer onze weg.........zei het proberen op te letten,maar olie of diesel op nat wegdek zie je gewoon niet...........
Ach je hebt niks te zeggen op zon moment,dacht daarna wel,shit ik had iemand of iets moeten waarschuwen,want nu vallen er waarschijnlijk meer motorrijders daar achter ons....
Hier in nederland moet je de gemeente bellen en ruimt de brandweer dat op,maar hoe dat nu zit in het buitenland????
had ook ergens fotos van het wegdek waarop je mijn remsporen ziet,moet ik even zoeken......(van het ongeluk in 2014 dan he)
 
Laatst bewerkt:
ik behoor tot de derde soort, nog niet gevallen en gaat nooit vallen O-)
6 à 7 jaar rij-ervaring (met rijbewijs)
Ik heb dat ook een tijdje gedacht...
't heeft 10jaar geduurd.... en dan toch onderuit gegaan op een circuitdag... sindsdien zit er een extra vijs in de pols en ben ik mijn arrogantie kwijt dat ik nooit zou vallen ;)

ondertussen op 12 jaar tijd:
1 keer op circuit vrij stevig onderuit.
4-5keer off road onderuit, telkens zonder erg, dus die tellen niet mee ;-)
 
Lachen man:

"Ik ga binnenkort mijn eerste motor kopen en wilde van jullie weten of je weleens onderuit bent gegaan en hoe dat kwam........misschien leerzaam thanx"

Dat was in 2002.

Nadat bandit 1200s eerst vraagt of een Bandit 1200S wel iets is om aan te schaffen als volgt: "Wat vinden we van de Bandit1200S". Noemt zichzelf dus bandit 1200s maar heeft op dat moment nog niks. Dat kan en mag natuurlijk. Je hebt een droom of niet.
TS heeft daarna zich nog een enkele keer aangemeld met de mededeling dat hij een/die motor uiteindelijk ging kopen, dan wel zou gaan bestellen en ook gevraagd of het handig is om dan ook gelijk er een alarmsysteem er bij aan te schaffen. En oh ja: Of het scheelt in de verzekeringskosten. En dat was het dan. 5 vragen gesteld en vervolgens radiostilte. I.t.t. behulpzame M-F'ers die dan bijna 20 jaar later nog de moeite nemen om verder borduren op een vraag waar TS vermoedelijk nooit meer op teruggekeken heeft.
De vraag is: Heeft bandit 1200s inmiddels een Bandit 1200S en is hij/zij er al mee onderuit gegaan in de tussentijd?

Had hem/haar graag meegenomen in een @ ... linkje, maar ja, 2002..

Oh, en als antwoord op de vraag:

Ja, doordat mijn broek zat vastgepind aan het tankembleem toen ik stilstond en het been wilde uitsteken (en wat dus niet lukte)..
En twee keer door een koekblik van de brommer gereden. 1x een expres-actie omdat ik zijn maatje in de auto ervoor aansprak op het bijna kortrijden van mijn voorwiel bij zijn "strakke" inhaalactie.

Fijn na al die jaren toch zo'n uitlaatklep!

;)
 
oke,ik tel de eerste keer stilstaand omvallen in Duitsland 2007 op weg naar de TT maar niet mee omdat ik ineens natuurlijk geen grond onder mijn voeten had....maar volgens manlief ging het heel komisch en die lag dus ook in een deuk....mijn ego had een deuk,lichte schade aan mijn destijds (optisch) zelfgemaakte brandweerbike (sportster 883)was een achteraf weg dus geen publiek..
2014 na weer een paar jappen te hebben gereden na mijn nekoperatie van 2011 weer mijn oude brandweerbike terug kunnen kopen.
Op weg met de klup naar ons hotel met Pinksteren.
Omdat ik het wel leuk vind om soms met de zogezegd snelle klup mee te rijden haalde ik mijn man in om met hun even lekker de bochten in de eifel mee te pakken........hmmmmmm wat zal ik zeggen ik kwam veeeeeeeeeeel te hard voor linkse bocht uit,dus dacht in seconden dat ga ik niet halen,dus volop in de remmen,achterband wilde weer voorbij,kreeg ik even gecorrigeerd door even mijn remmen los te laten,maar zag de vangrail en dacht oh nee....probeer de snelheid eruit te halen.....dus nogmaals een achterband die me voorbij wilde gaan en dat geschud of hoe zeg ik dat, maar heb me toen naar links laten vallen dus schoof links op de weg ,volgens degene achter me heb ik een koprol gemaakt zonder het asfalt te raken,en kwam net voor de vangrail tot stilstand,en mijn harley schoof me na en stopte met voorwiel onder vangrail.Maar bleef net als een grasmaaier doorgaan....
Ik stond daarna op maar werd heel duizelig en mijn linker enkel deed erg zeer..(omdat iedereen uit die klup wist dat ik al meerdere rug operaties had gehad en nekoperatie en november 2013 mijn rechterboven kwab van mijn long was verwijderd was iedereen bezorgd en zeiden ga weer liggen en belde de ambulance......
Toen mijn man bij het ongeval aan kwam en mij zag liggen was hij heeel boos (en terecht)
Maar goed ambulance spalkte mijn enkel en legde me in ambulance om verdere controles etc te doen,Na uitleg dat ik een chemopil slikte omdat ik longkanker heb en dat mijn nek was vastgezet en meerdere rug operaties had gehad,keken ze mij echt aan of ik gek was geworden om dan nog motor te rijden.
Eenmaal in het ziekenhuis vlug fotos van alles,maar ik had verkeerde ziekenfonds pasje bij,dat van jaar ervoor,dus ze zeiden je hebt niks ernstigs ga maar in nederland naar ziekenhuis,en ik kon worden opgehaald.
Linkerhand dik,wijsvinger krom,dikke enkel kleine hechting bovenop,blauwe plek rechter bil en knie heel erg afgeschaafd....
motor alleen koppelings hendel kapot en windscherm kaduuk,gelukkig door messing vaste voetpad vooraan weinig schade verder.
Eerlijk gezegd baalde ik zo daarna toen ik over alles nadacht,zou je longkanker overleven maar je doodrijden waarvoor??
Heb toen besloten om me niet meer te laten opnaaien........
Ik denk wel dat dankzij mijn eigen intuïtie de schade beperkt is gebleven.
hierbij nog een paar fotos
Bekijk bijlage 1581092Bekijk bijlage 1581093



Bekijk bijlage 1581094Bekijk bijlage 1581095
Na pinksterweekend in ziekenhuis geweest spalk voor vinger,nagel is er daarna afgegaan,maar die pees was afgescheurd dus nu voor altijd kromme wijsvinger....maar die enkel soms bij uitstappen uit een auto nog flinke scheut pijn,die is eigenlijk nooit meer nagekeken,maar ja........had erger kunnen aflopen,er zijn er die onder de vangrail komen met als gevolg onthoofding dus.......
Daarna in augustus naar het zwarte woud,iedere linkse bocht kreeg ik de kriebels heeft wel paar honderd km geduurd eer ik daar vanaf was..

Afgelopen zomervakantie 2019 wij kwamen van de kuhthaipas in Oostenrijk af,het had geregend en wegdek was nat,ik zie mijn man voor me links wegglijden net voor bocht naar rechts naar beneden..zie nog oranje stukken van knipperlichten vliegen en denk nee hij gaat recht op de stenen muur af,en meteen zeg ik door de communicatie ik ga ook,want mijn achterband schoof ook weg ineens,gelukkig lag ik vrijwel meteen stil.....
Dacht liggen blijven en kijken waar Carin en frank blijven,duurde even ze reed langzamer had schrik op nat wegdek,want dadelijk glijden die ook uit...dus ik met hand zwaaien naar beneden ,langzaam rijden.
gelukkig waren automobilisten die ons hielpen met mijn en Ger zin harley overeind te helpen,wat niet mee viel door de gladheid,met zijn 3 mijn motor moeten optillen..
Heel erg gelukkig had mijn man zijn harley alleen deuk in tank en wat glijschade en knipperlicht achter kapot ,en ik ook glijschade en windscherm weer kaduuk....
En ik had dikke knie van ? want ging echt zachtjes,je hoorde ook geen geluid we schoven gewoon meteen weg.
Dus gelukkig konden we daarna verder rijden.....maar achter me Carin (was haar eerste motorvakantie) reed nog langzamer als ze eigenlijk al deed,want ze was bang met nat wegdek,nu nog meer omdat ze ons had zien liggen,maar wij vervolgende gewoon weer onze weg.........zei het proberen op te letten,maar olie of diesel op nat wegdek zie je gewoon niet...........
Ach je hebt niks te zeggen op zon moment,dacht daarna wel,shit ik had iemand of iets moeten waarschuwen,want nu vallen er waarschijnlijk meer motorrijders daar achter ons....
Hier in nederland moet je de gemeente bellen en ruimt de brandweer dat op,maar hoe dat nu zit in het buitenland????
had ook ergens fotos van het wegdek waarop je mijn remsporen ziet,moet ik even zoeken......
volgens mij lijkt het me verstandig om iets anders dan met twee wielen te zoeken.
 
nog maar 25 keer op asfalt (circuit en straat). off-road, mini-monobikes op kart-circuits en brommers niet meegeteld.

maar er zit beterschap in, tegenwoordig is het gemiddelde al een paar jaar gezakt onder 1x per jaar :+
 
volgens mij lijkt het me verstandig om iets anders dan met twee wielen te zoeken.
Waar baseer jij dat op...?
Mijn gezondheid ?, heb april vorig jaar voor het laatst gereden, en nu een bmw gekocht...ik wordt gewoon depri bij de gedachte nooit meer te kunnen rijden ...
Zolang mijn gezondheid het nog toelaat dan he.
Leef nog steeds in reserve tijd en die benut ik zoals IK wil...
Dus hopelijk niet teveel last komend jaar...

YOLO.....

En @indewegrijer zo is het....*O*

Maar ondanks dat topic dus oud is, toch nog levendig zo weer
 
Inmiddels 3 keer als we het omvallen en heel langzaam klooien \ omvallen niet meetellen en dat in 12 \ 13 jaar mijn A rijbewijs.

Geen van deze dagen stond ik s'morgens op en dacht ik.... laat ik vandaag mijzelf eens lekker te pleuris smijten tegen die grond aan :N

Had ik het kunnen voorkomen?
Als ik s'morgens eens wakker wordt en al weet wat er komen gaat, dan wel :Y

En anders had ik mijn vizier gewoon schoon moeten maken, niet zo hard die bocht in moeten willen sturen en die fietser gewoon voor z'n flikker moeten rijden. Was ik mss blijven zitten ipv hij.
 
Laatst bewerkt:
ben gaan motorrijden op mijn 18e, tot mijn 40e zonder een schrammetje en toen vergat ik op een rit door Duitsland dat, waarvan ik altijd dacht dat ik het nooit zou vergeten: de zijstandaard; mijn Suzuki GS100S kende nog geen kill-switch dus bij de eerste linkerbocht was het bingo, ik zal je alle details besparen maar dankzij het feit dat er toen in Duitsland al traumaheli's waren en een uitstekende IC in Dortmund en een jaar revalidatie heb ik het overleefd......
toen 17 jaar niet meer op een motor gezeten. maar op m'n 57e een Harley zaak binnengelopen en de eerste van een serie Harley's gekocht, en ach, Harley's gaan niet zo hard dus dat was een veilige keus, toch?....ja, totdat twee jaar later een benevelde automobilist de motor onder me uit reed, paar schrammen, wat schade aan de Dyna en een week later d'r weer op; en toen nog een keertje in Italië iets te weinig afstand achter een juffrouw in een Pandaatje die het nodig vond zonder enige reden bovenop d'r rem te gaan staan en ik het net niet haalde en de RoadKing viel bijna stilstaand om, pijnlijke elleboog en deuk in m'n ego, motor dankzij valbeugels vrijwel onbeschadigd...…..
en hebben we er iets van geleerd? ja, dat een ongeluk vaak in een klein hoekje zit, dat je nog beter moet anticiperen en dat je altijd beschermende kleding moet dragen (als ik dat niet had gedaan was de fysieke schade vele malen groter geweest)…..
 
Op de T500 een keer de zijstandaard uit laten staan na het tanken. Je moest toen nog bellen om iemand naar de pomp te laten lopen komen (1979). Die man heeft me nog nageroepen dat deze nog uit stond.
Het was wel een van de raarste herinneringen die ik heb. Ik rij weg bij de pomp zit ongeveer op 80kmh en ga een flauwe linker bocht in. Ik zie vonken op het asfalt , oranje knipperlicht , blauwe lucht, bomen , grasveld en hoor “plons” !? En dat alles binnen een paar seconden. Ik wist dat ik gevallen was maar kon de plons nog niet goed bevatten. Bleek dat ik in de ondiepe sloot lag en de motor nog op het droge tussen de bomen. Achterbrug krom, koppelingsghendel verbogen en 2 knipperlichten kapot, zelf wat blauwe plekken en een rare geur.🤡

Met de offroad is het niet te tellen, wel vele malen na een wedstrijd mank op het werk aangekomen. Gelukkig is het altijd bij 1klein breukje in de voet en vele kneuzingen en verrekkingen gebleven.
 
Ach ja... vallen. Ik ben dr niet zo goed in. Op asfalt althans, paar keer dr af gestuitert op circuit en dan ook best wel behoorlijk letsel gehad. Oa gebroken rug en hersenkneuzing, dat was wel de hardste klapper. Circuitracerij is dan ook wel klaar inmiddels. Zonde en het jeukt me af en toe best wel, maar is maar beter van niet.

Met cross en enduro/offroad zou ik het niet weten hoe vaak ik gevallen ben, maar dat het vaak is dat weet ik wel! En raar maar waar, nooit wat gebroken of wat dan ook in het zand!
 
Terug
Bovenaan Onderaan