Worden we allemaal onze vaders?

[Frazer]

Mijn opa reed motor, toen nog uit pure noodzaak omdat er geen geld was voor een auto. Mijn vader heeft nog wel foto's waarbij mijn opa reed, twee kinderen achterop en een voorop de tank. Gewoon zonder helm, paar jaar na de oorlog, toen kon dat nog. Mijn opa is zodra er geld voor een auto was wel gestopt met rijden, ik heb hem in ieder geval nooit op een motor gezien. Zo is mijn vader wel met het motorvirus besmet geraakt. Reed vanaf zijn 18e motor, maar is na enkele jaren gestopt en heeft toen ruim 25 jaar niet meer gereden. Toen ik een jaar of 10 was kocht hij er weer een. Ik ging zo vaak mogelijk mee achterop, kan me nog wel herinneren dat ik totaal verontwaardigd was als hij een keer zonder mij ging rijden. Op mijn 12e reed ik de eerste meters op zijn motor door de straat, mijn moeder vond het maar niks. Nadat mijn ouders zijn gescheiden gaf hij helemaal toe aan de hobby en op het hoogtepunt had hij volgens mij 5 motoren. Nu nog 3, waarvan een oudje voor de hobby. Hij is nu een paar jaar met pensioen en moet zichzelf een beetje tegenhouden om niet elke dag op de motor te stappen.

Vanaf mijn 12e veel gereden, voornamelijk op de crosser op afgesloten terrein. Was uiteraard geen vraag of ik mijn rijbewijs zou gaan halen. Uit praktisch oogpunt wel eerst B gehaald maar vanaf 21 ook A. Inmiddels heb ik er ook 3, waarvan ook een oude voor de hobby.

Mijn broertje rijdt ook, en we proberen regelmatig met zijn 3en een rondje te rijden. We plannen ook elk jaar een weekendje weg, kamperen met de motor. Eigenlijk rijden we veel te weinig samen. Mijn vader is ook de jongste niet meer, en nu kan het nog. Ik lijk redelijk veel op hem, wat betreft hobby (motoren en auto's), maar ook wat karakter betreft, en niet alleen de goede punten Dus ja, voor een deel ben ik wel mijn vader.

 

[Monomuis]

Mijn pa reed met zo'n L rond, waar je in de gemeente oid mocht rijden en nog geen rijbewijs had. Daarna is hij nooit doorgegaan met het motorrijbewijs, maar heeft wel een Jawa 250 gehad. Van wie ik het heb, weet ik niet. Misschien mijn oom (al heb ik die nooit op de motor gezien, voor ik zelf al reed). Mijn broer heeft ook z'n motorrijbewijs, maar doet er niets mee, mijn beide zwagers hebben een motorrijbewijs, doen er ook geen fluit mee. Ben de enige die er actief mee is. Saai he.

Ik hoop nog even niet te worden als mijn pa, die stierf op z'n 50e. Hoop dan toch meer de leeftijd van zijn pa te halen, die is binnenkort 97.

 

[K@W@]

Mijn ouders waren faliekant tegen elke vorm van motorrijden en het tuig wat daar bij hoorde, nozems, schorem, niksnutten noem maar op, en vanaf mijn 12e heb ik altijd geroepen dat ik ging motorrijden....
Hoe meer mijn 18e verjaardag in zicht kwam, des te groter werd hun dreigement dat er nooit een motor in huis zou komen, en mijn reactie dat ik dan het huis uit zou gaan.
Op mijn 18e verjaardag naar de locale motorboer, en een honda CB350 gekocht ( zo'n rood witte waar in vanishing point die naakte dame op rijdt) en trots er mee naar huis...
Zij hielden woord ( die komt er niet in) en ik dus ook, tandeborstel onderbroeken en wat ander spul in een plunjezak, en wegwezen daar...
Kamer gevonden, en lekker mijn eigen plan getrokken...
Overal naar toe waar ik zin in had , en kon betalen..vooral veel GP's af gegaan, Imatra, Brno, le Mans, Paul Ricard....
Is nooit meer echt goed gekomen, hun aversie bleef in stand. mijn liefde voor...ook....

Nu ben ik zelf de motorrijdende vader, overigens zonder dat ik ooit mijn zoon heb gepushed om te gaan rijden, en nu rijden we samen regelmatig naar een GP, 24 uurs of gewoon een weekje in zuid europa....

Het kan verkeren

 

[gespierde spijker]

Mijn vader is gestopt met motorrijden dus nee ik hoop niet te volgen.

Nou heeft mijn achtergrond met het motorrijden dan ook een andere dan hij heeft.

Ik hoop dat mijn kinderen later ook volgen.

 

[pdv_moto]

Opa en Vader allebei motor gereden.
dus ja...

 

[sambalbij]

Voordat ik 37 jaar geleden werd opgericht reden m'n ouders allebei motor.
M'n moeder heeft niet meer gereden sinds ik op komst was. M'n vader nog wel.
Heb van horen zeggen dat ik als heel klein hummeltje het geluid van die motor zo goed herkende dat ik al naar de voordeur kroop als m'n vader het dorp in kwam rijden.

Wat jaren later is hij ook gestopt met rijden. De laatste rit op de toenmalig motor mocht ik als jochie mee achterop toen hij dat ding naar m'n opa wegbracht die er mee zou gaan rijden.

Inmiddels is hij, na de scheiding van mijn ouders, wel weer gaan rijden. Twee jaar geleden heeft mijn zusje haar A gehaald, en ik eind vorig jaar. Motorrijden heeft me al van kinds af aan aangetrokken, maar desondanks pas net op mijn 36ste eindelijk toch eens aan begonnen.

Eerst reed m'n pa op wat cruisers (o.a. een Magna en twee Intruders) maar toen ik begin dit jaar mijn eerste motor kocht, een Suzuki DL650, heeft hij een week later dezelfde motor ook gekocht

Die laatste Intruder VL1500 werd toch wat te zwaar voor een man van 67 om nog tegen een hellinkje op en door een niet heel brede deur de berging in te rijden. (Van een blok met ook een hoop nog oudere mensen, dus met een dikke ploffende V-twin op de motor naar binnen rijden wordt daar niet echt gewaardeerd )

Ook nog wel geprobeerd om m'n moeder ook weer eens aan het rijden te krijgen (voorgesteld haar mee te nemen naar een heropstapcursus oid) maar die wil/durft het niet meer. Die scheet al 7 kleuren toen ze een blauwe maandag een brommobiel had.

 

[65x45.2]

Mijn ouders waren faliekant tegen elke vorm van motorrijden en het tuig wat daar bij hoorde, nozems, schorem, niksnutten noem maar op, en vanaf mijn 12e heb ik altijd geroepen dat ik ging motorrijden....
Hoe meer mijn 18e verjaardag in zicht kwam, des te groter werd hun dreigement dat er nooit een motor in huis zou komen, en mijn reactie dat ik dan het huis uit zou gaan.
Op mijn 18e verjaardag naar de locale motorboer, en een honda CB350 gekocht ( zo'n rood witte waar in vanishing point die naakte dame op rijdt) en trots er mee naar huis...
Zij hielden woord ( die komt er niet in) en ik dus ook, tandeborstel onderbroeken en wat ander spul in een plunjezak, en wegwezen daar...
Kamer gevonden, en lekker mijn eigen plan getrokken...
Overal naar toe waar ik zin in had , en kon betalen..vooral veel GP's af gegaan, Imatra, Brno, le Mans, Paul Ricard....
Is nooit meer echt goed gekomen, hun aversie bleef in stand. mijn liefde voor...ook....

Nu ben ik zelf de motorrijdende vader, overigens zonder dat ik ooit mijn zoon heb gepushed om te gaan rijden, en nu rijden we samen regelmatig naar een GP, 24 uurs of gewoon een weekje in zuid europa....

Het kan verkeren

rebel

 

[65x45.2]

ik lijk in veel opzichten op mijn ' ouwe '

Hij was een echte nozem vroeger, opgefokte royal nord brommer enz.
Heeft even zonder rijbewijs een maico 350 gereden maar werd op zijn 18de vader van mij en had toen wel wat anders aan zijn hoofd.

Hij sleepte me vaak mee naar motorcross wedstrijden en ik had het virus zelf al snel te pakken, cross brommers vanaf mijn 11 jaar en samen met pa eraan sleutelen.

Ik was gek van motor race en met de 14 met de trein naar de TT

FS1 met 16 en hij zei, niet opvoeren ehhh maar jij had de snelste brommer van de buurt vroeger.......... eh ja maar doe toch maar niet.
De yammie werd toch stiekum opgefokt, dat had ie snel door en zei , doe wel voorzichtig, denk aan je moeder

met 18 A en B rijbewijs gehaald en gaan motorrijden, eerste motor een 400 F.
samen met die ouwe gaan kopen, mooi ding zei die maar er moet wel een andere uitlaat op, dit ding hoor je niet Janton eronder dus

Nu 34 jaar later rijd ik nog steeds. Mijn vader is nooit gaan motorrijden....helaas, maar is een prima kerel

 

[Donkeykong]

Leuk verhaal om te lezen.
Hier is het iets anders.
Ik heb al 16 jaar m'n motor rijbewijs en daarvoor reed ik eigenlijk ook al op brommers en crossmotoren.
Niet van huis uit, mijn ouders vonden het maar niets, om niet te zeggen dat ze het verboden

Paar jaar geleden weer enduro gaan rijden en ook vaak hier in de omgeving. Mijn dochter, toen 3 jaar, wilde dit ook erg graag. Dus eerst een paar keer in de bossen op de tank en samen stapvoets rondjes maken. Ze ontplofte van plezier en hield maar niet op met vragen om een eigen motor om samen met papa te rijden.

We zijn gaan kijken maar konden nog niets vinden omdat ze te klein was, dus eerst maar gezegd dat ze moest leren fietsen en we dan konden kijken.

Nu is ze 5,5 en rijdt op een PW50, als het kan gaan we samen de bossen in en rijden we naast elkaar.
Heeft een PW50 vermogen? Nee, maar zij vermaakt zich er prima op en we hebben samen een geweldige tijd.

Mijn zoontje, nu 9 maanden kijkt ook al zijn ogen uit en ontploft ook helemaal bij het zien van de motoren, zal dus t.z.t wel op de PW gaan rijden

Het is een leuke hobby om door te geven, dus ik hoop dat we het nog lang gaan doen

 

[superrobke]

Verhalen komen bekend voor .
Mijn verhaal, Pa heeft altijd brommer gereden dat weer wel, ook mee op vakantie geweest.
Dit is allemaal vast gelegd met zwart/wit fotos. Pa is er niet meer. Maar dat ik op de motor reed, dat vond hij maar niks. Wij (mijn vrouw en ik) zijn gestopt met motor rijden toen de kinderen kwamen.

Een paar jaar geleden vond mijn vrouw het weer eens tijd worden om een motor aan te schaffen. Toen heb ik er ook maar een gekocht. Van onze kinderen wilt er in ieder geval 1 zijn motor rijbewijs halen. Maar eerst zijn auto rijbewijs en daar is hij nu mee bezig.

Dus wat de toekomst brengt weet ik ook niet, maar ik ben dus niet als mijn Pa die heeft zodra hij geld had een auto gekocht en de brommer de deur uit gedaan.

Ik hoop nog wel eens een ritje te maken met een van de kinderen en dan wel
iedereen op zijn eigen motor

 

[Silverarrow]

Jarenlang heb ik (met plezier) naar de meest wilde verhalen geluisterd over m'n vader z'n avonturen met opgevoerde schakelbrommers. Sinds die tijd heeft hij drie keer over geprobeerd om z'n motorrijbewijs te halen, maar die pogingen zijn allemaal voortijdig gestrand. De ene keer omdat er financieel andere prioriteiten waren (kinderen), dan weer omdat hij er geen tijd voor had (zzp'er) en de laatste keer omdat de theorie 'm zwaar viel. Na die laatste keer was z'n excuus dat het door al die drempels en drukte in Nederland niet meer leuk rijden was en daarmee leek z'n interesse in motor rijden permanent afgedaan. Wij wisten beter.

Ondertussen was ik aangestoken door alle verhalen van m'n vader en probeerde een crossbrommer te kopen. Dat zagen m'n ouders niet zitten (die zagen het hele huis al vol liggen met brommer onderdelen), dus dat werd vroegtijdig de kop ingedrukt. Ik was niet van plan om het daarbij te laten zitten, maar door m'n studie had ik weinig geld/tijd om er echt werk van te maken.

Tijdens m'n afstuderen begon het weer te borrelen. Na een weekend bij m'n ouders, heb ik m'n vader voorgesteld om samen het motorrijbewijs te halen. Een half jaar later hadden we het rijbewijs binnen en sindsdien hebben we er de nodige kilometers op zitten. En niet onbelangrijk, ik heb eindelijk m'n opgevoerde crossbrommer (NX250) .

 

[Richard117]

Laten we hopen van niet zeg, die kocht op mijn leeftijd een GS500e. Die tijd heb ik een jaar of 10 geleden al gehad
Maar het motorrijden komt wel zeker bij hem (en later ook mijn moeder) vandaan. Ik ben op maandag geboren en op zondag moest ik al mee naar de cross, dus dan ben je er wel aardig mee opgegroeid. Later haalde mijn moeder ook haar rijbewijs waardoor ze samen op de weg gingen rijden. Ik ging nooit mee achterop (nog steeds bij niemand ) en wou alleen zelf rijden. Wat ik op mijn 21e dus ook ben gaan doen

 

[Daglop3r]

Mijn pa rijdt niet. Mijn middelste broer heeft z'n rijbewijs en een enduro die hij al een paar jaar in de schuur heeft liggen in onderdelen.

Ik lijk en wordt niet als m'n pa. Die is in het verkeer nog gekker dan mij. En waar ik hard ga maar wel oplet doet hij dat laatste niet.

 

[Arnoud79]

Leuke verhalen dit. Mijn opa reed wel motor, maar stopte daarmee toen er een auto kwam, zoals wel vaker in de jaren 50/60. Maar mijn vader vertelde regelmatig over de vakanties naar Italië op dat ding. Zelf is hij nooit gaan rijden en heeft hij ook geen motorrijbewijs, maar hij vond het wel interessant toen ik het wel ben gaan doen. Maar de goede man is inmiddels 65 en ik zie hem geen A meer halen.

Dus word ik zoals mijn vader? In veel opzichten ben ik al zoals hij, maar niet als het om motorrijden gaat. Of misschien juist wel doordat ik een BMW R1150RT rijd, een van de weinige motoren waar ik mijn vader nog wel eens op zou zien rijden., als...... Ik zeg dan soms ook wel eens dat die motor eigenlijk van mijn vader is.... (Maar ik vind hem stiekem zelf gewoon te lekker rijden ondanks dat ik nog lang geen 50 ben).

 

[Mike Schenk]

Ik moet opeens denken aan niet zozeer mijn vader als zijn broer. Die heeft op middelbare leeftijd weer een motor gekocht om zijn jeugd te herleven.

Daar is hij echter weer vrij snel mee gestopt nadat hij een ongeluk had waarbij een getuigenverklaring de tekst bevatte: "de motorfiets kwam de hoek omgereden met de bestuurder erachteraan rennend".

 

[Tcat]

Worden we allemaal onze vaders?
Gelukkig niet, want mijn pa rijdt nog steeds geen motor. Verder begin ik behoorlijk op hem te lijken

Klinkt heel bekend.
Wel samen veel brommer gereden met zijn 2én
(wel 2 jaar lang, tot ik de leeftijd had om de grote 'brommers' te mogen
gaan rijden.

Pa lief had geen rijbewijs, (vondt moedes ook GEEN goed idee).
Zelfs toen ik vertelde dat ik ging lessen, was moedes het er niet mee eens
(nu nog steeds niet!!)
Pa wel.
Ben ook een van de zeer weinige in de gehele familie (waaronder neven, nichten, ooms, tante's etc) die op 2 wielen rond hobbelt...


Maar verder zeggen ze allemaal dat ik op senior lijkt, ik blijf stug volhouden van niet
Want hij is pa van kids, en ik blijf bewust kids-loos

 

[subtoon]

Mijn vader (rip) reed vroeger motor, ik reed van mn 18 tot 25 toen huisje boompje beestje hypotheekje, mijn jongste zoon kocht zijn eerste motor met 24 en ik mijn heropstapper
ik rijdt nog steeds en is mijn zoon voorlopig gestopt voor huisje boompje beestje vriendin twee kindjes hypotheek en twee autos voor de deur.

 

[WillemVonGrumble]

Worden we allemaal onze vaders?
Gelukkig niet, want mijn pa rijdt nog steeds geen motor. Verder begin ik behoorlijk op hem te lijken

Kaal zeker

Mijn pa mocht van moeders geen motorrijden en ik begin al behoorlijk op m'n moeder te lijken

 

[WillemVonGrumble]

Ik moet opeens denken aan niet zozeer mijn vader als zijn broer. Die heeft op middelbare leeftijd weer een motor gekocht om zijn jeugd te herleven.

Daar is hij echter weer vrij snel mee gestopt nadat hij een ongeluk had waarbij een getuigenverklaring de tekst bevatte: "de motorfiets kwam de hoek omgereden met de bestuurder erachteraan rennend".

 

[OgriUK]

1:17

 

[Han S]

Ik had 45 jaar geen motor gereden en het went snel. Mijn opa ging na zijn 60e motor rijden. Mijn vader had geen rijbewijs en heeft één keer bij me achterop gezeten. Toen we 60 km/u gingen vond hij dat we te snel gingen. 'Niet zo hard jongen'.

Ik ben de enige in het gezin die motor reed en rijdt, vier broers en twee zussen, maar ik ben de enige 'waaghals' en een buurman van mijn vader zei tegen hem: die jongen rijdt zich hardstikke dood'. Leuk, zulke buren.

Ik ga er nog ff mee door, over een half jaar hoop ik de 74 te halen.

 

[DB95]

Dik 10 jaar geleden het eerste stukje achterop gezeten bij mn vader. En vanaf dát moment wist ik dat ik later ook motor wil gaan rijden. Die gedachte is blijven hangen en rij nu zelf ook motor. We gaan vaker samen touren en weekendjes weg op de motor. Heerlijk!

 

[JBi]

Mijn vader heeft zelf vroeger verschillende motoren gehad, helaas allemaal voor mijn tijd.

Zelf altijd al een grote passie gehad voor auto's en motoren. Voor het eerst op een tomos gereden toen ik 10 was, doodeng. Ging vol gas weg en stopte met vol gas.
Op m'n 11de voor het eerst op een schakel brommer (Honda Dax), wat toen wel een stuk beter ging door een wat betere uitleg van wat je wel en niet moet doen. Op mijn 16de kreeg ik eindelijk mijn eigen schakelbrommer, daar tot mijn 18de op gereden toen het toch wel is tijd werd voor een wat zwaardere brommer. Gezien mijn vader vroeger motor had gereden en mijn broer ook al een motor had vergde het gelukkig niet echt veel overtuiging.

Probeer nu nog wel is mijn vader over te halen om ook een motor te kopen, maar hij komt tot nu toe nog steeds met smoesjes aanzetten terwijl het volgens mij hem best wel leuk lijkt.

 

[Stefan666]

M'n vader heeft altijd motor gereden, vooral veel Engelse.
Toen kwamen wij ( dus, geen motoren meer )
Ruim 20 jaar geleden weer een motor gekocht, een afgeleefde XL500S .
Niet veel gereden .. Maar , toch..
Hij stond er wel.
Ben toen 1x achterop mee geweest, afgestapt met de term.. dit nooit meer
( heb nog steeds een tering hekel aan achterop meerijden )
Diezelfde motor stond vaak bij mij geparkeerd uit ruimtegebrek, en .. Ja...
als die er nu eenmaal staat... Heb op die motor "leren rijden" , niet gehinderd
door het niet hebben van rijbewijs.
Verstandig geworden, toch maar eens een rijbewijs gehaald... ( jaren later )

Afgelopen jaar is die XL500S naar mij gekomen, en heeft hij wat moderner gekocht
voor de lol en woon-werk verkeer.
Broertje heeft ook papieren gehaald, heel kort gereden.. Maar zijn motor
staat in ver vegetatieve staat in de tuin.

Dus, niet alleen de "liefde" voor het rijden van die ouwe overgenomen, maar
zelfs de motor zelf

 

[Saalk]

Ik als motorrijdende vader ben maar wat blij dat mijn kinderen geen motor rijden. Want hoe je het ook wend of keerd het blijft een bloedlinke verslaving.