Zeepok naar de Transfagarasan.........in 4 dagen

[zeepok]

Dag -1
Maandag 4 Augustus. De eerste vakantiedag voor Zeepok en zijn gezin. De bedoeling is om met de camper een rondrit Nederland te doen en dan vooral geconcentreerd op het noordelijke deel. De bagage wordt gepakt met de bedoeling om op dinsdag te vertrekken, want op maandag stond nog een tandartsbezoek gepland.
Dan belt mijn schoonvader (eigenaar van de camper): De camper staat met panne in Duitsland. Mijn zwager heeft 'm daar achter moeten laten op zijn terugreis. Reparatie en repatriering gaat nog wel een weekje duren.

Dag 0.
De planning kan dus op de schop. Eerst nog maar wat klusjes in en om het huis doen. Maar op dinsdag ben ik dat al weer beu. Het is vakantie, ik wil onderweg zijn. Ik pak wat spullen bij elkaar en loop de CBR600 nog even na. Mijn vrouw begrijpt het. Waar wil je heen, vraagt ze? Ik denk Oostenrijk of zo. Een paar dagen. Wat passen rijden.
De gewijzigde vakantieplanning houdt wel in dat ik op maandag al weer thuis moet zijn. De dakdekker die in de laatste vakantieweek gepland stond is een week naar voren gehaald. Woensdag tot en met Zondag is dus beschikbaar.

 

[zeepok]

Dag 1.
Woensdagochtend wordt ik omstreeks 8 uur wakker. Even ontbijten, kleden, en om 9 uur rijd ik weg. Vandaag wil ik in een ruk naar Oostenrijk rijden. 1.000Km snelweg moet te doen zijn. De route is bekend want ik rijd dit vaker in dit deel van Europa. Het is lekker weer om te rijden, het zonnetje schijnt en het is niet al te warm. En het is ook niet erg druk op de weg.
Al rijdend denk ik aan de reisverslagen van Hans89, Sammie en Bramheus. De Transfagarasan in Roemenie trekt. Ik besluit onderweg dat Oostenrijk de tussenstop wordt, en dat Roemenie het nieuwe doel wordt. Met het reisverslag van Diekooi in het achterhoofd weet ik dat de afstand geen probleem hoeft te zijn.

Rond de klok van 7, in de buurt van Linz, vind ik het welletjes geweest. Op de Garmin zoek ik een camping, en daar rijd ik heen. Camping Au an der Donau, in het plaatsje........Au an der Donau. Er is nog plaats op het trekkersveldje, en voor 12,50 kan ik een nachtje blijven. De camping ligt aan de oevers van de Donau en is niet al te groot. Er zijn geen seizoensplaatsen (= een dikke +) maar vooral trekkers: Veel fietsers, wat campers en wat caravans.
Het terrein is afgsloten met een rolhek. Door het intoetsen van de code gaat het hek open, en is de camping toegankelijk. Ik rijd het trekkersveld op en zoek een plekje. In het gras ligt een steentje, en in mijn gedachten past daar de jiffy precies op. Ik klap de jiffy uit, plaats deze op de steen en stap af. De steen zakt onmiddelijk in de grond en ik tuimel met motor en al om. Au (an der Donau). Ongewild sta ik in het midden van de belangstelling, en ben ik weer een deuk in mijn reeds fors beschadigde ego rijker.
Een vriendelijke campinggast helpt me de motor overeind te zetten, en ik besluit dat de motor gewoon tegen een boom kan leunen, dat lijkt me veiliger. Tentje en slaapplek gereed maken, hapje koken en eten en nog even een rondje lopen.

De Tussenstand van Dag 1.

De Donau in de Schemer

 

[zeepok]

Dag 2.
Omstreeks 6:20 word ik wakker. Tijd om te douchen, een broodje te nuttigen en de tent in te pakken. Een aantal van de fietsers denkt er ook zo over, en mijn buren zijn zelfs al vertrokken. Niks van gemerkt.
Omstreeks 7:00 ga ik. Het is rustig op de snelweg en het zonnetje schijnt. Via Wenen wordt de koers gezet naar Hongarije. De grens wordt nagenoeg ongemerkt overschreden (leve het Schengen akkoord). De snelweg in Hongarije is van zeer hoge kwaliteit, en ik neem aan dat daar wel een deel subsidie van de EU in zit.
Ik twijfel alleen of ik met de motor nu wel of niet een Vignet moet aanschaffen. Er staat op de invoegstrook van bijna alle parkeerplaatsen een controlepost, en als ik de derde zonder problemen voorbij gereden ben besluit ik om me er niet meer druk over te maken. Geen Vignet dus, en anders zullen we de gevolgen wel merken.
Het is rustig op de weg. Rondom Budapest is het wat drukker, maar voorbij Budapest is het nog rustiger als eerst. Een kilometer of 40 voor de Roemeense grens stopt de snelweg. Het laaste deel snelweg tot aan de Roemeense grens is nog niet gereed. Vanaf hier gaat het verder over twee baans wegen. Dit is zoals ik het me voorgesteld had toen dit deel van Europa nog onder de Russische invloedssfeer viel: Goede en erg slechte stukken asfalt wisselen elkaar af, wegwerkzaamheden worden te pas en te onpas uitgevoerd, en al het verkeer rijdt door de dorpjes heen.

Onderweg in Hongarije

Voor de grens met Roemenie stopt het verkeer. Op deze tweebaans weg staat het vol met vrachtwagens, kilometers lang. Een Audi met Roemeens kenteken besluit er voorbij te rijden, en ik volg zijn voorbeeld. Soms doemt er een tegenligger op: voor mij geen probleem en voor de auto's lukt het ook nog. Pas als er een vrachtwagen als tegenligger op doemt loopt het verkeer helemaal vast. Ik kan me er tussen door wringen en bereik snel de grenspost.
De grenspassage gaat soepel en snel. Een korte blik in mijn paspoort is genoeg,maar ik heb dan ook een betrouwbaar uiterlijk. Er wordt nog wel wat lacherig gedaan over de bevestiging van mijn linker spiegel aan de motor. Dit heb ik jaren geleden eens provisorisch gerepareerd met een stukje aluminium profiel, maar ja: Niets is zo permanent als een tijdelijke oplossing.

Meteen in Roemenie barst het van de "Change Office" tentjes, eet en drink stalletjes etc. Het ziet er allemaal wat rommeliger uit, en dat heeft een bepaalde sfeer. De tijden van het Warschau Pact zijn hier nog zichtbaar en voelbaar.
Ik ga er van uit dat ik later ook nog wel de mogelijkheid heb om Roemeense Lei te wisselen, dus ik rijd verder. De doorgaande route is een twee baans weg, door dorpjes heen richting Arad. Op de kaart lijkt deze weg een snelweg (E68) maar niets is minder waar. De weg rondom Arad is van abominabele kwaliteit. Zeker als je in ogenschouw neemt dat er veel doorgaand vrachtverkeer overheen moet.
Aan de westkant van Arad staat het verkeer volledig stil. Aangezien er ook geen tegenliggers rijden ga ik de rij wachtende auto's (voornamelijk vrachtwagens) voorbij. Ik hoor een soort brandalarm, slow whoop. Dat blijkt het waarschuwingssignaal te zijn voor de spoorwegovergang. In de verte komt er een oud, roestig treinstel aangesukkeld en daar wachten we met zijn allen op. Voor de spoorwegovergang staat een verkeersbord "hobbels op de weg". Dat staat er niet voor niets: De spoorwegovergang is alleen stapvoets te nemen. Iets om rekening mee te houden bij andere spoorwegovergangen.

De Garmin geeft aan dat ik omstreeks 20:00 uur op De Oude Wilg zal arriveren. Een groot deel van de route gaat over de E68, DN7. De DN7 is een afwisseling van fantastisch asfalt met prachtige bochten door een mooi landschap, en stukken asfalt waar je alleen de keuze hebt door een kuil of over een hobbel te rijden. Vooral door dorpjes heen is de weg vaak wat slechter. Aangezien het overgrote deel van het Roemeense doorgaande wegennet uit tweebaans wegen bestaat is inhalen van verkeer heel normaal. Iedereen doet het, en iedereen houdt er ook rekening mee. Vrachtwagens geven een seintje als je er voorbij kunt, auto's geven je wat ruimte.

Na een kilometer of 200 zie ik een geldautomaat. Ik pin wat lokale pecunia, en koop daarmee wat te drinken in een stalletje op het dorpsplein.

Onderweg, in een dorpje

Na nog eens 50 kilometer staat het verkeer weer helemaal vast. Een tegemoetkomende motorrijder geeft aan dat ik beter kan omdraaien. Eigenwijs als ik ben rijd ik de wachtende stoet auto's en vrachtwagens voorbij. Vooraan de wachtende stoet is een ongeval met twee vrachtwagens gebeurd, en de weg is volledig versperd, ook voor motoren is er geen doorkomen aan.
Ik rijd terug en zoek een plekje om op de kaart te kijken. Een man spreekt me in het Roemeens aan. In het Engels vertel ik 'm dat ik geen Roemeens spreekt, en hij gaat in perfect Engels verder. Hij werkt in Engeland en was op weg voor familiebezoek in de vakantie. Hij verteld dat een groot deel van de auto's met Engels kenteken, waaronder die van hemzelf, met dat doel in Roemenie zijn.
Ondertussen blijkt iemand in de groep wachtenden een sluiproute ontdekt te hebben. Ik besluit de groep te volgen. De sluiproute gaat over een aantal zandpaden. Door de regen die er eerder gevallen is zijn deze paden spekglad. Bovendien zijn de paden erg smal, en er rijden ook tegenliggers. Al met al sukkelen we ongeveer 3 kwartier over deze zandpaden, maar het resultaat is positief: We komen weer op de DN7 voorbij het ongeval, en de reis kan worden voortgezet.

De omleidingsroute. En ja, daar rijden ook tegenliggers.

Al met al is heeft dit ongeval anderhalf uur tijdverlies opgeleverd. Volgens de Garmin is de ETA op De Oude Wilg nu 21:30.
Ondertussen is het ook weer eens tijd om de tank te vullen. Benzine is gelukkig niet duur. En bij alle benzinestations die ik gezien heb, ook de wat minder moderne, kun je gewoon pinnen: Lekker makkelijk.
De laatste 150Km regent het, en het wordt ook al donker. Zo'n 15Km voordat de camping bereikt wordt is het weer droog. Om 21:45 zet ik de tent op, en maak wat te eten en een bak koffie. Vandaag weer ruim 1000Km gereden. De 500Km in Roemenie waren uitdagend en erg leuk. Wel weet ik nu dat de gemiddelde snelheid in Roemenie aanmerkelijk lager ligt dan in west Europa.

Campsite De Oude Wilg

 

[zeepok]

Dag 3.
Omstreeks 6:30 uur wordt ik wakker. De zon schijnt al volop. Tijd om even wat te eten en op weg te gaan naar het doel van deze reis: De Transfagaragan pas. Op de camping is het nog rustig.
Er is een gezamenlijke ruimte op de camping waar je binnen kan zitten, kan koken en waar een gezamenlijke koelkast staat. Daar ligt ook wat toeristische informatie, waaronder over de Transfagarasan. De route vanaf de camping er naar toe is eenvoudig: Terug naar de hoofdweg en dan rechtsaf. Eerste links, en dan ben je al op de route. Op de hoek zit een benzinestation, dus dat komt ook goed uit.

De eerste 15 kilometer is een soort aanlooproute. Een vlakke, bijna rechte weg door wat dorpjes heen. Je rijdt richting het gebergte zodat je alvast voorbereid wordt. Aan alles is te zien dat het hier wat toeristischer is. Er zijn zelfs wat veldjes die camping genoemd worden. Ook wordt er aan de route druk wild gekampeerd. (dat is toegestaan in Roemenie)
Aangezien het nog vroeg is, is het lekker rustig. Vanaf de noordkant rijd ik omhoog. Dit is het stuk wat meestal op foto's te zien is. Het wegdek van deze slingerweg is heel behoorlijk, en de omgeving is erg mooi. Bergen, stroompjes, watervalletjes, alles is er.
Op verschillende plekken zijn de middenstanders al bezig in standjes te openen. Kazen, worsten, toeristische prullaria en dergelijke wordt uitgestald. Dit geeft wel aan dat er meer mensen op deze route af komen.

Het begin van de Noodzijde

De beroemde noordzijde

De noordkant van de pas is wat kaler als de zuidkant. Aan de zuidkant begint het net zoals de noordkant, maar hoe verder je zuidwaarts rijdt, hoe groener het wordt. Een mooie afwisseling van bochten en uitzichten maakt het een prachtige motorroute. Het (stuw) meer dat tussen de bergen ligt maakt het af.

De Zuidkant

Nogmaals de Zuidkant, maar dan wat groener.

Doorkijkje op het stuwmeer

Hoewel de DN7C ruim 150Km lang is, is alleen het stuk door de bergen echt interessant. Zodra je aan de zuidkant de dorpjes in rijdt wordt het wegdek slecht, vlak en bijna recht. Hier ben ik omgedraaid. Vanaf zuid naar noord rijden is een aanrader. Je ziet meer en de route is weer verrassend.

Omstreeks 14:00 begint het te regenen bovenop de pas. Als een volleerd weerman bekijk ik het zwerk en besluit om naar het dal te rijden omdat ik denk dat het daar droog is. (de zon scheen daar duidelijk). Om 14:30 sta ik weer bij het benzinestation waar ik begonnen ben. Wat nu?
Even kijken hoever het is om naar de Transalpina te rijden. Dit schijnt de hoogste pas van Roemenie te zijn. Via DN7 naar Sibiu en DN7 naar Sebes is het ongeveer 1,5 uur volgens de Garmin. Te doen, dus.

De aanloop naar de Transalpina

Net voorbij Sibiu staan de eerste richtingaanwijzers met "Transalpina" er op. Er staat wel een kruis door, dus dat beloofd niet veel goeds. Via Sebes is de route echter wel te bereiken (Wegnummer DN67C) en ook hier staan bordjes. Het eerste deel richting de pas is erg leuk. Perfect asfalt, snelle en langzame bochten en nauwelijks verkeer. Na ongeveer 40 Kilometer begint de weg te klimmen, maar helaas wordt het asfalt hier ook veel slechter. Men is hier duidelijk nog aan de weg bezig. Er zijn hele delen weggefreesd, maar deze delen zijn niet afgezet. Bovendien is het gaan regenen. Op een gegeven moment rijd in een gat en en de klap die dat veroorzaakt doet mij vrezen voor mijn voorband en velg. Even stoppen om de schade op te nemen: Links zit een kleine beschadiging op de velgrand, verder niks te zien. Ik besluit het voor gezien te houden, en draai om. Dan maar geen Transalpina.
Verder terug op de route is het weer droog. Het gas kan nog een keer open.

Natte DN67C

In Sebes doe ik nog wat boodschapjes, en daar hebben de bedelaars me ook in het vizier. Eerst een kind, daarna een volwassen man met een map met foto's van een ziek kind. Hee da's toevallig: De laatste bedelaar die ik in Bergen op Zoom gezien heb had precies hetzelfde kind.

Op de camping aangekomen begint het vast ritueel: Potje koken, koffie zetten etc. Zo rond 21:00 komt er een BMW GS het terrein op gereden met een NL kentekenplaat. Nadat hij zijn tent opgezet heeft maken we even een praatje. Ook hij komt voor de Transfagarasan en hij heeft deze camping gekozen omdat hij op Motor Forum gelezen had dat deze gunstig lag: Credits voor Bramheus.

Rond 22:00 komen er nog drie Tsjechen aan. Zij moeten hun tentjes in het donker op zetten.

 

[zeepok]

Dag 4.
Omstreeks 6:00 wordt ik gewekt door het kraaien van verschillende hanen. Er hangt laaghangende bewolking en alles is kletsnat van de dauw. Na het vaste ochtendritueel pak ik de tent in. Omstreeks 6:30 ben ik gereed voor vertrek. Tijd om de motor te starten zodat de thuisreis kan worden aangevangen: Sleutel om, choke open, startknop: De startmotor draait maar de motor slaat niet aan.
Het is dan ook wel erg vochtig. De accu is ook al niet best meer: Ik heb de motor al acht jaar en er zit nog steeds dezelfde accu in. De snelheid waarmee de startmotor rondgesligerd wordt neemt dan ook al af bij de tweede startpoging: Weer niks! Derde poging: Nope.
Bij de vierde poging lukt het wel. Zodra de motor aan slaat ontsteekt ook het mengsel dat zich in de uitlaat heeft opgehoopt. BAM. Iedereen op de camping zal nu wel wakker zijn.
Tijd om te gaan. De oude CBR gaf maar één klap verkeerd deze reis, en dat was deze.

De laaghangende bewolking verdwijnt snel, en het zonnetje komt door. Het is vroeg, zaterdag en daarom erg rustig op de weg. Bij Sibius besluit ik een stukje snelweg te pakken. Met behulp van EU subsidies is een aanvang gemaakt met het aanleggen van een snelweg die vanaf Hongarije naar Boekarest moet gaan lopen. Deze weg is nog lang niet af, maar een paar stukken zijn al wel open. Deze snelweg is perfect: Snaarstrak, EU subsidies wel besteed.

Al rijdend richting Arad en de daarachter liggende grensovergang ontstaat het idee om in één ruk naar huis te rijden. Het hele stuk van ca. 2.030 Km zonder overnachting af te werken. Volgens de Garmin zou ik omstreeks 3:00 op de zondagochtend thuis moeten arriveren. Daar zullen nog wel wat (tank) stops bijgeteld moeten worden. Maar ruim 2000 Km. in minder dan 24 uur moet mogelijk zijn.

Het eerste deel van de terugreis gaat heel voorspoedig. De doorgaande wegen zijn vrijwel leeg en het zonnetje schijnt steeds uitbundiger. De laatste tankbeurt in Roemenie doe ik bij een tankstation van Gazprom. Bakje koffie met een lekker broodje erbij. Er hangt een grootbeeld TV met een muziekzender daarop. Opeens komt er een lokale held op de TV. Het volume gaat fors omhoog en de drie jeugdige medewerksters van het tankstation zingen uitbundig mee. Niet alle bezoekers kunnen dit waarderen, geloof ik.

Bij de grensovergang van Roemenie naar Hongarije is het niet heel druk. Binnen 10 minuten ben ik de grens over. Opvallend is dat er aan de andere zijde geen rij meer staat. De rij met vrachtverkeer die er afgelopen donderdag nog stond is helemaal weg!

De Grensovergang van Roemenie naar Hongarije

De terugreis gaat vlot en voorspoedig. Rijden/tanken/rijden/tanken/rijden/tanken. De tankstops worden ook gebruikt om even de benen te strekken, en de inwendige mens te verzorgen. Hier hoort ook het eten van een Croissant met chokolade vulling bij. Doordat de croissant door de zon aardig opgewarmt is voelt het alsof je in een rijpe puist hapt..........

Lunch onderweg.

Tijdens de laatste tankbeurt in Hongarije valt me de prijslijst voor de Vignetten op. Hier staan toch ook motorfietsen op vermeld..........
Net voorbij Boedapest valt het me op dat er zo veel speling op het koppelingshandel zit. Tijdens een tankstop ontdek ik waarom: Het oog om het scharnierpunt is gebroken. Waarschijnlijk het resultaat van het omvallen op de camping in Au an der Donau. Ik heb wel een reserve koppelingshandel bij me, maar omdat het koppelen gewoon nog werkt laat ik het maar zo.

Het probleempje met de koppeling

Op de snelweg bij Wenen wordt het snel donker, en binnen enkele minuten is er een wolkbreuk. Het autoverkeer gaat stil staan op de vluchtstrook. De snelweg lijkt te zijn verandert in een rivier. Nat ben ik nu toch al dus besluit ik door te rijden. Na ongeveer 10 minuten is het weer droog, en nog wat minuten later schijnt de zon weer. Kan ik weer drogen.

Op de snelweg bij Melk (.....) stopt het verkeer. Hoewel het in Duitsland volgens mij niet toegestaan is om tussen de file door te rijden besluit ik toch maar langzaam naar de kop van de file te sukkelen. Het verkeer staat volledig stil. Er blijkt een fors ongeval gebeurt te zijn en en de volledige snelweg van drie rijstroken is afgesloten. De afrit naar Melk staat vol met auto's Ik rijdt er langs en kom op een rotonde. Iedereen gaat daar rechtdoor, maar een grijze Audi gaat linksaf. Dat doe je volgens mij alleen als je de lokale routes kent dus besluit ik de auto te volgen. Een kilometer of 8 verder kunnen we de snelweg weer op. Met dank aan de Audi chauffeur.

Het monotone tanken/rijden ritme gaat verder. Door het Beierse land richting Frankfurt. Nog even gestopt voor een Schnitzel met Bratkartoffeln, en ook om de voering in de motorjas te doen. Zo rond 22:00 is het donker, en moet ik nog zo'n 800Km. Het gemak waarmee de eerste 1200Km is afgelegd geeft voldoende vertrouwen om ook het laatste stuk te rijden.

De laatste tankbeurt is bij Aken. Terwijl ik weer op de motor stap voor de laatste etappe vraag ik me af waarom in Nederland en Belgie de tankstations midden in de nacht er uit zien als gevangenissen, terwijl in Duitsland alles gewoon open is. Je voelt je daardoor ook welkom als klant.

Enfin, om 4:25 zet ik de motor binnen. Thuis. Ca. 2.030Km in 22 uur. Ik stap af, een beetje stijfjes. Maar ik heb nog wel gevoel in mijn kont. Het valt mee. Ik heb het gevoel dat ik nog eens 500Km zou kunnen rijden.
Heen en weer naar Roemenie, de Transfagarasan en een stuk van de Transalpina gereden in 4 dagen uit en thuis. Da's te doen.

De eindstand

Sammie schrijft in zijn reisverslag dat je niet te lang meer moet wachten om het authentieke Roemenie bezoeken, aangezien dit aan het verdwijnen is. Ik denk dat hij daar gelijk in heeft. Als je ziet hoe Hongarije de afgelopen 20/25 jaar verandert is, kun je diezelfde lijn doortrekken op Roemenie. Als Roemenie volwaardig EU lid gaat worden, en ook nog binnen de Schengen zone gaat vallen dan kan het snel gaan.

De inspiratie voor het maken van deze trip komt van:
Rondje Oost- europa met 2 sportmotoren en 2 mafketels daarop
Sammie goes Trans-Faragas..

Naar Roemenië en weer terug.

De inspiratie voor het maken van deze trip in een beperkte tijd komt van:
In 7 dagen naar de zwarte zee en weer terug. 6250km

 

[Bolski]

Goed verslag, lekker kort!
Leest lekker weg.

 

[Hans89]

Gave trip, lekker kilometers maken en dan een geweldige pas rijden

 

[TC800]

euh.. je hebt de TransAlpina laten liggen ??
Ik vond die veel mooier dan de Transfagarasan..

Wat me opvalt aan de diverse verslagen hier op MF is dat de meesten enkel de 7c rijden; Roemenie heeft veel meer mooie gebieden en wegen!

 

[zeepok]

euh.. je hebt de TransAlpina laten liggen ??
Ik vond die veel mooier dan de Transfagarasan..

Wat me opvalt aan de diverse verslagen hier op MF is dat de meesten enkel de 7c rijden; Roemenie heeft veel meer mooie gebieden en wegen!

De Transalpina zelf heb ik niet helemaal gereden. Ik ben dus niet naar het hoogste punt gereden. Te slecht weer en te slecht wegdek door de wegwerkzaamheden. Ik denk ook dat dat de reden was voor de kruizen door de wegwijzers naar de Transalpina. (de werkzaamheden, niet de regen )

Ik geloof meteen dat Roemenie meer te bieden heeft. Ik ga dan ook zeker nog eens terug en dan neem ik er de tijd voor.

 

[JFJ]

Gaaf verhaal Zeepok, nu zul je wel opzien tegen de trip naar EGT.

 

[bramheus]

Tof verslag!! Wat heb je dat in no time gedaan!!!
Blij dat wij niet naar het zuiden helemaal zijn gereden van de Transfaragasan.
Leuk om te lezen dat je inspiratie hebt opgedaan, ook van onze trip!

 

[sammie]

Ik verbaas me idd over de afstand die je met name in dag 1 aflegt.. maar ik woon in't noorden en is dus een stukje verder.. In Hongarije de sneweg pakken zal ook een hoop schelen.
Tssk puur heen en weer voor die pas..nou ja, je hebt meegedaan aan de hype..
waren de rookwolken van m'n jawa al weggetrokken?

 

[EHE]

Wat een trip zeg!

respect voor je zieke geest die dit bedacht heeft

 

[borisz]

He Zeepok, wat een mooi verhaal man! Mooie bikkeltrip ook BTW. Maar ja, dat kan je ook verwachten van iemand die op zondag naar Italië rijdt, op maandag de St Bernhard pakt en dan doodleuk op dinsdag weer naar huis rijdt.
Zeepok for President!!!!!

 

[Frazer]

Mooi verhaal! Jammer van het uitvallen van de camper, maar zo'n op het laatste moment geimproviseerde reis is eigenlijk het mooist! Maar die afstanden, dat doe ik je niet na, respect!

 

[diekooi]

mooi verslag. lekker kort gelukkig ben ik niet de enigste die even naar huis rijd uit Roemenië alleen bij mij waren de eerste 550km nog binnendoor

 

[SR-71]

Heel gaaf, hoezo een dure allroad van 25.000 euro leuk geschreven ook. Bizar wat je "even" aan kilometers hebt gedaan.

 

[Hellracer]

Mooi verhaal hoor!
Je bewijst maar weer eens dat je helemaal geen dikke toerfiets nodig hebt om grote afstanden af te leggen.

 

[Jaap vd Hooft]

Roemenië is echt een mooi land. Het is gewoon 1 groot open lucht museum, met al die dorpjes en ezels op de weg.
Je komt gewoon in 100 jaar terug in de tijd

 

[Dhr. Bosso]

Schitterend verslag Zeepok, ik heb echt zitten genieten.

 

[Hans89]

Roemenië is echt een mooi land. Het is gewoon 1 groot open lucht museum, met al die dorpjes en ezels op de weg.
Je komt gewoon in 100 jaar terug in de tijd

Vooral aan de noordkant bij de grens met Oekraïne en Moldavië.

 

[raijmondl]

Toch maar even een account aangemaakt om te kunnen reageren op dit topic: de gemelde 1200gs(a) op camping de oude wilg was ik. Ik heb de borden naar de transalpina wel gevolgd, ondanks het kruis en dan kom je wel op de transalpina maar ongeveer 30 km later dan vanaf sebes: is wel een mooie weg trouwens. Verder heb ik hem wel uitgereden met alle hobbels en wegonderbrekingen. Daarna kom je nog steeds op uitermate slecht wegdek met opbrekingen en zo.

Ben je al weer thuis trouwens? Ik ben nog doorgereden naar de zwarte zee en na Hongarije zit ik nu in Griekenland

 

[zeepok]

Toch maar even een account aangemaakt om te kunnen reageren op dit topic: de gemelde 1200gs(a) op camping de oude wilg was ik. Ik heb de borden naar de transalpina wel gevolgd, ondanks het kruis en dan kom je wel op de transalpina maar ongeveer 30 km later dan vanaf sebes: is wel een mooie weg trouwens. Verder heb ik hem wel uitgereden met alle hobbels en wegonderbrekingen. Daarna kom je nog steeds op uitermate slecht wegdek met opbrekingen en zo.

Ben je al weer thuis trouwens? Ik ben nog doorgereden naar de zwarte zee en na Hongarije zit ik nu in Griekenland

Hoi raijmondl,

Ik ben inderdaad al weer thuis. Ik had thuis nog wat verplichtingen dus mijn tijd in Roemenie was beperkt. Maar ik ga zeker nog eens in die hoek van Europa kijken en dan neem ik er wat meer tijd voor.

Jij bent een lekker tripje aan het maken.

 

[AdventureGirl]

Leuk stuk, in een keer gelezen. Wat nou dikke toerbuffel. Prima zo!