David_ZZR
MF veteraan
Een verslag uit de oude doos, Stond nog elders online maar om al mijn verslagen compleet bij elkaar te hebben hier dus een van mijn eerste reisverslagen nog op mijn trouwe ZZR 600.
Zomervakantie 2009
Woensdag 24 juni 2009
Rond de klok van 8 uur reed ik weg uit Oosterhout. Mijn bijna 18 jaar oude ZZR 600 nog voller gepakt dan voorheen. Tanktas met kaartmateriaal, papieren, kettingmeuk en ander spul voor onderweg. 2 Zijtassen met kleren, schoeisel en spul om mezelf weer op te frissen. Een grote bagagerol met daarin de kampeeruitrusting zoals tent, slaapzak, Thermarest, kookgerei en ander klein spul. Èn nog een kleinere bagagerol die zo min mogelijk open mocht. De zak met daarop groot de naam van het bedrijf waar ik werk. Daar mocht ik zo min mogelijk aan denken tijdens de vakantie. Hier zaten dus ook alle spullen in die ik niet wilde gebruiken tijdnes de vakantie. Koelvloeistof, olie, ducktape, tieraps, alle mogelijke nodige gereedschap om de ZZR te ontdoen van d’r kappen en om de ketting te spannen wanneer nodig.
Goed volgepakt ging ik dus op weg.
De eerste etappe zou leiden van Oosterhout naar de Camping Municipal in Bayeux. De camping waar ik exact 25 jaar geleden voor het eerst in mijn leven gecampeerd had in een grote geleende bungalowtent met mijn ouders.
Binnendoor België gaan heen had weinig zin. Het moest wel een beetje leuk en mooi zijn. Ik besloot dus om na Calais, van de snelweg af te gaan. Het eerste stuk na de snelweg was gelijk erg leuk. Aangekomen bij Cap Blanc Nez, rond een uur of 11, besloot ik even van de ZZR af te stappen om Engeland te bekijken, wat door het heldere mooie weer goed mogelijk was.
Cap Blanc Nez
Cap Blanc Nez
Cap Blanc Nez
Cap Blanc Nez
Na een aantal uur rijden, verdwaald te zijn geweest in de haven van Boulogne sur Mer, dwars door de erg mooie haven van Honfleur, genoten te hebben van de mooie uitzichten over de krijtrotsenkust en een wegomlegging van 30 km begon het al redelijk laat te worden. Tijd om de snelweg maar eens op te zoeken anders zou ik Bayeux nooit voor het donker gaan halen.
Honfleur
Kustlijn Noord Frankrijk
Op de snelweg was het makkelijk. Gewoon Le Havre aanhouden aanhouden en over de Pont de Normandie langs Caen naar Bayeux. Aangekomen bij de Pont de Normandie wekte het mijn verbazing hoe motorvriendelijk Frankrijk is. Automobilisten moesten 5 euro betalen om de brug over te mogen. Fietsers, brommers èn motoren mochten er gratis overheen. Via een aparte oprijstrook geheel rechts… Na de brug kwam een stukje tolweg waarna het weer mijn verbazing wekte dat er voor motoren een aparte strook was gemaakt om de tolweg te verlaten. Okay, er moest wel betaald worden, maar er was ruimte gecreëerd waar motorrijders hun portemonnee weer op konden bergen, handschoenen weer aan konden doen, etc…
Aangekomen in Bayeux leidde de rondweg me al snel naar Boulevard D’Eindhoven waar de Camping Municipal gelegen is. Zo ben je van deur tot deur hemelsbreed 473 kilometer van huis en toch nog een beetje in Brabant.
Aangekomen op de camping werd mij al snel duidelijk dat er in de afgelopen 25 jaar niets gebeurt was. De beheerder van de camping vertelde me ookd at alles nog exact hetzelfde was als toen ik hier 25 geleden voor het eerst kwam. De camping was echt piekfijn onderhouden, warme douches, schoon sanitair, alleen geen wc papier. Maarja wat wil je ook voor 7 euro per nacht.
Op Camping Municipal
Na het opzetten van mijn tentje moest er natuurlijk ook nog gegeten worden. De Aldi aan de overkant van de straat was net dicht maar een paar honderd meter verderop zat nog een Intermarché. Daar kocht ik dus maar wat kleinigheden om een pastaprakkie te maken. Jammer maar helaas verkochten ze er geen gekoeld bier. Dus dan maar 2 lauwe blikken mee om toch iets te drinken te hebben.
Na het koken verorberen van het pastaprakkie met de 2 blikken bier en de afwas gedaan te hebben besloot ik maar even Bayeux zelf in te gaan. Veel meer dan de kathedraal kon er niet bekeken worden. Alles was al dicht. Het wandkleed was dus ook niet toegankelijk meer voor publiek. Dan maar de enige ietwat levendig ogende bar ik even 2 Hoegaarden naar binnen werkte om vervolgens terug te lopen naar de camping om daar in mijn tentje in slaap te vallen.
Cathedraal Bayeux
Cathedraal Bayeux
Oud gebouw in Bayeux
Donderdag 25 juni 2009
De wekker stond vroeg, erg vroeg welteverstaan. Het inpakken van mijn tentje en de bagage ging lekker vlot en al snel was ik al rijdende op mijn ZZR door Normandië heen. De route van vandaag zou best een behoorlijk eindje zijn. Een dikke 550 kilometer naar Bussière Poitevine naar het Hotel en campeerterrein Route 66. Speciaal voor motorrijders.
In mijn jeugd ben ik door mijn ouders heel Frankrijk doorgesleept. Zo goed als alle grote bezienswaardigheden, en nog veel minder kleine onbekende kasteeltjes, kerkjes en kerkhoven heb ik gezien in mijn jeugd. Le Mont St. Michel had ik echter nog nooit gezien. Dit moest ik een keer gezien hebben. Vanuit Bayeux was het niet zo heel erg ver hier naar toe, slechts een kleine 125 km binnendoor. Goed te doen dus als extraatje.
Eerst nog door Normandië heen. Dit zal vast heel erg mooi geweest zijn. Ik zag echter alleen maar mist, mist en nog eens mist. In St. Lo werd het tijd voor een typisch Frans ontbijtje. Koffie bestellen aan de bar en daarbij de bij de bakker gehaalde croissants opeten. Je zou het in Nederland eens moeten proberen. Hier is het echter normaal.
De mist klaarde gelukkig op en na nog een eindje gereden te hebben zag in in de verte Le Mont St. Michel al door de weilanden liggen. Aangekomen was het de ene touringcar na de andere die het kuddevolk af en aan voerde. Vreselijk, maar ach ieder zijn eigen leven. De weg naar le Mont St. Michel zou bij vloed onder water staan. Deze was echter behoorlijk opgehoogd waardoor dit niet meer kon gebeuren. Er moeten immers wel de gehele dag toeristen naar deze bezienswaardigheid gebracht kunnen worden. Na dus even hier gestopt te zijn en wat fotootjes te hebben genomen was het heel snel tijd om weer rechtsomkeert te maak het vaste land van Frankrijk in.
Le Mont Saint Michel
Le Mont Saint Michel
Dit gebied was erg rustig. Het rijden was niet echt spannend, maar het schoot wel op, en de omgeving was ook wel de moeite waard. De weg door het Loiredal heen was erg druk en kronkelig. Hier schoot het niet echt op. Het was ook bloedheet waardoor ik op den duur een beetje op begon te raken. Tijd voor een lunch dus aan de Loire. Na lang zoeken vond ik eindelijk een restaurantje waar het geod toeven was. Het eten was iets minder, maar met het alcoholvrije bier was het goed weg te spoelen.
Na het Loiredal bleek mijn route door het e.e.a. aan omleggingen niet meer mogelijk en besloot ik op de kaart verder te rijden wat een erg goed idee bleek. Het schoot weer op en de streek was ook erg mooi om doorheen te rijden, echter op den duur was ik erg gebroken en toe aan een goed bed. Ik had dus in mijn gedachten al een hotelkamer voor me in plaats van de nacht in mijn tentje door te brengen.
Aangekomen bij Route 66 zag alles er daar behoorlijk verlaten uit. Na wat roepen bleek Harry, de eigenaar, toch wel aanwezig te zijn. De prijzen voor een kamer waren naar Engelse maatstaven, redelijk prijzig dus. 50 euro voor een nacht halfpension. Het kampeerterrein was nog niet klaar voor de zomer dus weinig keus had ik niet, en ik had ook totaal geen zin verder te zoeken.
Het hotel oogde erg stoffig, Harry redelijk verstrooid maar de kamer die ik reeg was super. Een groot tweepersoonsbed, een heerlijke douche en alles goed schoon.
Na mezelf opgefrist te hebben ben ik in het dorpje, waar het merendeel wat er woonde Engelsen waren een pizza gaan scoren. De pizza van het formaat waar je echt U tegen zegt heb ik mee terug genomen en getracht op te eten op de binnenplaats van het Hotel. Ik ben een erg grote eter, maar dit lukte mij dus echt niet. De kippen die op de binnenplaats rondliepen zouden de volgende dag dus pizza te eten krijgen. Na de pizza, een aantal pints naar binnen gewerkt om vervolgens met Harry en zijn vriendin de avond af te sluiten met een paar koppen verse muntthee.
Het bed sliep werkelijk heerlijk.
Vrijdag 26 juni 2009
Met Harry had ik afgesproken om 8 uur te ontbijten. Ik was voor 8’en al klaar en aangekleed maar nog geen Harry. Om kwart over 8 leek het mij het verstandigste hem maar eens te bellen. Hij was dus geheel door zijn wekker heen geslapen.
De keuze aan ontbijt was ruim. Niet luxe maar zeer zeker genoeg.
De route die ik gemaakt had naar Moto-Resort au Piet was echt geweldig mooi. Deze ging door de Limousin heen. Een stuk van Frankrijk waar ik nog nooit geweest was. Het was er erg rustig op de weg en de natuur was erg mooi. Zelfs bij het kasteeltje van Montbrun was er niemand te bekennen op de eg. Duidelijk dus een streek die nog niet door de toeristen ontdekt is. Dit terwijl het er supermooi motorrijden is.
Chateau de Montbrun
Onderweg
Na een flinke dag sturen kwam ik aan in Montpezat. Zoals op de website van Moto-Resort au Piet ook staat kun je aan iedereen in het dorp vragen waar Piet zich bevind. Dat deed ik dus ook in mijn beste Frans aan een boertje van een jaar of 90. natuurlijk wist hij de weg en zag ik al snel de rode brievenbus langs de kant van de weg staan.
Echt vanaf de aankomst was alles hier, nou ja, op die onweersbui ’s avonds na dan, perfect! Een hartelijke ontvangst door Larissa. Eerst relaxed een koud biertje van de tap, tentje opzetten en daarna aan tafel. Ook het eten was hier echt super!
Zo goed als de hele avond kon er buiten gezeten worden en genoten worden van het schitterende uitzicht. Tot het noodweer los barstte. Maar gelukkig hebben ze er ook een erg gezellig barretje, de voormalige varkensslachterij van de boerderij.
Toen het onweer minder werd, werd het tij dom naar mijn tent terug te gaan. Een martertje wat in het veld stond keek me even heel erg verbaasd recht in de ogen aan en schoot toen weer het veld in. Mijn tent was doordat ik deze niet echt netjes opgezet had niet geheel droog gebleven van binnen. Eigen schuld en een les voor de rest van de vakantie.
Zaterdag 27 juni 2009
Ik werd wakker, deed mijn tent open en kon gelijk weer genieten van het geweldige uitzicht. Vanaf het terrasvormige kampeerterrein liep ik naar boven voor mijn dagelijkse ochtendritueel. Voor het huis werd een extreem uitgebreid en vers ontbijtje voor me opgediend. Ook dit was weer super geregeld. Na een paar uurtjes te hebben zitten lezen besloot ik dat het tijd was om een klein rondje te gaan rijden. In ieder geval even naar Lombez om mijn tank vol te gooien. Vanuit Lombez naar Boulogne sur Gesse. Vanuit daar zag ik een bordje Gorges de la Save staan. Via enkele boerenlandweggetjes dus op weg om de Gorges te bekijken. Deze bleken echte rniet veel voor te stellen. Althans niet na alles wat ik al gezien had aan gorges in Frankrijk. Na het zien van de Gorges heb ik maar weer een op de kaart leuk ogend weggetjes gepakt terug naar Montpezat. Dit bleek ook een erg leuk en mooi weggetje te zijn met geweldige uitzichten over het landschap.
Midi-Pyrenees
Midi-Pyrenees
Teruggekomen in Montpezat had ik er inmiddels weer 200 km op zitten. Dus maar weer even naar Lombez terug om mijn tank nu echt af te vullen voor de trip van de dag erna.
Montpezat
Het eten ’s avonds, captains diner, was weer echt super. De rest van de avond was het ook weer erg goed toeven in Domaine au Piet.
Zomervakantie 2009
Woensdag 24 juni 2009
Rond de klok van 8 uur reed ik weg uit Oosterhout. Mijn bijna 18 jaar oude ZZR 600 nog voller gepakt dan voorheen. Tanktas met kaartmateriaal, papieren, kettingmeuk en ander spul voor onderweg. 2 Zijtassen met kleren, schoeisel en spul om mezelf weer op te frissen. Een grote bagagerol met daarin de kampeeruitrusting zoals tent, slaapzak, Thermarest, kookgerei en ander klein spul. Èn nog een kleinere bagagerol die zo min mogelijk open mocht. De zak met daarop groot de naam van het bedrijf waar ik werk. Daar mocht ik zo min mogelijk aan denken tijdens de vakantie. Hier zaten dus ook alle spullen in die ik niet wilde gebruiken tijdnes de vakantie. Koelvloeistof, olie, ducktape, tieraps, alle mogelijke nodige gereedschap om de ZZR te ontdoen van d’r kappen en om de ketting te spannen wanneer nodig.
Goed volgepakt ging ik dus op weg.
De eerste etappe zou leiden van Oosterhout naar de Camping Municipal in Bayeux. De camping waar ik exact 25 jaar geleden voor het eerst in mijn leven gecampeerd had in een grote geleende bungalowtent met mijn ouders.
Binnendoor België gaan heen had weinig zin. Het moest wel een beetje leuk en mooi zijn. Ik besloot dus om na Calais, van de snelweg af te gaan. Het eerste stuk na de snelweg was gelijk erg leuk. Aangekomen bij Cap Blanc Nez, rond een uur of 11, besloot ik even van de ZZR af te stappen om Engeland te bekijken, wat door het heldere mooie weer goed mogelijk was.
Cap Blanc Nez
Cap Blanc Nez
Cap Blanc Nez
Cap Blanc Nez
Na een aantal uur rijden, verdwaald te zijn geweest in de haven van Boulogne sur Mer, dwars door de erg mooie haven van Honfleur, genoten te hebben van de mooie uitzichten over de krijtrotsenkust en een wegomlegging van 30 km begon het al redelijk laat te worden. Tijd om de snelweg maar eens op te zoeken anders zou ik Bayeux nooit voor het donker gaan halen.
Honfleur
Kustlijn Noord Frankrijk
Op de snelweg was het makkelijk. Gewoon Le Havre aanhouden aanhouden en over de Pont de Normandie langs Caen naar Bayeux. Aangekomen bij de Pont de Normandie wekte het mijn verbazing hoe motorvriendelijk Frankrijk is. Automobilisten moesten 5 euro betalen om de brug over te mogen. Fietsers, brommers èn motoren mochten er gratis overheen. Via een aparte oprijstrook geheel rechts… Na de brug kwam een stukje tolweg waarna het weer mijn verbazing wekte dat er voor motoren een aparte strook was gemaakt om de tolweg te verlaten. Okay, er moest wel betaald worden, maar er was ruimte gecreëerd waar motorrijders hun portemonnee weer op konden bergen, handschoenen weer aan konden doen, etc…
Aangekomen in Bayeux leidde de rondweg me al snel naar Boulevard D’Eindhoven waar de Camping Municipal gelegen is. Zo ben je van deur tot deur hemelsbreed 473 kilometer van huis en toch nog een beetje in Brabant.
Aangekomen op de camping werd mij al snel duidelijk dat er in de afgelopen 25 jaar niets gebeurt was. De beheerder van de camping vertelde me ookd at alles nog exact hetzelfde was als toen ik hier 25 geleden voor het eerst kwam. De camping was echt piekfijn onderhouden, warme douches, schoon sanitair, alleen geen wc papier. Maarja wat wil je ook voor 7 euro per nacht.
Op Camping Municipal
Na het opzetten van mijn tentje moest er natuurlijk ook nog gegeten worden. De Aldi aan de overkant van de straat was net dicht maar een paar honderd meter verderop zat nog een Intermarché. Daar kocht ik dus maar wat kleinigheden om een pastaprakkie te maken. Jammer maar helaas verkochten ze er geen gekoeld bier. Dus dan maar 2 lauwe blikken mee om toch iets te drinken te hebben.
Na het koken verorberen van het pastaprakkie met de 2 blikken bier en de afwas gedaan te hebben besloot ik maar even Bayeux zelf in te gaan. Veel meer dan de kathedraal kon er niet bekeken worden. Alles was al dicht. Het wandkleed was dus ook niet toegankelijk meer voor publiek. Dan maar de enige ietwat levendig ogende bar ik even 2 Hoegaarden naar binnen werkte om vervolgens terug te lopen naar de camping om daar in mijn tentje in slaap te vallen.
Cathedraal Bayeux
Cathedraal Bayeux
Oud gebouw in Bayeux
Donderdag 25 juni 2009
De wekker stond vroeg, erg vroeg welteverstaan. Het inpakken van mijn tentje en de bagage ging lekker vlot en al snel was ik al rijdende op mijn ZZR door Normandië heen. De route van vandaag zou best een behoorlijk eindje zijn. Een dikke 550 kilometer naar Bussière Poitevine naar het Hotel en campeerterrein Route 66. Speciaal voor motorrijders.
In mijn jeugd ben ik door mijn ouders heel Frankrijk doorgesleept. Zo goed als alle grote bezienswaardigheden, en nog veel minder kleine onbekende kasteeltjes, kerkjes en kerkhoven heb ik gezien in mijn jeugd. Le Mont St. Michel had ik echter nog nooit gezien. Dit moest ik een keer gezien hebben. Vanuit Bayeux was het niet zo heel erg ver hier naar toe, slechts een kleine 125 km binnendoor. Goed te doen dus als extraatje.
Eerst nog door Normandië heen. Dit zal vast heel erg mooi geweest zijn. Ik zag echter alleen maar mist, mist en nog eens mist. In St. Lo werd het tijd voor een typisch Frans ontbijtje. Koffie bestellen aan de bar en daarbij de bij de bakker gehaalde croissants opeten. Je zou het in Nederland eens moeten proberen. Hier is het echter normaal.
De mist klaarde gelukkig op en na nog een eindje gereden te hebben zag in in de verte Le Mont St. Michel al door de weilanden liggen. Aangekomen was het de ene touringcar na de andere die het kuddevolk af en aan voerde. Vreselijk, maar ach ieder zijn eigen leven. De weg naar le Mont St. Michel zou bij vloed onder water staan. Deze was echter behoorlijk opgehoogd waardoor dit niet meer kon gebeuren. Er moeten immers wel de gehele dag toeristen naar deze bezienswaardigheid gebracht kunnen worden. Na dus even hier gestopt te zijn en wat fotootjes te hebben genomen was het heel snel tijd om weer rechtsomkeert te maak het vaste land van Frankrijk in.
Le Mont Saint Michel
Le Mont Saint Michel
Dit gebied was erg rustig. Het rijden was niet echt spannend, maar het schoot wel op, en de omgeving was ook wel de moeite waard. De weg door het Loiredal heen was erg druk en kronkelig. Hier schoot het niet echt op. Het was ook bloedheet waardoor ik op den duur een beetje op begon te raken. Tijd voor een lunch dus aan de Loire. Na lang zoeken vond ik eindelijk een restaurantje waar het geod toeven was. Het eten was iets minder, maar met het alcoholvrije bier was het goed weg te spoelen.
Na het Loiredal bleek mijn route door het e.e.a. aan omleggingen niet meer mogelijk en besloot ik op de kaart verder te rijden wat een erg goed idee bleek. Het schoot weer op en de streek was ook erg mooi om doorheen te rijden, echter op den duur was ik erg gebroken en toe aan een goed bed. Ik had dus in mijn gedachten al een hotelkamer voor me in plaats van de nacht in mijn tentje door te brengen.
Aangekomen bij Route 66 zag alles er daar behoorlijk verlaten uit. Na wat roepen bleek Harry, de eigenaar, toch wel aanwezig te zijn. De prijzen voor een kamer waren naar Engelse maatstaven, redelijk prijzig dus. 50 euro voor een nacht halfpension. Het kampeerterrein was nog niet klaar voor de zomer dus weinig keus had ik niet, en ik had ook totaal geen zin verder te zoeken.
Het hotel oogde erg stoffig, Harry redelijk verstrooid maar de kamer die ik reeg was super. Een groot tweepersoonsbed, een heerlijke douche en alles goed schoon.
Na mezelf opgefrist te hebben ben ik in het dorpje, waar het merendeel wat er woonde Engelsen waren een pizza gaan scoren. De pizza van het formaat waar je echt U tegen zegt heb ik mee terug genomen en getracht op te eten op de binnenplaats van het Hotel. Ik ben een erg grote eter, maar dit lukte mij dus echt niet. De kippen die op de binnenplaats rondliepen zouden de volgende dag dus pizza te eten krijgen. Na de pizza, een aantal pints naar binnen gewerkt om vervolgens met Harry en zijn vriendin de avond af te sluiten met een paar koppen verse muntthee.
Het bed sliep werkelijk heerlijk.
Vrijdag 26 juni 2009
Met Harry had ik afgesproken om 8 uur te ontbijten. Ik was voor 8’en al klaar en aangekleed maar nog geen Harry. Om kwart over 8 leek het mij het verstandigste hem maar eens te bellen. Hij was dus geheel door zijn wekker heen geslapen.
De keuze aan ontbijt was ruim. Niet luxe maar zeer zeker genoeg.
De route die ik gemaakt had naar Moto-Resort au Piet was echt geweldig mooi. Deze ging door de Limousin heen. Een stuk van Frankrijk waar ik nog nooit geweest was. Het was er erg rustig op de weg en de natuur was erg mooi. Zelfs bij het kasteeltje van Montbrun was er niemand te bekennen op de eg. Duidelijk dus een streek die nog niet door de toeristen ontdekt is. Dit terwijl het er supermooi motorrijden is.
Chateau de Montbrun
Onderweg
Na een flinke dag sturen kwam ik aan in Montpezat. Zoals op de website van Moto-Resort au Piet ook staat kun je aan iedereen in het dorp vragen waar Piet zich bevind. Dat deed ik dus ook in mijn beste Frans aan een boertje van een jaar of 90. natuurlijk wist hij de weg en zag ik al snel de rode brievenbus langs de kant van de weg staan.
Echt vanaf de aankomst was alles hier, nou ja, op die onweersbui ’s avonds na dan, perfect! Een hartelijke ontvangst door Larissa. Eerst relaxed een koud biertje van de tap, tentje opzetten en daarna aan tafel. Ook het eten was hier echt super!
Zo goed als de hele avond kon er buiten gezeten worden en genoten worden van het schitterende uitzicht. Tot het noodweer los barstte. Maar gelukkig hebben ze er ook een erg gezellig barretje, de voormalige varkensslachterij van de boerderij.
Toen het onweer minder werd, werd het tij dom naar mijn tent terug te gaan. Een martertje wat in het veld stond keek me even heel erg verbaasd recht in de ogen aan en schoot toen weer het veld in. Mijn tent was doordat ik deze niet echt netjes opgezet had niet geheel droog gebleven van binnen. Eigen schuld en een les voor de rest van de vakantie.
Zaterdag 27 juni 2009
Ik werd wakker, deed mijn tent open en kon gelijk weer genieten van het geweldige uitzicht. Vanaf het terrasvormige kampeerterrein liep ik naar boven voor mijn dagelijkse ochtendritueel. Voor het huis werd een extreem uitgebreid en vers ontbijtje voor me opgediend. Ook dit was weer super geregeld. Na een paar uurtjes te hebben zitten lezen besloot ik dat het tijd was om een klein rondje te gaan rijden. In ieder geval even naar Lombez om mijn tank vol te gooien. Vanuit Lombez naar Boulogne sur Gesse. Vanuit daar zag ik een bordje Gorges de la Save staan. Via enkele boerenlandweggetjes dus op weg om de Gorges te bekijken. Deze bleken echte rniet veel voor te stellen. Althans niet na alles wat ik al gezien had aan gorges in Frankrijk. Na het zien van de Gorges heb ik maar weer een op de kaart leuk ogend weggetjes gepakt terug naar Montpezat. Dit bleek ook een erg leuk en mooi weggetje te zijn met geweldige uitzichten over het landschap.
Midi-Pyrenees
Midi-Pyrenees
Teruggekomen in Montpezat had ik er inmiddels weer 200 km op zitten. Dus maar weer even naar Lombez terug om mijn tank nu echt af te vullen voor de trip van de dag erna.
Montpezat
Het eten ’s avonds, captains diner, was weer echt super. De rest van de avond was het ook weer erg goed toeven in Domaine au Piet.