David_ZZR
MF veteraan
En weer een uit de oude doos...
Vrijdag 9 juli 2010
Op 9 juli was het dan eindelijk zo ver. Het jaarlijkse succesnummer van Motorvision, het Midzomerweekend, zou weer plaats gaan vinden. Dit jaar echter op een andere locatie, niet geheel mijn keuze, maar de organisatie had alles perfect geregeld. Het Midzomerweekend zou een opwarmertje zijn voor de trip die er op zou gaan volgen. Om kwart voor 9 reed ik weg op mijn DL 1000 V-Strom en onderweg naar Arno merkte ik op dat mijn net gereviseerde voorpootjes zich vreemd gedroegen. Nogal logisch, de ene poot was 3 standjes uitgedraaid en de andere geheel ingedraaid. Bij Arno in Tilburg aangekomen dus maar gelijk met een grote schroevendraaier alles netjes afgesteld en daarna op naar Veldhoven. Eerst bij Frank een bakkie koffie drinken en daarna naar de Mac Donalds waar we om 10 uur hadden afgesproken. Ik begon alweer hongerig te worden dus de eerste cheeseburger gleed om 10 uur netjes bij mij naar binnen.
Verzamelen bij de mac
Heerlijk zo op de vroege morgen. De groep waar ik mee zou rijden vertrok als laatste en zou de langste route namen naar Dasburg. Ondanks dat alles secundair was schoot het toch goed op en waren we netje sop tijd bij Hotel Daytona. De motorstalling bleek alleen bestemd voor pocketbikes dus mijn V-Strom, en de vele GS’en moesten maar een paar nachtjes buiten staan.
De ingang van de motorstalling
Het eerste avondmaal in Daytona was niet echt Duits. Op het bord lag een kaal stukje kipfilet zonder iets erbij. Wel stonden er op tafel wat schalen met boontjes en gebakken aardappeltjes. Culinair is anders maar het vulde.
Na het avondmaal besloten we met een paar man een klein stukje te wandelen naar het Fort van Dasburg dat nog maar uit 1 muur bleek te bestaan. Maar van hieruit hadden we wel een mooi uitzicht over het dal dat leidt tot aan Vianden.
Het Fort van dasburg
Na de nodige biertjes, gelukkig wel Duits, was het tijd te gaan slapen.
Lekker aan het bier op het terras
Zaterdag 10 juli 2010
Na het ontbijt dat goed verzorgd was moest er natuurlijk een rondje gereden worden. Zoals gebruikelijk werd dit een redelijk standaard rondje met de hoogtepunten die Luxemburg te bieden heeft aan elkaar geknoopt. Eerst natuurlijk de tank volgooien voor € 1,10 per liter om vervolgens het weggetje naar Vianden te nemen, langs het kasteel omhoog en daarna lekker binnendoor naar Kautenbach.
Het kasteel van Vianden
Van Kautenbach via het strakke kortebochtenweggetje naar Wilz om vervolgens via enkele leuke andere weggetjes weer terug te komen in Dasburg.
’s Avonds werd er ge-bbq’t op het veldje een eind verderop van het Hotel onder het genot van de nodige biertjes.
Zondag 11 juli 2010
Vandaag vroeg uit bed want er zou een flinke trip gemaakt gaan worden. Vanuit Dasburg naar Gerbacher Hof in Todtmoos.
Frank voor het Hotel in de morgen
Het eerste stuk was erg mooi om te rijden. Alles was erg hei-ig en het is jammer dat ik hier geen foto’s van genomen heb. Aangezien we in 2 groepen reden met verschillende rijstijlen zou het vrijwel onmogelijk zijn elkaar onderweg te treffen. Vandaar dat we maar afgesproken hadden op een bepaalde plaats te stoppen om samen wat te eten. Na het eerste mooie stukje door Duitsland schoten we de snelweg op. Het zou binnendoor toch een saai stuk zijn dus dan liever daar opschieten en vervolgens later op de dag iets meer echt mooie weggetjes nemen. Bij het eerste restaurant op de snelweg gingen we er even af voor een bakkie koffie en een sanitaire stop. En wat wilde het toeval, de tweede groep dacht er net zo over en zowaar troffen we elkaar dus al eerder op een niet afgesproken plek. Na een bakkie koffie kon er weer gereden gaan worden, en als snel waren we op de locatie van de lunch. De tweede groep kwam echter maar niet opdagen. Wie wel op kwam dagen was de serveerster. We wisten nog van de vorige keer dat ze daar om 1 reden worden aangenomen, en dat ze daarnaast goed zijn in de bediening is een tweede. Na een pizza naar binnen geknaagd te hebben werd het weer tijd te gaan rijden. Inmiddels hadden we al sms van de tweede groep ontvangen dat die zonder benzine waren komen te staan maar inmiddels ook al weer rijdende waren. Vandaar dat we ze dus niet tegen waren gekomen op de afgesproken pauzeplek. We waren sneller bij het Zwarte Woud dan ik dacht, maar we moesten in het zuidelijkste puntje zijn. Dus de Schwarzwalder Hogstrasse zat er ook nog tussen. Jammer dat het er alleen zo druk was en dat de meeste andere motorrijders daar zulke ontzettende sufkutten zijn.
Na nog een pauze waar we netjes in klederdracht bediend werden en heerlijke taart te eten kregen hervatten we alweer onze weg.
Heerlijke op het terrasje
Even later begon de ellende. Als Duitsers ergens goed in zijn is het in werken aan de weg. Overal op de snelweg kom je de zogenaamde Baustelle tegen, maar nu dus ook in het binneland. Nu was precies in onze route een weg afgesloten. Op en neer naar het bovengelegen skioord mocht niet baten, weer een stuk terug, over wegen die eigenlijk afgesloten waren voor motorrijders (ben ik de enige die dat bordje zag?) en daarna via enkele erg leuke binnendoorweggetjes op weg naar Todtmoos. Mijn tank begon leger en leger te raken en ik moest echt gaan tanken. Gelukkig bood mijn Zumo uitkomst. Na dik 20 liter in mijn tank gegooid te hebben was het inmiddels 7 uur geweest. De wedsstrijd Nederland tegen Spanje zou om half 8 beginnen. We kwamen netjes om kwart over 7 bij het hotel aan waar de “langzame” groep dus al lang was. Heel snel gedouched en onder het genot van een flinke pul bier en een bord vol met big van het spit en daar bij behorend groenvoer en gebakken aardappels toegekeken hoe het Nederlandse elftal werd afgemaakt door een lul van een scheids en een paar tapasvreters.
De gastvrijheid van Gerbacher Hof was op en top Duits! In 1 woord geweldig dus! Super eten, superbiertjes en supervriendelijk! Hier kan de eerder bezochte locatie nog iets van leren!
Gerbacher Hof
Maandag 12 juli 2010
Na een goed verzorgd ontbijtje was het weer tijd een stukje te gaan rijden. Met veel moeite mocht Arno ook mee want zijn nieuwe vriend liet hem niet zomaar gaan.
Arno met zijn nieuwe vriend
Vandaag zou de rit naar Camping Moto gaan. De dag begon met een heerlijk stukje sturen door het Wehratal. Een combinatie van heerlijke bochtjes en erg mooie natuur. Het stuk door Zwitserland zou over de snelweg gaan. Saai, maar wel noodzakelijk om op tijd op de bestemming aan te komen. Ondanks dat het snelweg was, waren de uitzichten er op sommige plaatsen niet minder onder, maar ik was toch erg blij toen we er van af gingen de Col de Forclaz op. De eerste echte Alpenpas van de vakantie was een feit. Op de top genoten we van het uitzicht en van een veel te dure tosti uit de oven die overigens wel erg goed smaakte.
Eten op de Forclaz
Op de Forclaz
Uitzicht vanaf de Forclaz
Na de lunch gingen we de berg af en de grens met Frankrijk over. Doordat Zwitserland geen EU land is, is dit nog een oude grenspost waar je dus niet met 120 in het uur overheen kan blazen. Na een goedkeurend knikje van de douanebeambte mag ja pas doorrijden. Het stuk dat nu volgde was mijns inziens iets te druk, veel dorpjes achter elkaar waar het verkeer niet echt door wilde rijden. Ik was blij na Albertville het gas even open te kunnen trekken de snelweg op naar Chambery. Bij Chambery verlieten we de tolweg om het gebied “De Chartreuse” in te rijden. Het laatste stuk in de Chartreuse reden we achter Michael Schumacher aan die toevallig een zandwagen bestuurde. Nog nooit heb ik iemand zo gek hard zien rijden op de openbare weg met zo’n ding. Inhalen was niet mogelijk. Na een iets saaier stuk boven Grenoble reden we de Vercors in.
Gorges de la Bourne
Gorges de la Bourne
Gorges de la Bourne
Na wat fotostops in de Gorges de la Bourne was het tijd voor avondeten. De maaltijd op de camping zouden immers toch niet meer halen. Na de motor geparkeerd te hebben werd er een tafel voor 6 personen geregeld. Vanuit de verte hoorde we nog een motor aan komen blèren. Vast een local dachten we…. Mooi niet het was Arjan. ’s Ochtends vanuit huis in Den Bosch vertrokken en hier in Chorange troffen we hem stomtoevallig.
Restaurantje in Chorange
Na de heerlijke maaltijd reden we het laatste stukje naar de camping. Vanaf de Col de Bachus bleef Frank achter mij plakken en het gas ging er flink op.
Sander en Bianca waren ’s middags daar al aan gekomen en ook Patrick en Yvette bleken al net 5 minuten binnen te zijn. Na ingeschreven te zijn op de camping en een eerste biertje naar binnen gegoten te hebben moest de tent opgezet worden. Voor de verandering op een ander plekje, achter het zwembad. Afgezien van de bikkelharde grond waar al mijn haringen op gesneuveld zijn was het redelijk ideaal. Dichtbij de bar zou vervelend kunnen zijn gezien de herrie. Aangezien we toch steeds als laatste de bar uit rolden was dat achteraf ook geen probleem.
Dinsdag 12 juli 2010
Na de flinke tochten van de afgelopen 2 dagen was het vandaag tijd voor een rustdag. Er zou een kleiner rondje gereden gaan worden. Eerst moest er ontbeten worden. Een van mijn zijkoffers ging mee achterop mijn motor als bagagebak naar het campingwinkeltje 5 kilometer verderop. Met een volle bak reed ik weer terug naar de camping en er werd gezellig met z’n allen ontbeten. Na het ontbijt moest dus het kleinere rondje gereden worden.
Op de camping
Achressieve ontbijter
Ik zou vandaag samen met Frank, Hans en Arjan rijden. In het begin reden we met de twee groepen achter elkaar aan. Niet echt de bedoeling dus. Maar aangezien we toch zin hadden in een bakkie koffie besloten we bij Mirabel af te haken van de rest en hier het dorpje in te rijden. We belanden ergens in een kunstenaarscafétje in een zaaltje wat onder de grond lag. Heerlijk koel en de koffie liet zich goed smaken. De flessen water kregen we er gratis bij.
Apart cafeetje
Mirabel
Mirabel
Mirabel
Na even afgekoeld te zijn en het dorp bekeken en gefotografeerd te hebben hervatten we onze tocht naar het veel te toeristische Vallon Pont D’Arc. Die mooie boog boven het water met de duizenden toeristen er om heen werd nog een paar keer op de foto gezet en nu begon waar we voor gekomen waren. Het weggetje langs de Gorges. Dit geweldige stukje weg heeft superruw asfalt, heerlijke bochten die goed te nemen zijn en fantastische uitzichtpunten. Bij een van deze uitzichtpunten zagen we nog net een auto het ravijn in verdwijnen. Een of andere lompe Française was de handrem vergeten. Zeg maar dag tegen je auto is het dan.
Pont d'Arc
Gorges d'Ardèche
Kut in de bocht
Na dit erg leuke weggetje, wat me een paar mm rubber gekost heeft, en een erg leuk stukje door de lavendelvelden van de Drôme kwamen we weer op de camping aan. Een goede 250 km gereden is niet slecht voor een rustdag. ’s Avonds op de camping genoten van de altijd goede campinghap onder het genot van de diverse biertjes.
Lavendelvelden
Biertjes!!!
Vrijdag 9 juli 2010
Op 9 juli was het dan eindelijk zo ver. Het jaarlijkse succesnummer van Motorvision, het Midzomerweekend, zou weer plaats gaan vinden. Dit jaar echter op een andere locatie, niet geheel mijn keuze, maar de organisatie had alles perfect geregeld. Het Midzomerweekend zou een opwarmertje zijn voor de trip die er op zou gaan volgen. Om kwart voor 9 reed ik weg op mijn DL 1000 V-Strom en onderweg naar Arno merkte ik op dat mijn net gereviseerde voorpootjes zich vreemd gedroegen. Nogal logisch, de ene poot was 3 standjes uitgedraaid en de andere geheel ingedraaid. Bij Arno in Tilburg aangekomen dus maar gelijk met een grote schroevendraaier alles netjes afgesteld en daarna op naar Veldhoven. Eerst bij Frank een bakkie koffie drinken en daarna naar de Mac Donalds waar we om 10 uur hadden afgesproken. Ik begon alweer hongerig te worden dus de eerste cheeseburger gleed om 10 uur netjes bij mij naar binnen.
Verzamelen bij de mac
Heerlijk zo op de vroege morgen. De groep waar ik mee zou rijden vertrok als laatste en zou de langste route namen naar Dasburg. Ondanks dat alles secundair was schoot het toch goed op en waren we netje sop tijd bij Hotel Daytona. De motorstalling bleek alleen bestemd voor pocketbikes dus mijn V-Strom, en de vele GS’en moesten maar een paar nachtjes buiten staan.
De ingang van de motorstalling
Het eerste avondmaal in Daytona was niet echt Duits. Op het bord lag een kaal stukje kipfilet zonder iets erbij. Wel stonden er op tafel wat schalen met boontjes en gebakken aardappeltjes. Culinair is anders maar het vulde.
Na het avondmaal besloten we met een paar man een klein stukje te wandelen naar het Fort van Dasburg dat nog maar uit 1 muur bleek te bestaan. Maar van hieruit hadden we wel een mooi uitzicht over het dal dat leidt tot aan Vianden.
Het Fort van dasburg
Na de nodige biertjes, gelukkig wel Duits, was het tijd te gaan slapen.
Lekker aan het bier op het terras
Zaterdag 10 juli 2010
Na het ontbijt dat goed verzorgd was moest er natuurlijk een rondje gereden worden. Zoals gebruikelijk werd dit een redelijk standaard rondje met de hoogtepunten die Luxemburg te bieden heeft aan elkaar geknoopt. Eerst natuurlijk de tank volgooien voor € 1,10 per liter om vervolgens het weggetje naar Vianden te nemen, langs het kasteel omhoog en daarna lekker binnendoor naar Kautenbach.
Het kasteel van Vianden
Van Kautenbach via het strakke kortebochtenweggetje naar Wilz om vervolgens via enkele leuke andere weggetjes weer terug te komen in Dasburg.
’s Avonds werd er ge-bbq’t op het veldje een eind verderop van het Hotel onder het genot van de nodige biertjes.
Zondag 11 juli 2010
Vandaag vroeg uit bed want er zou een flinke trip gemaakt gaan worden. Vanuit Dasburg naar Gerbacher Hof in Todtmoos.
Frank voor het Hotel in de morgen
Het eerste stuk was erg mooi om te rijden. Alles was erg hei-ig en het is jammer dat ik hier geen foto’s van genomen heb. Aangezien we in 2 groepen reden met verschillende rijstijlen zou het vrijwel onmogelijk zijn elkaar onderweg te treffen. Vandaar dat we maar afgesproken hadden op een bepaalde plaats te stoppen om samen wat te eten. Na het eerste mooie stukje door Duitsland schoten we de snelweg op. Het zou binnendoor toch een saai stuk zijn dus dan liever daar opschieten en vervolgens later op de dag iets meer echt mooie weggetjes nemen. Bij het eerste restaurant op de snelweg gingen we er even af voor een bakkie koffie en een sanitaire stop. En wat wilde het toeval, de tweede groep dacht er net zo over en zowaar troffen we elkaar dus al eerder op een niet afgesproken plek. Na een bakkie koffie kon er weer gereden gaan worden, en als snel waren we op de locatie van de lunch. De tweede groep kwam echter maar niet opdagen. Wie wel op kwam dagen was de serveerster. We wisten nog van de vorige keer dat ze daar om 1 reden worden aangenomen, en dat ze daarnaast goed zijn in de bediening is een tweede. Na een pizza naar binnen geknaagd te hebben werd het weer tijd te gaan rijden. Inmiddels hadden we al sms van de tweede groep ontvangen dat die zonder benzine waren komen te staan maar inmiddels ook al weer rijdende waren. Vandaar dat we ze dus niet tegen waren gekomen op de afgesproken pauzeplek. We waren sneller bij het Zwarte Woud dan ik dacht, maar we moesten in het zuidelijkste puntje zijn. Dus de Schwarzwalder Hogstrasse zat er ook nog tussen. Jammer dat het er alleen zo druk was en dat de meeste andere motorrijders daar zulke ontzettende sufkutten zijn.
Na nog een pauze waar we netjes in klederdracht bediend werden en heerlijke taart te eten kregen hervatten we alweer onze weg.
Heerlijke op het terrasje
Even later begon de ellende. Als Duitsers ergens goed in zijn is het in werken aan de weg. Overal op de snelweg kom je de zogenaamde Baustelle tegen, maar nu dus ook in het binneland. Nu was precies in onze route een weg afgesloten. Op en neer naar het bovengelegen skioord mocht niet baten, weer een stuk terug, over wegen die eigenlijk afgesloten waren voor motorrijders (ben ik de enige die dat bordje zag?) en daarna via enkele erg leuke binnendoorweggetjes op weg naar Todtmoos. Mijn tank begon leger en leger te raken en ik moest echt gaan tanken. Gelukkig bood mijn Zumo uitkomst. Na dik 20 liter in mijn tank gegooid te hebben was het inmiddels 7 uur geweest. De wedsstrijd Nederland tegen Spanje zou om half 8 beginnen. We kwamen netjes om kwart over 7 bij het hotel aan waar de “langzame” groep dus al lang was. Heel snel gedouched en onder het genot van een flinke pul bier en een bord vol met big van het spit en daar bij behorend groenvoer en gebakken aardappels toegekeken hoe het Nederlandse elftal werd afgemaakt door een lul van een scheids en een paar tapasvreters.
De gastvrijheid van Gerbacher Hof was op en top Duits! In 1 woord geweldig dus! Super eten, superbiertjes en supervriendelijk! Hier kan de eerder bezochte locatie nog iets van leren!
Gerbacher Hof
Maandag 12 juli 2010
Na een goed verzorgd ontbijtje was het weer tijd een stukje te gaan rijden. Met veel moeite mocht Arno ook mee want zijn nieuwe vriend liet hem niet zomaar gaan.
Arno met zijn nieuwe vriend
Vandaag zou de rit naar Camping Moto gaan. De dag begon met een heerlijk stukje sturen door het Wehratal. Een combinatie van heerlijke bochtjes en erg mooie natuur. Het stuk door Zwitserland zou over de snelweg gaan. Saai, maar wel noodzakelijk om op tijd op de bestemming aan te komen. Ondanks dat het snelweg was, waren de uitzichten er op sommige plaatsen niet minder onder, maar ik was toch erg blij toen we er van af gingen de Col de Forclaz op. De eerste echte Alpenpas van de vakantie was een feit. Op de top genoten we van het uitzicht en van een veel te dure tosti uit de oven die overigens wel erg goed smaakte.
Eten op de Forclaz
Op de Forclaz
Uitzicht vanaf de Forclaz
Na de lunch gingen we de berg af en de grens met Frankrijk over. Doordat Zwitserland geen EU land is, is dit nog een oude grenspost waar je dus niet met 120 in het uur overheen kan blazen. Na een goedkeurend knikje van de douanebeambte mag ja pas doorrijden. Het stuk dat nu volgde was mijns inziens iets te druk, veel dorpjes achter elkaar waar het verkeer niet echt door wilde rijden. Ik was blij na Albertville het gas even open te kunnen trekken de snelweg op naar Chambery. Bij Chambery verlieten we de tolweg om het gebied “De Chartreuse” in te rijden. Het laatste stuk in de Chartreuse reden we achter Michael Schumacher aan die toevallig een zandwagen bestuurde. Nog nooit heb ik iemand zo gek hard zien rijden op de openbare weg met zo’n ding. Inhalen was niet mogelijk. Na een iets saaier stuk boven Grenoble reden we de Vercors in.
Gorges de la Bourne
Gorges de la Bourne
Gorges de la Bourne
Na wat fotostops in de Gorges de la Bourne was het tijd voor avondeten. De maaltijd op de camping zouden immers toch niet meer halen. Na de motor geparkeerd te hebben werd er een tafel voor 6 personen geregeld. Vanuit de verte hoorde we nog een motor aan komen blèren. Vast een local dachten we…. Mooi niet het was Arjan. ’s Ochtends vanuit huis in Den Bosch vertrokken en hier in Chorange troffen we hem stomtoevallig.
Restaurantje in Chorange
Na de heerlijke maaltijd reden we het laatste stukje naar de camping. Vanaf de Col de Bachus bleef Frank achter mij plakken en het gas ging er flink op.
Sander en Bianca waren ’s middags daar al aan gekomen en ook Patrick en Yvette bleken al net 5 minuten binnen te zijn. Na ingeschreven te zijn op de camping en een eerste biertje naar binnen gegoten te hebben moest de tent opgezet worden. Voor de verandering op een ander plekje, achter het zwembad. Afgezien van de bikkelharde grond waar al mijn haringen op gesneuveld zijn was het redelijk ideaal. Dichtbij de bar zou vervelend kunnen zijn gezien de herrie. Aangezien we toch steeds als laatste de bar uit rolden was dat achteraf ook geen probleem.
Dinsdag 12 juli 2010
Na de flinke tochten van de afgelopen 2 dagen was het vandaag tijd voor een rustdag. Er zou een kleiner rondje gereden gaan worden. Eerst moest er ontbeten worden. Een van mijn zijkoffers ging mee achterop mijn motor als bagagebak naar het campingwinkeltje 5 kilometer verderop. Met een volle bak reed ik weer terug naar de camping en er werd gezellig met z’n allen ontbeten. Na het ontbijt moest dus het kleinere rondje gereden worden.
Op de camping
Achressieve ontbijter
Ik zou vandaag samen met Frank, Hans en Arjan rijden. In het begin reden we met de twee groepen achter elkaar aan. Niet echt de bedoeling dus. Maar aangezien we toch zin hadden in een bakkie koffie besloten we bij Mirabel af te haken van de rest en hier het dorpje in te rijden. We belanden ergens in een kunstenaarscafétje in een zaaltje wat onder de grond lag. Heerlijk koel en de koffie liet zich goed smaken. De flessen water kregen we er gratis bij.
Apart cafeetje
Mirabel
Mirabel
Mirabel
Na even afgekoeld te zijn en het dorp bekeken en gefotografeerd te hebben hervatten we onze tocht naar het veel te toeristische Vallon Pont D’Arc. Die mooie boog boven het water met de duizenden toeristen er om heen werd nog een paar keer op de foto gezet en nu begon waar we voor gekomen waren. Het weggetje langs de Gorges. Dit geweldige stukje weg heeft superruw asfalt, heerlijke bochten die goed te nemen zijn en fantastische uitzichtpunten. Bij een van deze uitzichtpunten zagen we nog net een auto het ravijn in verdwijnen. Een of andere lompe Française was de handrem vergeten. Zeg maar dag tegen je auto is het dan.
Pont d'Arc
Gorges d'Ardèche
Kut in de bocht
Na dit erg leuke weggetje, wat me een paar mm rubber gekost heeft, en een erg leuk stukje door de lavendelvelden van de Drôme kwamen we weer op de camping aan. Een goede 250 km gereden is niet slecht voor een rustdag. ’s Avonds op de camping genoten van de altijd goede campinghap onder het genot van de diverse biertjes.
Lavendelvelden
Biertjes!!!
Laatst bewerkt:
