Zwaar ongeval MeanBlueMan

De verhalen van zoals ze het blijkbaar noemen NAH, komt oh zo bekend voor, mijn broertje is geboren
hartpatiënt, op zijn 11e zijn eerste openhart operatie met een donor klep.
Op zijn 29e nr 2, alleen toen wat heftiger met een donor klep, metalen klep, nieuw stuk longslagader, en nu
6 jaar verder idd nog steeds bepaalde kleine dingen vergeten, maar lang leven oa whatsapp, dan kan hij het
terug lezen wat er gevraagd word.

@MBM
man wat een respect voor je doorzettingsvermogen en je positiviteit, zoals ik je opmerkingen en stukjes lees,
zou je (als je er ooit aan toe bent) een geweldige inspirator kunnen zijn voor bv herstellende kinderen in een
ziekenhuis.:}
 
Onlangs last van een ontstoken linkeroog....
paar dagen later rechter ook.
Wat meer en vaker hoofdpijn ook.
Kan r ook nog wel bij :Y kom maar op.... B|

En plots viel t kwartje.
Al 4 jaar zwerft er een poes rond t huis/ in de buurt.
Schichtig, liet zich niet aanraken. Leuk beestje, dat wel.
Maar van de zomer kwam ze af en toe even via de achterdeur binnen kijken.
Stapje voor stapje...en sinds een maand sliep ze zelfs binnen. Ze was gewoon onze poes geworden.
Ik ben dus om eoa reden plots allergisch voor katten ?
M'n hele leven eigenlijk tussen de dieren gezeten, van ratten en katten tot koeien en paarden. Nooit ergens last van gehad. |(
Poes naar buiten, Meangreen verdrietig en ik voel me er qud bij B| '( maar goed, het is niet anders, dit kan ik er niet nog s bij hebben.


Voor de rest...tja, de specialist, op gebied orthopedie, in het UZA heeft goed werk verricht, als je kijkt naar wat hij had om mee te werken. Dat was tenslotte vooral splinters en fragmenten ivp botten.
Maar een aanbevolen specialist wat dichter in de buurt ook eens laten kijken en die zag toch wel wat dingen die anders hadden gekund en dan wellicht sneller positieve effecten hadden kunnen bereiken.
Mijn rechterbeen bv, daar zit nog erg veel pijn, dat belemmerd mij revalidatie vwb het lopen.
Voorstel is een iets te lange dwarspen uit de heup te halen, het uiteinde daarvan is waar spieren en pezen langs schuren en dat veroorzaakt uiteraard pijn. Veel pijn kan ik wel zeggen.
Verbazend vond ik ook te horen dat dergelijke pennen toch op den duur veel kans hebben gewoon te breken..en dan zijn de restanten niet makkelijk eruit te krijgen. Beetje zoals die uitlaat tapeinden topic's zeg maar :X

De plaat en schroeven in m'n elleboog zullen er ook uit gaan.Arm kan nog niet geheel strekken en niet geheel buigen, maar eigenlijk maak ik me daar niet zo druk over. Het stomme is dat ik eerder die elleboog kapot heb gehad en toen zeiden ze na de operatie: dat komt nooit meer goed. En 2/ 3 jaar later functioneerde alles toch weer zoals het hoort. Datzelfde gaat nu ook weer gebeuren, zegt mijn gevoel :)
Ik heb straks dus 3 littekens van 12 tot 18cm onder elkaar op m'n elleboog :+

Maar belangrijkste is dat ik sinds een week of 3 het gevoel heb dat mijn lichaam klaar is om te gaan groeien.
Ik lijk het stadium ' schade herstellen' nu af te sluiten en over te gaan naar "laten we s zien tot waar we deze puinhoop weer kunnen gaan opbouwen'.

Zo heb ik gister ook weer eens eigenlijk net iets teveel gedaan. Iets teveel training en beweging.
Maar ipv vandaag in te storten en twee dagen in bed te moeten blijven voel ik gewoon dat mijn lijf aan het werk is. Ja, ik zal nog een stevig extra middagslaapje gaan doen, maar ik ben er niet meer 'ziek' van.
Mijn lijf vraagt weer om lichamelijke uitdaging. De lat ligt nog nauwelijk hoger dan de drempel van de woonkamer, maar dat is al hoger dan de progressie van de afgelopen maanden, dus de curve zou nu s naar boven kunnen gaan buigen, heb ik het gevoel :)
 
Laatst bewerkt:
Flink verhaal over splinters, pennen en allemaal stukjes.... is zo'n tattoo niks voor jou?
1671642743237.png


Mooi dat er vooruitgang is.
 
Flink verhaal over splinters, pennen en allemaal stukjes.... is zo'n tattoo niks voor jou?
Bekijk bijlage 1832643

Mooi dat er vooruitgang is.
Ik heb een tattoo..... :Y ik was nieuwsgierig hoe dat zou voelen. Met iemand mee die er 1 liet zetten. Gevraagd of hij mij ook kon tatoueren, maar dan gewoon met een schone naald, geen inkt. Dat kon.... ik heb dus wel de ervaring maar niet de afbeelding :P
Ik heb wel overwogen om bij een paar lange operatielittekens zo'n sluitdinges van een ritssluiting te laten zetten.
Maar welke :P Ik heb, grof geschat inmiddels al zo'n 2 meter aan littekens erbij :X
En er staan nog 4 operatie in de toekomstige tijd te wachten.... :X
Daar heb ik dan weer minder zin in, moet ik zeggen.

Vroeger... toen ik de operaties nog per incident deed, vond ik het altijd wel oke.
Ik sliep heerlijk en ik had er nooit last van, ik werd wakker alsof ik gewoon geslapen had, nergens last van.
Nu met 14 achter elkaar door in korte tijd lijkt mijn lichaam toch langzaamaan wat weerstand op te bouwen tegen narcose.

De Orthopeed zei nog...het verwijderen van die pen uit m'n bovenbeen, dat kan eventueel ook met een ruggeprik ?
Ik schat zo in dat die pen toch wat gesleur en gebeuk gaat vergen....helemaal geen zin om dat bewust mee te gaan maken :X :N
 
Mijn vrouw heeft ook een ritssluiting als tatouage over 1 van haar littekens laten zetten.
Deed op het litteken weefsel meer pijn dan er omheen zei ze.
 
Serge, is er geen medicijn tegen die allergie?

Tja...op normale termijn kom je dan uit op antihistamine, dat heb ik geprobeerd maar is niet in staat als schild te dienen.
Als over een paar dagen m'n oogontsteking weer afgezakt is en ik die antihistamine een paar dagen gebruikt heb proberen we het nog eens een paar dagen, maar als dat niet lukt.... ik heb ook 2 klaplongen gehad, longen vol bloed en daarbij allerlei ontstekingen een dan als extraatje ook de ziekenhuisbacterie. Kattenallergie is soms in staat ook ontstekingen in de onderste luchtwegen te veroorzaken.
Is gewoon kut, maar zolang ik nog niet weer 99% ben moet ik even iets minder risico nemen dan ik vroeger gedaan zou hebben.
 
Mijn vrouw heeft ook een ritssluiting als tatouage over 1 van haar littekens laten zetten.
Deed op het litteken weefsel meer pijn dan er omheen zei ze.
Misschien maar overwegen te doen zolang ik nog buprenorfine krijg dus ?:P Best een fatsoenlijke pijnstiller ;)

Wel goed gelukt, loopt t niet uit over/in t litteken ?
 
De Orthopeed zei nog...het verwijderen van die pen uit m'n bovenbeen, dat kan eventueel ook met een ruggeprik ?
Ik schat zo in dat die pen toch wat gesleur en gebeuk gaat vergen....helemaal geen zin om dat bewust mee te gaan maken :X :N
Als het je helpt: bij mij hebben ze dat zo gedaan, maar dan mijn onderbeen. Niks van gevoeld. En als je niet wil, zie je er niks van, want er staat een soort schermpje voor je neus.
Maar, ik kon het natuurlijk niet laten om mijn hoofd op te tillen en vond het best grappig: het leek op een kurketrekker zoals je op café togen wel eens ziet. Van de verdoving word je ook een beetje blij, prettig neveneffect.
Ook de schroeven in mijn knie en voet zijn (eerder) met een ruggeprik gedaan. Daar kwam wel een beiteltje aan te pas, bot was er overheen gegroeid. Ging er heel ontspannen aan toe. Dat hangt waarschijnlijk ook af van welke chirurg er mee bezig is. De mijne had gevoel voor humor en sarcasme (en gezien dat ik dat kon hebben).
In elk geval: het grote voordeel is dat je na de operatie niet meer wakker hoeft te worden uit narcose, dat vond ik persoonlijk nooit prettig. En je lever zal je ook dankbaar zijn, die heeft met volledige narcoses ook wel wat te verwerken.
 
Ik heb een tattoo..... :Y ik was nieuwsgierig hoe dat zou voelen. Met iemand mee die er 1 liet zetten. Gevraagd of hij mij ook kon tatoueren, maar dan gewoon met een schone naald, geen inkt. Dat kon.... ik heb dus wel de ervaring maar niet de afbeelding :P
Ik heb wel overwogen om bij een paar lange operatielittekens zo'n sluitdinges van een ritssluiting te laten zetten.
Maar welke :P Ik heb, grof geschat inmiddels al zo'n 2 meter aan littekens erbij :X
En er staan nog 4 operatie in de toekomstige tijd te wachten.... :X
Daar heb ik dan weer minder zin in, moet ik zeggen.

Vroeger... toen ik de operaties nog per incident deed, vond ik het altijd wel oke.
Ik sliep heerlijk en ik had er nooit last van, ik werd wakker alsof ik gewoon geslapen had, nergens last van.
Nu met 14 achter elkaar door in korte tijd lijkt mijn lichaam toch langzaamaan wat weerstand op te bouwen tegen narcose.

De Orthopeed zei nog...het verwijderen van die pen uit m'n bovenbeen, dat kan eventueel ook met een ruggeprik ?
Ik schat zo in dat die pen toch wat gesleur en gebeuk gaat vergen....helemaal geen zin om dat bewust mee te gaan maken :X :N
Dat valt mee, en als de spiegels van de lamp goed staan kan je ook meekijken haha. Alleen ik ervaarde na de ruggenprik jeuk over mn hele lijf voor een tijdje. Dus ik zou bij een volgende keer weer kiesen voor volledige narcose.


Ps ben te laat. Was al verteld.
 
Ik ben ook eens geopereerd met een ruggenprik als verdoving maar kreeg daarbij wat ze noemen een roesje. Je merkt dan niets van de operatie maar het is lang niet zo diep als een algehele narcose. Ik heb toen ook veel minder last gehad van na effecten.
 
Ik ben ook eens geopereerd met een ruggenprik als verdoving maar kreeg daarbij wat ze noemen een roesje. Je merkt dan niets van de operatie maar het is lang niet zo diep als een algehele narcose. Ik heb toen ook veel minder last gehad van na effecten.
Roesje is fijn, kijken was voor mij veel te heftig, heb daar na dertig jaar nog spijt van, dat nooit meer.
 
Mijn knie is geopereerd met ruggeprik,
Iets teveel of zo gehad, middenrif wou niet meer helpen met ademen, dus enkel op tussenribspieren.
Verpleging merkte dat, werd verholpen door een spuitje.
Had ook wel last van jeuk bij de uitwerking van de prik,
Voor de rest geen last van, al voel je ergens wel dat met die knie flink gewrongen werd, maar geen pijn.
 
Ik heb een roesje gekregen voor mijn laatste oogoperatie. Het grote voordeel daarvan is dat ik er niets van heb meegekregen dat ze met een grote kromme naald, achter mijn oogbol langs, in mijn oogzenuw hebben geprikt.

De operatie kan ik me wel herinneren, heb ook met die chirurgen gesproken, maar was wel elk gevoel van tijd kwijt.
 
Ik ben 1x in m'n leven onder algehele narcose geweest en dat is niet goed geweest voor mij. De bedoeling was dat ik hooguit 1,5 uur onder zeil zou blijven, helaas werd ik na 4,5 uur uit mezelf wakker. Ze wilden me net gaan wakker maken met een ander middel. Daarna kotsmisselijk geweest. En heb er wel wat aan overgehouden, mijn concentratie en geheugen laten me constant in de steek en ik ben inmiddels 2 jaar verder (gaat ook niet meer beter worden zeggen ze, ben dus steeds bezig met dingen waar ik me heel goed op moet concentreren om dit toch te verbeteren). Dus ik hoop noooooit meer onder algehele narcose te hoeven.
 
Ik denk toch wel dat volledige narcose alleen maar word gedaan als het niet anders kan of op verzoek van de patiënt,
Hoe klein ook blijft het een risico.
 
Appelmoes smaakt voor iedereen anders, niet iedereen vind het lekker.

Zo gaat het ook met narcose. Vreselijk kut als je er nadelige gevolgen aan overhoudt '(
Maar ze moeten bij mij links en rechts 2 staven eruit halen die om eoa reden extreem lang zijn.
Huidige orthopeed gaf aan dat de helft aan lengte eigenlijk normaal is, maar ik heb al extreem lange benen en deze gaat er bij mijn heup in en gaat tot vlak boven de knokkel erin, boven de knie.
Dat spul gaat zich toch vastzetten.
Die pin eruit halen is toch echt gewoon handyman werk, breken,beuken, trekken wrikken enz enz.
Ik heb al 14 operaties gehad, er staan er nog 5 op de lijst voor komend jaar, 2 daarvan zouden dus met ruggenprik kunnen.
Ik heb de keus, ruggenprik of narcose. Eigenlijk denk ik dat de orthopeed ook liever narcose heeft.
Ik zie het iig echt niet zitten om dat sloopwerk live mee te maken :N



Als surprise hoorde ik dat de staven die mijn rug fixeren van Th1 t/m Th8 er volgend jaar waarschijnlijk ook nog uit zouden moeten.
De stempels die mijn ruggenwervels vervangen zouden dan zichzelf vastgezet hebben in de boven en onderliggende wervels en op de lange duur gaan die staven toch ook een keer breken dankzij metaalmoeiheid.
Mijn lichaam heeft al echt het gevoel dat ik uit 2 stukken besta, boven en onder die 2 verwijderde wervels.
Dat zit puur in m'n hoofd natuurlijk, maar het is echt heel, heel erg raar kan ik je vertellen :P
 
Ondanks de risico's ook voor mij enkel narcose
Heb een klein baby trauma, veel in het ziekenhuis geweest, en naar het schijnt geen leuke ervaringen (weet er bewust niets van) maar ben als de dood voor dokters die snijden of aan me zitten
(ooit door 6 man vast gehouden omdat er een hechting uit moest, echt niet fijn)
Voor mijn grote knie operatie ook straal zenuwachtig, brancard stond te dansen op de vloer, kwam de zuster vragen of ik het koud had, nee, zenuwen, was drijfnat van het zweet
Nog maar een kalmerings pilletje gekregen, narcose bij de operatie, kwam halverwege bij, adrenaline brak de narcose in hoog tempo af, dus is er bij gespoten om me weg te houden
Nou, dat is ze gelukt, al die kalmering en narcose samen, was dus een kleine overdosis, werd dus niet meer wakker, ze zijn uren met me bezig geweest om me terug te krijgen
Zoals jullie zien is het gelukt, maar ben nog nooit zo brak van een narcose geweest

Operaties nadien altijd aan een apparaat gelegen, niet 1x een spuit, maar telkens een klein beetje, wordt je continu gemonitord, dat werk wel
Ondanks alles, zonder narcose,..... never nooit niet

@MBM
Fijn dat het rustig aan vooruit gaat, houden zo
 

Vergelijkbare onderwerpen

Terug
Bovenaan Onderaan