David_ZZR
MF veteraan
Net als voorgaande jaren bracht ik de kerstdagen samen met mijn vriendin door in Lloret de Mar. Haar moeder woont daar en ik vind het natuurlijk helemaal niet erg om even 2 weken weg te gaan uit grijs grauw Nederland en daar wat strak blauwe luchten en zon mee te pakken. Echt warm is het er niet, een graad of 18 overdag en ’s nachts tegen het vriespunt. Maar vergeleken met Nederland heerlijk, en zeker zeer acceptabel motorweer.
Op tweede kerstdag stuurde ik een appje naar Thomas van Custom Rent Costa Brava met de vraag of ik de dag erop een van zijn twee ER6’jes kon huren. Natuurlijk kon dit dus ik haalde mijn oude motorpak, helm en laarzen die ik in Spanje heb liggen van zolder om de boel alvast klaar te leggen. Vorig jaar waren de plastic (schakel)delen die op de oude laarzen zaten geheel verpulverd en er af gevlogen. Ik had een stuk leer meegenomen en knipte van papier een mal en vervolgens trok ik deze over op het leer en plakte het leer met een tube lijm die ik in de garage vond op de laarzen. Ik hoopte dat dit na een nachtje drogen wel goed vast zou zitten.
Ik had mezelf totaal niet voorbereid en ook geen route gemaakt. Op de pc van mijn schoonmoeder logde ik, na eerst een half uur opstarten en door malware heen klikken, in op de MRA app en tekende er een simpele route uit. Ik installeerde de app op mijn telefoon zodat ik toch een beetje houvast had hoe ik moest rijden.
Woensdag 27 december 2023 (derde kerstdag)
Mijn vriendin bracht me ’s ochtend naar Custom Rent Costa Brava waar de ER6 al voor de deur klaar stond. Natuurlijk is dit absoluut geen spannende motorfiets maar voor de korte bochtige Spaanse wegen meer dan genoeg. Tegelijkertijd met mij waren er een paar Roemenen die die een Harley hadden gehuurd. Heel stoer in spijkerbroek met scheuren erin en dunne jasjes reden ze iets voor mij weg. Toen ik iets later, geheel in vele laagjes thermokleding, wegreed merkte ik al snel op dat de lijm op mijn laarzen nog lang niet uitgehard was. Oftewel gewoon hopen dat de boel bleef zitten en anders maar zonder de leren stukjes schakelen.
Ik begon de dag gelijk goed door de kustweg (GI-682) naar Tossa de Mar te volgen. Deze weg heb ik vele tientallen keren gereden maar blijft leuk. Vanaf Tossa de Mar vervolgde ik de weg richting St Feliú de Guixols. Oftewel bochtjes, bochtjes en nog eens bochtjes, deze weg verveelt nooit!
Halverwege tussen Tossa en St. Feliú had ik op de kaart een erg leuk weggetje gevonden wat ik nog nooit gereden had. Halverwege een van de mooiste wegen die Europa rijk is verliet ik deze om de GIP-6821 op te schieten. Deze ging gelijk de hoogte in en ik werd tussen de bomen door steeds getrakteerd op een mooi uitzicht op zee.
Aan het eind van deze weg reed ik een klein stukje parallel aan de C-35 waarna ik per ongeluk deze weg op schoot. Helaas… ik zat dus niet meer op mijn geplande route. Ik wist echter wat plaatsnamen dus bij de eerste afrit nam ik de GIV-6613 om zo naar Romanya de la Selva te rijden. Een van mijn beste vrienden is hier een jaar of 17 geleden getrouwd en het is altijd leuk om hem dan een fotootje te sturen van dit plekje. Dat het aan een heerlijke bochtige weg in een schitterende omgeving ligt is dan natuurlijk mooi meegenomen.
Ik vervolgde na een korte pauze mijn weg naar Calonge om daar de GI-660 op te schieten. Hier barste het echter van de spandexlovers dus dat was even uitkijken geblazen aangezien dit pleurisvolk slechts 1 meter voor zich uit kan kijken en het liefst de lijn in midden van de weg volgt. Dat ze daarmee geregeld spookrijdend op de verkeerde helft van de weg rijden daar heeft dit schijtvolk schijt aan want dat doet schijtvolk nou eenmaal. Op deze weg heeft in 2018 ene Steven de Jongh, een profrenner, een heftig ongeluk gehad waarna hij enkele dagen kwijt was. Echter leren van dit soort verhalen dat doen echte idioten hier natuurlijk niet van!
Ik kam aan bij La Bisbal d’Empordà en nam hier de iets bredere C66 welke ik volgde boven Gerona langs tot iets voor Besalú. Net iets voor, aangezien ik toch echt hoognodig een sanitaire stop moest maken in de berm. Aangezien ik toch stilstond op een rustig plekje at ik even een broodje en dronk een pakje chocomel (ja meegenomen uit Nederland).
Ondanks dat het winter was, was daar in Besalú weinig van te merken. Ook nu barste het er van de toeristen en zelf het toeristentreintje reed er rond. Ik besloot snel even een foto te maken van de brug, een klein rondje te lopen en snel weer op de motor weg uit de drukte.
Vanuit Besalú reed ik naar Tortella en even later kwam ik aan in Montagut. Hier gaan mijn ouders geregeld op de camping staan in het voor en naseizoen dus ik wilde daar een keer geweest zijn.
Na Olot nam ik de C63 naar het plaatsje Anglès waar ik de GI-542 op ging. Al na enkele bochten kwam ik aan op een stuk weg wat geheel wit was… Fuck ijs! Ja het was hier in de schaduw inderdaad koud maar dit had ik niet verwacht. Ik voelde de motor wat onwennig glibberen maar door op tijd van het gas af te gaan bleef deze netjes overeind. De rest van de weg was er flink gestrooid met pekel, maar toch… ik zat er even niet lekker op. In een mooie bocht stopte ik weer even voor een korte sanitaire stop om de weg daarna te vervolgen naar Sant Hilari Sacalm.
Hier was ik ooit eerder geweest en ik wist dat de bochten die er nu gingen komen breed en snel waren. Wow dit was even genieten! Ik kwam aan in Arbúcies en reed van hieruit richting Hostalric. Aangezien ik nog wat extra tijd had besloot ik het parc Montseny in te rijden op weg naar het kasteel dat daar op de top ligt. Helaas kon ik niet bij het kasteel komen maar wel zag ik deze keer andere hele mooie stukjes van dit natuurpark. Boven op de top van een berg stond een groep Duitse Supermotard rijders die er waarschijnlijk net zo over dachten.
Ik reed de berg weer af en reed naar Breda om vanuit daar via Blanes naar Lloret te rijden om de motor af te tanken en met een big smile op mijn gezicht weer in te leveren. De Roemenen waren al een tijdje terug. Ze hadden hun route ernstig ingekort want ze hadden het onderweg ijskoud gehad. Kortom een heerlijk dagje wat ook in 2024 weer voor herhaling vatbaar is.
Op tweede kerstdag stuurde ik een appje naar Thomas van Custom Rent Costa Brava met de vraag of ik de dag erop een van zijn twee ER6’jes kon huren. Natuurlijk kon dit dus ik haalde mijn oude motorpak, helm en laarzen die ik in Spanje heb liggen van zolder om de boel alvast klaar te leggen. Vorig jaar waren de plastic (schakel)delen die op de oude laarzen zaten geheel verpulverd en er af gevlogen. Ik had een stuk leer meegenomen en knipte van papier een mal en vervolgens trok ik deze over op het leer en plakte het leer met een tube lijm die ik in de garage vond op de laarzen. Ik hoopte dat dit na een nachtje drogen wel goed vast zou zitten.
Ik had mezelf totaal niet voorbereid en ook geen route gemaakt. Op de pc van mijn schoonmoeder logde ik, na eerst een half uur opstarten en door malware heen klikken, in op de MRA app en tekende er een simpele route uit. Ik installeerde de app op mijn telefoon zodat ik toch een beetje houvast had hoe ik moest rijden.
Woensdag 27 december 2023 (derde kerstdag)
Mijn vriendin bracht me ’s ochtend naar Custom Rent Costa Brava waar de ER6 al voor de deur klaar stond. Natuurlijk is dit absoluut geen spannende motorfiets maar voor de korte bochtige Spaanse wegen meer dan genoeg. Tegelijkertijd met mij waren er een paar Roemenen die die een Harley hadden gehuurd. Heel stoer in spijkerbroek met scheuren erin en dunne jasjes reden ze iets voor mij weg. Toen ik iets later, geheel in vele laagjes thermokleding, wegreed merkte ik al snel op dat de lijm op mijn laarzen nog lang niet uitgehard was. Oftewel gewoon hopen dat de boel bleef zitten en anders maar zonder de leren stukjes schakelen.
Ik begon de dag gelijk goed door de kustweg (GI-682) naar Tossa de Mar te volgen. Deze weg heb ik vele tientallen keren gereden maar blijft leuk. Vanaf Tossa de Mar vervolgde ik de weg richting St Feliú de Guixols. Oftewel bochtjes, bochtjes en nog eens bochtjes, deze weg verveelt nooit!
Halverwege tussen Tossa en St. Feliú had ik op de kaart een erg leuk weggetje gevonden wat ik nog nooit gereden had. Halverwege een van de mooiste wegen die Europa rijk is verliet ik deze om de GIP-6821 op te schieten. Deze ging gelijk de hoogte in en ik werd tussen de bomen door steeds getrakteerd op een mooi uitzicht op zee.
Aan het eind van deze weg reed ik een klein stukje parallel aan de C-35 waarna ik per ongeluk deze weg op schoot. Helaas… ik zat dus niet meer op mijn geplande route. Ik wist echter wat plaatsnamen dus bij de eerste afrit nam ik de GIV-6613 om zo naar Romanya de la Selva te rijden. Een van mijn beste vrienden is hier een jaar of 17 geleden getrouwd en het is altijd leuk om hem dan een fotootje te sturen van dit plekje. Dat het aan een heerlijke bochtige weg in een schitterende omgeving ligt is dan natuurlijk mooi meegenomen.
Ik vervolgde na een korte pauze mijn weg naar Calonge om daar de GI-660 op te schieten. Hier barste het echter van de spandexlovers dus dat was even uitkijken geblazen aangezien dit pleurisvolk slechts 1 meter voor zich uit kan kijken en het liefst de lijn in midden van de weg volgt. Dat ze daarmee geregeld spookrijdend op de verkeerde helft van de weg rijden daar heeft dit schijtvolk schijt aan want dat doet schijtvolk nou eenmaal. Op deze weg heeft in 2018 ene Steven de Jongh, een profrenner, een heftig ongeluk gehad waarna hij enkele dagen kwijt was. Echter leren van dit soort verhalen dat doen echte idioten hier natuurlijk niet van!
Ik kam aan bij La Bisbal d’Empordà en nam hier de iets bredere C66 welke ik volgde boven Gerona langs tot iets voor Besalú. Net iets voor, aangezien ik toch echt hoognodig een sanitaire stop moest maken in de berm. Aangezien ik toch stilstond op een rustig plekje at ik even een broodje en dronk een pakje chocomel (ja meegenomen uit Nederland).
Ondanks dat het winter was, was daar in Besalú weinig van te merken. Ook nu barste het er van de toeristen en zelf het toeristentreintje reed er rond. Ik besloot snel even een foto te maken van de brug, een klein rondje te lopen en snel weer op de motor weg uit de drukte.
Vanuit Besalú reed ik naar Tortella en even later kwam ik aan in Montagut. Hier gaan mijn ouders geregeld op de camping staan in het voor en naseizoen dus ik wilde daar een keer geweest zijn.
Na Olot nam ik de C63 naar het plaatsje Anglès waar ik de GI-542 op ging. Al na enkele bochten kwam ik aan op een stuk weg wat geheel wit was… Fuck ijs! Ja het was hier in de schaduw inderdaad koud maar dit had ik niet verwacht. Ik voelde de motor wat onwennig glibberen maar door op tijd van het gas af te gaan bleef deze netjes overeind. De rest van de weg was er flink gestrooid met pekel, maar toch… ik zat er even niet lekker op. In een mooie bocht stopte ik weer even voor een korte sanitaire stop om de weg daarna te vervolgen naar Sant Hilari Sacalm.
Hier was ik ooit eerder geweest en ik wist dat de bochten die er nu gingen komen breed en snel waren. Wow dit was even genieten! Ik kwam aan in Arbúcies en reed van hieruit richting Hostalric. Aangezien ik nog wat extra tijd had besloot ik het parc Montseny in te rijden op weg naar het kasteel dat daar op de top ligt. Helaas kon ik niet bij het kasteel komen maar wel zag ik deze keer andere hele mooie stukjes van dit natuurpark. Boven op de top van een berg stond een groep Duitse Supermotard rijders die er waarschijnlijk net zo over dachten.
Ik reed de berg weer af en reed naar Breda om vanuit daar via Blanes naar Lloret te rijden om de motor af te tanken en met een big smile op mijn gezicht weer in te leveren. De Roemenen waren al een tijdje terug. Ze hadden hun route ernstig ingekort want ze hadden het onderweg ijskoud gehad. Kortom een heerlijk dagje wat ook in 2024 weer voor herhaling vatbaar is.
.
het las zo leuk 
