TigerT
MF veteraan
30.000 Rotterdam Inc. berichten verder en nog niet uitgel 
ld. Gaan we hier toch gewoon verder 
Wat vooraf ging:
Deel 1 Deel 2 Deel 3 Deel 4 Deel 5 Deel 6 Deel 7 Deel 8 Deel 9 Deel 10 Deel 11 Deel 12
En wat komen gaat: Wat deden we onlangs:
O wat duurde het lang tot het zover was. En wat ging die week snel voorbij. Maar wat hebben we t naar onze zin gehad.
Wie gingen er mee:
1. Lilanie
2. TigerT
3. Aad900
4. Worldbeater
5. Ufootje
6. erwin_k
Zaterdag 19 juni verzamelen bij Lilanie om rond 8.00 uur te vertrekken. Er staat een stevige rit op de planning zodat we ‘s avond halverwege het Zwarte Woud zullen zijn. Om op te schieten eerste een stuk snelweg. Even voorbij Koblenz de Autobahn verlaten om lekker binnendoor naar Bad Peterstal te rijden alwaar we een aantal mede MF-ers ontmoeten. En alhoewel we wel wat regen hebben zijn het niet de voorspelde hoeveelheden.
Zondag 20 juni rijden we weer bijtijds weg om via de watervallen van Schafhausen, door Zwitserland in Oostenrijk uit te komen. Het kost wat moeite om een hotel te vinden maar met wat hulp lukt dat toch. Aan het eind van de avond krijgen we wel het verzoek onze glazen te legen. De volgende ochtend mogen we zeker niet te laat weg want de hotelier heeft dan Ruhetag.
Maandag 21 juni gaat het echte werk beginnen. De Silvretta staat op het programma. Door de regen en mist rijden we tot in de sneeuw naar boven. t Waren niet de omstandigheden waarvan we hadden gedroomd maar een bijzondere ervaring was het wel. Omdat al van verre was te zien dat de Timmelsjoch in donkere wolken was gehuld zijn we via de provinciale wegen doorgereden naar Italie. Langzaam begint ook het weer beter te worden.
Dinsdag 22 juni rijden we een aangepast programma om weer op de geplande route uit te kunnen komen. Via Merano rijden we naar het Sella-massief waar we na de eerste 2 passen dezelfde MF-ers (van het eerste hotel) tegenkomen. Zij attenderen ons op een hotel en aangezien het al later in de middag is besluiten we daar ons intrek te nemen.
Woensdag 23 juni een hele serie passen. Pordoi, Fedaia, Falzarego, Giau. De zon is goed aanwezig en ‘s avonds in Agordo genieten we in de avondzon op een terras na van deze geweldig dag.
Donderdag 24 juni worden de regen en sneeuw van de eerste dagen riant gecompenseerd want t wordt serieus warm. De afdaling van de Menghen pas wordt opgeleukt door een kudde loslopende koeien die absoluut niet onder de indruk raken van een motor. De motoren van Lilanie en Erwin-k beginnen inmiddels wel wat kuren te vertonen maar zijn met een duwtje of stukje vrijloop naar beneden steeds weer aan de praat te krijgen.
Vrijdag 25 juni aan het ontbijt zegt Aad zich niet lekker te voelen en richting huis te zullen vertrekken. Ook Worldbeater gaat liever naar huis. Jammer. Maar voor de resterende 4 staat vandaag de Stelvio op het programma. Eerst nog wat andere passen te nemen en zelfs een stukje off-road. Zoals te verwachten was het op de Stelvio erg druk met auto’s en motoren maar ook met fietsers en hun begeleiders. Door toedoen van een busje valt Lilanie in een binnenbocht. Allemaal niets ernstigs maar de remhandel is daardoor afgebroken. Omdat de Stelvio voor Italianen nogal moeilijk te vinden blijkt duurt het ruim 4 uur voor er hulp is.
Zaterdag 26 juni staat alweer de eerste etappe van de terugreis op de planning. Nog één pasje om t af te leren. Boven besluit de motor van erwin_k er mee op te houden. Wel een heel vervelend moment. Wachten is eigenlijk niet meer mogelijk omdat we zondagavond thuis moeten zijn. Nadat de hulpdiensten zijn ingeschakeld blijft erwin daarop wachten. De rest moet door. Het moeten achterlaten van iemand bederft ook voor de overige 3 het plezier. We pakken maar de autobahn en kijken hoever we komen. ‘s Avonds horen we dat erwin pas tegen 10-en van de berg is gehaald. Gelukkig kan z’n motor wel snel worden gerepareerd.
Zondag 27 juni is slechts nog een kwestie van thuiskomen. Zowel het saaie snelwegrijden als de temperatuur maken het niet echt een lekker ritje. Des te knapper dat erwin t hele stuk vanuit oostenrijk in 1 keer heeft gereden en nog niet eens zo heel veel later thuis was dan de rest. Bij Lilanie hebben we nog wat gedronken en mochten we blijven barbecue-en.
Al met al is het een geweldige ervaring geweest. Een reis van ruim 3.000 km door overwegend prachtig landschap. Goede en minder goede hotels, lekker en minder lekker eten. Regen, sneeuw, mist maar ook heel veel zon. De een had last van z’n spanningsregelaar, de ander van z’n hoogtevrees, maar uiteindelijk kunnen we allemaal terugblikken op een zeer geslaagde vakantie.
ld. Gaan we hier toch gewoon verder
Wat vooraf ging:
Deel 1 Deel 2 Deel 3 Deel 4 Deel 5 Deel 6 Deel 7 Deel 8 Deel 9 Deel 10 Deel 11 Deel 12
O wat duurde het lang tot het zover was. En wat ging die week snel voorbij. Maar wat hebben we t naar onze zin gehad.
Wie gingen er mee:
1. Lilanie
2. TigerT
3. Aad900
4. Worldbeater
5. Ufootje
6. erwin_k
Zaterdag 19 juni verzamelen bij Lilanie om rond 8.00 uur te vertrekken. Er staat een stevige rit op de planning zodat we ‘s avond halverwege het Zwarte Woud zullen zijn. Om op te schieten eerste een stuk snelweg. Even voorbij Koblenz de Autobahn verlaten om lekker binnendoor naar Bad Peterstal te rijden alwaar we een aantal mede MF-ers ontmoeten. En alhoewel we wel wat regen hebben zijn het niet de voorspelde hoeveelheden.
Zondag 20 juni rijden we weer bijtijds weg om via de watervallen van Schafhausen, door Zwitserland in Oostenrijk uit te komen. Het kost wat moeite om een hotel te vinden maar met wat hulp lukt dat toch. Aan het eind van de avond krijgen we wel het verzoek onze glazen te legen. De volgende ochtend mogen we zeker niet te laat weg want de hotelier heeft dan Ruhetag.
Maandag 21 juni gaat het echte werk beginnen. De Silvretta staat op het programma. Door de regen en mist rijden we tot in de sneeuw naar boven. t Waren niet de omstandigheden waarvan we hadden gedroomd maar een bijzondere ervaring was het wel. Omdat al van verre was te zien dat de Timmelsjoch in donkere wolken was gehuld zijn we via de provinciale wegen doorgereden naar Italie. Langzaam begint ook het weer beter te worden.
Dinsdag 22 juni rijden we een aangepast programma om weer op de geplande route uit te kunnen komen. Via Merano rijden we naar het Sella-massief waar we na de eerste 2 passen dezelfde MF-ers (van het eerste hotel) tegenkomen. Zij attenderen ons op een hotel en aangezien het al later in de middag is besluiten we daar ons intrek te nemen.
Woensdag 23 juni een hele serie passen. Pordoi, Fedaia, Falzarego, Giau. De zon is goed aanwezig en ‘s avonds in Agordo genieten we in de avondzon op een terras na van deze geweldig dag.
Donderdag 24 juni worden de regen en sneeuw van de eerste dagen riant gecompenseerd want t wordt serieus warm. De afdaling van de Menghen pas wordt opgeleukt door een kudde loslopende koeien die absoluut niet onder de indruk raken van een motor. De motoren van Lilanie en Erwin-k beginnen inmiddels wel wat kuren te vertonen maar zijn met een duwtje of stukje vrijloop naar beneden steeds weer aan de praat te krijgen.
Vrijdag 25 juni aan het ontbijt zegt Aad zich niet lekker te voelen en richting huis te zullen vertrekken. Ook Worldbeater gaat liever naar huis. Jammer. Maar voor de resterende 4 staat vandaag de Stelvio op het programma. Eerst nog wat andere passen te nemen en zelfs een stukje off-road. Zoals te verwachten was het op de Stelvio erg druk met auto’s en motoren maar ook met fietsers en hun begeleiders. Door toedoen van een busje valt Lilanie in een binnenbocht. Allemaal niets ernstigs maar de remhandel is daardoor afgebroken. Omdat de Stelvio voor Italianen nogal moeilijk te vinden blijkt duurt het ruim 4 uur voor er hulp is.
Zaterdag 26 juni staat alweer de eerste etappe van de terugreis op de planning. Nog één pasje om t af te leren. Boven besluit de motor van erwin_k er mee op te houden. Wel een heel vervelend moment. Wachten is eigenlijk niet meer mogelijk omdat we zondagavond thuis moeten zijn. Nadat de hulpdiensten zijn ingeschakeld blijft erwin daarop wachten. De rest moet door. Het moeten achterlaten van iemand bederft ook voor de overige 3 het plezier. We pakken maar de autobahn en kijken hoever we komen. ‘s Avonds horen we dat erwin pas tegen 10-en van de berg is gehaald. Gelukkig kan z’n motor wel snel worden gerepareerd.
Zondag 27 juni is slechts nog een kwestie van thuiskomen. Zowel het saaie snelwegrijden als de temperatuur maken het niet echt een lekker ritje. Des te knapper dat erwin t hele stuk vanuit oostenrijk in 1 keer heeft gereden en nog niet eens zo heel veel later thuis was dan de rest. Bij Lilanie hebben we nog wat gedronken en mochten we blijven barbecue-en.
Al met al is het een geweldige ervaring geweest. Een reis van ruim 3.000 km door overwegend prachtig landschap. Goede en minder goede hotels, lekker en minder lekker eten. Regen, sneeuw, mist maar ook heel veel zon. De een had last van z’n spanningsregelaar, de ander van z’n hoogtevrees, maar uiteindelijk kunnen we allemaal terugblikken op een zeer geslaagde vakantie.
Laatst bewerkt:
![:]](/styles/motor-forum/smilies/crossy.gif "Crossy :]")
