Dag 1.
Zaterdag, 16 september
Huis – Wehr (Schwarzwald)
Hotel Klosterhof Startseite
846 km. Rijtijd 8:25/Pauze 2:00
Vrijdags spreek ik Caroline nog en ze stelt voor om tegen 8.30 uur bij Venlo af te spreken. Aangezien ze pas eind van de middag uit Zweden teruggekomen is (dankzij de vertraging van KLM), stel ik een half uur later voor. We hebben de hele dag om in Wehr in het Zuidelijk Schwarzwald aan te komen en gaan deze dag wat minder binnendoor rijden. Mede ook omdat we afgesproken hebben met Priscilla, een mede GS-rijdster uit Zwitserland, die ook naar het hotel in Wehr komt. Priscilla hebben we al eens eerder getroffen tijdens een meet and greet met een paar andere GS-dames.
De vrijdag pak ik op mijn gemak de spullen bij elkaar. Uit de koffers van mijn man kan ik klakkeloos een aantal dingen overhevelen. Toch sta ik even raar te kijken.. ik haal er een fles olie uit, maar de viscositeit lijkt me wat raar. Omdat ik denk dat er iets toch niet klopt check ik het even op google.. en duik de kast in en neem een andere fles mee. 15W50. Dat moet hem zijn. Die andere fles olie zal nog van de K1200R geweest zijn oid. Handje tywraps met dank aan Ronny, ductape, paar sleutels en wat veters om banden te proppen. Caroline heeft de bandenplakset bij zich en dubbel hoeft niet.
Ik vertrek rond zeven uur vanaf huis en zwaai naar Atlas en Ed die ik acht dagen toch zal missen. We bellen elke dag even.
Ed heeft me een regenjasje meegegeven. Niet zozeer tegen de regen alswel tegen de kou. Ik ben ontzettend tevreden met mijn Rallye II pak, echter het heeft een nadeel. Als het gaat regenen wordt de buitenste laag nat en daardoor koud. Zeker nu de kans op regen groter is en het wat koeler is, kan je daardoor op de lange stukken toch afkoelen. En om dat voor te zijn heb ik toch maar een regenjas meegenomen. Bij Hoogeveen is het al zover… een bui. Ik stop bij de pomp en trek de regenjas uit de koffer. Daarvan blijkt de rits echt kapot te zijn. Lekker begin. Ik hoop dat de bui snel overtrekt en dat het daar dan een beetje bij blijft. De vooruitzichten zijn in de loop van de week steeds beter geworden. Alleen vandaag en morgen verwacht ik de nodige regen.
De bui duurt gelukkig niet al te lang en bij Zwolle rij ik al weer droog. Het is inmiddels ook helemaal licht geworden en dat rijdt altijd stukken fijner. Van de Zumo tijd rij ik op de zaterdagochtend weer het nodige af en ik kom 20 minuten voor de afgesproken tijd aan. Past me wel. Ik gooi de tank even vol en zet de motor even bij het nog gesloten AC restaurant op de stoep.
Strak om 9 uur kom Caroline aangereden. Happy face, ook zij heeft zin een acht dagen sturen. Van het koppelen van de communicatie-set had ik even een foto gemaakt van de bewuste pagina uit de handleiding. Van vorig jaar weten we het ongeveer nog wel maar toch gaat het allemaal niet makkelijk. Vreemd. We krijgen de boel uiteindelijk wel aan de praat.
Even een reminder voor mezelf voor volgend jaar:
Eerst zet ik de helm aan en druk vervolgens op zoeken van telefoon (achterste knop (= zachter) +6 seconden) en vervolgens schakelt Caro helm in en bij niet direct oppikken via Universal intercom pairing. Voor jullie info… we rijden met een Cardo G4 en Sena SMH5.
We gaan het niet moeilijk doen vandaag… gas erop en naar het Zuiden afzakken. We nemen zoals gewoonlijk de 61 naar het Zuiden. Die weg is vaak goed te doen op twee plekken na.
We rijden lekker door en om half 11 is het ter hoogte van Niederzissen tijd om de tank weer eens vol te gooien en een bakkie cappuccino naar binnen te werken. De lucht is inmiddels strakblauw. Dat geheel in tegenstelling tot de verwachtingen. Die is in ieder geval binnen. Tot zover valt het met het weer hartstikke mee. We stappen na een kwartiertje weer op en rijden de volgende tank leeg.
Rond half twee zijn we een heel stuk verder met de volgende tank en het wordt ook wel tijd om een broodje naar binnen te werken. We stoppen daarom bij de Pomp in Baden Baden. We gooien de tank weer vol en we vinden een picknick bankje in de zon. Ik heb broodjes bij me en een fles water en heb genoeg om te delen. Met allebei een bolletje kaas, een slok water en afgetopt met een Mentos rijden we weer verder richting het Zuiden. We berichten voordat we opstappen nog even aan Priscilla dat we verwachtend rond half 5 bij het hotel te zijn.
Het regenjasje dat ik bij me heb gaat vrolijk de container in. Zonder werkende rits heb je er niets aan. Dus, dan maar zonder.
Tegen drie uur stoppen we langs de kant van de weg bij Freiambt zo’n 20 kilometer ten noorden van Freiburg. De route in de navi loopt schuin voor ons en precies daar zien we donkere wolken zich samenpakken. Het ziet eruit alsof we dat precies gaan raken. En dat gebeurd. En dan gaan we even gek doen en dat pakt weer niet goed uit. We besluiten gewoon naar het hotel te rijden en de route te laten voor wat het is. Jammer genoeg brengt ons dat midden in Freiburg tijdens een erg druk moment van de dag en midden in een wolkbreuk. Terwijl we het ene stoplicht naar het andere stoplicht op rood krijgen en het water ons ter plek over de voeten heen spoelt (lang leve de echt waterdichte Daytona’s) schiet het maar niet op. Het kost werkelijk bakken met tijd om door die stad te komen. En vervolgens belanden we op een weg aan de Zuidkant van de stad. Het wordt gelukkig droger. We rijden op de Schauinsland af maar die is in het weekend dicht voor motoren. Ik heb er in dit geval geen moeite mee en zou de weg oprijden, maar Caroline besluit het niet te doen. Er staat wel heel erg duidelijk met borden aangegeven dat deze weg in het weekend niet gereden mag worden. Dus we zoeken weer naar een alternatief en dat blijken kleinere weggetjes te zijn. We hebben een hoop lol in de kleine weggetjes maar de doortikkende klok zit ons iets in de weg en jaagt ons wat op. We willen gewoon niet te laat zijn voor een afspraak die we zelf gemaakt hebben.
Tien kilometer voordat we bij het hotel zijn krijgen we een splitsing. We hebben groen licht en Caroline draait naar rechts. Ik maak ook aanstalten om op te trekken en check op links en zie daar een auto met 80-90 km/ h aankomen en denk… gaat niet goedkomen. Omdat ik net inkantelend ben is er maar een ding. En ik weet dat het fout gaat. Rem in. Direct helt de motor naar rechts over en het eerste dat ik doe is rechtervoet omhoog en als tweede, motor uit. En ja, hij ligt op zijn rechter kant. Niets aan te doen, de valbeugel doet zijn werk. Ik baal, ben toch enigszins geschrokken van wat er gebeurd is, maar verder ook niet. Diverse mensen komen eraan. Ik zeg dat ze moeten wachten met helpen omdat die motor gewoonweg zwaar is. De standaard heb ik al uitgeklapt en ik vraag Caro om te staan aan de kant van de standaard. De motor wordt overeind gezet en een kleine inspectie verteld dat de valbeugel zijn werk prima deed. Wel baal ik verschrikkelijk. Hoe lang is dat wel niet geleden dat ik die motor neerlegde. Nou ja.. opstappen en verder gaan, we hebben een doel!
Uiteindelijk draaien we onder een stralend zonnetje om 17.15 uur de parkeerplaats van Hotel Klosterhof op. Een hotel dat we vorig jaar per toeval vonden maar prima bleek te zijn. Priscilla is er al. We verontschuldigen ons voor het late aankomen maar gelukkig is ze er pas een kwartiertje en zit met een alcoholvrij biertje op het terras.
(tegen de zon in hebben we alleen maar brakke foto’s gemaakt… sorry caro)
Caroline en ik hadden al afgesproken dat we ons na elkaar gingen omkleden. Dus ik neem meteen de tas mee naar boven en schiet snel in een spijkerbroek. Gympen aan, lekker warm vest, haar in de plooi en ik ga naar beneden. Dan wisselt Caroline me af. Het is ontzettend leuk om Priscilla weer te zien. Ze heeft sinds kort een nieuwe GS in Rallye kleuren. Wat een mooi ding is het. Die zou ik probleemloos zo mijn eigen garage inrollen. Met haar vorige GS is ze aangereden. En ze heeft ontzettend veel mazzel gehad. Ze is van links vol aangereden maar precies zo dat de valbeugels de klap hebben opgevangen en haar been niet geraakt was. Al met al was die nagelnieuwe GS in een klap total loss. Dus nu, na louter zwarte motoren te hebben gereden, rijdt ze op een kleurig exemplaar. En het blauw past precies in het rijtje, want ook Caroline en ik rijden een blauwe GS(Adventure).
Omdat er ’s avonds ook nog een groep in het hotel komt eten wordt ons verzocht daarvoor te eten. Dat komt ook prima uit, want het is inmiddels ook wel tijd voor wat eten. Lekker… ik verheug me erop. Acht dagen weer van de menukaart te eten. Ik vind dat altijd zo genieten. Niet weten wat je ’s avonds eet. Een verrassing. Caroline kiest de Schnitzel, ik kies voor kalfsvlees met een lekkere cognacsaus en Priscilla is de vegetariër in ons midden en ze krijgt echt de hoofdprijs. Een mooi opgemaakt bord met op smaakt gemaakte torentjes van rijst en groenten. En het ziet er absoluut prachtig uit. Als we het hadden geweten he…. We hebben een bijzonder gezellig avond en tegen half 10 stapt Priscilla op. Ze moet nog naar Zürich rijden en in het donker kiest ze toch maar voor de doorgaande wegen. Ik had niet anders gekozen. We werpen nog een blik op de motoren. Ze staan mooi onder dak vastgeketend aan elkaar. Alarm erop. Prima zo. Caroline en ik zetten daarna koers richting de kamer.
De intercoms setjes moeten nog aan de stekker, de Navi’s moeten nog genuld worden zodat we morgen aan het einde van de dag weer een idee hebben hoeveel we gereden hebben etc. Morgen verwachten we ook nog regen. Als we er afkomen zoals vandaag dan doe ik het ervoor.