Bridgestone
1946-1970
naar
BS Champion 3, Super 7
naar
BS100GP uit 1970
naar
BS175 Hurricane Scrambler fotoserie
naar
BS350 GTR
De Bridgestone Bicycle Manufacturing Company als deel van de in 1933 gestarte Bridgestone Tire Company zag het levenslicht in 1945. De oprichter was Syojiro Ishibashi. De naam van de fabriek is een letterlijke Engelse vertaling van de naam van de oprichter. Ishi = stone, Bashi = bridge.
Tijdens de start een im- en export firma voor fietsonderdelen schakelde , door de geweldige vraag naar goedkoop transport, reeds in 1946 over naar fabricage van tweewielers. In 1949 werd de firma hernoemd in Bridgestone Cycle Company. Een jaar later werd een samenwerking aangegaan met Fuji Seimitsu Jogyo (Fuji Precision Machinely Co., Ltd. , heden ten dage een onderdeel Nissan Motor Co.) om te voorzien in separate power units (losse motorblokjes) voor bevestiging op Bridgestone (BS) fietsen.
Werden de blokjes in eerste instantie separaat verkocht vanaf 1952 werden ze ook compleet aangeboden. Het eerste model was de BS-21Bambi. Een 26cc grote tweetakt motor zorgde voor de aandrijving. De vergrootte versies waren de BS-31 met 38cc en de BS-41 met 49cc. Alle versies dreven het achterwiel via de velg aan. Door de betrouwbare kwaliteit werd de naam Bridgestone in Japan een begrip.
De eerste als motorfiets herkenbare serie was de Champion reeks welke startte in 1958. Al deze 50cc motorfietsen met een plaatstalen plaatframe hadden een geforceerde koeling en tweetakt motorblok met 3 versnellingen. De versie uit 1962 (Champion-III) werd, vanaf 1963 in de USA verkocht als "BS-Super 7", de zogenaamde BS Step-thru heette daar "BS-50 Homer".
Export naar Amerika startte in 1963, via Rockford Motors of Rockford, Illinois. De machines werden in het begin verkocht via de Catalogus-warenhuisketens Sears-Roebuck en Aldens uit Chicago
In de vroege zestiger jaren ging de Japanse motorfiets industrie door een zware periode. Menige fabrikant sloot de poorten of ging over op andere producten. Bridgestone wist te overleven, mede door de toevloed van ingenieurs van Lilac en Tohatsu, waar de motorfietsproductie op zijn einde liep. Juist door het nieuwe bloed resulteerde dit in een nieuwe range van motorfietsen.
Het starte in 1964 met de BS-90 gevolgd door de BS-50 en BS-175 in 1965. De BS-350 zag het levenslicht in 1967. In invloed van de ex-Lilac ingenieurs was in de styling zeer herkenbaar. De Tohatsu-ingenieurs met hun geweldige tweetaktkennis zorgden ervoor dat de Bridgestone kwalitatief tot het beste behoorden wat de Japanse markt voortbracht.
Het succes in de motorfietsdivisie had ook een nadeel. Bridgestone kon fysiek niet uitbreiden en dat terwijl de vraag naar Bridgestone motorfietsen alsmede Bridgestone banden steeds groter werd. De bandenproductie kreeg voorrang, temeer daar de winstmarge beduidend groter was als bij de motorfietsproductie.
De superieure kwaliteit van de motorfietsen nodigde uit om met weinig inzet toch een goed resultaat te bereiken. De bestaande motorblokken werden opgeboord. De 50cc werd 60, de 90 ging naar 100 en de 175 werd opgeboord naar 200cc
De milieulobby in de USA, het grote afzetgebied, was een grote bedreiging voor het op tweetakten gespecialiseerde Bridgestone. Daarnaast gaan de geruchten dat met name de andere grotere Japanse motorfietsfabrikanten Bridgestone voor de keus gesteld hebben: of banden voor ons, of motorfietsen voor jullie. Het resultaat was dat met de jaarwisseling van 1970/1971 de stekker uit de motorfietsproductie gehaald werd.
De rechten en mallen van de 60 en 100cc eencilinder modellen werd verkocht aan BS Tailung of Taiwan (geen relatie met Bridgestone). Deze firma produceerde nog tot 1975.