Iron Horse
MF veteraan
Ze zijn van 03 2015, dus ze hebben die gietmal gewoon gebruikt tot die aan vervanging toe was. Tja een Michelin zou ze uit de schappen halen, maar een Chinees monteert ze gewoon.
Vraagje: wat is dit? Een nieuwe XT660Z Ténéré-kloon, kleiner, luchtgekoeld en uitgerust met de koplamp van een 2001 Aprilia Caponord?
Nee, deze lichte allroad gaat schuil onder de naam Mash Adventure 400: het product van een Frans/Chinese samenwerking. Een redelijk
volwassen allroad voor een werkelijk puberaal prijsje!
Meneer Toer. Toer uit het kinderboek ‘Jim Knoop en Lucas de machinist’ heeft een geheim: hij is een schijnreus.
Hoe verder hij van je af staat, hoe groter hij lijkt, hoe dichterbij, hoe kleiner. Precies zo is het ook gesteld met deze Mash
Adventure 400R, vanaf een afstandje gezien oogt de machine als een ronduit volwassen, bijna machtige motor. Onder meer door de smalle
aluminium koffers, hoog lijnende uitlaten en lange veerwegen heeft de machine alles weg van een doorgewinterde wereldreiziger.
Een ferme 89 centimeter meet de zithoogte, da’s toch echt serieus, vergelijkbaar zelfs met die van een KTM 1190 Adventure R.
Misschien dat de Frans/Chinese symbiose – de Mash wordt in Frankrijk door de firma Sima Moto ontworpen en in China gebouwd –
daarom ook bijna dezelfde naam kreeg als de Oostenrijker.
Daarmee zijn we er overigens nog niet: de 250 mm grondspeling
onder het stalen frameprofiel komt overeen met dat van een gemiddelde crossmotor, is zelfs maar liefst 70 millimeter meer dan
de 1190 Adventure R, toch ook geen kleine jongen. Een frontale aanval van de 400 op zijn Oostenrijkse concurrent?
Misschien, qua prijs wint ‘ie het sowieso op alle fronten: voor nog geen zes mille staat deze eenpitter met aluminium koffers bij
je in de garage namelijk. Maar goed, laten we niet al teveel op de zaken vooruit lopen. Zoals gezegd, dit is van een afstandje bezien.
Eenmaal wat dichterbij ziet het er op het eerste gezicht ook nog best aardig uit: aluminium swingarm met mooie lasnaden en een
deugdelijke asopname, een luchtfilterhuis met snelsluitingen en een aluminium stuur met positiemarkeringen. Helemaal top.
Alleen is de machine daarnaast ook behangen met behoorlijke goedkope componenten. De van scherpe hoeken voorziene (niet goed afgebraamd!)
koffersloten genieten niet bepaald een hoogwaardige uitstraling en de scheve montagebeugel van de voorste kuipdelen stoort het gemoed al
net zo erg als de vele roestige sluitringetjes. Bovendien ontbreekt een middenbok. Handkappen daarentegen heeft de Adventure wel, voor
zover je daarvan mag spreken althans. Wil je de naam handkap in ere dragen, dan zul je toch op z’n minst aan twee zijden vast moeten
zitten, maar helaas… Echter zoals gezegd: nog geen zes mille!
Laag en duister praat de ééncilinder injectiemotor uit de beide uitlaten. Klinkt vol, sonor ook, akoestisch
gezien misschien zelfs wel wat té opdringerig. Enigszins vergelijkbaar met een competitieve enduro motor. Ach ja, veel decibel per
kilometer!
Afijn, een eitje is het niet om met 1,71 meter in de hoge uitkijkpost te klimmen. Maar eenmaal daar aangekomen
zit je ook prima. De mechanisch bediende koppeling doet onopvallend zijn werk, de versnellingsbak presenteert zich als lichtvoetig
en trefzeker. En zo klim je in het drukke stadsverkeer moeiteloos door de bak heen en weer. Volgens de fabrikant is de nog maar
weinig ingereden 400 vierklepper goed voor 27 pk, onze testbank vond er daar uiteindelijk 25 van. De dertig kilo lichtere retro
naked broer genaamd Mash Five Hunderd met identiek blok, voelt bovenin dan ook duidelijk levendiger. De acceleratie van de Adventure is
domweg wat taai, het doortrekken gaat moeizaam. En dat ondanks dat de Adventure volgetankt een uiterst bescheiden 176 kilo in de weegschaal
legt, met aluminium koffers tien kilo meer.
In de onderste drie versnellingen weet de eencilinder met bovenliggende nokkenas zich
nog wel aardig te redden trouwens. De korteslag basisconstructie doet wel enigszins denken aan historische Honda’s: een flinke 85 mm
boring tegenover 70 mm slag, met een bescheiden compressie van 8,8 op 1. Voor de acceleratie van nul naar honderd kilometer per uur
heeft de schijnreus dan ook meer dan toen seconden nodig. Oef… Daarbij wordt de bruikbare powerband versnelling na versnelling korter
en korter. De vierde versnelling redt het vanaf drieduizend toeren, voor de vijfde versnelling moet het blok minstens 3.500 tpm draaien
(ofwel 70 km/uur) wil het zich niet in de ketting verslikken. Elastisch is anders.
Meer dan 6.500 tpm draait de luchtgekoelde ééncilinder
met katalysator in de vijfde versnelling overigens ook niet. Toerentalhongerig is ook anders. Bovendien zijn de vibraties in het hoge
toerenbereik ronduit storend.
Ook de topsnelheid van 130 km/uur, dan voelt het alsof de Adventure door de hoge luchtweerstand tegen een onzichtbare muur aan rijdt,
is niet om over naar huis te schrijven. Echter, Mash zelf geeft de 400 op voor maximaal 115 km/uur, in dat licht gezien valt het dus
nog wel mee. Desondanks moge duidelijk zijn, de snelweg is niet zijn metier.
Ander puntje, de maximale belading bedraagt 136 kilo,
met koffers 126. Dat maakt de allroad feitelijk enkel geschikt voor solo gebruik. Die kunnen echter dan ook doorrijden tot de oneindigheid:
op secundaire wegen stelt de eencilinder zich tevreden met één litertje Euro95 per 27,8 kilometer. Ofwel, met een 19 liter tank hoef je
pas na 528 kilometer een pomp op te zoeken. Helaas is de nogal smal uitgevallen buddy minder geschikt voor lange etappes, de bilpartij
verlangt al vrij snel naar wat lucht.
Niet veel beter zijn de prestaties van de Ø 43 mm telescoopvork van het
Taiwanese Fast Ace. De uitgaande demping staat véél te dicht, de vork veert extreem taai uit en kan inkomende impulsen niet meer
verwerken. Daaraan veranderen helaas ook de hoogwaardig ogende geëloxeerde stelschroeven van de demping niets. De volledig
instelbare achterschokdemper daarentegen kent wel een praktisch breed stelbereik, van flink straf tot aangenaam comfortabel.
Zin om in het terrein de volledige 210/200 mm veerweg te gaan souperen, krijg je er echter niet van. Op droog wegdek zijn de
Chinese Kenda P66 banden nog oké, maar verder. Zeker wanneer het tempo wat omhoog gaat bieden de zijkanten van het grof
geprofileerde schoeisel maar matig grip.
Ondanks het grote 21 inch voorwiel stuurt de Mash wat hoekig in. Neutraal is de handling zeker niet, ondanks het lekker brede
stuur met ruime hevelwerking. Op de eerste stuurimpuls reageert de Adventure wat vertraagd, om aansluitend juist sneller als
gedacht de bocht in te duiken. Een niet bepaald homogeen stuurkarakter. Weinig homogeen is overigens ook het barslechte dimlicht,
dit in tegenstelling tot het juist bijzonder verhelderende grootlicht.
En de remmen? De enkele remschijf voor verlangt een
behoorlijk straffe hand, de achterste schijfrem laat zich heerlijk precies doseren. ABS is helaas niet beschikbaar, iets waar
Mash trouwens met de ophanden zijnde Euro4-norm wel snel aan mag gaan werken. Sonnst ist es schluss!
Blijft over de prijsvraag: is deze kiloknaller een echte Dream MASHine? Standaard wordt de 400 geleverd met twee jaar garantie,
een termijn die door nagenoeg alle grote merken ook gehanteerd wordt. Daarentegen kent de kleine éénpitter inspectie-intervallen
van drieduizend kilometer, dan zie je je dealer toch net even wat vaker dan je lief is. Hoe dan ook, voor lieden die graag nieuw
willen rijden en niet al teveel eisen stellen aan rijdynamiek, zou de Mash Adventure 400R wellicht een optie kunnen zijn. Ieder
ander kan zijn centen wellicht beter steken in bijvoorbeeld een tweedehands Yamaha XT660Z Ténéré. Die is weliswaar niet reusachtig,
maar blijft ook van dichtbij gezien nog echt groot!
Die Adventure is in elk geval white label. Als Sima/Mash 'm in januari 2015 heeft voorgesteld aan het Franse publiek en de Russen al een teaser hebben in augustus 2014 en een ander Russisch YT-kanaal in oktober 2014 er mee aan het rondknallen is, dan weet je zeker dat het whitelabel is.Shineray had 'm al als 'X5' zelfs nog voor 2014. Vroeger voor de tijd van het publieke internet, kon je mensen nog wijsmaken dat het je eigen product en ontwerp was. Nu kunnen mensen alles onderzoeken en terugvinden dat modellen al eerder bestonden en dat een bedrijf er alleen wat andere dingetjes op heeft gezet.
Ik zal dat Duitse forum ook even in mijn testverslag erbij zetten, er staat nu alleen een link naar het Franse forum. Denk dat meer mensen Duits klappen en anders heb je nog Google Translate. Dat ze dingen afschermen, is om leden te krijgen.
Veel plezier met je Five Hundred! Hoop dat er nog meer mensen in dit topic bijkomen. Bij Arie is dus ook een FH verkocht, grote kans dat die vandaag ook de weg op komt.
[afbeelding]
Ik heb een Mash500. Rijdt super, lichtgewicht motor, makkelijk door de bochten en heel zuinig!
Vorig weekend naar Limburg, bijna 600 km gereden.