Ik zat de laatste dagen met de motorclub in Luxemburg en het was de bedoeling dat ik zaterdagmiddag weer naar Nederland zou rijden om mee te kunnen naar de MFCD, helaas is dat hele feest niet doorgegaan .
Vrijdagmiddag ben ik met een groepje een ritje gaan maken. Ik had net een mooi leren pak gekocht met kneesliders dus ik had er zin an . De dag ervoor al wel de steuntjes aan de grond gereden, maar ik bleef nog recht op de motor zitten.
Deze avond waren de omstandigheden perfect, lekker weer, mooie weg en scherpe bochten. Na een paar kilometer had ik al voor het eerst mijn knie aan de grond en dat is zo'n geweldige kick dat ik dat steeds harder wilde. En toen ging het goed fout .
Voor mij doemde een haarspeldbocht naar links op, op een weg die de berg afliep. Ik ging er hard in (zoals ik dat al eerder deed) en reed de steuntjes en mijn knie dik aan de grond . Toen merkte ik echter dat ik daarmee de bocht niet zou gaan redden en voordat ik het wist lag de motor ramvast onder de vangrails en werd ik gelanceerd. Ik heb niet geremd en ben niet onderuitgegleden, maar ben gewoon met de motor zo plat als ik kon de vangrails ingereden.
Ik heb mijn knie gekneust op de vangrails, mijn nek gekneust (ziet er lekker eng uit) op de vangrails en mijn rechter elleboog heeft een bult die er eerder nog niet zat. Verder nog wat schrammen hier en daar en ik ben zo stijf als het maar kan. Ik stond onmiddelijk na het ongeluk weer en maakte me druk om mijn motor. Nadat iedereen me zei wat een nare klap ik gemaakt had zakte dat besef in en ben ik maar gaan liggen (dat was de enige manier om te voorkomen dat ik zou flauwvallen ).
De motor komt dinsdag weer naar Nederland maar ligt in puin (we moesten de vangrails demonteren om hem eronderuit te krijgen) , ik ben WA verzekerd dus ik ga kijken of ik er een naked bike van kan maken (als het frame tenminste niet te krom is).
Conclusie: Vrijdag eerste kneedown en eerste all-down in mijn motorcarriere. Ik heb er in ieder geval een stoer verhaal bij, maar of ik daar nu zo blij mee moet zijn ...
(Ik moet geloof ik al blij zijn dat ik gewoon hier weer thuis achter de computer zit. Doktor zei dat ik heel dicht bij een gebroken nek ben geweest en de mensen die mee waren hebben nog even over de rand van de vangrails gekeken. Als ik naar beneden was gevallen had ik hier nu ook niet zo vrolijk gezeten)
Vrijdagmiddag ben ik met een groepje een ritje gaan maken. Ik had net een mooi leren pak gekocht met kneesliders dus ik had er zin an . De dag ervoor al wel de steuntjes aan de grond gereden, maar ik bleef nog recht op de motor zitten.
Deze avond waren de omstandigheden perfect, lekker weer, mooie weg en scherpe bochten. Na een paar kilometer had ik al voor het eerst mijn knie aan de grond en dat is zo'n geweldige kick dat ik dat steeds harder wilde. En toen ging het goed fout .
Voor mij doemde een haarspeldbocht naar links op, op een weg die de berg afliep. Ik ging er hard in (zoals ik dat al eerder deed) en reed de steuntjes en mijn knie dik aan de grond . Toen merkte ik echter dat ik daarmee de bocht niet zou gaan redden en voordat ik het wist lag de motor ramvast onder de vangrails en werd ik gelanceerd. Ik heb niet geremd en ben niet onderuitgegleden, maar ben gewoon met de motor zo plat als ik kon de vangrails ingereden.
Ik heb mijn knie gekneust op de vangrails, mijn nek gekneust (ziet er lekker eng uit) op de vangrails en mijn rechter elleboog heeft een bult die er eerder nog niet zat. Verder nog wat schrammen hier en daar en ik ben zo stijf als het maar kan. Ik stond onmiddelijk na het ongeluk weer en maakte me druk om mijn motor. Nadat iedereen me zei wat een nare klap ik gemaakt had zakte dat besef in en ben ik maar gaan liggen (dat was de enige manier om te voorkomen dat ik zou flauwvallen ).
De motor komt dinsdag weer naar Nederland maar ligt in puin (we moesten de vangrails demonteren om hem eronderuit te krijgen) , ik ben WA verzekerd dus ik ga kijken of ik er een naked bike van kan maken (als het frame tenminste niet te krom is).
Conclusie: Vrijdag eerste kneedown en eerste all-down in mijn motorcarriere. Ik heb er in ieder geval een stoer verhaal bij, maar of ik daar nu zo blij mee moet zijn ...
(Ik moet geloof ik al blij zijn dat ik gewoon hier weer thuis achter de computer zit. Doktor zei dat ik heel dicht bij een gebroken nek ben geweest en de mensen die mee waren hebben nog even over de rand van de vangrails gekeken. Als ik naar beneden was gevallen had ik hier nu ook niet zo vrolijk gezeten)