Schrikbeeld
De post van eergisteren heeft toch een aantal oude en bekende irritaties weer tot leven gewekt.
Dat ik een ouwe l*l ben die niet met z’n tijd is meegegaan en niets met mobieltjes en social media heeft is inmiddels een alom bekend feit. Iets dat ik zelf ook al heel lang geleden heb geaccepteerd (beter misschien: omarmd).
En dus...
• heb ik de goedkoopste prepaid-card-Nokia die er in Vietnam te vinden is.
• wil ik niets te maken hebben met ellende als facebook, twitter etc..
• heb ik nog een echte papieren kaart van Vietnam in mijn tanktas.
• is “
geen bericht is goed bericht” al decennia lang mijn motto.
En gedurende al die decennia heb ik me daar heel prettig bij gevoeld. Ik heb op deze “primitieve” manier veel ontdekt, veel bezocht, veel gezien, veel geleerd en heel veel meegemaakt. En op dezelfde manier ongetwijfeld zeer velen met mij.
Maar dat is nu over.
Want ik ben zielig!
Ik wil met mijn instelling, motto en ideeën het thuisfront niet continue aan de lijn hebben. Dus heb ik nauwelijks Wifi en een smartphone nodig. En dus....
Ja, ja, je kan het zelf niet verzinnen.
En het wordt nog veel erger. Ik mag niet meer uitsluitend voor mijn genoegen reizen. Nee, nee. Ik moet nu gaan reizen
voor mijn sociale status! Lees en huiver.
En dus...
• moet ik een smartphone kopen. “
En dat mobieltje gaat ook niet meer uit de hand als de vakantie eenmaal begonnen is”. Fantastisch!
• moet ik mij opgeven voor facebook en mijn hele hebben en houwen, waar verder geen hond in geïnteresseerd is (behalve misschien Bugi en Ruby) op het internet gooien. Joepie!
• moet ik een heleboel apps downloaden want “Met een app in de hand kom je door het hele land”. Boeiend!
• moet ik een aantal keren per dag het thuisfront berichten over mijn ervaringen, alle toestanden van dat thuisfront aanhoren en uiteraard meelevend alles tot in detail bespreken. Geweldig!
Want anders hoor ik er niet meer bij en ben ik...
• het zwarte schaap
• de outcast
• niet-sociaal
• onaangepast
• einzelgänger
• iemand die alleen maar face-to-face kan communiceren
Kortom: een ouwe l*l.
Wel, lang leve de vooruitgang....:
Maar gelukkig ben ik niet de enige.
Geweldige foto trouwens!
Terreur
Niettemin, ik blijf me verzetten tegen de in beide artikelen voorgestelde “terreur van de smartphone”. Alsof je alleen met zo’n ding in je hand op vakantie kunt gaan. Alsof je zonder zo’n ding een gehandicapte bent, een sociaal-contactgestoorde.
En dus...
• blijf ik gewoon mijn oude bekende, niet-sociale zelf (en van mij mag je daar ook rustig asociaal van maken als je dat toepasselijker vindt).
• Zonder smartphone.
• Zonder facebook.
• Zonder twitter.
• Tegen alle stromen en stromingen in.
• Wat men daar ook van moge vinden.
Het sociale blijf ik dan wel uitstralen in de mij veel meer aansprekende face-to-face contacten i.p.v. iets op social media te plaatsen.
En wie het avontuur uit die smartphone moet halen, wel: be happy and enjoy. Ik prijs me gelukkig dat ik mijn ervaringen op heb gedaan in een tijd zonder die krengen. Ik ben er heilig van overtuigd dat mij dat veel meer voldoening, kennis en ervaring heeft gegeven dan wanneer ik continu zo’n ding in mijn hand zou hebben gehad.
Maar ik zei ook al dat ik een ouwe l*l ben.