TheAceOfSpades
MF veteraan
- 23 aug 2002
- 1.603
- 0
Von Dutch was de bijnaam van Kenneth Howard, een Amerikaan die tegen wil en dank bekend werd omdat hij als geen ander kon pinstripen: logo's en andere figuren airbrushen op auto's en motoren. Hij leefde van 1929 tot 1992 en zelfs de mensen die hem hebben gekend en hem nog altijd bewonderen, noemen hem niet bepaald een lieve jongen. Ze gebruiken woorden als bitter, racistisch en gewelddadig en omschrijven hem als iemand die al op jonge leeftijd afgestompt was en zich voor de rest van zijn leven afsloot van de wereld. Zijn bijnaam kreeg Von Dutch omdat hij as stubborn as a Dutchman was.
Toen hij in de jaren vijftig met pinstripen begon, onderscheidde Von Dutch zich door van elke opdracht bijna een schilderij te maken, een mise-en-scène van het alledaagse leven. Hij schilderde gewoon wat in hem opkwam, om er daarna een verhaal bij te verzinnen. Hij ontwierp ook zijn eigen messen en geweren en knutselde ooit eens een soort gemotoriseerde rolschaatsen in elkaar. Eigenlijk deed hij dat het liefste. "Ik ben een mechanicien", zo zei hij ooit tegen zijn vriend Bob Burns, die een zwaar gecensureerde bio van Von Dutch op het internet zette. "Ik was het liefst van al geweermaker geworden. Ik hou ervan dingen in metaal te maken, want metaal is voor altijd. Hoe lang blijft een airbrush goed? Een paar jaar, en dan is hij versleten."
Maar Von Dutch had naam gemaakt en mensen bleven hem opzoeken in Californië om van hun auto of motor een gepersonaliseerd voertuig te maken. Daarbij was het de gewoonte geworden dat mensen hem niet vertelden wat ze in gedachten hadden voor op hun motorkap, maar dat ze uren 'kochten' van Von Dutch en dat hij dan wel iets zou fabriceren. De klanten moesten maar tevreden zijn. Tenslotte waren zij het die naar hem toe waren gekomen voor zijn talent, en niet omgekeerd. De meeste klanten waren ook tevreden, maar toen Von Dutch begon te drinken en zijn geld te verbrassen, haalde zijn zelfingenomenheid het van zijn artistieke inborst en kwam zijn donkere aard bovendrijven. "Hij was een racist, van zwarte mensen moest hij niets hebben", herinnert Robert Williams zich in Orange County Weekly, een Californisch on-linemagazine. "Hij deed zich echt voor als een neonazi. Hij vond ook niemand leuk. Wanneer je hem in een goede bui tegenkwam, was hij leuk om mee te praten, maar meestal verkeerde hij in luide, gewelddadige buien, die echt verschrikkelijk waren." Langzaam sloop de donkere aard van Von Dutch in zijn werk. In een airbrush uit 1965 verwerkte hij, bijna onzichtbaar voor het blote oog, de woorden '**** you'. Toen een jongeman met zijn auto speciaal naar de westkust van Amerika was gereden om hem te laten pinstripen door Von Dutch, spoot die op het handschoenkastje een holbewoner in luier, die een onthoofde, bloedende kat vasthoudt. Telkens als de jongen een meisje mee uitnam, moest hij de tekening verbergen met een stuk karton. De holbewoner laten verwijderen, durfde de jongen niet. Hij vond dat hij de tekening moest bewaren omdat ze 'kunst' was.
Tegen het einde van de jaren zestig was Von Dutch zo ver heen dat hij in dronken toestand een ongeval veroorzaakte met zijn zwangere vrouw als passagier. Ze verloor de baby en Von Dutch sloeg op de vlucht omdat hij bang was dat hij gedagvaard ging worden voor doodslag. Zeven jaar lang doorkruiste hij de hele staat Arizona. Toen de zaak afgekoeld was, ging hij terug naar Californië en nam zijn intrek in een omgebouwde bus, compleet met herstelwerkplaats voor motoren. De bus parkeerde hij achter het Movie World Cars of the Stars-museum, waar hij zou gaan werken.
"Hij was enorm getalenteerd", zegt James Brucker van het museum, "maar wanneer hij gedronken had, dan was hij Dr. Jekyll en Mr. Hyde."
Toen het museum in 1979 sloot, verhuisde Von Dutch met zijn bus naar de parking van een supermarkt. Daar bleef hij wonen tot hij doodziek werd. Wie het waagde in zijn buurt te komen, joeg hij weg. Een man die zei dat hij van Cleveland was, schoot hij zomaar neer. Zelfs dokters waren niet welkom om zijn leveraandoening te komen behandelen. Pas toen hij in zijn laatste levensfase was beland, stemde Von Dutch ermee in naar een ziekenhuis te worden overgebracht. Van daaruit verstuurde hij nog een brief die hij ondertekende met 'Heil Hitler'.
Vier jaar na het overlijden van Von Dutch gaven zijn dochters Lisa en Lorna Howard de rechten vrij van zijn naam en zijn werk. De eerste die er aanspraak op maakte, was Ed Boswell, een concertpromotor en kledingontwerper uit Californië. Hij dacht dat de gotische handtekening van Von Dutch en zijn vliegende oogbol goed zouden staan op een T-shirt. "Toen ik zestien was, las ik een artikel over Von Dutch en ik was direct gefascineerd", zegt Boswell in Orange County Weekly. "Eigenlijk was het omdat hij voortdurend weed rookte en dronk en geen sociaal-zekerheidsnummer had. Hij was een legendarische gast en deed waar hij zin in had. Dat leek me wel cool."
Boswell liet T-shirts, jeans, en zelfs ondergoed bedrukken met de logo's van Von Dutch. Maar zijn geld raakte snel op, en toen kwam ondernemer Michael Cassel plots in beeld. Boswell beweert nu dat Cassel hem uit de zaak kocht en de handel overnam. Cassel echter houdt vol dat hij als eerste op het idee kwam om Von Dutch-sportkleding te maken met een industriële look. In 1999 opende hij zijn eerste winkel op Melrose Avenue in Los Angeles. Omdat die niet van in het begin rolde, liet Cassel toe dat minderheidsaandeelhouder Tonny Sorensen, de latere algemeen bestuurder van Von Dutch, de zaak mee kwam bestieren.
Ook Sorensen was gefascineerd door Von Dutch. De voormalige kickboxkampioen speelde al langer met het idee een film te maken over zijn held, maar met een handel in Von Dutch-kleding was hij al tevreden. Sorensen speelde het slim: hij kocht alle minderheidsaandelen op en werkte zich voor 51 procent in de zaak van Cassel. Beiden vechten nu voor een Amerikaanse rechtbank uit wie de rechtmatige eigenaar is van het Von Dutch-logo.
Ondertussen loopt de Von Dutch-rage op zijn einde. Een kledingzaak in het Wijnegem Shopping Center liet deze week in Gazet van Antwerpen optekenen dat er wel nog twintig T-shirts per dag over de toonbank vliegen a rato van 55 euro per stuk, maar die worden vooral gekocht door "mensen uit randgemeenten en meelopertjes, meisjes van veertien, vijftien jaar. Voor stadsmensen en trendy klanten is het merk al passé", In de VS proberen een paar internetondernemers nog munt te slaan uit de rage met Von Suck- en Von Bitch-T-shirts.
Hoewel hij nog altijd in een rechtszaak verwikkeld zit, kijkt Michael Cassel, die de eerste Von Dutch-winkel opende op Melrose Avenue, tevreden terug op zijn avontuur. "Alles wat cool is, wordt tegenwoordig verpakt en verkocht. Het is gewoon de Amerikaanse manier van zakendoen. Als ik er wat aan kan verdienen en ook de dochters van Von Dutch er wat van overhouden, dan zie ik niet in wat er mis mee is. Ik zou vereerd zijn als iemand zoiets voor mij zou doen na mijn dood."
Vereerd? Daar denken de vrienden van Von Dutch anders over. Robert Williams: "Als hij nog leefde, zou hij hier binnen komen wandelen met een pistool en iedereen neerschieten."
Wie hip wou zijn, droeg zo'n veel te grote pet of zo'n spannend truitje met dat gotische letterschrift: Von Dutch. Zij die de kunstenaar hebben gekend, vinden het maar vreemd. 'Hij was een racist, van zwarte mensen moest hij niets hebben. Hij deed zich echt voor als een neonazi'
Toen hij in de jaren vijftig met pinstripen begon, onderscheidde Von Dutch zich door van elke opdracht bijna een schilderij te maken, een mise-en-scène van het alledaagse leven. Hij schilderde gewoon wat in hem opkwam, om er daarna een verhaal bij te verzinnen. Hij ontwierp ook zijn eigen messen en geweren en knutselde ooit eens een soort gemotoriseerde rolschaatsen in elkaar. Eigenlijk deed hij dat het liefste. "Ik ben een mechanicien", zo zei hij ooit tegen zijn vriend Bob Burns, die een zwaar gecensureerde bio van Von Dutch op het internet zette. "Ik was het liefst van al geweermaker geworden. Ik hou ervan dingen in metaal te maken, want metaal is voor altijd. Hoe lang blijft een airbrush goed? Een paar jaar, en dan is hij versleten."
Maar Von Dutch had naam gemaakt en mensen bleven hem opzoeken in Californië om van hun auto of motor een gepersonaliseerd voertuig te maken. Daarbij was het de gewoonte geworden dat mensen hem niet vertelden wat ze in gedachten hadden voor op hun motorkap, maar dat ze uren 'kochten' van Von Dutch en dat hij dan wel iets zou fabriceren. De klanten moesten maar tevreden zijn. Tenslotte waren zij het die naar hem toe waren gekomen voor zijn talent, en niet omgekeerd. De meeste klanten waren ook tevreden, maar toen Von Dutch begon te drinken en zijn geld te verbrassen, haalde zijn zelfingenomenheid het van zijn artistieke inborst en kwam zijn donkere aard bovendrijven. "Hij was een racist, van zwarte mensen moest hij niets hebben", herinnert Robert Williams zich in Orange County Weekly, een Californisch on-linemagazine. "Hij deed zich echt voor als een neonazi. Hij vond ook niemand leuk. Wanneer je hem in een goede bui tegenkwam, was hij leuk om mee te praten, maar meestal verkeerde hij in luide, gewelddadige buien, die echt verschrikkelijk waren." Langzaam sloop de donkere aard van Von Dutch in zijn werk. In een airbrush uit 1965 verwerkte hij, bijna onzichtbaar voor het blote oog, de woorden '**** you'. Toen een jongeman met zijn auto speciaal naar de westkust van Amerika was gereden om hem te laten pinstripen door Von Dutch, spoot die op het handschoenkastje een holbewoner in luier, die een onthoofde, bloedende kat vasthoudt. Telkens als de jongen een meisje mee uitnam, moest hij de tekening verbergen met een stuk karton. De holbewoner laten verwijderen, durfde de jongen niet. Hij vond dat hij de tekening moest bewaren omdat ze 'kunst' was.
Tegen het einde van de jaren zestig was Von Dutch zo ver heen dat hij in dronken toestand een ongeval veroorzaakte met zijn zwangere vrouw als passagier. Ze verloor de baby en Von Dutch sloeg op de vlucht omdat hij bang was dat hij gedagvaard ging worden voor doodslag. Zeven jaar lang doorkruiste hij de hele staat Arizona. Toen de zaak afgekoeld was, ging hij terug naar Californië en nam zijn intrek in een omgebouwde bus, compleet met herstelwerkplaats voor motoren. De bus parkeerde hij achter het Movie World Cars of the Stars-museum, waar hij zou gaan werken.
"Hij was enorm getalenteerd", zegt James Brucker van het museum, "maar wanneer hij gedronken had, dan was hij Dr. Jekyll en Mr. Hyde."
Toen het museum in 1979 sloot, verhuisde Von Dutch met zijn bus naar de parking van een supermarkt. Daar bleef hij wonen tot hij doodziek werd. Wie het waagde in zijn buurt te komen, joeg hij weg. Een man die zei dat hij van Cleveland was, schoot hij zomaar neer. Zelfs dokters waren niet welkom om zijn leveraandoening te komen behandelen. Pas toen hij in zijn laatste levensfase was beland, stemde Von Dutch ermee in naar een ziekenhuis te worden overgebracht. Van daaruit verstuurde hij nog een brief die hij ondertekende met 'Heil Hitler'.
Vier jaar na het overlijden van Von Dutch gaven zijn dochters Lisa en Lorna Howard de rechten vrij van zijn naam en zijn werk. De eerste die er aanspraak op maakte, was Ed Boswell, een concertpromotor en kledingontwerper uit Californië. Hij dacht dat de gotische handtekening van Von Dutch en zijn vliegende oogbol goed zouden staan op een T-shirt. "Toen ik zestien was, las ik een artikel over Von Dutch en ik was direct gefascineerd", zegt Boswell in Orange County Weekly. "Eigenlijk was het omdat hij voortdurend weed rookte en dronk en geen sociaal-zekerheidsnummer had. Hij was een legendarische gast en deed waar hij zin in had. Dat leek me wel cool."
Boswell liet T-shirts, jeans, en zelfs ondergoed bedrukken met de logo's van Von Dutch. Maar zijn geld raakte snel op, en toen kwam ondernemer Michael Cassel plots in beeld. Boswell beweert nu dat Cassel hem uit de zaak kocht en de handel overnam. Cassel echter houdt vol dat hij als eerste op het idee kwam om Von Dutch-sportkleding te maken met een industriële look. In 1999 opende hij zijn eerste winkel op Melrose Avenue in Los Angeles. Omdat die niet van in het begin rolde, liet Cassel toe dat minderheidsaandeelhouder Tonny Sorensen, de latere algemeen bestuurder van Von Dutch, de zaak mee kwam bestieren.
Ook Sorensen was gefascineerd door Von Dutch. De voormalige kickboxkampioen speelde al langer met het idee een film te maken over zijn held, maar met een handel in Von Dutch-kleding was hij al tevreden. Sorensen speelde het slim: hij kocht alle minderheidsaandelen op en werkte zich voor 51 procent in de zaak van Cassel. Beiden vechten nu voor een Amerikaanse rechtbank uit wie de rechtmatige eigenaar is van het Von Dutch-logo.
Ondertussen loopt de Von Dutch-rage op zijn einde. Een kledingzaak in het Wijnegem Shopping Center liet deze week in Gazet van Antwerpen optekenen dat er wel nog twintig T-shirts per dag over de toonbank vliegen a rato van 55 euro per stuk, maar die worden vooral gekocht door "mensen uit randgemeenten en meelopertjes, meisjes van veertien, vijftien jaar. Voor stadsmensen en trendy klanten is het merk al passé", In de VS proberen een paar internetondernemers nog munt te slaan uit de rage met Von Suck- en Von Bitch-T-shirts.
Hoewel hij nog altijd in een rechtszaak verwikkeld zit, kijkt Michael Cassel, die de eerste Von Dutch-winkel opende op Melrose Avenue, tevreden terug op zijn avontuur. "Alles wat cool is, wordt tegenwoordig verpakt en verkocht. Het is gewoon de Amerikaanse manier van zakendoen. Als ik er wat aan kan verdienen en ook de dochters van Von Dutch er wat van overhouden, dan zie ik niet in wat er mis mee is. Ik zou vereerd zijn als iemand zoiets voor mij zou doen na mijn dood."
Vereerd? Daar denken de vrienden van Von Dutch anders over. Robert Williams: "Als hij nog leefde, zou hij hier binnen komen wandelen met een pistool en iedereen neerschieten."
Wie hip wou zijn, droeg zo'n veel te grote pet of zo'n spannend truitje met dat gotische letterschrift: Von Dutch. Zij die de kunstenaar hebben gekend, vinden het maar vreemd. 'Hij was een racist, van zwarte mensen moest hij niets hebben. Hij deed zich echt voor als een neonazi'
, had ik ook al opgezocht 
(en die P ontbreekt)
