bartholomeus
Die hard MF'er
Dit stond bij de ioch site.
Hallo allemaal,
bedankt voor jullie reactie's ik heb ze allemaal doorgegeven aan Pepe.
Na overleg met Peter hebben we besloten iets meer te vertellen over de oorzaak en de aard van zijn verwondingen.
Na een lange periode van tegenslag zag Peter het leven niet meer echt zitten. Met de donkere wintermaanden in het verschiet verergerde dit gevoel dusdanig dat hij in een opwelling op dinsdag 27 november laat in de avond heeft besloten een eind aan zijn leven te maken door voor de trein te gaan liggen.
Door een samenloop van omstandigheden is hij daarbij niet om het leven gekomen maar heeft hij wel zijn beide benen verloren.
Verder heeft hij wonderbaarlijk genoeg geen noemenswaardige verwondingen opgelopen, m.u.v. een paar schrammen.
Na een spoedoperatie ter plekke, een opname op de IC en een aantal vervolgoperaties zijn de vooruitzichten op herstel sterk verbeterd.
Alhoewel er nog vele operaties zullen volgen gaan we ervanuit dat Peter op de lange termijn toch weer naar huis zal komen -onvoorziene complicaties en/of gebeurtenissen daargelaten-, en in de toekomst na revalidatie een redelijk volwaardig leven kan leiden.
Zijn rechterbeen is geamputeerd tot op plm. 30 cm onder de lies en zijn linker been tot op plm 20 cm onder de lies. Dit baart ons de meeste zorgen omdat deze wond nog steeds niet gesloten is, de kans dat hij nog normaal kan zitten is twijfelachtig. Of motor rijden (op een trike bijvoorbeeld) tot de mogelijkheden hoort moeten we nog afwachten.
Uiteraard heeft hij van het hele gebeuren een trauma opgelopen, maar hij is zowel geestelijk als lichamelijk sterk, en kan er goed over praten.
We beseffen dat deze komende tijd niet makkelijk zal worden maar hij/we vechten er voor om er toch het beste uit te halen, alle (kleine en grote) vorderingen zien we dan ook als een pluspunt, en helpt mee aan het genezingsproces.
Op dit moment ligt hij nog op de trauma afdeling van het Erasmus MC, is vandaag nogmaals geopereerd en zal en hij deze week nog een zware operatie moeten ondergaan. Waarna in de komende tijd nog een aantal herstel operaties zullen volgen. Hij slaapt veel (oa door de morfine) maar verder is hij behoorlijk bij zijn positieven ondanks de pijn die hij moet ondergaan.
Hij is intussen begonnen met fysiotherapie en dat gaat goed. Voorlopig heeft hij absolute bedrust en kan nog steeds geen bezoek ontvangen (muv naaste familie). Mocht dit in de toekomst wel kunnen dan laat ik dat via dit forum weten.
Zoals jullie begrijpen kunnen we alle steun en goede wensen gebruiken en stellen we het zeer op prijs dat jullie meeleven.
Zodra er meer nieuws is laat ik dat jullie weten.
Groetjes Anja, Peter (aka Pepe) & de kids
Hallo allemaal,
bedankt voor jullie reactie's ik heb ze allemaal doorgegeven aan Pepe.
Na overleg met Peter hebben we besloten iets meer te vertellen over de oorzaak en de aard van zijn verwondingen.
Na een lange periode van tegenslag zag Peter het leven niet meer echt zitten. Met de donkere wintermaanden in het verschiet verergerde dit gevoel dusdanig dat hij in een opwelling op dinsdag 27 november laat in de avond heeft besloten een eind aan zijn leven te maken door voor de trein te gaan liggen.
Door een samenloop van omstandigheden is hij daarbij niet om het leven gekomen maar heeft hij wel zijn beide benen verloren.
Verder heeft hij wonderbaarlijk genoeg geen noemenswaardige verwondingen opgelopen, m.u.v. een paar schrammen.
Na een spoedoperatie ter plekke, een opname op de IC en een aantal vervolgoperaties zijn de vooruitzichten op herstel sterk verbeterd.
Alhoewel er nog vele operaties zullen volgen gaan we ervanuit dat Peter op de lange termijn toch weer naar huis zal komen -onvoorziene complicaties en/of gebeurtenissen daargelaten-, en in de toekomst na revalidatie een redelijk volwaardig leven kan leiden.
Zijn rechterbeen is geamputeerd tot op plm. 30 cm onder de lies en zijn linker been tot op plm 20 cm onder de lies. Dit baart ons de meeste zorgen omdat deze wond nog steeds niet gesloten is, de kans dat hij nog normaal kan zitten is twijfelachtig. Of motor rijden (op een trike bijvoorbeeld) tot de mogelijkheden hoort moeten we nog afwachten.
Uiteraard heeft hij van het hele gebeuren een trauma opgelopen, maar hij is zowel geestelijk als lichamelijk sterk, en kan er goed over praten.
We beseffen dat deze komende tijd niet makkelijk zal worden maar hij/we vechten er voor om er toch het beste uit te halen, alle (kleine en grote) vorderingen zien we dan ook als een pluspunt, en helpt mee aan het genezingsproces.
Op dit moment ligt hij nog op de trauma afdeling van het Erasmus MC, is vandaag nogmaals geopereerd en zal en hij deze week nog een zware operatie moeten ondergaan. Waarna in de komende tijd nog een aantal herstel operaties zullen volgen. Hij slaapt veel (oa door de morfine) maar verder is hij behoorlijk bij zijn positieven ondanks de pijn die hij moet ondergaan.
Hij is intussen begonnen met fysiotherapie en dat gaat goed. Voorlopig heeft hij absolute bedrust en kan nog steeds geen bezoek ontvangen (muv naaste familie). Mocht dit in de toekomst wel kunnen dan laat ik dat via dit forum weten.
Zoals jullie begrijpen kunnen we alle steun en goede wensen gebruiken en stellen we het zeer op prijs dat jullie meeleven.
Zodra er meer nieuws is laat ik dat jullie weten.
Groetjes Anja, Peter (aka Pepe) & de kids
Laatst bewerkt: