Reisverslag Dolomieten Italië

[Inbox4me]

Dag 1 (5 juli)

Om 5 uur ’s ochtends was het dan eindelijk zo ver, het vertrek van Chielmi (Thriumph daytona 675, ook MF-er) en ik zei de gek richting de Dolomieten. Om preciezer te zijn, richting Canazei. Zie Google maps voor de ligging: http://maps.google.com/maps?f=q&hl=...2537&spn=0.22885,0.63858&z=11&iwloc=addr&om=1

Canazei ligt aan de voet van de passo Sella, en midden in de Dolomieten. Vanaf de camping kun je in nog geen 50 km afstand vier prachtige passen rijden.

Zoals het Nederlands weer betaamt was het regenachtig toen we vertrokken, maar aangezien we de motoren op de aanhanger () hadden geladen was dat niet zo erg. Na een dag reizen, wat file in Duitsland (leuk al die baustelles) en een stop bij de McDonalds kwamen we tegen de avond al redelijk in de buurt van ons einddoel: camping Marmolada in Canazei. Na de laatste pas, passo Sella, waren we tegen een uur of 20:30 eindelijk gearriveerd. Omdat Canazei op 1400 meter ligt werd het al snel kouder, dus maar snel de tent opgezet.

Het bleek ’s nachts bijzonder koud, iets waar mijn slaapzak niet helemaal op berekend was…

Dagafstand: 1150 km

Uitzicht vanaf de camping

 

[Inbox4me]

Dag 2 (6 juli)

’s Ochtends was het nog steeds koud, dus maar snel de motorkleding aan en op zoek naar een supermarkt. Na het ontbijt, droog (érg droog ) brood met verse salami, zijn we een kaart van de omgeving gaan scoren en konden we beginnen aan de eerste rit. Via de passo Nigra (1690 m) binnendoor richting Bolzano. Het weer was heel aardig met het zonnetje erbij, dus het was erg aangenaam slingeren door het Italiaanse landschap. Chielmi was het jaar daarvoor ook naar de Dolomieten geweest, dus hij wist nog wel een leuk weggetje vlak bij Bolzano. Dit liep dood in een privéweg, maar de weg zelf en het uitzicht over de omringende dalen van Bolzano waren erg mooi. Omdat het de 1e dag van de vakantie was hebben we het rustig aan gedaan en zijn halverwege de middag teruggereden naar de camping. Na een douche en wat relaxen zijn we naar een pizzeria in het dorp gelopen, om daar van een welverdiend biertje te genieten. Een aanrader als je nog eens in de Dolomieten bent is het bier van Forst!

Hierna zijn we terug gegaan naar de camping met het idee om nog even lekker buiten te zitten, maar dat bleek wel met lange broek, t-shirt, trui én jas te moeten helaas.

Dagafstand: 201 km

De aanhanger met motoren

 

[Inbox4me]

Dag 3 (7 juli)

Aangezien ik voor de afgelopen nacht maatregelen tegen de kou getroffen had was de nachtrust deze nacht aanzienlijk beter . Na een ontbijtje met verse broodjes van de bakker en beleg van de supermarkt zijn we via de Gardena pas (2121 m) richting de Würzjoch pas (1987 m) gereden. Helaas had mijn motor wat problemen met wegtrekken uit de haarspelden en viel hij af en toe uit. Ook met de warme start had hij er soms weinig zin in en kon het starten een eeuwigheid duren… Vandaag was het warm én druk op de wegen omdat zaterdags ook de Italianen er massaal op uit trekken om de bergen in te gaan. Via een rondje langs Brixen en St. Ulrich, waar het erg mooi én rustig sturen was, zijn we terug gereden naar de Sella pas waar het zo’n beetje in colonne naar beneden ging. Althans, als je met de auto was *evil smiley*

’s Avonds op de camping hebben we het stationair toerental van de F wat aangepast, om zo hopelijk de problemen met de warme start en het uitvallen te voorkomen.

Dagafstand: 176 km

Uitzicht bovenop de Sellapas

 

[Inbox4me]

Dag 4 (8 juli)

Vandaag waren we, gezien de drukte op de wegen ’s weekends, van plan om te gaan bergkli… wandelen. In verband met een wielerronde door de Dolomieten was de Sellapas van 10 tot 15 uur afgesloten (en nee, Rasmussen hebben we niet gezien). Daarom besloten we vroeg op te staan, ontbijt te halen en dan vast de Sellapas op te rijden. Boven op de pas gekomen hebben we ontbeten met uitzicht op de prachtige bergen rondom. Tijdens het wandelen kwamen we aan de voet van een wand waar veel bergbeklimmers bezig waren: erg indrukwekkend en je moet er volgens mij ook veel lef voor hebben! Hier hebben we een tijd staan kijken voor we verder trokken.

Uiteindelijk kwamen we via smalle (geiten)paadjes weer bij de weg naar de top van de pas uit, waar we rustig (het was aardig warm) weer naar boven zijn gelopen. Het was, afgezien van de wielrenners, lekker rustig op de weg omdat er nog steeds geen verkeer de pas op mocht. Behalve motoragenten, die in Italië gekleed gaan in een blouse met daaronder iets wat lijkt op een paardrijbroek. Geen gezicht

Bergbeklimmers

 

[Inbox4me]

Dag 5 (9 juli)

’s Ochtends werd ik wakker door een daverende klap van onweer vlak boven de camping. Dit bleek de voorbode van een erg regenachtige dag, waardoor we maar besloten om een dagje naar Bolzano te gaan. Aangezien de meeste winkels dicht zijn tussen de middag moesten we ons op een andere manier zien te vermaken tot deze weer open gingen. Dit was natuurlijk een prima excuus om op een terrasje aan het bier te gaan. Hierna hebben we nog even gedwaald door de binnenstad en wat gewinkeld (oh wacht, is dit niet het Vivaforum? ). De parkeergarage was, hoewel we in Nederland ook wel wat gewend zijn, claustrofobisch smal. De witte steunpilaren waren dan ook flink ‘opgevrolijkt’ met diverse kleuren autolak…

Terug op de camping regende het nog steeds, reden om ’s avonds maar een plaatselijk kroegje op te zoeken. Warsteiner gaat er altijd wel in, en het was prettig dat deze kroeg rookvrij was.

Uitzicht over Bolzano (foto is een aantal dagen eerder genomen, toen het wél zonnig was )

 

[Inbox4me]

Dag 6 (10 juli)

Toen ik ’s ochtends uit de tent stapte lag er 100 meter hoger sneeuw. Het was dan ook behoorlijk fris, maar wel een mooi gezicht. Na het ontbijt klaarde het weer op en we besloten de Giau pas (2236 m, 29 haarspelden) te gaan rijden. Chielmi had een motorplus mee waarin een stuk stond over de Italiaanse Dolomieten, en deze pas was de favoriet van de schrijver van het artikel. Reden genoeg om deze eens te gaan rijden!

De pas zelf was erg gaaf: haarspeld na haarspeld na haarspeld… Nou ja, je begrijpt de bedoeling. Het was nog wel fris, zeker boven op de top waar nog wat sneeuw lag.

Uitzicht op de Giaupas

Hier en daar liep water over de weg en de lage temperaturen zorgden af en toe voor een achterband die een stapje opzij deed. In Cortina d’Ampezzo (hier stond Chielmi vorig jaar op de camping), hebben we een terrasje gepakt. Even opwarmen in de zon! Via een schitterend slingerend weggetje zijn we vervolgens via de pas Pordoi (2239 m, 31 haarspelden) weer terug naar de camping gereden.

’s Avonds was het tijd voor wat onderhoud aan de motoren: de kettingen moesten gesmeerd en Chielmi had een kleine oneffenheid op zijn achterrem en de voorrem piepte wat. Aangezien mijn achterrem ook piepte besloot ik te kijken of ik dit met wat koperpasta kon verhelpen. Mijn splitpen had ik zorgvuldig opzij gelegd, helaas had Chielmi dit niet door zodat we beiden op onze knieën in het gras op zoek konden naar mijn splitpen... Gelukkig was deze snel terecht.

Wat overigens opvalt in het verkeer is dat veel Italianen het gebruik van een knipperlicht kennelijk overbodig vinden. En hoe hard vrachtwagens af en toe over de passen vegen…

 

[Inbox4me]

Dag 7 (11 juli)

Deze dag stonden we vroeg op omdat we de Timmelsjoch wilden rijden. Dit is een pas van 2483 meter hoog op de grens op de grens tussen het Oostenrijkse Tirol en het Italiaanse Zuid-Tirol. Via de passo Nigra, die we eerder hadden gereden, zijn we via heerlijke slingerweggetjes weer naar Bolzano gereden. Vanaf hier gingen we richting het Penserjoch (2214 m). Net buiten Bolzano was het landschap erg mooi: veel woeste pieken, rafelige bergen en veel ruïnes. Onderweg kwamen we een bord tegen waarop stond dat het Penserjoch gesloten zou zijn?! Dit zou niet goed uitkomen, omdat we anders een heel eind om moesten rijden…

We besloten om gewoon door te rijden en wel te zien of hij dicht zou zijn. Wat verderop konden we op een onderbord lezen dat de pas tussen 12 en 13:30 geopend zou zijn, en de rest van de dag inderdaad gesloten was wegens asfalteringswerkzaamheden (leuk woord voor scrabble ). Beetje doorpezen dus. De Penserjoch bleek regen, kou én natte sneeuw voor ons in petto te hebben, die ook nog eens aan het vizier bleef plakken. Erg aangenaam, aangezien ik op basis van de weersvoorspellingen besloten had geen extra kleding mee te nemen in mijn tanktas…

Op de top van de Penserjoch...

 

[Inbox4me]

Op de top van de Penserjoch was het zicht zo slecht en koud dat we eerst maar wat zijn gaan opwarmen in het café/restaurant. De ‘Bakerbsensuppe’ bleek een soort bouillon met erg veel van die croutonachtige bolletjes, maar wel lekker warm. Gelukkig klaarde het weer snel op zodat we al gauw weer op de motor zaten. Dat de asfalteringswerkzaamheden (3x woordwaarde) in volle gang waren bleek wel aan de weg. Door de warme teer (?) bleven de kiezelsteentjes aan de banden kleven. Zowel Chielmi als ik hadden beide het idee dat onze voorband lek was. Het rijdt erg apart al die steentjes op je band. We zijn dan ook gelijk maar gestopt om deze te verwijderen, waarna het probleem gelukkig verholpen bleek.

Hierna zijn we richting de Jaufenpas (2094 m) gereden waarna we rechtsaf sloegen naar ons eigenlijke doel van vandaag: de Timmelsjoch. Op de pas hadden we een schitterend uitzicht op besneeuwde bergpieken met woeste met rotsen bezaaide hellingen. De pas zelf was redelijk rustig, maar het was wel redelijk fris. Bovenop bleek dat het tolhuisje dicht was, dus we konden zonder problemen (en zonder te hoeven te betalen. Gaat je Nederlandse hart weer sneller van slaan ) Oostenrijk in rijden.

We zijn snel omgekeerd om de pas nog een keer te rijden, en vanaf hier zijn we weer binnendoor gereden richting Bolzano. Deze route bleek aardig wat lange doordraaiers te bevatten: iets wat lekker afwisselend was ten opzichte van de haarspelden op de passen. Chielmi had onderweg een ongenode passagier opgepikt: een boze wesp die onder het motorpak van Chielmi terecht kwam… Het Nederlands record pak uittrekken was weer wat aangescherpt.


Nieuw record!

Ook hadden we onderweg een werkelijk schitterend uitzicht op de Dolomieten. Terug in Canazei bleek het helaas te regenen… Overigens bleek het probleem met uitvallen van de motor wel verholpen, maar bleef de F slecht warm starten.

Dagafstand: 310 km

 

[Inbox4me]

Dag 8 (12 juli)

’s Ochtends zijn we vertokken richting de passo Duran (1605 m). Een deel van deze route hadden we op dag 6 al gereden en was niet erg spannend: veel dorpjes waar je max 50 mag. Via een rood weggetje op de kaart, dat synoniem stond met ‘erg smal’ (maar wel erg mooi!) zijn we doorgestoken via de pas Cereda naar het dorpje Fiera di Prim. Chielmi had zin om vanaf hier nog een flink eind te rijden dus splitsten onze wegen hier. Hij reed via de pas Manghen (2072 m, de haarspelden waren zó krap dat af en toe het voetje aan de grond moest!) naar Canazei. Zelf ben ben ik via de passo Rolle (1970 m), de passo Valles (2033 m) en de passo di San Pellegrino (1918m) naar Canazei gereden. Deze passen waren erg rustig, mooi schoon en breed en hadden heerlijke bochtjes: reden genoeg om lekker door te rijden.

Tip: Mocht je ooit besluiten zelf eten te koken op je brandertje: koop dan niet kant-en-klare pasta van de Coop, zeker niet met de smaak ‘chemische kaas’ . Dit bleek geen succes te zijn Om de pastasmaak kwijt te raken hebben we maar echt Italiaans schepijs gehaald.

Dagafstand: 210 km

De Timmelsjoch, die we een dag eerder reden. Guur!

 

[Inbox4me]

Dag 9 (13 juli)

Tegen de voorspellingen in bleek het goed weer te zijn vandaag. Al snel zaten we op de motor richting de Pordoi pas (eerder gereden). Het doel vandaag was om wat lagere passen te gaan rijden, omdat het hier wat warmer was dan de hoger gelegen passen. Omdat het weer meezat was dit niet echt noodzakelijk. Via de passo Campalongo (1875 m) zijn we richting de Würdsjoch gegaan, om deze vandaag nog een keer te gaan rijden. De ene kant van deze pas is breed en slingerachtig, terwijl na de top de weggetjes smal en kronkelig zijn. Na de pas zelf komen nog een aantal brede doordraaiers, genoeg afwisseling dus! Via Brixen zijn we langzaam afgezakt richting Canazei. Chielmi, onvermoeibaar als altijd, nam een langere omweg naar huis via de pas Pinei (1442 m) en de passo Nigra.

Helaas had Chielmi vandaag wat problemen met de koelvloeistof; gelukkig bleek hij het euvel zelf te kunnen verhelpen: het omspoelen van de dop van de radiator bleek afdoende (hier zat wat zandachtig spul tussen). Verder de hele vakantie gelukkig geen last meer van gehad. ’s Avonds was er dorpsfeest, waarbij er een optocht door Canazei trok. Dit was wel leuk om te zien, alleen werd de biertent pas geopend na een dik uur durende toespraak van allerlei inwoners. Dat duurde ons wat te lang (mijn Italiaans is niet meer wat het geweest is ) en daarbij was de muziek niet helemaal ons genre (Italiaanse vogeltjesdans anyone?) dus we hebben het niet erg laat gemaakt.

Dagafstand: 190 km

Optocht
_{de foto van een Italiaanse schone die ik met m'n foon gemaakt had was té bewogen. Sorry heren}

 

[Inbox4me]

Dag 10 (14 juli)

Vandaag was het wederom mooi weer. De route van vandaag ging langs de Fedaia pas (2057m, stoffig) naar de Giau pas. Deze hadden we al eerder gereden, maar was erg mooi dus besloten we deze nogmaals te doen. Toen was het vrij fris, nu was het warm: wat een heel verschil bleek te zijn! Bovenop wilde mijn F praktisch niet starten, waardoor ik de top over moest steppen (…). In de ‘vrije val’ wilde hij gelukkig wel starten. Via de Falzarego pas (2105m) en de pas Pordoi hebben we een rondje gemaakt. Via de passo Sella ben ik naar de camping gereden, terwijl Chielmi er nog een aantal kilometers aan vast knoopte. Dit was tevens onze laatste dag hier in Canazei.

’s Avonds zijn we uit eten gegaan naar een tentje waar we eerder gegeten hadden: de ober hier sprak werkelijk vloeiend Engels. Alleen was hij door het Italiaanse accent erg slecht te verstaan… Met een pizza en een biertje konden we heerlijk op het terras buiten eten, een prima afsluiting van ons verblijf in Canazei.

Dagafstand: 135 km

Stuwmeertje op weg naar de Giau pas

 

[Inbox4me]

Dag 11 (15 juli)

Vandaag was het de bedoeling om naar Grottamare te rijden, een plaatsje aan de kust waar mijn vriendin al een goede week op de camping stond. Google maps link: http://maps.google.com/maps?f=q&hl=...6656,13.94577&spn=0.486058,1.277161&z=10&om=1 Het was zondag en kennelijk trekt dit ook in Italië zondagsrijders aan. We hobbelden net na vertrek al geruime tijd achter een Italiaan aan, die amper boven de 30 uitkwam (waar je 50 mocht) of boven de 60 (waar je 80 mocht). Inhalen lukte geruime tijd niet, vanwege tegenliggers of blinde bochten. Gokken is dan ook zo wat Een aanhanger is ook niet bevorderlijk voor dit soort manouvres. Uiteindelijk lukte het Chielmi toch om deze ‘wegpiraat’ in te halen, wat ons humeur beide ten goede kwam.

Er stonden veel files, gelukkig allemaal aan de andere kant van de vangrail. Wel was het onderweg érg warm: 40c! ’s Middags om 17:00 kwamen we aan bij ons doel: camping Don Diego in Grottamare (http://www.campingdondiego.it). Bij het inchecken deed de eigenaar gelijk moeilijk: ‘we have problem’. Kennelijk was hij niet gecharmeerd van motorrijders. Na wat onderhandelen mochten we dan toch de camping op, waarbij we de motoren niet mochten starten op de camping. ‘Vanwege de rust’. Disco tot ’s avonds laat, vuurwerk na twaalven etc. is geen probleem, maar op je motor over de camping kennelijk wel ’t Zal wel…

Aangezien mijn vriendin met haar moeder, diens vriend en haar zusje op de camping stond zijn we ‘s avonds met zijn allen uit eten gegaan. De Heineken bleek in 0,66 cl flessen geschonken te worden, wat niet verkeerd smaakte ’s Nachts werden we ruw gewekt om 5 uur, omdat de vuilcontainers (pal naast de camping) geleegd werden… Wát een herrie!!! Het leek er ook op dat de containers niet terug geplaatst werden, maar simpelweg losgelaten werden van grote hoogte

Sleurhutten onderweg...

 

[Inbox4me]

Dag 12 (16 juli)

Na een gebroken nachtrust was het vandaag tijd voor het strand! Wát een verschil met de Dolomieten: het was ook hier tegen de 40c. Lekker geluierd, gezwommen en gezont.

 

[Inbox4me]

Dag 13 (17 juli)

Chielmi had vandaag besloten te gaan rijden, terwijl ik de voorkeur aan het strand gaf. Aan het eind van de middag was Chielmi terug: het was warm in het leer (42c onderweg, dus ‘warm’ was een understatement ), het asfalt smolt én de Italianen bleken hier weinig tot geen rekening met motorrijders te houden. De Apennijnen waren wel erg mooi, maar het was gewoonweg te warm om te rijden…

 

[Inbox4me]

Dag 14 (18 juli)

Vandaag was het de bedoeling om de grotten van Frassasi te bezoeken. Het plan was om op de motor te gaan, maar gezien de ervaring van de dag ervoor van Chielmi besloten we toch met de auto te gaan. Dit was een goede keus, gezien de temperatuur en het feit dat we lang moesten wachten voor we de bus in konden die ons naar de grotten zou brengen. Korte broek en t-shirt was eigenlijk al te warm… De grotten zelf waren erg mooi: één van de kamers is zo groot dat het de kathedraal van Milaan probleemloos kan herbergen.

Op de terugweg hebben we wat binnendoor weggetjes gereden, wat af en toe over onverharde gravelwegen voerde:

Sightseeing

 

[Inbox4me]

Dag 15 (19 juli)

Vandaag was het de laatste stranddag, ’s avonds hebben we de motoren opgeladen en de spullen vast gepakt.

 

[Inbox4me]

Dag 16 (20 juli)

Voor 7 uur stonden we op, omdat we 8 uur wilden gaan rijden. Dit werd ietsje later, ook omdat er nog geen brood was op de camping. Uiteindelijk vertrokken we om 8:30. Het plan was om in één keer terug te rijden naar huis. Helaas stonden we om een uur of 12 muurvast op de snelweg, waar we in de brandende hitte af moesten wachten tot de file weer ging rijden. Chielmi vermaakte zich ondertussen met stokbrood:

Je moet wat als je stilstaat...

Via Zwitserland wilden we naar huis omdat dit korter was. We moesten helaas wel 60 euro lappen voor de vignetten, en ik ben geflitst . Al met al waren we om 4:30 thuis, na dik 1650 km gereden te hebben met aanhanger. De eerste boete uit Nederland is ook al binnen

Samenvattend: de Dolomieten zijn erg gaaf je rijdt bijna meer bochten in een week dan een heel jaar in Nederland! Mocht je nog van plan zijn ooit die kant op te gaan: zeker doen

 

[Inbox4me]

Nog een paar sfeerfoto's:

Uitzicht op de Sellapas

 

[Inbox4me]

Nog een foto van de Timmelsjoch:

 

[Inbox4me]

En de laatste, een kasteeltje buiten Bolzano:

 

[chielmi]

Mooi verslag. Zo had ik het ook willen vertellen

 

[swetty]

Leuk verslag...

En in Zwitserland bij de uitgangen van de Tunnels ff opletten he...... En zeker de Tunnels door Luzern ook zo'n bekende plek....staat ook op de borden aangegeven hoeveel ze gepakt hebben.

 

[FastMarc]

Zeker een leuk verslag
Er komen weer allemaal herinneringen naar boven ven toen ik er in Juni was

 

[Inbox4me]

Mooi verslag. Zo had ik het ook willen vertellen

Leuk verslag...

En in Zwitserland bij de uitgangen van de Tunnels ff opletten he...... En zeker de Tunnels door Luzern ook zo'n bekende plek....staat ook op de borden aangegeven hoeveel ze gepakt hebben.

Mja te hard rijden in Zwitserland is niet verstandig... Ik ben geflitst omdat ik bij wegwerkzaamheden per ongeluk de verkeerde afslag nam (). Gelukkig zaten we snel weer op de goede route maar in de consternatie lette ik iets minder op de snelheid... Je mocht er maar 60 of iets dergelijks

 

[Hyperloop]

Leuk verslag!