Senior46
MF veteraan
11 mei 2009 mij circuitdag op Zandvoort
Voor deze dag had ik mij opgegeven bij ducati zaltbommel en werd georganiseerd door sk circuittest en peter van teeffelen racing.
’s-Morgens was het koud maar droog, s’middags was de zon er bij, perfect weer.
Eerst 2 sessies achter de marchals en daarna 2 sessies vrij rijden.
Het ging in mijn beleving erg goed, kon aardig wat mensen passeren in mij klasse.
In de laatste sessie wilde ik voor de hugenholzbocht een voorganger inhalen, waarbij het helemaal mis ging, wat er precies gebeurde weet ik mij niet meer te herinneren maar ik vermoed dat ik mij onderuit geremd heeft, ik schoof ineens over het asfalt.
Voelde in eerste instantie erg veel pijn, maar stond toch snel weer op.
Ik zag allemaal rode vlaggen zwaaien, en dacht nog dat is ook lullig voor de andere rijders.
Ambulance erbij en de broeders dachten dat ik mijn sleutelbeen gebroken had, en met de ambulance terug naar de patdoc.
Daar werd ook de 749 gebracht, en door een man voor mij de bus ingereden.
Aangezien ik niet meer met de auto mocht rijden vroeg hij of ik met andere hier was.
Maar ik was daar in mijn upie.
Hij zei wacht maar ik ben zo terug, de man was monteur geweest bij ducati zaltbommel.
Hij kwam terug met een jongedame, en deze wilde mij wel naar het ziekenhuis brengen.
Zij was daar zelf ook aan het rijden. Je wilt nooit iemand tot last zijn en ik zij haar dat ik wel een kennis zou bellen om mij op te halen, maar daar wilde zij niets van weten.
Zij vond dat het hun verantwoording was om voor mij te zorgen dat ik in het ziekenhuis zou komen.
Nou was de jongedame genaamd Barbara de vrouw van hans van de heijden jr. van ducati zaltbommel.
Ja en om door een jongedame naar het ziekenhuis te worden gebracht kon ik natuurlijk niet weigeren.
Zij wilde direct weggaan, maar moest eigenlijk nog een sessie rijden, en ik zei haar dat ik nog wel even kon wachten, maar na een halve sessie vond zij het genoeg.
Zij achter het stuur van de bestelbus en op weg naar een ziekenhuis in Rotterdam, dit leek mij beter dan Haarlem.
Haar ouders zouden haar daar dan op komen halen.
Maar wij kwamen samen op een beter idee, omdat helaas mijn duc dealer in Rotterdam gestopt is, en de motor toch gerepareerd moest worden, kon zij net zo goed na mij gedumpt te hebben bij het ziekenhuis doorrijden met mijn bus naar zaltbommel.
Hierbij alle lof voor ducati zaltbommel en in het bijzonder Barbara voor wat zij voor mij hebben gedaan.
De bus is de andere dag door mijn collega’s opgehaald.
Ik was ongeveer 18.00 uur in het ziekenhuis, nadat er een foto gemaakt was bleek inderdaad het sleutelbeen gebroken te zijn.
Maar de arts wilde toch ook nog even een foto van de ribben, resultaat 3 gebroken ribben, daardoor kon ik niet naar huis, men wilde mij ter observatie opnemen ivm het kunnen krijgen van een klaplong, en voorlopig geen eten en drinken, dus aan het infuus.
De andere dag kwam de zaalarts en die wilde ook nog graag een scan van mijn schouderblad, resultaat ook schouderblad gebroken, en nog een nachtje ter observatie.
Dus alles bij elkaar; gebroken sleutelbeen, gebroken schouderblad en 3 gebroken ribben.
Ja, als je valt moet je het ook goed doen.
Woensdagmiddag mocht ik na een laatste controlefoto van de longen naar huis.
Conclusie van deze dag;
Ik heb een hele fijne circuitdag gehad met helaas een incident, maar het rijden was top.
En over ducati zaltbommel, die kunnen bij mij niet meer stuk, en dat komt natuurlijk ook door Barbara.
Ik ben benieuwd naar de foto’s van deze dag.
Voor deze dag had ik mij opgegeven bij ducati zaltbommel en werd georganiseerd door sk circuittest en peter van teeffelen racing.
’s-Morgens was het koud maar droog, s’middags was de zon er bij, perfect weer.
Eerst 2 sessies achter de marchals en daarna 2 sessies vrij rijden.
Het ging in mijn beleving erg goed, kon aardig wat mensen passeren in mij klasse.
In de laatste sessie wilde ik voor de hugenholzbocht een voorganger inhalen, waarbij het helemaal mis ging, wat er precies gebeurde weet ik mij niet meer te herinneren maar ik vermoed dat ik mij onderuit geremd heeft, ik schoof ineens over het asfalt.
Voelde in eerste instantie erg veel pijn, maar stond toch snel weer op.
Ik zag allemaal rode vlaggen zwaaien, en dacht nog dat is ook lullig voor de andere rijders.
Ambulance erbij en de broeders dachten dat ik mijn sleutelbeen gebroken had, en met de ambulance terug naar de patdoc.
Daar werd ook de 749 gebracht, en door een man voor mij de bus ingereden.
Aangezien ik niet meer met de auto mocht rijden vroeg hij of ik met andere hier was.
Maar ik was daar in mijn upie.
Hij zei wacht maar ik ben zo terug, de man was monteur geweest bij ducati zaltbommel.
Hij kwam terug met een jongedame, en deze wilde mij wel naar het ziekenhuis brengen.
Zij was daar zelf ook aan het rijden. Je wilt nooit iemand tot last zijn en ik zij haar dat ik wel een kennis zou bellen om mij op te halen, maar daar wilde zij niets van weten.
Zij vond dat het hun verantwoording was om voor mij te zorgen dat ik in het ziekenhuis zou komen.
Nou was de jongedame genaamd Barbara de vrouw van hans van de heijden jr. van ducati zaltbommel.
Ja en om door een jongedame naar het ziekenhuis te worden gebracht kon ik natuurlijk niet weigeren.
Zij wilde direct weggaan, maar moest eigenlijk nog een sessie rijden, en ik zei haar dat ik nog wel even kon wachten, maar na een halve sessie vond zij het genoeg.
Zij achter het stuur van de bestelbus en op weg naar een ziekenhuis in Rotterdam, dit leek mij beter dan Haarlem.
Haar ouders zouden haar daar dan op komen halen.
Maar wij kwamen samen op een beter idee, omdat helaas mijn duc dealer in Rotterdam gestopt is, en de motor toch gerepareerd moest worden, kon zij net zo goed na mij gedumpt te hebben bij het ziekenhuis doorrijden met mijn bus naar zaltbommel.
Hierbij alle lof voor ducati zaltbommel en in het bijzonder Barbara voor wat zij voor mij hebben gedaan.
De bus is de andere dag door mijn collega’s opgehaald.
Ik was ongeveer 18.00 uur in het ziekenhuis, nadat er een foto gemaakt was bleek inderdaad het sleutelbeen gebroken te zijn.
Maar de arts wilde toch ook nog even een foto van de ribben, resultaat 3 gebroken ribben, daardoor kon ik niet naar huis, men wilde mij ter observatie opnemen ivm het kunnen krijgen van een klaplong, en voorlopig geen eten en drinken, dus aan het infuus.
De andere dag kwam de zaalarts en die wilde ook nog graag een scan van mijn schouderblad, resultaat ook schouderblad gebroken, en nog een nachtje ter observatie.
Dus alles bij elkaar; gebroken sleutelbeen, gebroken schouderblad en 3 gebroken ribben.
Ja, als je valt moet je het ook goed doen.
Woensdagmiddag mocht ik na een laatste controlefoto van de longen naar huis.
Conclusie van deze dag;
Ik heb een hele fijne circuitdag gehad met helaas een incident, maar het rijden was top.
En over ducati zaltbommel, die kunnen bij mij niet meer stuk, en dat komt natuurlijk ook door Barbara.
Ik ben benieuwd naar de foto’s van deze dag.
![:]](/styles/motor-forum/smilies/crossy.gif "Crossy :]")
, .. K inruilen/ R inruilen of toch aan mijn motorverslaving toegeven?? Gelukkig, nu ff geen plek..
