De eerste km op mijn eigen motor. (Als ik later groot ben, wat duurde tot ik 65 jaar was)

BeRThenn zei:
Het is lang vies weer gebleven na de kerst en buiten een enkel ritje met mijn maatje naar Weert voor een nieuwe voorband voor zijn 850RT heb ik niet echt meer gereden. Pekel regen en storm zijn net niet de omstandigheden die mij motiveren om te gaan rijden.
Het is ondertussen april geworden de lente is echt begonnen en de verwachting voor vandaag is eindelijk wat lekkerder weer in het weekend, maar dan alleen op de zondag. Dus een oproepje in mijn vaste groepje geplaatst en we kwamen uit op 5 personen die mee zouden willen.
Even wat klikken met MRA en een route van ca 3 uur was het resultaat.
Zaterdag nog even de druppel lader aangesloten voor de zekerheid want het lijkt dat de accu wat zwakker begint te worden. Die gaf al binnen een paar uur aan dat het prima in orde was en vol goede moed op zondag de motor naar buiten gerold.
Alle kleding aangetrokken, mijn lief gedag gezet en de motor gestart. Dat was een eitje hij sloeg gelijk aan een heerlijk geluid en ik was gerust. Nog een keer zwaaien naar mijn lief en ik schakel naar 1. Prrrr stop!

Verdikkie, de jiffie vergeten. Deze ingeklapt en weer naar N geschakeld nogmaals de startknop en ik zie dat alle aanwijzingen van de computer door een restart gaan. Alles even helemaal uit en opnieuw contact aan alles start weer op Blackbeauty gromt alsof er niet gebeurd is maar wel alle instellingen verloren. De belangrijkste weer even terug gezet en ik rijd naar he trefpunt. Daar staan Martin, Jan al te wachten en Mariëlle had me onderweg gebeld ( handig die helmcom) dat ze een kwartiertje later zou zijn. Wij dus even bij het benzinestation een bakkie koffie.
Ondertussen is Mariëlle aangekomen en is er getankt en we kunnen gaan. Er zijn 3 mensen met de route dus dat komt goed. Het contact van BB weer aan gezet en ik druk op start. Wederom gaat de hele boel door een reset en dat na nog ca 20 km snelweg. Weer alle instellingen weg maar nu maar even zo gelaten.
We rijden richting de zuidkant van de Lekdijk, het is nog behoorlijk koud dus ook toch maar even de handvat verwarming op een lage stand aan. Zo kan ik met mijn lederen zomerhandschoenen rijden wat ik toch heel veel fijner vind dan de dikke winterdingen. Het is een vrolijk koor van 3 BMW’s en 2 Kawasaki’s dat de Lekdijk op draait en we rijden rond Vmax richting Geldermalsen. Onderweg komen we nog wat andere groepen tegen die alleen vrolijk zwaaien. Na een uurtje rijden dachten we even koffie te gaan drinken bij een bekend adresje maar dat bleek gesloten. Gelukkig wist Mariëlle nog een La Place wat verderop en dat was een mooie plek voor koffie met wat lekkers.
Toe we naar buiten kwamen was er onderhand een voorzichtig zonnetje. Op naar de motoren en het voelde toch even spannend. Maar BB had er duidelijk zin in en sloeg zonder problemen heerlijk grommend aan. Slingerend reden we zo richting Zaltbommel het Brabantse land in, heerlijk genieten van het voorjaarszonnetje en de kronkelweggetjes. Na Zaltbommel in westelijke richting en alles klopte helemaal tot aan Heesbeen. Daar raakten alle tomtoms de klust kwijt en zaten we gevangen in een soort van eindeloze loop. Ik wist dat we richting Gorinchem verder moesten dus we konden ontsnappen en net over de brug hebben we de route geannuleerd en opnieuw gestart. Aangegeven dat we naar het dichtstbijzijnde punt op de route willen en hop tomtom wist het weer. We waren eigenlijk al een beetje na lunchtijd en Jan wilde heel graag pannenkoek gaan eten. Na even overleg tussen Jan en Mariëlle wordt en besloten dat we de route tot Gorinchem voorzetten en dan naar Lingebos rijden waar zij een goed pannenkoekhuis weten. Een gezellige plek waar gelukkig plaatst is en al rondkijkend valt het grote aantal tegelwijsheden aan de muur op. De pannenkoeken, uitsmijter en wafel besteld met wat drinken en we kletsen nog enthousiast verder over onder andere vakanties en het geplande weekend naar de Eiffel. Ondertussen is het al ruim over 3 uur geworden dus besluiten er een slot aan te maken. Jan en Mariëlle zijn vlak bij huis en wij gaan met zijn drieën richting Rotterdam. Ieder neemt zijn afslag en met een zwaai nemen we rijdend afscheid.

Thuis gekomen BB weer in de stalling en zelf even een lekkere douche. Een heerlijke start van het nieuwe seizoen😊

P.S. Komende week maar even contact op nemen met de dealer i.m.v. de accu, als het goed is heb ik nog garantie😉
Klik om te vergroten...
Wat je zegt: een goede start van het seizoen! Goed verhaal.
Toch één opmerking: "... nogmaals de startknop en ik zie dat alle aanwijzingen van de computer door een restart gaan. Alles even helemaal uit en opnieuw contact aan alles start weer op Blackbeauty gromt alsof er niet gebeurd is maar wel alle instellingen verloren. De belangrijkste weer even terug gezet ..."
Het is dit soort ongein dat mij doet aarzelen een moderne auto of motor te kopen. Ik wil al die elektronica niet omdat er vaak onbekende meldingen en niet te traceren storingen optreden, die niet alleen tijd kosten maar ook ergernis opleveren. Alles resetten, prima natuurlijk, maar je zit intussen met handen en voeten gebonden aan wat de fabrikant heeft beliefd te programmeren. Hoe mooier hoe ingewikkelder en hoe ingewikkelder hoe meer kans op storingen. En dan kan de Wegenwacht ook niet helpen en moet je het hele ding laten afslepen.
Afijn, ik zal je er verder niet mee lastigvallen, je hebt een fijne middag gehad en dat is je van harte gegund! :Y
 
Laat dit nou geen vage of lastige elektronische storing zijn, maar gewoon een ralle accu. De boordspanning duikt dan zo ver naar beneden bij het starten dat je instellingen ineens zijn gewist.
 
akako zei:
Inderdaad een slappe accu.

De TS rijdt op een BMW, een kwaliteitsmotor, die gaan nooit stuk. Wegenwacht is dan ook overbodig.
Klik om te vergroten...
Dat ben ik grotendeels met je eens (ik rij ook op een BMW), maar niet helemaal: je hebt geen reservewiel bij je en moet dus bij een lekke band toch hulp inroepen - als je tenminste niet zo'n antilekspuitbus bij je hebt.
 
nvdw zei:
Laat dit nou geen vage of lastige elektronische storing zijn, maar gewoon een ralle accu. De boordspanning duikt dan zo ver naar beneden bij het starten dat je instellingen ineens zijn gewist.
Klik om te vergroten...
Klopt, vandaar ook mijn opmerking aan het einde van het stukje. Ik heb ondrtussen al een afspraaak gemaakt voor de 13e en als ie toch weer een keer niet wil starten heb ik premium garantie met pechhulp;)
@Groninger Meeuw het is zeker een irritatie puntje alhoeweel het geen invloed heeft op het rijden. Het is meer een instelling die even anders staat zoals de automatische dagtellen e.d. Heb na die reset gewoon heel de dag gereden :]en zoals je leest met veel plezier;)
Heerlijk om weer eeens wat te schrijven en reacties te krijgen trouwens :}*O*
 
Laatst bewerkt:
NB voor de mensen die er naar gevraagd hebben indertijd ik heb ook een QR gezet die naar het clipje gaat van mijn aankomst van de rit naar de trouw locatie in mijn trouwpak samen met mijn vaste motorgroepje.
aankomst-motor_qr-png.1864158
 
Laatst bewerkt:
Mijn 1e Motor weekend Eifel 2023 met onze motorvrienden.

Het is donderdag 1 juni, de spanning stijgt want ik ga inpakken voor het eerste weekend weg met onze motorgroep. We gaan een heel weekend naar de Eifel met een groep van 14 motoren.
Als groep rijden we al regelmatig samen maar dat is tot nu toe altijd in Nederland. Voor mijzelf dus extra spannend want in ben nog nooit met de motor de bergen in geweest. Scooter ritjes op Griekse eilanden heb ik al veel gemaakt maar dat is toch wel iets ander dan met een BMW R1250RT van bijna 300 kilo.

Ook in de appgroep is de activiteit de laatste dagen toegenomen, we kijken er allemaal heel erg naar uit en er worden ook diverse routes besproken die door Stefan zijn gemaakt. Het ziet er allemaal spannend en leuk uit. Snelweg tot Maastricht en dan kronkelend door België en Duitsland naar de bestemming in Lösnich aan de Moezel.

Vrijdag ochtend is het zover, we zijn al vroeg wakker en ik merk best wel een beetje dat ik meer dan anders gespannen ben 😉 Nathalie gaat naar haar werk en ik kleed me aan voor de reis. Black Beauty was de dag ervoor al helemaal gepoetst en de bagage was in de koffers geladen. Ze hoeft alleen nog naar buiten gereden en ik ben er klaar voor. De buurman René van een paar huizen verder gaat ook mee samen met zijn vriendin Fenne en we hebben voor de deur afgesproken om gezamenlijk naar het vertrekpunt bij de Moerdijk te rijden.
De motoren slaan grommend en aangenaam ronkend aan en het feest is begonnen. Bij het verzamelpunt zien we als eerste Erik zitten met een beker koffie. Na het parkeren van de motoren en begroeting komen al snel de andere deelnemers aan. Nog even snel een toilet bezoek en we gaan op weg naar het 2e verzamelpunt, Erik voorop en zelf ga ik in de achterhoede. Het hele orkest komt tot leven en als een machtig koor rijdt de hele slang de snelweg op. Een mooi gezicht zo als je met tien motoren achter elkaar rijdt.

Net na de afgesproken tijd komen we bij het van der Valk hotel in Valkenswaard aan en we rijden netjes langs de slagboom het terrein op om vlak bij de ingang te parkeren. We nemen even tijd voor koffie en begroeting waarna we aan de grote tocht beginnen.

Jacco gaat voorop naar de eerste stop in Maastricht. Hij heeft niet de hele route in zijn navigatie en we missen daardoor net de afslag naar de Mac. Geen nood we lassen even en korte stop in bij de Universiteit op het parkeerterrein en bepalen hoe we daar alsnog terecht komen😊. In de tunnel gaat het even mis, niet ieder had door dat we er gelijk weer af moeten en een paar gaan recht door. Erik heeft wel mijn signaal gezien maar, maar rijdt bewust mee omdat hij weet waar we naar toe gaan. Na de tunnel gaan we eerst even de tank volgooien en wordt er gebeld me de rest van de groep. Met een kwartiertje zijn ze er en we gaan elkaar zien bij de Mac aan de overkant, zoals de bedoeling was voor de stop. Na het tanken rijden we rustig weg om over te steken maar het is een zeer onoverzichtelijke en rommelige situatie daar. Ineens hoor ik iemand vallen en daar ligt Judith ineens met de Kawasaki, de motor was afgeslagen en in de bocht en dan houd je hem niet weet ik uit eigen ervaring. Gelukkig is er weinig verder aan de hand, een klein krasje aan de onderkant van de koffer, en ze staat zelf al weer overeind eer we er bij zijn.

Na een kwartiertje is de groep weer compleet en gaat we al snel weer verder. Al snel rijden we op heerlijke landweggetjes en mooie kronkel wegen door het Belgische landschap. We hebben met drie personen de helm intercom gekoppeld en met één op kop, één in het midden en één in de staart rijden we met een lekker tempo door heerlijke lange bochten achter elkaar als een mooi lint. Maar je merkt dat er wel een verschil in ervaring is binnen de groep dus soms valt er wel even en gat. De helm intercom kan dat ook niet helemaal overbruggen en soms valt de verbinding even weg. Dan bij een klein dorpje mist iemand een afslag en zijn we ineens een deel van de groep kwijt. Gelukkig hebben we allemaal mobiel en na even contact hebben we al snel weer een ontmoetingspunt en komt de groep weer samen. Het wordt ondertussen tijd om iets te drinken dus we gaan heerlijk in het zonnetje zitten op het terras bij een frietkot in Bütgenbach. Er wordt al heel wat afgelachen maar na een kwartiertje gaan we toch weer verder want we hebben nog wel een eindje te gaan.

Het landschap is ondertussen al aardig veranderd en het wordt steeds heuvelachtiger en we krijgen steeds meer kleine bochtige wegen. Het rijdt heerlijk en gelukkig is de zon nu ook echt door gekomen. Onbezorgd rijden we door berg en dal en het is volop genieten. Zelf heb ik besloten om nu meer voorin de groep te gaan rijden en ik trek dan ook met de kopgroep mee. We komen door wat bossen en kleine dorpjes heen en dan komt er een hele mooie overzichtelijke glooiende weg. De kraan gaat even wat verder open en we rekenen er op dat de staart van de groep deze ook volgt. Bij een afslag zien we deze groep niet en ik stop zoals gewoonlijk bij die afslag om op de rest te wachten zodat ze weten waar we zijn afgeslagen. Alleen dat duurt wel erg lang en na een tijdje ben ik toch maar eens gaan bellen waar ze blijven. Ik kan het plaatsje waar ze net door rijden niet vinden dus deel mijn locatie en zeg dat ik daar op ze wacht. Ze zijn zeker nog 5 a 10 minuten weg dus ik parkeer de motor maar even. Na uiteindelijk een kwartiertje wordt ik door Jacco gebeld en blijkt dat de andere groep als ver voor mij was. Die hebben dus ergens een andere afslag genomen, niet alle navigatie programma’s volgen de zelfde track en ik had dus nog lang kunnen wachten. We spreken een nieuw ontmoetingspunt af en ik ga op weg, het is ca 15 minuten rijden en een prachtige rit heuvel op en af door de bossen op heerlijke slinger wegen. Echt genieten zo van alles om mijn heen op een relaxed tempo. Ik zie op de Tomtom dat de afstand al snel korter wordt en na de laatst de bocht zie ik de groep weer staan. Het is een vrolijk weerzien en we gaan weer snel verder. Mariëlle suggereert zorgzaam dat ik even wat meer vooraan in de groep ga rijden Dus ik blijf nu lekker voor de rest van de rit wat meer vooraan in de groep rijden. Gelukkig gebeurt er verder niet geks meer en de groep blijf voor de rest van de rit goed bij elkaar. Om rond 1900 uur zijn we bij het hotel “Motorhotel Bikershaus Mosel”. Er is een flinke ruimte om de motoren te stallen maar het wordt bijna een spelletje tetris om alles binnen te krijgen.
20230603_093426.jpg




Dan is het tijd voor een Weizenbier een even bij te komen. Er is even storing met de tap maar Cor heeft gelukkig ook al de nodige flessen geregeld, alhoewel….. Na de eerste ronde moet hij toch wel even melden dat hij er nog 32 op voorraad heeft. Zoveel Weizen drinkers had hij niet verwacht😉
Wat later krijgen we de sleutels en frissen ons op voor het avond eten wat prima smaakte en met veel vrolijkheid genuttigd wordt. We zien ook nog even het record “sorbet eten” verbeterd worden door Erik, want de eerste is binnen een paar seconden al verslonden 😉. Gelukkig voor deze ijsverslaafde is er nog één over dus hij kan ook nog van een tweede genieten. Ik zou denk ik een brainfreeze krijgen😊

Na het eten nog een klein wandelingetje met de groep waarbij er ook nog door de dames geschommeld moet worden. Er passen en 4 naast elkaar, maar dat loopt toch wat minder goed af voor de schommel, de ophangkabel aan één kant blijkt het op te geven omdat deze al bijna doorgesleten was. De schade wordt provisorisch hersteld en de schommel hangt weer, alleen ietsje hoger.

Dan de volgende ochtend zijn de meesten al vroeg aan het ontbijt. We hebben er heel veel zin in, dus we gaan al snel in de kleren en de motoren worden uit de stal gereden. Alleen gaat er even iets mis met één van de motoren. De stationair van de motor van Fenne lijkt ineens helemaal verlopen te zijn en de motor slaat af als ze het gas los laat. Gelukkig is Wijnand er bij en die begint gelijk met deskundige handen de boel aan te pakken en uiteraard krijgt hij de boel weer goed werkend.


20230603_094629.jpg


Stefan rijdt vast vooruit om in een mooie bocht actiefoto’s te maken van ons en we rijden als groep de brug over. Alleen we missen er een paar merken we, we wachten even en gaan dan toch even bellen waar ze blijven. Helaas nog een serieus probleem, nu met de nieuwe motor van René. Het blijkt dat er geen vloeistof mee is in de hydraulische bediening van de koppeling en gelukkig laat het diagnose systeem van de motor niet toe dat je dan gaat rijden. Wijnand was al weer druk aan de slag en is met Fenne de juiste vloeistof gaan bemachtigen bij een garage in de buurt. Besloten is dat de groep vast een stuk van de route gaat rijden voor de foto’s. Alleen nu blijkt dat navigeren en oriënteren in dit gebied toch net even wat lastiger is en rijden we door het prachtig heuvelland even verkeerd. (Achteraf blijkt dat er een wereldwijde GSM storing was.) Niet getreurd want er leiden meer wegen naar Stefan en na een heerlijk stukje slingeren vinden we de bocht waar hij staat en zoeven we allemaal voorbij.

_PIC5672_1.jpg
_PIC5668.jpg


_PIC5671s.jpg


Een stukje verder verzamelen we en hebben we ook even contact met de achterblijvers. Daar is de boel ook weer helemaal aan de praat en we spreken een ontmoetingspunt af. We besluiten de groep in tweeën te splitsen zodat we alleemaal wat meer op eigen tempo kunnen rijden. Ik rijd zelf in de iets rustiger groep en al snel zijn we met de achterblijvers verenigd. We rijden heerlijk verder maar na een tijdje moet er toch weer getankt worden. We doen even een mislukte poging voor een lunch, maar helaas kon ik daar, i.v.m. allergie zelf niets eten en gaan we verder. We steken vast met een paar over en ik zet BB net over een schuin stoeprandje stil. Op het moment dat we gaan rijden, denk ik dat ik BB netjes in zijn 1 heb, maar dat is niet zo, dus in plaats van wegtrekken val ik om. Ik had tijdens het wachten even automatisch naar N geschakeld omdat het wat langer duurde en dat was ik even vergeten. Dat was even schrikken maar al snel stond BB met de hulp van Mariëlle2 weer op haar wielen en zat ik er op. Dankzij de valbeugels en koffer was er buiten en paar kleine krasjes weinig schade ontstaan. Alleen zie ik ineens op mijn dashboard de melding SOS staan en even later hoor ik ineens een vriendelijke stem vragen of alles in orde is. Na deze dame ervan overtuigd te hebben dat ik alleen was omgevallen uit stilstand wenst ze me nog een hele fijne dag en kan ik weer starten. We rijden weer heerlijk verder en vinden na een tijdje een klein tentje (Come Back in Hetzerath) waar we gaan lunchen. Een schot in de roos want ze hebben geweldige hamburgers en pizza’s. Het duurde wel even, maar dan heb je ook wat en we zaten lekker buiten te genieten van het mooie weer😊

Na een heerlijk lunch gaan we weer verder en ik besluit mijn Gopro op de topkoffer te zetten met de zuignap zodat ik naar achter kan filmen. José vraagt nog of ik dat niet link vind en ik leg uit dat hij daarvoor gemaakt is en ik er ook nog een beschermhuisje omheen heb. Ik zet de gopro aan en start de BMW. We wachten even op een gaatje in de best wel drukken verkeersstroom en we rijden weg. Ik nog wat achteraan in de groep met alleen Diedos achter me. Net op het moment dat ik denk dat ik beter wat naar voren kan rijden in de groep voel ik iets tegen mijn rug tikken en in mijn spiegel zie ik iets donkers door de lucht vliegen. Ik stop en zie dat Diedos snel een plekje voor zijn motor zoekt en de weg op lopen om wat op te rapen. Ik kijk om en zie nog netjes de zuignap zitten, alleen de Gopro is verdwenen. Ik keer om en rijd naar Diedos toe en die vertelt dat hij de Gopro heeft gevonden en in zijn tas heeft. Snel stappen we weer op en zoeken na een belletje wederom de groep op. Ook nu blijkt weer dat de diverse navigatie systemen toch allemaal net even een iets andere route kiezen ook al lees je ze als track in. Want wij kwamen van een heel andere kant aan dan de anderen verwacht hadden. We maken de nodige grapjes onderling dat het beslist niet saai is en genoeg te beleven en dan komt de groep weer grommend tot leven. We steken de Moezel over en rijden aan de andere kant ook weer hele mooie weggetjes, tot op een gegeven moment…. Het zal toch niet, een wegafsluiting, we kunnen er gewoon niet verder en moeten een andere route zoeken. Het was ondertussen ook al een uur of 4 dus we besluiten gewoon op de Tomtom (of domdom zoals sommigen hem noemen) een kronkelrit terug naar het hotel te nemen.
Diedos geeft mij de Gopro terug en deze is gewoon nog helemaal onbeschadigd, ik waag dus nog een poging en zet de Gopro nog eens op de topkoffer. Nu extra goed oplettend dat hij ook goed gezekerd vast zit. Het gaat nu prima en hij blijft heel de weg zitten, al was hij aan het einde wel wat weg gekanteld. Een leer momentje de schroef moet na het instellen nog wat strakker vast. Het laatste stuk van de rit staat dus vooral het asfalt en de koffer er op. Maar ik heb nu wel wat leuke beelden van de mensen achter me.

We komen voorspoedig en behouden bij het hotel en alles gaat weer de stalling in. Even snel een douche en wat makkelijke luchtiger kleding aan, en dan de grote beloning op het terras boven weer een heerlijk glas Weizenbier, nu van de tap die het gelukkig weer doet. Dat smaken ze toch nog lekkerder en ze glijden goed naar binnen. De stemming is opperbest en we zien de voorbereidingen voor de beloofde BBQ al in volle gang. Er komt een hoop lekkers voorbij dus dat komt helemaal goed. De rest van de groep komt ook aan en we zitten al druk te na te praten over alles van die dag.

René neemt de mooie taak op zich als BBQ master en legt flink wat stukken vlees op het rooster. Snel zitten we lekker te smikkelen en ondertussen gaan er nog wat rondjes bier voorbij. Voor Erik moet er natuurlijk nog ijs bij en hij regelt een paar sorbets. Dat blijkt aanstekelijk te werken want ineens wilde iedereen nog een ijs toe, waarbij natuurlijk ook de nodige grapjes gemaakt worden over ijsverslavingen😉 De stemming zit er in en we liggen regelmatig slap van het lachen. De avond vliegt voorbij en tegen 23 uur ga ik nog even naar huis bellen en rol ik voldaan mij bed in.

Zondag ochtend is het de dag van de terugreis, we besluiten in ieder geval tot de eerste stop gezamenlijk de kronkelroute via Luxemburg te nemen. Het vinden van een geschikt plekje blijkt soms wat lastig maar rond 13.00 uur zitten we op een terras met de nodige Cola en Sprudellwasser. Eten kon de goede man niet aan met zo’n grote groep dus dat moet later komen. Zelf had ik Nathalie beloofd met eten thuis te zijn en ook Erik , René , Fenne en Patrick wilden het niet laat maken. Wij gaan van daar met de snelste weg naar huis en de rest gaat in Vianden lunchen.
Onderweg in België liepen we nog een keer vast omdat er op onze route een braderie was en er geen herkenbare omleiding was. We zijn na wat straatjes op gevoel ingeslagen te zijn weer op een weg waar de navigatie na het her berekenen weer een de doorgaande weg vond..
De Burgerking die aangekondigd was hebben we niet meer gevonden, maar langs de snelweg hebben we bij een groot tankstation even gepauzeerd.

De rest van de reis verloopt verder voorspoedig en één voor één zwaait er een rijder af om naar huis te gaan. Aangekomen bij Capelle rijden René en Fenne nog even door naar een verjaardag en ik ga lekker naar huis waar ik enthousiast begroet wordt door Nathalie. Die heeft het eten al voorbereid en binnen korte tijd zitten we aan tafel en vertel ik honderduit over het geweldige weekend. Een geweldige ervaring met een vreselijk fijne groep mensen. Hier kan ik nog lekker van nagenieten.
De dag er op ben ik vrij en heb ook BlackBeauty nog even een wasbeurt gegeven. Ze had heel wat vliegen voor me gevangen dus als beloning een extra sopje.

Motorvrienden van onze groep hartelijk dank voor het heerlijke gezellige soms spannende weekend, waar we heerlijk hebben gereden en vreselijk veel hebben gelachen.
Voor een herhaling vatbaar!
 
BeRThenn zei:
Mijn 1e Motor weekend Eifel 2023 met onze motorvrienden.

Het is donderdag 1 juni, de spanning stijgt want ik ga inpakken voor het eerste weekend weg met onze motorgroep. We gaan een heel weekend naar de Eifel met een groep van 14 motoren.
Als groep rijden we al regelmatig samen maar dat is tot nu toe altijd in Nederland. Voor mijzelf dus extra spannend want in ben nog nooit met de motor de bergen in geweest. Scooter ritjes op Griekse eilanden heb ik al veel gemaakt maar dat is toch wel iets ander dan met een BMW R1250RT van bijna 300 kilo.

Ook in de appgroep is de activiteit de laatste dagen toegenomen, we kijken er allemaal heel erg naar uit en er worden ook diverse routes besproken die door Stefan zijn gemaakt. Het ziet er allemaal spannend en leuk uit. Snelweg tot Maastricht en dan kronkelend door België en Duitsland naar de bestemming in Lösnich aan de Moezel.

Vrijdag ochtend is het zover, we zijn al vroeg wakker en ik merk best wel een beetje dat ik meer dan anders gespannen ben 😉 Nathalie gaat naar haar werk en ik kleed me aan voor de reis. Black Beauty was de dag ervoor al helemaal gepoetst en de bagage was in de koffers geladen. Ze hoeft alleen nog naar buiten gereden en ik ben er klaar voor. De buurman René van een paar huizen verder gaat ook mee samen met zijn vriendin Fenne en we hebben voor de deur afgesproken om gezamenlijk naar het vertrekpunt bij de Moerdijk te rijden.
De motoren slaan grommend en aangenaam ronkend aan en het feest is begonnen. Bij het verzamelpunt zien we als eerste Erik zitten met een beker koffie. Na het parkeren van de motoren en begroeting komen al snel de andere deelnemers aan. Nog even snel een toilet bezoek en we gaan op weg naar het 2e verzamelpunt, Erik voorop en zelf ga ik in de achterhoede. Het hele orkest komt tot leven en als een machtig koor rijdt de hele slang de snelweg op. Een mooi gezicht zo als je met tien motoren achter elkaar rijdt.

Net na de afgesproken tijd komen we bij het van der Valk hotel in Valkenswaard aan en we rijden netjes langs de slagboom het terrein op om vlak bij de ingang te parkeren. We nemen even tijd voor koffie en begroeting waarna we aan de grote tocht beginnen.

Jacco gaat voorop naar de eerste stop in Maastricht. Hij heeft niet de hele route in zijn navigatie en we missen daardoor net de afslag naar de Mac. Geen nood we lassen even en korte stop in bij de Universiteit op het parkeerterrein en bepalen hoe we daar alsnog terecht komen😊. In de tunnel gaat het even mis, niet ieder had door dat we er gelijk weer af moeten en een paar gaan recht door. Erik heeft wel mijn signaal gezien maar, maar rijdt bewust mee omdat hij weet waar we naar toe gaan. Na de tunnel gaan we eerst even de tank volgooien en wordt er gebeld me de rest van de groep. Met een kwartiertje zijn ze er en we gaan elkaar zien bij de Mac aan de overkant, zoals de bedoeling was voor de stop. Na het tanken rijden we rustig weg om over te steken maar het is een zeer onoverzichtelijke en rommelige situatie daar. Ineens hoor ik iemand vallen en daar ligt Judith ineens met de Kawasaki, de motor was afgeslagen en in de bocht en dan houd je hem niet weet ik uit eigen ervaring. Gelukkig is er weinig verder aan de hand, een klein krasje aan de onderkant van de koffer, en ze staat zelf al weer overeind eer we er bij zijn.

Na een kwartiertje is de groep weer compleet en gaat we al snel weer verder. Al snel rijden we op heerlijke landweggetjes en mooie kronkel wegen door het Belgische landschap. We hebben met drie personen de helm intercom gekoppeld en met één op kop, één in het midden en één in de staart rijden we met een lekker tempo door heerlijke lange bochten achter elkaar als een mooi lint. Maar je merkt dat er wel een verschil in ervaring is binnen de groep dus soms valt er wel even en gat. De helm intercom kan dat ook niet helemaal overbruggen en soms valt de verbinding even weg. Dan bij een klein dorpje mist iemand een afslag en zijn we ineens een deel van de groep kwijt. Gelukkig hebben we allemaal mobiel en na even contact hebben we al snel weer een ontmoetingspunt en komt de groep weer samen. Het wordt ondertussen tijd om iets te drinken dus we gaan heerlijk in het zonnetje zitten op het terras bij een frietkot in Bütgenbach. Er wordt al heel wat afgelachen maar na een kwartiertje gaan we toch weer verder want we hebben nog wel een eindje te gaan.

Het landschap is ondertussen al aardig veranderd en het wordt steeds heuvelachtiger en we krijgen steeds meer kleine bochtige wegen. Het rijdt heerlijk en gelukkig is de zon nu ook echt door gekomen. Onbezorgd rijden we door berg en dal en het is volop genieten. Zelf heb ik besloten om nu meer voorin de groep te gaan rijden en ik trek dan ook met de kopgroep mee. We komen door wat bossen en kleine dorpjes heen en dan komt er een hele mooie overzichtelijke glooiende weg. De kraan gaat even wat verder open en we rekenen er op dat de staart van de groep deze ook volgt. Bij een afslag zien we deze groep niet en ik stop zoals gewoonlijk bij die afslag om op de rest te wachten zodat ze weten waar we zijn afgeslagen. Alleen dat duurt wel erg lang en na een tijdje ben ik toch maar eens gaan bellen waar ze blijven. Ik kan het plaatsje waar ze net door rijden niet vinden dus deel mijn locatie en zeg dat ik daar op ze wacht. Ze zijn zeker nog 5 a 10 minuten weg dus ik parkeer de motor maar even. Na uiteindelijk een kwartiertje wordt ik door Jacco gebeld en blijkt dat de andere groep als ver voor mij was. Die hebben dus ergens een andere afslag genomen, niet alle navigatie programma’s volgen de zelfde track en ik had dus nog lang kunnen wachten. We spreken een nieuw ontmoetingspunt af en ik ga op weg, het is ca 15 minuten rijden en een prachtige rit heuvel op en af door de bossen op heerlijke slinger wegen. Echt genieten zo van alles om mijn heen op een relaxed tempo. Ik zie op de Tomtom dat de afstand al snel korter wordt en na de laatst de bocht zie ik de groep weer staan. Het is een vrolijk weerzien en we gaan weer snel verder. Mariëlle suggereert zorgzaam dat ik even wat meer vooraan in de groep ga rijden Dus ik blijf nu lekker voor de rest van de rit wat meer vooraan in de groep rijden. Gelukkig gebeurt er verder niet geks meer en de groep blijf voor de rest van de rit goed bij elkaar. Om rond 1900 uur zijn we bij het hotel “Motorhotel Bikershaus Mosel”. Er is een flinke ruimte om de motoren te stallen maar het wordt bijna een spelletje tetris om alles binnen te krijgen.
Bekijk bijlage 1891986



Dan is het tijd voor een Weizenbier een even bij te komen. Er is even storing met de tap maar Cor heeft gelukkig ook al de nodige flessen geregeld, alhoewel….. Na de eerste ronde moet hij toch wel even melden dat hij er nog 32 op voorraad heeft. Zoveel Weizen drinkers had hij niet verwacht😉
Wat later krijgen we de sleutels en frissen ons op voor het avond eten wat prima smaakte en met veel vrolijkheid genuttigd wordt. We zien ook nog even het record “sorbet eten” verbeterd worden door Erik, want de eerste is binnen een paar seconden al verslonden 😉. Gelukkig voor deze ijsverslaafde is er nog één over dus hij kan ook nog van een tweede genieten. Ik zou denk ik een brainfreeze krijgen😊

Na het eten nog een klein wandelingetje met de groep waarbij er ook nog door de dames geschommeld moet worden. Er passen en 4 naast elkaar, maar dat loopt toch wat minder goed af voor de schommel, de ophangkabel aan één kant blijkt het op te geven omdat deze al bijna doorgesleten was. De schade wordt provisorisch hersteld en de schommel hangt weer, alleen ietsje hoger.

Dan de volgende ochtend zijn de meesten al vroeg aan het ontbijt. We hebben er heel veel zin in, dus we gaan al snel in de kleren en de motoren worden uit de stal gereden. Alleen gaat er even iets mis met één van de motoren. De stationair van de motor van Fenne lijkt ineens helemaal verlopen te zijn en de motor slaat af als ze het gas los laat. Gelukkig is Wijnand er bij en die begint gelijk met deskundige handen de boel aan te pakken en uiteraard krijgt hij de boel weer goed werkend.


Bekijk bijlage 1891987

Stefan rijdt vast vooruit om in een mooie bocht actiefoto’s te maken van ons en we rijden als groep de brug over. Alleen we missen er een paar merken we, we wachten even en gaan dan toch even bellen waar ze blijven. Helaas nog een serieus probleem, nu met de nieuwe motor van René. Het blijkt dat er geen vloeistof mee is in de hydraulische bediening van de koppeling en gelukkig laat het diagnose systeem van de motor niet toe dat je dan gaat rijden. Wijnand was al weer druk aan de slag en is met Fenne de juiste vloeistof gaan bemachtigen bij een garage in de buurt. Besloten is dat de groep vast een stuk van de route gaat rijden voor de foto’s. Alleen nu blijkt dat navigeren en oriënteren in dit gebied toch net even wat lastiger is en rijden we door het prachtig heuvelland even verkeerd. (Achteraf blijkt dat er een wereldwijde GSM storing was.) Niet getreurd want er leiden meer wegen naar Stefan en na een heerlijk stukje slingeren vinden we de bocht waar hij staat en zoeven we allemaal voorbij.

Bekijk bijlage 1891988Bekijk bijlage 1891990

Bekijk bijlage 1891989

Een stukje verder verzamelen we en hebben we ook even contact met de achterblijvers. Daar is de boel ook weer helemaal aan de praat en we spreken een ontmoetingspunt af. We besluiten de groep in tweeën te splitsen zodat we alleemaal wat meer op eigen tempo kunnen rijden. Ik rijd zelf in de iets rustiger groep en al snel zijn we met de achterblijvers verenigd. We rijden heerlijk verder maar na een tijdje moet er toch weer getankt worden. We doen even een mislukte poging voor een lunch, maar helaas kon ik daar, i.v.m. allergie zelf niets eten en gaan we verder. We steken vast met een paar over en ik zet BB net over een schuin stoeprandje stil. Op het moment dat we gaan rijden, denk ik dat ik BB netjes in zijn 1 heb, maar dat is niet zo, dus in plaats van wegtrekken val ik om. Ik had tijdens het wachten even automatisch naar N geschakeld omdat het wat langer duurde en dat was ik even vergeten. Dat was even schrikken maar al snel stond BB met de hulp van Mariëlle2 weer op haar wielen en zat ik er op. Dankzij de valbeugels en koffer was er buiten en paar kleine krasjes weinig schade ontstaan. Alleen zie ik ineens op mijn dashboard de melding SOS staan en even later hoor ik ineens een vriendelijke stem vragen of alles in orde is. Na deze dame ervan overtuigd te hebben dat ik alleen was omgevallen uit stilstand wenst ze me nog een hele fijne dag en kan ik weer starten. We rijden weer heerlijk verder en vinden na een tijdje een klein tentje (Come Back in Hetzerath) waar we gaan lunchen. Een schot in de roos want ze hebben geweldige hamburgers en pizza’s. Het duurde wel even, maar dan heb je ook wat en we zaten lekker buiten te genieten van het mooie weer😊

Na een heerlijk lunch gaan we weer verder en ik besluit mijn Gopro op de topkoffer te zetten met de zuignap zodat ik naar achter kan filmen. José vraagt nog of ik dat niet link vind en ik leg uit dat hij daarvoor gemaakt is en ik er ook nog een beschermhuisje omheen heb. Ik zet de gopro aan en start de BMW. We wachten even op een gaatje in de best wel drukken verkeersstroom en we rijden weg. Ik nog wat achteraan in de groep met alleen Diedos achter me. Net op het moment dat ik denk dat ik beter wat naar voren kan rijden in de groep voel ik iets tegen mijn rug tikken en in mijn spiegel zie ik iets donkers door de lucht vliegen. Ik stop en zie dat Diedos snel een plekje voor zijn motor zoekt en de weg op lopen om wat op te rapen. Ik kijk om en zie nog netjes de zuignap zitten, alleen de Gopro is verdwenen. Ik keer om en rijd naar Diedos toe en die vertelt dat hij de Gopro heeft gevonden en in zijn tas heeft. Snel stappen we weer op en zoeken na een belletje wederom de groep op. Ook nu blijkt weer dat de diverse navigatie systemen toch allemaal net even een iets andere route kiezen ook al lees je ze als track in. Want wij kwamen van een heel andere kant aan dan de anderen verwacht hadden. We maken de nodige grapjes onderling dat het beslist niet saai is en genoeg te beleven en dan komt de groep weer grommend tot leven. We steken de Moezel over en rijden aan de andere kant ook weer hele mooie weggetjes, tot op een gegeven moment…. Het zal toch niet, een wegafsluiting, we kunnen er gewoon niet verder en moeten een andere route zoeken. Het was ondertussen ook al een uur of 4 dus we besluiten gewoon op de Tomtom (of domdom zoals sommigen hem noemen) een kronkelrit terug naar het hotel te nemen.
Diedos geeft mij de Gopro terug en deze is gewoon nog helemaal onbeschadigd, ik waag dus nog een poging en zet de Gopro nog eens op de topkoffer. Nu extra goed oplettend dat hij ook goed gezekerd vast zit. Het gaat nu prima en hij blijft heel de weg zitten, al was hij aan het einde wel wat weg gekanteld. Een leer momentje de schroef moet na het instellen nog wat strakker vast. Het laatste stuk van de rit staat dus vooral het asfalt en de koffer er op. Maar ik heb nu wel wat leuke beelden van de mensen achter me.

We komen voorspoedig en behouden bij het hotel en alles gaat weer de stalling in. Even snel een douche en wat makkelijke luchtiger kleding aan, en dan de grote beloning op het terras boven weer een heerlijk glas Weizenbier, nu van de tap die het gelukkig weer doet. Dat smaken ze toch nog lekkerder en ze glijden goed naar binnen. De stemming is opperbest en we zien de voorbereidingen voor de beloofde BBQ al in volle gang. Er komt een hoop lekkers voorbij dus dat komt helemaal goed. De rest van de groep komt ook aan en we zitten al druk te na te praten over alles van die dag.

René neemt de mooie taak op zich als BBQ master en legt flink wat stukken vlees op het rooster. Snel zitten we lekker te smikkelen en ondertussen gaan er nog wat rondjes bier voorbij. Voor Erik moet er natuurlijk nog ijs bij en hij regelt een paar sorbets. Dat blijkt aanstekelijk te werken want ineens wilde iedereen nog een ijs toe, waarbij natuurlijk ook de nodige grapjes gemaakt worden over ijsverslavingen😉 De stemming zit er in en we liggen regelmatig slap van het lachen. De avond vliegt voorbij en tegen 23 uur ga ik nog even naar huis bellen en rol ik voldaan mij bed in.

Zondag ochtend is het de dag van de terugreis, we besluiten in ieder geval tot de eerste stop gezamenlijk de kronkelroute via Luxemburg te nemen. Het vinden van een geschikt plekje blijkt soms wat lastig maar rond 13.00 uur zitten we op een terras met de nodige Cola en Sprudellwasser. Eten kon de goede man niet aan met zo’n grote groep dus dat moet later komen. Zelf had ik Nathalie beloofd met eten thuis te zijn en ook Erik , René , Fenne en Patrick wilden het niet laat maken. Wij gaan van daar met de snelste weg naar huis en de rest gaat in Vianden lunchen.
Onderweg in België liepen we nog een keer vast omdat er op onze route een braderie was en er geen herkenbare omleiding was. We zijn na wat straatjes op gevoel ingeslagen te zijn weer op een weg waar de navigatie na het her berekenen weer een de doorgaande weg vond..
De Burgerking die aangekondigd was hebben we niet meer gevonden, maar langs de snelweg hebben we bij een groot tankstation even gepauzeerd.

De rest van de reis verloopt verder voorspoedig en één voor één zwaait er een rijder af om naar huis te gaan. Aangekomen bij Capelle rijden René en Fenne nog even door naar een verjaardag en ik ga lekker naar huis waar ik enthousiast begroet wordt door Nathalie. Die heeft het eten al voorbereid en binnen korte tijd zitten we aan tafel en vertel ik honderduit over het geweldige weekend. Een geweldige ervaring met een vreselijk fijne groep mensen. Hier kan ik nog lekker van nagenieten.
De dag er op ben ik vrij en heb ook BlackBeauty nog even een wasbeurt gegeven. Ze had heel wat vliegen voor me gevangen dus als beloning een extra sopje.

Motorvrienden van onze groep hartelijk dank voor het heerlijke gezellige soms spannende weekend, waar we heerlijk hebben gereden en vreselijk veel hebben gelachen.
Voor een herhaling vatbaar!
Klik om te vergroten...
Jullie rijden netjes centraal op je rijstrook in die krappe bocht, dat zie je niet vaak!
 
OgriUK zei:
Jullie rijden netjes centraal op je rijstrook in die krappe bocht, dat zie je niet vaak!
Klik om te vergroten...
Thanks, probeer ik ook echt vol te houden. Soms lastig timen zeker met hele krappe haarspelden, dan ga it toch soms te vroeg nog naar binnen, maar oefening baart kunst:) Had een tijdje achter ex motoragete gereden en haar lijnen bekeken en zo goed mogeenlijk over genamen.. Deel van de groep had al eerder bochten training gedaan vorig jaar.
 
BB................? Wat is BB. Uiteindelijk zie ik dat het Black Beauty betekent.
Voor mij is BB iets anders. ik heb een Honda Blackbird. (ja, die is ook zwart) Uitleg onnodig.

Veel onduidelijkheid lijkt er te zijn geweest over de routes in Tomtom en Garmin.
Mss vlgde keer toch allemaal starten vanuit een track. (MrGPS-methode)
Vorige maand zijn wij met 40 motoren naar Tsjechië geweest. Ik kan me geen problemen herinneren over de route(s).
Althans: Ik heb niemand horen klagen. Ook heb ik onderweg geen enekel motor gezien die plots een 'verkeerde' richting is gereden.

Maar als ik de sores van verbindings-problemen lees, dan is mijn voorkeur toch om alleen te rijden.
Pffffffffff, wat een gedoe onderweg. En dan is dit slechts een tripje naar de Eifel. Mss zelf daarvoor inmiddels te veel KM's gemaakt.

Maar belangrijkste:
Wel met een grote(re) groep is 's avonds in hotel met BBQ natuurlijk heel gezellig. Met voldoende Weizen-bier!
Probleempjes, daar heb je van geleerd en volgende keer gaat 't beter.
 
BeRThenn zei:
Thanks, probeer ik ook echt vol te houden. Soms lastig timen zeker met hele krappe haarspelden, dan ga it toch soms te vroeg nog naar binnen, maar oefening baart kunst:) Had een tijdje achter ex motoragete gereden en haar lijnen bekeken en zo goed mogeenlijk over genamen.. Deel van de groep had al eerder bochten training gedaan vorig jaar.
Klik om te vergroten...
Bij circuittrainingen wordt buiten-binnen buiten aangeleerd en dat vind ik niet kunnen op de openbare weg.

Maar jullie lijken het voorbeeldig te doen.
 
mean-machine zei:
BB................? Wat is BB. Uiteindelijk zie ik dat het Black Beauty betekent.
Voor mij is BB iets anders. ik heb een Honda Blackbird. (ja, die is ook zwart) Uitleg onnodig.
Klik om te vergroten...

Ook een BlackBeauty;)
mean-machine zei:
Veel onduidelijkheid lijkt er te zijn geweest over de routes in Tomtom en Garmin.
Mss vlgde keer toch allemaal starten vanuit een track. (MrGPS-methode)


Maar belangrijkste:
Wel met een grote(re) groep is 's avonds in hotel met BBQ natuurlijk heel gezellig. Met voldoende Weizen-bier!
Probleempjes, daar heb je van geleerd en volgende keer gaat 't beter.
Klik om te vergroten...
Wij hadden een track via GPX gedeeld en ingelezen. Maar er waren dat weekend ook wat wereldwijde GPS problemen hoorde ik later.Als de eerst ban in de 2e groep denkt. ík zie een kortere weg om weer aan te sluiten' dan gaat het dus ook mis.
Maar het geeft ook leuke verhalen en het werkt gelukkig goed in deze groep onder elkaar. Ze hebben het alweer over een herhaling;)

En die Weizen kwam gelukkig helemaal goed toen de tap was gerepareerd:)
 
OgriUK zei:
Bij circuittrainingen wordt buiten-binnen buiten aangeleerd en dat vind ik niet kunnen op de openbare weg.

Maar jullie lijken het voorbeeldig te doen.
Klik om te vergroten...
In Luxemburg wordt je "gedwongen" buitenkant te rijden door strepen op de weg. Er zijn al motorrijders gescalpeerd door over de middenlijn/hart van de rijbaan over te gaan....
 
Viaantje zei:
In Luxemburg wordt je "gedwongen" buitenkant te rijden door strepen op de weg. Er zijn al motorrijders gescalpeerd door over de middenlijn/hart van de rijbaan over te gaan....
Klik om te vergroten...
Als je in de buitenbocht over de middenlijn heen gaat kan ik me dat heel goed voorstellen maar in een binnenbocht leukn je toch naar je eigen helft??? Of neem ik je nu te letterlijk
 
Viaantje zei:
In Luxemburg wordt je "gedwongen" buitenkant te rijden door strepen op de weg. Er zijn al motorrijders gescalpeerd door over de middenlijn/hart van de rijbaan over te gaan....
Klik om te vergroten...
Mss dat 't dan aan mij ligt, maar de gedwongen (=voorkeur?) positie loopt iig voor mij niet lekker.
Een paar keer geprobeerd, maar de wegpositie die "past" mij niet.
Sindsdien negeer ik al die strepen en rijd zoals mijn gevoel dat aangeeft. (dus zoals altijd anders al het geval is)
 
Op de foto is die linkse bocht keurig zoals het hoort, maar dat loopt inderdaad wat minder lekker. Tijd terug hier in de buurt nog fout gegaan. Door het overhellen over de middellijn toch tegenligger in linkse blinde bocht gekopt omdat hij toch iets teveel de rechte lijn wilde aanhouden. Dat gedwongen buitenkant rijden vereist dat de snelheid eruit moet bij linkse bocht. Kop je minder snel een onverwachte tegenligger in linkse bocht omdat je net een split second meer tijd hebt. Maar het loopt inderdaad minder lekker. Bocht naar rechts speelt onverwachte tegenligger wat minder met het overhellen en loopt dan doorgaans wat lekkerder.
 
Klikoo. zei:
Op de foto is die linkse bocht keurig zoals het hoort, maar dat loopt inderdaad wat minder lekker. Tijd terug hier in de buurt nog fout gegaan. Door het overhellen over de middellijn toch tegenligger in linkse blinde bocht gekopt omdat hij toch iets teveel de rechte lijn wilde aanhouden. Dat gedwongen buitenkant rijden vereist dat de snelheid eruit moet bij linkse bocht. Kop je minder snel een onverwachte tegenligger in linkse bocht omdat je net een split second meer tijd hebt. Maar het loopt inderdaad minder lekker. Bocht naar rechts speelt onverwachte tegenligger wat minder met het overhellen en loopt dan doorgaans wat lekkerder.
Klik om te vergroten...
Heb het meegemaakt, zat toevallig in de auto. Wist dat er een onoverzichtelijk en krappe bocht aankwam. Blij dat ik op dat moment niet op de motor zat (had het waarschijnlijk niet overleefd). Komt er een vrachtwaggel over de middenlijn heen zetten, reed al ruim ivm kennis van die bocht, rechts en kon zodoende een fatale botsing vermijden.
Sindsdien neem ik bochten toch met meer reserve. Noem het je het noemen wil, maar wil graag nog een aantal jaren motor blijven rijden en geen rolstoel.
 
Viaantje zei:
Sindsdien neem ik bochten toch met meer reserve.
Klik om te vergroten...
Yep, andere benaming voor "klaar zijn voor de bocht". Linkse bochten heb ik trouwens altijd lastiger gevonden. En blinde linkse bochten al helemaal omdat ik die aan de buitenkant neem. Voelt tegennatuurlijk. Maar ja, ieder blinde bocht: eruit die snelheid.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer

Vergelijkbare onderwerpen

Erpee
Wat wordt mijn eerste (toer)motor.
Reacties
13
Weergaven
558
Erpee
Erpee
negentiendrieentachtig
Motor total loss, wat mag ik allemaal tegen de tegenpartij opschrijven?
2 3
Reacties
50
Weergaven
2K
Kars
Kars
Hackeross
  • Gesloten
ik stop met Motor Forum !
Reacties
19
Weergaven
1K
vroembert
vroembert
Kizmiaz
Werkhandschoenen op de motor
2 3 4
Reacties
97
Weergaven
3K
Bart_T
Bart_T
S
Eerste (echte) motor.
Reacties
14
Weergaven
829
downsider
downsider
Terug
Bovenaan Onderaan