De file, een grote ergernis voor koekblik minnend Nederland. Voor motorrijders is het echter een stuk minder erg; lekker tussen het plaatmetaal doorweven en voor je het weet ben je met een glimlach op je gezicht uit de file en schiet het landschap weer langs je heen. Helaas gaat dit niet altijd op en zijn er automobilisten die dit gevoel ook willen hebben en denken dat als ze met hun wagen ook weven ze dezelfde glimlach als de motormobilist zullen krijgen.
Zo ook eergisteren toen ik, in goed humeur, de file op de a10 nabij de coentunnel doorkliefde. Ventje ziet me in z'n spiegel, ventje zet z'n wagen (vanaf de middelste baan) een stuk naar links zodat hij de doorgang voor mij blokkeert, ventje kijkt nog eens in z'n spiegel en tadaa, warempel, hij zit te glimlachen. Ik besluit om mijn motor eens wat toeren te laten maken zodat meneer doorheeft dat ik er langs wil en ik toeteren zo onbeschoft vind, maar niks mocht baten en de doorgang werd professioneel geblokkeerd. Dit duurde een minuut of 3, en meneer zorgde natuurlijk wel dat hij precies zij aan zij met de auto aan zijn linkerzijde bleef. Tot mijn stomme verbazing zit het mannetje iedere 20 seconden breed glimlachend in zijn spiegel te kijken hoe ik er niet langs kan. Mijn glimlach bevond zich ondertussen een aantal kilometers verderop.
Nou wil het geval dat dit sujet zijn raampje wagenwijd open had, en ik een systeem helm op had, de ideale combinatie voor een duivels plan. Dus begon ik alvast te sparen in mijn spuugdeposito. Mijn glimlach had ondertussen besloten zich weer te melden. Langzaam gingen de kleppen van mijn helm en spuugsluis open en PATS! besluit een insect een bad te nemen in mijn mond. Meneer kon dit natuurlijk zo goed waarderen dat hij besloot dat hij na dit intermezzo weer in de rij kon aansluiten en genoeg plezier had beleefd voor de rest van de week. Mijn glimlach was weer weg en berustte me in de situatie. Ik mocht er langs en bij de gratie van deze asomobilist kon ik mijn weg vervolgen, maar de lol was er wel weer even vanaf.
goed, meer verschillende smileys kon ik echt niet kwijt.
p.s. gebaseerd op een waargebeurd verhaal
Zo ook eergisteren toen ik, in goed humeur, de file op de a10 nabij de coentunnel doorkliefde. Ventje ziet me in z'n spiegel, ventje zet z'n wagen (vanaf de middelste baan) een stuk naar links zodat hij de doorgang voor mij blokkeert, ventje kijkt nog eens in z'n spiegel en tadaa, warempel, hij zit te glimlachen. Ik besluit om mijn motor eens wat toeren te laten maken zodat meneer doorheeft dat ik er langs wil en ik toeteren zo onbeschoft vind, maar niks mocht baten en de doorgang werd professioneel geblokkeerd. Dit duurde een minuut of 3, en meneer zorgde natuurlijk wel dat hij precies zij aan zij met de auto aan zijn linkerzijde bleef. Tot mijn stomme verbazing zit het mannetje iedere 20 seconden breed glimlachend in zijn spiegel te kijken hoe ik er niet langs kan. Mijn glimlach bevond zich ondertussen een aantal kilometers verderop.
Nou wil het geval dat dit sujet zijn raampje wagenwijd open had, en ik een systeem helm op had, de ideale combinatie voor een duivels plan. Dus begon ik alvast te sparen in mijn spuugdeposito. Mijn glimlach had ondertussen besloten zich weer te melden. Langzaam gingen de kleppen van mijn helm en spuugsluis open en PATS! besluit een insect een bad te nemen in mijn mond. Meneer kon dit natuurlijk zo goed waarderen dat hij besloot dat hij na dit intermezzo weer in de rij kon aansluiten en genoeg plezier had beleefd voor de rest van de week. Mijn glimlach was weer weg en berustte me in de situatie. Ik mocht er langs en bij de gratie van deze asomobilist kon ik mijn weg vervolgen, maar de lol was er wel weer even vanaf.
goed, meer verschillende smileys kon ik echt niet kwijt.
p.s. gebaseerd op een waargebeurd verhaal