Het kan gebeuren, dat bij statisch balanceren een gewicht van 30 gram op 12 uur geplakt moet worden, in het hart van de velg.
En bij hetzelfde wiel, in dezelfde positie, met dynamisch balanceren, 40 gram, 12 uur, linkerzijde en 10 gram 6 uur rechterzijde.
Of nog sterker (wel eens tegen gekomen):
Geen gewicht nodig statisch, en twee maal 15 gram geplakt bij dynamisch balanceren, tegenover elkaar, weerszijde van de velgrand.
Klant blij, want trillinkje weg.
Er zat ene ouderwetse automonteur/handelaar bij mijn bandenzaak om de hoek. 'bandje monteren doe ik wel, balanceren is onzin tegenwoordig'.
Dat leverde mij veel klanten op, voor enkel ff balanceren van wielen
Overigens had ik bij het balanceren van motorwielen ongeveer eens per 15 tot 20 wielen een wiel waar dynamisch gezien niks gecorrigeerd hoefde te worden.
Het merendeel bleef beperkt to max 25 gram. Bij 30 gr of meer ing ik al fronsen, en hangt het van het wiel en welke banden af, of ik de band ga roteren. Een oud Harley wiel, superzware Dunlopband en binnenband mag gerust 40 gram correctie hebben.
En moderne motor met kwaliteitband niet. Dan is er iets anders aan de hand.
Ik lette ook altijd op welke gewichten ik weghaalde, en waar. Ook een indicatie.
Dat is inderdaad écht hét kenmerk van dynamisch balanceren. De gewichten zitten átijd tegenover elkaar.
Zitten de correctiegewichten niet tegenover elkaar dan klopt er iets niet.
Ik ben er nog steeds mee aan het denken waarom ik ventilatoren niet dynamisch kon balanceren?
Het stond in de gebruiksaanwijzing dat dit niet nodig was, en als ik het toch probeerde gaf de computer gewoon een foutmelding. Wat jij wilt, dat kan niet. (dat was dan wel ter plekke, bij de klant)
Ik denk dat het komt door de meestal standaard 2 lagers opsteliing aan 1 kant van de rotor. Het 2de lager vlak naast het eerste lager, veroorzaakt een hefboomeffekt, waardoor de magnetische opnemer op het lager een verkeerde waarde krijgt.
Er zijn ook ventilatoren met een lager links en rechts van de rotor, maar dan kun je meestal de magneet niet kwijt, en moet je een opschroefbare pen gebruiken.
In elk geval, ik heb altijd gedacht dat dynamisch balanceren van smalle grote diameters niet kon, of niet nodig was.
Maar dat blijkt dus toch te kunnen en soms ook echt nodig te zijn.
(Alhoewel een ventilatorfan krijgt in de praktijk geen smeer, een wiel op de weg wel. Dus in theorie kan er geen rare slag in komen met koppelkrachten enz.
De zware rotors (die wel altijd dynamisch gebalanceerd werden) kregen wel onmundig op hun flikker, dat vermaalde graan, mais, cacaou, koffiebonen en enz.
Er kwamen natuurlijk ook onderdelen mee van landbouwvoertuigen, schepen, vrachtwagens en de fabriek zelf.
Er was normaal gesproken wel altijd minimaal 1 vangmagneet om ijzer op te vangen voordat het graan de maalmachine inging, maar er slipte nog wel geregeld wat doorheen. Ook de slijtage was hoog. Tegenwoordig hebben ze natuurlijk ook andere detectie. voor niet magnetisch metaal))