Reisverslag Isle of Man / Engeland

[Inbox4me]

Reisverslag Isle of Man / Engeland

Hieronder volgt een reisverslag van Chielmi en Inbox4me naar de TT races op Isle of Man. Chielmi is in 2004 al een keer eerder geweest, voor mij wordt het de eerste keer. Onnodig te zeggen dat we er beiden ontzettend veel zin in hebben!

Klaar voor vertrek

 

[Inbox4me]

Dag 1, 1 juni. Heerenveen – IJmuiden

Vandaag is het dan eindelijk zo ver: het begin van onze vakantie naar het Isle of Man! De afgelopen dag(en) hebben we alle spullen gepakt, bagage op de motor gesjord en andere voorbereidingen getroffen. Het is redelijk warm: 24 graden en een heerlijk zonnetje. Dus op naar IJmuiden om de boot naar Newcastle te pakken.

Het eerste stuk rijden we binnendoor om de bagage even te testen. Dat blijkt goed te zitten dus op naar de Mac in Beverwijk vóór we naar de boot in IJmuiden gaan. Na de douane is het wachten in de zon. Aangezien er veel meer motorrijders staan te wachten is de tijd zo om met een praatje en kunnen we de motor vastsjorren in het ruim. Om het samen te vatten: warm! Gelukkig hebben we een douche op de hut, en na het douchen kunnen we de boot ‘verkennen’. Eerst maar een biertje op het achterdek in de zon. Over vakantiegevoel gesproken!

Vertrek in IJmuiden

 

[Inbox4me]

Dag 2, 2 juni. Aankomst Newcastle

De zee was lekker vlak, dus redelijk kunnen slapen (het blijft een hut op een boot ). Na het uitladen is het wachten tot we door de douane mogen. Gelukkig worden onze tassen niet doorzocht. Niet omdat we iets te verbergen hebben, maar meer omdat het een vervelend klusje is om ze af te laden en weer opnieuw op te laden. Hierna kunnen we eindelijk onze eigen weg gaan. Het doel voor vandaag is het Lake district! Het linksrijden went weer snel, mede omdat we beide eerder in Engeland en Schotland zijn geweest met de motor. Het enige dat de eerste dag nog geen gewoonte wordt is het rechts – links – rechts kijken. Dit vergt enige oefening

Tien kilometer buiten Newcastle rijden we al in een heerlijk motorgebied rond Hadrian’s wall: kleine slingerende weggetjes tussen de heuvels en typische Engelse weiden met stenen muurtjes, kleine dorpjes en veel boerderijen. Wat een uitzicht, en heerlijk motorrijden. Het evenaart de Eifel qua motorrijden! We moeten moeite doen om een recht stuk te vinden, waar we uiteraard niet naar op zoek zijn. Uiteindelijk rijden we om een uurtje of 3 ’s middags naar onze camping aan het lake Ullswater. Enige is dat we op voorhand gewaarschuwd zijn voor het moeilijk begaanbare pad naar de camping. Uiteindelijk bereiken we zonder al te veel moeite de receptie, wat Chielmi de opmerking ontlokte “dat viel best mee, dit was goed te doen”. Dat klopte, helaas was deel 2 van het pad iets lastiger

Uiteindelijk blijkt ook dit te doen met onze motoren en kunnen we uitpakken en de tent opzetten. Het uitzicht is schitterend: een prachtig uitzicht over de omringende heuvels en het lake Ullswater. ’s Avonds gaan we uit eten: aangezien we midden in het lake district zitten is dit gelijk ook weer een lekker stukje sturen. Ons einddoel is het dorpje Ambleside. Het eerste deel van de route is tweebaans, maar het laatste stuk is wat smaller: slingerend tussen de rotsen door, met stevige hellingspercentages en geiten op de weg. Gaaf! Het eten is goed, en terug nemen we dezelfde weg. Met name het weggetje Ambleside uit is steil: in zijn 1 moeten we omhoog. Kom daar maar eens om in Nederland

Op de camping zitten helaas wat te veel midges om lang buiten te zitten... En ook helaas: mijn luchtbed blijkt geen goede isolatie, dus heb ik zeer matig geslapen omdat de kou zo uit de grond trekt. Erg leuk, met een nachtje doorhalen in het vooruitzicht: de boot naar Isle of Man vertrekt om 3 uur 15. ’s Nachts, that is...

Uitzicht over lake Ullswater

 

[Inbox4me]

Dag 3, 3 juni. Patterdale – Heysham

Omdat het mooi weer is besluiten we lopend het ontbijt te halen, en zo wat van de omgeving te zien. Het stokbrood met ham is heerlijk vers, en het zonnetje schijnt ook al op de camping.

Na het ontbijt wordt het tijd om de tenten op te breken, de spullen in te pakken en weer op de motor te laden. We worden hier steeds handiger in, dus al snel zijn we klaar voor vertrek. Het weggetje van de camping naar de doorgaande weg is een uitdaging met bagage:

Al snel zijn we op weg en rijden we weer door het prachtige lake district: we komen langs plaatsjes met de mooie namen ‘Windermere’, ‘Buttermere’ etc. Het stikt van de meertjes, de weilanden, schilderachtige dorpjes en nog mooiere slingerende weggetjes. Combineer dit met een glooiend landschap en het benadert motorparadijs Overigens heb ik in twee dagen méér bochten gereden dan tot nu toe dit jaar in Nederland: schitterend!

De lokale bevolking is geïnteresseerd in waar we naar toe gaan, en als we antwoorden dat we naar Man gaan krijgen we alleen maar positieve reacties. Veel mensen zijn zelf ook één of meerdere keren geweest, en we krijgen de mooiste verhalen te horen, of tips waar we absoluut moeten gaan kijken. Man is een begrip in Engeland. Een deel van onze tocht gaat over singleroad tracks, het laatste deel voor Heysham pakken we de snelweg. We parkeren de motor bij een plaatselijke Inn, om een biertje te drinken en te kunnen eten. Er zitten al flink wat stamgasten en andere motorrijders, wat wel gezellig is. Helaas hoeven we na het eten nog “maar” 8 uur te wachten tot we kunnen vertrekken...

Omdat we de Inn wel gezien hebben gaan we rond een uur of 11 ’s avonds naar de haven om vast aan te sluiten in de rij. Er staat een bandje te spelen met veel enthousiasme, wat het wachten wat aangenamer maakt. Dan is er beweging in de rij, en kunnen we inchecken. Helaas betekend dit dat we op een andere plek verder kunnen wachten. Het is inmiddels flink koud geworden, maar we hebben wat afleiding van het laden van trucks met speciale lorries. Zo makkelijk die chauffeurs grote ladingen en opleggers aan boord brengen, respect.

Eindelijk mogen we dan aan boord: de motor kan je laten staan, want de bemanning zet hem voor je vast. Nadat we een stoel hebben bemachtigd proberen we wat te slapen, maar dat valt helaas niet mee...

 

[Inbox4me]

Dag 4, 4 juni. Heysham – Douglas

Uiteindelijk hebben we een uurtje of zo kunnen slapen, waardoor we enigszins slaapdronken op de kade in Douglas staan na het uitladen. We moeten nog een stukje rijden naar onze camping: Cronk Aashen farm. De camping ligt aan het circuit tussen Cronk-y-voddy en Kirk Michael. Het is apart om over het circuit te rijden dat je anders alleen op tv ziet, hoewel Chielmi al eens eerder op Man is geweest.

Aangezien we bagage achterop hebben zien we niet veel van het verkeer dat achter ons zit; sommige motorrijders zijn al wakker en doen een rondje circuit. Het blijft opletten, omdat sommige motorrijders (hoewel er snelheidsbeperkingen gelden op delen van het circuit) met flinke snelheid voorbij komen. Ondanks het slaaptekort is het genieten: zonnetje op het circuit, schitterende omgeving en rondrijden op één van de meest beroemde (beruchte?) circuits ter wereld. Op de camping worden we ontvangen door het eigenaarsechtpaar: Glynn en Eddie. Ze zijn erg gastvrij, en beiden hebben ze meer dan voldoende Engelse humor. Schitterend! Hierna zetten we de tent op; helaas ben ik niet helemaal scherp en staat mijn tent te dicht bij het hek, waardoor ik er moeilijk in- en uit kan komen . Nou ja, later op de dag maar even verplaatsen, eerst even proberen wat te slapen.

Door het lawaai van motoren (de camping ligt aan het circuit en er wordt flink doorgereden ) en andere gasten valt dat nog niet mee.
We besluiten eerst maar een rondje circuit te doen. Even douchen om wat op te frissen en dan rijden we de camping af. Beneden bij de weg is het even opletten met oprijden: de camping ligt in een 60 mijlszone, maar niet elke motorrijder houdt zich aan de snelheid. Met blinde bochten aan beide kanten kun je niet gedachteloos even oprijden!

We zitten vlak buiten Kirk Michael, dus dat is het eerste plaatsje dat we tegenkomen. Hierna volgen Ballaugh (met het beroemde bruggetje waar de coureurs flinke sprongen maken), Sulby en nog wat plaatsjes tot we bij Ramsey zijn. Hier halen we bij Shopright ontbijt en eten dat ter plekke op. Hierna gaan we verder, en na de Ramsey hairpin begint het snelste deel van het circuit: de Mountain. Aangezien dit mijn eerste rondje is doe ik relatief rustig aan en wordt ik veel ingehaald. De blinde bochten boezemen ontzag in, en ook de snelheid van sommige motorrijders die me inhalen. De sfeer en het circuit doen me aan de Nürburgring denken. Wat een adrenalinekick!

Via bekende namen als Water Works, Gooseneck, de Mountain Mile, Verandah, de Bungalow, Windy Corner etc. komen we uit bij Douglas. Hier bevindt zich de paddock, met op trainings- en racedagen veel hectiek. Via Union Mills, Glenn Vine, Crosby, Greeba, Glen Helen, Cronk-y-voddy en andere bekende en minder bekende plaatsen en bochten komen we uiteindelijk weer uit bij de camping. Tijd om even uit te rusten, wat te zonnen, en om ons daarna klaar te maken voor de eerste training.

We moeten vroeg weg, omdat de openbare weg een uur vóór de training wordt afgezet. De doorgaande weg is dicht door een ongeval, dus gaan we via de backroads naar Ballaugh Bridge: hier komen de coureurs volgas aan, ankeren hard, zetten de motor recht, springen over het bruggetje om daarna weer volgas uit zicht te verdwijnen. In één woord: fe-no-me-naal!! En omdat het de training is is het nog relatief rustig en staan we eersteklas.

Conor Cummins @ Ballaugh Bridge

De training van de sidecars wordt door een ongeval voortijdig afgebroken: jammer want zo’n klasse is ook erg spectaculair. Terug op de camping eten we in de gezamelijke ruimte met een aantal Portugezen, en het is duidelijk te zien dat de camping wat drukker wordt. Hierna gaan we niet al te laat op bed, de gebroken nacht begint zich te laten voelen. Ik heb een extra dekbed geleend, hopelijk blijft het dan wat warmer in de tent.

 

[Inbox4me]

Dag 5, 5 juni. IoM - training

Eindelijk een keer lekker geslapen, dus zijn we pas na 10en uit de tent Wederom ontbijt halen in Ramsey, om daarna een rondje te gaan doen. De Mountain lijkt mistig en grijs, maar het valt uiteindelijk mee. Hierna bezoeken we een t-shirt shop en de paddock in Douglas. Leuk om de merchandise te bekijken, en de stands van de rijders. Ook de sidecars zijn het bezichtigen waard!

Relentless paddock

’s Middags relaxen we op de camping, om daarna de training in Kirk Michael te volgen. We zitten op een recht stuk midden in Kirk Michael, waarbij we in de verte de haakse rechter kunnen zien bij het begin van het dorp. De coureurs komen hier hard voorbij, waarna ze al evensnel weer uit beeld zijn, hoewel je ze nog wel kunt horen opschakelen. Na de training drinken we met een paar Engelsen een biertje in de gezamelijke ruimte en wisselen we (sterke ) verhalen uit.

Nadat de Engelsen op bed gaan komen een aantal Nederlanders die ook op de camping staan nog een biertje drinken, waardoor het uiteindelijk niet al te vroeg meer is... Helaas waait het hard en regent het behoorlijk als ik uiteindelijk mijn tent opzoek.

 

[Inbox4me]

Dag 6, 6 juni. IoM – raceday (of toch niet?)

Deze nacht was het weer bizar koud in mijn tent: later blijkt dat ik stromend water in m’n tent heb. Door de harde wind lekt het binnendoek door, wat opgenomen wordt door mijn luchtbed. ‘Heerlijk’ koel en een deel van mijn kleding en spullen is ook vochtig geworden... Het andere slechte nieuws is dat vanwege de weersomstandigheden de races worden afgelast: het zou vandaag eindelijk raceday zijn! Uiteindelijk maar in regenpak gehesen en in de stromende regen ontbijt gehaald in Ramsey.

Hier koop ik ook gelijk een isolatiematje voor in de tent. Het valt alleen nog niet mee om dat ding mee te krijgen op de motor, uiteindelijk steek ik hem maar gewoon onder mijn regenpak met als gevolg dat ik moeite moet doen om bij mijn stuur te kunnen .

In Kirk Michael zit een oldtimer museum, met prachtig gerestaureerde motoren. Typisch: onder elke motor staat een olieopvangbakje. Via RadioTT horen we dat de races voor zondag ook zijn afgelast, balen. We besluiten met de bus naar Peel, een vissersstadje, te gaan. De route is prachtig: een slingerend heuvelachtig kustweggetje. In Peel eten we in één van de plaatselijke Inn’s en drinken we een biertje. De restaurants en pubs zien er wat anders uit dan we in Nederland gewend zijn: zo ligt er bijna overal oud tapijt, maar dat heeft juist zijn charme. Terug op de camping zoeken we onze tent op, en hopen we op beter weer.

Onderweg naar het IoM – dik 20% hellingspercentage

 

[Inbox4me]

Dag 7, 7 juni. IoM – mad sunday

Na een ontbijtje in Ramsey besluiten we de sprintraces op te zoeken. Dit vindt plaats op de boulevard in Ramsey, en er is al aardig wat publiek. Voor 35 pond mag je onbeperkt meedoen, iets wat één van ‘onze’ Nederlanders van de camping ook besluit te doen met zijn nieuwe V-max. Hij doet het best aardig, maar dé sprint van de dag wordt neergezet door een local met een verlengde Hayabusa mét turbo. Ondanks een sterk driftende achterkant weet hij de beste tijd met ruim een seconde te verbeteren. Indrukwekkend! Sommige deelnemers komen amper met hun voorwiel aan de grond.

Purple Helmets

Na de races besluiten we een rondje te doen, maar de Mountain is dicht vanwege een ongeluk. Later horen we dat er maar liefst 8 ongelukken zijn gebeurd op deze dag. Eén van de meest indrukwekkende ‘getuigen’ is een zwart slipspoor rechtdoor in een blinde bocht, met een redelijk aflopend terrein erachter. Bizar... Het is zo druk op de weg dat we bijna in collonne naar Peel rijden, waar we de Purple Helmets willen zien en een spectaculaire trial-demonstratie op het programma staat.

Er is ook livemuziek en er zijn veel mensen op de boulevard, wat erg gezellig is. We besluiten aan het einde van de middag nog een rondje Mountain te doen: de Mountain is weliswaar open maar het is nog steeds erg druk. Bij de Bungalow stoppen we even, en de weg wordt kort gesloten vanwege een ongeluk. We maken het rondje af en rijden naar de camping. Het waait voor de verandering weer eens, en goed ook.

 

[Inbox4me]

Dag 8, 8 juni. IoM – raceday 1!

Eindelijk, na het deels verregende weekend, is het dan zover: RACEDAY!

De 1e race is de Dainese Superbikes. We besluiten deze bij de camping te kijken: de berm ziet er ideaal uit om ons kampeerstoeltje neer te zetten. Eerst nog even snel ontbijt halen in Peel (vervelend, eerst wat slingerende backroads en dan weer die slingerende kustweg langs) en dan een plekje claimen. Omdat de wegen een goed uurtje van tevoren dichtgaan én je een goede plek wilt hebben moet je wel vroeg aanwezig zijn. Om de tijd te verdrijven luisteren we naar Radio TT, en dan is het eindelijk zo ver: de eerste coureurs komen voorbij vliegen. Fantastisch gezicht, en ook erg gaaf om de verschillende stijlen in de bocht te zien. Ook super hoe dicht we op de actie zitten: nog geen twee meter!

John McGuiness wint uiteindelijk, waarna Rossi en Agostini een PR-lap komen doen. Net in de bocht trekt hij een gigantische wheely, iets wat hij naar ik later begreep zo’n beetje overal doet waar het enigszins mogelijk is. Hierna zijn de sidecars aan de beurt: ook erg gaaf om te zien! En wat een geweld ook. Eén van de marshalls op de camping weet ons te vertellen dat wanneer de bakkenist na een wedstrijd geen bloed plast, hij niet zijn best heeft gedaan... Of het waar is weet ik niet, maar het is in elk geval een goed verhaal

Na de races en nadat de weg weer open is gegaan besluiten we wat boodschappen en een rondje over het circuit te doen. Helaas is het stuk van de Mountaincourse dicht vanwege een ongeluk. What else is new...

Dan maar omgedraaid en in tegengestelde richting naar de camping. Na het eten drinken we een biertje en wisselen we ervaringen uit met een aantal Engelse campinggasten, waaronder een marshall. Leuk om uit de 1e hand verhalen te horen. Morgen weer vroeg, dus we gaan niet al te laat op bed.

 

[Inbox4me]

Dag 9, 9 juni. IoM – raceday 2!

Vandaag besluiten we, op advies van ‘onze’ marshall, bij Cronk-y-voddy te gaan kijken. Bij de eerste coureurs in de Relentless Supersport race blijkt al waarom dit een spectaculair punt is: de coureurs komen behoorlijk los met het voorwiel, waarna bij de landing de voorkant vaak erg onstabiel wordt. We hebben een mooi plekje in het zonnetje, dus we vermaken ons prima. Jammer dat Bruce Anstey in de laatste ronde uitvalt, winst voor Suzuki zou welkom zijn (ik ben verder niet partijdig). Hutchinson wordt uiteindelijk de winnaar.

Cronk-y-Voddy

Opvallend is dat de prestaties van de supersports zo dicht bij die van de superbikes liggen: de supersports zijn maar 6 mijl per uur langzamer... Wat ook opvalt is het geluid van de nieuwe R1’s waar de travelling marshalls op voorbij komen: heel apart om dat te horen. Helaas horen we later dat één van de marshalls bij Keppel Gate hard is gecrasht. Later in de week blijkt dat het niet levensbedreigend is, maar wel ernstig...

Tussen de races door verkassen we naar Douglas: via de backroads gaan we naar Peel en vinden uiteindelijk een plekje bij Baddan Bridge. Dit zit vlak na de start: de 1e ronde van de Royal London Superstock race komen de coureurs dan ook relatief rustig voorbij; het 2e rondje zijn de banden warm en wordt er dan ook op het scherpst van de snede gereden. Hutchinson pakt de dubbel uiteindelijk. Na de races zoeken we een restaurantje, en belanden bij een Italiaans restaurant. Halverwege de (heerlijke) lasagne horen we doffe dreunen en vliegtuigen die laag overvliegen. Shit, vergeten: de Red Arrows van de RAF voeren een show op bij de boulevard. Uiteindelijk kunnen we nog een minuutje of vijf genieten: wat een stunts, wat een spectakel en wat dicht bij het publiek. Erg indrukwekkend.

Het is druk op de terugweg, en zoals vaker zie je daarom dat de twee rijstroken optimaal worden benut: naast elke rij auto’s rijdt een rij motoren

 

[Inbox4me]

Dag 10, 10 juni. IoM – raceday 3!

Omdat het weer roet in het eten gooide is dit de 3e opeenvolgende dag dat er races zijn. Normaal gesproken zit er een rustdag tussen elke racedag, maar nu niet. Dit betekend een aanslag op de coureurs, maar ook op hun mechaniciëns.

Vandaag staat de Relentless Supersport race 2 op het programma. We besluiten op de Mountain te gaan kijken: via een schitterend slingerend en smal weggetje komen we ongeveer bij de Bungalow uit. Uiteindelijk besluiten we bij Duke’s Bends te gaan kijken: een vrijwel haakse hogesnelheidsbocht. Op de weg hiernaar toe komen we ook langs Keppel Gate, de plek waar één van de travelling marshalls gecrasht is met 130 mijl per uur. Daar wil je er echt niet afgaan met die snelheid...

Voor vandaag hadden we ook Glenn Helen overwogen om te kijken, maar het blijkt daar nu te regenen en te hagelen (!!). Gevolg is dat de wedstrijd uiteindelijk 3 uur en een kwartier later van start gaat. Uit verveling en lamlendigheid beklimmen we de heuvel achter ons, wat met volledige motorkleding net wat minder makkelijk gaat dan wanneer je ervoor gekleed bent

Het is een spannende race, waarbij Michael Dunlop uiteindelijk wint. Helaas betekend de vertraging en het schema van de dag dat we bijna 12 uren op onze plek moeten blijven (de weg blijft logischerwijs dicht). Aangezien we geen van beiden daar zin in hebben, informeren we of het weggetje waarlangs enkele locals met offroads omhoog zijn gekomen begaanbaar is met supersports. Als locals beginnen te lachen bij zo’n vraag weet je dat je goed zit. Not...

Aangezien we écht geen zin hebben zo lang op de Mountain te staan en we eigenwijs zijn wagen we het er toch op. Het lukt uiteindelijk, maar wat een helse tocht. 4 kilometer lang met losliggende stenen: bloed zweet en tranen. Oh wacht, alleen zweet... Zie de foto voor een impressie:

...

Halverwege kwam ik de toeslider van Chielmi nog tegen: zelfs onze laarzen zijn niet bestand tegen dit soort weggetjes

Uiteindelijk bereiken we het asfalt, waarna we dik een uur nodig hebben om het crossing point te kunnen bereiken waar we het circuit over kunnen steken en naar de camping te komen. Het laatste stuk gaat over een piepklein weggetje dwars door de bergen om uiteindelijk de camping te bereiken. Hemelsbreed gezien zitten we misschien 5 a 10 kilometer verder dan Duke’s Bends, het punt dat we 2 uur daarvoor hebben verlaten (...).

De sidecarrace die we willen volgen bij de camping wordt al snel afgebroken, omdat het zijspan van Nick Crowe en Mark Cox over een konijn rijdt, vastslaat en zwaar crasht en in brand vliegt. Aangezien Crowe een vriend van het eigenaarsechtpaar van de camping is zijn ze ongerust, maar uiteindelijk komen de coureurs er vanaf met botbreuken. Wel ernstig, maar niet levensbedreigend. Wat een dag!

 

[Inbox4me]

Dag 11, 11 juni. IoM – rustdag

Vandaag geen races, en dat betekend dat we voor vandaag zelf een ‘programma’ kunnen vaststellen. We staan vroeg op om een rondje circuit te doen. De Nederlanders die bij ons op de camping staan zijn om 5:30 opgestaan om een rondje te doen, zodat het lekker rustig zou zijn. Rustig was het, maar het is ook vakantie en daar hoort 5:30 opstaan voor ons niet bij

Gelukkig is het om 8 uur ook nog erg rustig en zit het tempo er goed in. Het blijft een adrenalinekick om vol accelererend de Mountain omhoog te rijden! (diegenen die op Man zijn geweest weten ongetwijfeld wat ik bedoel ) Na het 1e rondje halen we ontbijt in Ramsey, om gelijk nog een rondje te doen. Hierna rijden we naar het zuidelijkse deel van Man: via Castletown, Port Erin belanden we op Niarbyl. Helaas heeft Chielmi zijn fototoestel niet mee, maar wát een uitzicht: de kliffen die hier vrij steil zijn, de zee die er tegenaan golft en de groene golvende weiden... Prachtig! Hier een fotootje van mijn telefoon:

Niarbyl: schitterend

Hierna rijden we terug naar de camping, om even te relaxen in het zonnetje. Mijn zonnebril is stuk, dus ik ga op zoek naar een opticien in Ramsey. Chielmi wacht bij de motoren, en praat met een Engelsman die al 60 jaar lang de TT bezoekt! Hierna doen we ons derde rondje van de dag, wat wederom erg lekker gaat.

Er zit op sommige plekken zowaar publiek, wat de gelijkenis met de Nürburgring (aka Nordschleife) erg treffend maakt. We gaan ook nog een keer naar het paddock in Douglas, waar we de kans krijgen op de beroemde grandstand te kijken. Na het eten doen we nog een rondje, maar nu is het merkbaar drukker. De laagstaande zon die met name op de Mountain in je gezicht schijnt maakt het er ook niet prettiger op. Omdat het zo druk is rijden we het laatste stuk naar de camping continue tussen andere motorrijders. Na een douche nog een biertje en onze ‘zonden’ overdenken: vier rondjes Isle of Man circuit op één dag, heerlijk

 

[Inbox4me]

Dag 12, 12 juni. IoM – raceday (Senior TT)

Omdat we vandaag ook vertrekken en we niet het risico willen lopen de boot te missen zoeken we een plekje waar we goed kunnen kijken, maar ook via de backroads eventueel via een crossing point bij de camping kunnen komen. We gaan uiteindelijk naar Sulby Bridge: hier komen de coureurs bijna volgas aan in de zes en moeten dan flink terugschakelen om de haakse rechterbocht te nemen. De wedstrijd wordt uitgesteld vanwege regen (same old same old...).

Als uiteindelijk de race toch start is het gelijk spektakel: de coureurs remmen zo hard dat de achterkant loskomt, begint te zwabberen of dat ze zwarte sporen met de achterband trekken. Erg gaaf, mede omdat we er zo dicht bij zitten: we zitten letterlijk in de berm en de coureurs komen op nog geen 2 meter voorbij!

McGuinness begint goed en zet een nieuw ronderecord neer – vanuit een staande start! Het wordt een spannende race, met veel uitvallers. Guy Martin, McGuinness (gebroken ketting) en Hutchinson (crash, of ‘spill’ zoals de commentators op TT radio zo eufemistisch zeggen) vallen allemaal uit. Steve Plater wint uiteindelijk de Pokerstars Senior TT, met lokale held Cummins als 2e. Nét na de finish begint het op het eerste deel van het circuit opnieuw te regenen: wat een timing.

Remmen – let op de voorvering

Wij gaan, zodra de weg weer open is, terug naar de camping om onze spullen in te pakken. Hierna gaan we naar Peel voor fish & chips. De fish wordt ter plekke door het beslag gehaald en gefrituurd: heerlijk! Daarna rijden we naar Douglas, waar we moeten wachten tot we mogen inchecken.

In de wachtruimte zit een motorrijder met een banjo, welke aanstekelijke liedjes begint te spelen waardoor uiteindelijk bijna de hele hal (vol met ruige motorrijders) mee zit te klappen Uiteindelijk mogen we inchecken op de Mannannan, de nieuwste aanwinst van the Steam Packet company.

 

[Inbox4me]

Dag 13, 13 juni. IoM – Engeland

Overal liggen motorrijders languit om te proberen te slapen: op stoelen, op de grond, eigenlijk in elk vrij hoekje. Wij zitten pal naast de bioscoop, dus voor ons wordt slapen wat lastiger. Dan maar meekijken met beelden van andere stratenraces.

Uiteindelijk komen we om 2:15 aan in Heysham. In het ruim start een ongeduld vast zijn motor: helaas volgen veel andere motorrijders dit voorbeeld. Het duurt nog een minuut of 10 voordat we het ruim uit kunnen, dus we staan lekker uitlaatgassen in te ademen Goedemorgen! We claimen een plekje in de aankomsthal om te slapen, maar helaas worden we hier na 5 minuten al uitgezet omdat het personeel de aankomsthal gaat sluiten. Daar sta je dan om een uur of 3 midden in de nacht en géén slaapplek. Bij de hotels waar we aanbellen doet niemand open – dus rijden we maar verder langs de kust.

Wel een mooi plaatje: een maanovergoten zee aan je linkerhand en de Engelse wegen die zich voor je ontvouwen in het donker. Je komt wel de meest uiteenlopende mensen tegen als je rondvraagt voor een goed hotel: van dronken Engelse toeristen tot dronken Engelse meiden die vragen of je een plekje op je motor overhebt zodat ze achterop kunnen. Eh ja, zie je die bagage? Daar pas je niet bovenop

Uiteindelijk vinden we om 4 uur ’s nachts een truckersmotel, zodat we toch wat kunnen slapen. Na een douche ’s ochtends gaan we verder en al snel rijden we in Cumbria en door de Cumbrian mountains. Wederom schitterende stuurweggetjes Rond een uur of 11 ontbijten we met een pannini en toast met scrammbled egg, en thee en koffie. Het zonnetje schijnt ook lekker dus je hoort ons niet klagen.

’s Middags zit de regen ons op de hielen, en omdat we een paar keer verkeerd rijden haalt deze ons in... Uiteindelijk komen we aan in Newcastle om in te kunnen checken. Als de motor vaststaat kunnen we naar onze vierpersoonshut, wat lekker ruim is als je met zijn 2en bent. Na een douche halen we een biertje en een broodje hamburger, om op het achterdek te kijken terwijl we Newcastle uit varen.

De sfeer op de boot is niet te vergelijken met die van het eiland Man: daar voerden ruige motorrijders de boventoon, hier zijn het voornamelijk 65 plussers die een bridgetoernooi gehad hebben. Hoezo contrast... Uiteindelijk drinken we nog een biertje in de bar en kijken we een show. De kwaliteit is wisselend, maar je komt de avond door

Uitzicht van de camping op IoM

 

[Inbox4me]

Dag 14, 14 juni. Aankomst Nederland

Omdat we zoveel ruimte hebben in onze hut hebben we best aardig geslapen, en nadat we ons klaar hebben gemaakt en de spullen gepakt staan we al snel in het ruim. Nog even wachten tot we eruit mogen en dan kunnen we door de douane. Dit gaat ook vlot, dus even tanken bij de Shell en een broodje voor het ontbijt scoren. Helaas begint het binnen een kilometer van de pomp te regenen, en heb ik al 2 flitspalen zien staan. Welkom in Nederland

De tocht zelf gaat voorspoedig, en bij Emmeloord begint het zelfs op te klaren. Zo rond half 1 ’s middags zijn we weer thuis, en kunnen we de motor afladen. Helaas zit deze motorvakantie er weer op...

Om de vakantie samen te vatten: Engeland, en het Isle of Man, zijn fantastisch om motor te rijden. Ik zou elke motorrijder aanraden om een keer naar Man te gaan en de races te ervaren (en uiteraard zelf op het circuit te rijden). De Engelsen zijn superrelaxt en toegankelijk (iig in eigen land ) en de omgeving is schitterend.
Ik wil zeker nog wel eens een keer terug!

PS: voor de liefhebbers, er is genoeg DVD materiaal mbt de races te vinden: aanrader!

Wat een verschil met Nederland...

 

[Inbox4me]

Om nog een indruk te geven van ons offroad avontuur:

 

[Chase_this]

Goed verhaal, wil er ook ooit nog is naar toe..

 

[GeSchift]

Schitterend verslag, en ook wel herkenbaar op een heeeeel aantal punten.
Dus kan ik er weinig aan toevoegen, behalve enkele andere foto's.
En uiteraard de melding dat dit zeeeeeker niet de laatste keer was voor ons op IOM ...

 

[GeSchift]

• Het "cirquit" is gaaf (knallen)
• De gewone wegen zijn gaaf (genieten)
• De voetpaden zijn gaaf (verlaten toeristisch)

Hoe dan ook;

Leueueueueke weggetjes daarzo ...

 

[GeSchift]

En als je goed je best doet, kom je op plekken waar je anders niet zo 1 2 3 komt ... (PER MOTOR).
Er vandaan is dan wel weer een hééél ander verhaal !

 

[chielmi]

Yes! Het reisverslag is af

 

[Mit46]

Leuk verhaal!

Zou ik ook zeker een keer willen doen.

 

[chielmi]

Hier nog even wat random foto's die niet in het reisverslag staan


Helemaal geen opvallend duo, 2 supersports in primaire kleuren

Foto momentje in het Lake District. Steile ( > 20%) afdaling door een schitterend dal

Ballaugh Bridge is toch wel een geweldige kijkplaats! Erg spectaculaire jumps gezien

Peel castle. In elk reisverslag hoort een foto van een kasteel

Hoezo "met je neus bovenop de actie zitten"?

De Marshals rijden op de 2009 R1. Erg gaaf geluid heeft zo'n apparaat, zelfs met standaard pijp!

De toeschouwers zitten weer vervelend ver van de actie

Inhalende zijspannen. Respect

De TTXGP. Misschien het minst spectaculair, maar dit was wel de allereerst echte race met eco-friendly motoren. Als ik later oud en grijs ben kan ik wel zeggen dat ik er bij ben geweest

Beetje jammer dat vrij veel gepannede foto's mislukt zijn. Blijft een lastige techniek. Dit is wel een aardige

Triumph Daytona 675 op de Mountain

Ja, ik weet het... Niet goed gefocussed, maar wel gave foto

Meer actie bij Sulby Bridge

Op de lens van de camera van de heli zat waarschijnlijk een dikke koek met midges en ander vliegend ongedierte. Heli moest dus even landen om met een doekje de lens schoon te maken

 

[Andre_K6]

mooi verslag ziet er goed uit

 

[xxtreme]

Mooi zeg!!!

(veel werk in gezet )