48th overleden [april 2010]

Dit valt niet te bevatten en is moeilijk te begrijpen...
Heel veel sterkte voor alle nabestaanden toegewenst en in het bijzonder de naaste familie.

Oscar
 
Poeh, das even slikken. Kende Rene niet, maar dit soort berichten hakken er wel in.

Familie en bekenden veel sterkte gewenst met het verwerken van dit verlies.
 
Rust zacht René
tragisch om zo een lid van de club/man/vriend/vader te verliezen
Enorm veel sterkte gewenst aan zijn familie en vrienden.
 
Mijn eerste MF MegaTour in 2007.

Bij de MacDonalds bij Westervoorde sloot ik me aan bij een groep MFers die ook mee deden.
Onder hen ook 48th.
Later splitste die groep zich op in 2 subgroepen en ik reed oa met 48th in dezelfde subgroep.

Ergens in Duitsland kreeg 48th pech. Zijn kogellagers van het achterwiel lagen eruit.
We vonden een garage die ermee aan de slag wilde maar het zou niet voor de volgende middag klaar zijn.
48th zijn bagage werd onder de overige MFers verdeelt en Rene ging bij mij achterop.
Was grappig zo'n lange kerel bij mij achterop maar toen we van een klein weggetje een grotere op moesten verloor ik toch even mijn evenwicht en dreigde om te vallen.
Tja en toen stak 48th even zijn benen uit en stonden we weer goed.
Ik moest er hartelijk om lachen.

Op de camping bleek dat mijn ketting te slap stond (eigenlijk was hij versleten).
En 48th natuurlijk even sleutelen aan mijn fiets.
IK heb er nog foto's van.

Op de laatste dag terug naar NL reed ik het laatste stuk alleen met hem.
Kreeg ik wat les in de fijne kneepjes van het formatie rijden.

Mijn warme herinneringen aan een fijne man.
Ik moest het even kwijt.
Ik merk gewoon aan mijzelf dat ik toch wel aangeslagen ben door het verlies.

Rene.........................Bedankt.
 
Laatst bewerkt:
Mijn eerste MFMM in 2007.

Bij de MacDonalds bij Westervoorde sloot ik me aan bij een groep MFers die ook mee deden.
Onder hen ook 48th.
Later splitste die groep zich op in 2 subgroepen en ik reed oa met 48th in dezelfde subgroep.

Ergens in Duitsland kreeg 48th pech. Zijn kogellagers van het achterwiel lagen eruit.
We vonden een garage die ermee aan de slag wilde maar het zou niet voor de volgende middag klaar zijn.
48th zijn bagage werd onder de overige MFers verdeelt en Rene ging bij mij achterop.
Was grappig zo'n lange kerel bij mij achterop maar toen we van een klein weggetje een grotere op moesten verloor ik toch even mijn evenwicht en dreigde om te vallen.
Tja en toen stak 48th even zijn benen uit en stonden we weer goed.
Ik moest er hartelijk om lachen.

Op de camping bleek dat mijn ketting te slap stond (eigenlijk was hij versleten).
En 48th natuurlijk even sleutelen aan mijn fiets.
IK heb er nog foto's van.

Op de laatste dag terug naar NL reed ik het laatste stuk alleen met hem.
Kreeg ik wat les in de fijne kneepjes van het formatie rijden.

Mijn warme herinneringen aan een fijne man.
Ik moest het even kwijt.
Ik merk gewoon aan mijzelf dat ik toch wel aangeslagen ben door het verlies.

Rene.........................Bedankt.

Geweldig, deze anekdote hebben we vorige week woensdag hier thuis op de bank met René nog besproken!

En inderdaad; mensen de fijne kneepjes bij leren, hij genoot ervan!
Hij zat hier vol trots te vertellen dat hij weer een nieuwe protogée had gevonden, dat dat was wat het voor hem zo mooi maakte, het zorgzame dat hij daarin had.

Dank Outdoorman voor je treffende stukje, ik herinner me dezelfde fijne man als jij en het doet pijn te weten dat hij er niet meer is.

R.I.P. René
 
Laatst bewerkt:
Geweldig, deze anekdote hebben we vorige week woensdag hier thuis op de bank met René nog besproken!

En inderdaad; mensen de fijne kneepjes bij leren, hij genoot ervan!
Hij zat hier vol trots te vertellen dat hij weer een nieuwe protogée had gevonden, dat dat was wat het voor hem zo mooi maakte, het zorgzame dat hij daarin had.

Dank Outdoorman voor je treffende stukje, ik herinner me dezelfde fijne man als jij en het doet pijn te weten dat hij er niet meer is.

R.I.P. René
Ik weet niet hoe het komt, ik weet niet waarom het zo is, de goeden gaan altijd het eerste.

Ik kende René niet persoonlijk, maar als ik alle verhalen zo lees dan weet ik dat een heel bijzonder mens er niet meer is. Mijn volgende rit wordt er dan ook een met de buddystepjes omlaag en in een aangepaste "lost man formation" met mijn motormaatjes...
 
Rene, ik heb vorig jaar met je samen mogen werken en vond je een fijne collega met een passie voor motorrijden. Rust zacht...
 
Terug
Bovenaan Onderaan