Oostenrijk 2018

[Wernerrrw]

Ik lees al een tijdje mee op het forum, ook al wel eens wat gereageerd op met name de Morini-afdeling. Om niet de hele tijd alleen maar met werk bezig te zijn, gun ik mezelf af en toe een momentje om ‘hier’ een reisverslag te lezen. Best wel heel leuk en ik hoop dat het voor ons allemaal snel weer mogelijk is op vakantie te kunnen!

Deze van mij dateert van september 2018, dus ik weet niet meer op de kilometer nauwkeurig wat ik heb gedaan, maar omdat ik het verhaal al meerdere keren heb verteld en nog de nodige foto’s heb bewaard, kan ik het redelijk terughalen. Omdat ik zelf best wel wat lol haal uit het lezen van de verslagen en nu toch weinig direct contact heb met collega’s, hoop ik dat ik een aantal hier ook wat lol kan doen met een verslagje van mijn kant.

De reden en het doel
Mijn vader en zusjes zijn voor een goed doel een aantal keren de Galabier op gefietst. Bij velen hier denk ik wel bekend. Ze kwamen elke keer erg enthousiast terug en ik heb begin 2018 dan ook aangegeven dat ik tóch ook een keer mee ging. Echter niet meer voor hetzelfde goede doel en ook niet op dezelfde locatie… De ‘nieuwe’ locatie is de Silvretta-Hochalpenstraße, wat ik overigens niet heel erg vind: in 2016 ben ik al over de Galabier gereden en in Oostenrijk ben ik nog niet eerder geweest.

Het idee was voor mij direct al om dit uitstapje te combineren met een kleine vakantie met de motor. Mijn ouders en zusjes gingen die kant op met de auto, dus konden daarom ook mijn racefiets meenemen. Zo kon ik gemakkelijk zelf met de motor die kant op. Kon minder dus.

Planning
In juli heb ik met mijn Moto Morini Corsaro een 5-daagse trip gemaakt, had wat langer gemogen, maar de bobine gaf het op. Het plan was om ook met de Morini naar Oostenrijk te gaan, maar op het moment dat ik terugkwam, ging de motorzaak dicht om weer open te gaan op het moment ik weg zou moeten. Goede timing.

Ik heb getwijfeld om dan toch maar met de auto heen te gaan, maar gezien ik in juli ook al minder lang weg ben geweest wilde ik toch graag met de motor. Zo ben ik wat gaan zoeken naar de mogelijkheden om een motor te huren en kwam ik uit bij een Ducati Multistrada 1200S. Viel me heel erg mee qua huurprijs en ik wilde graag eens proberen waarom dit soort motoren nou zo populair zijn. Ergens had ik dit vrij eenvoudige rekensommetje al wel eens gemaakt en al eens een proefritje gemaakt en wist ik het antwoord ook wel. Desalniettemin leek me dit niet verkeerd en bovendien een goed excuus.

Routes maken vind ik sowieso leuk, dus dit heb ik op voorhand allemaal al gedaan. Het fietsen zou op de zaterdag plaatsvinden, vrijdags zou iedereen er al zijn en een eventuele verkenning per fiets gedaan worden. Ik wilde daarom woensdagochtend vertrekken en donderdagavond aankomen. Dan vrijdags fietsen en nog een rondje in de omgeving doen, zaterdag nog een keer fietsen en dan ’s middags weer op de motor om weer aan de terugweg te beginnen. Maandagavond zou ik terug moeten zijn, zodat ik dinsdagochtend de motor weer in kon leveren.

Voor het plannen van de route wilde ik graag nog weer een keer langs Schaffhausen voor de watervallen en ik kwam toch in de buurt van Italië, dus wilde ik ook de Stelvio doen. De rest maakte me niet gek veel uit, als er maar wat bochten zouden zijn. In Schaffhausen ben ik 10 jaar geleden al eens geweest met mijn vader, toen alleen met de zijspan aangezien ik nog geen motorrijbewijs had (en ook niet kon hebben gezien mijn leeftijd op dat moment).

Dinsdag 4 september
Ik werkte in 2018 op ongeveer 300 meter van de motorzaak waar de Multistrada stond. Ik ben ’s ochtends naar het werk gebracht, motorkleding mee en om 17:00 ben ik die kant opgelopen. Voorafgaand heb ik gevraagd of de banden vervangen konden worden, omdat deze al een aardig eind versleten waren en ik wel iets meer ging rijden dan een paar rondjes om de spreekwoordelijke kerk. Zo vertrok ik rond 17:30 richting huis en kon ik de banden nog wat inrijden.

Aangezien ik alles altijd al ruim op tijd geregeld heb, moest ik ’s avonds de TomTom nog op de motor aansluiten en m’n tas nog pakken. Rond 21:00 had ik dit klaar en heb ik nog even snel een rondje gereden.

 

[Wernerrrw]

Woensdag 5 september
Omstreeks 9:00 helemaal klaar om te vertrekken. Het eerste stukje (450km) snelweg pakken om wat meters te maken. Aangezien ik redelijk wat wil zien in een beperkte tijd, is dit de gemakkelijkste oplossing. Zodra ik de autoweg naast het dorp opdraai probeer ik wat knopjes op het stuur uit en zo kom ik erachter dat de Multi ook cruisecontrol heeft. Misschien wat beter op moeten letten tijdens de uitleg die ik gistermiddag heb gekregen…? Zodra ik de Autobahn op kan, kan het gas ook wat verder open en merk ik dat het met de cruisecontrol op 170km/h (op de teller) achter het ruitje prima is uit te houden. Zo schiet het in ieder geval lekker op met kilometers maken en kan ik ook wat sneller de snelweg af! Na een uurtje of 2 en zo’n 250 gereden kilometers geeft het dashboard aan dat er binnenkort getankt moet worden en zo zoek ik naast de Autobahn, ergens bij Duisburg, een pompstation op. Even een broodje, wat water en m’n benen wat strekken. Daarna weer snel verder. Dit herhaalt zich zo’n 2 uur later nogmaals, net voorbij Frankfurt, maar dit is ook het moment dat ik van de snelweg af kan.

Dat snelwegrijden vind ik echt niks aan, dus lekker dat het bochtige gedeelte nu eindelijk kan beginnen. Van Darmstadt binnendoor naar Heidelberg en door naar Karlsruhe. Nog niet heel veel aan, maar in ieder geval een stuk beter dan de Autobahn. De Multi went erg snel en het voelt of ik ‘m al veel langer in ‘bezit’ heb. Vanaf Ettlingen begint het leuker te worden. Ik rij richting Baden-Baden en vanaf daar richting Seebach. De Duc komt ook steeds beter in zijn element en de banden zijn nu ook naar de zijkanten lekker ingereden. Na een uurtje of twee stop ik. Ik weet niet precies waar dit is geweest, maar nog wel dat ik heel veel zin in wat eten had. Na wat gegeten te hebben, m’n maag is niet bijzonder groot dus dit duurt doorgaans niet heel lang, rij ik weer verder. Na weer een uur gereden te hebben moet ik weer tanken. Bij het starten van de motor geeft de TomTom een zwart beeld. Dood. Althans dat dacht ik. Ik probeer ‘m opnieuw op te starten wanneer ik ‘m uit de houder hebt gehaald, dit lukt, maar valt dan weer uit. Batterij leeg want stekkertje van de TomTom niet aangesloten. Lekker handig. Dit nu maar wel gedaan en de TomTom werkt weer. Ik vermoed dat dit bij Schonwald im Schwarzwald is geweest.

Vanaf daar zak ik verder naar beneden richting Eisenbach. Inmiddels ben ik de snelweg helemaal vergeten, maar het is dan ook al 17:00 geweest. Ik had me voorgenomen om uit te komen in Ühlingen-Birkendorf en dat is volgens de navigatie nog zo’n 70km. Ik vermoed dat dat toch nog wel moet gaan lukken in zo’n anderhalf uur. Ik zoek via de app van Booking.com een hotel daar in de buurt en bel deze op. Ze hebben nog wel een kamertje, dus ik ben welkom. Ik vervolg mijn weg. Op een gegeven moment rij ik van Grafenhausen richting Bonndorf im Schwarzwald, maar sla net daarvoor rechtsaf. Vanaf Grafenhausen rijd ik achter twee mensen uit Zwitserland; eentje op een splinternieuwe Panigale V4 en de ander op een MV Agusta F4. De mannen rijden lekker door en op het moment we rechtaf slaan richting Ühlingen-Birkendorf gebaart de man op de MV aan zijn metgezel op de Panigale voor te gaan. Ook ik krijg dat gebaar.

Na een paar 100 meter begrijp ik waarom: dit is praktisch een circuit. Perfect asfalt en enorm mooie bochten. De man op de Panigale trekt ‘m op de rechte stukken wat verder door dan ik, maar remt iets rustiger en bocht-uit zit ik er weer mooi achter. Op een gegeven moment hoor ik het geschraap van voetsteps over het asfalt. Ik vermoed dat dit de maximale grondspeling van de Multi betreft. Twee bochten later merk ik dat de voorband het maximale gripniveau wel heeft bereikt en doe ik het maar wat rustiger aan. Als we het circuit verlaten hebben, gebaard de man op zijn Panigale om nog een keer terug te gaan. Ik vind het zo wel mooi geweest, het kan de terugweg alleen maar gekker gaan en ik heb weinig zin om mezelf, maar ook de motor kapot te rijden. Ik praat kort met hem, totdat z’n maat op de MV er ook aankomt. Ze komen net over de grens van Duitsland en Zwitserland en sluiten een lekker dagje sturen vaak met deze weg af. Hij had de Panigale net een maandje en vond het een geweldige fiets. Ik wens ze nog een fijne avond en zet aan voor de laatste paar kilometer naar het hotel.

Bij het hotel eet ik uiteraard nog wat, app ik nog met wat vrienden en kijk nog twee afleveringen van een serie. Rond een uurtje of 11 ga ik slapen, morgen via de Stelvio naar de Silvretta, leuk dagje in het vooruitzicht, maar het lijkt me verstandig hier wel enigszins uitgerust aan te beginnen.


Morgen ga ik weer verder mocht hier animo voor zijn.

 

[pigmaat]

Nou ik hoop zeker dat je verder gaat, en bent gegaan

 

[Rucarodi]

Leest lekker weg, dus kom maar op met de rest..

 

[LockOn]

Animo!

 

[Wernerrrw]

Bedankt voor de reacties! Ik ga kijken of het lukt nog 1 of 2 dagen te uit te typen

 

[maarten1973]

Leuk man. Goed initiatief, wordt gewaardeerd.

 

[mean-machine]

Jazeker leuk om te lezen.

Jammer alleen van de foto's van een mooie motorfiets met zo'n raar stuk plastic op de achterband.
Ze zeggen dat het een (NEP-?)spatbord is.
Dat is het eerste wat ik er DIRECT af zou schroeven. Het ziet er absoluut niet uit!

 

[Wernerrrw]

Jazeker leuk om te lezen.

Jammer alleen van de foto's van een mooie motorfiets met zo'n raar stuk plastic op de achterband.
Ze zeggen dat het een (NEP-?)spatbord is.
Dat is het eerste wat ik er DIRECT af zou schroeven. Het ziet er absoluut niet uit!

Je zou inderdaad zeggen dat ze daar toch wel iets beters voor hadden kunnen verzinnen.. Qua functie zal het iets doen, maar niet heel veel. Ook nu was m'n rugtas na een regenbui gewoon vies.

 

[Wernerrrw]

Ik was vanochtend vrij, dus de donderdag hierbij ook. Bedankt voor de berichten, leuk om te lezen

Donderdag 6 september
Omstreeks 8:30 zit ik aan het ontbijt ‘naast’ mijn motor. Ik/zij zit echter aan de verkeerde kant van het glas. Ik doe dit redelijk op mijn gemak, ik heb m’n spullen al in mijn tas zitten, dus ik kan zo weg. Om 9:00 check ik uit en loop ik naar de motor. Ik raak bij de motor aan de praat met een Oostenrijker die hier samen met zijn vrouw is, maar vanochtend zelf nog een rondje kan rijden met de motor. Was best gezellig, want het is tegen 9:45 als ik vertrek.

Bij Stühlingen ga ik de grens over naar Zwitserland, ik wil vanochtend namelijk nog even langs de Rheinfall. Het leuke is dat ik hier dus 10 jaar geleden ook al eens ben geweest en er toen een Nederlander op een Multistrada (oude type) naast ons geparkeerd had en ik er nu zelf ben met een Multistrada. Je hebt er niks aan, maar ik vind het wel leuk. Ik rij binnendoor die kant op en kom een stukje onverhard tegen. Er zit een Enduro stand op de Multi, maar ik vermoed dat (helemaal nu ik de nodige reisverhalen heb gelezen) dit wat teveel van het goede is en ik het prima af kan met de Sport stand. Vermoeden was goed, zo vaak doe ik het ook niet, dus zo gek hoeft het ook niet… Na een paar kilometer kom ik weer op het verharde uit en rij ik door naar Schaffhausen. De laatste keer dat ik hier was, was het behoorlijk druk. Vandaag zijn er ook wel de nodige mensen, maar dit valt me op zich best nog mee. Ik ben van de parkeerplek tot bovenaan de waterval gelopen en weer terug. Paar foto’s, nog snel een flesje water leegdrinken en weer verder.

Vanaf Schaffhausen rijd ik semi-binnendoor richting Frauenfeld, maar voordat ik daar ben sla ik af richting Gachnang en van daaruit naar Thurbenthal. Van daaruit rijd ik westerlijk tot aan ongeveer Flawil en ga dan richting het zuiden. Van daaruit heb ik zoveel mogelijk wegen met bochten aangevinkt. De foto’s die bijgevoegd zijn, staan in chronologische volgorde, ik weet alleen niet meer precies waar wat is. Vanaf Urnäsch rijd ik richting Nesslau-Krummenau en vervolgens richting Lichtenstein. Daar wil ik ook even doorheen om af te kunnen vinken. Zo doe ik in een paar dagen toch nog een aantal landen(landjes) aan. Wanneer ik Lichtenstein weer uit ben (3x knipperen?) zet ik koers richting Davos. Dit ligt ongeveer ter hoogte van waar ik vanavond uit wil komen. Alleen dan aan de andere kant van de grens.

Het asfalt is in Zwitserland bijzonder goed en ook de wegen met bijbehorende bochten zorgen voor het nodige plezier. Meerdere malen denk ik: ‘na deze bocht stop ik écht om een foto te maken.’ Waarna er zowel in mijn zicht als op de TomTom weer een aantal heerlijke bochten zich aandienen. Daarnaast raak ik ook onder de indruk van de Ducati. Ik had verwacht dat het gewicht toch veel duidelijker merkbaar zou zijn. Je merkt het natuurlijk wel en hij is absoluut zwaarder dan m’n Morini, maar toch zit z’n gewicht ‘m niet heel erg in de weg. Enige puntje is wel, en hierover had ik ook al wel eens gelezen, dat er rond de 3500-4200tpm ongeveer een lichte dip zit. Ik had verwacht dat dit van die ‘testbankverhalen’ zouden zijn en je hier in de praktijk toch niks van zou merken. Ik rij nooit zo heel hoogtoerig, dus een het toerengebied waar ik veel kom ligt tussen de 3000-4500tpm. Maar dat terzijde: je went er snel genoeg aan en als het moet heb je een oplossing heel dichtbij: je rechterhand/pols. Mijn lol werd er absoluut niet minder om!

Ik vind het vanaf hier, Davos, echt heel mooi worden en geniet ook volop van de omgeving. Ik rijd verder door naar beneden, want ik wil via de Umbrailpass de grens over naar de Stelvio. Richting het kleine dorpje Tschierv kom ik achter een Lamborghini Huracán te zitten. We halen een tweetal auto’s in en een camper. Het asfalt is ook hier erg goed en die bestuurder van de Lamborghini heeft er zin in en laat graag zien dat hij de auto heel aardig onder controle heeft. Je ziet de auto met vlagen op zoek zijn naar grip en de V10 laat zich van zijn beste kant horen. In Tschierv aangekomen moet ik nodig stoppen voor brandstof. Zowel de Duc als ik hebben wel zin in wat. Na een kwartiertje stap ik weer op en zet aan richting de Umbrailpass en vervolgens de Stelvio.

Er hangt bij het aanrijden van de Umbrailpass veel bewolking rondom het gebergte. Ik hoop niet dat het gaat regenen, want uit voorgaande vakanties weet ik dat een kevlarspijkerbroek en een leren jas niet direct heel waterdicht zijn. Desalniettemin heb ik hier niet van geleerd en heb weer eens geen regenkleding bij mijn bagage gestopt. Benieuwd of ik hier nog eens van ga leren. Naarmate ik hoger kom word het bewolkter, maar ook steeds mooier. Ik stop nooit heel vaak, omdat ik het eigenlijk het lekkerste vind om gewoon te rijden en de omgeving in me op te nemen. Als het écht mooi wordt stop ik uiteindelijk vaak wel. De laatste paar kilometer betrap ik mezelf er op dat ik al een paar keer stil heb gestaan.

Van de Umbrail rijd ik naar de Stelvio, waar het nóg bewolkter is. Het zicht bovenop is enkele tientallen meters, maar het is vooralsnog droog. Scheelt dat toch weer. Na wat hoogtemeters te hebben verloren zie ik dat het wolkendek minder dik wordt en zie ik zowaar de beroemde haarspeldbochten van de Stelvio. Veel leuker in het echt dan de vele filmpjes en foto’s die ik heb gezien. Vanwege de tijd van het jaar en het weer is het best wel rustig. Ik kan met een lekker tempo naar beneden en stop twee keer voor een fotootje. Ik vind het leuk dat ik erover heen ben geweest, maar het is, vind ik, meer de naam dan dat hij echt heel leuk is om te rijden. Desalniettemin kan ik ‘m wel afvinken en was het zeker leuk om te rijden. Het is tegen 17:10 als ik beneden aankom. Tijd gaat toch wat sneller dan ik had gehoopt.

Ik passer tussen Reschen en Nauders de grens richting Oostenrijk. Ik wil uitkomen in Gaschurn vanavond, daar is of komt de rest van de fietsers en wandelaars voor het goede doel ook. Een kilometertje of 20 voor Landeck begint het steeds bewolkter te worden ten oosten van mij. Net de kant die ik straks op moet. Vooralsnog is het droog, maar ik begin het idee te krijgen dat mijn geluk toch een keer ten einde komt. Het geluk is op zodra ik Kappl voorbij ben. Het begint enigszins beschaafd, maar het wordt al snel minder aangenaam. In Ischgl stop ik, ook voor een beetje brandstof, maar ook een poging (tegen beter weten in) of ik niet heeeel misschien een regenpak bij me heb. Ik bedenk me ondertussen ook dat ik nog geen hotel heb geregeld, dus ik open snel de app en bel een hotel in Gaschurn. Na een kwartier naar dezelfde donkere lucht te hebben gekeken weet ik dat ik net zo goed kan gaan rijden. ‘Had je maar een regenpak mee moeten nemen, ******. Is je vaker verteld.’ Zo stap ik weer op de Multi en rij ik richting de Silvretta.

Bij de Silvretta aangekomen zijn de tolpoortjes inmiddels gesloten. Ik weet niet of dit is omdat het half 8 is of omdat het toch schijtweer is en ze geen toeristen meer verwachten. Ik zet na een meter of 500 de motor midden op de weg en maak een foto. Blij dat telefoons inmiddels bijna allemaal wel waterdicht zijn, hoef je ook geen regenpak meer mee……

Boven op de Silvretta kijk ik neer op een wolkendeken. Ik weet dat het hotel ergens een kilometer of 17 verderop in Gaschurn is. Beneden. Onder die wolken. Rustig daal ik weer af, het is nat en echt heel erg mistig. Veel zie ik niet en aan de ene kant vind ik dat jammer, maar ik als het goed is beklim ik de Silvretta de komende twee dagen wel vaker. Hoe lager ik kom hoe harder het weer begint te regenen. Ik zie erg weinig, zowel door de regen als het donkere vizier. Ik rij op een gegeven moment noodgedwongen met open vizier achter een auto aan, zodat ik in ieder geval weet welke kant de weg op gaat. Gelukkig kom ik 10 minuten later aan bij het hotel. Ik zet de motor naast de ingang en verifieer bij de receptie of dit akkoord is. Wanneer het een mooie motor betreft is dit geen probleem.

Het is inmiddels 20:20. Ik ga snel even douchen om wat op te warmen, want ik moet ook nog eten. Wanneer ik rond 20:50 het hotel uitloop om ergens in het dorp wat te gaan eten, kom ik een gedeelte van de groep tegen waarmee we de Silvretta gaan beklimmen. We praten kort even en ze vertellen me waar ze net hebben gegeten. Dit is ongeveer 400 meter lopen. Wanneer ik 50 meter verderop een soort kroeg/discotheek-achtig iets tegenkom waar ze ook eten serveren weet ik genoeg: ik loop niet meer verder. Op tv is voetbal, ik kijk hier even naar en ga dan terug naar het hotel waar ik buiten tegen een man aanloop die kennelijk binnen werkt en naar ‘mijn’ motor kijkt. Hij vraagt in het Duits of deze van mij is en ik knik bevestigend, waarop hij in het Nederlands verder gaat. Hij is hier de barmanager en vraagt of ik nog even wat kom drinken. Het is 22:00, ik hoef morgenochtend toch niet heel vroeg uit bed, dus dit lijkt me geen verkeerd aanbod. Ik vraag om een biertje en krijg daar een whiskey bij. Best lekker, dus ik krijg er daarna nog eentje. Rond 23:00 ga ik naar mijn kamer, mooi geweest.

 

[thenico]

Mooi verhaal... maar ben je nou alleen met een rugzak onderweg?
Das knap inpakwerk voor 5 dagen

 

[Wernerrrw]

Mooi verhaal... maar ben je nou alleen met een rugzak onderweg?
Das knap inpakwerk voor 5 dagen

Dank je

De rugzak is een Kriega R30. Zie onderstaande foto. Ik kon bij deze vakantie wel wat valsspelen natuurlijk, aangezien mijn ouders die kant ook opgingen. Zo namen die schoenen, lange broek, trui en mijn fietskleding mee. En niet te vergeten mijn fiets. Ik ben een aantal jaren geleden ook met een maat naar Monaco geweest, toen 8 dagen weg. Lukte het om 5 t-shirts, 8 boxershorts, 4 paar sokken, een trui, een korte broek, slippers, 2 flesjes water en een fles olie mee te nemen. Lukte nog net om de tas dicht te krijgen . Onderweg de sokken en shirts in een wasbak met wat van dat waspoeder voor onderweg kunnen wassen.

 

[mean-machine]

Ik moet er niet aan denken om alle km's te moeten doen met zo'n zak op je rug.
Tijdens de vakantie doe ik wel eens met een klein rugzakje boodschappen iets verder in het dorp. Dan al blij als zakje weer van rug af is!

 

[Monster796]

Ik moet er niet aan denken om alle km's te moeten doen met zo'n zak op je rug.
Tijdens de vakantie doe ik wel eens met een klein rugzakje boodschappen iets verder in het dorp. Dan al blij als zakje weer van rug af is!

Dan heb je waarschijnlijk een klote rugzak. Ik heb ook een Kriega (stuk kleiner dan deze) en daar rijd ik gewoon 500 km per dag mee, zonder dat ik hem voel.

Dan moet ik er wel eerlijk bij zeggen dat ik dat ik nog wat Kriega Drypacks achterop de motor heb hangen waar de zwaardere spullen in gaan, maar ook met een goed gevulde tas kan ik prima rijden zonder er last van te hebben.

Ik ben een enorme fan van dat Kriega spul!

@Wernerrrw ; goed verhaal! En goede keuze van motor

 

[Pietje1975]

Mooi verhaal!

 

[Wernerrrw]

Ik moet er niet aan denken om alle km's te moeten doen met zo'n zak op je rug.
Tijdens de vakantie doe ik wel eens met een klein rugzakje boodschappen iets verder in het dorp. Dan al blij als zakje weer van rug af is!

Het lekkerste rijdt natuurlijk altijd zonder. Toch heb ik er weinig last van. Meestal steunt de onderkant net op het duozitje. Zowel bij de Duc als de Morini. Hierdoor heb ik tot nu toe weinig last gehad van het gewicht. Daarnaast heb ik ook altijd gewoon m'n spullen bij me als ik bij de motor wegloop.

Dan heb je waarschijnlijk een klote rugzak. Ik heb ook een Kriega (stuk kleiner dan deze) en daar rijd ik gewoon 500 km per dag mee, zonder dat ik hem voel.

Dan moet ik er wel eerlijk bij zeggen dat ik dat ik nog wat Kriega Drypacks achterop de motor heb hangen waar de zwaardere spullen in gaan, maar ook met een goed gevulde tas kan ik prima rijden zonder er last van te hebben.

Ik ben een enorme fan van dat Kriega spul!

@Wernerrrw ; goed verhaal! En goede keuze van motor

Die Kriega spullen zijn inderdaad erg goed! Maat van me heeft de R35, slag groter, en die denkt er precies net zo over. Ook nergens last van, echt waterdicht en heel degelijk.

Haha ja, ik wilde toch wel graag wat Italiaans mee, dus heeft de keuze wel lichtjes beïnvloed . Zo'n Ducati loopt daarnaast ook echt mooi vind ik. De oudere modellen mooier nog dan de huidige, maar het blijft Ducati

Mooi verhaal!

Dank je!

 

[James Bond]

Leuk reisverslag, ga vooral door met schrijven!!
Inderdaad respect met een rugzak, ik heb een north face rugzak en vanaf Twente naar Arnhem met een laptop erin (paar keer per jaar) is voor mij echt de max.

Ik neem deze excellente rugzak wel mee op meerdaagse motortrips, maar dan bovenop mijn roltassen achterop. Super handig voor grijpspul onderweg door de vele ritsen etc.

 

[Wernerrrw]

Leuk reisverslag, ga vooral door met schrijven!!
Inderdaad respect met een rugzak, ik heb een north face rugzak en vanaf Twente naar Arnhem met een laptop erin (paar keer per jaar) is voor mij echt de max.

Ik neem deze excellente rugzak wel mee op meerdaagse motortrips, maar dan bovenop mijn roltassen achterop. Super handig voor grijpspul onderweg door de vele ritsen etc.

Dank je wel! Ik vind het ook niks om gewoon te rijden met een rugtas. Als ik een dagje weg ga prop ik de enorme zakken () van m'n jas vol en ga ik weg. Af en toe op de motor naar het werk en dan wel weer een rugtas mee. Dan maakt het me eigenlijk weer weinig uit. Zal wel een afwijking voor nodig zijn .

Vrijdag 7 september
Wanneer ik ’s ochtends de gordijnen open doe rond een uurtje of 8 heb ik een super uitzicht. Het regent wel wat en het lijkt ook niet bijzonder warm te zijn, maar ik zit wel in een ontzettend mooie omgeving. Ik heb hier alleen een filmpje van, dus ik kan dit helaas niet delen, maar ik via Google Streetview wel een impressiefoto gevonden.

Vanochtend om 10:00 is er in Partenen een bijeenkomst waar alvast vooruitgeblikt wordt op morgen. Ook wordt er alvast een groepsfoto gemaakt, omdat de wandelaars morgenochtend anderhalf uur eerder dan de fietsers vertrekken. Er wordt wat praktische informatie doorgenomen en er worden wat plannen gesmeed voor vandaag. Een aantal gaan in de buurt lopen, een aantal met een skilift omhoog om boven wat te lopen, weer anderen gaan de omgeving met de auto verkennen en er is nog een groepje die (afzonderlijk) van elkaar alvast de Silvretta gaat verkennen. Ik voeg me bij de laatste groep.

Rond 11:30 ben ik bij het huisje waarin mijn ouders verblijven en waar mijn fiets staat. Nog even snel wat eten en me omkleden. Het is ten opzichte van vanochtend inmiddels wél droog geworden, maar nog geen graad warmer. De motor gaf net maarliefst 9 graden aan. In het dal.

Na het eten en omkleden vertrekken we om 12:15. Ik zal niet te ver uitweiden, dit is natuurlijk het Motor-Forum en niet een of ander fietsforum. Om het kort te houden: ik fietste eerder best wel vaak, de laatste tijd minder (lees: niet) omdat ik wat drukker was met motorrijden en andere dingen. Ik wist hierdoor niet heel goed wat ik kon en kon verwachten. Helemaal nadat een aantal die wat fanatieker fietsen al hadden gezegd: ‘Je bent wel ambitieus, niet getraind en dan zo die berg op.’ Mijn reactie met ‘ach, de afgelopen twee weken heb ik 6 keer op die fiets gezeten, conditie zat’ werd door de meesten met een lach beantwoord. Waarschijnlijk ook wel terecht.

Na een kilometer of 10-15 ging het best lekker en ben ik vooruit gefietst. Eenmaal boven ben ik aan de andere (kortere) kant naar beneden gegaan en weer omhoog. Aan de korte kant waar ik naar beneden ben gegaan waren een stuk of 5 vissers. In de paar minuten dat ik heb gekeken, hebben ze allemaal wel wat gevangen. Lijkt dus behoorlijk wat vis te zitten. Weer boven ben ik ongeveer 2km afgedaald en kwam ik twee anderen tegen van bovenstaande foto en ben ik nog weer mee omhoog gefietst. Dit alles viel me gelukkig niet tegen en gaf moed voor de volgende dag. Behalve dan dat bij het dalen de gevoelstemperatuur hooguit -20 was. Ook wat om van te leren: niet eigenwijs doen, maar heel simpel luisteren als mensen vertellen dat het boven nog kouder is en in het nat afdalen de gevoelstemperatuur niet ten goede komt.

Toen we rond 15:00 weer terugkwamen heb ik getwijfeld om snel te douchen en met de motor nog even ‘heen en weer’ te gaan. Snel douchen is gelukt, maar op het moment dat ik weg wilde gaan begon het hard te regenen. Aangezien we om 17:00 verwacht werden om gezamenlijk te gaan eten heb ik dit plan dan ook niet uitgevoerd. (Bang voor een beetje regen zeker????)

’s Avonds opgehaald met een busje (de zon kwam voorzichtig door de wolken op dit moment) en naar een berghut gebracht waar we met de hele groep hebben gegeten. Op de terugweg nog langs het café van gisteren, waar het uiteraard erg gezellig was. Rond 22:00 teruggelopen naar het hotel. Hier had een Zwitserse groep van een sportschool of iets dergelijks een feestje. Hier nog even bij aangehaakt en rond 23:30 naar boven. Morgen moet er namelijk serieus gefietst worden….

 

[Wernerrrw]

Zaterdag 8 september
Om 8:30 verzamelen we in Partenen om de wandelaars succes te wensen en nog wat foto’s te maken. Rond 8:50 vertrekken ze en rij ik met de motor en iemand achterop nog een paar 100 meter mee voor wat mentale ondersteuning (dat klinkt wat aangenamer dan het werkelijk uitgevoerde).

9:20 zit ik aan het ontbijt en neem voor de verandering koffie én sinaasappelsap. Beide best lekker. Daarna ga ik terug naar mijn kamer, ruim m’n spullen op. Ik vertrek vanmiddag weer en ik moet zo alvast uitchecken. Ik kan in het huisje verderop vanmiddag wel douchen. De fietsers vertrekken om 10:15 vanuit Gaschurn. Ik sta, al wel wat aan de late kant, om 10:00 bij de receptie om uit te checken. Helaas niet als enige. Daarnaast is er een stel die graag de hele wandelkaart van de omgeving doorneemt met de receptioniste en de andere heeft het druk met de telefoon. Hierdoor check ik pas om 10:15 uit en zie ik de eersten al langs het hotel fietsen.

Het huisje is vlakbij en zo zit ik om 10:35 ook op de fiets. Inmiddels heb ik iedereen al voorbij zien komen en weet ik dat ik minimaal een kwartier achterloop op het schema. De combinatie van koffie en sinaasappelsap was ook niet werelds en ik krijg behoorlijk last van m’n maag. Beter wat rustiger aan beginnen, helaas. Het weer is overigens vele malen beter dan de dag ervoor. Op de helft heb ik al de nodige mensen bij/ingehaald en begin ik lekker in het ritme te komen. Ik kom uiteindelijk als vierde boven. Het is weliswaar geen wedstrijd, maar het valt me niet tegen en eerlijkheidshalve moet ik hierbij vermelden dat ik onderweg niet gestopt ben voor de aangeboden banaan. Gelukkig ook geen last meer van m’n maag.

Wanneer iedereen boven is drinken we met de hele groep nog wat en wordt er voor iedereen een apfelstrudel besteld. Hoef ik straks ook niet meer te eten, alleen nog te douchen. Ik daal wat eerder dan de rest af, zodat ik nog wat kilometers met de motor kan maken vandaag.

Rond 15:30 vertrek ik en laat ik de prachtige omgeving van de Silvretta achter me. Fietsen is leuk, maar motorrijden vind ik nog leuker, ik ben dan ook blij dat ik weer onderweg ben. Ik heb mezelf voorgenomen om zo’n 220km te rijden en uit te komen in Turbenthal.

Ik rij eerst richting Bludenz en zie in mijn spiegels de Silvretta verdwijnen, toch wel heel erg jammer. Het is echt een schitterende omgeving en het liefst zou ik hier nog wel een tijdje blijven. Van Bludenz rijd ik naar Thüringen. Van daaruit naar Damüls en binnendoor naar Laterns om weer af te zakken richting Thüringen. Een klein rondje dus eigenlijk, maar lekker bochtig, vandaar dat ik hiervoor gekozen heb. De omgeving stelt ook geenszins teleur en ik ben blij dat ik de route hierlangs heb gelegd. De Multi en ik zijn beiden goed in ons element en het schiet lekker op. Voordat ik weer in Thüringen ben rij ik omhoog naar Altach en ga van daaruit de grens over naar Altstätten.

Uiteraard vanaf daar ook alles binnendoor en rijd ik onder Sankt Gallen door naar Sankt Peterzell. Ook nu bedenk ik me dat ik nog geen hotel heb geboekt en ik open de app weer. Het is inmiddels 17:30 en dat lijkt me niks te vroeg. Ik probeer in de buurt van Turbenthal een goedkoop onderkomen te vinden, maar dat valt nog niet mee. Op een gegeven moment vind ik eentje, nog niet heel goedkoop, maar het scheelt wel €20 met degene die daarna de goedkoopste is. Ik kom toch laat aan en ben morgenochtend weer vroeg weg, maakt niet uit dat dit hotel er dus ook wel echt minder uit ziet dan de rest.

Nadat het hotel geregeld is, ga ik snel weer verder anders kom ik er nooit. Ook moet ik eigenlijk tanken, maar voorlopig nog geen tankstation op de route. Uiteindelijk bereik ik er eentje, maar gezien de hoeveelheid liters die er in gaan, had het niet heel veel langer moeten duren… Afgelopen vakantie met de Morini al twee keer stil komen te staan en ik ben er wel achter dat ik leukere dingen kan verzinnen.

Van Bütschwil naar Fischingen en daar aangekomen stel ik mijn TomTom in op het adres van het hotel. Dit is nog een ongeveer 20 minuten rijden. Ik heb inmiddels best wel zin in eten, dus ik ben blij dat de finish in zicht is. Omstreeks 19:45 kom ik bij het hotel aan. Het is oud en rustig, maar gelukkig wel schoon. De eigenaar spreekt een klein beetje Nederlands en vraagt of ik nog wat wil eten, want dan houdt hij de keuken nog open. Lijkt me geen overbodige luxe, dus ik stem hier mee in. Snel m’n tas en motorkleding op de kamer achterlaten en op de slippers weer naar beneden. Schnitzel en een biertje gaan er nu wel in.

Na het eten nog even horen hoe het in Oostenrijk is bij de rest die is ‘achtergebleven’ en nog een film kijken, waarbij ik bijna in slaap val en het dus voor 23:00 al voor gezien hou.

 

[Wernerrrw]

Zondag 9 september
Vandaag staat er een route van ongeveer 550km op het programma, lekker weer door het Zwarte Woud. Ik zit om 8:00 aan het ontbijt en probeer zoveel mogelijk te eten, zodat ik zolang mogelijk kan rijden zonder te stoppen om te eten. Kost niet eens veel tijd dat eten, maar voor mijn gevoel sta ik dan zo een uur stil.

Om 8:45 vertrek ik en rij ik eerst een stukje naar het westen, om vervolgens omhoog te gaan richting de grens met Duitsland. Ik passeer hierbij Winterthur op een kilometertje of 15. Langzaamaan verdwijnen de hogere bergen en zie ik nog een keer in de verte de toppen van de grote jongens. Het liefst omdraaien, maar gezien de tijd is dit niet mogelijk. Ik val in de herhaling, maar dit blijft toch jammer.

Bij Wasterkingen ga ik de grens over en rij ik richting Waldshut-Tiengen. Al snel kom ik weer bij het ‘circuit’ van de eerste dag. Ook nu weer heerlijk sturen en ik neem mezelf voor deze weg goed te onthouden. Ik rij een stukje in tegengestelde richting van wat ik de eerste dag ook heb gereden, tot aan ongeveer de Sluchsee. Vanaf de Sluchsee rij ik richting Utzenfeld om van daaruit weer noordelijker te gaan rijden. Net voor Freiburg sla ik af richting Kirchzarten, waar ik toch even stop om wat te gaan eten. Ik moet ook weer even tanken en behalve een paar keer even stil te hebben gestaan voor wat water, ben ik nog niet van de motor af geweest.

Na deze ‘bijvulstop’ passer ik Waldkirch, Elzach en sla ik voor Steinach af richting Wolfach. Stukken die voorbij komen heb ik afgelopen vakantie gereden en ook op de eerste dag. Toch ook zijn er weer stukken die ik nog niet eerder heb gehad. Ik geniet volop van het sturen en droom nog wat weg over de dingen die ik de afgelopen dagen heb gezien. Gelukkig is het hier qua wegen ook niet verkeerd, dus in dat opzicht… Ik stop weinig, omdat ik de nodige kilometers wil maken. Dit is ook terug te zien aan de hoeveelheid foto’s: bijna geen. Ik heb het ongetwijfeld al eerder gezegd, maar ik vind dat ook het lekkerste: gewoon rijden en zo min mogelijk stoppen.

Vanaf Oppenau rij ik weer richting Seebach en door naar Forbach. In Forbach stop ik weer even om zelf wat bij te tanken en ook de Multi weer vol te gooien. Als het goed is hoef ik dan vandaag in ieder geval niet meer te tanken. Het weer is goed, dus ik haal mezelf over om ook een ijsje mee te nemen. Iets langer pauze is af en toe niet heel verkeerd.

Ik wil nog door Baden-Baden heen en eigenlijk langs een hotel waar ik de vorige vakantie had geboekt. Deze heb ik wat later op de dag geboekt (omstreeks 18:50) en de receptie zou open zijn tot 20:00. Daar aangekomen was dat niet zo en tegen mijn gewoonte in met de creditcard betaald. Voor een dichte deur, een aantal keren gebeld, geen sleutel, maar wel het geld afgeboekt. Ik heb toen een ander hotel gebeld en ben daar naar toe gegaan. In de afgelopen maand 5 keer met ze gebeld, twee e-mails met nadere uitleg gestuurd en er kwam geen reactie en betaling vanuit hun kant. Ik wilde hier, als ik genoeg tijd zou hebben, nog even langs om dit nog maar een keer uit te leggen. Tegen de tijd dat ik in Baden-Baden aankom is het 16:30 en ik ‘moet’ nog 140km. Ik besluit om toch even langs te rijden, maar als ik er ben staan er voor de receptie de nodige mensen te wachten. De receptioniste lijkt vrij jong te zijn en ik denk dat ik haar al eens heb gesproken aan de telefoon en zij vroeg me toen een mail te sturen. Ik vind het wel goed, geen zin om te wachten en ik wil toch eigenlijk nog wel een stuk verder komen.

Ik rij verder en ter hoogte van Durmersheim rij ik naar de grens met Frankrijk. Ik besluit hier dat ik het wel tot mijn geplande eindbestemming red en zoek een hotel in de buurt, welke ik vind in Hinterweidenthal. Dit ligt net voorbij mijn eindbestemming, dus ik stel de TomTom wel in als ik bij het laatste routepunt ben. Tot Hirschthal rijd ik parallel aan de grens en ga daar de grens over. Vanaf daar is het nog ongeveer 30km naar Hinterweidenthal. Niet heel ver, maar het is inmiddels ook alweer bijna 19:30 en de receptie was open tot 20:00 zei de eigenaresse aan de telefoon. Besloten wel de route te volgen, maar de racegenen uit het Testastretta blok maar eens even goed aan te spreken. Heerlijk klinkt dat blok als er wat gas wordt gegeven. De kilometers vliegen voorbij, evenals de bochten. Om 19:50, ruuuuim op tijd, bereik ik de parkeerplek van mijn laatste bestemming.

Ik krijg de sleutel van mijn kamer en vraag waar ik kan eten. De eigenaresse geeft aan dat dit mogelijk is bij een restaurantje in het dorp, maar ze weet niet tot hoe laat deze open is. Het is zondag en meestal is er dan niet heel veel te doen. Ik gok het er op en loop snel die kant op. Gelukkig is deze nog open en ik bestel wat eten. Heel veel mensen zijn er niet, maar wel een voetbalteam, waarvan ik later begrijp dat ze verloren hebben en het hier recht proberen te zetten. Gezien hun toestand lukt dat behoorlijk en er valt genoeg te lachen. Rond 22:00 hou ik het voor gezien en loop terug.

Foto van de navigatie geeft aan dat de totale afstand 587,3km was, gereden in 9:16uur met een gemiddelde snelheid van 61km/u. Topsnelheid 100km/u .

 

[Wernerrrw]

Maandag 10 september
De laatste dag is aangebroken. Nog 650km verwijderd van huis. Ik wil tot ongeveer Köln binnendoor en het laatste stuk de Autobahn pakken. Bij het ontbijt spreek ik nog een met twee andere mensen, ze komen uit Neurenberg en zijn op fietsvakantie. Ze zijn van plan volgend jaar naar Nederland te komen om te fietsen en vragen waar dit mooi kan. Als Drent zijnde benoem ik uiteraard Drenthe, maar geef daarbij ook eerlijk aan dat er genoeg moois te vinden is in Nederland en hier in een paar dagen ook wel helemaal door kunnen fietsen van boven naar beneden. En weer terug indien ze de auto niet willen laten staan. Rond 10:00 vertrek ik, wel wat aan de late kant, maar het is toch de laatste dag.

Ik rij naar het noorden richting Horbach, door Mittelbrunn naar Reichweiler. Redelijk wat bochtjes nog, maar het wordt nu toch al wel wat minder dan de voorgaande dagen. Geen wonder, maar in combinatie met het idee in m’n achterhoofd dat het er aan het einde van de dag weer op zit, maakt dat ik alles redelijk snel voorbij rijd en de omgeving ook niet meer zo in me op neem.

Zoveel mogelijk binnendoor en nog zoveel mogelijk bochtige wegen meepakken. Zo kom ik met vlagen echt nog wel mooie stukken tegen en hele leuke wegen. Ter hoogte van Rhaunen maak ik een korte tussenstop en besluit ook een broodje te halen. Kan ik straks weer wat langer door. Omdat ik omhoog kom, kom ik op deze manier door Kirchberg en is het een paar kilometer best wel saai, veel rechtdoor, flauwe bochten. Het schiet wel op, maar heel leuk is het niet. Dat wordt ineens anders als ik Altstrimmig voorbij ben. Ik had gedacht dat het wel klaar was met de leuke (haarspeld)bochten, maar ineens zijn ze er weer. Deze weg leidt me naar Treis-Karden en ik steek daar de Moezel over.

Na dit stuk volg er ook weer een minder stuk, waar het vooral kilometers maken is. Het stuk tussen Mayen, Kempenich en Unkel (de Moezel weer over) is met vlagen dan wel weer best leuk. Ik zie echter dat er nog maar weinig routepunten gepland staan, dus ik weet dat de Autobahn nooit heel ver weg meer kan zijn…. Na wat ‘stuiptrekkingen’ tussen Unkel en Königswinter houdt het inderdaad op en beland ik al snel op de Autobahn. Voor die tijd nog even de tank volgooien, wat ook weer echt nodig was. Bij mezelf gooi ik nog wat vocht naar binnen en stap op om de laatste 300km te rijden. Ter hoogte van Lingen stop ik nog een keer om te tanken en besluit het laatste stuk via de optie ‘kronkelroute’ naar huis te rijden. Meer dan genoeg rechtdoor gereden. Rond 19:00 stuur ik de oprit op en ben ik weer thuis. Wel weer lekker, maar het had van mij rustig nog een heel wat dagen langer mogen duren.

Afsluitend
Tijdens de 5 dagen dat ik op de motor heb gezeten heb ik net geen 3.000km gereden. Een eenvoudige rekensom geeft daarbij aan dat ik gemiddeld ongeveer 600km per dag heb gereden, waarvan de zaterdag maar 250km. Ik heb geen moment ergens last van gehad en ik denk dat de Multi daar voor een groot gedeelte debet aan is. Een heerlijke motor en uiterst geschikt voor dit soort tripjes. Onder aan de streep ben ik liever weg met m’n Morini, gewoon omdat dat een leukere motor is om te rijden. Toch, over een paar jaar en met wat sparen stiekem eens kijken of zo’n Multistrada wat gaat zijn om te kopen.


Ik heb erg veel gezien de afgelopen dagen en ik ben blij dat ik er voor heb gekozen om alsnog met de motor te gaan. Dit heeft de trip vele malen leuker gemaakt!

Zo staat er tenminste duidelijk bij dat het op de Stelvio was

 

[Nickolaas]

Mooie (flinke) trip en leuk om te lezen. Ik zie op de foto's dat je best wat pech met regen hebt gehad! De Umbrail is veel mooier in de zon ;-). Ik hoop dat het in september allemaal weer een beetje open is. Dan ben ik ook weer in die regionen te vinden. Maar nogmaals: leuk om jouw ervaringen te lezen.

 

[Wernerrrw]

Mooie (flinke) trip en leuk om te lezen. Ik zie op de foto's dat je best wat pech met regen hebt gehad! De Umbrail is veel mooier in de zon ;-). Ik hoop dat het in september allemaal weer een beetje open is. Dan ben ik ook weer in die regionen te vinden. Maar nogmaals: leuk om jouw ervaringen te lezen.

Dank je wel! Qua regen viel het op zich best wel mee, maar zonder is altijd beter . Geloof direct dat die mooier is in de zon, goede reden om nog een keer te gaan. Had deze voor komende zomer eigenlijk ook weer op de planning, nu inderdaad even afwachten hoe alles zich gaat ontwikkelen. En anders maar een jaartje dagdromen.

 

[Pietje1975]

Leuk verhaal!

 

[Rucarodi]

Leuk verhaal en een goeie trip gemaakt zo..
Die Multi's vind ik ook mooie machines om te zien, voordeel is dat je hem lekker vies hebt kunnen rijden en als huurfiets terug inleveren en klaar, niks nie wassen en poetsen