Reisverslag 2022: rondje Italië en Sicilië

[cb_750_kz]

Dag 10 dinsdag 7 juni 2022
Kilometers: 261

Het voordeel van een hotelovernachting is dat je het ontbijt en de koffie niet zelf hoeft te organiseren. Nadat we uitgebreid koffie hebben gedronken vertrekken wij en rijden we een stukje verder via de SS18.

Wij willen in ieder geval naar Maratea waar een Christusbeeld boven de rotsen uittorent en een beetje doet denken aan de grotere versie in Rio de Janeiro. Het beeld is in de jaren 60 gebouwd en staat op een hoogte van 623 meter. De weg erheen is een en al haarspeldbocht en waar de bochten te krap waren hebben de Italianen maar een bypass gebouwd. Erg leuk om te zien!

Je kunt niet helemaal met de motor of auto bij het beeld komen, de laatste 500 meter zul je moeten lopen of voor een euro kun je met de bus mee. Wij kiezen voor dat laatste gezien het stijgingspercentage.

Als we aan komen rijden is het boven op de berg mistig. De top is soms wel en soms niet te zien. Als we boven zijn trekt de lucht gelukkig open en is het weer stralend weer.

Als we verder rijden verlaten we de SS18 en volgen we de SR488. We eindigen die dag in de buurt van Paestum op camping Villaggio dei Peini aan de zee. Tijd voor een biertje in de schaduw en bekijken hoeveel tijd we nog hebben deze vakantie en wat de globale planning gaat worden. Gelukkig heeft de kaart van Italië veel zo zodat het makkelijk aantekeningen maken is.

 

[cb_750_kz]

Dag 11 woensdag 8 juni 2022
Kilometers: 110

Vandaag misschien niet de meeste kilometers op de motor, maar we hebben des te meer gezien…

Na Salerno draaien de we SS163 op. De kenners weten dat dit de weg langs de Amalfikust is. Wij vonden het verschrikkelijk! Toegegeven het uitzicht is werkelijk spectaculair, maar het is erg smal en enorm druk. Je hangt continu achter een auto, bus of vuilnisauto. Naast die vuilnisauto’s maken ze ook nog gebruik van paarden met een afvalbak op hun rug. Best handig! Doordat het zo smal is kun je met goed fatsoen nergens inhalen. Als je je beseft dat het nu nog eigenlijk voorseizoen is, wil je niet weten hoe druk het hier in juli of augustus is.
Stoppen kun je haast nergens, behalve in dorpjes. We stoppen voor een koffie, lopen een rondje en rijden langzaam verder richting Napels.

De opgravingen bij Pompeï zijn de volgende stop. Strak tegenover de opgravingen claimen we het laatste plekje op de camping en zetten de tent op. Die past net samen met de motoren op de toegewezen plek. Snel douchen en opfrissen en dan door naar de opgravingen.

Ik ben hier nog nooit geweest en de grootte en uitgestrektheid van het gebied treft mij meteen. Dit is echt een stad geweest die in een keer van de kaart is geveegd. Je ziet de wegen, winkels en huizen nog. Echt super-bizar en heel mooi.

Nadat we een tijdje rondgelopen hebben pakken we de trein naar het centrum van Napels en lopen daar door het historisch centrum.

Als ik later opschrijf wat we vandaag gedaan hebben besef ik mij dat dit best veel is voor een dag. En morgen gewoon weer door!

 

[mean-machine]

Amalfi-kust rijd je toch niet om een snelheids-record te maken?

Nee, ik kan me niet herinneren dat ik ernstig ben opgehouden door ander verkeer. Maar ik had dan ook geen haast.
Gewoon genieten van de prachtige omgeving. Paar keer stoppen op een mooi punt voor een fotootje.
Op de kustweg bij een ijs-kraampje effe een limoncello scoren (1-tje maar!)
Ik ben geëindigd in Sorento op een leuk terras in de haven. Wat kan je nog meer wensen: La Dolce Vita!!

 

[cb_750_kz]

Amalfi-kust rijd je toch niet om een snelheids-record te maken?

Nee, ik kan me niet herinneren dat ik ernstig ben opgehouden door ander verkeer. Maar ik had dan ook geen haast.
Gewoon genieten van de prachtige omgeving. Paar keer stoppen op een mooi punt voor een fotootje.
Op de kustweg bij een ijs-kraampje effe een limoncello scoren (1-tje maar!)
Ik ben geëindigd in Sorento op een leuk terras in de haven. Wat kan je nog meer wensen: La Dolce Vita!!

Wij hebben ook geen haast, maar stapvoets rijden en wachten voor verkeerslichten draagt niet echt bij aan de vakantievreugde

 

[cb_750_kz]

Dag 12 donderdag 9 juni
Kilometers: 265

Het weer is omgeslagen als we wakker worden. Van stralend weer is het nu dreigend en zwaar bewolkt. We starten de dag met koffie bij de tent, ontbijt fixen we onderweg wel. Het inpakken van de tent wordt routine en binnen no-time rijden we naar vulkaan nummer twee van deze trip: de Vesuvius, de vulkaan die Pompeï bedolven heeft onder een dikke laag as.

Als we naar boven rijden is het continu de vraag of we nu wel of geen regenpak aantrekken. De donkere lucht levert wel mooi uitzichten op als de zon even plaatselijk doorbreekt. Zo kijken we mooi uit over Napels.

Ook de Vesuvius heeft een zwart gesteente, al groeit hier wel veel meer dan op de Etna denk ik. Bovenop de top lopen we weer een rondje en kopen een stickertje voor op de zijkoffers. Begint een traditie te worden. Op de weg naar beneden moeten we toch onze regenpakken aantrekken en rijden we verder. Toch een ander soort vakantiegevoel als je door de regen rijdt. We volgen de kust nog even en vinden hét lekkerste gebakje van Italië. Geen idee hoe het heet, maar het is een krokant laagje wafels en gevuld met room. Superlekker! Daarna rijden we het binnenland in richting de Abruzen. Na een tijdje kunnen de regenpakken weer uit en is het bewolkt.
In een onooglijk dorpje eten we een fantastisch broodje bij de bakker op een bankje in de zon. Soms zit geluk in kleine dingen.

Onderweg hebben we pechgevalletje nummer 2, al mag het de naam pech niet eens hebben. Nadat ik mijn zijstandaardverbreder ergens verloren ben, rammelt nu ook de beugel van mijn schijfremslot los. Ik hoor wat gerammel en zie het slot en de beugel over de weg stuiteren. Gelukkig is het niet druk op de weg, dus de beugel is zo weer opgehaald en met een stukje ijzerdraad zet ik het kettingscherm van de Transalp 700 weer vast.

Tegen het einde van de middag begint de lucht er weer dreigend uit te zien en we zoeken snel een camping op. Als we op ongeveer 100 meter van de camping zijn blijkt het cruciale bruggetje om er te komen dicht te zijn en moeten we helemaal rond het stuwmeer. We overnachten op camping Le Quite in Villetta Barrea en dat blijkt een schot in de roos. Het is een groot veld waar je tegen de avondschemering de herten ziet lopen.

Ook vandaag hebben we niet echt zin in koken, dus we lopen naar het dorpje en zoeken een pizzeria. Breekt meteen de avond en we vinden dat we dat wel verdiend hebben na ‘al die regen’.

 

[cb_750_kz]

Dag 13 vrijdag 10 juni 2022
Kilometers: 117

Geen idee of het komt omdat het de 13e dag is of wat dan ook, maar het blijft bewolkt. Het regent af en toe, maar tegelijkertijd lijkt het ook wat op te klaren. Tijdens de koffie overleggen we wat we gaan doen: of we rijden verder, of we blijven een dag op deze camping. We kiezen voor het eerste en pakken in.

Als we de SR479 opdraaien worden we meteen blij, wat een prachtige weg door bossen en met bergen. Dit is waarom je op vakantie gaat. We drinken onderweg koffie in Castrovalva en checken nog een keer of 6 buienradar. Dat maakt overigens niet uit, de resultaten blijven gelijk. Het volgende doel is de Passo San Leonarda en als we die naderen breekt een voorzichtig zonnetje door.

We rijden op de SR487als de hel een soort van losbreekt. Alle hemelsluizen gaan open en rijden wordt overleven. Je ziet helemaal niks en de afvoer kan het water niet aan en het water stroomt krachtig over de weg. Haarspeldbochten moeten we stapvoets nemen, dit is geen doen. In een bushokje schuilen we en besluiten dat deze dag maar wat vroeger stopt. Ik zoek het dichtstbijzijnde hotel en we besluiten daar heen te gaan. Helaas is dat nog een half uur rijden, maar dan staan we om 12:30 uur bij het hotel in Caramanico Terme. Een bekende kuurplaats, maar daar hebben we even geen behoefte aan. We hangen al onze natte spullen uit in de kamer en badkamer, gelukkig ligt er marmer op de vloer en geen vloerbedekking. We besteden de rest van de middag met lezen en niks doen en we balen een beetje van de veregende dag. We besluiten in ieder geval dat de Passo San Leonardo op de bucketlist blijft staand.

Als aan het einde van de middag het wat droger wordt lopen we een rondje door het stadje en kan ik mooi mijn baard nog even laten bijwerken bij de plaatselijke kapper. Hij is een enorme fan van Juventus en gelukkig is de taal van het praten over voetbal universeel.

 

[cb_750_kz]

Dag 14 zaterdag 11 juni 2022
Kilometers: 268

Aan het aantal gereden kilometers kun je al zien dat vandaag beter is. Na een uitgebreid, lees zeer uitgebreid, ontbijt met broodje, taarten en fruit gaan we verder.

Vandaag staat de Campo Imperatore op de planning, een hoogvlakte in de Abruzen. Deze hoogvlakte ligt op ongeveer 2000 meter hoogte. Wij ridjen op de SS17 en SS17bis en de uitzichten zijn adembenemend. Je beseft letterlijk dat een hoogvlakte vlak is als je boven komt en je tussen de bergtoppen doorrijdt. We stoppen regelmatig om rond te kijken en te proberen om al die indrukken op foto te vatten. Als je naar Italië gaat is dit iets wat je zeker moet gaan zien!

Ook de SP76 en SS80 in de buurt van L’Aquila zijn fantastisch. We slingeren verder richting het noorden richting nationaal park Monti Sillini.

Onderweg zien we een aantal keer een aantal noodwoningen staan, containers die dienen als woning. In eerste instantie denken we aan de opvang van vluchtelingen, maar als we dan ook complete dorpen als ruïne zien, of huizen die bij elkaar worden gehouden met ijzeren balken valt het kwartje. Hier was een enorme aardbeving in 2019 waarvan de schade nog steeds niet helemaal hersteld is. Bizar.

In Montegallo vinden we een camping waar we lekker in de zon de tent weer opzetten en op het terras wat kunnen eten en drinken. Binnen 24 uur kun je het vervelende regengevoel weer helemaal kwijt zijn.

 

[cb_750_kz]

Dag 15 zondag 12 juni 2023
Kilometers: 301

Na het wakker worden ontbijten we op de camping. Italiaanse espresso wint het altijd van mijn eigen brouwsel, croissantje erbij en dan zijn we er helemaal klaar voor.

Vandaag eerst een rondje door het nationaal park over de SP477. Weer een prachtige weg met mooie uitzichten.

Als we later richting de Adriatische kust rijden merken we dat we dat beter niet hadden kunnen doen en we beter in de bergen hadden kunnen blijven. De kustlijn is erg toeristisch en dorpen of stadjes zijn overvol. Na de lunch rijden we dan toch maar weer het binnenland in om richting San Marino te gaan. Daar zijn we nog nooit geweest en kennen we alleen als dwerglandje waar het vroeger zo makkelijk tegen voetballen was. Tegenwoordig is alles een lastige tegenstander.

Voor we in San Marino aankomen stoppen we bij het restaurant van Valentino Rossi in Tavullia . We drinken er wat en maken een plan voor de avond. We vinden een huisje op een park voor een nacht en als we ingecheckt zijn maken we meteen gebruik van het zwembad om het weekend te vieren.

 

[mean-machine]

Wij hebben ook geen haast, maar stapvoets rijden en wachten voor verkeerslichten draagt niet echt bij aan de vakantievreugde

Ja, ik snap wat je bedoelt.
Ooit heb ik in de Harz 1x het bochtenparadijs van de Kyffhäuser gereden.
Precies voor ons zo'n plantsoenendienst-wagentje met 30km/h. Grrrrrrrrrrrr
Toen nergens mogelijk om in te kunnen halen. Ja, het kan wel, maar dan is overlevingskans 50%.

 

[David_ZZR]

Schitterend!

 

[AdventureGirl]

Leuk!
Heel veel herkenbare plekken.
Ook wij reden langs de Amalfikust (inderdaad erg druk en dat was augustus) en Pompei was inderdaad heel bijzonder. Ik wil daar nog wel eens heen met een (prive/small group-gids).

 

[lo bmw r80]

mooi verslag leuk om te lezen mooie foto's

 

[cb_750_kz]

Dag 16 maandag 13 juni 2022
Kilometers: 219

Ook vanuit een bungalow is het makkelijk vertrekken. De zwembroek en toilettas kunnen de tas weer in en we rijden al snel richting San Marino. Onderaan de kabelbaan naar boven zoeken we een parkeerplek en proppen de motorkleding zo goed en kwaad als het gaat in de koffers. Omdat we niet echt een plek voor de motoren kunnen vinden zetten we ze samen op een betaalde parkeerplaats voor een auto. Ik haal een kaartje uit de automaat en plak die tegen het voorscherm.

Maandagochtend kwart over 9 zitten we in de kabelbaan naar boven en dat is het ideale scenario als je een stad wil bekijken blijkt. Nagenoeg geen mensen en de meeste winkeltjes zijn nog dicht. We kunnen rustig overal kijken en foto’s maken. Heerlijk zo’n rondje door een vrijwel lege stad.

Na een paar uurtjes vertrekken we weer en rijden richting Venetië. Richting Cesena en Ravenna is het prima te rijden binnendoor. We missen de bergen, maar de uitgestrektheid hier heeft ook wel wat. Op planning van vandaag willen we via de SS309 van Ravenna naar Venetië rijden. Op de kaart lijkt dat een prima weg langs de kust, tussen meren door en langs de lagune van Venetië. In de praktijk blijkt dat een drukke recht toe recht aan weg met vrijwel geen uitzicht maar met bomen langs de weg.

Jammer, maar weer een wijze les om toch wat vaker Street view te gebruiken dan alleen de papieren kaart.
Toch zijn er wel twee goedmakertjes met als hoogtepunt de lunch. In een onooglijk winkeltje annex wegrestaurantje eten we de lekkerste huisgemaakte pasta van de hele vakantie.
Verder kopen we een kleine Bialetti om zelf betere koffie te kunnen maken dan de Nespresso sticks die we tot nu toe op de camping zelf maakten. Oploskoffie in Italië, sorry!

Vlak voor Venetië vinden we een camping met zwembad waar we twee nachten willen blijven om morgen Venetië te bezoeken. Kunnen we ook de spullen weer even wassen.

 

[cb_750_kz]

Dag 17 dinsdag 14 juni 2022
Kilometers: 0

Vandaag staat een bezoek aan Venetië op het programma, maar we starten de dag met het uitproberen van de gister gekochte Bialetti. Nu wat prutswerk drinken we toch prima koffie. We kunnen vanaf de camping makkelijk met een soort veerbootje overvaren naar Venetië. Erg gemakkelijk.

Venetië is een prachtige stad, maar logischerwijs erg toeristisch. Op de bekende locaties als bijvoorbeeld het San Marco plein of bruggen staan drommen mensen foto’s te maken, vooral van zichzelf. Best bijzonder.
Grappig te zien dat zelfs DPD een eigen bootje heeft om de pakjes te bezorgen.

We proberen alle highlights mee te pakken, maar als blijkt dat voor het paleis van de Dogen een rij van een paar 100 mensen staat besluiten we het maar bij een bezichtiging van de buitenkant te houden.
In de straatjes die wat meer achteraf liggen is het een stuk rustiger. Als we tegen het einde van de middag afgepeigerd een terras gevonden hebben voor een drankje en een snack worden we in gebrekkig Engels door een oude Duitse man gevraag of we misschien uit Duitsland komen. De reden: we drinken beiden bier.

De man blijkt vroeger veel op de motor gereisd te hebben, maar doet het nu rustig aan. Toch altijd leuk zo’n toevallige ontmoeting.

 

[cb_750_kz]

Dag 18 woensdag 15 juni
Kilometers: 296

Tijd om verder te gaan. We drinken weer prima koffie en ontbijten met een broodje uit de winkel op de camping. Hebben we dat maar gehad en om 8 uur rijden we weg richting het noorden. Van Venetië tot Treviso pakken we de snelweg om de drukte te vermijden en vanaf Treviso rijden we richting de Dolomieten. Eindelijk weer bergen!
Wij nog niet eerder in het oostelijke deel van de Dolomieten geweest en zijn benieuwd naar de San Boldo pas (SP635). We kennen die van de foto’s met de tunneltjes in de bochten en als we er overheen rijden is dat dus ook precies wat het is: bochten met 5 tunneltjes. De foto’s op internet zijn spectaculairder dan de echte ervaring.

Na de lunch stopt de Transalp er ineens mee. Alles doet het, alleen loopt de motor niet. Ik zie iets verder op een oprit van een winkel en laat de motor uitrollen. Toeval bestaat niet, maar de winkel blijkt een motorzaak te zijn. Eerst zelf maar even kijken wat er aan de hand is, maar fijn om de motorzaak als back-up achter de hand te hebben.
Ik probeer nog een keer te starten en als ik de motor op contact zet, ziet mijn vrouw de benzine over het blok lopen. Snel maar het contact uitgezet en na controle van de benzineleidingen blijkt de snel-luiter van de leiding op de tank losgeschoten. Makkelijk terug te klikken maar dan moet wel een groot deel van het kuipwerk eraf en de koffers. Na zo’n 30 minuten zit alles weer vast en kunnen we verder. Toch de set gereedschap niet voor niks meegenomen (en sorry voor de vlek op de parkeerplaats).

We rijden verder door de omgeving en die is (wederom) prachtig. Monte Grappa, de SS148 en de SS50 met de Passo Rolle zijn echt een aanrader.

Einde van de middag betrekt de lucht weer een beetje en we zoeken snel een camping op. Eigenlijk is er geen plaats omdat er morgenochtend vroeg een grote groep Nederlanders komt om te fietsen en die hebben de hele camping geboekt. Als we beloven op tijd weg te gaan mogen we de tent naar de receptie neerzetten. Alle winkels in het dorpje zijn dicht, dus een goede reden om in het restaurant te gaan eten.

 

[cb_750_kz]

Dag 19 donderdag 16 juni 2022
Kilometers: 313

Zoals gister toegezegd vertrekken we op tijd. Overigens hebben we geen enkele Nederlandse fietser gezien en ik hoop van harte voor de eigenaar dat ze nog gekomen zijn. We rijden verder over de SS50, lekker binnendoor richting Bolzano en verder naar het noorden. Ergens gaat er in de routeplanning iets mis, want de weg komt ons ineens wel erg bekend voor: dit de weg over de Timmelsjoch Hochalpenstraße. Daar zijn we al eens geweest, maar prima om nog een keer te doen al kost dat 30 euro tol voor twee motoren.

Voor een donderdag lijkt het ons opvallend druk. Veel motoren en cabrio’s die de berg op en af rijden maar we denken dat dit wel bij het seizoen zal horen en schenken er weinig aandacht aan. Het is prima weer, beetje bewolkt maar als we vlak bij de top zijn slaat het weer om en het begint hard te regenen.

Tussen deze twee foto’s zit nog geen 20 minuten maar wel een bergtop. De eerste is de Italiaanse kant, de tweede is net over de top in Oostenrijk.

Ondanks de regen is het prima rijden en zon en regen wisselen elkaar af. In Oostenrijk valt het op dat er naast drukte ook veel winkels dicht zijn en na een snelle check op internet blijkt het vandaag Sacramentsdag (Fronleichnam) te zijn en dat blijkt in Oostenrijk een goede reden om een lang weekend vrij te zijn.

Veel campings zijn al vol dus we besluiten langzaam door te rijden richting Duitsland en onderweg maar te kijken of we ergens kunnen overnachten. Bij Imst nemen we de Hahntenjoch (L246), de pas die ons elke keer fascineert en het meest aan een maanlandschap doet denken. Mocht je in de buurt zijn dan is dat zeker een aanrader!

Uiteindelijk vinden we na veel navraag bij pensions en campings een plekje op een camping in Wertach (Duitsland). Eigenlijk zijn ze vol, maar op het trekkersveldje is nog wel een plekje voor een tent te maken.

 

[cb_750_kz]

Dag 20 vrijdag 17 juni 2022
Kilometers: 435

Na een prima nacht, koffie en vers brood rijden we verder. Vandaag is de een na laatste dag, morgen zijn we weer thuis. De omgeving is bekender en we rijden binnendoor verder over de Duitse B-wegen. Dat zijn vaak mooie wegen met toch wat bochten en interessant uitzicht. Het is prachtig weer. Achteraf valt op dat hoe dichter bij huis je komt hoe minder foto’s je maakt

Omdat het de laatste vakantiedag is, slaan we de lunch over en besluiten om die avond lekker ergens te gaan eten.

Bij Freudenstadt draaien we weer de B500 door het Zwarte Woud op. Ik schrijf weer omdat we op de heen weg ook zo richting het zuiden zijn gereden. Blijft een mooie weg als je je maar aan de maximumsnelheid houdt, of bereid bent om bekeuringen af te tikken. Er wordt nogal veel op snelheid gecontroleerd.

Ook in dit gedeelte van Duitsland houden ze lang weekend en zijn werkelijk alle hotels en campings vol. Na veel navraag bij campings, bellen, checken op internet en kijken of er iets vrij is op Booking twijfelen we of we naar huis rijden of niet. De afstand is nog zo’n 500 kilometer en eigenlijk zijn we het wel zat. Gelukkig vinden we nog een hotelkamer in Haßloch. Het hotel blijkt op een industrieterrein te liggen, maar ziet er prima uit. Bijzonder te merken dat je eisen in rap tempo afnemen als er niet veel mogelijk is.
Ook het lekker uit eten gaan blijkt tegen te vallen als de enige optie in de buurt een glimmende all-you-can-eat toko blijkt te zijn op hetzelfde industrieterrein.
Gelukkig is de hotelkamer verder prima, is er airco en verkoopt de receptie koude drankjes.

 

[cb_750_kz]

Dag 21 zaterdag 18 juni 2022
Kilometers: 500

Na een prima ontbijt met pannenkoeken, donuts en croissants pakken we de boel voor de laatste keer in deze vakantie. Het eerste stuk rijden we nog even binnendoor, maar al snel besluiten we de snelweg te pakken. Op naar huis!

Thuis alles uitpakken en het schoonmaken en plannen van de volgende vakantie kan beginnen!

 

[cb_750_kz]

Samengevat:

• 24 dagen onderweg (inclusief het bezoek aan het TTE in Niedereschach voorafgaand aan het rondje Italië)
• 5919 kilometer gereden
• 472,46 liter benzine getankt met twee motoren
• Brandstofkosten € 977,79 (zomer 2022 was een dure tijd voor brandstof)
• Brandstof kostte gemiddeld 2,0687 per liter met als uitschieter € 2,509 p/l (NL) en de goedkoopste was € 1,929 p/l (San Marino)

Voor 2023 staat overigens een rondje Bulgarije, Turkije en Georgië op de planning

 

[David_ZZR]

Leuk verslag! Op naar de volgende trip! En wat Duitse hotels betreft... je kunt beter doorrijden een of ander klein dorp in en aankloppen bij een gasthof want veel wat je online vind zijn van die hotels aan de randen van steden of op industrieterreinen... sfeer NUL! En ook restaurants op industrieterreinen... ergens 3 hoog achteraf een kantoorpand... je maakt er de gekste dingen mee.

 

[mean-machine]

Leuk!
Heel veel herkenbare plekken.
Ook wij reden langs de Amalfikust (inderdaad erg druk en dat was augustus) en Pompei was inderdaad heel bijzonder.
Ik wil daar nog wel eens heen met een (prive/small group-gids).

Ik was in sept met de motor aan de Amalfi-kust. Drukte was toen niet ernstig.

Een andere keer met een georganiseerde reis werden wij in Pompeï om precies 08.00h bij de ingang afgezet.
Onze gids leidde ons langs de meest belangrijke bezienswaardigheden met uitleg. Spoedig erna werd het als aangekondigd akelig druk.
En .......jawel. Ineens liep er zo'n cruise-schip leeg en in een paar tellen kon je nauwelijks nog iets zien.
(Gelijk is mij ook duidelijk dat een cruise dus nix voor mij gaat zijn. Cruise-passagiers staan OVERAL in de drukte.)

Gelukkig hadden wij het 1e uur het meeste al kunnen bekijken.
Daarna zag je eigenlijk weinig meer. Overal ruggen van Chinezen/ Japanners.