- 29 mrt 2008
- 15.479
- 3
Dag 1
Om 1 uur was ik thuis van mijn werk dus even de laatste spullen inpakken en controleren voor ik vannacht vertrek. om 3 uur mijn bed in en om 22:00 maar weer eruit gegaan om te vertrekken. over de snelweg door Duitsland om om 11:00 in Aschau in het Zillertall aan te komen. waar ik rustig aan mijn tent opzette in de hitte. daarna inkopen gedaan bij de camping winkel. en daarna nog maar even op zoek gegaan naar een emmertje om mijn drinken koel te houden. wat me na 3 kwartier met handen en voeten bij de lokale supermarkt gelukt was.
Foto: ergens in de buurt van Arnhem.
Dag 2
vandaag ging ik via de gerlos alpenstrasse naar de Grossglockner hochalpenstrassen toe om daar wat passen te rijden en wat foto's te schieten.
Foto1: ik was niet met een motorclub mee dus mocht geen stickertje achterlaten.
Foto2: de gletsjer met uitzicht op de grossglockner
op het parkeer plekje waar ik foto3 geschoten had stonden ook drie Duitsers even te pauzeren waarvan er eentje ook ooit begonnen was op een gs 500.
Foto3: de parkeerplek waar de Duitsers voor mij geparkeerd stonden.
Foto4: motor tegen de sneeuw geparkeerd.
Foto5: stukje wegdek van de grossglockner
toen ik een foto probeerde te maken van het bord slinger weg voor 23 km kwam er een Nederlandse auto achter me staan op de busstrook. er stapte een meisje uit en vroeg me waar ik overnachtte. helaas vond ze de camping te ver weg(maar 2 uur rijden) dus ging ze opzoek naar wat anders.
Foto6: net 23 km slingeren achter de rug. Heb pas op de terugweg een foto gemaakt.
Dag 3
na de ontmoeting van gister wist ik genoeg ik moest ook maar de tent achterop gooien en beginnen met trekken. aangezien alles vanuit het Zillertal ver is. dus ben alles in de regen wezen inpakken.
Foto1: mijn plekje in Oostenrijk.
en daarna ben ik richting Kramsach vertrokken waar ik 5 jaar terug met de fiets onderuit gegaan was. en waar ik dus geleerd heb waarom ik nu altijd in pak met helm rij. kijken of ik me iets meer zou herinneren dan het kapelletje aan de top. dat was niet meteen het geval maar heb er nu een foto collectie van.
Foto2: links op de foto zie je nog een stukje van het kapelletje dus ik houd mijn camera al omlaag.volgens bepaalde routeplanners is het een helling van 12-13% voor 1,5 km
daarna de snelweg opgedoken op naar Italië via de Brennerpas en later de snelweg afgegaan en binnendoor richting de camping gereden via de snelste route. Maar bij Moena was de weg volledig verlegd en kon ik en mijn navigatie de weg niet meer vinden dus ben ik via de 2e mogelijkheid gereden. Waar ik op een afgelegen camping nog verder van de bewoonde wereld mocht staan helemaal achterin naast een beekje.
Foto3: een berg ergens in noord Italië
dag 4
ben ik vertrokken naar een camping op maar 1,5 uur rijden wat later een kleine 4 uur was geworden omdat er een laag water op de passen stond. En uit eindelijk had ik camping Marmolade gevonden.
Foto1: zomaar een berg.
Foto2: die dunne pennetjes sla je met bosjes tegelijk krom. Dus dan maar een andere verankering gezocht.
Dag 5
‘S ochtends vertrokken om ‘s middags op camping toblacher see uit te komen. Direct vanaf de camping ging je al omhoog de bergen in.
Foto1: nog geen kilometer onderweg. ziet er goed uit voor vandaag.
Eenmaal boven bedacht ik me te laat dat de weg afliep dus donderde ik met motor en al om. Gelukkig stonden 2 wielrenners 2 meter achter me dus hadden ze even geholpen de motor weer rechtop te zetten. Waarna ik mijn weg maar weer verder vervolgde op naar de volgende top. Eenmaal bij de 2e top vertrokken vloog er een leger helikopter over die even verder aan het oefenen was. Waarna ik ging afdalen om via een dal richting de camping te rijden.
Foto2: de legeroefening waar er later nog wel meer van waren.
Foto3: het spiegelgladde meer voor de camping.
Dag 6
3x de grens over geweest om geld te halen voor de camping en ‘s middags bij de Weissensee wezen kamperen
Foto1: heel toepasselijk om naast het bord van de plaats Wacht een rood stoplicht te zetten. Gelukkig werd hij even later weer groen.
Foto2: stukje wegdek in oostenrijk.
Foto3: vanaf de brug in techendorf de weisensee op de foto genomen.
Dag 7
in villach bij de media markt een nieuwe lader voor mijn telefoon gehaald omdat het usb kabeltje thuis aangaf te laden maar het niet deed. Daarna naar Bled in Slovenië gereden waarna ik was vertrokken naar noord Kroatië om langs de kust te kunnen overnachten. Maar onder Ljubljana begon het wat minder weer te worden tot het bij de grens een en al miezer en mist geworden was.
Foto1: thuis vertaald. een gevaarlijk traject
Foto2: Kroatië waar altijd de zon schijnt.
En toen het eindelijk ophield begon de zon te schijnen de weg werd weer knap. En na 100 meter de bocht te hebben genomen zag ik de zee en kon ik aan de kustroute beginnen. En ronde een uur of 8 zag ik het bord voor de camping in Selce dus ik ben daar maar wezen kamperen tussen al het kroegvolk voor de zon zee en zuipen vakantie er stonden. Maar daar had ik gelukkig geen last van.
Foto3: Selce bij nacht. onderin is het randje van de tafel waar de camera op stond.
Dag 8
Ik ruimde s ochtends mijn tent weer op en toen vroeg de buurvrouw of ik nog trek had in koffie voor ik verder ging. En het bleek dat ze al jaren in Kroatië rondtrokken met de motor die ze in een aanhanger achter de camper hadden.
Foto1: mijn heerlijke campingplaats. Vol keien en vlak was het ook niet. En op de achtergrond de buurman en zijn camper.
Dus dat de kustroute en split en Dubrovnic mooie steden waren. Dus even later vertrok ik langs de kust naar het steeds zonnigere zuiden waar op een gegeven moment bijna alle ritsen open gingen voor wat rijwind.
Foto3: stads tour met de motor.
Toen ik om 4 uur dacht nog een camping verder dan zet ik daar mijn spullen wel op. Bleek dat de voorlopig laatste te zijn dus ben pas na Dubrovnic om 23:00 op een camping terecht gekomen.
Foto4: akkers waar mogelijk watermeloenen worden verbouwd aan de straat kraampjes te zien. Even eerder.
Foto5: al een klein beetje zicht op open zee.
Foto6: stadsmuur in dubrovnic
Foto7: dubrovnic vanaf een afstandje.
Dag 9
Toen ik om 2 uur wakker werd heb ik alles er weer opgehangen en ben weer vertrokken om nog verder naar het zuiden te rijden. Toen het nog donker was in Montenegro zag ik in de buurt van Kotor een grote verlichte boog door de lucht gaan. Eenmaal in Kotor bleek het een oude stadsmuur te zijn.
Foto1: de stadsmuur van Kotor die een volledige boog vormt n al op kilometers afstand te zien was.
en aan de andere kant van het land kwam ik in een tunnel maar niet zomaar het was Tunnel Sozina van 4,189 m. Dus dat werd herrie schoppen en koekblikkers in hun diesel bak vervelen. En daarna doorgereden richting Albanië waar ik vlak voor de grens bij het moeras gebied uitkwam motor afgezet en niks meer te horen. Toen eenmaal de zon opkwam begon er leven te komen. En bij zon opkomst vloog het moeras uit op naar het binnenland.
Foto2:stukje van het moeras gebied.
en na 2 km stond ik bij de grens naar Albanië. Waarna ik mijn vering kon gaan testen op de prachtige wegen die slechter zijn dan het gemiddelde grindpad in Nederland.
Foto3: ook daar hebben ze schaapjes. En jaren 80 mercedessen kom je ook overal tegen.
Na dat ik 5 gesloten en verpauperde tankstations was langsgereden kwam ik bij een tankstation aan die open was. Er kwam een man van een jaar of 60 naar buiten die vroeg of ik kwam tanken en waarop hij liep. Nog even gehad over mijn goede pak en dat ze dat daar niet hebben. Maar toen hoorde hij de politie en wou hij me eigenlijk toch wel zien vertrekken dus dat heb ik daarna maar gedaan.
Foto4: Verwacht het onverwachtse. Na auto’s onderste boven en na een klapper worden de wrakken de wei in geschoven. Maar een auto bovenop een woonhuis?
In shkodër zag ik een vervallen fabriek staan die ik wel leuk vond om op de foto te zetten en even later kwam er een jongen van de overkant lopen en die begon in perfect engels een gesprek en hebben daar een half uur staan praten over de motor. En even later zag hij mijn navigatie in mijn tas zitten en vroeg zich af wat dat nou was. Dus ik begon al simpel met de hele stapel kaarten die ik voor de trip nodig zou hebben in een klein kastje. Maar toen hij ook nog het paarse lijntje over het scherm zag lopen vertelde ik ook maar dat hij ook nog de weg voor me weet dus dat ik eind van de straat de rotonde naar links moet nemen.
Foto6: wat is het daar mistig. O nee dat is een grote wolk smog.
Foto7: ook hier hebben de Nederlanders de tap veroverd.
Eenmaal in Tirane werd het gestoorde verkeer helemaal een feest toen de weg naar 4 banen verbreed werd maar er geen streep te zien was. En daarna ook nog eens een t-splitsing tegen kwam waar geeneens een voorrang regeling bestond dus wie hem de weg op durfde te draaien mocht als eerst. Dus heb maar even gewacht tot de auto naast me ook vertrok en ben naast hem meegereden naar links toe waar ik intussen 3 rijbanen overgestoken voor ik er was.
Foto8: ik kwam uit het noorden en moest naar het oosten toe.
En mocht een stukje rechtdoor tot ik naar rechts moest. Lette alleen niet goed op mijn navigatie en kwam na een kilometer op het eind van de 3 baans weg waar ze nog niet mee verder waren gegaan omdat er nog huizen stonden. en na een half uur en 3x verkeerd rijden was ik eindelijk de stad uit en ging ik naar het oosten richting Macedonië waar weer bergjes waren waar ik tussendoor kon rijden.
Foto9: weer heuveltjes. En beter wegdek.
En nadat ik een uur in Macedonië reed bedacht ik me dat ik eigenlijk geen zin had om naar Skopje te rijden dus ben omgekeerd om die mooie wegen nog eens te rijden en mijn weg naar Griekenland te vervolgen.
Foto10: dorpje in Macedonië
Eenmaal in Thessaloniki dacht ik wat een idioten rijden hier met al die piepende banden. Totdat ik halverwege de stad ook even het gas opentrok en mijn achterband begon te spinnen. Toen wist ik dus dat het goed glad wegdek was. Maar ja in de binnenstad van een grote badplaats zijn hotels niet te betalen dus rijden we wel door en dan vinden we straks wel wat. Na een uurtje rijden vanaf de stad dacht ik wat gevonden te hebben maar dat bleek een restaurant dus reed ik maar weer verder. Totdat op een gegeven moment mijn motor begon te stotteren dus het is weer tijd voor haar reserve. En nu een tankstation vinden die open is maar niks was open dus op een gegeven moment maar bij een tankstation gestopt om te kijken of er nog kans was dat er wat open was. Maar ook mijn olie was bijna op en er was een bp in de buurt die meestal alle types olie op voorraad hebben dus blijf ik daar wel overnachten. Stoeltje uitgeklapt en ben daar tot 6 uur wezen slapen want toen ging de pomp open.
Dag 10
Tank weer gevuld olie weer bijgevuld en op naar Istanbul begon de ochtend al met een droge keel. Omdat ik de vorige avond niks meer te drinken had en het s ochtends bij het tanken vergeten was om mee te nemen. Dus s ochtends vroeg opzoek naar een plek waar ze drinken verkochten en na 30 min een tankstation gevonden die ook drinken verkochten. Dus ik had weer drinken alleen toen moest het nog naar binnen. Na veel pijn en moeite de eerste 0.3 liter binnen en de rest kwam straks wel weer. Even later mocht ik kijken of alles wel waterdicht was aangezien ik door een over straat stromende rivier moest rijden van een cm of 10 diep. Maar na 3x was het niet meer spannend dus toen zag ik ze niet meer.
Foto1: de over straat stromende rivier.
Toen ging ik de heuvels in waar we de over straat gestroomde rivieren kregen. Waar dus keien en grind midden over de weg lagen. Even later liep er een kudde schapen midden over de weg met wat honden en een herder er bij. En een kilometer verder leefde er zelfs koeien langs de kant van de weg.
Foto2:Griekse schaapjes.
Foto3:de Griekse koeien.
Foto4:een pion? Inderdaad dan stromen de stenen weer op de weg als het regend.
Foto5: Griekse bergjes
En daarna zat ik in de buurt van de grens waar de Griekse landmacht zijn kampen langs de weg had liggen. Toen ik eenmaal uit de heuvels vandaan het platte land opging lagen er overal graanvelden. En even later waren er 2 verdwenen omdat het aangestoken was om even later weer omgeploegd te worden voor een goede bodem voor volgend jaar.
Foto6:achterste graanveld afgebrand en de voorste is nu aan de beurd.
Eenmaal bij de Griekse grens aangekomen weer even alles laten zien en op naar Turkije. Bleek alleen eerst door een enorme tunnel van gaas te moeten rijden voordat ik eenmaal in Turkije aankwam. Een grensovergang als geen andere waar je door 10 militairen werd opgewacht en daarna een zootje bij de douane maar na 30 minuten over en weer lopen mocht ik eindelijk door rijden. En na een half uur dwalen door Edirne eindelijk de snelweg gevonden die ik toch wel hard nodig had aangezien de temperaturen in mijn pak hoog opliepen. Dus een beetje rijwind zou wel prettig zijn. Het bleek een nieuwe tolweg te zijn die naar Istanbul liep dus er reden niet al teveel mensen dus ik kon lekker doorrijden. Eenmaal bij Istanbul te vroeg van de snelweg afgegaan en een tijd in een van de voorsteden zitten dwalen opzoek naar de kustweg. Die ik maar voor een kilometer heb kunnen volgen voor hij weer ophield en me weer de stad inleid. Dus maar weer opzoek gegaan naar de snelweg om het water over te steken om daar weer even langs het water te rijden en de toeristen trekkers te bezoeken. Maar ook dat leidde weer tot niks. Dus dan maar het rondje om de zee van Marmara. Maar aangezien mijn navigatie een afwijking had van een kilometer en borden ver te zoeken waren ben ik maar omgekeerd en ben weer terug naar Edirne gereden. En ben halverwege achter een tankstation wezen overnachten in mijn stoeltje.
Foto7: even buiten Istanbul. Op naar huis.
Dag 11
Eenmaal weer wakker stoeltje weer achterop gebonden en vertrokken richting Bulgarije. Eenmaal Turkije uit moest ik Bulgarije weer in. Dus paspoort en de rest van de papieren laten zien. En kreeg ze terug met een usb stickie erbij. Die moest ik bij alle 5 de posten afgeven. En bij een was het nog vroeg aangezien ik die eerst nog wakker moest maken omdat die tijdens het tv kijken in slaap was gevallen. En bij de laatste post bleek dat ik een post gemist had dus ik mocht weer terug. En daarna mocht ik eindelijk Bulgarije in. Na een uurtje rijden kwam ik een tankstation tegen die open was dus even gestopt om te gaan tanken. Dus de pomp bediende kwam blij naar buiten want er kwam een echte Suzuki bij hem te tanken. En zelf had hij maar een Cecez uit Tsjecho-Slowakije van 350cc die uiteindelijk meer verbruikte dan mijn fiets. Maar als hij geen woord engels kan ook geen Duits en ik geen Bulgaars was uiteindelijk mijn voor spatbord het schrijfblok voor de cijfertjes geworden. Aangezien we er anders niks van snapte. Dus na een half uurtje en een kopje koffie weer door gereden.
Foto1: mijn spatbord als schrijfblok.
Richting Sofia eenmaal aangekomen bedacht ik me weer dat die navigatie wel weer scheef zou zijn dus ongeveer de richting weten maar verder weet je niks. Aangezien de ring Sofia gewoon een doorsnee 60 weg was. Dus voordat ik die gevonden had duurde het even maar uiteindelijk gevonden en vanaf toen was het voor Servië volg de weg en je komt er.
Foto2: het landschap van Bulgarije tussen Sofia en Servië in.
Dat had ik dus gedaan totdat ik van de weg raakte en in de goot was beland. Vanwaar ik zonder bril en met een bloedneus opstond. Even mijn helm afgedaan en eerst eens een papieren zakdoekje voor mijn neus uit mijn tanktas pakken. Nadat dat na 10 seconden opgedroogd was. Mijn reserve bril uit mijn tanktas gepakt en eens gekeken of mijn motor nog rijdbaar was. Maar de voorvork was overduidelijk krom en mijn koplamp miste ook zijn oorspronkelijke vorm.
Foto3: de motor in de greppel.
Dus dan maar mijn bril zoeken en dan eens de verzekering bellen over het afslepen van mijn motor. Maar waar zit je dan op de 8 ongeveer 5 km van de grens met Servië. Altijd makkelijk als landen het bestaan van hectometerpaaltjes nog niet kennen. Dus na een uur of 2 en een hoop gebeld kwam er iemand van het sleep bedrijf met zijn Lada aanzetten. Maar daar kon mijn motor natuurlijk niet mee. Dus naar een uur kwam zijn collega met een auto ambulance aan waar mijn motor en mijn spullen mee konden. Waarna even later nog de grenspolitie aankwam die 3,5 uur eerder er al zou zijn aangezien er al na 5 minuten door iemand de politie was gebeld. En na 5 minuten praten gingen ze weer. En kon mijn motor op de autoambulance geduwd worden. Waarna we van de politie wel weg moesten om de benzine over te gieten op een parkeerplaats 100 meter verderop. En ondertussen zocht ik mijn spullen uit wat meteen meeging en wat ik met de motor mee zou laten komen.
Foto4: de motor op de auto ambulance.
En het tasje voor het afval o die gooi je maar de berm. Dat deed ik niet dus deed de man van het sleep bedrijf het wel voor me. Daarna terug gereden naar de rand van Sofia waar het bedrijfje zat ergens achter een woonhuis midden in een woonwijk. En daarna werd ik afgezet bij een hotelletje waar ik mijn vlucht gegevens kon ophalen en door het hotel werd de taxi besteld. Die de volgende morgen mij naar het vliegveld zou brengen. Dus daarna kreeg ik watten en water aangeboden om mijn gezicht schoon te maken maar ik ging wel even douchen om alles eraf te spoelen. En daarna even gegeten in het restaurant waarna ik spierpijn in mijn nek begon te krijgen dus was maar op mijn bed gaan liggen om aan mijn moeder te vragen of ik morgen met de trein van Schiphol naar huis moest of dat ze me ophaalde.
Even ruim 2 weken later.
Foto5: eindelijk weer thuis
nog een weekje later. na een weekje knutselen is ze weer hersteld.
vervangen
voorvork
spatbord
voorvork stabilisator
onderste kroonplaat + balhoofd
as van het voorwiel
voorrem klauw
remhendel
rempomp
koplamp
spiegels
Om 1 uur was ik thuis van mijn werk dus even de laatste spullen inpakken en controleren voor ik vannacht vertrek. om 3 uur mijn bed in en om 22:00 maar weer eruit gegaan om te vertrekken. over de snelweg door Duitsland om om 11:00 in Aschau in het Zillertall aan te komen. waar ik rustig aan mijn tent opzette in de hitte. daarna inkopen gedaan bij de camping winkel. en daarna nog maar even op zoek gegaan naar een emmertje om mijn drinken koel te houden. wat me na 3 kwartier met handen en voeten bij de lokale supermarkt gelukt was.
Foto: ergens in de buurt van Arnhem.
Dag 2
vandaag ging ik via de gerlos alpenstrasse naar de Grossglockner hochalpenstrassen toe om daar wat passen te rijden en wat foto's te schieten.
Foto1: ik was niet met een motorclub mee dus mocht geen stickertje achterlaten.
Foto2: de gletsjer met uitzicht op de grossglockner
op het parkeer plekje waar ik foto3 geschoten had stonden ook drie Duitsers even te pauzeren waarvan er eentje ook ooit begonnen was op een gs 500.
Foto3: de parkeerplek waar de Duitsers voor mij geparkeerd stonden.
Foto4: motor tegen de sneeuw geparkeerd.
Foto5: stukje wegdek van de grossglockner
toen ik een foto probeerde te maken van het bord slinger weg voor 23 km kwam er een Nederlandse auto achter me staan op de busstrook. er stapte een meisje uit en vroeg me waar ik overnachtte. helaas vond ze de camping te ver weg(maar 2 uur rijden) dus ging ze opzoek naar wat anders.
Foto6: net 23 km slingeren achter de rug. Heb pas op de terugweg een foto gemaakt.
Dag 3
na de ontmoeting van gister wist ik genoeg ik moest ook maar de tent achterop gooien en beginnen met trekken. aangezien alles vanuit het Zillertal ver is. dus ben alles in de regen wezen inpakken.
Foto1: mijn plekje in Oostenrijk.
en daarna ben ik richting Kramsach vertrokken waar ik 5 jaar terug met de fiets onderuit gegaan was. en waar ik dus geleerd heb waarom ik nu altijd in pak met helm rij. kijken of ik me iets meer zou herinneren dan het kapelletje aan de top. dat was niet meteen het geval maar heb er nu een foto collectie van.
Foto2: links op de foto zie je nog een stukje van het kapelletje dus ik houd mijn camera al omlaag.volgens bepaalde routeplanners is het een helling van 12-13% voor 1,5 km
daarna de snelweg opgedoken op naar Italië via de Brennerpas en later de snelweg afgegaan en binnendoor richting de camping gereden via de snelste route. Maar bij Moena was de weg volledig verlegd en kon ik en mijn navigatie de weg niet meer vinden dus ben ik via de 2e mogelijkheid gereden. Waar ik op een afgelegen camping nog verder van de bewoonde wereld mocht staan helemaal achterin naast een beekje.
Foto3: een berg ergens in noord Italië
dag 4
ben ik vertrokken naar een camping op maar 1,5 uur rijden wat later een kleine 4 uur was geworden omdat er een laag water op de passen stond. En uit eindelijk had ik camping Marmolade gevonden.
Foto1: zomaar een berg.
Foto2: die dunne pennetjes sla je met bosjes tegelijk krom. Dus dan maar een andere verankering gezocht.
Dag 5
‘S ochtends vertrokken om ‘s middags op camping toblacher see uit te komen. Direct vanaf de camping ging je al omhoog de bergen in.
Foto1: nog geen kilometer onderweg. ziet er goed uit voor vandaag.
Eenmaal boven bedacht ik me te laat dat de weg afliep dus donderde ik met motor en al om. Gelukkig stonden 2 wielrenners 2 meter achter me dus hadden ze even geholpen de motor weer rechtop te zetten. Waarna ik mijn weg maar weer verder vervolgde op naar de volgende top. Eenmaal bij de 2e top vertrokken vloog er een leger helikopter over die even verder aan het oefenen was. Waarna ik ging afdalen om via een dal richting de camping te rijden.
Foto2: de legeroefening waar er later nog wel meer van waren.
Foto3: het spiegelgladde meer voor de camping.
Dag 6
3x de grens over geweest om geld te halen voor de camping en ‘s middags bij de Weissensee wezen kamperen
Foto1: heel toepasselijk om naast het bord van de plaats Wacht een rood stoplicht te zetten. Gelukkig werd hij even later weer groen.
Foto2: stukje wegdek in oostenrijk.
Foto3: vanaf de brug in techendorf de weisensee op de foto genomen.
Dag 7
in villach bij de media markt een nieuwe lader voor mijn telefoon gehaald omdat het usb kabeltje thuis aangaf te laden maar het niet deed. Daarna naar Bled in Slovenië gereden waarna ik was vertrokken naar noord Kroatië om langs de kust te kunnen overnachten. Maar onder Ljubljana begon het wat minder weer te worden tot het bij de grens een en al miezer en mist geworden was.
Foto1: thuis vertaald. een gevaarlijk traject
Foto2: Kroatië waar altijd de zon schijnt.
En toen het eindelijk ophield begon de zon te schijnen de weg werd weer knap. En na 100 meter de bocht te hebben genomen zag ik de zee en kon ik aan de kustroute beginnen. En ronde een uur of 8 zag ik het bord voor de camping in Selce dus ik ben daar maar wezen kamperen tussen al het kroegvolk voor de zon zee en zuipen vakantie er stonden. Maar daar had ik gelukkig geen last van.
Foto3: Selce bij nacht. onderin is het randje van de tafel waar de camera op stond.
Dag 8
Ik ruimde s ochtends mijn tent weer op en toen vroeg de buurvrouw of ik nog trek had in koffie voor ik verder ging. En het bleek dat ze al jaren in Kroatië rondtrokken met de motor die ze in een aanhanger achter de camper hadden.
Foto1: mijn heerlijke campingplaats. Vol keien en vlak was het ook niet. En op de achtergrond de buurman en zijn camper.
Dus dat de kustroute en split en Dubrovnic mooie steden waren. Dus even later vertrok ik langs de kust naar het steeds zonnigere zuiden waar op een gegeven moment bijna alle ritsen open gingen voor wat rijwind.
Foto3: stads tour met de motor.
Toen ik om 4 uur dacht nog een camping verder dan zet ik daar mijn spullen wel op. Bleek dat de voorlopig laatste te zijn dus ben pas na Dubrovnic om 23:00 op een camping terecht gekomen.
Foto4: akkers waar mogelijk watermeloenen worden verbouwd aan de straat kraampjes te zien. Even eerder.
Foto5: al een klein beetje zicht op open zee.
Foto6: stadsmuur in dubrovnic
Foto7: dubrovnic vanaf een afstandje.
Dag 9
Toen ik om 2 uur wakker werd heb ik alles er weer opgehangen en ben weer vertrokken om nog verder naar het zuiden te rijden. Toen het nog donker was in Montenegro zag ik in de buurt van Kotor een grote verlichte boog door de lucht gaan. Eenmaal in Kotor bleek het een oude stadsmuur te zijn.
Foto1: de stadsmuur van Kotor die een volledige boog vormt n al op kilometers afstand te zien was.
en aan de andere kant van het land kwam ik in een tunnel maar niet zomaar het was Tunnel Sozina van 4,189 m. Dus dat werd herrie schoppen en koekblikkers in hun diesel bak vervelen. En daarna doorgereden richting Albanië waar ik vlak voor de grens bij het moeras gebied uitkwam motor afgezet en niks meer te horen. Toen eenmaal de zon opkwam begon er leven te komen. En bij zon opkomst vloog het moeras uit op naar het binnenland.
Foto2:stukje van het moeras gebied.
en na 2 km stond ik bij de grens naar Albanië. Waarna ik mijn vering kon gaan testen op de prachtige wegen die slechter zijn dan het gemiddelde grindpad in Nederland.
Foto3: ook daar hebben ze schaapjes. En jaren 80 mercedessen kom je ook overal tegen.
Na dat ik 5 gesloten en verpauperde tankstations was langsgereden kwam ik bij een tankstation aan die open was. Er kwam een man van een jaar of 60 naar buiten die vroeg of ik kwam tanken en waarop hij liep. Nog even gehad over mijn goede pak en dat ze dat daar niet hebben. Maar toen hoorde hij de politie en wou hij me eigenlijk toch wel zien vertrekken dus dat heb ik daarna maar gedaan.
Foto4: Verwacht het onverwachtse. Na auto’s onderste boven en na een klapper worden de wrakken de wei in geschoven. Maar een auto bovenop een woonhuis?
In shkodër zag ik een vervallen fabriek staan die ik wel leuk vond om op de foto te zetten en even later kwam er een jongen van de overkant lopen en die begon in perfect engels een gesprek en hebben daar een half uur staan praten over de motor. En even later zag hij mijn navigatie in mijn tas zitten en vroeg zich af wat dat nou was. Dus ik begon al simpel met de hele stapel kaarten die ik voor de trip nodig zou hebben in een klein kastje. Maar toen hij ook nog het paarse lijntje over het scherm zag lopen vertelde ik ook maar dat hij ook nog de weg voor me weet dus dat ik eind van de straat de rotonde naar links moet nemen.
Foto6: wat is het daar mistig. O nee dat is een grote wolk smog.
Foto7: ook hier hebben de Nederlanders de tap veroverd.
Eenmaal in Tirane werd het gestoorde verkeer helemaal een feest toen de weg naar 4 banen verbreed werd maar er geen streep te zien was. En daarna ook nog eens een t-splitsing tegen kwam waar geeneens een voorrang regeling bestond dus wie hem de weg op durfde te draaien mocht als eerst. Dus heb maar even gewacht tot de auto naast me ook vertrok en ben naast hem meegereden naar links toe waar ik intussen 3 rijbanen overgestoken voor ik er was.
Foto8: ik kwam uit het noorden en moest naar het oosten toe.
En mocht een stukje rechtdoor tot ik naar rechts moest. Lette alleen niet goed op mijn navigatie en kwam na een kilometer op het eind van de 3 baans weg waar ze nog niet mee verder waren gegaan omdat er nog huizen stonden. en na een half uur en 3x verkeerd rijden was ik eindelijk de stad uit en ging ik naar het oosten richting Macedonië waar weer bergjes waren waar ik tussendoor kon rijden.
Foto9: weer heuveltjes. En beter wegdek.
En nadat ik een uur in Macedonië reed bedacht ik me dat ik eigenlijk geen zin had om naar Skopje te rijden dus ben omgekeerd om die mooie wegen nog eens te rijden en mijn weg naar Griekenland te vervolgen.
Foto10: dorpje in Macedonië
Eenmaal in Thessaloniki dacht ik wat een idioten rijden hier met al die piepende banden. Totdat ik halverwege de stad ook even het gas opentrok en mijn achterband begon te spinnen. Toen wist ik dus dat het goed glad wegdek was. Maar ja in de binnenstad van een grote badplaats zijn hotels niet te betalen dus rijden we wel door en dan vinden we straks wel wat. Na een uurtje rijden vanaf de stad dacht ik wat gevonden te hebben maar dat bleek een restaurant dus reed ik maar weer verder. Totdat op een gegeven moment mijn motor begon te stotteren dus het is weer tijd voor haar reserve. En nu een tankstation vinden die open is maar niks was open dus op een gegeven moment maar bij een tankstation gestopt om te kijken of er nog kans was dat er wat open was. Maar ook mijn olie was bijna op en er was een bp in de buurt die meestal alle types olie op voorraad hebben dus blijf ik daar wel overnachten. Stoeltje uitgeklapt en ben daar tot 6 uur wezen slapen want toen ging de pomp open.
Dag 10
Tank weer gevuld olie weer bijgevuld en op naar Istanbul begon de ochtend al met een droge keel. Omdat ik de vorige avond niks meer te drinken had en het s ochtends bij het tanken vergeten was om mee te nemen. Dus s ochtends vroeg opzoek naar een plek waar ze drinken verkochten en na 30 min een tankstation gevonden die ook drinken verkochten. Dus ik had weer drinken alleen toen moest het nog naar binnen. Na veel pijn en moeite de eerste 0.3 liter binnen en de rest kwam straks wel weer. Even later mocht ik kijken of alles wel waterdicht was aangezien ik door een over straat stromende rivier moest rijden van een cm of 10 diep. Maar na 3x was het niet meer spannend dus toen zag ik ze niet meer.
Foto1: de over straat stromende rivier.
Toen ging ik de heuvels in waar we de over straat gestroomde rivieren kregen. Waar dus keien en grind midden over de weg lagen. Even later liep er een kudde schapen midden over de weg met wat honden en een herder er bij. En een kilometer verder leefde er zelfs koeien langs de kant van de weg.
Foto2:Griekse schaapjes.
Foto3:de Griekse koeien.
Foto4:een pion? Inderdaad dan stromen de stenen weer op de weg als het regend.
Foto5: Griekse bergjes
En daarna zat ik in de buurt van de grens waar de Griekse landmacht zijn kampen langs de weg had liggen. Toen ik eenmaal uit de heuvels vandaan het platte land opging lagen er overal graanvelden. En even later waren er 2 verdwenen omdat het aangestoken was om even later weer omgeploegd te worden voor een goede bodem voor volgend jaar.
Foto6:achterste graanveld afgebrand en de voorste is nu aan de beurd.
Eenmaal bij de Griekse grens aangekomen weer even alles laten zien en op naar Turkije. Bleek alleen eerst door een enorme tunnel van gaas te moeten rijden voordat ik eenmaal in Turkije aankwam. Een grensovergang als geen andere waar je door 10 militairen werd opgewacht en daarna een zootje bij de douane maar na 30 minuten over en weer lopen mocht ik eindelijk door rijden. En na een half uur dwalen door Edirne eindelijk de snelweg gevonden die ik toch wel hard nodig had aangezien de temperaturen in mijn pak hoog opliepen. Dus een beetje rijwind zou wel prettig zijn. Het bleek een nieuwe tolweg te zijn die naar Istanbul liep dus er reden niet al teveel mensen dus ik kon lekker doorrijden. Eenmaal bij Istanbul te vroeg van de snelweg afgegaan en een tijd in een van de voorsteden zitten dwalen opzoek naar de kustweg. Die ik maar voor een kilometer heb kunnen volgen voor hij weer ophield en me weer de stad inleid. Dus maar weer opzoek gegaan naar de snelweg om het water over te steken om daar weer even langs het water te rijden en de toeristen trekkers te bezoeken. Maar ook dat leidde weer tot niks. Dus dan maar het rondje om de zee van Marmara. Maar aangezien mijn navigatie een afwijking had van een kilometer en borden ver te zoeken waren ben ik maar omgekeerd en ben weer terug naar Edirne gereden. En ben halverwege achter een tankstation wezen overnachten in mijn stoeltje.
Foto7: even buiten Istanbul. Op naar huis.
Dag 11
Eenmaal weer wakker stoeltje weer achterop gebonden en vertrokken richting Bulgarije. Eenmaal Turkije uit moest ik Bulgarije weer in. Dus paspoort en de rest van de papieren laten zien. En kreeg ze terug met een usb stickie erbij. Die moest ik bij alle 5 de posten afgeven. En bij een was het nog vroeg aangezien ik die eerst nog wakker moest maken omdat die tijdens het tv kijken in slaap was gevallen. En bij de laatste post bleek dat ik een post gemist had dus ik mocht weer terug. En daarna mocht ik eindelijk Bulgarije in. Na een uurtje rijden kwam ik een tankstation tegen die open was dus even gestopt om te gaan tanken. Dus de pomp bediende kwam blij naar buiten want er kwam een echte Suzuki bij hem te tanken. En zelf had hij maar een Cecez uit Tsjecho-Slowakije van 350cc die uiteindelijk meer verbruikte dan mijn fiets. Maar als hij geen woord engels kan ook geen Duits en ik geen Bulgaars was uiteindelijk mijn voor spatbord het schrijfblok voor de cijfertjes geworden. Aangezien we er anders niks van snapte. Dus na een half uurtje en een kopje koffie weer door gereden.
Foto1: mijn spatbord als schrijfblok.
Richting Sofia eenmaal aangekomen bedacht ik me weer dat die navigatie wel weer scheef zou zijn dus ongeveer de richting weten maar verder weet je niks. Aangezien de ring Sofia gewoon een doorsnee 60 weg was. Dus voordat ik die gevonden had duurde het even maar uiteindelijk gevonden en vanaf toen was het voor Servië volg de weg en je komt er.
Foto2: het landschap van Bulgarije tussen Sofia en Servië in.
Dat had ik dus gedaan totdat ik van de weg raakte en in de goot was beland. Vanwaar ik zonder bril en met een bloedneus opstond. Even mijn helm afgedaan en eerst eens een papieren zakdoekje voor mijn neus uit mijn tanktas pakken. Nadat dat na 10 seconden opgedroogd was. Mijn reserve bril uit mijn tanktas gepakt en eens gekeken of mijn motor nog rijdbaar was. Maar de voorvork was overduidelijk krom en mijn koplamp miste ook zijn oorspronkelijke vorm.
Foto3: de motor in de greppel.
Dus dan maar mijn bril zoeken en dan eens de verzekering bellen over het afslepen van mijn motor. Maar waar zit je dan op de 8 ongeveer 5 km van de grens met Servië. Altijd makkelijk als landen het bestaan van hectometerpaaltjes nog niet kennen. Dus na een uur of 2 en een hoop gebeld kwam er iemand van het sleep bedrijf met zijn Lada aanzetten. Maar daar kon mijn motor natuurlijk niet mee. Dus naar een uur kwam zijn collega met een auto ambulance aan waar mijn motor en mijn spullen mee konden. Waarna even later nog de grenspolitie aankwam die 3,5 uur eerder er al zou zijn aangezien er al na 5 minuten door iemand de politie was gebeld. En na 5 minuten praten gingen ze weer. En kon mijn motor op de autoambulance geduwd worden. Waarna we van de politie wel weg moesten om de benzine over te gieten op een parkeerplaats 100 meter verderop. En ondertussen zocht ik mijn spullen uit wat meteen meeging en wat ik met de motor mee zou laten komen.
Foto4: de motor op de auto ambulance.
En het tasje voor het afval o die gooi je maar de berm. Dat deed ik niet dus deed de man van het sleep bedrijf het wel voor me. Daarna terug gereden naar de rand van Sofia waar het bedrijfje zat ergens achter een woonhuis midden in een woonwijk. En daarna werd ik afgezet bij een hotelletje waar ik mijn vlucht gegevens kon ophalen en door het hotel werd de taxi besteld. Die de volgende morgen mij naar het vliegveld zou brengen. Dus daarna kreeg ik watten en water aangeboden om mijn gezicht schoon te maken maar ik ging wel even douchen om alles eraf te spoelen. En daarna even gegeten in het restaurant waarna ik spierpijn in mijn nek begon te krijgen dus was maar op mijn bed gaan liggen om aan mijn moeder te vragen of ik morgen met de trein van Schiphol naar huis moest of dat ze me ophaalde.
Even ruim 2 weken later.
Foto5: eindelijk weer thuis
nog een weekje later. na een weekje knutselen is ze weer hersteld.
vervangen
voorvork
spatbord
voorvork stabilisator
onderste kroonplaat + balhoofd
as van het voorwiel
voorrem klauw
remhendel
rempomp
koplamp
spiegels
Laatst bewerkt:
Leuk om te lezen en mee te kijken.
