ER-1
MF veteraan
- 17 feb 2004
- 7.447
- 0
14 juni 2004 CRT ASSEN
Ik had al lang de grote wens om een keer op het circuit te rijden, en waar kun je dat beter dan op het asfalt van Assen. Ik had hiervoor een CRT dag uitgekozen, deze bestaat uit 3x 25 minuten en 1x 20 minuten (met tijdopname) voor de onervaren rijders. De ervaren rijders hebben 1 sessie van 20 minuten (met tijdopname) extra. Als kleine voorbereiding had ik al 1 sessie gereden tijdens het 100 jarig bestaan van de KNMV. Dit was trouwens een stuk goedkoper. Ik betaalde voor 1 sessie 20 euro. Een CRT dag kost 170 euro en dan mag je 4 keer rijden.
Een week van te voren al begonnen met het kijken op teletekst naar de weersverwachting, en het ging er steeds beter uit zien. Het zou die maandag droog blijven en het zonnetje zou gaan schijnen. Perfect.
Na lang wachten is dan e i n d e l i j k maandag de 14de juni aangebroken. Om 6 uur gaat de wekker al af en ik spring het bed uit (iets wat me normaal niet echt makkelijk lukt om deze onmenselijke tijd), en handel snel de bekende dingetjes af. Om iets over half 7 op zit ik op de motor richting Assen. Het is nog compleet bewolkt en van de beloofde zon is nog niet veel te zien, maar het is droog dus we klagen niet. Onderweg nog snel ff getankt bij de Shell, eigenlijk boycot ik die maar voor vandaag moesten die principes maar even wijken voor een belangrijker doel. Het op tijd verschijnen bij de inschrijving. Op het circuit aangekomen parkeer ik mijn motor en wandel richting mediacentrum waar ik mijn rijnummer en transponder krijg. De zaal zit al behoorlijk vol en ik neem plaats ergens achterin de zaal. Na een welkoms woord worden de gedragsregels uitgelegd. EN DAN KAN HET EINDELIJK BEGINNEN.
Ik ben ingedeeld in groep B de onervaren rijders, het merendeel van de rijders van deze dag zijn overigens onervaren. Groep A is de ervaren groep en B C en D bestaan uit de onervaren rijders. Mijn eerste sessie begon om 9:24 dus nog snel even naar de wc (had helemaal niks met zenuwen te maken hoor, ahum
) en dan snel alles klaarmaken voor de start. Ik reed als 1 van de laatste het parc-ferme in en dit bracht het geluk met zich mee dat mijn groep maar uit drie rijders bestond incl. marshall. De rest van de groepjes bestond uit 8 rijders. En dit zou de hele dag zo blijven, blijkbaar hadden er toch mensen op het laatste moment afgezegd……… En dan voel ik een regen druppel, kijk verschrikt omhoog en zie toch een paar donkere wolken. Maar gelukkig zet het niet door, en bleef het bij die paar regendruppeltjes die dag. De beloofde zon heeft zich die ochtend maar af en toe even laten zien. In de loop van de middag kwam de zon steeds vaker te voorschijn maar werd ook regelmatig bedekt door een laag wolken. En dat was achteraf helemaal niet erg. Zonder zon was het al warm genoeg die dag, en heb ik genoeg gezweet, dus ik vond het prima zo.
De eerste sessie begint uiteraard rustig, ik maak op een relaxte manier kennis met het circuit. De marshall laat ons de ideale lijn zien, die overigens ook wordt aangegeven door de pionnetjes die langs de baan zijn geplaatst. En ronde na ronde gaat het iets sneller, en dan zie ik de geblokte vlag alweer. Wat gaan die 25 minuten snel voorbij. Als ik terug kom op de paddock, zie ik dat in de eerste sessie bij de ervaren rijders al iemand onderuit is gegaan. Hij was onderuit gegaan in mandeveen – duikersloot, en hij leek alleen een beetje kuipschade te hebben, later op de dag heeft hij het nog een keer geprobeerd maar helaas bleek zijn motor iets olie te lekken dus die sessie moest hij ook vroegtijdig afbreken.
Tussen mijn eerste en tweede sessie stond een theorie les over vering gepland. Dit werd gedaan door White Power Benelux en was zeer interessant. Je kon ook de vering van je eigen motor door deze meneer laten testen en laten afstellen. Dit heb ik rond lunch tijd laten doen. En die van mij stond perfect. En ik quote – met deze afstelling zou ik zelf zo het circuit opgaan!!!
Nou zou ik hier natuurlijk erg trots op zijn geweest als deze afstelling door mijzelf was bedacht en getest. Ware het niet dat ik deze instellingen gewoon van het internet heb geplukt. Voor de mensen die ook een 01/02 R6 hebben.
Performance Bikes Magazine (01/02)
Front Suspention
Preload : 2 lines showing
Compresion: 3 cliks out
Rebound: 4 clicks out
Rear Suspention
Preload: 2nd from max
Compression: 5 turns out
Rebound: 8 clicks out
En toen was het alweer tijd voor de tweede sessie. Het ging meteen vanaf de start al een stuk harder. KIJK dit lijkt er al meer op, met een grote glimlach op mijn gezicht reed ik de rondjes. Ik verbaasde me er over hoeveel sneller en harder je kunt insturen dan je zelf denkt. Als we op een bocht afkomen en ik wil remmen zie ik dat de marshall niet remt. Ik besluit dan ook helemaal op de marshall af te gaan. En ronde na ronde verleg ik mijn eigen grens. We liepen in op de groep voor ons en hier bleven we achter hangen. En dan gaat er in de groep voor ons iemand onderuit. Bij het uitkomen van de stekkenwal verliest de rijder de controle, de motor en berijder glijden en rollen over het asfalt. Iedereen kan gelukkig de berijder en motor ontwijken. Al snel kan ik de valpartij vergeten en stuur weer lekker over het asfalt. Om tegen het eind van de sessie weer twee motorrijders langs de baan te zien staan, met ergens in het grind hun motor. De sessie is dan ook meteen tot een einde.
Ondanks de valpartijen heb ik toch heerlijk gereden, het commentaar van de marshall is ook fijn om te horen. “Dat ging lekker he, dat ging al een stuk sneller” Ik stem hier mee in, omdat ik geen benul had van de snelheid waarmee we rond gingen vraag ik hem hoe hard dat nou echt ging. En meneer antwoord “ik rijd nu ongeveer op 20% van wat ik kan, tijdens de opwarm ronde bij een race gaat het sneller”. Dusssssssss
Ik vroeg hem of hij nog had gezien wat er fout was gegaan bij die eerste val partij. Hij kon niet vertellen wat de jongen nou fout had gedaan maar wist wel te vertellen dat dit compleet onnodig was.
En had nog een advies voor ons……ALTIJD INSTUREN, als jij denkt dat je de bocht niet kan halen ALTIJD INSTUREN. Dit advies werd ook bevestigd door het feit dat hij zegt dat hij nog maar op 20% van zijn kunnen rijd. Vooral in het begin van het circuit rijden gaat dit advies op. Als je zelf het gevoel hebt dat het hard gaat, kan het echt nog een heel stuk harder.
Met voorrijder is het fijn rijden, de marshall geeft aan hoe hard het gaat en als je hem volgt kan er eigenlijk weinig mis gaan, voor mijn gevoel. Dat dit niet helemaal klopt bewijzen de val partijen in de vorige sessies. Maar ik had voor mezelf een fijn gevoel aan beide sessies over gehouden en mijn grenzen beetje bij beetje verlegt. Maar de derde sessie zou voor de helft vrij rijden zijn. En dat is een ander verhaal, met toch een kriebel in de buik ging ik deze derde sessie van start. De snelheid zat er meteen goed in, het ging meteen al een stuk sneller dan de tweede sessie. Ik reed als derde in de groep, en word op start finish ingehaald door de kamera motor. Deze haalt ook mijn groepsgenoot in, en dan gaat bij het aanremmen voor de nationale deze groepsgenoot recht door het gras in, na de sessie vertelde hij dat hij nog geen vertrouwen had in zijn bandjes en besloot om toen maar door het gras te gaan. Na gezien te hebben dat het goed afliep met hem ging het gas er weer op. Ik heb een stuk vlak achter de kamera motor gereden met een leuke snelheid, dus misschien toch maar de dvd bestellen, al vind ik de prijs van 40 euro wel heel veel geld.
Het vrij rijden was FANTASTISCH wat is dat gaaf. Ik begon het circuit een klein beetje te kennen en ging steeds ‘harder’ rond. De pionnen zijn ontzettend nuttig, ze staan er natuurlijk niet voor niks. Je kunt je hier echt goed op richten, insturen bij de eerste, zorgen dat je bij de tweede aan de binnen kant van de bocht zit en vandaar uit stuur je weer naar de buitenkant van de bocht richting derde pion. Hoe moeilijk kan het zijn. Die pionnen stonden er eerder ook al, maar dan volg je (in mijn geval) toch meer de marshall. Maar de pionnen vormen een prima vervanging van de marshall. Ook deze sessie is weer veel te vroeg afgelopen. En met een heel heel heeeeel goed gevoel stap ik weer van de motor af.
En dan de vierde en helaas de laatste sessie. Deze is na twee opwarm rondjes achter de marshall geheel vrij rijden. We staan in het parc-ferme te wachten op het begin van de sessie als de inmiddels bekende oranje vrachtauto weer van het circuit komt. Er staat een R1 op waarvan niet veel kuipdelen meer in de originele staat zijn. Als de vrachtwagen voorbij rijd valt mijn oog op een vtr die bij de garage staat. Deze heeft ook betere tijden heeft gekend, 1 van de uitlaten ligt er naast, bijna alle kuipdelen zijn zwaar beschadigt, zelfs de tellers liggen helemaal open. Nou had ik net voor deze sessie getankt en tijdens het betalen was er iemand druk aan het bellen met zijn verrekeningsmaatschappij. Hij was druk doende de luisteraar aan de andere kant van de telefoon te overtuigen dat het om een rijvaardigheidstraining ging en niet om vrij circuit rijden. Dit is allemaal niet echt opbeurend en ik zucht een keer diep, het zorgt toch voor een beetje extra spanning.
Dan gaan we van start, als we in de pitstraat rijden denk ik al niet meer aan al die schade’s en het is heerlijk rijden. Het is heerlijk om zo hard (voor mijn gevoel dan) over een circuit te knallen. Je hoeft je alleen maar te consenteren op het rijden en je voor ligger. Geen radar controle, weggetjes van rechts etc etc. de bekende clichés. Ik heb helaas geen enkel vrij rondje, word telkens ‘opgehouden’ door langzamere rijders. Met het inhalen ben ik voorzichtig, en doe het alleen als ik er 100% van overtuigd ben dat het kan. Alleen bij de gt bocht rij ik na het uitremmen te ver over de curbstones en kom er achter dat deze niet helmaal vlak zijn maar dat hier ribbels over heen liggen. De motor begint te schudden maar gaat netjes die kant op waar ik naar toe wil. En dan word ik alweer afgevlagd, dit ging wel heel snel. Achteraf bleek dat ik ‘maar’ 7 rondjes had gereden, de meesten zaten op 8 of 9 rondes. Dit kwam omdat onze marshall door motor pech van motor moest wisselen voor aanvang van de sessie, en daardoor gingen we relatief laat van start. En ik had net de pech dat ik als 1 van de eerste werd afgevlagd. Dan had ik dus maar harder moeten rijden.
En toen was het rijden alweer afgelopen.
Om 5 uur moesten we weer in het media centrum zijn en daar werd een afscheidspraatje gehouden en kregen we een certificaat met daarop je naam en snelste ronde tijd. Tijdens dit gesprek werd er een opmerking gemaakt door een cursist dat het snelheidverschil in de groepen te groot was en dat dit voor gevaarlijke situaties heeft gezorgd. Hier op kwam de reactie terug dat het voor hun onmogelijk is om zonder opgaaf van ronde tijd een goeie groep indeling te maken. Ook op motor type is niet te selecteren, omdat het ook voorkomt dat iemand met een fireblade buitenom word ingehaald door een cb500. Hier kan ik wel in mee gaan, maar wat ze wel zouden kunnen doen is tijdens de dag een herindeling maken van de groepen. Na 2 sessie’s is het wel duidelijk wie de langzamere en snellere rijders zijn van die dag. Al moet ik zeggen dat ik geen gevaarlijke situaties heb meegemaakt.
En dan de uitreiking van het certificaat met daarop je snelste ronde. Mijn snelste tijd was 1:48,627 met een gemiddelde van 128.620 km/h. Het had sneller gekund als ik vrij baan had gehad, maar zoals s’morgens al gezegd was, er valt niks te winnen alleen maar te verliezen.
En dat was mijn dagje CRT.
Hier nog een paar foto’s van mij, gemaakt door Ad Kievit.
Ik had al lang de grote wens om een keer op het circuit te rijden, en waar kun je dat beter dan op het asfalt van Assen. Ik had hiervoor een CRT dag uitgekozen, deze bestaat uit 3x 25 minuten en 1x 20 minuten (met tijdopname) voor de onervaren rijders. De ervaren rijders hebben 1 sessie van 20 minuten (met tijdopname) extra. Als kleine voorbereiding had ik al 1 sessie gereden tijdens het 100 jarig bestaan van de KNMV. Dit was trouwens een stuk goedkoper. Ik betaalde voor 1 sessie 20 euro. Een CRT dag kost 170 euro en dan mag je 4 keer rijden.
Een week van te voren al begonnen met het kijken op teletekst naar de weersverwachting, en het ging er steeds beter uit zien. Het zou die maandag droog blijven en het zonnetje zou gaan schijnen. Perfect.
Na lang wachten is dan e i n d e l i j k maandag de 14de juni aangebroken. Om 6 uur gaat de wekker al af en ik spring het bed uit (iets wat me normaal niet echt makkelijk lukt om deze onmenselijke tijd), en handel snel de bekende dingetjes af. Om iets over half 7 op zit ik op de motor richting Assen. Het is nog compleet bewolkt en van de beloofde zon is nog niet veel te zien, maar het is droog dus we klagen niet. Onderweg nog snel ff getankt bij de Shell, eigenlijk boycot ik die maar voor vandaag moesten die principes maar even wijken voor een belangrijker doel. Het op tijd verschijnen bij de inschrijving. Op het circuit aangekomen parkeer ik mijn motor en wandel richting mediacentrum waar ik mijn rijnummer en transponder krijg. De zaal zit al behoorlijk vol en ik neem plaats ergens achterin de zaal. Na een welkoms woord worden de gedragsregels uitgelegd. EN DAN KAN HET EINDELIJK BEGINNEN.
Ik ben ingedeeld in groep B de onervaren rijders, het merendeel van de rijders van deze dag zijn overigens onervaren. Groep A is de ervaren groep en B C en D bestaan uit de onervaren rijders. Mijn eerste sessie begon om 9:24 dus nog snel even naar de wc (had helemaal niks met zenuwen te maken hoor, ahum
) en dan snel alles klaarmaken voor de start. Ik reed als 1 van de laatste het parc-ferme in en dit bracht het geluk met zich mee dat mijn groep maar uit drie rijders bestond incl. marshall. De rest van de groepjes bestond uit 8 rijders. En dit zou de hele dag zo blijven, blijkbaar hadden er toch mensen op het laatste moment afgezegd……… En dan voel ik een regen druppel, kijk verschrikt omhoog en zie toch een paar donkere wolken. Maar gelukkig zet het niet door, en bleef het bij die paar regendruppeltjes die dag. De beloofde zon heeft zich die ochtend maar af en toe even laten zien. In de loop van de middag kwam de zon steeds vaker te voorschijn maar werd ook regelmatig bedekt door een laag wolken. En dat was achteraf helemaal niet erg. Zonder zon was het al warm genoeg die dag, en heb ik genoeg gezweet, dus ik vond het prima zo. De eerste sessie begint uiteraard rustig, ik maak op een relaxte manier kennis met het circuit. De marshall laat ons de ideale lijn zien, die overigens ook wordt aangegeven door de pionnetjes die langs de baan zijn geplaatst. En ronde na ronde gaat het iets sneller, en dan zie ik de geblokte vlag alweer. Wat gaan die 25 minuten snel voorbij. Als ik terug kom op de paddock, zie ik dat in de eerste sessie bij de ervaren rijders al iemand onderuit is gegaan. Hij was onderuit gegaan in mandeveen – duikersloot, en hij leek alleen een beetje kuipschade te hebben, later op de dag heeft hij het nog een keer geprobeerd maar helaas bleek zijn motor iets olie te lekken dus die sessie moest hij ook vroegtijdig afbreken.
Tussen mijn eerste en tweede sessie stond een theorie les over vering gepland. Dit werd gedaan door White Power Benelux en was zeer interessant. Je kon ook de vering van je eigen motor door deze meneer laten testen en laten afstellen. Dit heb ik rond lunch tijd laten doen. En die van mij stond perfect. En ik quote – met deze afstelling zou ik zelf zo het circuit opgaan!!!
Nou zou ik hier natuurlijk erg trots op zijn geweest als deze afstelling door mijzelf was bedacht en getest. Ware het niet dat ik deze instellingen gewoon van het internet heb geplukt. Voor de mensen die ook een 01/02 R6 hebben.
Performance Bikes Magazine (01/02)
Front Suspention
Preload : 2 lines showing
Compresion: 3 cliks out
Rebound: 4 clicks out
Rear Suspention
Preload: 2nd from max
Compression: 5 turns out
Rebound: 8 clicks out
En toen was het alweer tijd voor de tweede sessie. Het ging meteen vanaf de start al een stuk harder. KIJK dit lijkt er al meer op, met een grote glimlach op mijn gezicht reed ik de rondjes. Ik verbaasde me er over hoeveel sneller en harder je kunt insturen dan je zelf denkt. Als we op een bocht afkomen en ik wil remmen zie ik dat de marshall niet remt. Ik besluit dan ook helemaal op de marshall af te gaan. En ronde na ronde verleg ik mijn eigen grens. We liepen in op de groep voor ons en hier bleven we achter hangen. En dan gaat er in de groep voor ons iemand onderuit. Bij het uitkomen van de stekkenwal verliest de rijder de controle, de motor en berijder glijden en rollen over het asfalt. Iedereen kan gelukkig de berijder en motor ontwijken. Al snel kan ik de valpartij vergeten en stuur weer lekker over het asfalt. Om tegen het eind van de sessie weer twee motorrijders langs de baan te zien staan, met ergens in het grind hun motor. De sessie is dan ook meteen tot een einde.
Ondanks de valpartijen heb ik toch heerlijk gereden, het commentaar van de marshall is ook fijn om te horen. “Dat ging lekker he, dat ging al een stuk sneller” Ik stem hier mee in, omdat ik geen benul had van de snelheid waarmee we rond gingen vraag ik hem hoe hard dat nou echt ging. En meneer antwoord “ik rijd nu ongeveer op 20% van wat ik kan, tijdens de opwarm ronde bij een race gaat het sneller”. Dusssssssss
Ik vroeg hem of hij nog had gezien wat er fout was gegaan bij die eerste val partij. Hij kon niet vertellen wat de jongen nou fout had gedaan maar wist wel te vertellen dat dit compleet onnodig was.
En had nog een advies voor ons……ALTIJD INSTUREN, als jij denkt dat je de bocht niet kan halen ALTIJD INSTUREN. Dit advies werd ook bevestigd door het feit dat hij zegt dat hij nog maar op 20% van zijn kunnen rijd. Vooral in het begin van het circuit rijden gaat dit advies op. Als je zelf het gevoel hebt dat het hard gaat, kan het echt nog een heel stuk harder. Met voorrijder is het fijn rijden, de marshall geeft aan hoe hard het gaat en als je hem volgt kan er eigenlijk weinig mis gaan, voor mijn gevoel. Dat dit niet helemaal klopt bewijzen de val partijen in de vorige sessies. Maar ik had voor mezelf een fijn gevoel aan beide sessies over gehouden en mijn grenzen beetje bij beetje verlegt. Maar de derde sessie zou voor de helft vrij rijden zijn. En dat is een ander verhaal, met toch een kriebel in de buik ging ik deze derde sessie van start. De snelheid zat er meteen goed in, het ging meteen al een stuk sneller dan de tweede sessie. Ik reed als derde in de groep, en word op start finish ingehaald door de kamera motor. Deze haalt ook mijn groepsgenoot in, en dan gaat bij het aanremmen voor de nationale deze groepsgenoot recht door het gras in, na de sessie vertelde hij dat hij nog geen vertrouwen had in zijn bandjes en besloot om toen maar door het gras te gaan. Na gezien te hebben dat het goed afliep met hem ging het gas er weer op. Ik heb een stuk vlak achter de kamera motor gereden met een leuke snelheid, dus misschien toch maar de dvd bestellen, al vind ik de prijs van 40 euro wel heel veel geld.
Het vrij rijden was FANTASTISCH wat is dat gaaf. Ik begon het circuit een klein beetje te kennen en ging steeds ‘harder’ rond. De pionnen zijn ontzettend nuttig, ze staan er natuurlijk niet voor niks. Je kunt je hier echt goed op richten, insturen bij de eerste, zorgen dat je bij de tweede aan de binnen kant van de bocht zit en vandaar uit stuur je weer naar de buitenkant van de bocht richting derde pion. Hoe moeilijk kan het zijn. Die pionnen stonden er eerder ook al, maar dan volg je (in mijn geval) toch meer de marshall. Maar de pionnen vormen een prima vervanging van de marshall. Ook deze sessie is weer veel te vroeg afgelopen. En met een heel heel heeeeel goed gevoel stap ik weer van de motor af.
En dan de vierde en helaas de laatste sessie. Deze is na twee opwarm rondjes achter de marshall geheel vrij rijden. We staan in het parc-ferme te wachten op het begin van de sessie als de inmiddels bekende oranje vrachtauto weer van het circuit komt. Er staat een R1 op waarvan niet veel kuipdelen meer in de originele staat zijn. Als de vrachtwagen voorbij rijd valt mijn oog op een vtr die bij de garage staat. Deze heeft ook betere tijden heeft gekend, 1 van de uitlaten ligt er naast, bijna alle kuipdelen zijn zwaar beschadigt, zelfs de tellers liggen helemaal open. Nou had ik net voor deze sessie getankt en tijdens het betalen was er iemand druk aan het bellen met zijn verrekeningsmaatschappij. Hij was druk doende de luisteraar aan de andere kant van de telefoon te overtuigen dat het om een rijvaardigheidstraining ging en niet om vrij circuit rijden. Dit is allemaal niet echt opbeurend en ik zucht een keer diep, het zorgt toch voor een beetje extra spanning.
Dan gaan we van start, als we in de pitstraat rijden denk ik al niet meer aan al die schade’s en het is heerlijk rijden. Het is heerlijk om zo hard (voor mijn gevoel dan) over een circuit te knallen. Je hoeft je alleen maar te consenteren op het rijden en je voor ligger. Geen radar controle, weggetjes van rechts etc etc. de bekende clichés. Ik heb helaas geen enkel vrij rondje, word telkens ‘opgehouden’ door langzamere rijders. Met het inhalen ben ik voorzichtig, en doe het alleen als ik er 100% van overtuigd ben dat het kan. Alleen bij de gt bocht rij ik na het uitremmen te ver over de curbstones en kom er achter dat deze niet helmaal vlak zijn maar dat hier ribbels over heen liggen. De motor begint te schudden maar gaat netjes die kant op waar ik naar toe wil. En dan word ik alweer afgevlagd, dit ging wel heel snel. Achteraf bleek dat ik ‘maar’ 7 rondjes had gereden, de meesten zaten op 8 of 9 rondes. Dit kwam omdat onze marshall door motor pech van motor moest wisselen voor aanvang van de sessie, en daardoor gingen we relatief laat van start. En ik had net de pech dat ik als 1 van de eerste werd afgevlagd. Dan had ik dus maar harder moeten rijden.
En toen was het rijden alweer afgelopen.
Om 5 uur moesten we weer in het media centrum zijn en daar werd een afscheidspraatje gehouden en kregen we een certificaat met daarop je naam en snelste ronde tijd. Tijdens dit gesprek werd er een opmerking gemaakt door een cursist dat het snelheidverschil in de groepen te groot was en dat dit voor gevaarlijke situaties heeft gezorgd. Hier op kwam de reactie terug dat het voor hun onmogelijk is om zonder opgaaf van ronde tijd een goeie groep indeling te maken. Ook op motor type is niet te selecteren, omdat het ook voorkomt dat iemand met een fireblade buitenom word ingehaald door een cb500. Hier kan ik wel in mee gaan, maar wat ze wel zouden kunnen doen is tijdens de dag een herindeling maken van de groepen. Na 2 sessie’s is het wel duidelijk wie de langzamere en snellere rijders zijn van die dag. Al moet ik zeggen dat ik geen gevaarlijke situaties heb meegemaakt.
En dan de uitreiking van het certificaat met daarop je snelste ronde. Mijn snelste tijd was 1:48,627 met een gemiddelde van 128.620 km/h. Het had sneller gekund als ik vrij baan had gehad, maar zoals s’morgens al gezegd was, er valt niks te winnen alleen maar te verliezen.
En dat was mijn dagje CRT.
Hier nog een paar foto’s van mij, gemaakt door Ad Kievit.
