Enkele weken door West-Europa op een 1975 Kawasaki

Mooi mooi mooi. Tijgertje 😊


“. Ik deel bewust geen foto’s van binnen in het museum, als je ook maar een beetje motorliefhebber bent, neem je NU je agenda 2024 en prikt meteen een datum om zelf een keertje te gaan kijken. Voor de prijs van een toegangsticketje moet je het alvast niet laten, want die is gratis.”


Tweemaal was ik aan de oevers van dat meer, maar helaas in de maand augustus, oftewel de vakantiemaand , en de maand dat het museum ( en fabriek? ) gesloten is…
 
Ik neem me voor om of in ‘24 of ‘25 toch erin te slagen om er eens voor een open deur te staan en naar binnen te kunnen….
 
Ik zie op de site dat ze nu tot 1 februari weer gesloten zijn, waarschijnlijk omdat t vrijwilligers EN Italianen zijn🫢
 
  • Haha
Waarderingen: dgr
Wederom kan ik niets anders dan diep buigen.
Voor je reis, het verslag en de vermelding.
En het virtuele koekje voor het juist raden kon ik nog wel eens ophalen.

Ik was ook daar aan het prachtige Comomeer, met mijn Guzzi V85., voor haar eerste onderhoud bij de locale Guzzi verdeler.
De fabriek was toen ik er was helaas dicht.
Daarbij had ik zoveel onrust in mijn donder dat ook al was de fabriek/het museum open geweest ik mezelf de tijd niet had gegund om het museum te bezoeken.
 
Laatst bewerkt:
Tijger Tony zei:
Dag 19 – Zaterdag 19 Mei 2023
Route: Alessandria – Mandello del Lario : 191km
Totaal Afgelegd: 6.135km

“toilet”, of het gat in de grond dat aldaar voor moest doorgaan, proper werd achter gelaten.

Tijdens een eerste koffiestop ben ik Italiaan onder de Italianen, schuif mee aan voor een snelle espresso, en schaam me diep voor de luizige koffiecultuur

............als je ook maar een beetje motorliefhebber bent, neem je NU je agenda 2024 en prikt meteen een datum om zelf een keertje te gaan kijken.
Voor de prijs van een toegangsticketje moet je het alvast niet laten, want die is gratis.

Het beeld van jonge twintigers die druk bezig zijn elkaar én het leven te ontdekken, confronteert me met m’n eigen leeftijd en levensfase
– met 40 nog best jong –

En als ik me dan nog met een gelato aan de waterkant kan neerzetten, weet ik dat het goed is.
Klik om te vergroten...
toilet-museumbezoek-levensfase-koffie/gelato
oneens-ook doen-oef-lekker!

Ik begrijp het gehuil van noorderlingen nooit over gat-toiletten in Z.Europa.
Waren die er maar veel meer. Het enige waar je met viezigheid in contact kan komen, zijn je schoenzolen.
Openbare toiletten met een bril, brrrrrrrrrrr :r

Goed advies om eens in Mandello te gaan kijken, staat in mijn agenda.
Al heel vaak in Italië geweest, maar nooit bij het Como-meer. Altijd was er wel een reden om een ander meer te bezoeken.

Koffie en ijs!
Na een stukkie op de motor in Italië altijd om ca 11h een koffiebar bezoeken. :t TOP!!
Een ijssalon staat ook heel vaak op het programma.

Tsja, stelletjes van rond de 20. Jij mijmert reeds 40 te zijn.
Oef, zelfs opgeteld dan ben ik nog ouder.
Ik voel me nog wel steeds TOP! Echter ook: De kalender die liegt niet. <snif>
 
Ja, die oude fabriek.....
In 1995 zat ik voor een klus 5 weken in Milaan. Hotel achter de Campari fabriek. Superbike weekend op Monza en op een zaterdag naar Mandello. Fabriek dicht, maar de bewaker was zo vriendelijk om mij uit te nodigen voor een "controle ronde" toen ik m de foto van mij en mijn LeMans liet zien.
Zwarte ramen en groene metaalbewerking machines, zo uit de jaren 50... Niks robots!
 
Laatst bewerkt:
Tijger Tony zei:
Dag 19 – Zaterdag 19 Mei 2023
Route: Alessandria – Mandello del Lario : 191km
Totaal Afgelegd: 6.135km
Bekijk bijlage 1949066
Ondanks de rijkelijke hoeveelheid bier die ik gisteren soldaat maakte – na quasi een maand geheelonthouding – ontwaak ik deze ochtend zo fris als een hoentje. Doch, het ontwaken is met bezwaard gemoed, omdat ik besef dat ik het Kwaad, dat ik sinds aankomst op deze camping van me af wist te houden, nu toch echt onder ogen ga moeten komen. Veertig jaar, 4 decennia, 4/10 eeuw heb ik het kunnen ontwijken, ik wist van het bestaan ervan, maar tot een echte confrontatie is het al die tijd nooit gekomen. Vandaag, die noodlottige 5e Mei van het jaar des Heeren 2023, is er echter geen ontkomen meer aan. Dus ik verman mezelf, kijk het lot arrogant in de ogen, pak die rol uit m’n bagage en met vastberaden tred betreed ik het strijdtoneel:
Bekijk bijlage 1949067
Omdat mijn ervaring met dit soort Middeleeuwse schabouwelijkheden onbestaande is, vraag ik me nog af of m’n broek en onderbroek uit moeten, of hoe anders ik voorkom dat ik gewoon recht in een broekspijp schijt. Voor de vorm bespaar ik jullie de verdere details maar deel niet zonder trots mee dat zowel ikzelf als m’n kledij ongeschonden uit het avontuur zijn gekomen, en dat na erg veel gedoe met een emmer en een tak ook het “toilet”, of het gat in de grond dat aldaar voor moest doorgaan, proper werd achter gelaten.

Ondanks dit erg bevreemdende begin, wordt vandaag toch een heuse feestdag, aangezien ik me op minder dan 200km van wat het hoogtepunt van deze reis zal gaan worden, bevind. Om de feestelijkheid kracht bij te zetten, trek ik om 07:30 even naar het stadje Alessandria om enkele koffiekoeken en wat verse lectuur op te halen, en tijdens het doorbladeren van het recentste nummer van Motocicilismo d’Epoca wordt het helemaal warm rond m’n hart als het universum me in niet mis te verstane woorden bevestigt dat mijn bestemming van de dag, en bij uitbereiding van de hele trip, de enige juiste is.
Bekijk bijlage 1949068
Aangespoord door deze wenk van de voorzienigheid trap ik de Z aan en zet ruwweg koers richting Milaan, om vandaar uit door te stoten naar Lecco, een stadje gelegen aan de oostelijke slenk van het Comomeer. Het is immers aan de oevers van dit Comomeer dat de apotheose van deze hele trip al sedert 1921 op mijn komst ligt te wachten.

Tijdens een eerste koffiestop ben ik Italiaan onder de Italianen, schuif mee aan voor een snelle espresso, en schaam me diep voor de luizige koffiecultuur in eigen land, waar je, als je ondereg al redelijke koffie kunt krijgen, deze alsnog in een papieren bekertje geserveerd wordt. Zo niet in Italië, waar elke espresso die ik onderweg voorgeschoteld kreeg, in perfect voorverwarmd porselein kwam en zonder uitzondering van uitmuntende kwaliteit was en ik neem me voor om vanaf nu een eigen porseleinen espresso kopje in m’n auto te leggen en voortaan te weigeren onderweg uit p-fas-apier te drinken.
Bekijk bijlage 1949070
Op de parking staat ondertussen een Kawasaki Eliminator met een indrukwekkende berg bagage naast mijn eigen hok. De berijder is een Fransman met Tunesische roots die net terug is van een rondje Noord Afrika en me heel sterk aanraadt om in Sicilië de overzet te maken een ook eens die kant op te gaan – en zet zo mijn eigen motortrip doorheen Zuidelijk Europa – die in m’n eigen hoofd stilaan mytische proporties aanneemt – weer in perspectief en doet me inzien dat ik amper een teen in het water hebt gedoopt.
Bekijk bijlage 1949071

Ondertussen kan ik de lokroep niet langer weerstaan, vervolg gauw mijn weg, scheer langsheen Milaan en na nog een verukkelijke rit doorheen tal van bochtige tunnels – je weet wat er in tunnels gebeurt – kom ik dan toch eindelijk bij het magische meer aan. Vanuit Lecco is het nog enkele minuten rijden tot mijn ultieme reisdoel en algauw bevindt ik me op heilige grond:
Bekijk bijlage 1949072
Eerder orakelde een erg vizionaire meelezer in dit eigenste topic deze profetische woorden:

…en aldus geschiedde.

Gelukkig bleek er net in Mandello, aan de oevers van het meer, een camping te liggen én hadden ze nog wel een plekje vrij voor een tent. Mocht ik twee uur later zijn toegekomen zou ik nog maar eens tegen een “completo” zijn aangelopen. De kleine maar gezellige camping zelf beschikt over een erg mooi terrein, prima sanitair en een bar/restaurant waar je echt lekker kunt eten, mét zicht op het meer. Op 3 minuten staat m’n tent, ik sloop alle zooi van m’n fiets en dump deze in de tent, en zet een zeer haastige koers naar de Guzzi Fabriek. Ondanks dat ik zelf geen Guzzi heb, of nooit een Guzzi heb gehad, toch heb ik iets met dit merk en toen ik nu zo’n 3 jaar geleden mijn eerste “echte” motor kocht – een Kawasaki Z900RS, die me, louter vanwege haar hartverwarmende looks, overtuigde om m’n A rijbewijs te halen (tot dat moment zooide ik maar wat aan met 125cc brommers) – stond ook toenmalige Guzzi V7 750 op de shortlist. Sindsdien ben ik zowat dag en nacht met motoren – algauw verengd tot hokken van pakweg 1965 tem 1980 – bezig (rijden, klooien, rommelen, verzamelen, lezen, kopen en vanaf nu dus ook reizen). Mocht ik destijds voor de Guzzi zijn gegaan, dan was ik vandaag waarschijnlijk onderweg met een 1967 Guzzi V7 700, en zou dit hele epistel allicht doorspekt zijn met begerige uitwijdingen over de Kawasaki Z1 en Japanse Seventies Multicilinders en wie weet, stond ik vandaag niet in Mandello maar in Akashi.
Bekijk bijlage 1949074
Niets van dat alles dus, en het was niet zonder ontroering dat ik het parkeerterrein voor de fabriek opdraaide, want het hele fabrieksterrein ziet er net zo uit als op de foto’s die je tegenkomt in stinkende oude motorboekjes uit de jaren ’50, ’60 en ’70. Ook het olijke duo bewakers aan de ingang – een soort van Italiaanse Gaston & Leo leken zo uit de jaren ’70 te zijn ontsnapt, met hun gesteven bewakerspak, groteske pet en hun heerlijk flauwe, flauwe humor uit een tijd dat woke nog moest ontwaken.
Bekijk bijlage 1949076
Het museum zelf is een absolute aanrader en toont een uiterst verzorgde collectie welke start bij de allereerste Guzzi, de 1919 Guzzi-Parodi liggende mono – de liggende mono die de eerste 50 jaren in het bestaan van Guzzi net zo karakteristiek was voor het merk, als de transversale, 90° V-twin dat voor de afgelopen 50 jaar was – en zo chronologisch langsheen alle productie- en racemotoren voert en snoepjes zoals de befaamde V8, een pleade aan viercilinders, een verzameling alles waarin ze aantraden winnende mono’s en op elk van deze jaren ’20-’30-’40-’50 en ’60 fietsen vindt je technologische exotica die, mochten Guzzi en de andere Europese fabrikanten deze exotica destijds op productiefiets-betrouwbaarheid hebben doorontwikkeld, de geschiedenis er allicht heel ander had uitgezien en de gezamelijke europese fabrikanten allicht niet tot een schim van zich zelf verworden zouden zijn.

Spreekwoordelijke kers op de taart is de motorenkamer, waarin de technologische creativiteit die Guzzi tot ver in de jaren ’70 aan de dag legde, mooi tot uiting komt. Ik deel bewust geen foto’s van binnen in het museum, als je ook maar een beetje motorliefhebber bent, neem je NU je agenda 2024 en prikt meteen een datum om zelf een keertje te gaan kijken. Voor de prijs van een toegangsticketje moet je het alvast niet laten, want die is gratis.

Diep onder de indruk trek ik zo’n 3 uur later terug naar de camping en breng de rest van de dag door op het strandje aan de camping. Het is een prettig zonnige dag met een aangename 25°C en de rand van het meer is dan ook bezaaid met jonge gezinnen en prille koppels en voor het eerst deze reis overvalt me een gevoel van eenzaamheid, in de negatieve zin van het woord. Het beeld van jonge twintigers die druk bezig zijn elkaar én het leven te ontdekken, confronteert me met m’n eigen leeftijd en levensfase – met 40 nog best jong – en de hoofdstukken die allicht voorgoed afgesloten zijn, zoals dat heerlijke gevoel van een nieuwe liefde. M’n vrouw sinds 20 jaar zou ik er nooit voor opgeven, maar een pijnlijke vaststelling is het toch en het versombert mijn gemoed voor de komende uren. Ik moet dringend een nieuwe oude motorfiets kopen… Gelukkig is er nog wat afleiding in de vorm van de lokale fauna, en de lokale burgerij die zich uitleeft met hun exclusieve speeltjes.
Bekijk bijlage 1949078
Bekijk bijlage 1949079
En als ik me dan nog met een gelatto aan de waterkant kan neerzetten, weet ik dat het goed is.
Bekijk bijlage 1949080
’s Avonds eet ik wat in de camping bar, doe nog een rondje langsheen de oever en geniet van de pracht van de omgeving – de heerlijke temperatuur, de verlichting van de omliggende dorpjes die weerkaast op het wateroppervlak, een eenzame hond die in de verte blaft, het gedempte geroezemoes dat uit de bar ontsnapt, ze passen allemaal wonderwel bij men bedrukte stemming.
Bekijk bijlage 1949082
Op een afgelegen stuk oever zit ik, in het donker, heel alleen met m’n gedachten en besef dat mijn reis klaar is. Datgene wat ik zocht – zonder nu exact te weten wat dat is – heb ik gevonden en een intens gevoel van rust en tevredenheid vaart in mij. Ik trek me terug in m’n tent en en val al gauw in een erg rustige slaap. Lang zal deze slaap echter niet gaan duren...
Klik om te vergroten...

Briljant geschreven :Y en die referentie naar "gaston en leo" echt geweldig (mijn overgrootmoeder kwam uit Zeeuws Vlaanderen en keek heel veel naar de BRT vandaar dat ik het ken).

Verder ben ik best wel jaloers op je reis. Echt mooi. :}

En dat van die Italianen en koffie (espresso) is helemaal waar. Heb zelf wat Italiaans bloed en zie goede espresso als een eerste levensbehoefte.
 
mean-machine zei:
Daar hoef je ECHT niet jaloers op te zijn.
Komende zomer je motor opladen en GAAN..............!!:]

De reis zoals nu beschreven, heb ik bijna alles ook al wel eens met de oude FZ750 gereden.
Klik om te vergroten...

Als ik daar lichamelijk toe in staat zou zijn dan had ik zeker wel een deel ervan gereden (kom nu niet verder dan een uurtje).
 
Ik weet niet wat voor motorfiets je rijdt maar dat wil ook behoorlijk schelen... En ook dan kun je met wat aanpassingen een hoop verbeteren voor jezelf nog.
 
G. BRASLETTI zei:
Als ik daar lichamelijk toe in staat zou zijn dan had ik zeker wel een deel ervan gereden (kom nu niet verder dan een uurtje).
Klik om te vergroten...
Zonder te weten welk lichamelijk probleem je hebt, met de juiste fiets, zoals @David_ZZR aanhaalt, is veel mogelijk. Ik heb zelf ernstige rugproblemen, maar met de voor mij juiste fiets (70’er Japanner met hoog stuur) hou ik het zonder probleem 5 uur aan één stuk in het zadel uit. Verder niet besparen op je slaapmat en ook kamperen is goed te doen. Hoop dat het je toch ooit lukt!
 
Ik kreeg op een gegeven moment een probleem met beide handen, werden gevoelloos, tintelingen en het gevoel geen kracht te hebben.
Heb ook jaren geen motor gereden, niet enkel om die reden overigens.

Ik dacht op een gegeven moment aan artrose, wat het na onderzoek gelukkig niet was.
Linkerhand heb ik nooit meer last van, rechterhand af en toe, gebruik dan voor een tijdje een brace en kan er dan weer tegen aan.

Een allroad was voor mij de oplossing, lekker comfy hoog zitten.
 
Iedere motor geeft zo zijn eigen problemen... Op de V-Strom werk ik gewoon knettermoe door het nukkige karakter op korte bochtige wegen... op de ZZR was het mijn rug, op de Vespa had ik een houten kont door het verenzadel waar ik net niet goed op paste en op het harde tussenstuk zat en daarnaast had ik echt zeurende polsen van het schakelen, op de Versys had ik last van mijn kont naar een ander zadel hielp gelijk een hoop en daar kan ik echt wel heerlijk lange afstanden mee rijden.
 
Ik ben erachter dat een chopper/cruiser of hoe je het ook wil noemen het beste zit. Maar......heel eerlijk..... daar heb ik eigenlijk helemaal niets mee. Dus dan maar eigenwijs een uurtje op m'n vfr waarvan ik eigenlijk nog steeds een glimlach op m'n gezicht krijg. En dat heb ik absoluut niet met een chopper/cruiser. Heb ook al een keer proef gereden met een africa twin (oud en nieuw) de nieuwe zit prima, daar hou ik het wel een uur of 3 achter elkaar op uit (en daar krijg ik ook nog een glimlach op m'n gezicht) maar, dat is financieel nog buiten bereik. Dus blijf ik voorlopig nog eigenwijs met m'n vfr rijden. Tot het financieel voor mij te doen is om een africa twin te kunnen kopen. Dan maar geen lange trips op de motor.
 
G. BRASLETTI zei:
Ik ben erachter dat een chopper/cruiser of hoe je het ook wil noemen het beste zit. Maar......heel eerlijk..... daar heb ik eigenlijk helemaal niets mee. Dus dan maar eigenwijs een uurtje op m'n vfr waarvan ik eigenlijk nog steeds een glimlach op m'n gezicht krijg. En dat heb ik absoluut niet met een chopper/cruiser. Heb ook al een keer proef gereden met een africa twin (oud en nieuw) de nieuwe zit prima, daar hou ik het wel een uur of 3 achter elkaar op uit (en daar krijg ik ook nog een glimlach op m'n gezicht) maar, dat is financieel nog buiten bereik. Dus blijf ik voorlopig nog eigenwijs met m'n vfr rijden. Tot het financieel voor mij te doen is om een africa twin te kunnen kopen. Dan maar geen lange trips op de motor.
Klik om te vergroten...

Je kan altijd eens een stuk rijden op mijn Tiger, wie weet bevalt het.
Is sowieso een flinke motor, past wel bij je lengte.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer

Vergelijkbare onderwerpen

D
Reis door Europa vertrek begin November 2023
2
Reacties
33
Weergaven
3K
Crossing The Rubicon
Crossing The Rubicon
Frazer
Reisverslag 2022: 7 weken zwerven door Europa
11 12 13
Reacties
324
Weergaven
25K
hills89
hills89
B
Motoren op transport door Europa
Reacties
3
Weergaven
873
Haring
Haring
C
Motorvakantie door Noord-Macedonie
Reacties
5
Weergaven
304
carver91
C
puttiron
Drie weken Noorwegen met een tentje
Reacties
4
Weergaven
1K
rrblade
rrblade
Terug
Bovenaan Onderaan