Fotoreisverslag: Motorvakantie UK & Ierland

[Kees Den Haag]

*** klik op het plaatje voor de grote versie ***

De Route
Hieronder is de route te zien die we gereden hebben. Gestart wordt in Newcastle, Engeland. De route loopt door de prachtige natuurgebieden zoals Lake District National Park, Yorkshire-Dales National Park in Engeland. Snowdonia en Brecon Beacons National Parks in Wales. Daarna de oversteek per veerboot naar Ierland. Vanuit Cork reden we naar Kerry. En vervolgens door naar The Burren en Connemara aan de prachtige westkust. Glenveagh in de top van Ierland en daarna langs de kust naar Belfast. Vanaf hier de oversteek naar Schotland waar we door Galloway Forrest zijn gereden op weg naar Newcastle voor de terugreis met de veerboot.

Snelwegen hebben we zo veel mogelijk vermeden. Alleen de Britse randstad tussen Manchester en Liverpool ging voor ongeveer 150km over de snelweg. Voor de rest zo veel mogelijk provinciale wegen of nog veel kleinere wegen. Soms zelfs iets te klein voor zulke zware motoren….


De motoren
Een aantal maanden geleden heb ik een andere (toer)motor aangeschaft. De Kawasaki GTR1400. En die is uitstekend bevallen! Aangezien mijn vorige motor, de Yamaha XJ900 S Diversion, ongeveer 150.000km heeft gelopen en ik deze niet voor een redelijke prijs kwijt kan, rijdt mijn maatje op deze motor mee.

Communicatie
In de weken voor vertrek heb ik beide motoren voorzien van zenders voor de onderlinge communicatie. (4W, frequentie 400Mhz tot 470Mhz en voorzien van externe antennes) Voorheen reed ik alleen of met passagier. Maar met twee motoren voegen zenders voor de communicatie heel wat toe. Buiten dat het gezellig is om af en toe te communiceren komt het de veiligheid zeer ten goede en hebben we er heel veel plezier van gehad.

Dag 1. IJmuiden - Newcastle
Vandaag vertrokken vanaf IJmuiden met de veerboot naar Newcastle in Engeland. Persoonlijk vind ik de veerboot een ideaal vervoermiddel voor een motorvakantie. Je vertrekt ’s avonds en na een nachtje slapen rij je de boot af en je bent direct in mooie gebieden. En dat zonder eerst 2 dagen saaie snelweg kilometers te moeten maken.


Het was weer enorm gezellig op de boot. Boven op een dek zit een bar waar je van de buitenlucht kunt genieten. ’s Avonds verplaatst het zich een beetje naar de restaurants en de bar. En er is een live band die in de grote bar tot diep in de nacht speelt. Tevens zijn er winkels en een bios. In het casino hebben we 2 uur lang blackjack gespeeld. Wat mijn maat verloor aan de bank won ik weer grotendeels terug. En een luchtje scheppen op het dek is ook altijd lekker. Je bent op de Noordzee alles behalve alleen. Al met al een hele gezellige avond. Misschien wel iets te gezellig….

De volgende ochtend lekker met een bakkie op het dek kijken hoe de boot langzaam de riviermonding in draait om bij de haven aan te meren.

 

[Kees Den Haag]

Dag 2: Newcastle naar Hawes
We stonden vrijwel helemaal vooraan de boot, en niet bij de andere motoren. Daardoor waren we heel vlot de boot af. En dat is lekker anders heb je de eerste paar kilometer allemaal verkeer voor je. Via de radio elkaar er aan herinneren dat ze hier links rijden. Want vooral de eerste paar rotondes waren raar, maar daarna is het geen punt meer.

Na een tiental kilometers op de snelweg draaiden we er vanaf en begon het feest. Kleine provinciale wegen met heel veel lekkere bochten en een prachtig uitzicht. Je kan er met een lekker tempo rijden. Wel uitkijken voor tegenliggers en door de begroeiing kan je meestal de bocht niet doorkijken.

Even een stop gemaakt bij Langley Castle dat er tenminste nog uitziet als een echt kasteel. Men noemt hier alles een kasteel ook als er geen wachttorens en kantelen zijn en het vaak verdacht veel op een oude boerderij lijkt.

Mijn maat voelde zich niet lekker. Wellicht wat verkeerds gegeten op de boot, want we kunnen ons niet voorstellen dat het aan die 37 biertjes lag.


Bij de volgende stop even wat gegeten bij de pub en even een rust uurtje gehouden. Daarna ging het gelukkig weer prima met 'em.

Lekker gereden met eigenlijk alleen maar leuke bochten door het prachtige heuvelachtige terrein. Aangezien het weekend was waren er veel colones met oldtimers op de weg. En veel motoren. Maar ook veel fietsers, vrijwel allemaal toeristen. Die kom je bij ons niet tegen op de provinciale wegen. Gelukkig wel met felle kleding of lampjes maar het lijkt me eigenlijk geen pretje.


We zijn even gestopt op de top van de Hartside heuvel. (580m hoog) Dit is een verzamelplek voor motorrijders uit de regio. En dat kan je ze niet kwalijk nemen gezien het circuit de openbare weg dat voor ons ligt. Uiteraard even een gezellig babeltje gemaakt met de andere motorrijders. Maar door de sterke accenten zijn ze soms moeilijk te verstaan.


We bereiken al snel het Lake District. Een groot natuurpark met flinke heuvels en veel water. Er valt daar zat namelijk... Nog even een stop gemaakt bij een soort Stonehenge. Een prachtig uitzicht op de heuvels.


Het Lake District is prachtig, maar doordat het weekend was wel druk op de wegen. Helaas begon het steeds harder te regenen. De wegen werden steeds kleiner en hoe klein ze ook zijn, het is vrijwel altijd tweerichtingsverkeer. Oppassen dus, want je kan vaak de bochten niet doorkijken. Maar een fantastisch gezicht om tussen de enorme heuvels door te rijden. De wegen gingen ook steeds hoger en aangezien de regen echt met bakken uit de hemel kwam zijn we gestopt om te schuilen bij het Sky High Cafe. In Nederland zou je een heel ander soort kroeg verwachten met zo'n naam.

Na een half uurtje was de ergste stortregen over, maar het was alles behalve droog. Al met al hadden we aardig wat tijd verloren en we moesten het hostel in het naburige Yorkshire Dales natuurpark nog bereiken. De geplande route maar gecancelt en de navigatie maar op de snelste route gezet naar ons gereserveerde hostel.

Dat had echter weinig zin, Yorkshire-Dales is echt nog een ruig gebied met maar heel weinig wegen. En zeker geen grote wegen. In de regen was het dan ook best een opgave om er met een beetje tempo te komen. Heel veel onoverzichtelijke bochten op zeer smalle wegen. Hier kwam de radio dan weer heel goed van pas, je kon elkaar goed waarschuwen voor tegenliggers en andere gevaren op de weg. Want je schrik je echt rot op zulke smalle wegen bij tegenliggers in de bocht. Maar ook in de regen was de route echt prachtig, maar wel een hele opgave. Vooral op de wildroosters die in de weg liggen is het glibberen. Moe en voldaan bereikten we het hostel in Hawes. Snel omkleden en op naar de kroeg om even lekker te eten. (Pubs fungeren ook als restaurant, en je kan zelfs je post er laten bezorgen.) Na een gezellig avond met de locals zijn we terugkijkend op een enorm leuke dag lekker gaan slapen.

 

[Kees Den Haag]

Dag 3: Hawes, Engeland naar Ceanarfon, Wales
Het hostel trok een publiek van outdoor sporters. Bergbeklimmers, hikers, fietsers en weet ik veel wat voor andere sportievelingen. Het beschikte daarom over een droogkamer waar met straalkachels een lekker warm windje doorheen werd geblazen. Hier konden we gelukkig al onze motorkleding 's nachts lekker laten drogen. En dat was goud! Want als vanaf de eerste dag al met zeiknatte kleding zit is het geen pretje.

Na het heftige Engelse ontbijt brak het zonnetje door en zijn we gaan rijden. Bij het benzinestation kwamen we een oldtimer motor tegen. Bouwjaar van 1928 of zo. Had 21 jaar stil gestaan en de man hard 'em weer helemaal opgeknapt. Maar het meest bijzondere was toch wel dat hij er gewoon nog op toerde. En geen kleine ritjes ook. Het benzinestation was ook een oldtimer viel me op. Onderweg een paar keer moeten stoppen voor een schaap op de weg, daar wil je niet met 100 langs flitsen.


Yorkshire-Dales was heel anders dan het Lake District. Maar zeker niet minder mooi. Het lange spoorviaduct moet er al een hele tijd liggen gezien de staat waarin het is. Nog even gestopt bij een motor verzamelplek voor een bakkie. De trike is voorzien van een motor van een VW kever.

Even later waren we uit het landelijke gebied om de snelweg op te draaien. Dit zou het enige lange stuk snelweg worden van deze reis. We moesten iets van 150km door de Bitse randstad rijden, tussen Liverpool en Manchester door om in Wales te komen. Je mag er omgerekend 128km/u rijden. Een kilometertje of 20 harder konden we wel mee wegkomen gezien de snelheid van de locals. We waren dan ook snel weer op de kleine wegen in Wales.


Het was weer een geweldige route. Hoe dichter we bij Snowdonia National Park kwamen, hoe ruiger het gebied werd. Soms kwamen we op wegen die zo smal waren dat er onkruid groeit in het midden van de weg. En dan blijven er voor ons motorrijders nog maar twee smalle stroken asfalt over. En als je dan in een bocht een vrachtwagen tegen komt ben je toch wel blij dat je je maat over de radio kan waarschuwen. Aangezien we geen achteruit versnelling hebben was het de vrachtwagen die achteruit terug moest. Maar dat 'ie dat vaker heeft gedaan was wel te zien.


Het is daar echt een ongelofelijk mooi gebied. Je komt er van alles tegen van indrukwekkende bossen tot watervallen. De geplande route nam ons mee een berg op in een bos. Ook hier weer zeer smalle padden met mos in het midden. De GTR is nogal breed en de begroeiing slaat dan ook voortdurend tegen de zijkant aan. Maar het was toch genieten totdat het echt heel smal werd en ook nog eens erg steil naar beneden ging. De wegen waren nog nat en vaak er glibberig. Maar terug gaan was niet echt een optie meer. Onderweg kwamen we steeds meer hekken tegen. Die moeten het vee binnen houden en je moet ze dus ook weer sluiten als je er door heen bent.

Steeds van de motor af en er weer op was dan ook erg inspannend. Zeker omdat het een opgave was om zulke zware motoren op gladde heuvels te parkeren om af te stappen. Met de zware GTR was het al snel geen doen meer en mijn maat moest er steeds af om de hekken te openen en even later weer te sluiten. Gelukkig was na een hekje of 8 het leed geleden. De wildroosters die we gisteren nog vervloekt hadden hebben we nu geprezen. Want het is toch wel erg makkelijk als je er niet om de haverklap twee keer af moet. Dan maar wat glibberen op de roosters.

De weg werd snel beter en we kwamen weer langs wat huizen. De verbaasde gezichten verraden dat ze van die richting niet echt veel verkeer hebben zien langs komen. Blij dat we er zonder schade uit waren gekomen gaf ons wel een trots gevoel.


De rest van de route ging hoog door de Snowdon Mountains. Echt een prachtig gezicht en leuk om te rijden.


Nat van het zweet kwamen we aan bij het hostel in Caernarfon. Snel even douchen en op naar de bistro in de straat. Na het eten even de locals in de pub opgezocht die ik nog kon van een eerdere trip naar Wales. Een hele leuke avond gehad.

Het is een leuk toeristisch stadje met een mooi kasteel, een jachthaventje en een gezellig plein. Een prima plek voor een overnachting. Bestel alleen geen broodje op het plein, want je moet er minstens 3 kwartier op wachten.

 

[Kees Den Haag]

Dag4: Cearnarfon naar Swansea
Vandaag de rit naar Swansea in Wales waar we de nachtboot naar Cork in Ierland moeten pakken. De boot vertrekt om 20:30 en je moet er uiterlijk om 19:30 zijn. Zoals hieronder te zien is weer een adembenemende natuur op onze route. De route nam ons ook een heel stuk mee langs de kust. Dat was erg leuk rijden.


Soms hadden we kilometers lang uitstekende wegen met prachtig nieuw asfalt. Maar ook weer kleine wegen waarbij een tegemoetkomende auto passeren een kwestie was van passen en meten.


Er zat zelfs een stukje onverharde weg tussen die ons bracht naar een bergmeertje aan de top. Voor zover je kon kijken was er geen mens te zien. Het was echt uitgestorven in de kale heuvels. Je gaat de wildroosters ook steeds sneller nemen...


Aangezien het navigatie systeem de geschatte aankomst tijd baseert op de maximumsnelheid die je op een bepaald weggedeelte mag rijden kwamen we in tijd nood. Op sommige wegen mag je 80 rijden. Maar soms is 30 a 40 km/u maar haalbaar. We hebben echt flink door moeten rijden. Sommige wegen waren net zo smal als een gemiddeld fietspad in Nederland. Als je dan al tientallen kilometers geen tegenliggers bent tegengekomen dan begin je wat minder alert te zijn. Je verwacht ze immers niet meer. Gelukkig ging alles goed en kwamen we met 4 minuten speling aan bij het incheckpoint van de veerboot.

Bij de securitycheck werden we nog wel even opgehouden. De motorminded beambte wilde alles weten over de GTR. Hij overwoog zijn Pan in de toekomst in te ruilen voor de GTR. Na een leuk gesprek kwam iemand van de boot polshoogte nemen en liet hij ons snel aan boord gaan. Eén voor één douchen in hut, want heel veel ruimte heb je daar niet. Ook hier weer een hele gezellige veerboot die zeker niet onder doet voor die naar Newcastle. Behalve de prijs dan, want voor ongeveer 100 euro per persoon sta je comfortabel met je motor in Ierland op ongeveer 120km afstand van de topgebieden.

Na een goede maaltijd en een leuke avond aan de bar lekker gaan slapen. Want de boot kwam om 8 uur al aan.

 

[Kees Den Haag]

Dag 5: Cork naar Killarney in Ierland.
Op de boot al even wat adressen van motordealers opgezocht en in de navigatie gezet. De voorband van de GTR was in Wales compleet op gereden. Vervanging was echt noodzakelijk. De dealers in Cork waren of slecht te vinden of gingen om 9 uur nog niet open... De derde dealer lag 16km buiten de stad. De dealer maar even gebeld en we konden direct terecht. Navigatie op huisnummer niveau is er in Ierland nog niet bij. De Garmin Zumo brengt je alleen naar het begin van de straat.

We werden met open armen ontvangen en op het kantoor voorzien van de nodige koffie en thee. Geweldig gastvrij. De vrouw van het echtpaar dat deze zaak runde vertelde dat de crisis echt hard had toegeslagen. Motorrijden is voor veel mensen alleen een hobby en in deze tijden was de business dan ook erg slap. Ze was dan ook blij een band uit de voorraad om te kunnen zetten in euro's. Nog geen eens voor de winst er op, maar zodat er weer wat geld in het laatje kwam in plaats van in het magazijn.

De zoon van het echtpaar deed mee aan crosswedstrijden en stond op nummer 7 in Ierland. Op zich niet heel bijzonder maar de knul was pas 6 jaar oud. Ik vond het al heel wat dat mijn zoon op die leeftijd voor het eerst mee achterop ging naar Parijs....

Al met al 2 uur vertraging, maar dat maakte niet zo veel uit, de route kon op diverse punten gemakkelijk ingekort worden, zonder de toppers zoals de Healy Pass en de Ring of Beara over te slaan. De foto's spreken voor zich, prachtige uitdagende wegen door de bergen van de landtong Beara.


De bergpassen hier zijn echt helemaal geweldig, en het mooie is dat er nauwelijks verkeer is. (wellicht is dat in het weekend anders) Dat is in sommige gebieden, die populair zijn bij motorrijders, wel anders. En zoals te zien is doen deze gebieden echt niet onder. Een fantastische rit gehad en in de vroege avond kwamen we aan bij het hostel in Killarney.

Een erg gezellig hostel met veel jeugd uit allerlei landen. We brengen hier twee nachten door zodat we morgen zonder al te veel bagage verschillende bergpassen en de ring of Kerry kunnen rijden. 's Avonds de pubs van het bekendste toeristische stadje van Ierland onveilig gemaakt. Morgen zouden we voor het eerst een keertje een beetje kunnen uitslapen.

 

[Kees Den Haag]

Dag 6: Killarney naar Killarney.
's Ochtends lekker iets langer blijven liggen. Het regende inmiddels toen we net onze bakkies op hadden. Maar even het stadje ingereden voor een ontbijtje en gelukkig was het weer droog toen we klaar waren. Voor vandaag stond er 220km op het programma. Als eerst de bergpas Gap of Dunloe. Ik had 'em al eens gereden, maar hij blijft fantastisch. Kronkelend omhoog tussen twee joekels van bergen. Geweldig!


Er was een steentje op de weg gekomen. (foto links boven) Die hebben we maar even aan de kant geduwd.

Ze rijden daar ook met paard en wagen toeristen naar boven. Mijn maat moest even aan de kant voor zo'n ding en gleed met zijn voet weg. Aangezien hij vandaag zonder koffer kon rijden vingen die de motor helaas niet op/ Met als gevolg dat het glaasje van het knipperlicht er aan ging. Snel toverde ik onder het zadel een nieuwe knipperlichtglaasje vandaan. (Ik heb inmiddels ervaring en neem altijd wat spare spullen mee. Het glaasje, de spiegels en de hendels is het eerste wat er aan gaat als je 'em laat omvallen. ) De spiegels weer even rechtgezet en met een nieuw glaasje was alles weer ok. Wel een paar scheurtjes in de onderkuip, maar die fix ik in de wintermaanden wel weer. Daar is een howto van!

Verderop in de route zag je nauwelijks toeristen en kon je kilometers lange stukken rijden zonder ook maar iemand tegen te komen. Heerlijk gereden en het weer zat inmiddels ook mee.


Op de Ring of Kerry zou je je dagen lang kunnen vermaken op deze wegen zonder op de zelfde weg te rijden. Het zijn vooral de wegen in het midden van deze landtong die het leukste zijn.


Het moest verboden worden om campers namen te geven als Rapido of Speedo. Want die dingen zijn alles behalve snel op deze wegen. Het koste soms wel even wat moeite om er langs te komen. Ondanks dat de GTR echt bloed snel is. Maar als er één langs was dan kon die aan de ander via de radio doorgeven of er ingehaald kon worden.

Door er een flink stukje voor te gaan rijden en via de radio door te geven dat er geen tegenliggers aan kwamen werd het voor de achterste gemakkelijk om ook in bochten waar er geen zicht was in te halen. Je wist immers dat je maat er een stuk voor rijdt en je van info voorziet. Maar de automobilisten moeten wel eens gedacht hebben dat we totaal gestoord waren om op die punten in te halen. Uiteraard wel in de gaten houden of je langs zijwegen komt, je wilt immers niet dat er een auto de weg op komt draaien terwijl je denkt dat er geen tegenliggers aankomen. Maar erg veel zijwegen zijn er daar niet.

Zo nu en dan even in de remmen als er weer eens een schaap op de weg liep. Geen trek in shawarma vandaag. Schapen zijn overigens hele rustige beesten en wandelen heel rustig weg. In tegenstelling tot de rendieren vorig jaar in Noorwegen. Die zetten 'em op een lopen bij het horen van motorgeluid en rennen dan vaak naar een willekeurige kant weg. Dat was veel linker dan de schapen hier.


Ook vandaag weer veel verschillende wegtypes. Niet altijd even gemakkelijk, maar gelukkig zonder hekken die je steeds weer moet openen en sluiten.

Tijdens een stop ontdekten we dat de waterdichte zak op het bagagerekje van de Diversion was verdwenen. Gelukkig zat er alleen een oude reserve motorbroek en een trui in. Geen ramp dus. Wat erger was, was een ontbrekende bout die de uitlaat van de Diversion verbindt met het rek van de zijkoffers. We hebben er maar even een inbussleutel tussen gestoken en die met plakband vastgezet. Bij nadere inspectie bleek ook één van de glijpinnen van de achterrem weg te zijn. De remblokjes zitten gelukkig met twee glijpinnen vast. De motoren hebben het zwaar te verduren op deze wegen. We hebben ons voorgenomen om regelmatige de boel te checken.

Bij de pub van een dorpje even lekker gegeten en voldaan aangekomen in Killarney. De pubs in Ierland zijn nog gezelliger dan in Wales en Engeland. Vergelijkbaar met sportkantines hier denk ik. Jong en oud komt er, en je kan er van alles doen. Darts, pool, internetten, eten, voetbal- of rugbywedstrijden kijken. Soms zelf live muziek. Noem het maar op. Deze kroegen vervullen echt een sociale functie. Bovendien is het eten er meestal erg goed en zeer betaalbaar. Of het ook gezond is dat weet ik niet... Ook de tweede avond in Killarney hebben we ons 's avonds uitstekend kunnen vermaken.

 

[Kees Den Haag]

Dag 7: Killarney naar Galway.
In de ochtend eerst even langs een hardwarestore gereden. Deze mini gamma was zeer behulpzaam en al snel had ik een prima bout en moer gevonden in het magazijn om de uitlaat weer goed vast te zetten. Dat ging van, hier is het magazijn, zoek maar wat je nodig hebt. Met het meegenomen boordgereedschap de boel weer vast gezet. De ontbrekende glijpen van de achterremklauw is vervangen door een ander boutje en moertje. (Nog een spare meegenomen voor het geval dat de andere glijpen het ook begeeft.) En dat alles voor 80 eurocent. Alle vertrouwen er in dat alles weer veilig is.

Daarna konden we aan onze route naar Galway beginnen. Het eerste stuk ging over provinciale wegen die niet heel bijzonder waren. Maar we vergeleken alles met wat we al gereden hadden. Maar in vergelijking met Nederland was het toch leuk. Al snel kwamen we bij de veerboot aan die ons naar de overkant zou brengen voor 9 euro. Maar dat scheelde wel minstens 100 kilometer over saaien wegen omrijden. Aan de voorkant van de Diversion is duidelijk te zien dat het 'a weapon of mass destruction' is voor insecten op onze route. De eerste kliffen langs de kust kwamen ook al in beeld.


Prachtig natuurschoon bij de "Cliffs of Moher". De kliffen zelf waren ook mooi, maar het weer zat effe niet mee. Op het parkeerterrein kregen we de volle lading. Een enorme stortbui uit het niets. Nauwelijks tijd om de topkoffers dicht te doen en de helmen droog op te bergen. Bovendien duurde het even voordat we een droog plekje konden vinden. Balen maar gelukkig duurde het niet lang. En als je eenmaal weer aan het rijden bent droog je weer snel. Bij het wegrijden had mijn spiegel nog een kleine aanvaring met de slagboom van het parkeerterrein. De slagboom ging omhoog, maar vrijwel direct weer omlaag. Dat was even schrikken.


Daarna ging de route voornamelijk langs de kust. Waar hele vlaktes met rotsen droog stonden bij eb. Lekker door gereden zodat we weer snel droog waren. Het hostel was gemakkelijk te vinden, mooie kamers met een flink balkon. Helaas geen stoelen om op te zitten?!!??! 's Avonds even naar het centrum gelopen. Een druk uitgaansleven hier, maar mij iets te druk. Weer vroeg terug bij het hostel waar het erg gezellig werd met een potje pool tegen een stel Franse gasten.

 

[Kees Den Haag]

Dag 8: Galway to Sligo
Vandaag zijn we door de Connamara gereden. Het landschap deed een beetje denken aan een western. Grote vlaktes met dor gras en houten telefoonpalen. Leuke stuur weggetjes maar wel weer uitkijken voor beesten op de weg. Je kunt ze hier gelukkig zien aankomen.


De GTR had problemen met de zender. Door even wat zaken snel uit te sluiten kwam ik er achter dat het aan de PTT (Push to Talk) lag. Dat is dat rode knopje nabij de claxon die je gebruikt als je wat wilt zeggen. Erg vervelend want met de zenders kon de voorste de achterste waarschuwen voor zaken zoals schapen of grind in de bocht. Of andersom bij achterop komend verkeer. De knop is niet waterdicht genoeg en was van binnen gaan roesten. Een tweetal wagens stopt bij ons om te vragen of alles goed was. Mensen rijden hier niet snel door op dit soort verlaten wegen.

Bij het eerste dorpje even op zoek gegaan naar een stopcontact. Al snel vonden we een opslagplaats voor bouwvakkers met containers. Er zat gelukkig ook een stopcontact. Even geïnformeerd of we er gebruik van mochten maken. Al snel kwam er iemand die vroeg of we nog wat gereedschap of zo nodig hadden. Erg behulpzaam allemaal. Met de meegebrachte soldeerbout de draadjes van de defecte knop los gemaakt en de draadjes van de pass knop voor grootlicht los gemaakt. Daarna de draadjes van de zender op de Pass knop gesoldeerd. Dit werkt ook prima, maar bij stilstand is het lastig. Je kan dan heel moeilijk de koppeling inknijpen en op de pass knop drukken. Maar tijdens het rijden was dit een prima oplossing.

Daarna weer heerlijk kunnen rijden. Veel meertjes en bergen en uitstekende wegen. Er is niet zo heel veel verkeer hier.

Ook het laatste stuk naar Sligo was fantastisch. En gelukkig hebben we het droog gehouden. Het hostel was lastig te vinden. We waren er dan ook al 4 keer langs gereden totdat we het eindelijk zagen. Het was een kleine wandeling naar het centrum. De pub adviezen van het hostel waren weer uitstekend.

 

[Kees Den Haag]

Dag 9: Sligo to Portstewart (Noord-Ierland)
De omgeving was vandaag wat minder spectaculair dan de voorgaande dagen. Maar des al niet te min leuk om te rijden. O

Onderweg moest ik erg nodig toiletteren. Maar op dit soort wegen is er vaak geen berm om veilig te kunnen stoppen. De eerst volgende parkeerhaven miste ik omdat ik 'em te laat zag. Toen de tweede in beeld kwam was ik bijna weer te laat, ik reed dus met iets te hoge snelheid er op. Maar helaas lag 'ie vol met grind. En dat remt echt niet lekker. Ik heb toen maar wat minder hard geremd en ben een stukje doorgeschoten in de berm. Snel via de radio geroepen "grint grint grint" zodat mijn maat met de Diversion er rekening mee kon houden. Gelukkig goed afgelopen.

Van de kerk zonder dag gaat het verhaal dat het dak door de pastoor is verkocht toen de kerk in geldnood zat. Het vrijheidbeeld staat bij iemand in de tuin.


In de nabijheid van het Glenveagh National Park werd de omgeving weer wat attractiever. Het bezoekerscentrum was erg druk. Er ging een pendelbusje naar een kasteel dat 4km verderop lag. 4km lijkt niet ver, maar met motorpakken aan toch een hele opgave. De tuin was mooier dan het kasteel en terug toch maar een pendelbusje genomen.

De weg die het pendelbusje rijdt is op de meeste plaatsen erg smal. De busjes communiceren met elkaar zodat ze op vaste plekken kunnen passeren. Echter in een bocht maakt ons busje een noodstop. Een politieauto was deze afgesloten weg opgereden en had waarschijnlijk geen weet van het pendelbusjes systeem. Het liep net goed af. Maar de passagiers vlogen door de bus. Buiten dat veel kinderen begonnen te huilen van de schrik had niemand iets. Even leek de bus vast te zitten in de berm maar hij kwam al snel los.

Het laatste stuk naar Portstewart was erg leuk. Een kaarsrechte weg kilometers lang. Maar wel over enorme heuvels. Spectaculair maar wel oppassen want heuvelafwaarts heb je niet veel aan je remmen als het zo steil is.


Bij aankomst in het hostel konden we niemand vinden om in te checken. We klopten dan maar op een kamer. Een meisje deed open, ze had een verwilderde blik en de muziek stond keihard aan. Ze reageerde een beetje boos. Gelukkig kwam de eigenaar vrij snel en konden we inchecken.

Portstewart is een soort Schevingen. Een lange boulevard met veel winkels met waardeloze souvenirs. De pubs waren echter prima. En druk ook want de volgende dag was het een feestdag in de UK. Rond 1 uur waren we terug bij het hostel. Toen we in de tuin stonden hoorde we een knal en een gil. Iemand was gevallen, we wisten alleen niet precies waar. Na even zoeken vonden we een meisje tussen de geparkeerde auto's. Bont en blauw lag ze daar in de stromende regen. Het bleek het meisje te zijn waar we aangeklopt hadden op de kamer. We hebben haar naar binnen gebracht. De leek echter zwaar onder invloed, en niet alleen van alcohol.

Nadat wij naar de kamer waren gegaan begon ze te schreeuwen en stampei te maken. Spiegels vernielt, planten door het pand gesmeten, etc. Toen ze met een brandblusser onze deur begon in te beuken hebben we maar ingegrepen. Andere gasten hadden inmiddels al een half uur geleden de politie gebeld die nog steeds nergens te bekennen was. Ik besloot toen maar om de eigenaar te bellen die er gelukkig snel was. Toen haar vriendje terug kwam, die onder de tatoeages zat, ontstond nog even een dreigende situatie. Maar omdat we inmiddels met 12 man achter de eigenaar stonden liet 'ie het wel uit zijn hoofd.

Daarna hebben we nog een kwartiertje met 12 man buiten staan wachten totdat de politie het meisje naar buiten kwam gooien. (!) De politie nam haar verbazingwekkend niet mee. En die nacht is ze nog diverse keren langs geweest om o.a. stoelen tegen de gevel te gooien. Tot 07:00u! Maar daar heb ik lekker doorheen geslapen. Dit was de enige keer dat we de motoren niet voor het hostel konden parkeren... Daar was ik achteraf wel blij om. Een bitch from hell, dat was zeker.

 

[Kees Den Haag]

Dag 10: Portstewart naar Belfast
Gezien de korte tijd dat we hadden kunnen slapen was het mazzel dat we vandaag maar 146km langs de noordkust op het programma hadden staan. Prachtig uitzicht op de kliffen en de wegen liepen hoofdzakelijk langs de kust, Erg mooi allemaal.


Uiteraard zijn we gestopt de belangrijkste attractie van Noord-Ierland, de Gigant Causeway. Een prachtig natuurverschijnsel. Het lijkt haast wel door de mens gemaakt. Maar de stenen schijnen hun vorm te hebben gekregen door kristallisatie na vulkanische activiteit. Heel vreemd en bijzonder. Maar erg ver lopen.


Daarna nog gestopt bij de beroemde touwbrug. Ook dit was weer ver lopen, en eigenlijk de moeite niet waard. De brug was niet echt heel spectaculair. Het uitzicht was mooi, maar niet anders dan bij de Gigant Causeway.

Daarna nog de kustweg afgereden. Veel sportmotoren op deze weg die belachelijke inhaalmanoeuvres uit haalden. Een mooie route, daarna een stukje snelweg die door zeker 12 rotondes werd onderbroken. Dat ze er daar zelf niet gek van worden snap ik niet. Ons systeem met op- en afritten is veel efficiënter. Het hostel was snel gevonden en we werden met open armen en thee ontvangen. Duidelijk iemand met liefde voor het "vak" want alles was tot in de puntjes in orde daar.


We hebben daarna een taxitour geboekt die je mee neemt door conflictgebieden van Belfast en je onderweg van alles verteld. Ik had deze toer al eens gedaan, maar deze chauffeur had beduidend minder passie dan de IRA chauffeur die ik jaren geleden had. Ondanks dat toch interessant om te zien.

Met de politieke muurschilderingen (murals) kunnen de verschillende bevolkingsgroepen elkaar naar hartenlust bedreigen. Veel vlagvertoon zodat je direct kan zien in wat voor wijk je bent. Het hek dat de vijandige wijken van elkaar moet scheiden is diverse keren opgehoogd tot de huidige 14 meter. Het hek moet er voor zorgen dat men elkaar niet meer kan bekogelen.

Een stel Spanjaarden vroeg of ik een foto van ze wilde maken voor de mural waarin de IRA solidariteit betuigt aan de Baskische afscheidingsbeweging ETA. Uiteraard gingen ze staan alsof ze er tegen aan het pissen waren.

Het lijkt wel of ze voor iedereen die om is gekomen in het conflict een monument maken. Je breekt je nek er over, zo veel zijn het er. Zelfs een monument voor 4 mensen die zijn omgekomen toen ze een bom voor een aanslag aan het fabriceren waren en er iets fout ging.


De meeste straten zijn vrijwel leeg, winkels zijn afgesloten met stevige rolluiken. De plaatselijke jeugd, wiens gedrag goed vergelijkbaar is met dat van onze bontkraagjes, vermaakt zich met het gooien van stenen naar de andere kant. Een grimmige sfeer.

Door verschillende organisaties wordt geprobeerd de murals te laten verdwijnen door ze te overplakken met vreedzame tekeningen van kinderen. Maar ik geef ze weinig kans, zeker nu het een toeristische attractie begint te worden.

Iets in mij zei dat het niet echt op prijs gesteld werd dat ik daar aan het fotograferen was.

Een politiebureau is hier beter beveiligt dan Kamp Holland in Uruzgan. Inclusief wachttorens en prikkeldraad. Daar stap je ook niet effe binnen voor het doen van aangifte van je gestolen fiets.

Aangezien de haat, net zo als bij het Palestijns-Israëlische conflict, zorgvuldig van generatie op generatie wordt overgedragen, zal het nog wel even duren. Het is nu slechts een gewapende vrede.


Het centrum van Belfast ziet er nog erg authentiek uit met het oude straat meubilair en de taxi's die zowat oldtimers zijn. Het stadscentrum schijnt overigens neutraal terrein te zijn. Gezien de vorige nacht, en het feit dat onze veerboot om 07:30 vertrekt hebben we het niet heel erg laat gemaakt.

 

[Kees Den Haag]

Dag 11: Belfast - Newcastle
Erg vroeg op vanochtend om de veerboot te pakken naar Schotland. De haven ligt gelukkig vlak bij het centrum. Vanuit Belfast en omgeving gaan er diverse maatschappijen op en neer, die je dan onderweg ook allemaal tegen komt. Na een ontbijtje op de boot toch de ogen nog maar even dicht gedaan. Na drie uur varen kwamen we in Schotland aan en konden we de boot afrijden voor de laatste rit.


Als snel reden we door Galloway park. Voor de laatste keer nog even genieten van de bochtige wegen. Nabij Newcastle wordt het echt leuk, recht maar enorm steil. Er staat dan wel een bordje met “Severe dip!” maar tegen de tijd dat je vertaald hebt wat ze bedoelen is ‘ie er al. De motor veert door zijn gewicht helemaal in de vering. En komt daarna weer omhoog. En ik dus ook. Misschien toch iets langzamer moeten nemen. Snel geef ik een waarschuwing over de radio. Ik hoor hem vertellen dat het een geinig gezicht is de motor in het asfalt te zien zakken van een afstandje. Na 35 rotondes bereiken we de boot ruim op tijd en gaan we voor de zoveelste, maar wel de laatste keer, de motoren vast sjorren.


Op de boot hebben we het grootste gedeelte van de avond doorgebracht op het bovendek met de heren van de chopperclub. Erg gelachen om de verhalen. Toen één van de achttien motoren het begaf en ze toch de boot wilden halen, hebben ze ‘em maar de laatste 100km gesleept. Erg gezellig allemaal.


In totaal hebben we 3009km gereden en niet al te veel pech gehad met het weer. Het was weer een mooie vakantie!

 

[Oemoemenoe]

in ansichtkaartvorm

 

[black mule]

joh dat ziet er prima uit zeg, mooi verslag man .
en vooral leuke trip

ik ( wij) gaan donderdag op reis, en zullen tzt ook een verslag
in elkaar brouwen

 

[swetty]

Bedankt voor het posten... geweldig reisverslag........

(daarvoor hoef ik geen motor73 oid te kopen..... )

 

[RemcoNL]

Inderdaad: zeer mooi reisverslag! Ik snap nu ook waarom m'n Ierse huurauto een paar jaar terug niet naar Noord-Ierland mocht.

 

[Kees Den Haag]

joh dat ziet er prima uit zeg, mooi verslag man .
en vooral leuke trip

ik ( wij) gaan donderdag op reis, en zullen tzt ook een verslag
in elkaar brouwen

Veel plezier! Ook naar Ierland of de UK?

 

[gasbaas]

Mooi verslag Kees, en erg mooie foto,s.
Ook deze hoek van europa op het "To visit" lijstje.

 

[Faithy]

Daar heb je weer werk van gemaakt! Super!

 

[Kees Den Haag]

Daar heb je weer werk van gemaakt! Super!

Dat heeft wel wat avondjes gekost inderdaad. Maar een "live"verslag zoals de vorige keer zat er niet in.

 

[Daanh78]

Mooi verhaal met bijbehorende mooie plaatjes! Bedankt!

 

[Kees Den Haag]

Mooi verhaal met bijbehorende mooie plaatjes! Bedankt!

Verslavend hé, die reisverhalen!

 

[andrenoordman]

Hey,
wow, indrukwekkend. Er zit in der daad wel heel veel werk in. Ik was even op zoek naar inspiratie voor een reisverslag van mij vorige motor-reis. Ik denk, ik probeer alles in een fotoboek te stoppen en netjes op te maken - iemand ervaring met Pixum (http/www.pixum.nl/fotoboek)? Het is een aanrader van vrienden.

Groetjes

 

[Daanh78]

@Kees: zeker verslavend. Ik heb ookal zo genoten van je verslag van de reis naar de Noordkaap met je zoon. Dit jaar willen wij ook of naar het Lake District & Scotland, de noordkaap of de dolemieten. Lekker inspiratie opdoen hier!

 

[Kees Den Haag]

Naar de Noorkaap was inderdaad wel een erg bijzondere reis, en een leuk verslag. (link)

Ik denk dat het voor mij dit jaar Scotland gaat worden.

 

[TeDeuM]

Mooi verslag en een inspiratiebron voor mij (ons) .

Was eerst van plan om dag of 4/5 door Schotland te rijden en dan over te steken naar Belfast om daar de Ulster GP mee te pikken. Maar nu meer en meer aan het denken om gewoon de westkust van Ierland af te rijden. Schotland heb ik verleden al gedaan, toen wel alleen, nu zou het samen met mijn vriendin zijn (achterop).