David_ZZR
MF veteraan
Een keer geen reisverslag van mij over een reis door Frankrijk en Spanje maar een van een weekendje weg wat dichter bij de deur. Gewoon een weekendje Ardennen zoals ik die “vroeger” velen op jaarbasis deed en wat nu eigenlijk weer heel erg goed bevallen is. Natuurlijk is dit als een rondje om de kerk, maar wel een erg lekker rondje om de kerk. Natuurlijk niette verwarren met dat andere reisverslag dat ik schreef. Ook zou ik deze keer niet alleen op reis gaan maar weer met Richard met wie ik eerder in 2011, toen hij 3 weken zijn rijbewijs had, een rondje Europa deed, een paar maanden later met de motor op wintersport ging en weer 2 jaar later een mooie rondreis op de motor maakte in Australië. Na deze reis had hij na terugkomst in Nederland in 2015 nog 1 x voor een dagje een Tenere gehuurd en daarna nooit meer motor gereden. Ik had er echter het volste vertrouwen in dat dit gewoon goed zou komen.
Vrijdag 6 oktober 2023
Rond de klok van 9 vertrok ik thuis op de Versys. Het was slechts een weekendje maar om nou alles in mijn tanktas te proppen daar had ik geen zin in. Uit gemak had ik de bakken er aan gehangen zodat er lekker veel meegenomen kon worden. Mocht het met Richard zijn bagage op zijn huurmotor niet passen dan kon er altijd bij mij nog wat bijgegooid worden. Vanuit Oosterhout (NB) schoot ik de A27 op naar het noorden, wat eigenlijk geheel tegen mijn gevoel in was, om er bij Nieuwendijk weer af te gaan. Ik moest de Merwede over en om nou per sé pontjes te pakken, welke weer voor oponthoud zorgden, daar had ik nu ook nog even geen zin in. Ik had rond de klok van 11 bij Richard afgesproken in Valburg om hem daar op te pikken. Vanuit Nieuwendijk reed ik binnendoor door het Land van Maas en Waal en de Betuwe naar Valburg.
Rond half 11 kwam ik bij Richard aan en op zijn oprit stond een mooie, voor zover een GS mooi kan zijn, GS 850 Adventure welke uitgerust was met een gigantische ipad boven het stuur.
Na een bakkie koffie en het vastsjorren van zijn bagage op de GS vertrokken we richting Nijmegen. Na een gekke bocht over het Keizer Traianusplein reden we de heuvel genaamd het Kops Plateau op. Gelijk 63 meter de hoogte in, en dat in Nederland. Via Berg en dal reden we naar Groesbeek waar we op een wegafsluiting stuitten. Eigenwijs zoals we beiden zijn was dit gewoon doorrijden langs de afzettingen en nadat we stapvoets langs wat wegwerkers reden, die ons ook vriendelijk begroeten reden we de wegafzetting weer uit. Zo simpel kan het dus soms zijn. We vervolgden de N271 richting Venlo echter ter hoogte van Arcen was de rotonde met de afslag Duitsland in echt dus geheel afgezet en hier konden we er dus niet omheen. Mijn GPS had ik expres de opdracht gegeven de route niet te gaan herberekenen, omdat ik daar zeer slechte ervaringen mee heb. Vanuit Venlo reden we Duitsland in en kwamen zo weer op de route uit bij Kaldenkirchen. Ik heb altijd een haat/liefde verhouding met Duitsland. Van de ene kant rijdt iedereen er behoorlijk netjes, aan de andere kant is men er soms gewoon te punctueel en is ieder dorp waar je doorheen rijdt exact hetzelfde om het maar niet te hebben over het gebrek aan sfeer. Echter de mooie wegen die hier om de dorpen heen zijn gelegd zijn vele malen fijner rijden dan de schijtlintbebouwing in Limburg.
Bij het plaatsje Baal gooide ik mijn tank even vol en merkte gelijk dat de V-Power 100 een stuk lekkerder reed dan de goedkope Van Raak benzine uit Baarle Nassau. Het was inmiddels ruim lunchtijd geweest maar in geen enkel dorp hadden we een barretje of restaurantje gezien wat open was. De wegen liepen immers ook allemaal om die dorpen heen. Iets na het tankstation zat Don Alfredo Frühstück & Grill, oftewel gewoon een snackbar. De motoren werden op de parking gezet en we konden gaan lunchen. Richard nam een Wiener Schnitzel en ik ging voor het beste gerecht dat de Duitse keuken te bieden heeft: De Currywurst mit Pommes.
Na goed gegeten te hebben reden we verder in zuidelijke richting om de Eifel in te rijden. Hier was ik al vele jaren niet geweest. In het weekend was het er altijd veel te druk en er waren altijd veel te veel controles. Aangezien ik tegenwoordig als een ouwe lul aan het rijden ben hoef ik van die controles niet meer bang te zijn. De drukte viel op vrijdag ook heel erg mee en de wegen die in het weekend afgesloten zijn voor motorrijders waren vandaag ook gewoon open.
Iets na het plaatsje Zweifall kwamen we weer op een wegafzetting uit. Deze keer was de weg echt afgezet met een hek en konden we er echt niet door. Mijn GPS vertelde me dat iets verderop een weggetje ook omlaag liep exact hetzelfde dal in naar Simonskall. Op dit weggetje moest ik heel even stoppen om alle eentjes op het dashboard van mijn Versys te fotograferen.
Na enkele leuke bochten kwamen we aan in Simonskall maar ook hier was iets later de weg afgezet. Fuckerdefuck.. en ik wilde naar de Ruhrsee toe die iets verder zou liggen. Deze had ik al een jaar of 10 niet gereden en als ik dan toch in de Eifel was dan moest deze toch echt gereden worden. Dat werd dus weer terug rijden en dan maar braaf de bordjes richting Monschau volgen. Via Lammersdiorf reden we naar Rollesbroich waar ik plots weer op de route zat. Fuck Monschau… eerst die bochten bij de Ruhrsee. En ja wat waren ze weer heerlijk, mooi asfalt en heerlijke brede doordraaiers en nog rustig ook! Na een stukje heerlijk sturen kwamen we uiteindelijk aan in Monschau waar we de weg vervolgden naar het smalste stukje België dat er is bij Küchelscheid. Hier liep ooit een Belgisch spoorlijntje door waarschijnlijk Duits grondgebied. Echter het spoorlijntje was in zijn volle breedte wel Belgisch grondgebied en is dit altijd gebleven.
Vanuit hier vervolgden we de weg naar Vielsalm. De motoren werden bij Baton Rouge de garage in gereden en toen was het tijd voor bier! Ik had mezelf voorgenomen het slechts bij 1 speciaal biertje te laten en vervolgens over te stappen op gewoon pils maar de Val Dieu blonde smaakte zo goed dat we het hier de gehele avond op hebben volgehouden. Na een heerlijke maaltijd en nog enkele Val Dieu blondjes was het al snel laat en tijd om onze kamer op te zoeken.
Vrijdag 6 oktober 2023
Rond de klok van 9 vertrok ik thuis op de Versys. Het was slechts een weekendje maar om nou alles in mijn tanktas te proppen daar had ik geen zin in. Uit gemak had ik de bakken er aan gehangen zodat er lekker veel meegenomen kon worden. Mocht het met Richard zijn bagage op zijn huurmotor niet passen dan kon er altijd bij mij nog wat bijgegooid worden. Vanuit Oosterhout (NB) schoot ik de A27 op naar het noorden, wat eigenlijk geheel tegen mijn gevoel in was, om er bij Nieuwendijk weer af te gaan. Ik moest de Merwede over en om nou per sé pontjes te pakken, welke weer voor oponthoud zorgden, daar had ik nu ook nog even geen zin in. Ik had rond de klok van 11 bij Richard afgesproken in Valburg om hem daar op te pikken. Vanuit Nieuwendijk reed ik binnendoor door het Land van Maas en Waal en de Betuwe naar Valburg.
Rond half 11 kwam ik bij Richard aan en op zijn oprit stond een mooie, voor zover een GS mooi kan zijn, GS 850 Adventure welke uitgerust was met een gigantische ipad boven het stuur.
Na een bakkie koffie en het vastsjorren van zijn bagage op de GS vertrokken we richting Nijmegen. Na een gekke bocht over het Keizer Traianusplein reden we de heuvel genaamd het Kops Plateau op. Gelijk 63 meter de hoogte in, en dat in Nederland. Via Berg en dal reden we naar Groesbeek waar we op een wegafsluiting stuitten. Eigenwijs zoals we beiden zijn was dit gewoon doorrijden langs de afzettingen en nadat we stapvoets langs wat wegwerkers reden, die ons ook vriendelijk begroeten reden we de wegafzetting weer uit. Zo simpel kan het dus soms zijn. We vervolgden de N271 richting Venlo echter ter hoogte van Arcen was de rotonde met de afslag Duitsland in echt dus geheel afgezet en hier konden we er dus niet omheen. Mijn GPS had ik expres de opdracht gegeven de route niet te gaan herberekenen, omdat ik daar zeer slechte ervaringen mee heb. Vanuit Venlo reden we Duitsland in en kwamen zo weer op de route uit bij Kaldenkirchen. Ik heb altijd een haat/liefde verhouding met Duitsland. Van de ene kant rijdt iedereen er behoorlijk netjes, aan de andere kant is men er soms gewoon te punctueel en is ieder dorp waar je doorheen rijdt exact hetzelfde om het maar niet te hebben over het gebrek aan sfeer. Echter de mooie wegen die hier om de dorpen heen zijn gelegd zijn vele malen fijner rijden dan de schijtlintbebouwing in Limburg.
Bij het plaatsje Baal gooide ik mijn tank even vol en merkte gelijk dat de V-Power 100 een stuk lekkerder reed dan de goedkope Van Raak benzine uit Baarle Nassau. Het was inmiddels ruim lunchtijd geweest maar in geen enkel dorp hadden we een barretje of restaurantje gezien wat open was. De wegen liepen immers ook allemaal om die dorpen heen. Iets na het tankstation zat Don Alfredo Frühstück & Grill, oftewel gewoon een snackbar. De motoren werden op de parking gezet en we konden gaan lunchen. Richard nam een Wiener Schnitzel en ik ging voor het beste gerecht dat de Duitse keuken te bieden heeft: De Currywurst mit Pommes.
Na goed gegeten te hebben reden we verder in zuidelijke richting om de Eifel in te rijden. Hier was ik al vele jaren niet geweest. In het weekend was het er altijd veel te druk en er waren altijd veel te veel controles. Aangezien ik tegenwoordig als een ouwe lul aan het rijden ben hoef ik van die controles niet meer bang te zijn. De drukte viel op vrijdag ook heel erg mee en de wegen die in het weekend afgesloten zijn voor motorrijders waren vandaag ook gewoon open.
Iets na het plaatsje Zweifall kwamen we weer op een wegafzetting uit. Deze keer was de weg echt afgezet met een hek en konden we er echt niet door. Mijn GPS vertelde me dat iets verderop een weggetje ook omlaag liep exact hetzelfde dal in naar Simonskall. Op dit weggetje moest ik heel even stoppen om alle eentjes op het dashboard van mijn Versys te fotograferen.
Na enkele leuke bochten kwamen we aan in Simonskall maar ook hier was iets later de weg afgezet. Fuckerdefuck.. en ik wilde naar de Ruhrsee toe die iets verder zou liggen. Deze had ik al een jaar of 10 niet gereden en als ik dan toch in de Eifel was dan moest deze toch echt gereden worden. Dat werd dus weer terug rijden en dan maar braaf de bordjes richting Monschau volgen. Via Lammersdiorf reden we naar Rollesbroich waar ik plots weer op de route zat. Fuck Monschau… eerst die bochten bij de Ruhrsee. En ja wat waren ze weer heerlijk, mooi asfalt en heerlijke brede doordraaiers en nog rustig ook! Na een stukje heerlijk sturen kwamen we uiteindelijk aan in Monschau waar we de weg vervolgden naar het smalste stukje België dat er is bij Küchelscheid. Hier liep ooit een Belgisch spoorlijntje door waarschijnlijk Duits grondgebied. Echter het spoorlijntje was in zijn volle breedte wel Belgisch grondgebied en is dit altijd gebleven.
Vanuit hier vervolgden we de weg naar Vielsalm. De motoren werden bij Baton Rouge de garage in gereden en toen was het tijd voor bier! Ik had mezelf voorgenomen het slechts bij 1 speciaal biertje te laten en vervolgens over te stappen op gewoon pils maar de Val Dieu blonde smaakte zo goed dat we het hier de gehele avond op hebben volgehouden. Na een heerlijke maaltijd en nog enkele Val Dieu blondjes was het al snel laat en tijd om onze kamer op te zoeken.
