Zwaar ongeval MeanBlueMan

@MeanBlueMan,
Ook ik heb in dit topic niet veel gepost.
In het begin heb ik het met gekruiste vingers gevolgd en net als heel MF was ik opgelucht dat je uit de coma ontwaakte.
Daarna wist je je toetsenbord gelukkig al snel weer te vinden, dat gaf ons weer een vertrouwd gevoel van “hij is terug” yess!!
Tegen beter weten in lijkt alles "via het toetsenbord" weer snel bij het oude want wij zien die keiharde realiteit niet.

De laatste pagina`s heb ik zojuist doorgelezen en heb diepe bewondering voor jou en @MeanGreenGirl hoe jullie hier mee omgaan.
Met name jullie positiviteit en het stellen van doelen brengt jullie verder.

2022 begon meteen al met een mooie overwinning, "modje van het jaar" wordt je niet zomaar.
Voor het nieuwe jaar 2022 wens ik je een jaar vol mooie overwinningen toe.
Al is het maar 1 meter verder kunnen lopen dan gisteren, liefst 2 meter natuurlijk of nog meer.
Een overwinning is een overwinning en mag gevierd worden.*O*
Die motor lonkt, het gaat je lukken.:Y

Hou je taai ;)
 
Allereerst natuurlijk de beste wensen voor jullie beiden, dit wordt het jaar van het herstel waarbij ik jullie veel kracht, uithoudingsvermogen, motivatie en natuurlijk succes gun.

Dit plaatje pak ik er even bij omdat dit best in het techniek topic kan, als bewijs dat je ook bij organische schema's een labeltje moet hangen om te weten waar je later weer op moet aansluiten.

label.png
 
Ik zal nooit meer 100% herstellen. Zelfs 99,9% zal ik niet gaan halen, gok ik zo ;( :N



Er zijn nl sowieso al 2 ruggewervels in z'n geheel uitgenomen en vervangen door titanium, als die nog weer terug groeien ben ik een wereldwonder :+


Dat er op enig moment een van de toch wel vele schroefjes los gaan zitten in ook niet onwaarschijnlijk :+

Het gaat je echt lukken hoor. Jij hebt de wil om weer de oude te worden dat helpt echt om er een paar procent extra uit te halen.

Bij m'n vader is dat ook zo. Hij loopt inmiddels weer redelijk goed. Eerst nog met een rollator, sinds vorige week met een kruk. Moet deze week weer naar de revalidatie om verder te gaan met opnieuw leren traplopen en buiten op ongelijke ondergronden. En volgende week moet hij 2 weken stil zitten want, dan wordt z'n prothese helemaal afgewerkt (afgelopen 2 maanden moest alles goed afgesteld worden). Als hij die terug heeft moet hij nog een maand naar de revalidatie en dan is hij als het goed is klaar. Hij heeft inmiddels z'n rijbewijs weer terug dus mag weer autorijden (en ja......hij is bijna iedere dag wel even weggeweest). Hij is ook al aan het wandelen geweest (nog wel samen met m'n moeder want, alleen mag nog niet), en dat gaat goed zonder pijn. Max een half uur maargoed, hij doet er iedere keer een paar minuten bij (ben echt super trots op hem).

Jij gaat het ook redden. Jij (en MGG) heb(ben) de goede instelling en gaan ervoor, heb ik bewondering voor.

En ik ga ervan uit dat je binnen afzienbare tijd een rondje op je mega merel kan rijden. Gaat je lukken zeker :Y
 
@MeanBlueMan,
Ook ik heb in dit topic niet veel gepost.
In het begin heb ik het met gekruiste vingers gevolgd en net als heel MF was ik opgelucht dat je uit de coma ontwaakte.
Daarna wist je je toetsenbord gelukkig al snel weer te vinden, dat gaf ons weer een vertrouwd gevoel van “hij is terug” yess!!
Tegen beter weten in lijkt alles "via het toetsenbord" weer snel bij het oude want wij zien die keiharde realiteit niet.

De laatste pagina`s heb ik zojuist doorgelezen en heb diepe bewondering voor jou en @MeanGreenGirl hoe jullie hier mee omgaan.
Met name jullie positiviteit en het stellen van doelen brengt jullie verder.

2022 begon meteen al met een mooie overwinning, "modje van het jaar" wordt je niet zomaar.
Voor het nieuwe jaar 2022 wens ik je een jaar vol mooie overwinningen toe.
Al is het maar 1 meter verder kunnen lopen dan gisteren, liefst 2 meter natuurlijk of nog meer.
Een overwinning is een overwinning en mag gevierd worden.*O*
Die motor lonkt, het gaat je lukken.:Y

Hou je taai ;)

Ik begrijp dat als de reply weer ' normaal' worden, men dan snel denkt dat alles weer normaal is.
Puur realistisch en absoluut niet om zielig te willen doen, de huidige stand:

Op 13 /01 operatie om via een aftakking halsslagader mijn armslagader weer van voldoende bloed te voorzien.
Het tekort momenteel zorgt ervoor dat die arm eigenlijk dagelijks zwakker word en 24/7 pijn doet, soms meer/soms minder maar weg is het nooit, genaamd ischemie.
Juist deze arm kan niet volledig strekken of buigen, wat oefening vergt maar oefening = meer pijn en dat gaat dus niet --> Dus dat word, op termijn waarschijnlijk ook nog weer een operatie.

Benen/lopen: Langzaamaan word dat beter, maar aangezien echt het hele onderstel beschadigd was, icl de ophanging ( bekken) gaat dit langzaam. Als ik langer dan 1 uur stil heb gezeten/gelegen moet alles weer even in gang komen, eerste stapjes 15 cm en heel voorzichtig, daarna word t langzaam beter. Staan, max een paar minuten en lopen nu max 60 meter.

Rug: Die is dus over 8 wervels ' vastgezet'. op mijn buik liggen bv kan niet meer. Zomaar even gaan liggen ook niet, op mijn rug en dan langzaam wennen aan het gevoel en een minuut of 5 tot 10 voor ik ook echt kan beginnen te ontspannen en kan liggen. En dat is dan op een matras, zo op de grond zou ik niet eens durven proberen nog.
Combinatie van de ischemie, stellage zorgt voor onrust in alle spieren in de bovenrug die iedere dag meer of minder vast zitten. Als ze echt vast zitten kan ik de hele dag in bed blijven maar dat gebeurd gelukkig zelden, meestal is het gewoon de hele dag zeurend.

En dan heb je allerlei extra dingetjes. De ischemie is echt rottig pijnlijk, daarvoor krijg ik 24/7 behoorlijke pijnstilling, maar dat veroorzaakt dan weer obstipatie. Dat soort extratjes worden door iedereen, incl ikzelf gelukkig :P nogal eens vergeten.
 
Ik begrijp dat als de reply weer ' normaal' worden, men dan snel denkt dat alles weer normaal is.
Puur realistisch en absoluut niet om zielig te willen doen, de huidige stand:

Op 13 /01 operatie om via een aftakking halsslagader mijn armslagader weer van voldoende bloed te voorzien.
Het tekort momenteel zorgt ervoor dat die arm eigenlijk dagelijks zwakker word en 24/7 pijn doet, soms meer/soms minder maar weg is het nooit, genaamd ischemie.
Juist deze arm kan niet volledig strekken of buigen, wat oefening vergt maar oefening = meer pijn en dat gaat dus niet --> Dus dat word, op termijn waarschijnlijk ook nog weer een operatie.

Benen/lopen: Langzaamaan word dat beter, maar aangezien echt het hele onderstel beschadigd was, icl de ophanging ( bekken) gaat dit langzaam. Als ik langer dan 1 uur stil heb gezeten/gelegen moet alles weer even in gang komen, eerste stapjes 15 cm en heel voorzichtig, daarna word t langzaam beter. Staan, max een paar minuten en lopen nu max 60 meter.

Rug: Die is dus over 8 wervels ' vastgezet'. op mijn buik liggen bv kan niet meer. Zomaar even gaan liggen ook niet, op mijn rug en dan langzaam wennen aan het gevoel en een minuut of 5 tot 10 voor ik ook echt kan beginnen te ontspannen en kan liggen. En dat is dan op een matras, zo op de grond zou ik niet eens durven proberen nog.
Combinatie van de ischemie, stellage zorgt voor onrust in alle spieren in de bovenrug die iedere dag meer of minder vast zitten. Als ze echt vast zitten kan ik de hele dag in bed blijven maar dat gebeurd gelukkig zelden, meestal is het gewoon de hele dag zeurend.

En dan heb je allerlei extra dingetjes. De ischemie is echt rottig pijnlijk, daarvoor krijg ik 24/7 behoorlijke pijnstilling, maar dat veroorzaakt dan weer obstipatie. Dat soort extratjes worden door iedereen, incl ikzelf gelukkig :P nogal eens vergeten.

Je gaat er zo goed mee om en je berichten hier zijn vaak zodanig dat we ons hier (bijna allemaal, denk ik) regelmatig niet realiseren hoe de stand van zaken is en hoezeer dit alles jouw leven nog beïnvloedt (en waarschijnlijk zal blijven beïnvloeden) '(
De manier waarop je ermee omgaat, vind ik persoonlijk echt bijzonder dapper. Ja, als je weer terug wilt naar zo normaal mogelijk leven, heb je weinig keuze, maar ik moet nog zien dat ik een dergelijk doorzettingsvermogen ergens vandaan zou weten te toveren. Echt respect :}

Helaas kunnen we hier met z'n allen niets anders aan doen dan keihard duimen dat de operatie op de 13e wel doorgaat en dat je dan, letterlijk en figuurlijk, weer een stevige stap vooruit kunt maken in je herstel.

Want zeg nou zelf: het is natuurlijk wel de bedoeling dat voor het ingezamelde geld daadwerkelijk een motorpak voor jou wordt gekocht EN dat je het ook kunt gaan gebruiken ;)
 
Vannacht heb ik toch niet zo heel erg goed geslapen O-) :X vannacht om 04:20 nog een mail verstuurd naar de betreffende afdeling in t UZA.
Vanmorgen al vroeg weer wakker gebeld, nieuwe afspraak is gezet !!

12 januari word ik opgenomen, 13 januari word ik geopereerd.

Ik ben zo blij als een klein kind met een emmer ijs en een suikerspin van 1m doorsnee !

sterkte kerel, ik heb diep respect voor de manier hoe je er mee om gaat.
Je zal door diepe dalen zijn gegaan denk ik zo, maar je optimisme is voor veel mensen een voorbeeld.
 
Wat ontzettend fijn dat je nieuwe afspraak staat *O* *O*

En heel fijn om de positieve (letterlijke) stapjes te lezen die je zet (en die jullie samen zetten).

De ongemakken en de pijn zullen nog een tijd blijven, maar ik heb zwaar respect voor de manier waarop je daar doorheen bijt en stapjes blijft zetten.

Zet em op Serge! Je kunt het! Dat heb je al bewezen en ik weet zeker dat je dat gaat blijven bewijzen, aan jezelf en aan de wereld. Al heb ik niet het idee dat jij per se het gevoel hebt iets te hoeven bewijzen aan wie dan ook.

200.gif
 
Het gaat je echt lukken hoor. Jij hebt de wil om weer de oude te worden dat helpt echt om er een paar procent extra uit te halen.

Bij m'n vader is dat ook zo. Hij loopt inmiddels weer redelijk goed. Eerst nog met een rollator, sinds vorige week met een kruk. Moet deze week weer naar de revalidatie om verder te gaan met opnieuw leren traplopen en buiten op ongelijke ondergronden. En volgende week moet hij 2 weken stil zitten want, dan wordt z'n prothese helemaal afgewerkt (afgelopen 2 maanden moest alles goed afgesteld worden). Als hij die terug heeft moet hij nog een maand naar de revalidatie en dan is hij als het goed is klaar. Hij heeft inmiddels z'n rijbewijs weer terug dus mag weer autorijden (en ja......hij is bijna iedere dag wel even weggeweest). Hij is ook al aan het wandelen geweest (nog wel samen met m'n moeder want, alleen mag nog niet), en dat gaat goed zonder pijn. Max een half uur maargoed, hij doet er iedere keer een paar minuten bij (ben echt super trots op hem).

Jij gaat het ook redden. Jij (en MGG) heb(ben) de goede instelling en gaan ervoor, heb ik bewondering voor.

En ik ga ervan uit dat je binnen afzienbare tijd een rondje op je mega merel kan rijden. Gaat je lukken zeker :Y

Dank voor je bemoedigende woorden en succes gewenst voor je pa ;)

MGG zorgt voor minstens 50% van de juistheid van mijn instelling ;)
 
Hoe gaat de ondersteuning vanuit je werkgever eigenlijk? Kunnen/willen die ook nog zaken om het een en ander te bespoedigen? Of blijft het stil omdat het een "bedrijfsongeval"is en juristen de wereld regeren?

100%. Juist omdat het een dienstongeval is, nemen zij alle juridische zooi uit handen.
Vanuit mijn werkplek is er (te)veel aandacht voor mij, als mens maar helaas in deze coronatijd houd ik dat zoveel mogelijk op afstand.

Voor mij is alleen mijn herstel belangrijk en daar kan niemand bij helpen, wel mentaal en daar is niemand beter voor dan MGG.
 
Dank voor je bemoedigende woorden en succes gewenst voor je pa ;)

MGG zorgt voor minstens 50% van de juistheid van mijn instelling ;)

Juist.....elkaar aanvullen. 👍

Thanks met die ouwe van me komt het wel goed. Klinkt raar maar die amputatie heeft hem ook goede dingen gebracht (na z'n herseninfarct ging het steeds minder met hem en nu moet hij z'n hersenen weer aan het werk zetten en dat werkt heel goed voor hem, hij praat beter kan weer met een computer omgaan en zelfs een smartphone en tablet kan hij weer wat mee en dat doet hem echt goed).
 
Allemachtig Serge, die chirurgen hebben de doos met technisch lego aardig omgekeerd. Wat een gaaf stuk techniek!
Belangrijkste is na al dat fraais wel dat je zoveel mogelijk herstelt en van de pijn afkomt. Maar je bent een echte doorzetter/bikkel en MGG ook!

Wel dapper dat je het nu al hebt over t.z.t. weer op de motor stappen. Lijkt me een prima stip op de (herstel)horizon maar ik moest er destijds na mijn klapper toch wel even een tijdje over nadenken...

Alle sterkte voor jullie beiden en ik hoop jullie ooit bij een M-F meeting nog eens de hand te mogen schudden. Alhoewel ik wel verwacht dat de wachtrij dan erg lang zal zijn :+
 
Je gaat er zo goed mee om en je berichten hier zijn vaak zodanig dat we ons hier (bijna allemaal, denk ik) regelmatig niet realiseren hoe de stand van zaken is en hoezeer dit alles jouw leven nog beïnvloedt (en waarschijnlijk zal blijven beïnvloeden) '(
De manier waarop je ermee omgaat, vind ik persoonlijk echt bijzonder dapper. Ja, als je weer terug wilt naar zo normaal mogelijk leven, heb je weinig keuze, maar ik moet nog zien dat ik een dergelijk doorzettingsvermogen ergens vandaan zou weten te toveren. Echt respect :}

Voor een groot deel is dat door 'oefening ende ervaring' doordat ik eerder een elleboog gereconstrueerd heb gekregen, de grootste pees in je lijf (strekspier/pees) onderbeen, heb afgescheurd, knieschijf doormidden, voet gat van 6 x 3 cm xcm diep, stuk vinger gefreesd/geamputeerd, en vast nog wel iets. Meerdere dingen waarvan de medici zeiden dat ik er nooit meer 100% van zou genezen...maar dat deed ik dus lekker stiekem toch wel. Die ervaringen zorgden ervoor dat ik nu ook weer helemaal als nieuw zou revalideren...langzaam kom ik erachter dat het nu toch iets meer tegelijk en dus iets zwaarder gaat zijn:X

Helaas kunnen we hier met z'n allen niets anders aan doen dan keihard duimen dat de operatie op de 13e wel doorgaat en dat je dan, letterlijk en figuurlijk, weer een stevige stap vooruit kunt maken in je herstel.

Want zeg nou zelf: het is natuurlijk wel de bedoeling dat voor het ingezamelde geld daadwerkelijk een motorpak voor jou wordt gekocht EN dat je het ook kunt gaan gebruiken ;)

De steun hier is niet te onderschatten, niemand haalt het bij MGG maar de steun die ik van hier ervaar maakt regelmatig echt verschil tussen net nog wel goed voelen of net niet.

Ik ga zeker weer motor rijden, absoluut.
 
Laatst bewerkt:
Wat ontzettend fijn dat je nieuwe afspraak staat *O* *O*

En heel fijn om de positieve (letterlijke) stapjes te lezen die je zet (en die jullie samen zetten).

De ongemakken en de pijn zullen nog een tijd blijven, maar ik heb zwaar respect voor de manier waarop je daar doorheen bijt en stapjes blijft zetten.

Zet em op Serge! Je kunt het! Dat heb je al bewezen en ik weet zeker dat je dat gaat blijven bewijzen, aan jezelf en aan de wereld. Al heb ik niet het idee dat jij per se het gevoel hebt iets te hoeven bewijzen aan wie dan ook.

Ik heb al heel lang geleden geleerd dat iets bewijzen aan anderen nooit, of hooguit zelden, goed is voor jezelf ;) daar doe ik niet meer aan.
 
Meerdere dingen waarvan de medicie zeiden dat ik er nooit meer 100% van zou genezen...maar dat deed ik dus lekker stiekem toch wel. Die ervaringen zorgden ervoor dat ik nu ook weer helemaal als nieuw zou revalideren...langzaam kom ik erachter dat het nu toch iets meer tegelijk en dus iets zwaarder gaat zijn:X

Ik ga zeker weer motor rijden, absoluut.
De geest is sterk, ik geloof wat dat betreft wel in de combi van lichaam en geest. Op wilskracht kan je heel ver komen en dat gaat jou lukken!
 
100%. Juist omdat het een dienstongeval is, nemen zij alle juridische zooi uit handen.
Vanuit mijn werkplek is er (te)veel aandacht voor mij, als mens maar helaas in deze coronatijd houd ik dat zoveel mogelijk op afstand.

Voor mij is alleen mijn herstel belangrijk en daar kan niemand bij helpen, wel mentaal en daar is niemand beter voor dan MGG.
Dat is fijn om te lezen, natuurlijk is MGG de enige die er echt toe doet maar als je weet dat ze er zijn voor je zal dat op de achtergrond toch een goed gevoel geven. Jouw werkgever komt niet altijd even positief in het nieuws als het om personeel gaat helaas. Goed dat dit nu anders is.
 
Tijdje offline geweest, even bijgelezen......

13 Januari, top dat het nu gepland is!


En nog steeds, echt absurt hoe normaal jij dit lijkt te doen, hoe absurt je situatie is en hoe voor ons, de buitenkant je zo "relaxed" bent.... We weten wel beter, maar toch. Bewondering voor dat, idem voor je betere helft :P ;)

Wederom, hoeveel succes en sterkte!
 
Dat is fijn om te lezen, natuurlijk is MGG de enige die er echt toe doet maar als je weet dat ze er zijn voor je zal dat op de achtergrond toch een goed gevoel geven. Jouw werkgever komt niet altijd even positief in het nieuws als het om personeel gaat helaas. Goed dat dit nu anders is.

Ik zal s een risico nemen. Mijn werkgever is op zich een prima werkgever.
Ik heb op 4 vaste plekken gewerkt nu ( en 3 x half jaar ergens anders ) en dat is wel vrij bijzonder, van functie veranderen 1 of 2 x gebeurd nog wel eens, maar echt compleet van werkomgeving veranderen gebeurd veel minder vaak.

Met geografisch van werkplek veranderen zou je veel invloed kunnen hebben op veel actie maar minder diepgang of minder actie maar veel diepgang.
Het enige waar mijn werkgever slecht in is... is iets wat eigenlijk bij de politiek ligt. Te weinig politiemensen.

Zelfs de acties die nu door politiemensen worden ondernomen gaan primair maar om 1 ding: meer politiemensen. Dat is dus in belang van de maatschappij, niet voor 'onszelf' alleen.
Wij willen niet meer salaris of meer vakantiedagen, daar gaan die stakingen niets eens primair om.
Wij willen meer collega's zodat wijkagenten eindelijk de wijk in kunnen, collega's na de primaire opleiding eindelijk s eens in de zoveel jaar een opleiding van 2 of 3 weken kunnen volgen voor enige verdieping en expertise, dus beter hun werk kunnen doen.
Niet meer eindeloos overuren moeten draaien die je zelden kunt opnemen maar die uren die drukken wel op je schouders.

Dat is het ' vervelende' van bij de politie werken voor veel mensen, roosterdruk.

Daarnaast is de organisatie een ui geworden.
Laagjes. Werkvloer onderop en dan rang voor rang = laag voor laag.

Inspecteurs hebben personeelszorg, maar voor veel politiemensen van de werkvloer is dat (samen met de laag brigadiers die graag nog hogerop ( inspecteur ) willen komen) de eerste laag waar velen van de werkvloer geen vertrouwen meer in hebben.
Veel inspecteurs word verweten dat ze naar beneden er geen moeite mee hebben om rechten te onthouden en plichten te benadrukken, zodat hun scheepje het mooist glimt.
Ik ken daar ook wonderbaarlijk duidelijke voorbeelden van.
Maar die laag van inspecteur naar boven.... daar begint de trammelant pas echt, daar lusten vele honden geen brood van, maar dat is gelukkig maar voor de ' happy view' ;) Soms lijkt het ook alsof er vanaf de laag inspecteur men niet meer weet, of wil weten, wat er op straat gebeurd, de afstanden vergroten.

Ik heb in 25 jaar maar weinig inspecteurs leren kennen waarvan ik zeker wist dat ze echt 100% voor 'hun' personeel stonden, ook als ze daar zelf iets voor op het spel zouden moeten zetten. 1 van die weinigen is momenteel 'mijn' inspecteur.
Maar ook van de hogerop gelegen rangen heb ik geen last op mijn huidige werkplek. :) Menselijkheid kan ik ze hier niet ontzeggen iig !

Dit is zoals ik er naar kijk. Ik denk dat veel collega's het hiermee eens zullen zijn, maar misschien heb ik het ook wel helemaal mis.
Wat wel iedereen zal opmerken is de laagjesstructuur, ieder laag weet van de laag boven en onder hem nog het eea, maar als die stap 2 of 3 lagen word....

De politie is dus echt wat de politiek altijd al wilde: een afspiegeling van de maatschappij. '(
 
Ik zal s een risico nemen. Mijn werkgever is op zich een prima werkgever.
Ik heb op 4 vaste plekken gewerkt nu ( en 3 x half jaar ergens anders ) en dat is wel vrij bijzonder, van functie veranderen 1 of 2 x gebeurd nog wel eens, maar echt compleet van werkomgeving veranderen gebeurd veel minder vaak.

Met geografisch van werkplek veranderen zou je veel invloed kunnen hebben op veel actie maar minder diepgang of minder actie maar veel diepgang.
Het enige waar mijn werkgever slecht in is... is iets wat eigenlijk bij de politiek ligt. Te weinig politiemensen.

Zelfs de acties die nu door politiemensen worden ondernomen gaan primair maar om 1 ding: meer politiemensen. Dat is dus in belang van de maatschappij, niet voor 'onszelf' alleen.
Wij willen niet meer salaris of meer vakantiedagen, daar gaan die stakingen niets eens primair om.
Wij willen meer collega's zodat wijkagenten eindelijk de wijk in kunnen, collega's na de primaire opleiding eindelijk s eens in de zoveel jaar een opleiding van 2 of 3 weken kunnen volgen voor enige verdieping en expertise, dus beter hun werk kunnen doen.
Niet meer eindeloos overuren moeten draaien die je zelden kunt opnemen maar die uren die drukken wel op je schouders.

Dat is het ' vervelende' van bij de politie werken voor veel mensen, roosterdruk.

Daarnaast is de organisatie een ui geworden.
Laagjes. Werkvloer onderop en dan rang voor rang = laag voor laag.

Inspecteurs hebben personeelszorg, maar voor veel politiemensen van de werkvloer is dat (samen met de laag brigadiers die graag nog hogerop ( inspecteur ) willen komen) de eerste laag waar velen van de werkvloer geen vertrouwen meer in hebben.
Veel inspecteurs word verweten dat ze naar beneden er geen moeite mee hebben om rechten te onthouden en plichten te benadrukken, zodat hun scheepje het mooist glimt.
Ik ken daar ook wonderbaarlijk duidelijke voorbeelden van.
Maar die laag van inspecteur naar boven.... daar begint de trammelant pas echt, daar lusten vele honden geen brood van, maar dat is gelukkig maar voor de ' happy view' ;) Soms lijkt het ook alsof er vanaf de laag inspecteur men niet meer weet, of wil weten, wat er op straat gebeurd, de afstanden vergroten.

Ik heb in 25 jaar maar weinig inspecteurs leren kennen waarvan ik zeker wist dat ze echt 100% voor 'hun' personeel stonden, ook als ze daar zelf iets voor op het spel zouden moeten zetten. 1 van die weinigen is momenteel 'mijn' inspecteur.
Maar ook van de hogerop gelegen rangen heb ik geen last op mijn huidige werkplek. :) Menselijkheid kan ik ze hier niet ontzeggen iig !

Dit is zoals ik er naar kijk. Ik denk dat veel collega's het hiermee eens zullen zijn, maar misschien heb ik het ook wel helemaal mis.
Wat wel iedereen zal opmerken is de laagjesstructuur, ieder laag weet van de laag boven en onder hem nog het eea, maar als die stap 2 of 3 lagen word....

De politie is dus echt wat de politiek altijd al wilde: een afspiegeling van de maatschappij. '(
Haak even in.
Ze hadden nooit maar dan ook nooit.
De wijk agenten of zoals bij ons.
De dorps agenten weg moeten halen.
Die kennen de raddraaiers.
Waren zichtbaar.
Voelde de gemeenschap aan.
En had je respect voor.
Denk zeker nu.
Zeg maar gerust als ik het mis heb.
Dat je een hoop crimineeltjes in de dop.
Kan onderscheppen.
 
Heb persoonlijk vooral te maken met KCT en daar zitten veel "gevallen" lijkt het wel en via een collega die ook vrijwilliger is....
En van die verhalen wordt je niet blij. Zie het bij de brandweer ook die kant op gaan, waterhoofd organisaties en afstand tot de werkvloer.....


Maar ik blijf tot de 13e duimen voor je. Heel veel respect voor je openheid over je situatie. Ik dacht ook dat het beter ging met je dan de realiteit. We zien je natuurlijk alleen posten en je Modkunsten geven helaas niet de daadwerkelijke situatie weer.....
 

Vergelijkbare onderwerpen

Terug
Bovenaan Onderaan