Angst bij opnieuw opstappen

[MDevil]

Ooit van de motor afgereden door een koekblikker, resultaat motor total loss en ik zelf gelukkig alleen maar een gebroken pols.

Nadat de verzekering rond was, nieuwe motor besteld en met een pols in het gips de motor opgegehaald. Niet verstandig, maar toen nog jong en onnadenkend

Moraal van het verhaal, zo snel mogelijk weer opstappen wat mij betreft.

 

[The Noud]

Met angst komt ook angstig rijden. Het een en ander kan elkaar daardoor ook versterken. Ga inderdaad rijden op een rustige dag op bekend terrein. En let dan zelf op je techniek (klinkt misschien stom). Als je jezelf betrapt op krampachtig het stuur vasthouden of met gas dicht de bocht ingaan en je weet dat je dat verkeerd doet, dan kan je er wat aan veranderen.

Hoe lekkerder jij je voelt, hoe beter je gaat rijden (over het algemeen). Dat laat weer ruimte over om te anticiperen op andere weggebruikers.

Succes en geniet

 

[M14]

Het is allemaal een mentaal spelletje. Probeer te herkennen dat je 'als dit, als dat' angstgedachten in je opkomen. Wanneer je hiervan bewust bent kun je dat omzetten naar gedachten over het mooie van motorrijden of concentratie voor de volgende bocht.

Zodra je thuis bent lekker op de bank gaan zitten, nagenieten en voor jezelf bedenken waarom die angst-gedachten opkomen en ze relatieveren omdat het helemaal niet hoeft .

 

[Xorion]

Van de motor afgereden in de file 1,5 jaar geleden. Binnen 20 minuten zat ik er weer op en nooit bang geweest om te rijden.

Zodra je je beseft dat je -nooit- echt controle hebt over je leven en dood leer je dat daar bang voor zijn totale onzin is. Mensen worden op de meest onverwachte manier om het leven gebracht door ongelukken en kwade wil of domme pech. Een aanrijding door een ander hoor daarbij.

Als je nu gevallen was door je eigen onkunde, dan snap ik wel dat je bang bent, en dan is meer training handig! Misschien voel jij je ook wel veiliger met wat extra oefening zodat je van jezelf weet dat je de middelen hebt om uit te wijken als dat kan?

 

[LLke]

ja check, het was mijn eigen onkunde remfout na een 'schrikmomentje' en onderuit geschoven. ik zit er nu ook beetje tegenaan te hikken maar nu motor weer gemaakt is ga ik maar weer uurtje met oortje in naar m'n instructeur luisteren en paar bochten en remoefeningetjes doen. zal wel weer goedkomen maar het is niet leuk..

 

[Dirtydick]

Heb dik 3 jaar geleden een motor ongeluk gehad,werd niet gezien toen ik de groene kruisweg in Rotterdam opreed en er een A.N.W.B er uit zijn werk de weg op reed en mij totaal niet had gezien.
Knalde met een gangetje van 60 tegen de zijkant van de auto aan en werd gelanceerd....3x de blauwe hemel gezien voor ik 20 meter verder op de grond knalde.
Borstkast gekneusd,allebei mijn polsen gekneusd,rechter elleboog gekneusd,ingewanden gekneusd ( bloed pissen bloed spugen bloed poe...etc etc ) rechter knieband gescheurd en allebei mijn enkels gekneusd.
Motor in de puin,dat vond ik nog het ergst....bijna 4 maanden thuis gezeten en de 1e 3 weken niet kunnen slapen van de pijn....elke keer als het gesprek op het ongeluk kwam sloeg ik dicht en kon geen woord meer uitbrengen...woede...machteloosheid....verdriet....weet ik veel
Er ging van alles door me kop,kreeg een brief van de tegenpartij dat IK de schuldige was,dat IK het ongeluk had veroorzaakt....daar heb ik nog het meeste last van gehad...
Rechter elleboog staat krom,kan hem niet meer strekken en ben een flink stuk van m'n kracht kwijt in die arm.
Heb 5 dagen in het ziekenhuis gelegen en mocht toen naar huis....rechterbeen in het gips i.v.m die gescheurde knieband.
Heb 7 weken in het gips gezeten en toen op een vrijdag het gips eraf ging en ik nog met krukken moest lopen heb ik gewoon de cb500 van mijn vriendin gepakt en zei dat ik een stukje op de dijk wilde proberen...om te kijken of ik angst had om te gaan rijden...heb nog geen 2 kilometer gereden en had toen...nergens last van.
De maandag erop meteen op zoek gegaan naar een andere/nieuwe motor en die na 2 weken gekocht,Suzuki GSX 1400.
Nu na 3 jaar ben ik nog steeds voorzichtig...kan nog steeds niet de dingen doen met de motor die ik toen wel kon en durfde.....maar heb nog steeds heel erg veel plezier in het motor rijden...angst heb ik gelukkig niet meer.
Maar zou zo graag weer willen "rijden"als voor mijn ongeluk...

 

[TheoH]

Fantastisch om jullie verhalen te lezen, dus ook kort mijn verhaal:

Zelf een aanrijding gehad met een losgeschoten caravan (hoe verzin je het!) Motor in de kreukels zelf bont en blauw maar geen ernstige verwondingen (paar tanden minder te poetsen). Heb toch snel weer een andere motor aangeschaft, omdat ik ook bang was dat na verloop van tijd niet meer zou durven.

Ik reed voor het onegeluk ook altijd redelijk defensief. Nu ga ik er nog meer vanuit dat ze me niet zien en zorg ik bij kruisend verkeer dat mijn snelheid aangepast is en/of ik een uitwijk mogelijkheid heb. Kortom ik doe het wat rustiger aan en ben nu net overgestapt naar een fiets met ABS, voel ik me weer een stukje veiliger.

Kortom heb nooit met angst op de motor gezeten, maar ben bewuster van de kwetsbaarheid en houdt hier rekening mee. Desondanks geniet ik met volle teugen van het motorrijden en met normale snelheden kun je genieten van het landschap.

Verder sluit ik me aan bij de meeste reakties, gewoon weer rustig beginnen.
Wellicht ook een idee om een motor met ABS te nemen en een felgekleurd hesje te dragen.
Misschien niet stoer, maar misschien een goed hulpmiddel om je angst te beteugelen.

Namens mij en ik denk zeker namens vele anderen succes en ga ervoor. Als je wilt stoppen met motorrijden moet dat een keuze zijn, niet door een vervelend ongeluk. Dat gaat later vaak toch knagen van had ik misschien toch....

Laat vooral weten hoe het gaat Sterkte!

 

[Oebbie]

Helaas ben ik ook ondersteboven gereden door een vrachtwagen in Delft in oktober 2010. Na een paar flinke klappen op het asfalt in de vangrail belandt. Motor en lichaam TL. Rechthelft van mijn lichaam kapot en rug gebroken. En ik heb vanuit mijn ziekenhuisbed geschreeuwd dat ik nooit meer op de motor zou rijden

Maar het begon weer te kriebelen toen ik weer redelijk te been was (jaar later), heb ik mijn broer lief aangekeken of hij me op de motor wilde helpen om een rondje door de straat te rijden. En dat beviel super lekker en ik had geen angst voor de motor! (Was ik bang voor)

2 maanden daarna kwam ik hem onderweg tegen toen ik in de auto reed en hij op de motor. Ik seinen naar hem, ik wilde nog een keer. Dus zijn motorkleding aan en opstappen. Eerst een stukje op het industrie terein in Waddinxveen en daarna richting moeders op de motor. (Was wel lekker rustig op de weg gelukkig!) Daarna voelde ik me zo erg goed dat ik nu een maand geleden weer een motor heb gekocht en in eerste instantie weer rustig begonnen met rijden. Maar met een week reed ik weer alsof ik nooit een ongeluk heb gehad. Scheelt waarschijnlijk wel als je het ongeluk niet zelf veroorzaakt?!

Nu alweer een paar leuke tochten en een lang weekend Luxemburg achter de rug.

Je moet het zelf ook gewoon weer proberen als t kriebelt Gewoon weer rustig proberen op rustige momenten en dan voel je vanzelf of je verder wilt met de leukste hobby die er bestaat

 

[Paisley]

Eind december heb ik met mijn motor een ongeluk gehad. Ik ben toen over het hoofd gezien door een automobilist. Sinds dien heb ik eigenlijk niet meer gereden. De motor is nu weer gerepareerd, maar zelf ben ik nog een beetje angstig om weer op te stappen.

Heeft iemand dit ook wel eens gehad en hoe zijn jullie hier mee omgegaan. Of zit ik me nu gewoon enorm aan te stellen?

Heel normaal! Ik zie mezelf niet als een angsthaas, maar nadat ik onderuit ging met 100km/u, had ik het zelfde. Met toeters en bellen naar het ziekenhuis, maar ik had weinig meer dan een lichte hersenschudding en wat pijnlijke plekken.

Nadat mijn motor weer compleet was, had ik ook moeite met de eerste ritjes. Ik kon vooral op de snelweg niets anders meer dan krampachtig elke beweging van automobilisten wantrouwen en op de rechter rijbaan blijven.

De remedie bij mij - HEEL VEEL rijden. Pas na twee maanden flink wat woonwerk verkeer vloog ik weer ontspannen over de snelweg tussen de auto's door.
En neem het jezelf niet kwalijk. Het is geen angsthazerij maar een gezond stukje zelfbehoud als je na een ongeluk wantrouwig bent geworden.

 

[knortax]

leuke toppic ( kan ik eindelijk ook mijn verhaal kwijt)2 jaar terug(sept 2010)op het circuit van assen in de haarbocht onderuit gegaan,6 gebroken ribben -2klaplongen doordat de ribben er doorheen waren gedrukt- en als klap op de vuurpijl werd 6dagen later (in het asser ziekenhuis)geconstateerd dat mijn schouder was afgebroken, een bijkomstig probleem was ook nog dat ik een verschrikkelijke deuk in mijn ego had, zogauw ik weer kon rijden ben ik weer op de motor gestapt en ben voorzichtig weer gaan rijden, heb sinsdien weer verschillende dagen op het /de circuits gereden, het is zoals bij alles je leert van jou/andermans fouten, en nadien is het gewoon hoemeer je het doet hoe beter/makkelijker het gaat

 

[Drinkyoghurt]

Eerste crash, beetje pussy voor 6 maanden. 2e crash, gewoon motor oppakken, kijken wat er aan mankeert en er met een wheelie weer vandoor, net zo gek als vanouds. Het gekke is dat de 2e crash geen impact op me had, mentaal(of fysiek) terwijl het toch redelijk hetzelfde als de eerste was.

Gewoon opstaan en doorgaan(mits het fysiek kan ), dat werkt het best.

Foutjes kunnen gebeuren, aan jou om ervan te leren en dat wat je ervan geleerd hebt in de praktijk toe te passen. Met angstig zijn heb je alleen jezelf mee, je gaat er slecht van rijden en je hebt er weinig aan.

 

[denuff]

ben zelf 3 jr geleden vangrail in gevlogen op klaverblad ,gevolg rug gebroken, 2 ribben ,bovenbeen zit nu een pen in en 2 cm verschil . dank dat ik 2 engeltjes bij me had ....

motor 3 maanden oud ,gelukkig all risk

na bijna 1 jaar rolstoel en 2jr revalidatie toch weer gaan rijden , plat leggen hoeft voor mij niet meer zo nodig (lees kd ), merk dat ik niet meer klakkeloos blinde bochten doorknal en gewoon beter op m,n hoede ben .
de gedachte blijft natuurlijk aanwezig ,maar ik geniet nu veel meer van het rijden.

moet eerlijk toegeven dat het niet meer zo gaat als vroeger 1,5 uurtje ben ik stuk , maar kan gelukkig nog rijden .

rustig aan komt het vanzelf weer goed ! sterkte ermee

 

[filerijder]

Leuk topic.
na ongeluk in de Vogezen, GSX1100F total loss. Nieuwe motor, ABS, behangen met licht, running lights, speciale flash patronen in de file, toch rijden als een watje. Pas na een rijvaardigheidstraining van de ANWB op baan in Lelystad ging het weer. Je leert hoe je moet omgaan met moeilijke situaties, corrigeren en dan blijkt het allemaal wel mee te vallen.

 

[Jim010]

Ik begrijp wat je bedoelt @Djoozt, ik heb mezelf vorig jaar Oktober kapot gereden op een dijk en 4 maanden moeten revalideren. (onderarm allebei de botten gebroken nu platen erin, lever gescheurd, bloedingen in mild en buik, borstkas en longen gekneust) Ik had bij mezelf ook twijfels om weer te gaan rijden maar mn liefde ervoor trok me over de streep...proefritje gemaakt anderhalve maand geleden en ik stapte er met een reuze glimlach weer vanaf!

Gewoon lekker rustig aan beginnen denk ik!

http://112hm.nl/2011/10/17/eenzijdig-ongeval-westringdijk-nieuwerkerk-aan-den-ijssel/

 

[jr777]

mijn ervaring is dat ik voor het opstappen wel wat angstig was maar zodra ik weer op de fiets was dat toch vrij snel wegvalt...

ook ik heb een klein aanrijdingkje gehad met eenlangdurige herstel van een voetbreuk...