Oooosterling
MF veteraan
Hierbij mijn korte verslagje van een midweekse trip naar de Pyreneeën, de voorbereiding, trip en de na thuiskomst ervan..
En waar begin je dan mee? Reisverhalen lezen in de winterperiode op dit medium, dáár wordt het zaadje al gelegd. In mijn geval een verhaal van @Nulkommavierbar , over zijn trip naar zuid-Spanje. Een prachtig geschreven verhaal, waarbij ik mijzelf af en toe de vraag stelde, waarom ik niet?
Spanje ken ik als het land van gepassioneerd motorvolk, aardig, heerlijke wegen en goede temperaturen. Bezien de rol als familielid wordt het dus max een midweekje, dus het zuiden is te ver. Dan maar van links naar rechts door de Pyreneeën, dat is wél te doen..
Toch het maar eens voorzichtig thuis op tafel gegooid, maar ze weten thuis ook wel dat als papa kán motorrijden, hij het liefst dit ook doet.
Okay, partner en kinderen weten het? Check.
Toestemming nodig? Nee, hierbij helpen begripvolle vriendin en kinderen wel
Meedelen dat ik een midweekje weg ga? Gedaan bij gezin en werkgever
Zo, nu alle formaliteiten zijn afgerond, dan de moeilijkste beslissing nemen. In mijn geval een blik in de schuur, om te bepalen welke motor ik mee ga nemen voor de reis. Kort twijfelen, wordt het toch de good old CBR1000F, waarmee ik half Europa al heb gezien, mijn jeugdliefdes die ernaast staan (een witte VFR RC 36 en een CBR SC28 in tiger kleuren) of wordt het toch de laatste aanwinst? Dit is een half rijdend bankstel, een ST 1100. Overgenomen afgelopen winter van m’n pa, puur omdat de dochters groter worden en de indoctrinatie van papa er toch toe heeft geleid dat tenminste de oudste mee wil achterop tegenwoordig. Afijn, keuze is gemaakt en we gaan kijken of een Pan European zijn naam ook aandoet als transcontinentale reispartner.
Voorbereiding – dag -7 tot 0
Ik ben niet iemand die onvoorbereid en enkel met een tandenborstel op pad ga, dus voorbereiding is alles voor mij. Ik speelde al iets langer met het idee en had iets van een planning gemaakt via myrouteapp (of MRA) over hoe ik het wil aanvliegen. Dat komt mooi van pas nu, spul in de navigatie geladen en klaar.
Normaliter wordt in de winter alles nagelopen, dus ik verwacht niet veel. 1 ding valt mij wel op, en dat is dat de kopp. vloeistof redelijk donker is. Voertuighistorie nagekeken, en oei dat is toch al ca. 7K en 26 maand geleden dat de (vorige) eigenaar het heeft gewisseld. Ook wil ik met frisse remvloeistof op pad, gezien de trip en het feit dat er toch wel véél gewicht afgeremd moet worden in de bergen. Dus even naar de plaatselijke dealer gereden, litertje verse Dot 5.1 gescoord en zowel koppelings- als ook remvloeistof uitvoerig gewisseld. Koffertjes ingepakt en gaan..
klaar om te gaan
Dag 1; 20/09 Huis – Perigueux - 1255 km.
De avond ervoor de bbq nog even aangeslingerd en er een leuke avond van gemaakt met partner en de kinderen. Heerlijk ontspannen en dan met de kinderen naar bed, morgenvroeg gaat papa weg!
De volgende ochtend tegen 2.30u opgestaan, kop koffie erin, kleding aan en gaan met die banaan. De motor bewust niet in de schuur gezet, maar alvast klaar onder de carport. De kanteldeur maakt nogal lawaai en ik wil de buren en kinderen niet wakker maken op dit tijdstip. Als ik de motor de oprit afdruk, valt mij al op dat het niet echt warm is met een royale 3 graden boven nul.. Gelukkig heb ik besloten om niet met de leren jas te rijden, maar heb de voering in de allweather jas gedrukt en de winterhandschoenen, onderkleding, col en helmmuts erbij, dus wat kan mij gebeuren? In de 1e versnelling, starten en rustig wegrijden, dag huis en haard en tot over een paar dagen!
De V4 wordt rustig warmgereden over diverse binnenwegen, totdat ik een 20 minuten later de A31 opdraai richting Oberhausen. Dit zal het domein zijn voor de eerste paar uur rijden, de Autobahn. Teller op 130 en rustig een uurtje of wat tuffen, totdat het licht wordt en ik, via België en Luxemburg, Frankrijk bereik. Na een uur sturen op ‘de baan’ valt mij echter op dat het rondom de rits van mijn jas onaangenaam koud wordt, en het lijkt te guren ondanks de flap die erover zit. Zodanig koud dat het mij gaat iriteren en ik kort voor Oberhausen op een of andere donkere trukkersplek een vest uit de koffer vis en deze aantrek.. Spul dichtritsen en doorgaan met die hap, Spanje wacht! Al rijdend door de ‘ruhrpott’ richting Aken, en vervolgens richting België, valt het mij onderhand ook op dat de tankmeter rustig maar wel heel hard zakt. Rustig jonge, deze heeft 28 ltr aan boord, dus droogvallen ga je niet. Ik wil Vpower tanken in Luxemburg dus ik moet nog een paar kilometer. Dit maakt mij dusdanig onrustig dat ik toch de gashendel toch iets subtieler vasthoud. Ondertussen heb ik het ook steenkoud, het vest heeft niet het gewenste resultaat, de mist die op komt zetten, de spanning of je het haalt (de tanklamp brandt onderhand) maakt het toch spannend en ik begin te trillen van de kou. Kort voor de afslag Verviers haalt mij nog een Luxemburgse steigerbouwer op weg naar zijn werk in, iets waar ik hem kort daarop dankbaar ben. Ik denk dat ik kort na de afslag een tankstation aantref, maar F*ck ik heb mij verkeken op de kaart! Nog minimaal 20 km en ik rij al tijden op benzine damp (De reservelamp brandt al tijden, die brand met 5L aan boord). De mist wordt veel dikker en ik zie geen 100 mtr meer, op de bochtige weg naar Malmedy, richting Luxemburg. Ik besluit voor mijn eigen veiligheid de steigerbouwer te volgen, die lijkt ook Luxemburg in te gaan. Ik zie aan de achterlichten tenminste wat te verwachten valt op de weg, en hij kent duidelijk de weg met zijn bedrijfsbus, getuige het tempo. Na een rit die eindeloos lijkt te duren komt dan toch Luxemburg in zicht, en zie daar ook het verwachtte Shell tankstation! Rillend van de kou sta ik het ding af te vullen, afrekenen en twee bakken koffie erbij, PLEASE... De pompbediende geeft wel aan dat nuttigen in de shop niet is toegestaan (iets met een biertje, of nee wacht een pandemie wat eraan ten grondslag ligt), dus de handen maar buiten staan warmen aan de warme koffie..
Sta je dan, 's morgens 6.30u in Luxemburg
Om toch wat aan de kou te doen, besluit ik mijn vest achterstevoren te dragen, niet rits op rits, waardoor het mogelijk nog kan guren Ook koop ik een plaatselijke krant, en stop deze voor mijn borst. Luxemburg hier kom ik!
Wat eerst een heerlijk plan lijkt (stukje binnendoor door Luxemburg, stukje snelweg en binnendoor vanaf Frankrijk), valt letterlijk in het water. In Luxemburg uitendelijk niet harder als 50 gereden ten gevolge van mist, donkere omgeving en onbekende wegen. Bij Bastenaken weer de grens over, snelweg op en op weg naar Bouillon. Nog meer geestdodende snelwegkilometers, terwijl de mist is weggetrokken en er miezerregen voor in de plaats is gekomen, maar het is voor het goede doel en met de kennis dat Frankrijk 'om de hoek' is.
Frankrijk! Terwijl ik om ca. 8u 's morgens dit sta te fotograferen, ben ik toch wel blij van binnen. De saaie kilometers zijn voorbij en de champagnestreek hoor ik al bijna roepen!
Ik rijdt Frankrijk binnen en via de D977, D951, D939, D955 e.d. wegen zak ik rustig af naar beneden, onder Reims langs en richting Bourges. Onderweg geniet ik van de drukke champagnestreek, waar vele werknemers bezig zijn met het oogsten van de druiven (zo lijkt het tenminste), ondanks dat het geen mooi weer is, maar een grijze maandagmorgen. De dag is een aaneenschakeling van rijden, tanken, af en toe een meegenomen en gesmeerd broodje eten, iets drinken en door.. Het duiveltje in mijn hoofd blijft maar herhalen dat ik door moet gaan, beperkt de tijd heb en vooral richting de Pyreneeën moet rijden. Daar begint schijnbaar het genieten.
eindeloze wegen...
Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet precies weet hoe ik rijd, daar heb je de stomstom voor, toch? Het is in ieder geval een mooi uitgezette route, met dank aan de Michelin kaartlaag in MRA. Dit heeft absoluut mijn voorkeur, veelal probeer ik de wegen aaneen te rijgen die de moeite waard zijn volgens Michelin. Iets wat vandaag ook lukt, want ik rijd via diverse beboste gebieden richting het zuidwesten van Frankrijk, terwijl het de zon inmiddels ook hoog aan de hemel staat. Thermovoering eruit, zomerhandschoenen aan, heldere vizier is inmiddels verwisseld voor een donker exemplaar, en lekker toeren maar weer.
Ik moet wel eerlijk zeggen dat het zitvlak wel redelijk gevoelig begint te worden als ik in Chamboulive de binnenwegen verruil voor de grotere, zo erg zelfs dat ik inmiddels toch serieus nadenk over een slaapplaats.
Ik probeer toch nog even vol te houden, elke kilometer meer vandaag, scheelt mij morgen weer, en eigenlijk had ik dit wel ingerekend. Maar goed, het doel van Bayonne haal ik toch niet.. Ik heb inmiddels best wel honger gekregen, maar kan niets vinden naar mijn zin. Het begint al laat te worden en eind september is het ook niet zo lang licht meer, dus ik boek even wat via een boekingssite, iets in Perigueux. Ik heb totaal geen zin meer om binnendoor te rijden, dus toets de stomstom in op snelste route, draai de A40 op, afslag naar rechts de A89 op en met een half uurtje ben ik bij een hotelletje waar ik voor weinig iets geboekt heb. Iets in Perigueux wat aan de snelweg ligt, maar wel aan de zijde van de route naar Bergerac ligt, waardoor ik morgenvroeg direct weer 'in actie' kan komen, zonder nog verbiningsstukken te moeten rijden.
De laatste kilometers houd ik mij staande met het feit dat ik er snel af mag, een lekkere warme douche en wat te knagen in het hotel. Hoe anders blijkt dit te zijn, als ik aankom. Het zijn hotelkamers met enkel een klein ontbijtzaaltje erbij, dus geen mogelijkheid tot avondeten. Mijn voedselvoorraad bestaat nog uit een laatste bolletje uit NL en een flesje water, en ik weeg het af tegen de McDonalds achtig restaurant wat 500 mtr. verderop ligt. Uiteindelijk heeft de douche en het broodje het gewonnen, ik kon met mijn houten reet het gewoonweg niet meer opbrengen om mij na het douchen om te kleden en op stap te gaan.. Ik informeer het thuisfront van mijn vorderingen, gooi de telefoon nog aan de lader, kijk nog even naar een tv zender (terwijl ik geen woord Frans spreek), en ga vroeg naar bed, waar ik binnen de kortste keren in dromenland ben...
21.00u, goed gedaan vriend. We zijn op de goede weg...
En waar begin je dan mee? Reisverhalen lezen in de winterperiode op dit medium, dáár wordt het zaadje al gelegd. In mijn geval een verhaal van @Nulkommavierbar , over zijn trip naar zuid-Spanje. Een prachtig geschreven verhaal, waarbij ik mijzelf af en toe de vraag stelde, waarom ik niet?
Spanje ken ik als het land van gepassioneerd motorvolk, aardig, heerlijke wegen en goede temperaturen. Bezien de rol als familielid wordt het dus max een midweekje, dus het zuiden is te ver. Dan maar van links naar rechts door de Pyreneeën, dat is wél te doen..
Toch het maar eens voorzichtig thuis op tafel gegooid, maar ze weten thuis ook wel dat als papa kán motorrijden, hij het liefst dit ook doet.
Okay, partner en kinderen weten het? Check.
Toestemming nodig? Nee, hierbij helpen begripvolle vriendin en kinderen wel
Meedelen dat ik een midweekje weg ga? Gedaan bij gezin en werkgever
Zo, nu alle formaliteiten zijn afgerond, dan de moeilijkste beslissing nemen. In mijn geval een blik in de schuur, om te bepalen welke motor ik mee ga nemen voor de reis. Kort twijfelen, wordt het toch de good old CBR1000F, waarmee ik half Europa al heb gezien, mijn jeugdliefdes die ernaast staan (een witte VFR RC 36 en een CBR SC28 in tiger kleuren) of wordt het toch de laatste aanwinst? Dit is een half rijdend bankstel, een ST 1100. Overgenomen afgelopen winter van m’n pa, puur omdat de dochters groter worden en de indoctrinatie van papa er toch toe heeft geleid dat tenminste de oudste mee wil achterop tegenwoordig. Afijn, keuze is gemaakt en we gaan kijken of een Pan European zijn naam ook aandoet als transcontinentale reispartner.
Voorbereiding – dag -7 tot 0
Ik ben niet iemand die onvoorbereid en enkel met een tandenborstel op pad ga, dus voorbereiding is alles voor mij. Ik speelde al iets langer met het idee en had iets van een planning gemaakt via myrouteapp (of MRA) over hoe ik het wil aanvliegen. Dat komt mooi van pas nu, spul in de navigatie geladen en klaar.
Normaliter wordt in de winter alles nagelopen, dus ik verwacht niet veel. 1 ding valt mij wel op, en dat is dat de kopp. vloeistof redelijk donker is. Voertuighistorie nagekeken, en oei dat is toch al ca. 7K en 26 maand geleden dat de (vorige) eigenaar het heeft gewisseld. Ook wil ik met frisse remvloeistof op pad, gezien de trip en het feit dat er toch wel véél gewicht afgeremd moet worden in de bergen. Dus even naar de plaatselijke dealer gereden, litertje verse Dot 5.1 gescoord en zowel koppelings- als ook remvloeistof uitvoerig gewisseld. Koffertjes ingepakt en gaan..
klaar om te gaan
Dag 1; 20/09 Huis – Perigueux - 1255 km.
De avond ervoor de bbq nog even aangeslingerd en er een leuke avond van gemaakt met partner en de kinderen. Heerlijk ontspannen en dan met de kinderen naar bed, morgenvroeg gaat papa weg!
De volgende ochtend tegen 2.30u opgestaan, kop koffie erin, kleding aan en gaan met die banaan. De motor bewust niet in de schuur gezet, maar alvast klaar onder de carport. De kanteldeur maakt nogal lawaai en ik wil de buren en kinderen niet wakker maken op dit tijdstip. Als ik de motor de oprit afdruk, valt mij al op dat het niet echt warm is met een royale 3 graden boven nul.. Gelukkig heb ik besloten om niet met de leren jas te rijden, maar heb de voering in de allweather jas gedrukt en de winterhandschoenen, onderkleding, col en helmmuts erbij, dus wat kan mij gebeuren? In de 1e versnelling, starten en rustig wegrijden, dag huis en haard en tot over een paar dagen!
De V4 wordt rustig warmgereden over diverse binnenwegen, totdat ik een 20 minuten later de A31 opdraai richting Oberhausen. Dit zal het domein zijn voor de eerste paar uur rijden, de Autobahn. Teller op 130 en rustig een uurtje of wat tuffen, totdat het licht wordt en ik, via België en Luxemburg, Frankrijk bereik. Na een uur sturen op ‘de baan’ valt mij echter op dat het rondom de rits van mijn jas onaangenaam koud wordt, en het lijkt te guren ondanks de flap die erover zit. Zodanig koud dat het mij gaat iriteren en ik kort voor Oberhausen op een of andere donkere trukkersplek een vest uit de koffer vis en deze aantrek.. Spul dichtritsen en doorgaan met die hap, Spanje wacht! Al rijdend door de ‘ruhrpott’ richting Aken, en vervolgens richting België, valt het mij onderhand ook op dat de tankmeter rustig maar wel heel hard zakt. Rustig jonge, deze heeft 28 ltr aan boord, dus droogvallen ga je niet. Ik wil Vpower tanken in Luxemburg dus ik moet nog een paar kilometer. Dit maakt mij dusdanig onrustig dat ik toch de gashendel toch iets subtieler vasthoud. Ondertussen heb ik het ook steenkoud, het vest heeft niet het gewenste resultaat, de mist die op komt zetten, de spanning of je het haalt (de tanklamp brandt onderhand) maakt het toch spannend en ik begin te trillen van de kou. Kort voor de afslag Verviers haalt mij nog een Luxemburgse steigerbouwer op weg naar zijn werk in, iets waar ik hem kort daarop dankbaar ben. Ik denk dat ik kort na de afslag een tankstation aantref, maar F*ck ik heb mij verkeken op de kaart! Nog minimaal 20 km en ik rij al tijden op benzine damp (De reservelamp brandt al tijden, die brand met 5L aan boord). De mist wordt veel dikker en ik zie geen 100 mtr meer, op de bochtige weg naar Malmedy, richting Luxemburg. Ik besluit voor mijn eigen veiligheid de steigerbouwer te volgen, die lijkt ook Luxemburg in te gaan. Ik zie aan de achterlichten tenminste wat te verwachten valt op de weg, en hij kent duidelijk de weg met zijn bedrijfsbus, getuige het tempo. Na een rit die eindeloos lijkt te duren komt dan toch Luxemburg in zicht, en zie daar ook het verwachtte Shell tankstation! Rillend van de kou sta ik het ding af te vullen, afrekenen en twee bakken koffie erbij, PLEASE... De pompbediende geeft wel aan dat nuttigen in de shop niet is toegestaan (iets met een biertje, of nee wacht een pandemie wat eraan ten grondslag ligt), dus de handen maar buiten staan warmen aan de warme koffie..
Sta je dan, 's morgens 6.30u in Luxemburg
Om toch wat aan de kou te doen, besluit ik mijn vest achterstevoren te dragen, niet rits op rits, waardoor het mogelijk nog kan guren Ook koop ik een plaatselijke krant, en stop deze voor mijn borst. Luxemburg hier kom ik!
Wat eerst een heerlijk plan lijkt (stukje binnendoor door Luxemburg, stukje snelweg en binnendoor vanaf Frankrijk), valt letterlijk in het water. In Luxemburg uitendelijk niet harder als 50 gereden ten gevolge van mist, donkere omgeving en onbekende wegen. Bij Bastenaken weer de grens over, snelweg op en op weg naar Bouillon. Nog meer geestdodende snelwegkilometers, terwijl de mist is weggetrokken en er miezerregen voor in de plaats is gekomen, maar het is voor het goede doel en met de kennis dat Frankrijk 'om de hoek' is.
Frankrijk! Terwijl ik om ca. 8u 's morgens dit sta te fotograferen, ben ik toch wel blij van binnen. De saaie kilometers zijn voorbij en de champagnestreek hoor ik al bijna roepen!
Ik rijdt Frankrijk binnen en via de D977, D951, D939, D955 e.d. wegen zak ik rustig af naar beneden, onder Reims langs en richting Bourges. Onderweg geniet ik van de drukke champagnestreek, waar vele werknemers bezig zijn met het oogsten van de druiven (zo lijkt het tenminste), ondanks dat het geen mooi weer is, maar een grijze maandagmorgen. De dag is een aaneenschakeling van rijden, tanken, af en toe een meegenomen en gesmeerd broodje eten, iets drinken en door.. Het duiveltje in mijn hoofd blijft maar herhalen dat ik door moet gaan, beperkt de tijd heb en vooral richting de Pyreneeën moet rijden. Daar begint schijnbaar het genieten.
eindeloze wegen...
Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet precies weet hoe ik rijd, daar heb je de stomstom voor, toch? Het is in ieder geval een mooi uitgezette route, met dank aan de Michelin kaartlaag in MRA. Dit heeft absoluut mijn voorkeur, veelal probeer ik de wegen aaneen te rijgen die de moeite waard zijn volgens Michelin. Iets wat vandaag ook lukt, want ik rijd via diverse beboste gebieden richting het zuidwesten van Frankrijk, terwijl het de zon inmiddels ook hoog aan de hemel staat. Thermovoering eruit, zomerhandschoenen aan, heldere vizier is inmiddels verwisseld voor een donker exemplaar, en lekker toeren maar weer.
Ik moet wel eerlijk zeggen dat het zitvlak wel redelijk gevoelig begint te worden als ik in Chamboulive de binnenwegen verruil voor de grotere, zo erg zelfs dat ik inmiddels toch serieus nadenk over een slaapplaats.
Ik probeer toch nog even vol te houden, elke kilometer meer vandaag, scheelt mij morgen weer, en eigenlijk had ik dit wel ingerekend. Maar goed, het doel van Bayonne haal ik toch niet.. Ik heb inmiddels best wel honger gekregen, maar kan niets vinden naar mijn zin. Het begint al laat te worden en eind september is het ook niet zo lang licht meer, dus ik boek even wat via een boekingssite, iets in Perigueux. Ik heb totaal geen zin meer om binnendoor te rijden, dus toets de stomstom in op snelste route, draai de A40 op, afslag naar rechts de A89 op en met een half uurtje ben ik bij een hotelletje waar ik voor weinig iets geboekt heb. Iets in Perigueux wat aan de snelweg ligt, maar wel aan de zijde van de route naar Bergerac ligt, waardoor ik morgenvroeg direct weer 'in actie' kan komen, zonder nog verbiningsstukken te moeten rijden.
De laatste kilometers houd ik mij staande met het feit dat ik er snel af mag, een lekkere warme douche en wat te knagen in het hotel. Hoe anders blijkt dit te zijn, als ik aankom. Het zijn hotelkamers met enkel een klein ontbijtzaaltje erbij, dus geen mogelijkheid tot avondeten. Mijn voedselvoorraad bestaat nog uit een laatste bolletje uit NL en een flesje water, en ik weeg het af tegen de McDonalds achtig restaurant wat 500 mtr. verderop ligt. Uiteindelijk heeft de douche en het broodje het gewonnen, ik kon met mijn houten reet het gewoonweg niet meer opbrengen om mij na het douchen om te kleden en op stap te gaan.. Ik informeer het thuisfront van mijn vorderingen, gooi de telefoon nog aan de lader, kijk nog even naar een tv zender (terwijl ik geen woord Frans spreek), en ga vroeg naar bed, waar ik binnen de kortste keren in dromenland ben...
21.00u, goed gedaan vriend. We zijn op de goede weg...
Ben benieuwd naar het vervolg.
, uiteindelijk wel netjes 45,- over moeten maken, maar goed das een aandenken die je dan nooit weer vergeet). De Dacia rijder schrikt hier zo van, dat hij vervolgens flink onder de max gaat rijden, en ik hem daarom maar besluit om in te halen en mijn weg te vervolgen. Een weg die door het lang uitgerekte Franse land via de steden als Casteljaloux en Mont-de-Marsan naar Bayonne leidt, een stad die ik dwars doorkruis, op weg naar mijn bestemming, Spanje. Via de ontzettend drukke route/weg de D255 kom ik uiteindelijk bij de grensovergang met Dancharia, en vrijwel meteen lijken alle fransozen van de weg te zijn. Zijn ze bang, is er iets met het C virus? Inreisbeperkingen? Ik heb me wel van te voren ingelezen, maar een beetje burgerlijk ongehoorzaam ben ik ook wel. Dus gewoon gas erop en kijken waar het schip strand.. Via de prachtige N-121-B wordt mijn vooroordeel over spanje bevestigd!
Des te stoerder dat je dit verslag toch deelt. Bedankt!
![:]](/styles/motor-forum/smilies/crossy.gif "Crossy :]")
