1290 Adventure (T) is sowieso comfortabeler dan een 1050/1090/1190 Adventure: grotere ruit met groter stelbereik, en bredere tankpanelen. Qua rijcomfort - zitten en windbescherming - maakt zo'n ding in mijn ervaring gehakt van een FJR (mijn "dienstfiets").
Mijn ervaringen met het 2016 model SDGT (circa 18000 km in de 6 maanden dat ik er effectief gebruik van kon maken) vergeet ik even (ding zat vol kinderziektes), maar er kwam wel een nieuwe voor in de plaats en dat zegt iig genoeg over hoe gaaf ík het ding vind. Het huidige 2017 exemplaar voldoet volledig aan de verwachting - dat is bij mij voor het eerst, bij een motor - en is inmiddels zo'n 4000 km probleemloos onderweg.
SDGT is sportiever en spartaanser dan zo'n (Super) Adventure (of FJR), en een stuk compacter. KTM verkoopt het ding als sport-toerder, in werkelijkheid is het eerder een sportfiets met een paar praktische eigenschappen. Ik verwacht dat een SDGT niet erg veel onder hoeft te doen voor een R1 op het circuit. De laatste keer dat ik met de SDGT op het circuit reed merkte ik dat je er lijnen mee kunt rijden (en verleggen, en verleggen) die mijn "opponenten" (ZX-10, Fireblade, etc.) niet konden halen. Wat daarbij helpt is dat de elektronische assistentie zodanig geraffineerd werkt dat je gemakkelijk ongemerkt en super relaxed in het grensbereik van de banden in de rondte zit te poken.
Uiteindelijk ga je natuurlijk merken dat banden en vering niet voor circuitgebruik bedoelt waren, en de positie/breedte van het stuur maakt dat je een paar steunpunten mist die op het circuit wel prettig zijn: er zit dus wat meer beweging in de fiets dan bij een goed afgestelde circuitmotor, maar desalniettemin stuurt zo'n SDGT als een malle.
Remmen zijn de beste die ik ooit op een straatfiets meemaakte: krachtig en met veel gevoel. In standje "Sport" rem je met 1 vinger het achterwiel de lucht in (in andere standen onderdrukt het systeem dat) en zet je het ding op een postzegel stil. Combineer dat met 140+ Nm koppel en een relatief korte overbrenging - in 4 gaat het ding nog spontaan op het achterwiel als je even niet oplet - tja, bepaal zelf maar wat je ervan vind
Quickshifter is wat lomp (traag) in de lage versnellingen - begrijpelijk bij een 1301 cc twin, het spul moet immers wel heel blijven - maar bij schakelen boven 5000 t/min onder vollast is er goed mee te leven. En omdat die SDGT dan hele serieuze stappen neemt is het nog een handig attribuut ook.
360 km op een tank doet de SDGT overigens gemakkelijk, 400+ lukt ook, en daar hoef je je niet eens heel erg voor in te houden. Gemiddeld rij ik 16-17 km/liter, bij een sportieve rijstijl. Alleen als je het blok echt gaat uitmelken - onnodig, want er is plenty trekkracht - dan kan het verbruik flinke hoogten aannemen, zoals vaker bij grote twins.
Wat qua comfort opvalt is de (met 1.86 meter) compacte zit (stuur zit dichtbij) en zodanig veel beenruimte dat ik stiekum de optionele rearset overweeg. De voetsteunen kunnen dan hoger geplaatst worden, op zich niet nodig v.w.b. grondspeling, maar ik vind een iets scherpere kniehoek prettiger ivm makkelijker bewegen in het zadel. Zitcomfort (met optioneel ergo-zadeltje) is goed, eigenlijk beter dan een FJR. Wel is het ruitje van de SDGT eigenlijk te smal, en dat geeft een raar effect: je helm zit in een redelijk schone (=stille) luchtstroom, terwijl je schouders altijd vol in de wind zitten. Vooral bij zware storm kan dat vermoeiend worden, maar je went eraan. Om die reden staat de ruit bij mij steevast in de laagste stand, omdat dan de druk op helm en schouders min of meer gelijk is. En ach, een sportieve rijder vind een beetje wind niet erg
Ergonomisch zijn er een paar kleine missertjes: knoppen voor cruise control zitten aan de verkeerde kant van het stuur, dashboard spiegelt soms teveel door zonlicht (had de Adventure ook), het "gummetje" waarmee je de richtingaanwijzers bedient is nogal gevoelloos, en oja: die RAW's schakelen automatisch uit, en dat doen ze niet zelden te vroeg.
Veercomfort is naar wens sportief aangenaam of sportief-scherp, al hebben de veerelementen een paar duizend km nodig alvorens ze optimaal functioneren (inrijden dus). Een vliegend tapijt wordt het nooit, hoef ik ook niet, maar dagetappes van 1000+ km zijn beslist goed te doen.
Ik vind het lastig om voor jou te kiezen, dus als ik jou was zou ik met beide proefrijden: Super Adventure en SDGT, want het zijn volstrekt verschillende motoren, en beide ook anders dan een 1190 Adventure.
Zoiets?