Motorrijders praat-topic over handicap na ongeval DEEL 2

[Willem]

Ernstig verhaal, hopelijk kom je er weer bovenop.

Het is voor iedereen anders, de een stapt zodra lichamelijk mogelijk zo weer op alsof er niks gebeurd is en anderen zullen nooit meer rijden.

Sterkte.

Hallo allemaal

Helaas zit ik nog steeds midden in de scheiding. Het is moeilijk. Daarnaast heb ik op 28 mei jl een heftig ongeluk gehad. Ik was op de terugweg van de Ducati club races in de buurt van Zwolle lekker aan het doorrijden op de linkerbaan, toen ik ineens geen gasrespons meer kreeg. Motor draaide gewoon wel maar reageerde niet meer op het gas. Ff schrikken en rustig proberen op de vluchtstrook te komen, want wonderwel lukte. Motor stilgezet en op het moment dat ik mijn jiffy wil uitklappen sta ik in een grote vuurzee. Ik zag echt overal vlammen om me heen.
Ik stond ff te knipperen met mijn ogen, maar de vlammen bleven. Heb de motor gewoon om laten vallen, rustig omdat ik niet wilde vallen naast de snelweg ivm het overige verkeer. Ben toen weggelopen van de motor. Mijn motor was een grote vuurbal. Pas toen ik er naar stond te kijken merkte ik vlammen rond mijn enkels. Ik probeerde ze uit te slaan maar ze gingen niet uit. Iedere keer kwamen ze terug. Toen ik ook vlammen op mijn rug zag en mijn benen wel heel warm werden merkte ik pas dat ik helemaal in de fik stond. Toen ben ik in paniek geraakt en ben heel praktisch hard gaan gillen. Ik dacht dat ik het niet zo overleven en het werd ook erg heet.
Er zijn auto's gestopt om me te helpen. Op een gegeven moment hoorde ik een man roepen dat de vlammen op mij uit waren. Toen werd ik weer kalmer. Ben toen de droge sloot overgesprongen om veiliger te staan. De motor is uiteindelijk door omstanders geblust. Ik heb mijn pak uitgetrokken en op zich bleek de schade aan mijzelf mee te vallen.

Helaas is na de 112 melding geen hulp gekomen. Ik stond bij een benzinestation, ben daar onder een kraan gaan staan. Na 2 uur heeft een vriendin met camper me naar een ziekenhuis gebracht. Ik bleek eerste tot tweedegraads brandwonden te hebben aan mijn handen en benen. Mijn rugzak heeft mijn rug en nek beschermd maar is echt helemaal gesmolten. Mijn pak is ook helemaal weg. De kevlar laag is aangebakken en versmolten met mijn wintervoering. Die had ik er nog inzitten omdat het pak te groot geworden was en het met die voering nog een beetje redelijk zat. Ik heb ook wat longschade door het inademen van rook. En psychisch gaat het niet zo goed met me.

Inmiddels zijn de brandwonden aardig hersteld. In de zon liggen is niet zo lekker, en het is allemaal vooral gevoelig, maar ik kan op zich alles weer doen en heb geen pijn meer. Ik slaap slecht, huil veel. Mijn motor is totall loss maar ik krijg van mijn verzekering (KNMV) een mooi bedrag terug, meer dan ik verwachtte. Ik weet alleen niet of ik nog durf te gaan rijden.

 

[daddyphilipsen]

Soowh das schrikken zeg en echt heftig.

Ben je er ook nog achter gekomen dan waarom de motor in brand is gevlogen?
Want dat weten maakt vaak het verwerken minder moeilijk.

En tja scheidingen zijn eigenlijk altijd waardeloos.

Sterkte met alles

 

[scheurschuimpje]

Hallo allemaal

Helaas zit ik nog steeds ..........
....... (KNMV) een mooi bedrag terug, meer dan ik verwachtte. Ik weet alleen niet of ik nog durf te gaan rijden.

Schitt meid!! Het zit je maar niet mee.
Maar om ff op de laatste zin te antwoorden...... stap op. Het heeft niet aan jou of jou rijkunsten gelegen. Het IS een technisch mankement geweest.
Ga eventueel met een, of meerdere, rijscholen praten om op en onder begeleiding op een afgesloten circuit je zelfvertouwen weer terug te vinden. Kop op.

 

[The Wizzard]

Jeemig Aletta, wat een pech weer pffff

Maar je durft best wel weer te gaan rijden hoor, als je maar niet te lang wacht.
Desnoods kom ik een keer jou kant op en huren we een fiets voor je want opgeven door een brand die eigenlijk nooit had mogen ontstaan, is geen optie
Zeker niet als je weet dat een dergelijk spontane ontbranding van een goed onderhouden motor eigenlijk nooit voor komt, dus de kans dat het jou nog eens treft is eigenlijk uitgesloten !
Vooral dat laatste moet de doorslag geven dat je weer gaat rijden

Laat maar horen als je een metgezel wilt om weer rustig aan op te stappen, dan kom ik wel een keer die kant op

Rustig aan en besef dat het een eenmalig incident is !!

 

[Scheurneusje]

zo heftig Aletta hopelijk blijf je toch nog rijden...

was je gaskabel afgebroken misschien?? ,wat heftig om je motor in brand te zien vliegen..

weet niet of dit het juiste artikel is ???, maar de motor ziet er heftig uit!!

Motor vliegt in brand op de A28 bij Zwolle


Sterkte Aletta het zit je echt niet mee...........
Maar kom op ,verstand op nul en weer gaan rijden,dat doe je toch volgens mij net zo graag als ik...
en niet te lang wachten dan wordt het alleen maar moeilijker lijkt me......

Groetjes Karin

ps een aprilla dacht dat jij een ducati had ???dan het wel niet jou motor zijn geweest toevallig ook een vrouw vandaar?????

 

[aletta74]

dat stukje gaat inderdaad over mij. En dat is mijn Mana.... of beter gezegd was...

Ik heb inmiddels wel weer een pak (overgenomen van een vriendin die niet meer rijdt) en heb vorige week een helm en handschoenen gekocht. Circuit geschikt. Ik had namelijk net besloten dat ik wilde gaan proberen om weer circuit te gaan rijden. Had die zondagmorgen met de demo meegereden op Assen, en dat ging zo ontzettend lekker dat ik weer wil gaan racen.

Het probleem is dat ik weet dat ik weer moet opstappen, maar ik ben gewoon bang. Zelfs in de auto schiet ik in de stress als er even iets hapert of een geluidje klinkt. Volgens de psycholoog is dat allemaal heel normaal en slijt het, maar ik herken me zelf gewoon bijna niet.

Ik ben wel aan het kijken voor een nieuwe motor. Maar heb echt geen idee wat. Het moet iets vrij sportiefs zijn, maar een naked bevalt me ook altijd goed. En genoeg koppel en power hebben. En een hele lichte koppeling hebben. En ik moet er op passen, dat is ook altijd weer een dingetje. Ik ben wel weg van de Yamaha M10, maar die is me net te hoog denk ik. En het prijskaartje net te fors.

 

[mini me]

zeker niet leuk!!
Wat een heftige ervaring! Ik snap helemaal dat je je kapot geschrokken ben. Maar zoals de rest ook al zegt. JIJ kan er niks aan doen. Het is een mechanische fout bij je motor. Niks waar jij iets aan kon doen!
Ik zeg gewoon idd weer gaan rijden. Misschien een idee voor je..... ik heb ook ondergoed altijd aan onder mn pak maar dat komt uit de autoracewereld. Maar datia brandvertragend en warmtewerend. Ik heb het aan omdat het lekker zit onder mn pak. En daardoor krijg ik mn pak makkelijker aan en uit en zeker als ik bezweet ben na het rijden. Zou misschien voor je gemoedsrust wel beter?!?!

 

[Scheurneusje]

Daag oma opzouten....

Hoe gaat het hier met iedereen?

Aletta nog motorgereden...?

Wij hebben een super vakantie in europa gehad zon 3700 km gereden in 14 dagen.
Volgende 11 dagen (9) in SCHOTLAND zijn alweer geboekt..
Alles hier blijft hetzelfde ...
Nog steeds stabiel en iedere 3 maanden ctscan en bloedprikken etc..
En ieder half jaar internist en neuroloog..
Maar ik vroeg me af hoe het met iedereen hier gaat?
Komt omdat ik scheurschuimpje trof in een ander topic..
Nou ben benieuwd

 

[aletta74]

hoi

na het ongeluk heb ik 2x gereden. Eerste keer was proefrit op een BMW en dat was echt prut. De motor was eigenlijk net te hoog en te groot en ik ben gewoon geen BMW rijder maar ducatist. Ik heb huilend op de motor gezeten dus dat was hem niet. Een paar weken later heb ik een proefrit gemaakt op een andere mana. Doodeng, want weer rijden op de motor die je heeft laten affikken, maar het voelde wel beter. Ik was wel bang en was niet echt aan het genieten, maar helaas kwamen we er met het geld niet uit, ik vind de vraaprijs gewoon te hoog.

Verder heb ik nog steeds last van het ongeluk. Vooral mijn handen zijn extreem gevoelig voor temperatuursverschillen. Warm en koud gaat allebei niet. En soms heb ik nog een nachtmerrie.

Verder is mijn huis verkocht en moet ik per 1 februari verhuizen. Ik ben bezig met een andere woning maar als de koop al doorgaat, is de oplevering pas in juli of augustus. Ik ga dus een tijdje pendelen tussen mijn ouders en ... TADAAAA....mijn nieuwe vriend

Mijn leventje begin dus langzaam ook af en toe weer leuk te worden

 

[Scheurneusje]

Aha ja mijn handen en voeten hebben dat ook ..vooral bij kou.
Dus toch lang getwijfeld over Schotland begin mei nog best koud.
Maar wil het al zolang en doe het zo graag.
Ik zeg altijd zolang mij plezier nig groter is dan de pijn en moeheid blijf ik rijden...
In juni toch weer een harley gekocht een 1200...
Manlief gaat hem painten deze winter...

Kijk.....nieuwe vriend.
Ook motorrijder?
Wat doet hij voor werk ...blablabla grapje..
Kei fijn nieuwe start maken.
Dus 2018 wordt een nieuw begin..

Super aletta....wat meer rust in de tent.

Groetjes Karin

 

[mini me]

He scheurneus lijkt me supertof zo n tocht door schotland. Zowieso een vette tourtocht lijkt me super. Maar dat ga ik niet trekken Als ik 150 km heb gereden dan heb ik die dag en nog 2 dagen erge last van mn nek en de rest van alle ellende. Dus korte leuke ritjes gaan prima. Dan heb ik ook wel last maar houdbaar. En verder loop ik nu al 2 maanden bij een revalidatiecentrum in Dordrecht. Daar zijn ze(we) bezig om me van mijn duizeligheids klachten en licht in mn hoofd af te helpen. Ze denken dat het een combinatie is van allerlei factoren. Nasleep van mn ongeluk/minimale afwijking in mn evenwichtsorgaan/psychische ellende. En dat gaan we proberen onder controle te krijgen. Lichamelijk is het wel vol tehouden. Maar psychisch had ik het zwaar onderschat. Ik ben erg moe en heb geen lontje. Zolang ik maar aan het werk en bezig ben is alles goed. Maar eenmaal rust of lekker thuis komen alle klachten keihard binnen en stort ik soms in. Maar hopelijk gaat het goed komen!!

En aletta wat een leuk nieuws
Jammer van je motorervaring en hopelijk vind je snel een leuke fiets waar je weer lekker veel kms op ga maken. En rijd je nieuwe lover ook of strak in een koekblik?? En welke hoek ga je nu wonen?

 

[aletta74]

mijn nieuwe lief woont in Amsterdam maar we zijn nu samen (!) ook wel naar een nieuwe koopwoning hier in Zeeland aan het kijken. Voorlopig zit hij wel "vast" in Amsterdam maar de bedoeling is dat we hier gaan wonen, en zijn woning daar aanhouden voor een weekendje weg enzo... mits dat financieel te doen is.

Hij is 36 en geboren in Sierra Leone en is al 8 jaar in NL. Hij gaat op dit moment nog naar school om meer kansen te hebben op een baan, vanwege de oorlog daar is zijn opleiding nogal lastig geweest. Maar als het goed is is dat medio 2018 afgerond en dan hopen we dat hij hier een baan kan vinden. Helaas is dat best lastig met een donkere kleur en een accent bij het Nederlands.

Motorrijden heeft hij in Afrika wel gedaan, maar hier niet. Hij moet alle rijbewijzen opnieuw halen hier en dat is vrij kostbaar. Maar als ik hem meesleep naar een motorzaak gaat hij wel stralen en weet hij precies welke motor hij wil dus ik vermoed dat het met het motorrijden wel goed gaat komen haha.

Hij maakt me heel gelukkig, en dat is belangrijk voor me. En hoe het verder gaat weet je toch niet. Mijn exman woont tegenwoordig bij wat mijn beste vriendin was terwijl ik ook echt dacht dat we samen oud zouden worden.

 

[Scheurneusje]

oooh wat leuk..voor jou heerlijk toch...

Ja je weet nooit wat de toekomst allemaal in petto heeft voor ons.
Ik hoop dat het toch zsm zijn opleiding af heeft en dan kan gaan beginnen aan het motorrijbewijs.
amsterdam zeeland is dat wel te doen qua afstand??

En je familie meen te herinneren dat die ook niet zo vrolijk waren toen over het geheel.

@minime ,voor mijn nek gewoon maar weer een windscherm,maar mede dankzij 2 maal fysio per week gaat dat best goed.
slik nog wel 2 maal daags tramadol,want anders is de pijn te overheersend,maar ja kom van morfine af dus voor mijn doen goed zo.
Ik doe ook voortaan meerdere nachten op dezelfde plek,stel ik heb last vooral ook van bv concentratie problemen dan hebben we een dag rust,of alleen een rit van bv 100 km of ik ga achterop..
afgelopen vakantie hebben we 2 dagen niet gereden en 1 dag maar zon 90 km waarbij ik dan ook achterop heb gezetten..dus ik heb van de 14 dagen maar 11 dagen gereden maar het ging goed en zolang de pijn niet overheersend is ...
Na het rijden even liggen of op tijd naar bed geeft me dan toch net geneog rust.
Alhoewel ik na onze vakantie weken heeeel erg moe ben geweest.....ach ja ik geniet nog zolang het kan.
Want morgen kan ineens alles anders zijn...

 

[scheurschuimpje]

Daag oma opzouten....

Hoe gaat het hier met iedereen?

Aletta nog motorgereden...?

Wij hebben een super vakantie in europa gehad zon 3700 km gereden in 14 dagen.
Volgende 11 dagen (9) in SCHOTLAND zijn alweer geboekt..
Alles hier blijft hetzelfde ...
Nog steeds stabiel en iedere 3 maanden ctscan en bloedprikken etc..
En ieder half jaar internist en neuroloog..
Maar ik vroeg me af hoe het met iedereen hier gaat?
Komt omdat ik scheurschuimpje trof in een ander topic..
Nou ben benieuwd

ik spam overal hoor....

 

[Scheurneusje]

spammer ha hahahaha

 

[The Wizzard]

Zal ook eens niet he s-neus

 

[Koertmanz]

Hey Deeski,

Ik heb het grootste gedeelte van jouw verhaal hier kunnen lezen en zie veel herkenbare zaken terugkomen..
Van het niet meer kunnen leiden van jouw eigen leven zoals je dat kende, tot de eindeloze discussies met schadeafhandelaars..

Ik kan je alleen proberen mee te geven dat je ook genot moet proberen te gaan halen uit de dingen die je nog wel kan, of de dagen waarop je je beter voelt. Anders blijft de negativiteit van je situatie je leven overschaduwen..

Wat betreft jouw opmerking over de uiteindelijke afkoop van de verzekeraar. Doe dit altijd in overleg met je advocaat, zodat bepaalde voorwaarden of uitsluitingen erin worden opgenomen. Laat je hierbij ook niet verleiden tot een eenmalige hogere uitkering zonder aanvullende voorwaarden, want je lichaam blijft in ontwikkeling en je kunt nu eenmaal niet met zekerheid zeggen dat je een volledig passief eindstadium hebt bereikt.
Houd er rekening mee dat de verzekeraar slechts ongeveer de helft van jouw daadwerkelijke kosten (tot op heden en voor de toekomst) zal gaan betalen... klote, maar waar..
Bij mij heeft de verzekeraar uiteindelijk 8 jaar na mijn ongeval pas de eindbalans op willen maken.

Ik hoop dat je nog wat aan deze info hebt. Misschien allemaal schoten voor open doel, maar vanwege de herkenbaarheid en eigen ervaringen hiermee wilde ik je dit toch nog even meegeven.

Iig heel veel sterkte!

 

[mean-machine]

Het is een grof schandaal dat slachtoffers met letselschade zó lang moeten wachten voordat alles is afgerond. Mijn broer is ook al 7 jaar bezig na een gevalletje met een dronken Pool.
Nee, het definitief besluit is nog steeds niet genomen.........

 

[Scheurneusje]

Het is eigenlijk niet normaal dat je buiten je lijfelijke ellende je ook nog de geestelijke zorgen bij hebt over het schafdeverhaal en dan inderdaad zo lang wachten...
Wel iedere maand betalen voir je verzekeringen....moest niet mogen zoiets..

 

[Koertmanz]

Ergens heb ik er wel begrip voor, zolang er nog niet helder is wat wel of geen blijvende schade/beperking is, maar zodra artsen aangeven dat er een waarschijnlijk eindstadium is bereikt mogen de verzekeraars dat hest overnemen..
Probleem is echter wanneer die beperkingen kostbaar voor ze zijn, dan moet je eerst nog tig keer op herkeuring en proberen ze alles minder ernstig te interpeteren. Dat vind ik het meest walgelijk.
Ik kreeg een afkoopvoorstel wat gepresenteerd werd als een blijk van goedheid, terwijl het eindelijk een fractie was van de uiteindelijke regeling die mijn advocaat heeft bedongen. En dan nog staat het niet in verhouding tot de daadwerkelijke kosten..
Maarja, op een gegeven moment moet je sommige dingen maar gewoon accepteren. Ongeacht de schadevergoeding blijf je toch met de beperkingen zitten en dat maak je met geen enkel bedrag goed denk ik..

 

[mean-machine]

Dat is het walgelijke van die verzekeringsmaatschappijen....
Ze proberen zo lang als mogelijk te rekken. De verzekeraars hebben alle tijd.
Het slachtoffer in kwestie komt vaak in zware financiële problemen. Een 'geweldig' voorstel tot betaling wordt noodgedwongen dan vaak maar geaccepteerd. Als je met de rug tegen de muur staat, ga je sneller accoord met een onheus voorstel......

De hele werkwijze van de verzekeraars heeft tot doel het slachtoffer zodanig te wurgen dat die alles zal gaan accepteren......... Een grof schandaal.

Zoals gezegd is mijn broer al 7 jaar onderweg na het ongeval.
Gelukkig heeft hij niet direct financiële problemen, dus kan de tijd uitzingen.
Hoewel....? Op dit moment heeft hij al vaak extra kosten door zijn opgelopen handicap.
En de verzekeraars....... rekken-rekken-rekken..........

 

[Deeski]

Naja ondertussen ben ik nog niet verder. Ik ben sowieso volledig afgekeurd tot sept dit jaar. De tegenpartij wilt een onafhankelijke keuring want mijn rugklachten kunnen niet van het ongeluk komen... Blijkbaar mankeer je niets als je met een gangetje of 60 tegen een stilstaand voertuig klapt en daarna oo de grond stuitert.
De stress die ik, vanwege het financiele plaatje, heb word ook steeds erger. Ik ben er ondertussen zo'n 700 a 800eu netto op achteruit gegaan en het is vaak maar net mogelijk om de eindjes aan elkaar te knopen.

De arbo van mijn werk wilt dat ik weer aan het werk ga, uurtjes opbouwen. Tot op zekere hoogte gaat dit misschien maar ik weet ook dat zij meer gaan vragen dan ik aankan dus dat stukje stress gaat straos waarschijnlijk ook weer komen.

Eindsituatie is nog lang niet inzicht. Maar vind het ook schandalig dat lang niet alle schade vergoedt wordt.
Ik leen regelmatig de auto van minn ouders (hogere auto) omdat ik bij de mijne niet uit kan stappen. Helaas kan ik die auto niet altijd gebruiken omdat mijn vader in een rolstoel zit en deze past weer niet in mijn auto.

Ik ben straks dus ook noodgedwongen om voor een andere auto te gaan kijken terwijl de mijne prima is nog. En waar moet ik dat van betalen? Autootje van 500eu..? En dan steeds mankementen krijgen?

Ik ga straks ook overleggen voor een invalidenplaats en kaart. Er is weinig parkeergelegenheid voor de deur en moet soms een aantal straten verderop parkeren en met de boodschappen red ik dat niet. Net als de boodschappen zelf doen... Tis allemaal best zwaar en frustrerend dat mn lichaam zo ruk is terwijl ik pas 30 ben.

 

[Janenjoep]

Deeski,

kan me goed voorstellen hoe frustrerend dit allemaal moet zijn, niet wetend waar je aan toe bent, niet wetend hoe je toekomst eruit gaat zien, een tegenpartij die je niet gelooft en financieel wordt het ook alleen maar slechter. Toch.... probeer je niet gek te laten maken door wat eventueel gaat komen, wat anderen eventueel zouden willen of kunnen eisen. Dat zie je dan wel weer, maar daar je nu druk over maken, daar wordt een mens helemaal gek van, toch?

Heb zelf het hele traject tot en met afkeuring "mogen" meemaken, met verschillende keuringsartsen die elkaar niet wilden afvallen (ondanks aantoonbare fouten...), arbeidsdeskundigen die mijn vullis nog niet mogen ophalen, zo stom als die waren (en met compleet foute diagnoses, dat spreekt vanzelf), maar ik heb getracht afstand te nemen en niet steeds bezig te zijn met "als wat?". En misschien krijg je gelijk, en moet er idd een andere auto komen, of moet je meer weer gaan werken, maar dat verander je nou toch niet. Kijk eens of je je energie niet anders kunt besteden? Ik had gelukkig een goede relatie met de bedrijfsarts en de behandelaars in het ziekenhuis. Met de arbeidsdeskundigen (what's in a name) kreeg ik geen goede relatie; tja, moet ik dan aan een dood paard blijven trekken? Er was zeker nog beroep mogelijk tegen hun beslissing, maar ook daar valt men elkaar echt niet af, daar was zelfs de rechtsbijstand zo'n beetje van overtuigd. Ik lever ook iedere maand netto zo'n € 750 in, kan geen motor meer rijden, heb noodgedwongen mijn autorijbewijs moeten halen, aan laten passen aan de beperking (kosten € 830,-, mag je zelf dokken) maar ik heb wel nog een leven. En natuurlijk ben ik gruwelijk kwaad geweest op die zakkenwassers, incompetente klootzakken, maar heb het gelukkig van me af kunnen zetten. Anders had ik waarschijnlijk jaren verkloot door me druk te maken over zaken die ik toen en nu niet had kunnen veranderen.

Tis in ieder geval mijn manier om hiermee om te gaan, wellicht heb je er iets aan, ik wens je veel sterkte en wijsheid!

 

[mean-machine]

@ Deeski

Sterkte kerel.......................!
Als slachtoffer van een ongeval moet je maar zien hoe je 't redt.
Je wordt door toedoen van een ander nadien in NL flink in de steek gelaten!

@ Janenjoep evenzo!

 

[Scheurneusje]

Deeski sterkte ,ik heb een tijdje hier voor invalidekaart gehad en parkeerplek,opgezegd omdat het beter ging..
Hopelijk kun je wat Janenjoep zegt nog wel de leuke dingen zien die je nog wel kunt,heb het uwv traject ook als ruk ervaren,en ben zelf in bezwaar gegaan,want er werken er inderdaad die niet zo slim zijn,maar ik werd gebeld na mijn bezwaar met excuses van het uwv en volledig afgekeurd en in in de IVa(maar goed ik ben ongeneeslijk ziek erbij geworden en dat zal de doorslag wel hebben gegeven)..

Sterkte allen en probeer te genieten hoe moeilijk dat ook is,je leert ook met minder rond te komen,moesten wij ook..alles went..

Sterkte allen en:

Carpe Diem