Motorrijders praat-topic over handicap na ongeval DEEL 2

[The Wizzard]

@ Peuk ....

Blijf in je zelf geloven en vooral doen wat specialisten je adviseren en het gaat vast goed komen !!

GOOD LUCK !!

 

[Scheurneusje]

wat een fijn nieuws GSX-R .......heerlijk toch ,de km ers maken niet uit..........die krampen herken ik heel goed,maar na vaker rijden werden ze minder......en soms nog last,maar ja...
is meer dat ik in mijn hoofd moet revalideren van blixembosch en lijf wat ik nog wel of niet moet /kan doen..........

@peuk.......heftig verbrijzeld,tja is altijd balen als je iets wilt doen en het niet mag of kunt,
ongeacht of je nu wel of niet van iets hersteld.....toch ,het blijft vervelend ..hoop dat je na het goed luisteren naar de regeltjes je nog lang mag genieten van het motorrijden,want dat is iets wat we allemaal toch graag doen..

@gerrie 52 ..komisch mijn man heet gerrie en wordt 22 mei 52 .
aan mij zie je behalve soms mank lopen en mijn nek wat stijver houden echt ook niks,
en de mensen moeten je maar accepteren hoe je bent,maar ik ben me gaan realiseren tijdens de revalidatie dat jezelf accepteren ,nar je wie je nu bent en wat je nog kunt ook heeel erg moeilijk is,mischien wel veel moeilijker...........

de zon komt weer vaker,en dat doet ons allen goed denk ik.........

ik zit er trouwens echt aan te denken om dit te doen volgend jaar...
ik ga overleggen met de artsen of ik dit zou mogen............

http://www.travel2explore.nl/Motorreizen/himalaya/Algemeen.htm

je leeft maar 1 keer toch...niet dat ik in bejaardentehuis zit en denk had ik nog maar..........

 

[crash 750]

fijn om te lezen dat er hier toch ook goed nieuws is
om daar dan maar even op door te gaan...
zit nu ong 5 maanden aan de nieuwe medicijnen(voor artrittis psoriatica en begterew)
het ging al super de laatste tijd,en ben vorige week voor controle langsgeweest,en me bloedwaarde's waren uitstekend
slechts 0,01 onstekingswaarde
verder ben ik ook met de rest van de pijnmedicatie gestopt(pretniso/celebrex)en kom gewoon zonder stijfheid me bed uit
verder heb ik nog wel wat pijntjes her en der,maar dat komt door de beschadegingen die er in de loop van de jaren zijn onstaan,maar daar hoor je mij niet over klagen

nu alleen m'n motor maar eens zien te maken

 

[The Wizzard]

idd scheurneusje, héél prettig en idd de kilometers doen niet ter zaken .

ik zit er trouwens echt aan te denken om dit te doen volgend jaar...
ik ga overleggen met de artsen of ik dit zou mogen............

http://www.travel2explore.nl/Motorreizen/himalaya/Algemeen.htm

je leeft maar 1 keer toch...niet dat ik in bejaardentehuis zit en denk had ik nog maar..........

Dát wil ik ook !!!
Zou dat op therapeutische basis kunnen

 

[Scheurneusje]

hahaha ja is een goed idee dat ze ons op therapeutische basis naar de himalaya sturen....hihihihi

ik moet effkes lezen hoe het op grote hoogte met je longen gaat,heb namelijk longemfyseem is wel licht maar moeten alles bekijken he,en of zon enfield genoeg vering heeft ,zodat mijn lijf niet teveel te lijden heeft...........ach ja dromen en sparen maar alvast.................

 

[aletta74]

Ik heb daar ooit ook naar gekeken want het lijkt me geweldig. Maar die enfields worden in mijn geval helemaal niets.... er was wel een andere motor mogelijk, maar ik zit ook met mijn lengte van 1.57 en dan stap je niet zomaar op alle motoren.

En met mijn medicatie enzo werd het te lastig (medicatie moet gekoeld bewaard worden, en dat kon niet worden gegarandeerd...).

 

[Scheurneusje]

Ik heb daar ooit ook naar gekeken want het lijkt me geweldig. Maar die enfields worden in mijn geval helemaal niets.... er was wel een andere motor mogelijk, maar ik zit ook met mijn lengte van 1.57 en dan stap je niet zomaar op alle motoren.

En met mijn medicatie enzo werd het te lastig (medicatie moet gekoeld bewaard worden, en dat kon niet worden gegarandeerd...).

pff das echt lastig ja ik ben 1.72 en heb al problemen met die allroads,mijn zadel en motor is verlaagd,maar ik weet niet hoe die vering is,maar in oktober houden ze een presentatieavond.......en van tevoren ben ik nog wel keer in ziekenhuis ,dan ga ik het vragen.......lijkt me zo gaaf om gedaan te hebben,en nu het nog kan,je weet in toekomst maar nooit he

 

[Gerrie52]

@ GSX-R

Ik kan erg ver in details gaan. Dat brengt niet alleen mijn levenservaring met zich mee,
maar ook beroepsmatig.
Op mijn werk zijn er nog een paar motorrijders.
Die kunnen dit forum ook lezen.
Alles wat ik hier vermeld kan op het werk nadelig uitpakken begrijp je.
Hersenletsel hebben staat voor anderen gelijk als niet meer competent zijn in je functie.
Ik kan goed schrijven. Beter dan mijn chefs.
Ik kan ook ondanks mijn leeftijd (52) nog steeds goed leren.
Ik ben alleen niet meer zo adrem.
Ik heb een beetje een spraakgebrek.
Ik kan een gesprek voeren. Maar kan niet een discussie volhouden.
Dan raak ik de draad kwijt.
Bij promoties werd ik overgeslagen.
Niet vanwege mijn gebreken. Die belemmeren mij niet op het werk.
Wel door de indruk die ze van je hebben. Die leiden vaak tot vooroordelen.
Ik zou de nederlandse taal niet beheersen.
Ik heb een getint uiterlijk. Maar ik ben helemaal geen buitenlander.
Mijn rapportages zijn beter dan menig een op mijn werk.
Op de werkvloer heb ik de meeste diploma's.
Die worden gewoon genegeerd. Die diploma's zijn 10 tot 25 jaar na mijn ongeval behaald.
Mijn chef heeft alleen lagere school. Echt waar.

Groeten Gerrie52

 

[Gerrie52]

@ scheurneusje

Mijn naam is niet echt Gerrie dat is mijn nickname. Mijn moeder wilde mij Gerrie noemen.
Er was al een Gerrie in mijn moeders familie. Mijn vader noemde mij daarom ook Gerard (is zijn tweede naam )

 

[aletta74]

@ gerrie52

Heel verstandig. Vooroordelen zijn vreselijk. Ik werk niet meer dus ik kan een stuk vrijer spreken. Ik had ooit een hele goede baan bij een zeer groot en bekend bedrijf. Ik was leidinggevende. Het was een erg op Amerikaanse sfeer ingericht bedrijf, waar vooral veel competitie was. Ik had daar niet verteld dat ik reuma heb toen ik solliciteerde.
Het eerste jaar werd ik "employee of the year". Had de meeste omzet gedraaid, de grootste progressie geboekt, iedereen laaiend enthousiast.

Ik heb toen mijn manager in vertrouwen genomen. Hij heeft dat vertrouwen nooit beschaamd en stond stomverbaasd dat ik zo met kop en schouders boven mijn collega's uitstak (let wel, het was een baan op academisch nivo) ondanks mijn ziekte en medicatie. Hij en ik zijn nog steeds vrienden.

Helaas ging mijn manager weg en er kwam een nieuwe. Kort daarop moest ik me ziek melden wegens mijn reuma. Was daar ook eerlijk in. 1 week thuis gezeten (eerste keer in 2 jaar) Daarna moest ik bij de manager komen. Ze zei letterlijk dat als ik "26, man en marokkaan" was geweest, dat ik eruit zou vliegen. Ik was ineens een bedrijfsrisico en ze zou er alles aan doen om mijn leven zuur te maken. Ik werd gedegradeerd, kreeg alleen nog slechte opdrachten, moest mijn auto (dikke bmw) omruilen voor een barreltje etc etc

Alleen maar omdat zij wist dat ik reuma had. Ben heel snel op zoek gegaan naar een andere baan die ik gelukkig ook snel had. Na mijn vertrek stortte de afdeling in elkaar en vertrok bijna iedereen

 

[Wolvin]

@Gerrie52 @aletta74
Het klopt. Men zit zo in zijn ivoren toren, superieur te zijn. Je wordt be(voor)oordeeld, omdat zij het gevoel hebben beter te zijn dan de rest. Aan de andere kant zijn ze bang. Wij kunnen hetzelfde niveau halen als zij, maar met een handicap? daardoor voelen ze zich bedreigd. Sommigen zien het ook als een smet op hun onberispelijke standaard. Alles wat anders is moet uit beeld. En zolang die mentaliteit bestaat kan de overheid doen wat ze willen, maar zullen we nooit een echte kans krijgen op gelijke rechten op de arbeidsmarkt.

Ik kom hetzelfde vaak tegen in mijn werk met autisten met hoog niveau. Zij zijn vaak beter in hun werk dan de rest, maar gaan niet altijd joviaal met collega's om. Kunnen ook niet zeggen:" ik heb autisme" want dan worden ze al als achterlijk afgewimpeld. Soms ga je als bemiddelaar mee naar een sollicitatiegesprek. Domweg als ondersteuning en om evt. Misvattingen uit de weg te ruimen. Dan gaan werkgevers rustig de as werknemer voorbij en vragen:" Snapt hij wel waar we het over hebben?"
Daar wordt een mens heeeeel boos van.

Zelf heb ik na een ernstig auto-ongeluk afasie overgehouden. Ik zeg soms andere woorden als ik bedoel, wat dan vreemd overkomt en (ook al weet ik dat het onzin is) ik me zelf door die reacties daarop ook dommer voel als ik ben.

In ieder geval, we weten zelf wat we waard zijn, laat dat door die sukkels niet kapot maken.

 

[aletta74]

Klopt helemaal

Ik zat toen in de positie dat ik mensen kon aannemen en ik heb toen een meisje met kanker aangenomen. Helaas kwam de kanker terug, maar ook dat heeft ze overwonnen. Ik kreeg kritiek van mijn directie dat ik een "ziek" iemand had aangenomen. Maar ze was gewoon goed in haar werk (als ze er was).

Bij mijn man op het werk is een 100% afgekeurde man in dienst. Hij komt alleen als het lichamelijk gaat, en doet lichte klusjes waar normaal geen tijd voor is. Werkt perfect en hij werkt meestal toch nog wel zo'n 20 uur per week. Maar het is een klein bedrijf, en voor 2 " gehandicapten" is gewoon geen plek. Ze hebben nu wel een autistische stagiar, maar dat gaat niet goed helaas, het kost gewoon teveel tijd om hem te begeleiden.

Helaas moet je, als je iets mankeerd, veel harder werken en knokken als een ander om iets voor elkaar te krijgen.

 

[aletta74]

wat overigens ook gebeurd is dat mensen spastisch reageren op mijn Poolse achternaam.

Mijn schoonzusje ging met mijn zwager trouwen. Ze heeft blond haar, blauwe ogen etc. Ze ziet er ook echt wat Pools uit. Mijn zwager heeft een eigen bedrijf, dus ze gingen naar de notaris voor huwelijkse voorwaarden. Vroeg die notaris aan mijn zwager (Waar mijn schoonzusje bijzat) of die Pooltjes nou echt zo lekker zijn in bed.....

Tja.... einde relatie met die notaris zeg maar.... We hebben er wel heel erg hard om gelachen...

Maar toch... toen ik nog detacheerde maakte men grapjes over inhuurpolen die ook al in de hogere sectoren doordrongen, het polenmeldpunt, ook zoiets. Ik lachte dan altijd maar en grapte mee dat het makkelijk was om over mijn man te kunnen klagen, maar uiteindelijk is het gewoon ouderwets racisme....

 

[The Wizzard]

@ GSX-R

Groeten Gerrie52

Ik begrijp je voorzichtigheid volkomen.
De mens zit vol van vooroordelen en aannames !!
Sterker nog... daar gaat de wereld aan kapot !

Hersenletsel is iets wat héél erg negatief benadert word.
Men denkt gelijk aan de meest erge bloederige en enge scenario's.
Merkwaardig genoeg komt het zo vaak voor dat ruim 85.000 mensen dit jaarlijks overkomt.
Heb ik het puur en alleen al over hersenletsel wat diep gaande gevolgen opleveren.
Maar waar niemand (en dus ook jou collega's) bij stil staat dat is dat wanneer je ook maar een lichte hersenschudding op loopt, dit al hersenletsel veroorzaakt !
Ruim 70% van alle mensen krijgt voor hun 10e levensjaar te maken met een vorm van hersenschudding maar door dat het kinderen betreft en dus nog volop in ontwikkeling zijn, ziet men alleen in de heel ernstige gevallen dat er spraken is van duidelijk letsel. In de meeste gevallen word namelijk gedragsveranderingen etc. niet eens opgemerkt door de ouders. En áls het al opgemerkt word, zeker niet in verband gebracht met een mogelijke hersenschudding o.d.

Komt er kort op neer dat er méér mensen rond lopen welke hersenletsel opgelopen hebben in jonge jaren, dan men denkt en wellicht zelfs onder jou collega's !!!
Het is dan ook werkelijk te belachelijk voor woorden en zéér onprofessioneel om iemand af te rekenen op een dergelijk verschijnsel wat totaal NIETS zegt over het wel of niet kunnen functioneren.

Tja, wellicht dat juist het feit dat je chef enkel lagere school heeft gehad, de rede van de wijze waarop je behandelt en beoordeelt word. Had hij namelijk méér kennis in huis, had hij je niet zo afgerekend en benadeelt maar juist diep respect voor je gehad en je inzet juist beloont !

Waarschijnlijk speelt hier wat eerder óók al werd genoemd. Hij is waarschijnlijk bang dat er geconcludeerd word dat er iemand rond loopt met hersenletsel welke méér presteert dan hij en wie weet is dat zelfs al eens naar hem toe gesuggereerd ?? Dan ben je ineens geen colega meer maar enkel een bedreiging welke beter weg gewerkt kan worden zolang men nog bij machten is. Maar goed, ik ken de beste man natuurlijk niet dus mag daar niet over oordelen he

Feit is dat welk bedrijf je ook neemt, het uiteindelijk alleen om winst en voorkomen draait. Een boer gaat nog beter om met zijn koeien !

 

[pinty]

bij toeval kom ik dit topic weer eens tegen.
Handicap na ongeval.......nooit gedacht dat het van het ongeval kwam....en mezelf nooit aangemeld: want zo erg als de rest heb ik niet ( verhaal van o.a. brum ).

even wat gegevens voor de startpost:

pinty, uit zuid-holland. Rij nog wel auto en snorfiets.


Tja...en wat is er gebeurd?

In april 2010 ben ik hard onderuit gegaan met mijn motor (gpz 500s), met een heftige tankslapper en een high-sider om het af te maken; met een gebroken sleutelbeen, rib en vele kneuzingen tot gevolg.
Tevens had ik ook een rare bobbel in mijn nek, maar goed, alles was toch dik en bont en blauw...dus laten we maar zitten.

In die periode was ik ook begonnen met andere medicijnen, en een bijwerking was duizeligheid/licht in het hoofd en hoofdpijn )....

Het duurde nog bijna 1,5 jaar voordat mijn sleutelbeen weer goed was genezen en ik weer denken aan motor-rijden.
Helaas was die nog niet gerepareerd, dus dat moest eerst nog gedaan worden.

Eindelijk de motor weer rijdend gekregen, en natuurlijk een rondje gereden.
Maar de duizeligheid was te erg om fatsoenlijk te kunnen rijden, dus de knoop maar doorgehakt en de motor verkocht.....


Eind vorig jaar werd ik weer volledig genezen verklaard van mijn schouder, dus nu restte allen die rare bobbel in mijn nek nog.
Daar wilden ze nog niets aan doen, zolang ik nog last had van mijn schouder.

Om een lang verhaal nog iets verder in te korten: 3 weken geleden is de bobbel eindelijk weggehaald.
En opeens zijn de hoofdpijnen (het laatste jaar elke dag met koppijn gelopen) en duizelingen ook weg !

Ik denk trouwens niet, dat ik voorlopig nog weer op een motor zal stappen.
Na 3 ongevallen, waarbij het letsel steeds erger was, is het wel eventjes genoeg.

maar het kriebelt toch stiekem wel......

 

[peuk]

hallo allemaal.

kom net terug van de chirurg met goed nieuws,bot is prima geheeld en mag het been al voor 25 procent belasten en volgende week voor 50 procent.
zoals het er nu uitziet zal ik over zo,n 5weken zonder krukken mogen lopen.
volgens velen begint het herstel dan pas.
het is 3 weken eerder dan verwacht.
met de vraag wanneer ik weer op de motor kan stappen was hij wat terughoudend,wat ook weer begrijpelijk is.
nu ben ik in het bezit van een zijspan en 2 solomotoren zei ik tegen hem.
zijn reactie was,als je denkt dat je fit genoeg ben mag je van mij op het zijspan gaan rijden.
ik kon de man wel zoenen.
nog even doorzetten en ik ben weer onderweg.
sterkte voor degene die nog een lange weg te gaan hebben.

een eigenwijze.

 

[The Wizzard]

@ Pinty,

nou lekker, dan heb je het ook ff flink te verduren gehad
Maar wat goed dat je eindelijk tóch alsnog van je hoofdpijn en duizeligheid verlost bent

Mag ik als particulier nek specialist (zoals de specialist me laatst noemde.lol) vragen wat deze boddel was ? Ik neem aan iets van ophoping overtollig weefsel is geweest ipv verdikking in spieren of ander actief weefsel, omdat het anders niet zomaar weg gesneden kan worden.

Merkwaardig vind ik het wel dat als het idd geen van belang zijnd weefsel is geweest, ze dit iet gelijk verwijdert hadden want hoe meer belemmerende zaken je weg kunt nemen, des te beter ook voor herstel van overig letsel vooral in de nek want als er ergens in verhouding veel van belang zijnd weefsel doorheen loopt is het de nek wel en iedere miniscule verdikking kan direct leiden tot chronisch zuurstof tekort in de hersenen. Zeer waarschijnlijk dat dit ook de directe oorzaak is geweest van je koppijn en duizeligheid.

Afijn, je bent er van verlost en dat is waar het om gaat niet waar

MOTORRIJDEN;
Ik snap je beredenering 3 ongevallen en steeds erger opgelopen letsel.
Doelend op de mogelijkheid dat je een volgend ongeluk mogelijk niet overleeft ?
Maar er zijn ergere dingen Pinty

STEL dat je om die rede idd niet meer motor zou gaan rijden .... wie zegt dat je niet in de toekomst ooit een keer getroffen word door een automobilist welke niet uit kijkt en je een rolstoel in rijd ? Ik wil geen kat op het spek binden en wil je ook niet om praten maar snap je wat ik bedoel ? Heb zelf nl ook héél vaak die overweging moeten maken maar uiteindelijk ben ik toch twee weken geleden opgestapt na ruim 5 jaar.

DOE wat je leuk lijkt en doe het met verstand door te leren van je ervaringen.
Zorg dat je alert bent en geniet van de dingen die je leuk vind !
Morgen kan zomaar van buitenaf iets op je af komen en ht leven volledig aan gruzelementen liggen ondanks dat je nergens schuld aan hebt.
Schrale troost maar het is dan altijd beter dat je kunt zeggen dat je in ieder geval tot dat moment wél geleefd hebt ipv dat je moet zeggen "GvD.. als ik alles geweten had dan had ik beter kunnen doen wat ik eigenlijk altijd gewild had "

Succes met overwegen

 

[The Wizzard]

Hey Peuk,

GEWELDIG !

Ik begrijp je enthousiasme en drang om zo snel mogelijk weer alles achter je te laten aan narigheden máár ......
In de euforie overschat méér dan 90% hun eigen werkelijke toestand (logisch).

Ik kan jou niet vertellen wat je moet doen maar als ik in jou schoenen stond, dan plakte ik er zelf die 3 weken die je nu eerder bent dan verwacht, lekker tóch aan vast om extra zekerheid in te bouwen. Als je nou al maanden/jaren lang niet meer gereden had, zou ik zeggen, grijp elke gelegenheid aan !

maar gezien het maar een paar weken is (al lijkt dat wellicht voor jou een eeuwigheid ), zou ik die extra weken nemen (just in case) want je zal beslist achteraf niet geconfronteerd willen worden met het feit dat er een overschatting heeft plaats gevonden en je alsnog wéér onder het mes moet of wat anders waar door je hele zomer of zelfs hele motorseizoen in rook op ziet gaan.

Maar goed, dat is mijn idee he

 

[mini me]

Vooroordelen blijven een heel moeilijk en lastig iets. Mensen die weten dat je iets mankeer zullen je eerder passeren en links laten liggen.
Ik zelf loop juist vaak tegen de andere kant aan. Ik ben nog "jong" (32jaar) dus word altijd van mij verwacht dat ik wel even iets kan doen. Zo van kom dat doen we even. Of doe jij ff snel dat. Maar ik heb juist dat als ik zeg dat het niet gaat of als ik iets niet kan. Dat ze me niet geloven en zeggen dat ik lui ben of er gewoon geen zin in heb. Daar kan ik me verschrikkelijk aan ergeren en daar ga ik een beetje aan onderdoor. Ik word zo schijtziek van klanten collega s en sommige vrienden die elke keer maar zeiken als ik iets niet doe. Of als ik halverwege afhaak omdat ik mezelf in bescherming neem. Als ik mijn dag niet heb of wat dan ook. Dan doe ik echt een heel stuk minder. Kan ook niet meer zonder er de dag erna de vruchten van te proeven. Maar ik neem echt mezelf in bescherming. Ik weet nu wel hoe het is om snachts wakker te worden van de pijn en dan nog een uurtje wakker te liggen van de pijn en kramp omdat ik die dag te veel heb gedaan. En ik doe het gewoon niet meer!!!!

En verder Heftig verhaal van Pinty.
Gelukkig gaat het nu een stuk beter. Ik weet hoe het is om duizelig te zijn. En bijna iedereen hier weet helaas hoe het is om hoofdpijn te hebben. SUCCES!!!!

En Peuk geweldig nieuws dat je je been mag gaan belasten!!
Maar doe het nog wel een beetje rustig aan en doe was Gsx zeg neem er je tijd voor. Beter een week later opstappen vol geladen gereed en helemaal 100% als te snel en weer last gaan krijgen!!
Er komen nog genoeg mooie dagen.

 

[Kcid VTX1300]

Mooi nieuws Peuk!


Ook hier een dubbele update.
Ik heb al ruim een jaar last van vocht vasthouden in mijn rechter enkel en ook van (ver)stijf(ven) van mijn achilespees en ook bovenop de voet. En dan heel raar, soms ook een brandend gevoel bovenop mijn voet.
Ach er is schade, dus dat zal allemaal wel en dat branderige gevoel? Zal wel mijn vorm van psoriasis zijn.

Vorige week woensdag toch maar naar de dokter. Loes mee, die heeft al een tijd een duim met een bult er op, zeer, en nu ook pijnlijk en moeilijk bewegen.
We gingen weg met een verwijzing naar een speciale fysiotherapeut (ik) en een chirurg (loes).

Vanmorgen bij de fysio. Verhaal aanhoren, aantekeningen maken in het epd en vragen stellen. Toen: wat voel je precies, wat zijn je klachten? Hij vertelde later: ik wist 90% al uit je verhaal. Wel zonde dat je nu, na bijna 12 jaar aps komt.
Kort en goed, hij gaat speciaal met me aan de slag, eerst mijn knie(!) en dan pas enkel, want door die knie staat mij enkel niet goed. Knie kan soepeler en enkel kan meer bewegen stelt hij.
Ik hoop het!!!!!!!!!!!
Lijkt nu al wat beter te gaan en hij heeft maar 5 minuten echt gewerkt met me.

Ik naar het werk en wachten op telefoon van Loes die in de loop van de morgen naar de plastisch chirurg moest. Ik zat uiteraard de hele dag met bezoek/vergadering maar ze belde: Kun je vanmiddag mee?
Tja, half 3 thuis, kwart over 3 in het ziekenhuis en om half 5 weer thuis met een geopereerde vrouw!

Het kan snel gaan!

 

[peuk]

Hallo Daar.

Ik ben zeker blij met de prognose,en mij ook zeker bewust van het feit dat ik het rustig aan moet doen.
Mijn vrouw en fisiotherapeut zulllen mij hierin wel afremmen.
Ik zal ook zeker mocht het nodig zijn die extra tijd zeker nemen.
Mijn werkgever is nog langs geweest en zei ijgenlijk het zelfde neem je tijd ervoor die nodig is.

wat motorrijden betreft,ik woon aan de kust en hoor de hele dag motoren voorbijkomen.
wel een lastig,maar wat jullie ook zeggen voor mij is het nog maar een paar maanden dat ik niet kan rijden.
en wat ik zo lees dan heb ik niets te klagen.

nogmaals bedankt voor alle steun en vanaf deze kant en al het beste voor degene die dit lezen.

ps ik ben 5 jaar geleden in de himalaya geweest,en het was fantastisch.

ben je in de mogelijkheid moet je het doen.

Ik heb liever een plakboek met herrinneringen dan een zolder vol met wensen.

 

[ulco]

Ik heb liever een plakboek met herrinneringen dan een zolder vol met wensen.

dat is een mooi zinnetje en daar leef ik mijn leven al een tijdje naar
gelukkig heb ik een vrouw die me daar in laat gaan

24 mei voor een week naar schotland met de motor en volgend jaar een zeiljacht van NL naar oostkust van spanje zeilen.

helaas moet ik dan wel met de tent op vakantie deze zomer ipv met de boot maar je kan het niet allemaal hebben zeggen ze wel eens.
Na de laatste controle nog steeds "schoon" dus ik leef nog ff verder

groet
ulco

 

[The Wizzard]

Ik heb liever een plakboek met herrinneringen dan een zolder vol met wensen.

GEWELDIG !!

En dáárom kan je beter een paar weekjes later opstappen dan te vroeg en een mega trugslag of complicaties krijgen

 

[aletta74]

Mooi spreuk Kan daar helemaal achter staan...

@Ulco... gefeliciteerd. Toch altijd weer spannend en fijn dat het wederom goed nieuws was. En geweldige reizen hoor, die je gaat maken.

Hier wordt vakantie dit jaar lastig. We hebben net de badkamer vernieuwd en aangepast, en manlief wil dolgraag een andere motor. Je kunt niet alles he We zijn al een weekje naar Frankrijk geweest (huis van mijn zus) en we gaan nog wel een weekje weg dit jaar maar waarheen????

opties zijn.. wederom Frankrijk, maar ook Edinburgh staat op ons verlanglijstje (ik ken de conservator van het kasteel,en zou altijd nog eens langs komen). Een andere optie is om in november ofzo nog een weekje naar een zonbestemming te gaan, wat voor mijn lichaam de beste optie is. We zien nog wel.

 

[Scheurneusje]

hele mooie spreuk peuk..............ik zeg ook vaak een zin wat ik in mijn reisdagboek zag staan,

De wereld is net een boek,alleen jammer dat sommigen maar 1 bladzijde lezen...


Mijn revalidatie gaat langzaam,moet mezelf meer in acht nemen van hun,en heb daarom hoe moeilijk ook besloten om als wij vrijdag met meuterklup weekend weg gaan,om zaterdags niet te rijden,ik blijf dan wel met martine die zwanger is hangen die dag,vrijdags rijden we namelijk 360 km,
en heb laaste tijd meer last van nek,schouders en handen ,en krampen in kuiten tijdens het rijden..
Ik moet meer naar mijn lichaam leren luisteren,en 21 mei heb ik met de revalidatiearts een gesprek hoe ik mijn vakantie het beste (zonder meer pijn en klachten) door kan komen,vooral wandelen is een een probleem,en een jeeptocht door de jungle die op het programma staat,mischien krijg ik wel een nekkraag ,zodat ik die tocht toch mee kan doen...

Himalaya tja ik wil het wel graag,maar zit met mijn lijf ,
@peuk ,buts je erg door elkaar op zon royal; enfield???
en door mijn emfyseem weet ik ook dat het hoger in de bergen klachten kan geven,
ik geef die droom ook nog niet op,maar moet wel reeel blijven ,
want kan anders mischien beter ipv himalya bv in mei naar schotland en in zomer relaxt motorvakantie met veel dagen rust ertussen.....of zo...

ach ja ik moet eerst nog een onderzoek afwachten,sta daarvoor al vanaf oktober op de wachtlijst,en ben mischien in juli aan de beurt..............of heb ik dat al verteld??
is een zenuwziekte hij heet DVN........

Nou @ulco veel plezier,
schotland staat echt nog op mijn lijstje had in 2011 de boot naar newcastle geboekt en eerste overnachting in Edinghburg en voor 10 dagen routes gemaakt..
deze heb ik moeten anuleren omdat ik mijn arm niet meer kon bewegen en ben toen in augustus aan nek geopereerd............en het is er nog niet van gekomen,mede ook omdat met kou ik echt meer last heb.........maar ik ga er echt keer heen,weer of geen weer..