Hierbij, voor de geïnteresseerde, een kort verslagje van mijn tripje naar Oostenrijk en Italië. Bijzondere aan deze trip is dat mijn Ducati Streetfighter 848 en de Kawasaki ZX 6R van de vriend die mee ging op de trailer achter mijn elektrische VW ID.4 hangen. Dit was de eerste lange trip met de ev met een aanhanger erachter.
We vertrokken op zaterdagochtend 04:00 in zuidwest Brabant met een volle accu. De boordcomputer gaf 445km aan... yeah right, die gingen we nooit halen met de trailer erachter wisten we al. Na een kleine 200km rijden vonden wij en de auto dat het tijd was om wat bij te laden.
Bij het laadpark Seed & Greet net voorbij Dusseldorf (mijn god wat staan hier veel laadpalen) kon de trailer mooi aangekoppeld blijven, ideaal! Toen de buikjes vol waren, was de auto dit ook weer, en vervolgden we onze reis. Het verbruik van de auto met aanhanger werd gedurende de trip steeds beter en we haalden ongeveer 200-240 kilometer tot onze volgende laadpaal. Dan zat er meestal nog voor een 40-50km aan stroom in de auto. De eindbestemming was Söll in Tirol en we hebben nog 4 keer moeten laden waarvan de laatste in Kufstein, net om de hoek van de eindbestemming, om de auto met een volle accu voor de terugweg weg te zetten. Van de 5 laadstops kon de aanhanger bij 2 laadstops aangekoppeld blijven, 3 keer hebben we hem moeten afkoppelen.
Het gemiddelde verbruik van de auto met aanhanger lag op de heenweg rond de 25kw/h per 100km. De snelheid lag continue rond de 100 kmh. Met de auto zonder aanhanger en gelijke snelheden zit ik meestal rond de 17kwh/100km in de zomer.
Aangekomen in Söll de motoren afgeladen en eerst eens een grote pot bier met schnitzel naar binnen gewerkt. Savonds nog wat pilsjes en toen lekker naar bed. De volgende ochtend de spullen die we niet nodig hadden de komende dagen, in de auto gelegd (die bleef samen met de trailer achter bij het hotel). Vanuit Söll vertrokken we naar Maniago in Italië. Daar heeft mijn vader een huis en dat zou onze overnachtingsplek worden de komende dagen. Hij reed met de cabrio met ons mee vanuit Söll naar Maniago. Er konden dus wat spullen in zijn auto dus we konden lekker zonder bagage motorrijden.
We vertrokken vanuit Söll via Kitzbuhel richting de Felbetauern Strasse. Schitterende wegen, echt leuk rijden. Na Lienz bleek de door ons uitgezochte Plockenpass naar Italië afgesloten tot halverwege de middag ivm een wielerwedstrijd. We zijn toen een stuk doorgereden en hebben een andere pas gekozen om in Italie te komen, de Nassfeldpass. Ontzettend gaaf maar ook heel erg slecht asfalt om boven te komen. Dat zal vast niet erger worden dachten we, nou aan de Italiaanse kant naar beneden was nog slechter. Gelukkig heelhuids aangekomen in het prachtige Italië.
De volgende dag een schitterend rondje gereden vanuit Maniago via Barcis naar Longarone. Daar naar het noorden richting Cortina D’Ampezzo maar voor die plaats al afgeslagen de Passo Mauria op. Die pas uitgereden en via de Passo Rest weer terug naar Maniago. Schitterend rondje van een uur of 4 rijden met ontzettend gave stuurmanswegen.
Na nog wat tijd in Italië was het tijd voor de terugrit richting de auto in Söll. Mijn vader bleef in Italië dus nu met een rugzakje op de motor. Deze keer gingen we wel richting de plockenpass, ook een enorm gave pass met aan de Italiaanse kant verrassend mooi asfalt. De Oostenrijkse kant naar beneden was wat minder maargoed. Eenmaal beneden vanuit Oberdrauburg de provinciale weg op richting Lienz. Snel wat vrachtwagens voorbij en toen ging het mis….. KRAK versnellingsbak vd Ducati stuk. Snel richting een bushalte gestuurd en daar veilig gaan staan. Na contact met de dealer in NL bleek dat het waarschijnlijk een veertje in de versnellingsbak was die was afgebroken. Zo kon ik geen twee uur meer verder door de bergen richting Söll. Dus de ANWB gebeld en toen begon het wachten.... zoals hieronder....
Na 2,5 uur kwam de Oostenrijkse zusterclub van de ANWB mij eindelijk helpen en hebben ze mij naar Lienz kunnen brengen.
Ondertussen (na ongeveer een uur wachten) hadden wij al overlegd en besloten dat mijn maatje maar vast richting Söll moest rijden zodat hij, als de Duc echt niet meer verder wilde of gemaakt kon worden, met de auto terug kon komen. Dit moest dus ook gebeuren want de volgende dag zouden we terug naar Nederland gaan. Wachten tot de ANWB een lokale garage had gevonden die het kon maken was dus geen optie. Na heel lang op het terras te hebben gezeten (het was immers 2 uur enkele reis) waren mijn reisgenoot de auto en de aanhanger terug in Lienz. Motor opgeladen en terug naar Söll. Dat was nog even spannend want de snellaadpaal die we hadden uitgezocht na de Felbetauerntunnel bleek iets verder weg dan wat de auto leuk vond na een klim omhoog richting de tunnel…. Toen we boven bij de tunnel voor het tolpoortje stonden zouden we met nog 4km speling aankomen… samengeknepen billen dus. Gelukkig ging het na de tunnel vooral naar beneden waardoor de auto zo’n 100! Kilometer bij had geladen door het afremmen op de motor.
Uiteindelijk net voor middernacht terug bij het hotel.
De volgende ochtend met de auto en de twee motoren achter op de aanhanger weer terug naar Brabant. In totaal 3 laadstops gemaakt en het verbruik lag op een keurige 22kwh/100km.
Inmiddels is de Ducati keurig opgehaald door Ducati Zaltbommel. Nu hopen dat ie klaar is voor de TT.
Ondanks de pech was het wel echt een top trip!
We vertrokken op zaterdagochtend 04:00 in zuidwest Brabant met een volle accu. De boordcomputer gaf 445km aan... yeah right, die gingen we nooit halen met de trailer erachter wisten we al. Na een kleine 200km rijden vonden wij en de auto dat het tijd was om wat bij te laden.
Bij het laadpark Seed & Greet net voorbij Dusseldorf (mijn god wat staan hier veel laadpalen) kon de trailer mooi aangekoppeld blijven, ideaal! Toen de buikjes vol waren, was de auto dit ook weer, en vervolgden we onze reis. Het verbruik van de auto met aanhanger werd gedurende de trip steeds beter en we haalden ongeveer 200-240 kilometer tot onze volgende laadpaal. Dan zat er meestal nog voor een 40-50km aan stroom in de auto. De eindbestemming was Söll in Tirol en we hebben nog 4 keer moeten laden waarvan de laatste in Kufstein, net om de hoek van de eindbestemming, om de auto met een volle accu voor de terugweg weg te zetten. Van de 5 laadstops kon de aanhanger bij 2 laadstops aangekoppeld blijven, 3 keer hebben we hem moeten afkoppelen.
Het gemiddelde verbruik van de auto met aanhanger lag op de heenweg rond de 25kw/h per 100km. De snelheid lag continue rond de 100 kmh. Met de auto zonder aanhanger en gelijke snelheden zit ik meestal rond de 17kwh/100km in de zomer.
Aangekomen in Söll de motoren afgeladen en eerst eens een grote pot bier met schnitzel naar binnen gewerkt. Savonds nog wat pilsjes en toen lekker naar bed. De volgende ochtend de spullen die we niet nodig hadden de komende dagen, in de auto gelegd (die bleef samen met de trailer achter bij het hotel). Vanuit Söll vertrokken we naar Maniago in Italië. Daar heeft mijn vader een huis en dat zou onze overnachtingsplek worden de komende dagen. Hij reed met de cabrio met ons mee vanuit Söll naar Maniago. Er konden dus wat spullen in zijn auto dus we konden lekker zonder bagage motorrijden.
We vertrokken vanuit Söll via Kitzbuhel richting de Felbetauern Strasse. Schitterende wegen, echt leuk rijden. Na Lienz bleek de door ons uitgezochte Plockenpass naar Italië afgesloten tot halverwege de middag ivm een wielerwedstrijd. We zijn toen een stuk doorgereden en hebben een andere pas gekozen om in Italie te komen, de Nassfeldpass. Ontzettend gaaf maar ook heel erg slecht asfalt om boven te komen. Dat zal vast niet erger worden dachten we, nou aan de Italiaanse kant naar beneden was nog slechter. Gelukkig heelhuids aangekomen in het prachtige Italië.
De volgende dag een schitterend rondje gereden vanuit Maniago via Barcis naar Longarone. Daar naar het noorden richting Cortina D’Ampezzo maar voor die plaats al afgeslagen de Passo Mauria op. Die pas uitgereden en via de Passo Rest weer terug naar Maniago. Schitterend rondje van een uur of 4 rijden met ontzettend gave stuurmanswegen.
Na nog wat tijd in Italië was het tijd voor de terugrit richting de auto in Söll. Mijn vader bleef in Italië dus nu met een rugzakje op de motor. Deze keer gingen we wel richting de plockenpass, ook een enorm gave pass met aan de Italiaanse kant verrassend mooi asfalt. De Oostenrijkse kant naar beneden was wat minder maargoed. Eenmaal beneden vanuit Oberdrauburg de provinciale weg op richting Lienz. Snel wat vrachtwagens voorbij en toen ging het mis….. KRAK versnellingsbak vd Ducati stuk. Snel richting een bushalte gestuurd en daar veilig gaan staan. Na contact met de dealer in NL bleek dat het waarschijnlijk een veertje in de versnellingsbak was die was afgebroken. Zo kon ik geen twee uur meer verder door de bergen richting Söll. Dus de ANWB gebeld en toen begon het wachten.... zoals hieronder....
Na 2,5 uur kwam de Oostenrijkse zusterclub van de ANWB mij eindelijk helpen en hebben ze mij naar Lienz kunnen brengen.
Ondertussen (na ongeveer een uur wachten) hadden wij al overlegd en besloten dat mijn maatje maar vast richting Söll moest rijden zodat hij, als de Duc echt niet meer verder wilde of gemaakt kon worden, met de auto terug kon komen. Dit moest dus ook gebeuren want de volgende dag zouden we terug naar Nederland gaan. Wachten tot de ANWB een lokale garage had gevonden die het kon maken was dus geen optie. Na heel lang op het terras te hebben gezeten (het was immers 2 uur enkele reis) waren mijn reisgenoot de auto en de aanhanger terug in Lienz. Motor opgeladen en terug naar Söll. Dat was nog even spannend want de snellaadpaal die we hadden uitgezocht na de Felbetauerntunnel bleek iets verder weg dan wat de auto leuk vond na een klim omhoog richting de tunnel…. Toen we boven bij de tunnel voor het tolpoortje stonden zouden we met nog 4km speling aankomen… samengeknepen billen dus. Gelukkig ging het na de tunnel vooral naar beneden waardoor de auto zo’n 100! Kilometer bij had geladen door het afremmen op de motor.
Uiteindelijk net voor middernacht terug bij het hotel.
De volgende ochtend met de auto en de twee motoren achter op de aanhanger weer terug naar Brabant. In totaal 3 laadstops gemaakt en het verbruik lag op een keurige 22kwh/100km.
Inmiddels is de Ducati keurig opgehaald door Ducati Zaltbommel. Nu hopen dat ie klaar is voor de TT.
Ondanks de pech was het wel echt een top trip!
verbruik valt niks tegen inderdaad!
Herkenbare omgeving ook, schoonouders hebben een tweede huis net boven Lestans, schoonopa kwam uit Fanna, dus ik kom er meerdere keren per jaar. Laat me raden; jouw vader is ook nazaat van een immigrant uit die regio? 
Tijd voor een trekhaak!
