Reisverslag 2016: Noorwegen

[Frazer]

Frazer, maak jij de foto's met je smartphone of met een 'echt fototoestel'? Kleurdiepte en details zijn top, ondanks de forumcompressie.

Deze vakantie (2016) was het nog met een gewone camera, wel een compactcamera hoor, mijn laatste was volgens mij een Sony Cybershot. De laatste 3 a 4 jaar ben ik wel over op de telefoon, die zijn tegenwoordig zo goed, daar neem ik geen aparte camera meer voor mee.

 

[swetty]

Schitterende reisverslag, heerlijk gelezen (in 2 keer ) bij de koffie, bedankt voor het delen!

 

[Frazer]

Zondag 12 juni 2016, dag 17. Gereden Kilometers: 216.2 Totaal: 5876.2

Het is mooi weer, maar de zon zit helaas nog achter de bergen. Het is nog vroeg en de camping is diepe rust. Rond 9 uur ben ik klaar voor vertrek. De eerste 25 kilometer tot aan de doorgaande weg zijn echt adembenemend mooi, blauwe lucht en besneeuwde bergen die reflecteren in het rimpelloze water. Echt prachtig, ik kan wel foto’s blijven maken. Achteraf gezien was dit denk ik wel het mooiste stukje Noorwegen wat ik gezien heb, of in ieder geval de top 3.

Na dit prachtige stukje ga ik de 660 op, iets minder spectaculair, maar ook een hele mooie weg. Heuvelachtig en lekkere bochten. Ik kan goed merken dat ik zuidelijker kom. Het noorden is vooral erg kaal, het midden langs de fjorden vrij vlak, maar verder naar het zuiden kom je echt in de bergachtige omgeving. Na de 660 ga ik de 64 richting Åndalsnes op. Dit stukje is even wat minder mooi, maar leidt wel naar het tweede hoogtepunt van vandaag, de beroemde Trollstigen.

In Åndalsnes doe ik wat boodschappen, gooi ik de tank even vol en doe ik gelijk zelf een bakkie met een Noorse wafel. Terwijl ik even buiten zit te eten trekken voor het eerst deze reis grote getalen motorrijders voorbij, ik ben duidelijk op de goede weg!

Nog een kilometer of 15 vanaf Åndalsnes en dan sta ik aan de voet van de Trollstigen, hier heb ik echt naar uitgekeken! Ik stop even voor wat plaatjes vanaf beneden, en dan begin in aan de klim. Al snel valt me op dat ik nauwelijks verkeer voor me heb, en dat lijkt met de drukte hier nogal een uitzonderlijk moment. Ik ga dus in een ruk door naar boven, ik ga niet stoppen voor foto's om daarna alsnog achter een rits campers of bussen aan te moeten sukkelen. Ik ga straks gewoon nog een keer terug voor de foto’s. Ik hoef echt niet te racen, maar stapvoets achter een rij een campers aanrijden is niet mijn hobby. Zo gezegd zo gedaan, en bijna tot aan de top heb ik vrij baan en kan ik genieten van heerlijke bochten en een prachtig uitzicht.

Eenmaal boven stop ik bij het bezoekerscentrum en uitzichtpunt. Je ziet al het verkeer door de krappe haarspeldbochten omhoog kruipen. Het is ontzettend druk hier, busladingen vol, voornamelijk Aziaten. Ik heb een hekel aan die lui. Het is daar waarschijnlijk de upperclass die zich zulke reizen kan veroorloven, en ze denken dat ze hier ook zo behandeld worden. Dan heb ik nieuws voor ze, niet door mij. Op een smalle vlonder naar het uitkijkpunt lopen ze 3 breed naast elkaar, en de tegenliggers moeten maar aan de kant. Ik ben een van die tegenliggers, en ik weet wel wie er in ieder geval geen natte voeten in de zompige grond naast de vlonder gaat halen. Half balancerend op het randje van de vlonder kiezen ze toch maar eieren voor hun geld. Ze denken dat de rest van de wereld zich wel aan hun aanpast, dat zijn ze thuis waarschijnlijk ook gewend. Als je mij tegenkomt werkt dat anders.

Ik scoor nog een sticker voor op de koffer, en ga dan volgens plan weer terug naar beneden. Het is een stuk drukker dan tijdens de klim, de weg is smal en twee campers kunnen elkaar op sommige stukken nauwelijks passeren. De meeste piloten van die dingen zijn al niet echt getalenteerd, en regelmatig moet er eentje achteruit of moet er zelfs gegidst worden.

Beneden stop ik even om wat te eten, daar was het boven veel te druk voor. Na het eten ga ik weer naar boven, en stop dit keer onderweg nog een paar keer voor wat plaatjes. Wederom word ik aan alle kanten opgehouden door langzaam verkeer, dus het is een goede gok geweest om de eerste keer wat vlotter door te rijden.

Vanaf de Trollstigen ga ik door richting Geiranger. Het zijn bekende toeristische namen, en dat is goed te merken. Het is overal druk, vooral veel bussen en campers. Net voor de veerpont van Linge naar Eidsdal sluit ik aan in een file. Een brandweerman loopt langs de rij om iedereen te melden dat er verderop een ongeluk is gebeurd en dat de weg ongeveer een uur afgesloten zal blijven. De Noren leggen zich erbij neer en gaan lekker op de vangrail in de zon zitten. Een gehaaste westerling als ik pakt de kaart erbij om een alternatieve route te zoeken. Die is er uiteraard niet, anders was er geen pont en bleef niet iedereen staan wachten, dus ik volg het voorbeeld van de Noren maar gewoon.

Na een klein uurtje kunnen we verder richting de pont. Er heeft zich natuurlijk een flinke file gevormd, maar de motorrijders worden in de hoekjes vooraan de pont gezet. Zo kan ik er aan de overkant gelukkig als een van de eerste vanaf, zonder dat je kilometers lang wordt opgehouden door al het verkeer.

Door een serie haarspeldbochten daal ik af tot aan het Geirangerfjord. Het is stervensdruk, er ligt een cruiseboot in het fjord, en het stikt van de toeristen en de campers. De camping in Geiranger probeer ik nog niet eens, maar een stukje terug, onderaan de serie haarspeldbochten zag ik ook nog een camping die er iets rustiger uit zag. De plek die ik in de eerste instantie krijg toegewezen blijkt al bezet te zijn. Terug naar de receptie, en ik krijg een nieuwe plek naast een Nederlands stel op 2 KTM’s. Heel aardige mensen, en we raken uiteraard meteen aan de praat.

Als de tent staat gooi ik eerst even een was in de wasmachine. Meestal doe ik het op de hand, maar zo af en toe is het ook wel lekker als het weer een keer echt schoon is. Net als het klaar is en alles is uitgehangen begint het te regenen, daar had ik niet op gerekend. Het regent niet hard, maar het blijft wel steeds een beetje doorgaan. Later op de avond wordt het wel weer droog, maar het is te laat om de was nog droog te krijgen. Maakt niet zo heel veel uit, ik zit er aan te denken om hier morgen een dagje te blijven staan en een beetje in de omgeving te gaan kijken. Ik heb tot nu toe nog geen enkele rustdag gehad, dus dat is ook wel een keer lekker.

 

[jean-pie]

Wow , geweldig mooi om te zien , dit moet echt genieten zijn geweest .

 

[Crossing The Rubicon]

Campers en motoren zijn niet altijd een gelukkige combinatie. Ik rij afwisselend beide........

 

[TheLittle]

Heerlijk om te lezen, ik heb in grote lijnen dezelfde route gereden vanaf de Noordkaap. En ook 2 x de trollstiegen gedaan, 1x voluit, en daarna de foto sessie. Dus geweldig dat jij op film hebt wat bij mij nog steeds in mijn kop zit. Het was/is een ware herbeleving.
Dank weer voor de mooie momenten.

 

[Beekberger]

Vanaf de Trollstigen ga ik door richting Geiranger. Het zijn bekende toeristische namen, en dat is goed te merken. Het is overal druk, vooral veel bussen en campers. Net voor de veerpont van Linge naar Eidsdal sluit ik aan in een file. Een brandweerman loopt langs de rij om iedereen te melden dat er verderop een ongeluk is gebeurd en dat de weg ongeveer een uur afgesloten zal blijven. De Noren leggen zich erbij neer en gaan lekker op de vangrail in de zon zitten. Een gehaaste westerling als ik pakt de kaart erbij om een alternatieve route te zoeken. Die is er uiteraard niet, anders was er geen pont en bleef niet iedereen staan wachten, dus ik volg het voorbeeld van de Noren maar gewoon.

In 2017 waren wij met de camper 6 weken door Noorwegen aan het rondtrekken toen we ook in een file terecht kwamen. Ook een brandweerman die voorbij kwam lopen. Ze waren bezig met een oefening in de tunnel en dat ging nog wel een uurtje of 2 duren. We stonden ter hoogte van een parkeerplaats en reden die op. Voordeel van een camper is dat je de keuken bij je hebt. Dan maar wat eerder lunchen. Binnen de kortste keren stonden er ook een stel motorrijders met het zelfde idee. Waarom in de file als je de benen kunt strekken. Er stonden picknick tafels en wij hadden een keuken met verse koffie en koeken. Leukste file waar we ooit in gestaan hebben.

 

[David_ZZR]

Dit moet toch echt een keer op mijn to do list komen te staan.

 

[Willie01]

Terug naar de receptie, en ik krijg een nieuwe plek naast een Nederlands stel op 2 KTM’s. Heel aardige mensen, en we raken uiteraard meteen aan de praat.

Was inderdaad leuk toen, we gaan dit jaar in mei weer die kant op met de KTM's
Je verslag is tof om te lezen, krijg gelijk weer zin om die kant op te gaan.

 

[Frazer]

Maandag 13 juni 2016, dag 18. Gereden Kilometers: 191.5 Totaal: 6067.7

Ik had gehoopt een beetje uit te slapen vandaag, maar al om 7 uur staat de vuilniswagen recht achter mijn tent de bakken te legen. Ik val wel weer in slaap, maar om 8 uur ben ik weer wakker en is het ook wel genoeg geweest. Het is mooi weer, maar ik sta helaas nog wel in de schaduw. Een nieuwe cruiseboot ligt alweer aan de kade, en rookt alsof het een ouwe stoommachine is. Doordat het niet waait blijft de rook als een waas boven het fjord hangen. Een tweede cruiseboot is alweer in aantocht, dus dat zal het er niet beter op maken. Ik maak nog een praatje met de buren, die al klaar voor vertrek zijn. Echt een plan hebben ze net zoals ik niet, ze zien wel waar ze uitkomen. Tijdens het ontbijt ik zit ik een beetje te bedenken wat ik ga doen, en kom ik al snel tot de conclusie dat ik ook weer verder ga. Een paar duizend toeristen worden zo losgelaten in een klein dorpje, terwijl de schepen het hele fjord vol liggen te roken. Dit is geen plek waar ik wil zijn. Het Geirangerfjord zou het mooiste fjord van Noorwegen moeten zijn, maar dit is een goed voorbeeld van hoe de toeristenindustrie het gewoon kapot maakt. Ja ik weet het, ik maak er zelf ook deel van uit, maar dit gaat me wel erg ver.

Als alle spullen weer zijn ingepakt ga ik richting het totaal door de toeristen overspoelde dorpje Geiranger. Overal mensen, stinkende touringcars en rokende cruiseschepen, dit is niet de omgeving waarin ik me thuis voel. Ik ga richting Dalsnibba, een uitzichtpunt over het Geirangerfjord. Op de klim omhoog rij ik tussen metershoge sneeuwwallen en langs bevroren meren. Vanaf het uitzichtpunt op de Dalsnibba en heb je een prachtig uitzicht over het fjord, helaas wel wat overschaduwd door een hele waas van smog die er boven hangt. Ook hier is het vergeven van de toeristen, ze duwen je gewoon aan de kant voor een betere fotoplek. Zo erg heb ik het nog nooit meegemaakt. Snel weg hier.

Eenmaal weer afgedaald pak ik nog wat gravelwegen en ga ik richting de Gamle Strynefjell, ook weer een van de toeristische wegen, maar dan onverhard. Helaas zijn de slagbomen nog gesloten, de winterafsluiting is nog niet opgeheven. Jammer, maar het is niet anders. Via de doorgaande weg kan ik gelukkig wel gewoon verder, ook niet onaardig, alleen helaas niet onverhard. Eenmaal aan de andere kant waag ik nog een poging om op de route te komen, maar ook daar zijn de slagbomen nog dicht. De skiliften draaien hier zelfs nog, dus dat zegt genoeg over de hoeveelheden sneeuw.

Verderop de route kom ik langs een mooi idyllisch meertje, een topplek voor de lunchpauze. Prachtig uitzicht en geen mens te bekennen. Ik zit letterlijk nog geen 2 minuten als er een bus met toeristen stopt. Dat ga je toch niet menen? Een hele groep Aziaten worden uitgestort over mijn plekje, gedaan met de rust. Ze willen zelfs met mij en de motor op de foto… Laat me met rust.

Inmiddels heb ik besloten om vandaag richting de Briksdalsbreen gletsjer te gaan. Ik heb gelezen dat je daar gletsjerwandelingen kan maken, dus dat is misschien wel wat om morgen te doen. Op de navi zie ik dat er in ieder geval genoeg campings in de buurt liggen, dus dat zit wel goed. Nu alleen nog een mooie vinden om morgen een dagje rust te nemen. Eerst even naar het bezoekerscentrum in het dorpje aan de voet van de gletsjer om te kijken wat er eventueel voor tochten mogelijk zijn. Helaas blijkt het wegens instabiliteit van de gletsjer niet meer mogelijk om er een tocht overheen te maken, maar je kan er op eigen gelegenheid nog wel gewoon naartoe wandelen. Mooi plan voor morgen dus.

In het voorbijrijden zag ik een stukje terug al een schitterende camping aan het gletsjermeer, dat gaat hem worden! Camping Gytri in Olden, zeker een aanrader als je daar in de buurt bent. Prachtig uitzicht, vriendelijk personeel en keurig sanitair. Ik zoek een mooie plekje op een van de hogere terrassen. Ik hoef niet zo nodig tussen iedereen in aan de waterkant te staan. Eerst de tent opzetten, maar wat zie ik verderop staan? Bekende tent, twee KTM’s met Nederlandse platen, precies hetzelfde stel waar ik afgelopen nacht naast stond. Dat is ook sterk, zonder dat we een concreet plan hadden op dezelfde camping uitkomen. Uiteraard raken we weer aan de praat, en pas dan blijken het ook nog mede MF’ers te zijn, @Willie01 en zijn vriendin.

De rest van de avond vul ik vooral met een beetje relaxen en van het prachtige uitzicht genieten, dat verveeld nooit. De weersvoorspelling voor morgen is perfect, dus ik ga lekker een dagje relaxen. De wandeling naar de gletsjer is niet heel lang, dus ik heb tijd genoeg om ook nog een paar uurtjes te luieren, dat mag best na ruim 2 weken en 6000km.

 

[Frazer]

Was inderdaad leuk toen, we gaan dit jaar in mei weer die kant op met de KTM's
Je verslag is tof om te lezen, krijg gelijk weer zin om die kant op te gaan.

Mooi vooruitzicht!

 

[Pietje1975]

Briksdalbreen, daar zijn wij ook nog geweest in 2007 en 2008. Prachtig daar!

 

[Frazer]

Dinsdag 14 juni 2016, dag 19. Gereden Kilometers: 17.8 Totaal: 6085.5

Vandaag een dagje rust, dus eerst een beetje uitslapen en lekker in het zonnetje ontbijten. Ik doe het rustig aan, ik ga vanmiddag wel wandelen. Het is heerlijk weer, echt genieten. Even wat kleding wassen, boekje lezen en vooral een beetje niks doen. Ik ben er niet zo goed in, maar voor een ochtendje is het wel lekker. Ik waag me zelfs nog aan een duik in het meer, maar het blijft bij een snelle duik. Sodeknetters wat is dat water koud, echt niet grappig. Niet zo raar ook, het komt rechtstreeks van de gletsjer.

Ik eet nog even wat op de camping, dan hoef ik dat allemaal niet mee te nemen. Ik heb voor het wandelen een klein opvouwbaar rugzakje, en die is niet echt gemaakt voor veel gewicht. Na het eten stap ik op de motor voor een kort ritje naar het bezoekerscentrum. Het is een kilometer of 9, dus ik ben er zo. Er gaat een toeristentreintje naar het meertje aan de voet van de gletsjer, maar daar begin ik niet aan, ik ga lekker lopen. Al snel kom ik mijn inmiddels welbekende buren tegen, die zijn vanmorgen al gaan lopen. Ze hebben een mooi wandelpad gevonden, weg van de toeristische drukte. Niet naar de voet van de gletsjer, maar juist wat verder omhoog voor een mooi uitzicht. Dat klinkt goed, ga ik ook doen.

Het begint met een stevige klim langs de waterval van smeltwater. Daarna wijk ik af van de massa en ga het pad in waar de buren me op gewezen hebben. Het is een smal pad en behoorlijk steil, binnen 2 kilometer stijg ik volgens de GPS ruim 500 meter in hoogte. Het uitzicht is prachtig, welke richting je ook op kijkt. Het is flink zweten met dit weer, maar wel erg lekker om een beetje in beweging te zijn. Ik kruis een paar sneeuwhellingen, er heeft nog bijna niemand gelopen en het gaat vrij steil naar beneden, wel goed opletten dus. Van een aantal wandelaars die omlaag komen hoor ik dat het verderop alleen maar erger wordt, dus ik loop nog tot het volgende sneeuwveld, en dan hou ik het voor gezien. Het is wel mooi ook zo, ik ben een uurtje of 2 aan het lopen en ik moet ook nog terug.

Ik volg hetzelfde pad weer terug, maar dat mag de pret niet drukken, het uitzicht blijft geweldig. Het is lekker om weer een beetje in beweging te zijn. Ik ben zeker geen fanatiek sporter, maar wandelen doe ik graag en eerlijk is eerlijk, na bijna 3 weken is het ook wel een keer lekker om de motor een dagje te laten staan.

Vanaf de parkeerplaats bij het bezoekerscentrum ben ik in een minuut of 10 weer terug op de camping. Ik vul de rest van de dag met een beetje luieren, wat praatjes met andere kampeerders, van het uitzicht genieten en gewoon niks doen. Best lekker af en toe, voor een paar uurtjes dan.

 

[Frazer]

Woensdag 15 juni 2016, dag 20. Gereden Kilometers: 249.2 Totaal: 6334.7

Pas vanaf 9 uur kan ik bij de receptie mijn bestelde broodjes ophalen, dus ik hoef me niet te haasten. De wekker staat om 8 uur. Alvast wat klein spul inpakken, en dan om 9 uur de broodjes halen en de camping betalen. De buren zijn al klaar voor vertrek en komen nog even gedag zeggen, wie weet waar we elkaar de volgende keer tegen komen? Na alweer een ontbijtje in de stralende zon ben ik om 10:30 klaar voor vertrek en laat ik de camping achter. Wat een prachtige plek, en hele vriendelijke mensen, zeker een aanrader.

Via de E39 ga ik naar de toeristische weg RV13 over de Gaularfjellet. Ook dit is weer een prachtige route, schitterende uitzichten en mooie bochten. Mooie wegen maken kunnen die Noren wel! Een extra rondje wat ik nog in de planning had is helaas afgesloten wegens wegwerkzaamheden, maar gelukkig is er genoeg ander moois te zien. Het is wederom een prachtige dag, en de omgeving is geweldig. Mooie riviertjes, watervallen en besneeuwde bergen op de achtergrond, ik kijk mijn ogen uit.

Het (inmiddels vrij bekende) uitzichtpunt over de Gaularfjellet is nog in aanbouw en nog niet toegankelijk voor publiek, maar ook van achter het hek kan ik genoeg zien van de weg die op me ligt te wachten. Wat volgt is een heerlijk stukje bochtenwerk, en nog mooier, ik heb de weg bijna helemaal voor mij alleen.

Helaas begint het weer aan het einde van de middag een beetje te betrekken, en als ik in Sogndal stop op een camping begint het zelfs zachtjes te regenen. Ik moet de tent dus opzetten in de regen, maar gelukkig gaat het niet al te hard. Na een uurtje schuilen in de tent is het gelukkig weer droog, en later op de avond klaart het weer een beetje op.

De hele dag voelde ik me al niet helemaal top, en ik heb weinig zin om te eten. Ik hang dus maar een beetje in de tent, en kijk nog een fimpje op de tablet. Later op de avond toch nog maar even een soepje erin en ik loop nog een klein rondje over de camping. Hopelijk voel ik me morgen iets beter.

 

[rojerasen]

Campers en motoren zijn niet altijd een gelukkige combinatie. Ik rij afwisselend beide........

Ik deed dezelfde rit, alleen van zuid naar noord. Op de Trollstigen naar beneden stond een heuse verkeersregelaar die dan eens de ene stroom doorliet en dan weer de andere. Trigger was of er een touringcar een haarspeldbocht moest nemen en daardoor alle ruimte nodig had. Geiranger viel wel mee, alleen als het vee gelucht werd dat uit de schepen kwam was het echt dringen. Ik heb de andere camping genomen trouwens. Mooie rit

 

[Frazer]

Donderdag 16 juni 2016, dag 21. Gereden Kilometers: 258.1 Totaal: 6592.8

Om 6 uur word ik wakker omdat de motorrijder naast me al vertrekt, mooi op tijd. Ik blijf nog even liggen, maar om 7 uur is het wel mooi geweest. Ik heb goed geslapen, maar ik voel me nog steeds niet helemaal super. Toch maar even wat eten, en dan de boel weer inpakken. Om 9 uur ben ik klaar voor vertrek, het is bewolkt maar gelukkig droog. Ik had bedacht nog even in het dorpje te gaan kijken, maar ik heb er geen zin in.

Ik rij richting de Sognefjellet, ook weer één van de toeristische wegen. Het begin is nog niet zo heel bijzonder, maar vanaf Skjolden gaan we de bergen in en wordt het mooi. Halverwege de Sognefjellet maak ik een uitstapje naar een weg waar ik al een tijd naar uitkijk, de Tindevegen. Het is een prachtige weg over een hoogvlakte, en er ligt nog volop sneeuw. Eigenlijk loopt de route voor mij de verkeerde kant op, maar ik wil hem toch niet laten schieten. Ik keer aan het einde gewoon om, dan rij ik hem lekker 2x. Het is een tolroute, maar dan keer ik net voor het tolpoortje aan de andere kant weer om. Het is een prachtige route door een sneeuwlandschap, en het blijft indrukwekkend om tussen die muren van sneeuw door te rijden.

Natuurlijk kan ik het niet laten om af en toe wat uitstapjes over onverharde paden te maken. Hier is niet geruimd, en kan ik een beetje in de sneeuw spelen. Onverhard is leuk, maar met sneeuw maak je me helemaal gelukkig. Eerst een paar keer door een spoor wat er al ligt, daarna mijn eigen sporen maken. Steeds iets dieper en met een iets grotere aanloop.

Uiteraard komt er een moment dat ik de motor vast rij, en dat laat gelukkig niet lang op zich wachten. Hij begint te graven, en voor ik het weet is het halve achterwiel weg en kom ik geen centimeter meer vooruit. Klinkt raar, maar ik vind dit soort dingen alleen maar mooi. Natuurlijk eerst een paar foto’s, en dan kunnen we gaan graven. Met een steen probeer ik een spoor te graven, maar het valt nog niet meer. Soms kom ik wel weer een stukje verder, maar het kost me uiteindelijk bijna 20 minuten voordat ik weer vaste grond onder de banden heb. Was het nodig? Zeker niet. Was het leuk? Zeker wel! Gelukkig hebben we de beelden nog

Het plan om voor het tolpoortje om te keren werd hem niet, want deze bleek in het midden te staan. Halverwege omkeren vond ik zonde, dus dan maar gewoon door, misschien lukt het me om er straks gratis terug door te komen, anders betaal ik nog wel een keer. Aangezien ik er nu toch langs ben, rij ik gelijk de hele route af tot het dorpje Øvre Årdal, waar ik even boodschappen doe. Gelijk maar even lunchpauze, en dan weer terug de Tindevegen op. Ze trappen niet in mijn smoes dat ik verkeerd gereden ben, dus ik moet opnieuw betalen. Jammer dan, het was het waard!

Eenmaal terug op de Sognefjellet vervolg ik mijn weg weer. Langs de route liggen wel wat meer wegen de bergen in, de meesten lopen dood bij een berghut maar zijn wel de moeite waard om te rijden. Een van deze wegen is de weg naar de berghut en skistation Juvashytta. Dit schijnt de hoogste verharde weg in Noorwegen te zijn, dus die pak ik uiteraard even mee. Het is een prachtige route, wederom door een besneeuwd landschap. Ik stijg tot 1860 meter en eindig bij de Juvashytta. Voor hooggebergten stelt 1860 meter weinig voor, maar in dit soort landschappen is het behoorlijk hoog.

Het laatste uitstapje vanaf de Sognefjellet is de die naar de Spiterstulen. Een aantal dagen terug werd ik hier door andere kampeerders op gewezen. Het is een 17 kilometer lange, onverharde en doodlopende weg naar het bergstation Spiterstulen. Ik kom uit bij een bergstation in een prachtig landschap. Soms kom je op van die plekken waar je het liefst nooit meer weg zou gaan, dit is er zo een. Voor een klein bedrag kun je op een paar honderd meter vanaf de berghut op een kleine weide kamperen. Omdat de dag al aardig opschiet, en omdat dit zo’n mooie plek is hoef ik daar niet lang over na te denken.

Ik meld me aan en mag de tent neerzetten waar ik wil, ik ben toch de enige. In de hut zijn wel wat andere mensen. Ik kan in de hut zelfs gebruikmaken van de toiletten en douche. Ik zet de tent op en geniet van de geweldige omgeving. Na het eten maak ik een klein kampvuurtje, wat nog niet makkelijk is omdat er in de omgeving geen boom en dus geen hout te vinden is. Wel wat struiken, maar ik moet er regelmatig op uit om nieuw hout te zoeken, en ook steeds verder. Wat is het hier geweldig, prachtige natuur, rustig en stil, alleen het ruisen van de rivier. Het is eigenlijk een soort wildkamperen, maar toch met de faciliteiten van een berghut. Prima combinatie!

 

[muz660]

Bekijk bijlage 1756786

Het laatste uitstapje vanaf de Sognefjellet is de die naar de Spiterstulen. Een aantal dagen terug werd ik hier door andere kampeerders op gewezen. Het is een 17 kilometer lange, onverharde en doodlopende weg naar het bergstation Spiterstulen. Ik kom uit bij een bergstation in een prachtig landschap. Soms kom je op van die plekken waar je het liefst nooit meer weg zou gaan, dit is er zo een. Voor een klein bedrag kun je op een paar honderd meter vanaf de berghut op een kleine weide kamperen. Omdat de dag al aardig opschiet, en omdat dit zo’n mooie plek is hoef ik daar niet lang over na te denken.

Die Galdhoppiggvegen neem ik misschien ook op in de route, beetje afhankelijk van hoe de reis verloopt. En je gebruikt een good old zumo 660

 

[peettomaat]

Weer top geschreven ,ik volg trouw zeker nu we zelf ook begin juli weer naar Noorwegen gaan. Maar bij het bovenstaand verslag kwamen er ook wat oude herinneringen naar boven. Dit jaar 32 jaar geleden heb ik samen met wandelmaat de Hardangervidda met rugzak,kaart en kompas doorkruist. We moesten toen wegens slecht weer ( sneeuwstorm) in de Juvashytte schuilen. Toen was er volgens mij nog geen weg naartoe want er zat iemand met gebroken enkel te wachten opgehaald te worden met helikopter.
Nu ik las dat er een weg naar toe is neem ik deze zeker op in onze route.
Leuke is ook nog dat de wandelmaat van toen nu de motor maat is die mee naar Noorwegen gaat.

 

[Frazer]

Die Galdhoppiggvegen neem ik misschien ook op in de route, beetje afhankelijk van hoe de reis verloopt. En je gebruikt een good old zumo 660

Toen nog wel, maar we hebben het over bijna 6 jaar geleden hè, nu inmiddels een andere motor en een Zumo XT. Maar de 660 heeft het altijd perfect gedaan hoor, niks over te klagen.

 

[Frazer]

Leuke is ook nog dat de wandelmaat van toen nu de motor maat is die mee naar Noorwegen gaat.

Dat gaat vast een mooie reis worden! Herinneringen ophalen, en nieuwe herinneringen maken

 

[Frazer]

Vrijdag 17 juni 2016, dag 22. Gereden Kilometers: 288.9 Totaal: 6881.7

Om 03:30 uur word ik wakker van regen op de tent, en haal ik snel even de handdoek binnen. Het is een beetje schemerig buiten, niet echt donker, maar ook niet meer zo licht als in het noorden. Het is dus wel te merken dat ik alweer richting het zuiden ga. Ik duik mijn bed weer in, en word rond 8 uur wakker. Het regent gelukkig niet meer. Onder het genot van een ontbijtje en een bak koffie nog even genieten van het uitzicht, en dan maak ik me op om te vertrekken. De weg naar de hut loopt dood, dus ik de eerste kilometers zijn dezelfde als waarover ik gisteren ben gekomen. De dag beginnen met 15 kilometer gravelroute is natuurlijk altijd goed.

De eerste stop van vandaag is het toeristische plaatsje Lom. Het is druk, en duidelijk ook een stopplaats voor veel motorrijders. De bekende houten staafkerk kan ik ook van de buitenkant wel zien, dus ik sluit niet aan in de rij met toeristen om binnen te kijken. Persoonlijk vind ik de twee BSA’s en een Norton die vlak voor de ingang staan een stuk interessanter. Van wie de tweede BSA is verteld het verhaal niet, maar de Norton en de andere BSA kunnen er natuurlijk maar van 2 zijn. Als die nog helemaal naar het Hengelse zand moeten hebben ze nog een aardig ritje voor de boeg

Na de koffie volg ik de RV51 door het Valdresflya gebied. Het is een mooi ruig gebied en er ligt nog erg veel sneeuw, schitterend hier. Het maken van foto’s schiet er een beetje bij in vandaag, dat heb je wel eens. Verder maak ik ook niet zo veel mee vandaag, ik ben gewoon lekker aan het rijden. In het wintersportdorpje Beitostølen kijk ik even rond en bekijk ik nog wat buitensportwinkels, maar koop verder niets. Terwijl ik rondloop begint het een beetje te spatten, niet hard gelukkig, maar toch. Omdat het wel mee lijkt te vallen trek ik mijn regenpak niet aan. Dom natuurlijk, want het blijft zachtjes spatten en daar wordt je uiteindelijk toch ook gewoon nat van.

In Lærdal doe ik wat boodschappen, en even verderop in het plaatsje Vindedalen stop ik bij een camping. Het is wel mooi geweest voor vandaag. Het blijft doorspatten, maar koud is het gelukkig niet. Volgens de eigenaar van de camping is het de eerste regen in 3 weken tijd. Hij zoekt de weersvoorspelling even voor me op, en daaruit blijkt dat het morgen beter wordt. Daar hopen we dan maar op. Op één Duitse camper ben ik de enige kampeerder, maar omdat het terrein op een helling ligt is het toch nog lastig om een vlakke plek te vinden. Dat lukt uiteindelijk niet helemaal, maar het kan ermee door.

Grappig detail is dat ik hemelsbreed slechts 15 kilometer van de camping in Sogndal af sta, alleen heb ik er wel 2 dagen en 547 kilometer over gedaan om hier te komen. Helaas blijft het doorspatten, dus kook en eet ik binnen in de tent. Later op de avond wordt het droog en trekt het zelfs een beetje open. De ondergaande zon zorgt voor een prachtige rode gloed over het Sognefjord, en ik sta een tijdje te genieten van het prachtige uitzicht.

 

[muz660]

Toen nog wel, maar we hebben het over bijna 6 jaar geleden hè, nu inmiddels een andere motor en een Zumo XT. Maar de 660 heeft het altijd perfect gedaan hoor, niks over te klagen.

Dat dacht ik later ook, in 2016 was de 660 nog niet zo oud natuurlijk. Ik gebruik m nog steeds, er worden nog steeds updates voor uitgebracht.

 

[superrobke]

Maar met welke BSA was Tinus nou.
Die linkse of die rechtse

 

[Willie01]

Mooi vooruitzicht!

Bedankt, voor het eerst in twee jaar weer op vakantie met de brommers. Echt zin in, blijven dit keer in het zuiden en zien verder wel.

 

[Frazer]

Maar met welke BSA was Tinus nou.
Die linkse of die rechtse Bekijk bijlage 1757240

Moet de linkse geweest zijn, de helm van rechts is veuls te modern voor een Tinus