Dag 2 – 21/07
Begin: Kolding, 09:10
Eind: Hirthals, 14:45
Gereden tijd: 05:35 uur
Gereden afstand: 306 km
Gemiddelde snelheid: 55 km/h
Ik word weer rond 06:15 wakker, dit keer echter niet door m’n wekker en ook niet geheel uit mezelf. Een stel heeft besloten dat 06:15 een mooie tijd is om te tennissen op de tennisbaan naast de camping. Hoewel ik over het algemeen toch wel een vroege vogel ben vind ik dit wel een beetje vroeg om te gaan tennissen met al het bijkomende gekreun bij het serveren. Omdat ik toch nog wel moe ben van de vorige dag besluit ik me nog een keer om te draaien, maar niet veel later ga ik er toch maar uit en begin met inpakken. Zoals het de eerste avond altijd een beetje zoeken is met opzetten is de eerste ochtend het een beetje zoeken met inpakken.
Om 09:00 ben ik dan klaar om te vertrekken, alles zit in de koffers en de tent is bovenop gebonden. Sleutel in het slot en gaan. De sleutel ja, waar is die eigenlijk. Niet in deze zak, niet in die zak. Ik heb hem net nog gehad om de koffers op slot te doen. Niet op de grond. Ik zal toch niet… Toch haal ik de net zorgvuldig ingepakte tent eraf en rol hem weer uit en begin te graven. En wel ja wat zie ik daar? De sleutels. Ik steek de sleutels in het contactslot en rol de tent nogmaals op. Maar dan om 09:10 ben ik echt klaar om te vertrekken en ik rij rustig de camping af.
Eerst maar eens een ontbijt regelen, want die bestond tot nu toe enkel uit een Snelle Jelle. Daarnaast moet ik ook nog iets voor de lunch van vandaag verzinnen. Na even gewinkeld te hebben bij de supermarkt om de hoek van de camping eet ik de rest van m’n ontbijt en gooi ik gelijk de tank vol bij het tankstation naast de supermarkt.
Ik heb vandaag nog maar 300 km te gaan en heb alle tijd om in Hirthals te komen, de boot gaat pas morgenochtend vroeg. Het inpakken van de sleutels in de tent blijken echter een voorbode te zijn voor vandaag. Op een of andere manier kom ik niet in m’n ritme en wil niks lukken. Al na een half uur rijden heb ik last van m’n schouders en m’n nek en dat het zo kneiterhard waait helpt ook niet echt mee. Ik besluit maar vroeg te pauzeren en gebruik te maken van m’n lunch, een boterham met zelf geïmporteerde pindakaas.
Omdat ik nog genoeg tijd heb en ik het rijden op de snelweg een beetje zat ben besluit ik een stukje binnendoor te rijden. Onderweg rij ik nog langs een fietser die in de berm zit, eerst rij ik door, maar dat geeft me geen goed gevoel en iets in me zegt dat er iets niet klopt, dus ik besluit te keren en even te gaan kijken.
Als ik de man vraag of alles oké is geeft hij aan dat hij last heeft van inspanningsastma en even pauze nodig heeft. Als ik vervolgens vraag of ik iets voor hem kan betekenen geeft hij aan dat hij zich wel redt, maar gewoon even rust nodig heeft en een kopje warme thee moet drinken. Niet geheel gerust op de man z’n woorden, want zo goed zag hij er niet uit van dichtbij, rij ik toch maar verder.
Het zijn best leuke weggetjes zo binnendoor en ik begin er weer een beetje plezier in te krijgen, maar na een aantal keer te hebben gekeerd omdat een weg afgesloten bleek te zijn heb ik er wel weer genoeg van. De GPS geeft aan dat het op deze manier nog heel wat uren gaat duren, dus ik besluit om weer de snelweg op te draaien.
Al snel haal ik nogmaals de man naast wie ik op de camping in Kolding stond in, dus uiteindelijk ben ik niet zo gek veel tijd verloren met het rijden van de kleinere wegen. Nadat ik een camping gevonden heb rijd ik eerst nog even naar de haven om te kijken waar ik morgen precies moet zijn, dan heb ik daar in de vroege ochtend in ieder geval geen stress van. Terwijl ik daar heen rijd zit ik niet echt meer in de vakantiestemming, maar als dan een auto met twee kleine jongetjes op de achterbank voor mij de weg opdraait en ze enthousiast naar mij zwaaien door de achterruit kan ik een kleine glimlach niet onderdrukken, ik zwaai vrolijk terug. Ik weet nog hoe vet ik het altijd vond als kleine jongen als een motorrijder terugzwaaide.
Na nog even snel getankt te hebben rij ik terug richting de camping en meld ik me aan bij de receptie. Normaal betaal ik graag vooraf, maar dat kan hier niet want je krijgt een chipkaart met douchecredits die later verrekend worden.
Na een plekje uitgezocht te hebben en m’n tent op gezet te hebben heb ik nog zeeen van tijd over, het is pas 15:15. Eerst maak ik een klein rondje over de camping en zie dat deze redelijk hetzelfde is opgezet als de vorige en vooral ingericht is op campers en caravans. Daarnaast ziet het sanitair er erg goed uit en is er net zoals op de vorige camping een kookruimte met alles erop en dr aan waar je gebruik van kan maken. Niet dat ik dat zal doen, ik kook liever op m’n eigen gasje voor m’n tentje.
Omdat ik hier vlak bij het strand zit besluit ik nog even naar het strand te lopen. Als ik dan door de duinen het strand zie waan ik me toch even terug in Nederland en denk ik aan de vakanties van vroeger met m’n ouders en zusje aan het strand. Ook de gure wind is mij niet onbekend, maar het mulle zand heeft plaats gemaakt voor een harde plaat en er staan geen strandhuisjes maar een heleboel auto’ s en campers.
Ik wist dat er ergens in Denemarken een strand was waar je op mocht rijden, maar ik wist niet dat dat hier was. Als ik het van te voren had geweten had ik het leuk gevonden om er even overheen te rijden met de motor, maar ik heb nu geen zin meer om de motor te halen dus besluit ik het te laten.
Hoewel het goed fris is en het zand om je oren stuift zijn er best wat mensen in het water. Ik besluit daarom om ook maar een duik te nemen. Het feit dat het water erg fris is en er hier en daar wat kwallen zwemmen maakt dat de duik van korte duur is. Als ik terug kom bij m’n kleren zie ik dat m’n schoenen in de korte tijd vol met zand gewaaid zijn en dat ook m’n tas niet geheel gespaard is.
Ik loop nog even langs de campers en ga terug naar de camping. Daar begin ik weer vroeg aan m’n avondmaal. Dit maar met wat in Denemarken gekochte ingrediënten. De eerste keer boodschappen doen in een vreemd land blijf ik altijd lastig vinden. Zeker omdat je alleen bent heb je veel kleine porties nodig en die vind je in andere landen gewoon niet zo veel als in Nederland. Daarom eindig ik vaak met of heel erg veel eten of heel erg weinig ingrediënten. Dit keer is het weer pasta met een sausje, maar dit keer bestaat deze uit een paprika, aardappel, een bonenmix en tomatensaus.
Na het eten zit ik met een zeer volle buik nog even voor de tent naar het luisterboek te luisteren. In de zon is het zo best lekker, maar als die even wegvalt en de wind opsteekt is het tochwel koud. Ik besluit maar weer op tijd m’n bed op te zoeken, want ik moet morgen vroeg op voor de boot en zo tussen de caravans vind ik er weinig aan op de camping.
Tijdens het douchen zie ik de credits hard wegtikken en besluit het daarom om het maar kort te houden. Zo’n systeem werkt dus in ieder geval wel.
Als ik snachts naar het toilet moet zie ik dat ik al noordelijk genoeg ben dat het snachts niet over de gehele hemel meer donker wordt.