Dag 3 – 22/07
Begin: Hirthals, 07:30
Eind: Oslo, 16:15
Gereden tijd: 01:45 uur
Gereden afstand: 183 km
Gemiddelde snelheid: 105 km/h
De dag begint al vroeg aangezien je uiterlijk om 08:00 ingecheckt moet zijn voor de boot en gezien de drukte op de camping ben ik niet de enige die de boot wilt halen. Al om 07:15 is het erg druk met mensen op de camping die aan het inpakken zijn.
Inmiddels heb ik m’n draai redelijk te pakken en het inpakken gaat redelijk snel. De koffers pakken een stuk makkelijker in dan de tassen die ik vorig jaar had, maar ik moet nog een beetje zoeken welke indeling nou efficiënt is. Je wilt dingen zo strak mogelijk inpakken zodat het allemaal netjes in de koffers past, maar wil bepaalde dingen kunnen pakken zonder de hele koffer te moeten uitruimen.
Tijdens het ontbijt smeer ik snel ook nog wat broodjes voor tussen de middag. Dan reken ik af en vertrek naar de terminal 6 minuten rijden verderop. Als ik daar aankom is het al redelijk druk en sluit ik in de rij aan naast een auto met paardentrailer. Aan het gebonk te horen is het paard niet helemaal blij met de lange wachtrijen. Het wachten duurt echter niet lang, de rijen schuiven snel door en voor ik het weet ben ik aan de beurt.
Ik geef m’n geprinte ticket en niet veel later krijg ik een enorme stapel papier terug door het raampje en wordt mij een goede reis gewenst. Ik schuif snel de papieren in het kaartvakje van m’n tanktas en schuif langs de wachtende auto’s helemaal naar voren in de rij voor het boarden. Daar wacht ik met wat andere motorrijders totdat we gewenkt worden om over de laadklep naar binnen te rijden.
Daar wordt aangewezen waar we de motoren moeten parkeren, waarna we de rest zelf moeten uitzoeken. Ik pak een spanband van het rek, leg m’n handschoenen op m’n zadel en bevestig de spanband aan de ogen in de vloer. Na even geprutst te hebben besluit ik de boel weer los te maken, want de motor staat eigenlijk iets te ver naar voren waardoor ik de spanband niet goed vast kan maken. Dus worstel ik me tussen de krappe ruimte naast de andere motor en rol hem een klein stukje achteruit en bevestig de spanband opnieuw.
Als ik tevreden ben over hoe alles staat doe ik m’n motorjas uit, zoek m’n boterhammetjes uit de koffer en neem de camera uit de tanktas mee. Voordat ik naar de lift loop neem ik nog snel even een foto van de motor en een foto van het deknummer, je zal zien dat je niet meer weet waar je hem geparkeerd hebt.
Het is even zoeken naar het liftknopje want deze ziet er niet uit zoals je zou verwachten. Eenmaal boven op de boot verken ik het algemene dek een beetje waar de eerste mensen al stoelen en banken beginnen te claimen. Ik loop door naar het achterdek en kijk vanaf daar hoe er druk geboard wordt, maar er ook nog steeds rijen met auto’s te wachten staan. Voordat we afvaren ga ik snel nog even naar beneden om m’n zonnebril uit de koffer te halen, want die is op deze wolkeloze dag wel nodig.
En dan om precies 09:00 varen we af. Inmiddels is het aardig druk op de boot en liggen sommige mensen onder de trappen met slaapzakken te slapen en zijn alle lounges aardig vol. Hoewel er overal stickers geplakt zijn met het verzoek om afstand te houden en er vrij veel hand ontsmettingsdispensers hangen, merk je vrij weinig van de coronacisis. Afstand wordt er niet echt gehouden en slechts een enkeling draagt een mondkapje.
In het begin valt er nog wat van de Deense kust te zien en vermaakt ik me nog wel met een beetje rondkijken op de boot. Al snel ben ik echter wel uitgekeken en zoek ik een plekje enigszins uit de wind op, zet het luisterboek op en begin rond 10:00 uur alvast aan m’n lunch.
Om precies 14:30 komen we aan in Langesund en kunnen we deboarden, dit gaat erg snel en zonder door de Noorse grenswacht gestopt te worden kan ik zo de haven en Langesund uitrijden. Ondanks dat ik nog bijna niet gereden heb vandaag ben ik al best moe en besluit volgens de snelste route naar Oslo te rijden, waar ik vooraf een Air BnB geboekt heb.
Even heb ik onderweg nog ruzie met m’n GPS omdat deze me een aantal keer van de weg af stuurt om vervolgens te laten keren en weer dezelfde weg op te sturen, maar na het adres opnieuw ingevoerd te hebben lijkt het probleem verholpen te zijn.
Als ik de bebouwde omgeving van Oslo binnenrijd wordt het weer drukker op de weg en niet veel later kom ik ook in de file te staan. Hoewel de rijbanen erg krap zijn en ik met m’n koffers toch wat breder ben dan gewend, probeer ik voorzichtig door de file naar voren te schuiven. De meeste bestuurders zijn erg behulpzaam en maken flink ruimte voor je. Eenmaal vooraan de file gekomen zie ik waarom alles stilstaat. 3 van de 4 rijbanen zijn afgesloten omdat iemand een snelle auto in de vangrail geparkeerd heeft en de rijbaan bezaaid ligt met brokstukken. De bestuurder, neem ik aan, staat echter naast de auto met twee politieagenten te praten, dus ik ga ervan uit dat de airbags hun werk gedaan hebben.
Vlak daarna rijd ik langs de haven van Oslo en duik de Operatunnel, of eigenlijk tunnels in. Deze leiden het snelweg verkeer over de E18 via een serie van tunnels met verschillende afslagen onder Oslo door. Het oudste stuk tunnel waar ik als eerste doorheen rij lijkt wel bijna een achtbaan met zoveel stijgingen en dalingen. Later leer ik dat ze met dat stuk tunnel gewoon de bodem van het fjord gevolgd hebben, waardoor het een vrij heuvelig geheel is.
Niet veel later moet ik ergens afslaan in de tunnel, maar welke afslag ik nou moest hebben had ik niet meer helemaal helder. Bijkomend probleem is dat GPS niet geweldig, zegmaar: niet, werkt onder de grond, dus daar heb ik ook niks aan. Ik besluit een afslag te volgen die suggereert dat ik in een wijk van Oslo uitkomt waar ik weer boven de grond zou moeten zijn zodat de GPS kan herberekenen en ik kan checken welke afslag ik moest hebben. Even later kom ik inderdaad de tunnel uit en zoek ik even op waar ik heen moet voordat ik weer terug het tunnelnetwerk in duik.
Niet veel later duik ik ergens anders de tunnels weer uit en moet ik nog maar een klein stukje naar het appartement. Als de GPS zegt dat ik gearriveerd ben weet ik dat ik in de buurt ben van de foto’s maar is mij nou niet helemaal duidelijk waar ik precies moet zijn. Dus ik bel de host van de Air BnB die naar buiten komt om me even wegwijs te maken. Ik mag m’n motor achter z’n auto parkeren in de afgesloten parkeergarage onder de appartementen.
Als we boven bij het appartement komen gaan eerst de schoenen uit zoals gebruikelijk is in Scandinavische landen. Dan wijst hij mij m’n kamer. De constructie is hier namelijk zo dat je een eigen slaapkamer hebt en de rest van het appartement met de host deelt. Het is een mooi modern, strak en schoon appartement. Eerst kleed ik me even om uit m’n motorpak en rijkleren naar wat normalere kleding.
Wat ik mij pas later realiseer is dat het vandaag 22 juli is, voor ons Nederlanders misschien een dag als alle andere, maar voor Noren is dat een van de zwartere dagen uit de geschiedenis. Anders Breivik doodde in 2011 op die dag namelijk 77 mensen en dat wordt nog elk jaar herdacht.
Ik bied aan om voor ons beide een ‘Nederlands’ gerecht te maken en hij maakt graag gebruik van het aanbod. Ik loop door de regen naar de Rema 1000 een supermarkt op 10 minuten lopen van het appartement. Ik weet niet precies wat er allemaal in de Noorse supermarkten te koop is dus besluit daar te bepalen wat ik zal maken.
In de supermarkt vind ik het nog best lastig om te verzinnen wat te maken met de beschikbare ingrediënten en daarnaast is de Nederlandse cuisine niet erg uitgebreid. Ik bel even met m’n zusje voor wat inspiratie, die is namelijk wat meer een keukenprinses dan dat ik ben. Uiteindelijk besluit ik om een quiche te maken, van origine een Frans recept, maar iets dat wij thuis wel vaak eten. Met wat moeite vind ik goudse kaas, die ook iets van de smaak van goudse weg blijkt te hebben, wat vaak genoeg niet het geval is. Het bladerdeeg dat ze verkopen lijkt niet helemaal op het roomboterbladerdeeg dat ik gewend ben en heeft iets weg van loempiadeeg, maar ik zal het er mee moeten doen.
Als ik terugloop is het opgehouden met regenen en ruikt het heerlijk vochtig en fris buiten. Ergens vind ik het altijd heel bijzonder als je met matig weer door een stad loopt in een wijk waar je als toerist normaal niet zou komen. Ik heb dan altijd het gevoel dat je dan meer te zien krijgt van hoe een stad is dan als je alleen de toeristische plekken bezoekt.
Wanneer ik weer terug ben in het appartement begin ik meteen maar met koken, terwijl hij relaxed z’n ding doet in de woonkamer. Al komt hij aan relaxed zitten niet erg veel toe, want ik moet voortdurend vragen waar wat ligt. Elke keuken is toch altijd weer anders en flink zoekwerk naar wat waar ligt. Uiteindelijk heb ik alles wat ik nodig heb en is het zo in elkaar geflanst. Na een krap halfuurtje in de oven kunnen we aan tafel.
Hoewel het dus geen echt Nederlands gerecht is, is hij er niet mee bekend en is hij erg benieuwd. Na een twijfelachtige eerste hap, lijkt het hem prima te smaken. Tijdens de maaltijd praten we over van alles en nog wat. Van hoe alledaagse dingen in elkaars cultuur werken, tot complexe politieke kwesties en hoe die gedragen worden in elk land.
Na het eten gaan we ook nog even zitten en hoewel ik een beetje hoofdpijn heb – mogelijk van de binnen temperatuur, want de kachel staat in de Scandinavische landen altijd belachelijk hoog – praten we nog een hele tijd door over allerlei onderwerpen. Maar omdat hij morgen moet werken gaat hij rond 00:00 toch naar bed en volg ik snel. Zo laat wakker blijven is helemaal niks voor mij, maar als het erg gezellig is maak ik graag een uitzondering.
Voordat ik m’n bed in duik maak ik nog snel gebruik van de badkamer met een heerlijk verwarmde vloer en regendouche. Zulke heerlijke badkamers vind ik altijd een genot en ik kan dan wel eeuwig blijven staan onder de douche, maar ik ben ook best moe en hou het dus kort. Al snel duik ik het bed in en ik moet zeggen dat ligt dan toch echt anders dan m’n luchtbed en slaapzak.