Tour de France 2023

[David_ZZR]

In december begint het bij mij altijd al te jeuken en begin ik langzaamaan al met het maken van routes voor de komende zomervakantie. Ik speur op Google Maps plekjes op die mij het bezoeken waard lijken en knoop deze vervolgens aan elkaar. Inzoomen op meertjes, kasteeltjes, natuurfenomenen en ga zo maar door leveren geregeld verrassende locaties en onbekende wegen op die ik dan weer in het echt gezien wil hebben. Ook de campings worden zeer zorgvuldig van te voren uitgezocht. Aangezien ik een zware aversie heb van campings waar jankende kinderen in voetbalshirtjes van een of andere zogenaamde topclub achter een animatieteam rondrennen en waar de vaders elkaar aftroeven wie de grootste skottelbraai heeft lees ik naast de website van de camping ook alle reviews op Google Maps goed door of het wel echt een camping is waar ik de nacht door wil brengen. Langzaamaan kom ik zo tot een route, met enkele bypasses, die natuurlijk tot op de laatste dag voor vertrek aangepast wordt. Ook zo dit jaar weer!

Het zou dit jaar een heuse tour de France worden met enkele uitstapjes net de grens over. Niet zo’n mieterige tour de France die de spandex ridders rijden. Dan heb ik het niet over de geleverde sportprestatie waar een heel land voor op z’n kop wordt gezet en waar ik ieder jaar mijn route op moet aanpassen, nee ik heb het over de route. Want kom op zeg, dit is toch geen Tour de France meer?

Mijn route zou naast een klein uitstapje in Spanje, omdat daar de Pyreneeen gewoon mooier en, wat ook dit jaar weer zou blijken, droger zijn ook over enkele hoge passen in Zwitserland gaan. Echter omdat het weer daar iedere dag veranderde had ik ook nog een shortcut ingebouwd om in een etappe minder naar Le Camping Moto te rijden.

De Verys was er klaar voor, ik was er klaar voor maar mijn katten waren er minder klaar voor want als alle kampeermeuk tevoorschijn wordt gehaald weten ze hoe laat het is.

 

[FTW]

Leuk!
aangezien mijn plannen veranderen met de minuut, maar jouw eerste helft lijkt op mijn route, volg ik.
Natuurlijk ook, omdat reisverhalen altijd wel leuk zijn

 

[David_ZZR]

Vrijdag 14 juli 2023

Ja ik vertrek zowaar een keer op een vrijdag! Mijn eerste plannen waren om op de zaterdag door te rijden naar Noord Frankrijk en gelijk een tocht te maken van een goede 500 kilometer. Ware het niet dat ik mezelf natuurlijk bedacht had een keer rustig aan te beginnen en niet gelijk te beginnen met een gehaaste lange rit. Een goede 300 kilometer was eigenlijk wel genoeg om mee te beginnen. Via Facebook had ik een berichtje gestuurd naar Camping le Douane, waar ik 6 weken eerder met wat vrienden met Pinksteren ook al stond, om een trekkersplaatsje voor mij vrij te houden.

De bagage werd weer aan de Verys gehangen en na mijn katten, waar mijn ouders voor zouden gaan zorgen, gedag gezegd te hebben kon ik vertrekken. Dit waren de eerste beladen kilometers op de Versys na de installatie van de progressieve veren. Nadat ik merkte dat het voorwiel iets of wat begon te schudden zette ik, voor ik de snelweg op schoot, de achterschokbreker een tandje strakker en het schudden was grotendeels verholpen.

Vanaf de A27 wilde ik de A58 op rijden maar deze was al gelijk helemaal vastgelopen. Dit voorspelde niet veel goed. Het gehele stuk van de A27 tot aan de A16 reed ik met alarmlichten aan tussen de auto’s door. Natuurlijk goed oplettend op de vele idioten die plots van links naar rechts schieten omdat die ene baan natuurlijk iets sneller gaat dan de andere, zonder ook maar even in de spiegels te kijken. Deze dingen zitten er op sommige auto’s namelijk alleen voor de show op. Eenmaal op de A16/E19 was het gelukkig rustiger en kon ik mijn weg vervolgen naar Antwerpen. Ook hier was het weer een drukte van jewelste en was het een twintigtal kilometers tussen de auto’s heen manoeuvreren. De weg naar Brussel langs Mechelen viel gelukkig mee qua drukte. In Brussel zelf was het echter ook weer een behoorlijke ellende en passeerde ik een Harleyrijder met een nogal opvallende helm. Deze persoon zou ik de komende vakantie vaker tegenkomen. De kilometers voor de haakse bocht in de snelweg bij Brussel waren ook weer doffe ellende en eenmaal op de weg naar Namen kon ik weer doorrijden. Na nog snel een sanitaire stop gemaakt te hebben op de aire, zonder tankstation, waar ik meestal stop kon ik eindelijk de snelweg verlaten bij afslag Wierde.

Bij Wierde begint het leuke rijden. Niet bij Wierde zelf want dat ligt aan de verkeerde kant van de snelweg, maar bij afslag Wierde. Ik sla altijd rechtsaf naar Naninne en zo naar Dave tot aan de Maas. Hier aangekomen heb ik altijd het gevoel dat mijn vakantie echt kan beginnen. De N96 langs de Maas naar het zuiden vind ik altijd een heerlijke weg om te rijden. Je kunt er heerlijk doorrijden en het uitzicht over de Maas vind ik gewoon schitterend.

Net voor Dinant was het voor mij tijd om te gaan lunchen. Broodjeszaak C Mosan ziet er aan de buitenkant niet uit. Echter ze hebben er wel de lekkerste broodjes net buiten het toeristische gebied van Dinant. Oftewel een zaakje waar de locals hun broodjes halen en die zijn de beste. Ik bestelde een broodje Martino. Oftewel, natuurlijk dagverse, Filet Americain met alles erop en eraan en dat voor een prijs waar je in Nederland nog niet de helft voor krijgt om maar te wijgen over het kwaliteitsverschil. Na daar nog even een gesprek met een ouwe local gevoerd te hebben over motorrijden vervolgde ik mijn weg verder langs de Maas naar het zuiden.

Na wederom een sanitaire stop bij de sluizen reed ik Frankrijk in bij Heer-Agimont en een honderdtal meters later weer uit België weer in. Zo’n 2 kilometer later reed ik Frankrijk weer in bij Givet.

Bij het plaatsje Hierges ligt een oud vervallen kasteel. Dit had ik al een tiental keren dat ik hier eerder was zien liggen vanaf de weg. Aangezien ik toch tijd zat had nam ik de afslag naar het dorpje om een kijkje te nemen bij deze ruïne. Veel was er niet van over. Op het dorpspleintje, wat uit een paar huizen bestond, zaten 2 dames met enduromotoren te lunchen. Ik zwaaide ze vriendelijk gedag en reed naar de achterkant van het kasteeltje. En hop, ik was weer in België. Het kasteeltje stelde niet veel meer voor en ik draaide mijn motor en reed Frankrijk weer in om mijn route weer te vervolgen.

Via Revin en Laifour reed ik naar het gehucht Madagascar. Hier werd natuurlijk, voor de zoveelste keer, even een fotootje van gemaakt. De Versys was hier immers nog niet op de foto gegaan.

Vanuit hier reed ik via de heerlijk bochtige wegen naar Monthermé en vervolgens natuurlijk België weer in. Net voor ik aankwam bij Camping Le Douane stopte ik nog even om mijn tank weer vol te gooien zodat ik de volgende ochtend tenminste vol zou vertrekken.

Aangekomen bij de camping stond ik niet als Pim (mijn echte naam) in de boeken. Gelukkig wel met mijn achternaam. Een vriend van me zou ook een avondje hierheen komen maar hij stond niet op de lijst. Wel de achternaam van een andere vriend met wie ik hier 6 weken eerder was, die 2 plaatsen gereserveerd had. Okay, ze kwamen dus met z’n tweetjes. Ik zette mijn tentje op en ondertussen keek ik mijn ogen uit naar een andere motorrijder op een oude BMW die een paar plaatsen verder stond. Meneer had echt een ieniemienie tentje maar wel een gigahoes welke over zijn motor gespannen werd om te zorgen dat deze droog bleef, vermoed ik dan. Dat is wel het laatste wat ikzelf mee zou nemen op vakantie.

Ik haalde wat biertjes bij de supermarkt in het dorpje en legde deze in de Semois, welke voor mijn tent stroomde, om af te koelen. Terwijl ik een koud biertje deed op het terras van de camping kwamen niet 2 maar 3 vrienden van me aangereden. Okay, leuke verrassing. Het halve gekkenhuis van Pinksteren was weer compleet. Enkele biertjes bij de tent volgden. Een van mijn vrienden merkte op dat mijn achterband al tegen de slijtnok aan zat! WTF! Ik had de motor slechts 5.500 kilometer. Hoe kan dit? Ik kwam van een 1000 cc V-Twin af waarbij ik ongeveer iedere 12.000 kilometer de bandjes moest wisselen. Nu was ik overgegaan naar een 650 cc met maar de helt van het vermogen op het achterwiel, dus ik had bij vertrek thuis er niet eens aan gedacht hiernaar te kijken. Dat zou dus een wissel worden in Crest, want ze konden nog wel een goede 1000 kilometer mee vond ik.

Net zoal met Pinksteren gingen we eten bij Au Petit Choudron waar ik een heerlijke beenham naar binnen werkte. Hierna volgden er nog enkele heerlijke Belgische biertjes in de Au Bon Vieux Temps (toepasselijk) welke er eenmaal terug bij de tent voor zorgden dat ik weer heerlijk kon slapen.

 

[Energyre]

Weer leuk geschreven, leest lekker weg. Wat betreft die band: op nieuwe motoren worden vaak OEM banden geplaatst die of sneller slijten door minder profiel / rubber of door een andere karkas opbouw. Dit om de prijs van de motor uiteraard te drukken. Dat zou het kunnen verklaren dat die band al kort was na 5.500 km.

 

[peettomaat]

Leest weer heerlijk weg,ik volg.

 

[James Bond]

Heel gaaf!!!!
Ik ga as zondag: niet naar Andermatt want teveel regen voorspeld. Eerst 2 dagen nr Diekirch, daarna gaat een motormaatje nr huis, en ik? Denk door naar de Alpen via peages. Salbertrand, Demonte of Crest/Vercors. Zie wel.

 

[robbifummi]

oh geweldig dit weer, leest weer heerlijk weg, ik volg uiteraard weer.
kom maar door, met het vervolg.
nu al weer een paar nieuwe POI's te pakken.

 

[David_ZZR]

Zaterdag 15 juli 2023

Al behoorlijk vroeg werd ik wakker omdat de zon op mijn tentje scheen. Het was denk een uur of 7. Ik pakte mijn luchtbedje, slaapzak etc allemaal al in zodat dit maar alvast gedaan was. Met goed weer wandelde ik naar de douche om even goed wakker te worden. Aangezien het lekker weer was liet ik mijn tentje open staan zodat deze even kon luchten. Een goed kwartier later kwam ik onder de douche vandaan en wandelde het toiletgebouw uit. Godverdegodver… het regende ineens, en niet zo’n beetje ook. Alles in mijn voortent was nat en ik dook snel mijn tentje in om droog te zitten om mezelf kapot te gaan staren op de buienradar. Toen het even droog was liep ik naar de bakker voor broodjes. De rest was inmiddels ook opgefrist en besloot na een bak koffie en ontbijt de regenluifel maar op te zetten. Mijn koffers werden al vol geladen en de spullen die in mijn bagagerol moesten plaatste ik onder de regenluifel. Toen het eindelijk even gestopt was met regenen pakte ik snel mijn tent in en verliet in mijn knalgele regenoverall de camping.

De eerste lekkere bochtjes in de Ardennen waren dus zeiknat echter eenmaal wederom in Frankrijk begon het steeds droger te worden. Zoals gebruikelijk schoten de wegen in Noord Frankrijk heel erg goed op. Een van mijn eerste stoppen was Douaumont. Hier liggen op de begraafplaats 16.142 soldaten en officieren uit de Eerste Wereldoorlog. In het ossuarium liggen nog eens de overblijfselen van 130.000 onbekende gesneuvelde soldaten.

De wegen die volgden waren heerlijk rustig. Het was ook vandaag geen lange route dus ik tufte lekker op mijn gemakje door het redelijk verlaten Noord-Franse landschap. Toen ik eenmaal achter een, ook rustig tuffende, Aston Martin reed begon het te spetteren. De Aston ging stapvoets rijden om de kap dicht te doen en ik gaf extra gas op zoek naar een plekje waar ik veilig mijn regenoverall weer aan kon trekken. Deze had ik namelijk bij Douaumont uitgetrokken aangezien het toch droog was. Nog geen 15 seconden later gingen de hemelsluizen geheel open en weer 15 seconden later voelde ik het eerste water mijn onderbroek binnensijpelen. In het eerste dorpje wat ik tegenkwam, genaamd Lagney, stopte ik in de stromende regen bij het eerste beste barretje wat ik zag. Op het terras zaten wat jongeren die mij gelijk al wuifden dat ik mijn motor droog weg moest zetten onder het zonnescherm. Echter de Versys stond… en ik vond het belangrijker dat ik zelf zsm droog zou staan. Ik moest maar gelijk bij hen aan tafel aanschuiven en er werd mij gelijk bier aangeboden, het was immers een feestweekend in Frankrijk. Aangezien ik nog moest rijden dankte ik beleefd en vroeg om een colaatje. Aangezien ik nog niet geluncht had vroeg ik of er iets te eten was bij het barretje wat dus niet het geval bleek te zijn. Zelf hadden de jongeren, in mijn ogen want het waren eind-twintigers, een lading bestelde pizza’s voor zich staan welke ook gelijk aan mij werden aangeboden. Van de eigenaresse van het barretje kreeg ik ook nog een lokale versie van wat we in Nederland een worstenbroodje noemen, maar dan met ui, wijn en gehakt.

Na de bui uitgezeten te hebben, en een gezellig halfuurtje met deze locals, wilde ik afrekenen om verder te gaan. Verder gaan mocht wel maar afrekenen echt niet. Ik bedankte de groep vriendelijk voor de cola en het eten en vervolgde mijn route naar La Mouche.

Eenmaal bij La Mouche zette ik na een eerste biertje mijn tentje op in de zon zodat dit kon drogen. Ik bekijk mijn achterband nog eens en deze zat nu echt op de slijtnok. De weersvoorspellingen zagen er voor Zwitserland echter okay uit maar ’s nachts kon het er onweren. Na het zien van de foto’s van de voorruit van de Audi van een vriend van me die aan het Gardameer stond besloot ik dat het gezien de combinatie van deze factoren toch slimmer was om de regenroute te nemen door de Jura heen. Die hoge toppen in Zwitserland blijven voorlopig nog wel even liggen.

Bij La Mouche werd in de avond de bbq aangestoken. Met een goed gevulde maag van het vlees en het bier dook ik redelijk op tijd mijn tentje in.

 

[jean-pie]

Zo juist ingestapt in het verslag , zou zeggen op na de volgende dag .

 

[Tijger Tony]

Heerlijk verslag, volgmodus aan! Wel een lichte teleurstelling - ergens dacht ik dat je een vlaming bent, blijk je uit Breedje Da te komen

Trouwens, een Orval die amper een jaar over tijd is, is eigenlijk nog een jonkie.

 

[rrblade]

Prachtig, weer een nieuw lees avontuur.
Ik heb al vele wegen in Frankrijk gereden, maar zie toch allemaal nieuwe dingen. Bedankt

Leuk om te zien dat je (ook) basecamp (nog) gebruikt voor je routes. Heeft vele nadelen, maar als je er aan gewend bent ( lees geaccepteerd en workarounds gevonden hebt) toch ook voordelen tov Garmin Explore.

 

[David_ZZR]

Heerlijk verslag, volgmodus aan! Wel een lichte teleurstelling - ergens dacht ik dat je een vlaming bent, blijk je uit Breedje Da te komen

Trouwens, een Orval die amper een jaar over tijd is, is eigenlijk nog een jonkie.

Oosterhout, geen Breda! Maar heb meer met alles onder dan boven de rivieren. Daar op de kaart kon je kiezen tussen oude of normale Orval. Dat laat ik me geen twee keer zeggen

 

[David_ZZR]

Prachtig, weer een nieuw lees avontuur.
Ik heb al vele wegen in Frankrijk gereden, maar zie toch allemaal nieuwe dingen. Bedankt

Leuk om te zien dat je (ook) basecamp (nog) gebruikt voor je routes. Heeft vele nadelen, maar als je er aan gewend bent ( lees geaccepteerd en workarounds gevonden hebt) toch ook voordelen tov Garmin Explore.

Garmin explore? Nooit van gehoord na Mapsource overgegaan op Basecamp en dat functioneert perfect.

 

[David_ZZR]

Zondag 16 juli 2023

Natuurlijk was ik ook bij La Mouche behoorlijk vroeg wakker. Voordeel is dat het dan nog altijd rustig is bij de douches. Na mezelf opgefrist te hebben werd alles ingepakt en het motorpak klaargelegd naast de bijna geheel ingepakte Versys. Een stevig ontbijtje bij la Mouche ging er dan ook goed in.

Het begin van de route bestond uit enkele redelijk smalle weggetjes welke soms ook voor kilometers lang bezaaid lagen met grind. Normaal was ik hier op mijn vorige motor als de dood voor, mede door enkele ongelukken in het verleden. De KTRC en ABS op de Verys gaven me dan toch een veel veiliger gevoel dan dat ik voorheen op gravel had.

Na de smalle weggetjes belande ik op de Route des Crêtes. Ik wist niet eens dat ik deze in mijn route verwerkt had maar het was een leuk extraatje op weg naar de Ballon d’Alsace die ik wel met opzet in Basecamp een waypoint geplaatst had. De eerste echte gave stuurcol van de trip begon met een paar heerlijke doordraaiers tussen de bebouwing door om vervolgens het bos in te gaan de berg op. Na een aantal hele mooie bochtencombinaties, waar toevallig een hele groep Vespisten omlaag kwam gereden, was ik het gelijk weer een drukte van jewelste was op het hoogste punt. Ik had geen zin in dat toeristische gedoe en reed gelijk door om even later te stoppen op een ander punt.

De bochten die omlaag volgden waren een waar Walhalla. Met een dikke grijns op mijn smoel kwam in beneden aan in Giromagny. Via de Doubs reed ik richting Zwitserland. Aangezien ik geen zin had om ergens lang te gaan lunchen en meer zin had in een vette hap stopte ik in Maîche bij een dönertent om daar een vette hap naar binnen te werken. Hierna vervolgde ik mijn weg naar Zwitserland. Hoe dichter ik bij Zwitserland kwam des te meer dikke wagens reden er op een zwaar aso manier rond. Duidelijk Zwitsers met een zwaar minderwaardigheidscomplex wat gecompenseerd moest worden met een dikke wagen. Echter in Zwitserland zijn ze dan, door de vele controles, ook nog te mieterig om dat ding op de staart te trappen dus dat doen ze dan net over de grens in Frankrijk.

Eenmaal in Zwitserland waren de wegen mooi en heerlijk rustig. Het stuk wat ik volgde loopt eigenlijk parallel aan de Franse grens maar de natuur is er gelijk zo anders. Dit was ook duidelijk het gebied waar veel dure klokjes vandaan kwamen want de kantoren en fabrieken van Mont Blanc, Rolex en zo nog een aantal anderen volgden elkaar op langs mijn route. Ik besteed mijn centjes liever aan een fijne motorfiets, maar ieder zo z’n ding.

De gehele weg bood me continu een wijds uitzicht en bij Lac des taillères stopte ik even voor een fotootje. Net na Brouillet miste ik natuurlijk de afslag die ik moest nemen omdat ik zo heerlijk in de flow aan het rijden was. Niet getreurd, het was erg rustig dus ik was zo omgekeerd om het zijweggetje in te slaan. Van het ene wildrooster naar het andere door een werkelijk schitterend landschap reed ik om bij een vast door Obelix achtergelaten Menhir even te stoppen. Die wildroosters waren trouwens voor de erg sloom uit hun ogen kijkende koeien dus er was weinig wilds aan.

Ik reed Frankrijk weer in om zo via de Haute Jura mijn weg te vervolgen tot het plaatsje Lelex waar ik net als in April, maar dan nu in tegenovergestelde richting, mijn tank vol te gooien. Vanuit hier vervolgde ik mijn weg naar Saint-Jean-de-Chevelu waar ik Camping des Lacs uitgezocht had. Ik had niet gereserveerd maar er waren nog wel een paar plekjes vrij. Bij de receptie bestelde ik gelijk wat broodjes voor de volgende dag en enkele koude biertjes voor tijdens het opzetten van mijn tent.

Toen het tentje eenmaal stond nuttigde ik lekker in de zon mijn biertjes en ging even lekker douchen. Bij terugkomst was mijn tentje inmiddels ook weer droog en kon ik de spullen welke ik hier nodig had er in gaan leggen. Na nog even in mijn boek gelezen te hebben wandelde ik naar het dorpje om daar bij het enige aanwezige restaurantje een terrastafel te claimen om de rest van de lokale biertjes te proeven en tegelijk een pizza naar binnen te werken. Het was dat de biertjes goed smaakten want de pizza was niet super… maar ach ik had gegeten. Op andere dagen was er op de camping zelf een restaurantje maar aangezien het nu een feestweekend was, was dit dus gesloten. In Nederland zou men denken dat men op feestdagen extra veel mensen zou kunnen ontvangen, maar nee deze Fransozen waren echt types van liever lui dan moe. Want stel je voor dat je eens hard zou moeten werken. Nee liever lekker op het gemakje en stoppen op je 62e… Na de pizza en de biertjes nam ik nog een Génepi na en wandelde via de Chemin des Chats terug naar de camping om daar heerlijk in slaap te vallen.

 

[lo bmw r80]

Ik volg, leuk verslag zeg.

 

[von Sprudelwasser]

Altijd weer een genot om jouw avonturen te volgen!

 

[kawaoscar]

Ik volg het ook met plezier

 

[LePensZeur]

Tja, je kan niet alle Fransen over 1 kam scheren. In het zuiden van Europa is men wel gewend aan hoge temperaturen en daarom aan de siësta, inmiddels hebben we daar in NL ook wat van ervaren, dus ik snap ze steeds beter.
Of ik wordt gewoon ouder en luier, dat sowieso .
Maar wederom mooi verslag hoor .
Motorrijden en fietsen doe ik de laatste jaren vanuit de bus, maar dat van camping naar camping trekken met de motor blijft toch wel gaaf hoor..

 

[robato28]

Wordt gevolgd

 

[David_ZZR]

Maandag 17 juli 2023

Na een heerlijke nachtrust rolde ik mijn matje, slaapzak, kussentje en lakenzak alvast op en ging douchen. Heerlijk opgefrist zette ik de Bialetti op de brander en pakte ondertussen de boel in. Na een kop koffie en een koekreep ging het motorpak aan en wandelde ik naar de receptie om af te rekenen en om de door mij bestelde broodjes voor onderweg te halen.

Om de dag goed te beginnen had ik een mooi uitzichtpunt op de berg achter de camping ingepland. Al vele jaren rijd ik samen met een vriend in de winter door de Tunnel de Chat heen en zijn de Col de Chat en de tweede weg welke ik nu wilde nemen via het Belvédère du Mont de Chat, welke over de berg heen gaan altijd afgesloten. Echter mijn Garmin had er weinig zin in. Het waypoint op de berg wat ik er toch echt in had gezet was plots verdwenen en ik werd naar de tunnel gestuurd. No way! Dan maar ouderwets bordjes volgen. Helaas volgde ik de verkeerde bordjes naar de Col de Chat en niet naar het Belvédère du Mont du Chat want deze stond niet aangegeven. Beiden zouden de berg over gaan maar de tweede had net een hoger uitzichtpunt. Helaas pakte ik dus de verkeerde maar omkeren deed ik niet want wat was dit een gaaf weggetje zeg. Overal stonden ook bordjes dat de Tour de France er enkele dagen later overheen zou komen. Dat was waarschijnlijk ook gelijk de reden dat het asfalt in zo’n perfecte conditie verkeerde. In een hairpin bij een uitzichtpunt over het meer stopte ik even om wat foto’s te maken. Ik was in ieder geval een heel stuk hoger dan wanneer ik de tunnel genomen zou hebben.

Eenmaal weer afgedaald was het een grote file richting Le Bourget du Lac. Gelukkig kon ik er langs rijden. Aangezien ik niet naar Chambéry hoefde maar richting Aix-les-Bains ging was ik bij die afslag ook weer van de drukte verlost. Ook bij Aix-les-Bains had mijn Garmin er ineens weinig zin meer in. De weg langs het meer welke ik ingepland had werd keihard genegeerd, achteraf gezien de drukte misschien maar goed ook, en ik werd het stadje in gestuurd tot aan de Péage om deze enkele kilometers te volgen en de afslag te nemen naar het Parc naturel régional du massif des Bauges. Dit was de leukste manier om zo om het drukke Chambéry heen te rijden.

Het Parc naturel régional du massif des Bauges was echt heerlijk rijden. Ik reed om Le Grand Colombier heen om het gebied weer te verlaten via de Col de Frêne wat een heerlijk toetje was voor dit gebied. Het enige jammere eraan was dat nogal wat spandexfetisjisten dit ook een mooi colletje vonden. En voor dit soort lui bestaat er omlaag maar één standje en dat is zo hard mogelijk. Levensgevaarlijk hoe dit soort lui continu met een waas voor hun ogen veel te dicht op je gaan rijden. Het is goverdomme een openbare weg, geen circuit en je bent al helemaal niet alleen! Om maar te zwijgen over het naast elkaar rijden. Ga godnondeju achter elkaar rijden. Menig wielerterrorist heeft gedurende deze trip van mij dus het internationaal door iedereen begrepen woord “idioot” naar zijn kop geslingerd gekregen.

Eenmaal veilig beneden vervolgde ik mijn weg naar de volgende col. Er zouden er nog velen volgen deze dag. Het weggetje dat volgde was van een totaal ander kaliber namelijk heel erg smal en met zeer krappe hairpins. Tot overmaat van ramp was men er ook nog aan de weg aan het werken en was het een grote gravelbende. Oftewel het tempo lag behoorlijk laag maar uiteindelijk stond ik boven op de Col de Champ Laurent! Vanuit hier waren de Alpentoppen al goed zichtbaar.

De afdaling naar Le Pontet was gelukkig een heel stukje makkelijker. Vanuit hier begon gelijk de volgende col welke ook een stukje makkelijker was namelijk de Col du Grand Cucheron. Een redelijk afwisselend colletje welke een stuk breder was dan de vorige.

Eenmaal aangekomen in het dal zat er een stukje Péage in de route. Ik had natuurlijk gelijk de Croix de Fer of de Glandon kunnen pakken om over de Alpen te geraken. Ik had er echter voor gekozen om de Col du Télégraphe te nemen welke gelijk opgevolgd werd door de Col du Galibier. Deze lagen iets verderop in het dal waar verder weinig spannende wegen liepen. Om iets op te schieten en zeker na al het gepriegel wat ik hiervoor had gehad was even gas geven dan ook wel weer lekker. Bij Saint-Michel-de-Maurienne nam ik de afslag en begon aan de klim. Al snel viel me op dat de Télégraphe een behoorlijk drukke col was. Niet druk met leuk mensen maar met die eikels die 3 dik naast elkaar gaan rijden met hun bierbuikje op een carbon frame. En ook dan moet je ze op 1,5 meter afstand passeren wat dus godsonmogelijk is voor campers en andere trage auto’s, met vele files tot gevolg. Een paar Duitsers op BMW’s ragden me in korte broek en t-shirt zeer onverantwoord voorbij. Ook hier weer hetzelfde klootjesvolk wat zich in eigen land moet gedragen en zich misdraagt in een ander land… en het zo verpest voor de rest.

Aangekomen op de Col stopte ik even omdat ik het langzame rijden beu was. Ik at een broodje en wachtte tot de stoet even weggetrokken was.

Ik vervolgde mijn weg tot Valloire wat overbevolkt bleek te zijn met de Wannabee Van Der Poels. Vanuit hier was het een stuk rustiger. De weg ging de grotere hoogte in wat voor velen waarschijnlijk te zwaar was. De weg was op een enkele in de weg rijdende Duitser met een oude rotte walmende camper na goed te rijden. Als je zo nodig Van Putten wilt spelen wordt dan gewoon SRV man maar ga niet met zo’n pleurisbak zo’n berg op om alles en iedereen in de weg te rijden.

Bovenop de Col, want ik ging natuurlijk niet door de tunnel heen, stopte ik even, nam wat foto’s en begon aan de afdaling met het uitzicht op de gletsjer.

Beneden aangekomen stond ik eigenlijk gelijk boven aan de Col de Lauteret welke ik afsloeg in westelijke richting. In de route had ik de Col de Sarenne nog opgenomen om zo via Alp d’Huez naar Bourg d’Oisans te rijden. Op mijn achterband was echter geen slijtnok meer zichtbaar en was het midden inmiddels geheel vlak gereden. Het was dus slimmer om niet zo’n smal verlaten colletje te pakken maar wat kilometers af te snijden direct naar Bourg d’Oisans.

Net voor Bourg d’Oisans gooide ik de Versys vol met verse peut en na het dorpje stopte ik even bij een bakkertje om een veel te dure wrap te kopen. Ik moest immers iets eten en aangezien ik geen zin had om lang op een terras te zitten was dit ondanks de prijs een goede optie.

Vanuit Bourg d’Oisans nam ik de Col d’Ornon wat niet echt de meest spannende col is. Hier moet je alleen opletten dat je niet te hard gaat want er zitten een paar verdiepingen in de weg die als je er te hard doorheen gaat je geheel zouden laten vrijkomen van de weg.

Bij de brug bij Ponsonnas, met het bungeejumppunt, had ik ingepland staan niet de weg te vervolgen maar de akelig steile hairpins omhoog te volgen. De gewone weg bleek zelfs afgesloten te zijn dus dit was de enige optie. Na de hairpins en het tunneltje was daar dan het uitzichtpunt op het meer Le Drac.

Hierna volgde nog de Col Saint Sébastien naar Mens. Ook niet echt spannend maar wel met de eerste uitzichten op de rotsformaties van de Vercors. Vanuit hier reed ik door naar Clelles om na het passeren van de grotere weg gelijk de Col du Prayet op te schieten. Ook hier was men zeer fanatiek met gravel in de weer geweest wat mijn tempo dus behoorlijk omlaag bracht. Als laatste col van de dag volgde de Col de Menée. Bovenop de col, na de tunnel, ligt de departementsgrens en was de weg ineens weer schoon van gravel.

Via Châtillion-en-Diois reed ik naar Die om vanuit daar via de heerlijke brede weg, waar het gas eindelijk weer eens open kon, mijn weg te vervolgen naar Le Camping Moto in Montclar-sur-Gervanne.

Ondanks dat het geen volledige motorcamping meer is, is het hier altijd een soort van thuiskomen. Nog geen 3 maanden terug was ik hier ook al geweest maar de plek blijft trekken. Ik werd gelijk weer welkom geheten, dronk mijn biertje, zette mijn tentje op en genoot dat ik weer op dit mooie stukje aarde was. ’s Avonds werd er zoals gebruikelijk een erg goed 3 gangen menu geserveerd, ik dronk wat biertjes en lag redelijk op tijd in mijn tentje.

 

[David_ZZR]

Dinsdag 18 juli 2023

Al redelijk vroeg was ik wakker ondanks dat ik het geluk bleek te hebben dat mijn tentje mooi in de schaduw stond. Na een goede douche, bak koffie en een peperkoekreep reed in mijn motorjeans (kwamen ze toch nog van pas) naar Crest. De motorzaak zou daar om 9 uur open gaan en ik kwam er rond 10 uur aan. Ik parkeerde de Versys voor de deur en na even wachten was ik aan de beurt. De zaak had voor mijn motor een setje Pilot Road 4 liggen welke ze gelijk konden monteren voor € 315. Ondanks dat dit niet het nieuwste type band was had ik er wel goede reviews over gelezen en de prijs vond ik zeker okay en ik was tenminste gelijk geholpen Ik liet de Versys, mijn tanktas, jas en helm achter bij de motorzaak en wandelde het stadje in. Op het terrasje daar bestelde ik een kop koffie met een wafel met vanille-ijs. Het was immers vakantie! Na en goede 3 kwartier op het terras gezeten te hebben begonnen mijn benen te jeuken. Lang stilzitten kan ik namelijk niet.

Ik wandelde wat door het stadje, liep naar een uitzichtpunt, weer omlaag even via de markt over de brug heen en mijn telefoon ging al over als seintje dat de Versys weer klaar was.

Bij de motorzaak aangekomen stond mijn Versys al voor de deur klaar op een setje mooie nieuwe bandjes.

Voor:

Na:

Na afgerekend te hebben reed ik naar Aouste-sur-Sye omdat daar een apotheek zat. Ik had enkele dagen eerder een nogal heftige reactie gehad op een of ander steekbeest en aangezien ik dit niet vaker wilde sloeg ik gelijk twee flesjes heftige Deet in. Ook kocht ik een tube cortizonencrème, waarin ook lidocaïne zit, tegen de beten van insecten. Dit spul is in Nederland niet te krijgen zonder recept maar hier gewoon vrij te koop.

Hierna reed ik naar het campingwinkeltje in Mirabel-et-Blacons om wat te eten te halen en vervolgens terug naar le Camping Moto.

Na een stuk stokbrood met paté gegeten te hebben was het tijd om heerlijk te gaan niksen en mijn boek te gaan lezen. Na een paar uur gelezen te hebben hoorde ik achter mij een KTM aan komen rijden en daarna gevolgd met Hé Pim! (ja dat is mijn echte naam). Ik keek om en het bleek Jörgen uit Denemarken te zijn die ik 9 jaar geleden voor het laatst hier op de camping gezien had en met wie ik altijd in contact was gebleven. Wat volgde waren enkele gezellige uren bijkletsen over “vroeger” onder het genot van een goede hap en flink wat biertjes.

 

[David_ZZR]

Woensdag 19 juli 2023

Opstaan, douchen, peperkoek, koffie…. Het standaard ritueel. Maar ook vandaag hoefde het tentje niet ingepakt te worden. Ik had met Jörgen afgesproken een rondje, het standaard rondje, door de Vercors te gaan rijden. Nadat we de camping verlieten stopten we even bij het bakkertje in het dorp om broodjes te halen voor onderweg en we vervolgden onze weg naar Die. We zouden het rustig aan doen, maar eenmaal op de Col de Rousset liet ik Jörgen maar effe voorgaan. In april was men al bezig met werkzaamheden achteraan op de parking bij de oude tunnel maar nu was de gehele parking met het uitzichtpunt afgesloten. Ook de tunnel was ivm werkzaamheden slechts eenrichtingsverkeer.

Eenmaal in de Vercors reden we via Vasieux-en-Vercors, La Chapelle-en-Vercors naar Les Barraques-en-Vercors waar we even stopten bij de oude ingang van de sinds zomer 2005 gesloten Grand Goulets. In mei 2005 heb ik deze één keer mogen rijden, echter een maand later is de nieuwe tunnel geopend en is er een groot hek voor komen te staan en is de boel gesloten voor verkeer en ander publiek.

Vanuit hier reden we richting St. Julien-en-Vercors en daar in de buurt stopen we in de berm om een bakkie koffie te doen en onze broodjes te eten. Jörgen had zijn waterkoker meegenomen dus we konden makkelijk ter plekke koffie zetten.

Vanuit hier reden we richting Villard-de-Lans maar op de T-splitsing gingen we linksaf de Gorges de La Bourne in richting Rencurel. In de Gorges de La Bourne stopten we even bij het vorig jaar aangelegde uitzichtpunt.

Vanuit daar reden we naar Pont-en-Royans om zo door St. Jean-en-Royans naar Col de La Machine (ook wel Combe Laval genaamd) te rijden. Dit is de bekende uit de rotsen gehakte weg. Ook hier heeft men de afgelopen jaren veel gedaan om de veiligheid te verhogen. De muurtjes langs de weg zijn vernieuwd en verhoogd en het asfalt is ook vernieuwd.

Na de Col de la Machine reden we door het Forêt de lente naar de Col de la Bataille om zo uit te komen in Léoncel waar we onszelf trakteerden op een koude cola.

Vanuit Plan-de-Baix reden we terug richting Crest waar ook Jörgen even naar de motorzaak moest.

Bij het campingwinkeltje in Mirabel kochten we een aantal blikken koud bier welke op de camping gelijk genuttigd werden

Ook deze avond was het eten weer zeer smakelijk en vloeiden de biertjes rijkelijk!

 

[jean-pie]

Lekker hoor zo een aantal dagen weg gelezen te hebben.
Achter bandje was al snel weg , geluk dat ze bij de motor zaak een bandje op voorraad hadden.

 

[David_ZZR]

Donderdag 20 juli 2023

Vandaag had ik andere plannen. Natuurlijk stond ik op met mijn vaste ochtendritueel maar vandaag hing ik mijn koffers aan de Versys, korte broek onder de motorbroek, wandelschoenen in de koffers en op naar de Col de la Chaudière. Al bijna 20 jaar kijk ik op de weg tussen Crest en Die naar het zuidelijk gelegen Forêt de Saou. Dit is een bos/bergketen welke ten zuiden van deze weg ligt. De Col de la Chaudière gaat onder het hoogste punt door maar er schijnt dus ook een pad te zijn naar de top (Le Veyou) van 1589 meter. Dat wilde ik vandaag dus gaan lopen. Natuurlijk haalde ik eerst bij de bakker enkele broodjes voor onderweg welke ik in mijn Camelbag stopte. Deze moest ook zeker mee want een wandeling maken met deze zomerse temperaturen zonder water was echt een No Go!

Na op mijn gemakje de Col de la Caudière op gereden te zijn parkeerde ik de Versys op de Parking de Siara. Het motorpak en de laarzen gingen uit en gingen samen mijn zijkoffers in met mijn tanktas. Mijn DSLR ging om mijn nek en alle waardevolle papieren gingen toch voor de zekerheid maar even ook in een vak van de Camelbag. Mijn helm hing ik om een spiegel heen en ik legde deze vast met een kabelslotje wat ik normaal altijd gebruik op wintersport om mijn snowboard vast te leggen. Na even nagevraagd te hebben aan anderen op de parking of dat smalle padje tussen de struiken echt het begin was van de wandeling kon ik beginnen aan de 700 hoogtemeters tellende klim.

Ik loop wel eens een rondje door het bos dus een klim als deze was echt nieuw voor mij. Na nog geen 100 meter gelopen te hebben zat mijn hartslag tegen de 180 aan. Okay Pim… ontspannen, op het gemakje, je hebt alle tijd en zeker niet gaan haasten. Van het ene schaduwpunt liep ik naar het andere schaduwpunt om steeds even te rusten.

Na al een flinke klim was ik op het eerste uitzichtpunt. Wow dit was nu al mooi! Echter toen ik omhoog keek was de top nauwelijks dichterbij gekomen. Deze puist was dus echt vele malen grootser dan dat het van onderaf leek.

Het was even zoeken tussen de rotsen door hoe ik verder omhoog moest maar ik ging de goede kant uit. Na een afwisseling van smalle paadjes en klimmen over rotsen kwam ik uiteindelijk aan op de met gras begroeide toppen.

Helaas, dit was slechts het begin van de top want om de echte top te bereiken moest ik nog enkele kilometers (zo voelde het) zigzaggend over de met gras begroeide top. Halverwege was het graslandschap was daar dan eindelijk het uitzicht op het Foret de Saou van bovenaf.

Nog een stuk later stond ik eindelijk op de top vanwaar het uitzicht fenomenaal was. Aan de ene kant het Foret de Saou, aan de andere kant in de verte zag ik de Mont Ventoux liggen en aan weer een andere kant lagen de Alpen waarbij de Mont Blanc (200 kilometer verderop) er bovenuit stak.

Na even genoten te hebben van het moment en de uitzichten was het weer tijd om af te dalen. Dit ging gelukkig sneller al begonnen mijn knietjes wel heel erg te zeuren. Met trillende benen kwam ik aan bij de Versys waar ik mijn motorpak weer aantrok en terug reed richting de camping. Onderweg haalde ik nog wat te eten bij het campingwinkeltje en de rest van de dag was het uitrusten, lezen en biertjes drinken….

 

[David_ZZR]

Vrijdag 21 juli

Ook vandaag begon de dag weer behoorlijk aan de rustige kant. Ik zou op zaterdag vetrekken en na de klim van gisteren was wat rust nog wel nodig. Met Jörgen had ik afgesproken nog een klein rondje te gaan rijden aan de westkant van de camping. Dit is een leuk stukje wat eigenlijk niet in het standaard rondje Vercors zit. Na een ronde door de Vercors gereden te hebben knalt iedereen toch meestal van Plan de Baix terug naar de camping. Of als je de Vercors via die kant in wilt gaan gaat iedereen gelijk naar de Col de la Bataille. Dit was een klein rondje van zo’n 75 kilometer. Het begin van de route was redelijk smal en technisch. Er zaten een paar flinke krappe en zeer steile hairpins in maar de Versys had hier zoals verwacht geen problemen mee.

Bij een kasteeltje stopten we even om een bak koffie te drinken want Jörgen had zijn brander weer meegenomen. Ik kon tijdens het zetten even wat foto’s nemen van het kasteeltje.

Na de koffie reden we de Col des Limouches op. Een erg leuke col met mooie bochten en goede vergezichten. De enige vrachtwagen die voor ons zat was zo vriendelijk even aan de kant te gaan zodat we niet achter hem hoefden blijven te hangen. Bij het uitzichtpunt over het Rhônedal stopten we even voor een fotootje maar moesten snel weer gas geven want daar kwam de vrachtwagen al weer aan!

Na de Col de Limouches reden we weer via Plan de Baix en de Col de Bachus terug richting de camping. De rest van de dag zat ik heerlijk te luieren voor mijn tentje met een boek en begon alvast mijn spulletjes te sorteren zodat het inpakken een dag later wat sneller zou verlopen.

Na de nodige biertjes en Chartreuses was het stiekum toch weer laat geworden.