Looking away...
Met stijgende verbazing en inmiddels volslagen onbegrip heb ik de afgelopen dagen de verhalen van Looking Forward gevolgd.
“...om ons naar Quynh te brengen. Hij draait zijn brommer om en rijdt ons voor naar een nieuw huis en wijst er naar. Daarom kon ik haar huisje niet meer terug vinden; waar vorig jaar nog een oud vervallen huisje stond, staat nu een mooi, nieuw huis.”
Ofwel, ze worden belazerd waar ze letterlijk zelf bijstaan.
“Ik zoek via internet contact met onze contactpersoon op de Nguyen Du school, lerares Lai, en leg haar de situatie uit. Nu gebeurt er iets heel, heel Vietnamees; Lai geeft toe van het nieuwe huis te weten en gaat direct akkoord om met Quynh te stoppen en daarvoor een nieuwe leerling in nood te helpen. We vragen waarom zij en haar school dat van dat nieuwe huis niet doorgegeven heeft aan L-F. “Wij willen jullie geen negatief bericht geven; wij willen jullie niet kwetsen, want jullie houden van Quynh”, zegt Lai.”
“En mrs. Lai, wie dacht je dat de selectie doet? “ zou eigenlijk de onmiddellijke reactie moeten zijn. Tja, dat zou voor LF inmiddels ook volstrekt duidelijk moeten zijn: de Vietnamezen.
“Maandagmorgen gaan we terug naar de Nguyen Du school om een nieuw geselecteerde leerling thuis te bezoeken. De leiding van de Nguyen Du school zal nu realiseren dat ze een fout gemaakt hebben. We moeten hier voorzichtig mee omgaan hebben we inmiddels geleerd, maar de Nguyen Du school moet hier ook lering uit trekken.”
Ja, vast.
Doen ze onmiddellijk.
Zonder mankeren.
Het ergste is nog dat dit gewoon als een incident wordt gezien, terwijl dit mijns inziens een keihard structureel probleem is. Denk maar aan de bedragen, die men kan betalen voor een voortgezette opleiding: van 3M – 6,5 M/maand. Ruim 80% heeft geld (genoeg) om verder te leren.
De selectie gaat gewoon op de oude voet verder. De school roept dat het een arm kind is (en we hebben net gezien dat zoiets heel goed werkt
) en als het een zooitje in huis is: yes, bingo! Een nieuw lid. Men weigert domweg om de dubieuze kanten van dit soort selecties te zien.
Niet de school moet hier lering uit trekken, nee zij zelf! Maar dat zal gezien het stronteigenwijze karakter een grote utopie blijven. Het is als het bekende grapje:
Regel 1: Johan van LF heeft altijd gelijk
Regel 2: Als Johan geen gelijk heeft treedt automatisch regel 1 in werking.
Ik heb daar in de loop der tijd ruim voldoende voorbeelden van gegeven. En zijn echt ALLE opmerkingen van mij van de LF-site verdwenen.
Als sprekend voorbeeld:
“Buitenlanders kunnen in Vietnam geen rijbewijs halen”
Ik:
“ehh, ik heb een Vietnamees rijbewijs”.
“
Buitenlanders kunnen in Vietnam in hun vakantie geen rijbewijs halen”
Ik:
“ehh, ik heb in mijn vakantie mijn rijbewijs gehaald. ’s Maandags de lesboekjes gekocht en ’s zaterdags officieel examen gedaan”.
Hierna was mijn bijdrage verwijderd en stond er weer:
“Buitenlanders kunnen in Vietnam geen rijbewijs halen”
“Voor zo’n twee leerlingen van de Nguyen Du school gaan we proberen een persoonlijke supporter te zoeken; wie interesse heeft kan zich aanmelden via deze website; kosten zo’n 200 euro per jaar”
Indirect worden ook de sponsors belazerd. Die verwachten dat hun geld wordt gebruikt voor schoolgeld voor een arm en zielig kind, niet voor de fundering van een nieuw huis of een smartphone. En van Minh’s leerlingen weten we dat, ondanks dezelfde arme omgeving als waar LF het over heeft, vrijwel ieder kind in de hogere klassen een mobieltje heeft. Het merendeel zelfs een smartphone, “want dat is zo handig om een Engelse vertaling op te zoeken”.
Ik heb al eens eerder mijn twijfels uitgesproken over de eerste LF-leerling, die een verpleegsteropleiding kon volgen. Minh gaf toen aan da zoiets alleen maar kon via sponsoring door familie. Wel, bijna goed.
“Hao(29) is Looking-Forward leerling nummer 1. Wijzelf zijn haar persoonlijke supporters geweest voor een verpleegstersopleiding van 2 jaar.”
Aha! Zij wordt altijd aangedragen als het succesnummer van LF omdat ze na highschool heeft doorgeleerd voor verpleegster. Mijn twijfels waren terecht naar nu blijkt.
Goh, toch een handige marketingtruc.
Overige opvallende zaken
“Al tijdens de officiële ceremonie wordt van ons verwacht dat de 5 bestaande en de 5 nieuwe L-F-leerlingen op het podium hun eerste schoolgeld uit onze handen ontvangen.”
Het zal wel mijn Nederlandse instelling zijn, maar om nu de gehele school te tonen wie arm zijn en daarom een bijdrage moeten ontvangen...
“...Als we naar Vietnam gaan mag Hien maximaal 1 kilogram spullen aan ons meegeven. Dit jaar zijn het allemaal doosjes maagzuurremmers voor haar vader.”
Huh... Volgens mij zijn die in NL alleen op recept te verkrijgen. Of zijn het gewoon Rennies? Zwaarder spul is hier trouwens gewoon vrij in de pharmacy te koop. Gewoon geld meegeven is een veel simpeler oplossing.
“...Tot vorig jaar woonden ze samen in een vervallen huisje. Onze organisatie besteedt geen donaties aan stenen, beton etc., ...”
De organisatie niet nee...
“...Ze hebben zeer weinig huisraad; geen tafel en stoelen.”
Zwak argument. Erich gaf ook al aan dat zoiets voor veel mensen in zijn flat geldt. Alleen een matje in de huiskamer en een SUV voor de deur.
“De situatie is duidelijk; we nemen Ly op in ons schoolgeldproject. Zij krijgt het welkomstpakket en haar moeder de 200.000Dong. We kunnen er altijd naast zitten...”
Nee, hoor, echt niet altijd. Slechts in ca. 80% van de gevallen...
OK, morgen weer wat (hopelijk) leukere dingen. Ik heb voorlopig mijn buik meer dan vol van arme zielige kindertjes in nieuwe huizen met smartphones en hoger-onderwijs-aspiraties, het negeren van alle gelijkheidsbeginselen en daardoor ook alle echt-arme kinderen, de feitenverkrachtende en -negerende verslagen en alle overige ego-tripperij.
Als bestuur
en sponsoren dan toch belazerd willen en mogen worden...