Vreemd gevoel na zien van ongeluk..

Wat is een lotus?
LOTUS staat voor Landelijke Opleiding Tot Uitbeelding van Slachtoffers.


worden hulpverleners geleerd hoe om te gaan met wonden e.d.
doordat deze op realistische wijze zijn nagebootst (optisch, that is)


Dit zijn mensen die na het behalen van het EHBO diploma de cursus lotus zijn gaan doen. Dit is een opleiding van ongeveer 2 jaar en na het behalen van het diploma mogen deze mensen zichzelf lotus noemen. Tijdes de opleiding leert men een slachtoffer zo "echt" mogelijk uit te beelden, en natuurlijk het grimeren van de verwondingen. Men leert het ontwerpen van ongevals situatie's en het daadwerkelijk in scéne zetten van een ongevals situatie.


De wonden die een lotus maakt moeten medisch verantwoord zijn, dus bijna niet van echt te onderscheiden.Dit betekend dat een lotus zich nooit prive met een gegrimeerde verwonding nog op het lichaam op straat mag begeven, maar zich voor vertrek altijd eerst goed af moet sminken. Wat erg belangrijk is om te weten is dat als een lotus de woorden NO PLAY zegt dat het geen spel is, maar dat er echt iets aan de hand is.
 
maand of 4 geleden.
ook langs een ongeluk gereden.
was net gebeurt stond nog geen politie bij wel veel burgers bij die 1ste hulp verleende.
Motor rijder had geen voorang gekregen van een auto en is der zso opgeknalt.
zen suzuki was goed kapot en ook een beste deuk in de auto.
De motor rijder lag daar op de grond 5 meter van me vandaan.
hij was goed wit en ik dacht eigelijk dat hij dood was :(.
dus ik had helemaal geen zin meer om veder te rijden :N.
maarjah moest natuurlijk wel veder.
maar de hele rit wel met zon gevoel in men maag gereden.
uiteindelijk wel gelezen in de krant dat de motor rijder het wel overleefd had.
 
Ik ervaar zelf bij mijn werkzaamheden bij de brandweer dat ik een inzet bij een ongeval of brand zie als een oefening met poppen / lotussen. Achteraf besef je pas waar je mee te maken hebt gehad.

Je bent gewoon zo getraint in procedures en technieken dat het op de automatische piloot gaat.


:^
 
Laatst bewerkt:
Ik herken het beschreven gevoel, heb bij het aanschouwen van zulk menselijk leed altijd een brok in mijn keel.

Goed om stil te staan bij je eigen kwetsbaarheid als mens en als verkeersdeelnemer, maar ook met het leed en verdriet voor de slachtoffers/nabestaanden/familie/enz.
Dat zet je even weer met beide benen op de grond.

Daarnaast heb ik alleen maar diep respect voor de medewerkers van de hulpdiensten en andere hulpverleners die dit soort taferelen maar al te vaak moeten aanschouwen en ook met die gevoelens om moeten gaan.
 
Een jaar of 15 geleden heb ik in in Duitsland in een file gezeten, en heb toen een ongeluk zien gebeuren aan de staart van de file in tegengestelde richting. Een vrachtwagen plette een bestelbusje met laadbak tegen een andere vrachtwagen, die op zijn beurt weer tegen de vrachtwagen vóór hem werd aangeduwd. De chauffeur van de geraakte vrachtwagen heb ik nog klem zien zitten tegen zijn stuur, maar de inmiddels brandende bestelbus was onherkenbaar verwrongen en had een totale lengte van +/- 1 meter gekregen. De beide inzittenden die ik luttele seconden voor het ongeluk nog heb gezien kunnen er nooit uitgekomen zijn. In eerste instantie zit je daar met stomheid geslagen, totdat je je beseft dat het verkeer vóór je weer begint te rijden.

Via mijn werk ben ik ook getraind om te handelen na een melding, en kan inderdaad beamen dat je vaak handelt via de automatische piloot. Op weg naar een incident kun je je mentaal voorbereiden op wat je te wachten staat. In dit geval echter was er geen melding; ik zag het live gebeuren! Hier hulp bieden, hoe graag iedereen dat ook had gewild, was onmogelijk. Niet alleen omdat je je eigen auto niet kunt verlaten, maar ook vanwege de gigantische ravage waar je in je zomerkleding niet bij kunt komen. Een standaard brandblussertje en een verbandtrommel waren hier niet voldoende.

Ik heb er geen trauma aan over gehouden, maar op momenten als deze zie ik de beelden nog voor me.
 
Deze keer was ik toch vrij serieus hoor.
(je mist op filmpjes uiteraard wel de andere zintuigen (smaak, geur, tast/gevoel))
Op EHBO cursussen komen toch ook filmpjes met situaties aan bod?

zelfs bij mijn werk, luchtvaart logistiek medewerker..
Over zelfgemaakte bommen / verdachte pakketjes in de loods kregen wij filmpjes te zien van zelfmoordaanslagen. (IED improvised explosive devices)
Krijg je tijdens de 'awareness cursus', hoe je in zulke situaties hoort te handelen.


Zelf heb ik in januari een dodelijk ongeval zien gebeuren op een druk kruispunt op de N201, ik stopte voor het oranje licht, de auto voor me kon nog net door groen en schepte een voetganger (82jaar oud) met 70kmph.
Wat ik toen zag zal ik nooit vergeten en heb er ook een tijdje niet goed van geslapen enz...
Hieronder een bericht van dat ongeval:
http://www.abradio.nl/web/show/nieuws/8479/ongeval_met_dodelijke_afloop_op_n201_in_aalsmeer_[update]
 
Laatst bewerkt:
LOTUS staat voor Landelijke Opleiding Tot Uitbeelding van Slachtoffers.

worden hulpverleners geleerd hoe om te gaan met wonden e.d.
doordat deze op realistische wijze zijn nagebootst (optisch, that is)

Niet alleen optisch, maar ook mentaal. Ik heb een Lotus letterlijk compleet asgrauw zien worden die een shock simuleerde. Er moet dan ook altijd een instructeur bijzijn die de Lotus in de gaten houdt om hem/haar op tijd uit het rollenspel te halen zodat het niet echt misgaat. Echt imposant wat die mensen voor elkaar krijgen
 
daarom, méér kijken naar dit soort filmpjes, op het moment dat het écht is, en je kunt hulp verlenen ga je dan misschien nog wat kunnen betekenen voor de slachtoffers.


filmpjes en IRL zijn niet te vergelijken.
als je ergens langsrijdt maak je het ook alweer heel anders mee dan dat je het ongeluk voor je neus ziet gebeuren en moet handelen.

Ik herken het wel, als ik een ongeluk met een motorrijder zie wordt m'n humeur tamelijk minder.
 
Ik heb een jaar of 2 terug op de A20 bij oprit Spaanse Polder (Rotterdam) een motorrijder gezien die door een vrachtwaggel was overreden.
De beste man heeft het niet overleefd.

Ik heb er geen last van maar het beeld raak je nooit meer kwijt.
Ik denk er zeker niet dagelijks aan maar nu dit topic voorbij komt zie ik toch de beelden weer.

En ik stap straks toch echt weer op de motor om naar huis te gaan.
Dus TS dat rotgevoel blijft voorlopig nog wel even.
 
Was het toevallig een groen-paarse?

Toen ik vanochtend rond half 10 bij vd Bunt was brachten ze een kawasaki naar binnen die volledig in puin lag.
 
Niet alleen optisch, maar ook mentaal. Ik heb een Lotus letterlijk compleet asgrauw zien worden die een shock simuleerde. Er moet dan ook altijd een instructeur bijzijn die de Lotus in de gaten houdt om hem/haar op tijd uit het rollenspel te halen zodat het niet echt misgaat. Echt imposant wat die mensen voor elkaar krijgen

soms wel eens wat te imposant.
tijdens mijn opleiding voor het corps mobiele colonnes(de inmiddels opgeheven afdeling rampenbestrijding van het nederlandse leger) kwam er iemand midden tijdens een oefening zwaaiend met een handbijl en schreeuwend de operatiekamer te velde binnen.
Mijn eerste reactie was neerhoeken en buiten gevecht stellen, voor er ergere dingen gebeuren.
Lotus niet echt blij, ik nogal geschrokken door mijn reactie, maar achteraf wel een compliment voor het snelle en effectieve optreden.(niet van de betrokken lotus trouwens :X )

er zijn inderdaad ras acteurs bij die club :Y
 
Laatst bewerkt:
Was het toevallig een groen-paarse?

Toen ik vanochtend rond half 10 bij vd Bunt was brachten ze een kawasaki naar binnen die volledig in puin lag.

Yup..... Ongeluk was vlak voor knooppunt Hoevelaken, Om en nabij voorthuizen/Harsselaar, dus kan zeer zeker deze zijn geweest!

Even ter verduidelijking nog.. Het is niet dat ik niet meer op de motor stap of zo. Ik vond het alleen frappant dat een auto ongeluk mij eigelijk niks doet... Vanmorgen met die motor voelde het totaal anders!
 
Laatst bewerkt:
Heel zuur :/ En gewoon naar.

En erg gevaarlijk om naar ongevallen op de andere rijbaan te gaan kijken.
 
soms wel eens wat te imposant.
tijdens mijn opleiding voor het corps mobiele colonnes(de inmiddels opgeheven afdeling rampenbestrijding van het nederlandse leger) kwam er iemand midden tijdens een oefening zwaaiend met een handbijl en schreeuwend de operatiekamer te velde binnen.

Ik zie het zo voor me :)
 
Dit soort dingen wennen nooit, je leert er, meestal, mee om te gaan en evt. later een plek te geven. Wel vind ik dat naarmate het vaker gebeurt, het minder impact op je lijkt te hebben. (Is niet zo, weet ik ..krijg nog steeds een soort van knoop in mijn maag zulke dingen) Op deze manier van je af lullen is ook een goeie optie :Y
 
Dit jaar onderweg naar de TT op de A28 een verongelukt motorrijder zien liggen onder een wit laken. Ik heb toen zeker een half uur met de bibbers gereden. Niet ongewoon dus, TS
 
Een motorrijder heb ik nog niet gezien bij een ongeval...

Ik heb jaren geleden wel twee ernstige autoongelukken gezien. Ik zag in beide gevallen het lijk zitten/hangen uit de auto. Een heel vreemd gevoel dat je niet kunt verklaren, maar je beseft meteen dat ze dood zijn. Zie het nog voor me, en sindsdien heb ik me aangeleerd niet meer te kijken naar ongelukken. Het is veiliger en daarnaast besefte ik destijds dat ik nogal sensatiebelust en dus weinig respectvol naar de slachtoffers keek...
 
Tsja ik kan het me heel goed voorstellen.
Ik heb zelf voor mijn ogen een motorrijder (reed voor me) een bocht zien missen en frontaal op een lantaarnpaal rijden.
Ik was er als eerste bij, totdat de ambulance kwam. Gelukkig is het allemaal met een sisser afgelopen, maar het kostte me verdomd veel moeite om daarna verder te rijden.
 
Dit soort dingen wennen nooit, je leert er, meestal, mee om te gaan en evt. later een plek te geven. Wel vind ik dat naarmate het vaker gebeurt, het minder impact op je lijkt te hebben. (Is niet zo, weet ik ..krijg nog steeds een soort van knoop in mijn maag zulke dingen) Op deze manier van je af lullen is ook een goeie optie :Y

ik denk wel dat het minder impact gaat maken.
voorbeeldje van raketaanvallen.
een vent, eerste keer op missie, is net 1 dag op het kamp en nog niets meegemaakt daar. het alarm gaat, rocket attack en die vent gaat er als een haas vandoor naar de bunker (na ff op de grond te hebben gelegen).
na zijn periode daar en na 3 close calls op het kamp en 14 dode loopt hij gewoon rustig door bij een raketaanval, het doet hem dus minder

nu is een live beeld van een ongeluk wel wat erger (al gaat het niet om je eigen leven) dus idd, wennen aan zoiets doe je niet. wennen aan het gevoel dan wel een plaats geven kunnen een hoop mensen wel.
 
Kan het me helaas levendig inbeelden dat je er niet met een prettig gevoel op terug kijkt. Ik heb 18 jaar geleden een goede kameraad van me op 100 mtr. voor me het leven zien laten tijdens een lekker motorweekendje Luxemburg en daardoor een aantal jaar géén motor meer gereden. Riep toen dat ik nóóit meer op zo'n "ding" zou stappen .... maar ook nooit is eindig, 't schijnt.

Sterkte er mee in ieder geval.
 
Laatst bewerkt:
ik denk wel dat het minder impact gaat maken.
voorbeeldje van raketaanvallen.
een vent, eerste keer op missie, is net 1 dag op het kamp en nog niets meegemaakt daar. het alarm gaat, rocket attack en die vent gaat er als een haas vandoor naar de bunker (na ff op de grond te hebben gelegen).
na zijn periode daar en na 3 close calls op het kamp en 14 dode loopt hij gewoon rustig door bij een raketaanval, het doet hem dus minder

nu is een live beeld van een ongeluk wel wat erger (al gaat het niet om je eigen leven) dus idd, wennen aan zoiets doe je niet. wennen aan het gevoel dan wel een plaats geven kunnen een hoop mensen wel.

Ja snap ik, alleen ik denk dat de impact nog steeds hezelfde is. Je schrikt de 1e keer nog als je een raket op je dak dreigt te krijgen en de sirene gaat, 4 mnd later ga er er anders mee om. Je schrikt minder, want je weet wat er komen gaat en de drill zit er in. Dat wil niet zeggen dat het minder impact maakt, je gaat er alleen op een andere manier mee om en het schrik effect is minder.
 
Terug
Bovenaan Onderaan