Zwaar ongeval MeanBlueMan

[Mike Schenk]

Fijn weer even wat van je te horen @MeanBlueMan !!!

 

[gixxer-san]

Elk stapje vooruit (hoe miniem dan ook) is er weer één .

 

[Ramsteen]

Het word op een gegeven moment gewoon saai en er is niet veel nieuws meer te vertellen, wat de dagen ervoor ook al niet verteld is.
Het is niet dat je tussendoor even een dagje Bilstain gaat doen of paintballen.
En het ging me tegen staan iedere dag te vertellen dat het weer 0,1 % beter, of slechter, ging.

Al met al is dat de samenvatting.
Het gaat iedere dag iets beter, maar zo langzaam dat het alleen opvalt als je het per 2 a 3 weken bekijkt.

Medisch speelt er nog van alles.
M'n arm gaat te langzaam vooruit. Scans gemaakt en tijdens het maken van de scan hoor ik de radiologe:" Zo !! doet dat geen zeer hier ??"
maar verder zegt ze natuurlijk niets, dat is aan de specialist.
Aanvullende foto's van m'n rechter heup: Te weinig botgroei. De Pin die erin zit moet er over een jaar uit. Maar de daarom heen geboetseerde botresten zitten wel aan elkaar maar zullen waarschijnlijk niet sterk genoeg zijn om mijn gewicht te dragen. Dan zou het dus wellicht ineens een kunstheup gaan worden.
Mijn keel, daar zit waarschijnlijk nog een soort uitstulping waar voedsel soms in vast blijft zitten, het voelt dan alsof je langzaam stikt. Zal met de langdurige beademing te maken hebben gehad. Is wel wat aan te doen.....wel weer middels een operatie.
Ik heb dus nog wat operaties in t vooruitzicht, ik heb dat vroeger nooit zo erg gevonden, eens in de zoveel jaar, maar nu ben ik 't wel een beetje zat eigenlijk na 15 of 16 keer

M'n letselschade advocaat...die de bond had ingeschakeld....die is aan de kant gezet en er word een nieuwe ingevlogen.
Vervelende is dat de nasleep dus nog nauwelijks is begonnen en nog lang zal naslepen.

Maar al met al gaat het steeds beter. Langzaamaan.
Ipv schuivelend 5 meter vooruit komen kan ik nu binnenshuis lopen.
En langzaamaan kan ik ook af en toe weer wat doen. Een vaatwasser in/uitpakken. Koelpasta van m'n laptop vervangen. Kleine dingen, maar zonder eerste stap zetten heeft nog nooit iemand een marathon gelopen

Eigenlijk ben ik dus gewoon bezig om over de hele dag vrij veel fysio te doen en te bewegen en gaat het llaannggzzaaaamm beter....en het is afwachten tot de volgende specialist ergens iets van vind en er weer operaties zijn uitgevoerd.

OOohh....en t metaal in m'n linker onderarm/elleboog, dat zou er ook een dezer dagen uit moeten maar dat zijn ze vergeten geloof ik ?
Ik ga ze er niet aan herinneren, als ze dan toch beide benen volgend jaar nog gaan doen, dan doen ze dat maar gelijk als ik toch op tafel lig

Maar hoeveel beter gaat het nu met je sinds eind juli?
Maak me zorgen en zit op your pot of gold...

 

[Ninjaturtle]

[knip]


Maar al met al gaat het steeds beter. Langzaamaan.
Ipv schuivelend 5 meter vooruit komen kan ik nu binnenshuis lopen.
En langzaamaan kan ik ook af en toe weer wat doen. Een vaatwasser in/uitpakken. Koelpasta van m'n laptop vervangen. Kleine dingen, maar zonder eerste stap zetten heeft nog nooit iemand een marathon gelopen

[knip]

Sorry voor het knippen .
Met wat vochtige ogen achter de PC (blijkbaar last van de ventilator die in de ogen blaast ), ik ben trots op je! Ondanks alle belemmeringen die je op je ongewenste reis tegen komt maak je toch stappen in een herstel. Hoop dat je dit vol kan houden en er telkens wat meer lichamelijk mogelijk is.

 

[Hellracer]

Goed weer wat van je te horen.
Dat het jou te langzaam gaat is duidelijk, maar dat het vooruit gaat is veel belangrijker.
Zelfstandig thuis kunnen lopen en kleine dingen kunnen doen is een grote stap. Niet alleen lichamelijk maar ook voor je eigenwaarde. Hou vol.

 

[MeanBlueMan]

Het is ongelofelijk wat voor wilskracht je vertoont... Ik heb het idee dat je in je coma er voor gekozen hebt om te blijven leven, en dat terwijl het lot al heel anders beslist had... je hebt een boel biologische en medische wetten overruled... respect en oneindige bewondering

Dit is iets waar ik het met MGG al vaker over heb gehad.
Ik heb na 2 maand ofzo een stuk geschreven hoe het is om uit coma te komen. En wat je in de paar dagen die dat duurt meemaakt. Dat is echt een absurde fase.
Maar t komt erop neer dat ik daadwerkelijk het gevoel heb regelmatig te hebben gekozen voor donker of licht en uiteindelijk voor licht....dankzij haar aanwezigheid <3

Maar toen wist ik nog niet hoe lang het zou gaan duren en hoe pijnlijk t zou zijn

En wederom is haar aanwezigheid hetgeen het voor mij toch echt de moeite waard maakt
En hoe blij ga ik straks zijn dta ik er ook weer 100% voor haar kan zijn



Aan de andere kant is het heel rationeel.
Ik heb te vaak van dichtbij gezien hoe mensen zich verliezen in verdrietig zijn en/of boos zijn.
Dat kost zoveel energie....
Mijn 'levensfilosofie' is al heel lang: Accepteer. Als je de situatie geaccepteerd hebt ( en niet eerder ) kun je je energie gebruiken om weer vooruit te komen.

 

[MeanBlueMan]

De politie heeft ontheffing voor meer wetten dan we denken, ongeacht of ze zwaailicht of sirene voeren. En onze MBM heeft er misschien nog wel een paar meer.
@MeanBlueMan Ieder stapje dat je terugwint is een overwinning, dus houd je sterk!

Het mooie is dat die 'ontheffingen' iets zouden zijn dat ik zou gaan missen, dacht ik.

Nou, boeit me helemaal niets dus

" het is maar werk" zeiden sommigen hier. Nou....nee, niet !
Het was echt wel deel van mijn identiteit. Ik vond de actie geweldig, de spanning heerlijk, zelfs het omgaan met enorme emoties ' heel apart' maar ook oh zo bevredigend als je iemand op het dieptepunt van zijn/haar leven toch ook maar 0,01% hebt kunnen helpen met de juiste worden.
Maar ik zal nooit meer in uniform terug komen, dat is mij nu wel duidelijk.
En dat is ook volledig prima en op 2e plek komen te staan.
Met MGG gelukkig door het leven gaan en zoveel mogelijk leuke dingen kunnen doen, dat is het enige dat telt

 

[MeanBlueMan]

Eigenlijk geen idee wat hierop te zeggen. Woorden als kop op en houd je haaks, of wat dan ook... Allemaal clichés . Kan alleen zeggen dat ik zoals ook anderen, regelmatig denk: Hoe zou het toch met Serge gaan? Fijn om weer wat van je te horen!

Cliches idd. En ze werken ! Als je iets hebt wat een paar weken duurt.
Voor mij is de betekenis er wel afgesleten, maar gewoon te lezen dat er toch aan me gedacht word en hoe het zou zijn....dat voelt wel opmerkelijk ' warm'.
Iets waar ik nu pas de waarde van leer kennen.
En dat is me ook veel waard

 

[MeanBlueMan]

Leuk dat je weer ff langskomt en ons bijpraat. Denk je er wel aan om einde jaar ff te checken wie er mod van het jaar 2022 is geworden?

Ik ga er vanuit dat ik dat gewoon nog een laatste keer word ?

Ik heb in 2022 nog wat maanden gemodderd, dus ik neem aan dat ik gewoon in de stemlijst sta en als dank voor 17 jaar modderen nog eenmaal Mod van het Jaar ga worden

 

[MeanBlueMan]

Maar hoeveel beter gaat het nu met je sinds eind juli?
Maak me zorgen en zit op your pot of gold...

Moeilijk te zeggen.
Er zit een boel metaal in m'n rug, daar heeft mijn lijf aan moeten wennen. en nog, ik leer nog steeds hoever ik kan buigen/bukken. Soms buk je automatisch en 'voel je het scheuren' in je rug. M'n arm...ze zijn nog aan t onderzoeken wat daar nu verkeerd zit. en toch kan ik m nog steeds iedere week beter bewegen dan de week ervoor.
Mijn elleboog was duidelijk, toen ik oefeningen ging doen deed het schreeuwend pijn. Foto maken en hij bleek gebroken.
Maar in eerste instantie werden aorta gemaakt, longen behandeld, ruggemerg/graat gestabiliseerd enz enz.
Zelfs gescheurde nieren en lever werden gewoon gelaten voor wat het was....
Eerst s zien of/hoe hij eruit komt. Hersenletsel was ook nog niet bekend en niet in te schatten. Schade aan ruggemerg ook niet.
Dat mijn arm moeilijk bewoog was logisch aangezien hij te weinig bloed kreeg. Dat is pas na maanden hersteld en pas na maanden herken je verbetering.
Daar zit dus mogelijk toch nog verborgen letsel onder, word nog onderzocht.

Het gaat zoveel beter dat ik de grens van mijn kunnen niet meer regelmatig over ga en dan weer 3 dagen voor dood in bed moet liggen.
Fysiek is overigens ook nog maar 1. Post intensive care syndroom....gemiddeld verblijf op IC is 5 dagen. Voor mij was het 6 weken.
Het zijn gewoon nog heel veel dingen vooral wat het moeilijk en onoverzichtelijk maakt, je kunt nl niet iedere dag met ieder punt 100% bezig zijn.
Maar tijd boeit me niet. Het gaat vooruit, zolang het vooruit gaat is het goed en ik heb vroeger met kleinere dingen de artsen versteled doen staan, dat heb ik nu ook gedaan en daar ga ik voorlopig nog lekker even mee door

 

[MeanBlueMan]

Sorry voor het knippen .
Met wat vochtige ogen achter de PC (blijkbaar last van de ventilator die in de ogen blaast ), ik ben trots op je! Ondanks alle belemmeringen die je op je ongewenste reis tegen komt maak je toch stappen in een herstel. Hoop dat je dit vol kan houden en er telkens wat meer lichamelijk mogelijk is.

Ik ben soft aan t worden maar dit soort berichten doen me toch wel wat, geloof ik

Het is idd echt een reis, een heel lange reis. Maar ik ga ooit op mijn eindpunt aankomen, waar die ook ligt en daarna ga ik dat punt een mooi, of mooier, punt maken
En soms gaat het om de reis, niet het eindpunt. Zou ook nog kunnen. Ik ga iig nog wel even door Dank

 

[MeanBlueMan]

Goed weer wat van je te horen.
Dat het jou te langzaam gaat is duidelijk, maar dat het vooruit gaat is veel belangrijker.
Zelfstandig thuis kunnen lopen en kleine dingen kunnen doen is een grote stap. Niet alleen lichamelijk maar ook voor je eigenwaarde. Hou vol.

Ik ga zeker nog een heel stuk verder komen ook, absoluut !

 

[MeanBlueMan]

Maak me zorgen en zit op your pot of gold...

Wat er ook kapot is...ik denk dat ik de zithouding op m'n motor goed aan zal kunnen. Wellicht niet op de KLX, dan rammelen MIJN schroeven los maar wel op de Blackbird.

Hoe dan ook gaat er volgend voorjaar/zomer een grote BBW komen, als t niet anders zou zijn dan gaan we die daar wel mee financieren.
BBQ met biefstuk !!




Ha...no way Ik wil dat pakkie, die ga ik dragen en gebruiken, gewoon worst en speklap op de BBQ

 

[Dhr. Bosso]

Het doet me goed weer eens wat van je te zien op M-F.

KIEP UP ZE KOED SPIRIT.

 

[Zeroground]

Ik ga er vanuit dat ik dat gewoon nog een laatste keer word ?

Ik heb in 2022 nog wat maanden gemodderd, dus ik neem aan dat ik gewoon in de stemlijst sta en als dank voor 17 jaar modderen nog eenmaal Mod van het Jaar ga worden

Ga ik ook vanuit, maar dat moeten we eerst ff regelen. Beer en huid enzo.

 

[Ramsteen]

Wat er ook kapot is...ik denk dat ik de zithouding op m'n motor goed aan zal kunnen. Wellicht niet op de KLX, dan rammelen MIJN schroeven los maar wel op de Blackbird.

Hoe dan ook gaat er volgend voorjaar/zomer een grote BBW komen, als t niet anders zou zijn dan gaan we die daar wel mee financieren.
BBQ met biefstuk !!




Ha...no way Ik wil dat pakkie, die ga ik dragen en gebruiken, gewoon worst en speklap op de BBQ

Goed plan
Het doet me goed zoveel positief nieuws van je te lezen

 

[Nick Name]

Fijn om weer wat van je te horen Bakkie, en dubbel fijn dat ondanks wat piekjes en dalletjes de trend nog steeds een stijgende lijn is!
Ik doe zelf niet zoveel meer op MF, maar als ik hier ben check ik steevast dit topic!

 

[BraboFrits]

Een vaatwasser in/uitpakken.

Don't overdo it...

Mijn vrouw vind dat ik dat helemaal niet goed doe dus dat mag/hoef ik niet meer te doen. En daar ben ik het - uiteraard - volledig mee eens

Met MGG gelukkig door het leven gaan en zoveel mogelijk leuke dingen kunnen doen, dat is het enige dat telt

Uiteraard

 

[Super Blackbird]

Wat er ook kapot is...ik denk dat ik de zithouding op m'n motor goed aan zal kunnen. Wellicht niet op de KLX, dan rammelen MIJN schroeven los maar wel op de Blackbird.

Hoe dan ook gaat er volgend voorjaar/zomer een grote BBW komen, als t niet anders zou zijn dan gaan we die daar wel mee financieren.
BBQ met biefstuk !!




Ha...no way Ik wil dat pakkie, die ga ik dragen en gebruiken, gewoon worst en speklap op de BBQ

Nu ben ik toevallig net een Blackbirdtreffen in de Dolomieten aan het organiseren voor Juni 2023.
Als je nu gewoon een beetje opschiet kan je mooi meerijden....



Maar even zonder gekheid: beter langzaam vooruit dan stilstand of achteruitgang. Hou vol!

 

[scorp]

Nu ben ik toevallig net een Blackbirdtreffen in de Dolomieten aan het organiseren voor Juni 2023.
Als je nu gewoon een beetje opschiet kan je mooi meerijden....



Maar even zonder gekheid: beter langzaam vooruit dan stilstand of achteruitgang. Hou vol!

Misschien is juni nét een maandje te vroeg?

 

[Jml]

Foutje

 

[Robertehv]

Ha, fijn om weer iets van je te lezen Serge.

Ik kan me best voorstellen dat het raar is, zo'n lang proces. Bij een wat kleiner ongeval of een kortere ziekte is je genezingsproces te overzien en kent vaak maar een beweging in één richting. Als het langer gaat duren moet je een stuk dieper gaan om je motivatie te vinden.

Zie het maar zo, bij een 100 meter sprint staat langs de hele baan het volk 5 rijen dik, bij een marathon staan ze wat meer verspreid maar ze staan er nog steeds. Als je het nodig hebt kom je gewoon even langs in je eigen topic, dan krijg je wel vanuit het hier aanwezige collectief een spons of dorstlesser aangereikt.

Ik wens jou en Bianca, want die vergeet ik zeker niet, weer heel veel liefde, kracht en uithoudingsvermogen.

 

[Han S]

Serge, goed om weer wat van je te lezen. Ik draag meestal een pet, maar voor jou en Bianca neem ik hem af en maak een diepe buiging.

Ik zeg altijd: je kunt miljonair worden, maar een paar dingen zijn niet te koop: gezondheid, geluk en ECHTE LIEFDE.

Het ga je goed man en ik hoop dat je snel weer op de motor zit en geeft die freule van je een knuffel van me.

 

[Barbabart]

Het mooie is dat die 'ontheffingen' iets zouden zijn dat ik zou gaan missen, dacht ik.

Nou, boeit me helemaal niets dus

" het is maar werk" zeiden sommigen hier. Nou....nee, niet !
Het was echt wel deel van mijn identiteit. Ik vond de actie geweldig, de spanning heerlijk, zelfs het omgaan met enorme emoties ' heel apart' maar ook oh zo bevredigend als je iemand op het dieptepunt van zijn/haar leven toch ook maar 0,01% hebt kunnen helpen met de juiste worden.
Maar ik zal nooit meer in uniform terug komen, dat is mij nu wel duidelijk.
En dat is ook volledig prima en op 2e plek komen te staan.
Met MGG gelukkig door het leven gaan en zoveel mogelijk leuke dingen kunnen doen, dat is het enige dat telt

Ik zit nu langere tijd met long covid, een totaal ander medisch verhaal maar ik herken wel 1 ding: dan ga je inderdaad anders naar prioriteiten kijken.

Motoragent is misschien niet meer haalbaar, maar wellicht kun je na de revalidatie wel iets oppakken zoals slachtofferhulp of begeleiding van probleemjeugd ofzo. Het is een maatschappelijke roeping en misschien leuk om t.z.t. te kijken wat je daar nog wel mee kunt.

 

[web]

En eh... Nu je weer door het huis loopt... (Prachtige mijlpaal!) Heb je nog oude hobby's opgepakt, nieuwe gevonden? Motorfietsen in en uit elkaar gesleuteld, een 10.000 stukjes puzzel gemaakt...