Reisverslag Pyreneeën en Picos De Europa

[Crossing The Rubicon]

Donderdag 1 september
Groene Hart (NL) naar Crouy-sur-Cosson (F)
Aantal km: 655

Vandaag gaat het beginnen: onze reis naar de Picos. Oorspronkelijk was deze reis gepland in Coronatijd en gingen we 10 dagen Harley-rijden in de USA. Met veel gedoe (juristen) hebben we bijna al ons geld teruggekregen van deze reis. Alleen de Amerikaanse verhuurder Eagle Rider houdt per motor 400 euro vast en de voucher verloopt volgend jaar. We kunnen fluiten naar onze centen en hebben geen zin meer in de USA.

De Picos in Spanje dus, dat moest het worden dit jaar. De wekker zetten we op 0500u want we willen om 6 uur vertrekken. We hebben nogal een hekel aan files…..
Om 04:55u ben ik al wakker. We laden de laatste spullen op de K1300GT en gaan op pad naar Alphen aan de Rijn om de andere kornuiten op te pikken. Mijn vrouw en ik zijn de enige als duo op de motor de rest rijdt solo. We vertrekken nu met 5 man en 2 volgen volgende week door andere verplichtingen.

Even voor zessen rijden we de N11 op. Een Honda VFR 800, een Honda Black Bird een K1300GT en een K1600GT. Behoorlijk gemêleerd gezelschap dus. Zonder problemen passeren we rond 07:15u Antwerpen en rijden richting Frankrijk. Tijd voor een ontbijtje onderweg. Bij het oprijden van de snelweg verliest de K1600GT zijn topkoffer. Vreemd, zit er al bijna 200km op. Met de nodige schaafschade en een gedeukt imago voor de berijder gaan we weer verder. Dit is nog een soort goed afgelopen.

Nog geen 50km verder krijgt de VFR problemen. De gisteren gemonteerde iPhone oplader stoort het HISS systeem waardoor de elektronica wat hikt en de accu niet meer laadt. Deze losgekoppeld en weer dóór!

Rond 1300u zijn we bij Parijs. Mooie tijd want die Fransozen lunchen bij voorkeur rond dit tijdstip. We pakken gewoon de Periferique dwars door de stad en met enkele kleine vertragingen lukt dit wonderwel. De temperatuur is inmiddels opgelopen naar zo’n 28 graden. Heerlijk 130 km p/u op de Route Soleil en we schieten aardig op. Tanken doen we voor maar 1,62 de liter en dat zal later deze reis nog veel goedkoper worden. De aangeschafte 'box' van het Franse 'Bip & Go' blijkt een drama. Werkt bij 2 motoren en wel en bij 2 niet. Met een gangetje van 30 doorrijden kun je wel vergeten. Je moet echt een paar seconden stilstaan voor het systeem je ziet. We komen al aanrijden bij de poortjes zwaaiend met dit ellendige ding in onze handen........

Rond 16:00u arriveren we bij het hotel in Crouy-sur-Cosson. Het is inmiddels ruim 30 graden en het prima zwembad geeft heerlijk verkoeling. We eten ’s-Avonds in de buurt een prima maaltijd ‘menu avec jambon’ (ham dus) en kruipen vroeg in bed. Morgen weer een lange dag!

Deze reis is ook te volgen via Polarsteps: Polarsteps

 

[Tmanneke]

Het begint in elk geval met spannende dingen. Ik volg !

 

[robbifummi]

Ik haak ook aan, maak me gek

 

[jean-pie]

Deel 1 gelezen , op naar het vervolg .

 

[swetty]

Heb je er weer een….een reisverslag, met de koffie nu erbij geweldige leesvoer voor de zondagochtend.

Dank, ik wacht op het vervolg….

 

[mean-machine]

Blijf 't volgen.................

 

[Crossing The Rubicon]

Vrijdag 2 september
Crouy-sur-Cosson (F) naar Montdurausse
Aantal km: 550

Na een nacht met zware onweersbuien en door de plaatselijke bewoners zo gewenste regenbuien zitten we rond 8 uur aan het prima Franse ontbijt. Het regent nog steeds maar de verwachting is dat het rond 10 uur droog moet zijn. We besluiten rond 10 uur dus maar te gaan rijden. Ook vandaag is het nog een ‘snelwegdag’ al verlaten we de Route du Soleil en gaan de A20 op naar het zuiden.

Om 10 uur starten we de motoren…… Op de Black Bird na dan. Het repeterende tikgeluid bij het starten geeft het naderende overlijden van de accu aan, denken we. 5 meter duwen en de Black Bird loopt weer. Met een laadspanning van 14,2 blijven we aan een defecte accu denken. Maar eens op zoek naar een Franse ‘Goedhart’.

We rijden een prachtige route binnendoor richting de A20. De A20 zelf is redelijk saai maar vooral enorm rustig. Alleen af en toe een vrachtwagen maar verder is de weg zo goed als leeg. Af en toe zit er een tolstukje tussen en warempel, de Bip & Go units lijken nu te werken!

De temperaturen lopen weer op tot zo’n 30 graden. We geven de motoren de sporen en halen in 1 uur een gemiddelde van 119km. Voorwaar niet slecht! Qua brandstofverbruik is het wat minder. De K1300GT met 2 personen en 30kg bepakking rijdt bij deze snelheden zo’n 1:16,5. We tanken voor 1,32 de liter (!!!!!) Vive La France! Bij het op de bok trekken van de K1300GT verrek ik een spier in mijn rechterbeen wat niet goed voelt. Ik slaag er in weer op de motor te klimmen en motorrijden gaat goed. Wat Ibuprofen er in en karren maar!

Rond 1800u komen we aan bij de Chambre de Hotes. Een fantastische B&B in een oude boerderij en met een zwembad en fabelachtig uitzicht over de omgeving. We zijn de enige gasten. Helaas zijn er geen restaurants in de buurt dus gebruiken we de K1600GT voor het halen van wat pizza’s en salades. Om 2200u is het welletjes en gaan we pitten.

Tot morgen!

 

[Super Blackbird]

Mooi verhaal, mooie bestemming. En met die Blackbird (ik ken hem) ook een mooie motor!
De accu voor die BB is een YTX12-BS, maar een YTX14-BS past er ook gewoon in, en die heeft meer capaciteit. Elke motorzaak heeft deze op voorraad. Als je vooruit belt, dan kunnen ze hem vast vullen voor jullie, anders moet je een uur wachten voordat hij gesloten mag worden.
Veel plezier!

 

[S. de J.]

Mooie avonturen! Ik volg!

 

[Crossing The Rubicon]

Zaterdag 3 september
Montdurausse (F) naar Sainte-Marie-de-Campan (F)
Aantal km: 220

Na een fantastisch ontbijt verlaten wij Montdurausse rond 9:30u. Allereerst rijden we naar Montauban om op zoek te gaan naar een nieuwe accu voor de Black Bird. Er zijn ca. 5 motorzaken in Montauban en 3 zijn er open op zaterdag. Halverwege de ochtend rijden we de straat in van de motorzaak ‘Red One’. Al van een paar honderd meter afstand zien we het Honda-logo! Een monteur komt gelijk aanlopen en geeft aan dat de nieuwe accu even een boost moet krijgen van een 40 minuten. Wij lopen de showroom in en krijgen een bak koffie. Na een goed halfuur wordt de nieuwe accu geplaatst: tik en lopen! Maar eerst wordt de laadspanning nog gemeten maar deze is prima. We rekenen 72 euries af inclusief montage: Vive la France!

We vervolgen onze weg en rond een uur of 1 lunchen we bij een lokale boulangerie. Prima broodjes en koffie! De temperatuur loopt inmiddels weer aardig op en in de zon wordt het al weer snel rond de dertig graden.

Dat we de Pyreneeën naderen is wel duidelijk. Af en toe stijgen we in de heuvels naar zo’n 1000 meter en in de verte zien we de besneeuwde toppen. Rond 1800u rijden we het terrein op van het hotel in Sainte-Marie-de-Campan in de aanloop naar de Tourmalet. Snel laden we de motoren af en een goede douche doet wonderen. We lusten inmiddels wel weer wat en laten ons verrassen door de kok van het hotel. Die heeft echt zijn best gedaan en we genieten van een lokaal biertje en zijn kookkunsten.

 

[David_ZZR]

Leuk verslag, ik volg!

 

[TheStef]

Ik volg, Leuk verhaal tot nu toe

 

[Crossing The Rubicon]

Sorry voor het lange wachten, maar we genieten nogal van deze vakantie! Tijd om jullie weer op de hoogte te brengen van onze strapatsen!

Zondag 4 september
Sainte-Marie-de-Campan (F)
Aantal km: 265 (o.a. Aspin)

Vandaag blijven we in het hotel in Sainte-Marie-de-Campan. Rond zevenen ben ik al buiten en maak een wandeling in de omgeving. Er wordt een schuur gerenoveerd en het is mooi om te zien hoe met allerlei klosjes in de loop van de jaren e.e.a. in de lucht is gehouden.

Het ontbijt is een beetje 'armoeiig' vergeleken met het toppertje van gisteren maar het kan niet altijd feest zijn!

We besluiten om een rit te gaan maken. In eerste instantie denken we dat een toertje naar/over de Tourmalet wel een aardig idee is (zondag……..), we bivakkeren toch al op de aanloop naar deze onvervalste col. Binnen een kwartier weten we 1) dat dit echt een hele slechte beslissing is geweest, 2) dat we de oorlog verklaren aan wielrenners. Van die laatsten waren we al geen fan, maar ik schets graag even wat ons in die 15 minuten is overkomen. Drie amateur wielrenners besluiten naar de top van de Tourmalet te fietsen (prima). Op zo’n 5 kilometer van de top halen ze een snelheid van 11 km p/u (niets mis mee, t’ is een aardig klimmetje). Nou hebben die losers besloten een ‘volgwagen’ mee te nemen (slecht idee): een Renaultbus van 1981 met een mooie zwarte rookpluim er achter (Rutte, lees je even mee?). Achter die volgwagen hangen inmiddels zo’n 33 Cliootjes, Espacetjes en ander Frans fraais. Die WEIGEREN echter in te halen, want 1) doorgetrokken streep, en 2) je moet minimaal met een bocht van 1,5 meter om die fietser heen (volgens borden langs de weg). Na 13,5 minuut wensen we die Fransen de Zuid-Hollandsche hik en gaan we richting de Col d'Aspin.

Op de top van de Aspin de onvermijdelijke maar vriendelijke koeien! Leveren altijd weer aardige plaatjes op. Op de top wordt door een lokale motorclub gewezen op het mooie van motorrijden maar ook op de gevaren. We krijgen koffie en cake en praten over het motorrijden. Aardige lui!

We zoeven over ’s Lands Dieu wegen: temperaturen van weer richting de 28 graden, heerlijk asfalt, en belangrijker: niet of nauwelijks wielrenners! Halverwege de dag lunchen we nog even en loopt de temperatuur op richting de 30 graden.

We dineren ’s-Avonds in het hotel en zijn verrast door de goede kwaliteit en lage prijzen. Het kan dus tòch!

Over het bier kan ik niet zo heel veel vertellen, helaas. Na een tikkie van Corona 'valt' het niet helemaal lekker dus overgestapt op gemeentepils: een Mensch moet wat!

 

[David_ZZR]

Tsja wielrenners zijn heilig in Frankrijk en iedere idioot die zich in zo'n strak pakje hijst en op een fiets stapt is er een.

 

[RR.]

Tsja wielrenners zijn heilig in Frankrijk en iedere idioot die zich in zo'n strak pakje hijst en op een fiets stapt is er een.

Ik lees in het verhaal dat het in feite een verkeersopstopping van auto's was.

 

[Speedking2.0]

Tsja wielrenners zijn heilig in Frankrijk en iedere idioot die zich in zo'n strak pakje hijst en op een fiets stapt is er een.

Ik heb niet de bedoeling dit topic te kapen maar ik merk dat ik me een beetje irriteer aan de antipathie tegen wielrenners op MF. Dezelfde irritatie merk ik als ik op de racefiets zit en men het over de aso-motorrijders heeft.
Feit, zowel wielrenners als motorrijders gebruiken de zelfde toeristische wegen in zogoed als de zelfde tijd van het jaar.
Heeft de motorrijder meer recht op de weg of mag de wielrenner doen wat hij/zij wil? Doe normaal en gedraag je op de weg, zowel de motorrijder als de wielrenner. Beide gaan niet weg, dat is ook weer een feit.
En nu weer ontopic!

 

[Speedking2.0]

Verder een mooi reisverslag, ik blijf het volgen.

 

[Monster796]

@Speedking2.0 ; die hekel aan wielrenners is niet alleen op MF hoor, maar vrij algemeen. Kijk voor de grap maar eens in de commentaren op Dumpert of zo.
En hoe zou dat toch komen?
Zou het iets te maken kunnen hebben met het feit dat zodra wielrenners in een groepje van een man of zes zich allemaal in hetzelfde pak hijsen ze zich onaantastbaar wanen en denken dat de weg van hun is en zich ronduit asociaal gedragen?

Zoals met alles lijden de goed onder de kwaden. Er zullen hordes 'correcte' wielrenners zijn, maar veel van die groepjes die je op zondagochtend tegenkomt gedragen zich in het algemeen alsof ze in de Tour de France zitten en dat hun leven er van afhangt om een goed tijd neer te zetten.

En inderdaad; ook op Dumpert (en de rest van het land/ internet) is de hekel aan motorrijders vrij algemeen. Heeft uiteraard ook alles te maken met motorrijders die zonder demper veel te hard en asociaal rijden.
En hetzelfde geldt ook voor omgekeerde petjes met gouden kettingen in oude Japanners of opgeschoren tasjesdragers in zwarte golfjes of nog erger AMG's en BWM-s.

NB; ik ben zelf ook wielrenner, maar ik rij altijd solo en stop gewoon voor een rood stoplicht, haaientanden, fiets op het fietspad en neem een rotonde gewoon met de richting mee.

En dan weer terug on-topic; mooi verslag. Ik volg want Pico's staan nog steeds op de bucketlist. Ben er een paar jaar geleden wel geweest, maar we hebben toen zulk slecht weer gehad dat we noodgedwongen richting Portugal zijn afgezakt en weinig van al het moois in de Pico's hebben meegekregen. Dus laat maar komen die verhalen en vooral de foto;s !

 

[mean-machine]

@Speedking2.0 ; die hekel aan wielrenners is niet alleen op MF hoor, maar vrij algemeen. on met de richting mee.

En dan weer terug on-topic; mooi verslag. Ik volg want Pico's staan nog steeds op de bucketlist. Ben er een paar jaar geleden wel geweest, maar we hebben toen zulk slecht weer gehad dat we noodgedwongen richting Portugal zijn afgezakt en weinig van al het moois in de Pico's hebben meegekregen. Dus laat maar komen die verhalen en vooral de foto;s !

Idd veel mensen hebben een hekel aan wielrenners. (te langzaam?)
Anderen (mss zelfs dezelfden?) hebben weer een hekel aan motorrijders. (te veel herrie?)
Voor velen geldt: Allemaal aan de kant want IK moet er door.......................... en SNEL ook!
Eigenlijk rijden die automobilisten ook allemaal in de weg.

Tsja, in de Picos met slecht weer dat is jammer.
Toen ik er was, had je 't mooiste weer van de wereld. Geluk gehad.

 

[David_ZZR]

Ik heb er meer een hekel aan omdat ze te hard gaan... omlaag van de berg af en dan in mijn apex gaan hangen (waarom inhalen in de bocht... ik ben niet tegen je aan het racen idioot) of het met weet ik hoeveel man naast elkaar blijven rijden en zo het andere verkeer ophouden of het even de neus legen en dan zo'n gore fluim er uit blazen zonder te kijken wat er achter je rijdt...
In alle groepen zit uitschot wat het voor de rest verpest.

 

[Super Blackbird]

@Speedking2.0 ; die hekel aan wielrenners is niet alleen op MF hoor, maar vrij algemeen. Kijk voor de grap maar eens in de commentaren op Dumpert of zo.
En hoe zou dat toch komen?
Zou het iets te maken kunnen hebben met het feit dat zodra wielrenners in een groepje van een man of zes zich allemaal in hetzelfde pak hijsen ze zich onaantastbaar wanen en denken dat de weg van hun is en zich ronduit asociaal gedragen?

Eh, de meeste groepjes motorrijders doen precies hetzelfde.
Ik heb dus gewoon een hekel aan groepen. En vooral groepen mensen.
Al zijn groepen wolven die achter je troika aanrennen ook best irritant natuurlijk......

 

[Pietje1975]

Eh, de meeste groepjes motorrijders doen precies hetzelfde.
Ik heb dus gewoon een hekel aan groepen. En vooral groepen mensen.
Al zijn groepen wolven die achter je troika aanrennen ook best irritant natuurlijk......

En nu weer over naar het reisverslag!

 

[SvenSP]

Leuk verslag, ik lees mee. Wanneer ik weer op reis ga wil ik ook naar de Picos, dus maak graag gebruik van de overnachting en route tips : ) Veel motorrijders die ik op vakantie aanspreek en vraag waar ik absoluut naar toe moet zeggen daarheen.

 

[mean-machine]

Ik vond de Picos prachtig.
Het gebergte Picos de Europa op zich is niet groot.
Ook de omliggende bergen van het Cantabrisch gebergte zijn mooi om te bezoeken.
Het meest indruk heeft bij mij de Lagos de Covadonga gemaakt. (alleen entree vóór 08.30h) ==> blijkt nu vóór 08.00h
Ook was ik erg onder de indruk van een stuk wat ik langs de Cantabrische kust heb gereden over de route van de Camino.
Prachtig met heel veel bochten vlak langs de zee, steeds flink klimmen en effe later weer vlak langs het strand.
Snelheid ga je daar niet maken. Als je 50 gemiddeld haalt, dan geniet je niet echt van deze omgeving.
Ikzelf had daar een paar uur gereden, maar was op de kaart nauwelijks opgeschoten.
Uiteindelijk vanwege de tijd op de snelweg moeten gaan rijden. Jammer!

Ik heb geslapen op 2 verschillende plaatsen.
Op de heenweg in een hotel in Boca de Huergano. Wel afgelegen. Hotel met campingprijs maar weinig eten op het menu.
Eten kan je prima in Riaño waar meerdere resto's zijn. Ook met prachtig uitzicht over stuwmeer!
Daarna ben ik naar Portugal gereden.
Op de terugweg heb ik gekampeerd op een meer centrale plek: Cangas de Onis.
Wel toeristischer en duurder. Hiervandaan prima plek voor motorritjes.

Edit: Aangepast aan gewijzigde openingstijd

 

[Crossing The Rubicon]

Maandag 5 september
Sainte-Marie-de-Campan Hotel Maison d’Horsentut (F) naar Uhart-Cize Hotel Coumou (F)
Aantal km: 200

Vandaag rijden we verder de Pyreneeën in naar het hotel in Uhart-Cize. Het hotel waar we nu verblijven in Sainte-Marie-de-Campan wordt ook veelvuldig gebruikt voor de wintersport getuige alle foto’s aan de wanden. De kamers zijn niet groot maar comfortabel. Alle douchetegels zijn mat zwart gelakt. Bijzonder, maar alles is verder schoon en de kamers gebruiken we alleen om te pitten. We betalen hier inclusief ontbijt 52 euro p.p.p.n.

Rond tienen zijn de motoren weer gepakt en gaan we onderweg. We rijden weer een prachtige route van oost naar west door de Pyreneeën. De wegen zijn hier echter beperkt zodat we door nogal wat stadjes heen moeten. De onvermijdelijke verkeersdrempels worden irritant, zeker als je met 2 personen en bepakking rijdt en bij iedere drempel terug moet schakelen naar de tweede versnelling.

Al snel bereiken we de Tourmalet. Het is maandag en alle wielrenners werken bij LeClerc of elders en wij hebben het rijk alleen! Met een paar andere motorrijders toeren we naar boven. Wat is dit toch een prachtig gebied om in te rijden. Bovenop de Tourmalet stoppen we even om een paar foto’s te nemen en te genieten van de omgeving. De weersomstandigheden zijn perfect en het is ca. 16 graden op de top. Na een halfuurtje starten we de motoren weer en vervolgen onze tocht.

In de loop van de morgen passeren we Lourdes. Het is er relatief rustig en in een kwartiertje rijden we de stad door, langs de enorme Kathedraal en grasvelden voor de bijeenkomsten. Ze zijn nu leeg. Even verderop stoppen we voor een bak koffie: Voor 14 bakken koffie/cappucino betalen we 19 euro.

De temperaturen lopen op tot over de 30 graden. Omdat we niet veel snelheid maken is het echt behoorlijk zweten in onze pakken. Begin van de middag zoeken we een lunchplek en wat verkoeling. We vinden een supermarkt met een restaurant en airco. We gaan naar binnen en lunchen. Een broodje kost 30 cent en een maaltijdsalade 3 euro 40. Wat een prijzen! Daarnaast smaakt het geweldig. Opgefrist stappen we een uurtje later weer op en gaan richting het hotel.

Al snel rijden we de heuvels en bergen weer in en worden de loofbomen schaars. We worden omringd door schapen en maken daar een paar foto’s. Wat een prachtig gebied!

Eind van de middag arriveren we in het hotel in Uhart-Cize. Het is een prachtig dorpje met veel groen, olijfbomen en hotels en restaurants. In ons hotel Coumou treffen we twee bejaarde uitbaters die er alles aan doen het de gasten naar de zin te maken. De kamers zijn prachtig maar het hotel heeft betere jaren gekend. De keuken is gesloten en er is alleen ontbijt. We betalen hier 48 euro p.p.p.n. Er is een fantastisch zwembad en wij zijn de enige gasten dus hebben het rijk alleen!

’s-Avonds eten we in de buurt een uitstekende maaltijd zodat we er weer even tegen kunnen. Rond tienen houden we het voor gezien.