Reisverslag Pyreneeën en Picos De Europa

[LePensZeur]

Mooi om te zien hoor.
Gezien de datum zal je al weer terug zijn.
Ik houd van en denk in plaatjes dus wou de route wel weten, als er op het bonnetje nog een (plaats)naam had gestaan was onderstaand kaartje wat preciezer geweest

 

[Crossing The Rubicon]

Dinsdag 6 september
Uhart-Cize Hotel Coumou (F) naar Zarautz (SP) Hotel Alameda
Aantal km: 130

Rond zevenen ben ik weer wakker en loop een rondje door het dorpje Uhart-Cize. We hebben afgesproken ’s-ochtends rond 0830u te ontbijten dus iedere ochtend maak ik een wandeling. Het is hier rustig en al rond de 20 graden. We zijn nu onderweg met 5 personen en 4 motoren. Mijn vrouw zit bij mij op de motor. Vandaag voegen een Triumph Tiger en een BMW GS1200 zich bij ons in Zarautz. Zij hadden eerder elders nog verplichtingen maar vanavond is de groep compleet.

Het ontbijt is geweldig met vers fruit en diverse broodjes. We schamen ons eigenlijk een beetje dat deze twee krasse knarren zo hard voor ons moeten werken………..

Rond half tien zitten we weer op de motor. Dit wordt onze laatste dag in Frankrijk, we rijden vandaag de Spaanse grens over. We hebben de Garmin Zumo de opdracht gegeven ‘bochtige routes’ en zoals meestal maakt Garmin er een geweldige route van. Af en toe pakken we ee stukje doorgaande weg.

De temperaturen lopen vandaag op tot 36 graden en zolang we blijven rijden gaat het goed. De motoren geven geen kik en lopen als een trein! We zijn vroeg vandaag en rijden rond twee uur de parkeergarage in van hotel Almeda in Zarautz. Hier verblijven we 3 nachten en het hotel ligt op ca. 200 meter van het strand en de boulevard, ideaal!

Het hotel is volgeboekt maar voldoet helemaal aan onze wensen: ruime kamers met airco! Snel richten we onze kamers is springen onder een koude douche en lopen naar het strand. Slippers in plaats van motorlaarzen: ook mooi! Wat een fabelachtig mooi strand heeft deze plaats. We pakken een terrasje en genieten van zon en zee. De zee is echter verraderlijk en er zijn veel strandwachten. Bij opkomende vloed gaat de rode vlag in top en is alleen pootjebaden toegestaan. Ballen, luchtbedden etc. zijn verboden. De golven in deze baai zijn hoog en later die dag zien we tientallen surfers.

Rond vier uur eten we een late lunch. Voor het eerst deze vakantie laten we de Paella smaken: deze is nogal karig uitgevoerd en krijgt net aan een voldoende. Dat doen we later deze vakantie nog wel een keer goed over. De salade krijgt een 9.

We bevinden ons in Baskisch gebied en dat zullen we weten ook, zie de foto hieronder. Zarautz blijkt een prachtig stadje en tot een uur of 8 flaneren we door de stad, over de stranden en over de boulevard. Er is veel traditionele livemuziek- en dans. De meeste keukens voor de Spanjaarden gaan pas na 20:00u open. Toeristische restaurants serveren meestal vanaf 18:00u het diner.

Het avondeten is toch wel typisch toeristenvoer, niks mis mee. Later deze reis doen we ons nog tegoed aan Tapas en lokale visspecialiteiten.

Rond tienen is het weer mooi geweest en arriveren we weer bij het hotel. We drinken nog wat en gaan dan pitten.

 

[Crossing The Rubicon]

Mooi om te zien hoor.
Gezien de datum zal je al weer terug zijn.
Ik houd van en denk in plaatjes dus wou de route wel weten, als er op het bonnetje nog een (plaats)naam had gestaan was onderstaand kaartje wat preciezer geweest

Bekijk bijlage 1804992

Op Polarsteps worden ook de plaatsnamen weergegeven:

Polarsteps

Polarsteps is the personal travel log in your pocket.

www.polarsteps.com

En hier de route in Relive:

Relive '5 september'

View my motorcycle ride: 5 september

www.relive.cc

 

[Crossing The Rubicon]

Woensdag 7 september
Zarautz (SP) Hotel Alameda
Aantal km: 0

Vandaag onze eerste ‘rustdag’. We laten de motoren staan en willen een beetje de omgeving anders verkennen. Ik ben weer vroeg wakken en wandel naar het strand. De straatverlichting brandt nog en de gemeentelijke diensten zijn bezig om alles schoon te maken. Het strand wordt met tractoren ‘gesleept’ en de boulevard wordt eerst met veegwagens droog geveegd en daarna schoongespoten. Grondig werk van deze dames en heren!

Het beloofd weer een mooie dag te worden. Ik heb de drone meegenomen en maak wat foto’s en video's van strand, boulevard en stad.

Daarna wandel ik weer terug naar het hotel. Inmiddels is de hele club beneden en kunnen we kijken wat het ontbijt ons biedt vanmorgen. Er is ruim voldoende aanbod, al blijkt wel dat die Spanjolen erg van zoetigheid houden, en rond halftien verlaten we de lunchruimte.

Een aantal gaan winkelen, de anderen gaan een wandeling maken. Wij behoren tot de laatsten en wandelen maar weer eens langs het strand richting de golfbaan en weer terug; een wandeling van ruim een uur.

Dan is het alweer tijd voor koffie!

Het is inmiddels weer ruim 30 graden en we besluiten de middag te gebruiken voor een bezoek aan het schiereiland Geteria. Het is een paar kilometer verderop en we gaan dit keer met de bus. Helaas moet in de bus het mondkapje weer op en deze hebben we niet bij ons. De buschauffeur verschaft ons de maskers en zo kunnen we toch mee!

Getaria is een mooi toeristisch plaatsje met een eigen haven. Het staat bekend om zijn (dure) visgerechten en restaurant met Michelinster. Het hele stadje ruikt heerlijk naar vis en olijfolie. Prijzen worden in dat restaurant niet vertoond en staan ook niet op de menukaart. Wij zijn Hollanders dus dat gaat niet werken. Sowieso is een restaurant bezoeken niet makkelijk. Wij zijn er rond 13:00u en alles is volgeboekt tot 20:00u.

We genieten echter van de kookkunsten van de chefs. Vis wordt buiten bereid op grote BBQ’s.

We wandelen verder door het stadje. De onvermijdelijke t-shirtverkopers met alleen t-shirts van buitenlandse voetbalclubs zijn hier ook. We wensen ze het allerbeste!

Eind van de middag vinden we het weer welletjes en pakken de bus terug naar Zarautz. Daar nemen we nog een duik in zee. We bekijken de mogelijkheden voor de route van morgen, en pakken nog wat te drinken.

Na een dag slenteren en badderen hebben we er eigenlijk al weer genoeg van. Morgen lekker weer een toertje maken op de motor!

 

[Crossing The Rubicon]

Donderdag 8 september
Zarautz (SP) Hotel Alameda
Aantal km: 210

De zonsopkomst is ook vandaag weer adembenemend. De weersverwachting is weer top met zonnig weer en ca. 32 graden.

Ik ben weer wat met de drone in de weer en probeer de surfers in beeld te krijgen. Helaas is er weinig actie.

Vandaag maken we een tocht van ruim 200km door een deel van het Pagoeta natuurpark en het Park Natural De Aralar en omgeving.
Met het ontbijt gaat het weer helemaal goedkomen.

Rond half 10 rijden we de parkeergarage uit, maar eerst even tanken. Het heeft vannacht wat geregend en de wegen zijn weer schoon en de atmosfeer is fris. Temperatuur rond de 21 graden. Per liter betalen we 1,81 euro maar door een tijdelijke overheidsmaatregel gaat er meestal bij betaling 15% van af!

Al snel rijden we weer in een prachtige omgeving. Afwisselend door (bijna verlaten) dorpjes, dan weer door bossen, heuvel op- en heuvel af. De K1600GT en mijn K1300GT zijn voorzien van GoPro-camera’s die we af en toe ook op de helmen monteren en mooie plaatjes opleveren. De camera’s staan afgesteld op 60fps en 4K. Veel van de beelden vanaf de motoren zijn dus 'stills' die van een filmpje zijn afgehaald (screenprints).

Rond 11 uur is het tijd voor een bak koffie en vinden we een mooie plek. We hebben onze eigen brander bij ons die in een paar minuten 1 liter water laat koken, voldoende voor 7 bakken koffie.

We vervolgen de route. Voor veel delen van de route wordt een aangepaste adviessnelheid aangegeven. Bij bochtjes is dit al snel 30 km p/u, wel erg behoudend naar onze zin. We wisselen als ‘voorrijder’ regelmatig af. Degene die voorop rijdt is toch wat harder aan het werk dan de rest. De dorpjes waar we doorheen tuffen zijn prachtig.

Af en toe rijden we het heuvelland en het laag- en middelgebergte in. De temperatuur zakt hier een paar graden, maar nergens komt het onder de 25 graden. We genieten van het goede asfalt en de uitzichten.

Af en toe wanen we ons zelfs in de USA!

Het is fabelachtig rustig op de weg. Motoren zien we helemaal niet, toeristen ook niet en af en toe een Spaanse automobilist. Veelal kunnen we deze moeiteloos passeren omdat ze ons daarvoor de ruimte geven of aan de kant gaan. Hulde!

Rond half twee is het weer tijd voor de lunch. Zelf ben ik nogal fan van salades en de Spanjaarden weten hier mee om te gaan! Cappuccino erbij en we kunnen weer even vooruit.

We rijden weer verder en zien o.a. dat hier fruit en druiven verbouwd worden.

Rond 4 uur vinden we het welletjes en laten we de route voor wat het is. We rijden terug naar Zarautz om nog even een duik te nemen in zee. Morgen rijden we van Zarautz verder naar het westen richting Noja. Ook in Noja zullen we weer 3 nachten in een hotel verblijven.

Het is inmiddels 33 graden en we lopen op ons gemak naar het strand. Dit is wel het ultieme vakantiegevoel!

Het is rond zevenen en we hebben inmiddels trek in koffie ‘met wat er bij’ en bestellen op een terrasje aan zee Churros. Hoe komt het dat dit toch altijd beter smaakt in Spanje dan in Nederland? De knapperige Churros is heerlijk, zeker in combinatie met een goede bak koffie, Sangria, of een biertje………

Over de prijzen hebben we ons al eerder verbaasd.

We verlaten het strand en de boulevard en lopen het centrum van Zarautz in. Op het centrale plein van de stad is het weer druk. Een groot aantal mensen is aan het volksdansen op traditionele livemuziek. Mooi om te zien!

Na een half uurtje lopen we weer verder en schuiven aan in een veel te sjieke tent voor het avondeten. Morgen maar weer ‘normaal’.

 

[Von Smallhausen]

Prachtige sfeer foto"s.

 

[AdventureGirl]

Leuk om mee te lezen.
Recentelijk een rondje Pyreneeën gedaan.
Eindelijk herken ik sommige plaatsen!

 

[mean-machine]

Terwijl ik meelees, komen mijn gedachten weer terug, van toen ik er zelf was een paar jaar geleden.
Precies zoals je schrijft: Overal heerlijk rustig en iedereen is hoffelijk naar motorrijders.

 

[kevin0299]

Komt er nog een vervolg?

 

[Crossing The Rubicon]

Vanavond.............

 

[Crossing The Rubicon]

Vrijdag 9 september
Van Zarautz (SP) Hotel Alameda naar Noja Hotel Azcona (SP)
Aantal km: 184

Net na een stevige bui ben ik buiten voor de ochtendwandeling. Meestal ben ik tussen 7 en 8 zo onderweg, een beetje de omgeving verkennen, genieten van de rust en proberen wat mooie plaatjes te schieten. Dat laatste lukt ook vanmorgen weer, (Vrij naar ‘Jan van Veen’ )‘De straten glimmen als zwarte rivieren…….’.

De route vandaag loopt eigenlijk via Bilbao, maar we gaan e.e.a. aanpassen zodat we niet door de steden of verstedelijkt gebied hoeven. Allereerst maar weer eens ontbijten, een mens moet wat!

Rond tienen rijden we de parkeergarage uit en we houden koers richting het westen. Via een stuk van de kustweg rijden we een erg mooie route. We passeren een aantal authentieke dorpjes maar ook megalomane vakantieparadijzen.

Halverwege de ochtend, in de omgeving van Markina-Xemein, is het tijd voor koek en zopie en trakteren we ons zelf op de reserve-koek die we meestal wel bij ons hebben voor als de koffietent geen koek o.i.d. verkoopt. We blijven tenslotte Nederlanders.

We rijden met een boog om Bilbao heen en laten ons weer eens verrassen door dit prachtige natuurgebied in Spaans Baskenland. Meerdere malen bedenk ik dat we hier eigenlijk nog eens een maand met de camper heen moeten.

Even voorbij Bilbao, in het plaatsje Muskiz, is het tijd voor de lunch en dit keer stoppen we bij een Tapas-restaurant. De vitrines liggen vol verse vis en de tapas wordt deels vers bereid of is te kiezen uit de vitrines. Ook voor de niet-visliefhebbers zijn er gerechten van rundvlees en kip en natuurlijk salades.

Met ruim 30 graden is de temperatuur weer stevig. Af en toe rijden we nog langs de kust maar uiteindelijk buigen we af naar Noja. Langs de kust komen we nogal wat pelgrims tegen die wandelen naar Santiago de Compostella. Respect!

Even na drieën parkeren we de motoren ook hier in de parkeergarage, richten de kamers in en duiken in het heerlijke zwembad. De bar is inmiddels open en we testen wat lokale biertjes: heerlijk!! Het hotel is op zich niet veel bijzonders (geen airco, overal wordt gerookt en erg gehorig) maar daar is de prijs ook naar. Gemiddeld betalen we deze reis 50 euro p.p.p.n. inclusief ontbijt.

Begin van de avond wandelen we naar het stadje Noja. Noja heeft twee prachtige stranden die we de komende dagen nog zullen bezoeken. Vanavond is het culinaire hoogtepunt de Pizzanees. 7 pizza’s/salades, 6 nagerechten en drank voor totaal nog geen negen tientjes, ola!!!

Welterusten!

 

[Crossing The Rubicon]

Zaterdag 10 september
Noja Hotel Azcona (SP)
Aantal km: 260

Zilte zeelucht doet een mens goed! Ik wandel deze fraaie zaterdagmorgen naar het strand van Noja. Het stadje slaapt nog. Slechts de groenteboer en bakker zijn bezig hun waren uit te stallen en winkel verder in te richten.

Vandaag rijden we een route van bijna 300 kilometer in het hart van de Picos de Europa.

Qua ontbijt is er enorm verschil in de Spaanse hotels. De wat grotere hotels serveren een compleet ‘continental breakfast’, hetzelfde wat we ook in ‘onze ‘ hotels aantreffen. De Spanjaard zelf is niet echt van het ontbijten: sterke koffie en letterlijk zoete broodjes vormen het ontbijt. Het ontbijt in hotel Azcona is op zich prima maar ziet er hier en daar nogal ‘processed’ uit; het zal wel liggen aan het feit dat we inmiddels veel te verwend zijn!

We zijn vroeg vandaag! Rond halftien zijn we op pad. Het beloofd weer een prachtige dag te worden. Ook qua weer hebben we echt een supervakantie, het kan hier ook heel anders zijn. De route is weer fabelachtig mooi. Vrijwel alles is verhard maar af en toe ook de betere geitenpaadjes tot dwars over een boerenerf: het grote genieten!

Af en toe door kleine dorpjes en de wat grotere plaatsen. Het asfalt is over het algemeen perfect. Zodra we de plaatsjes weer achter ons laten rijden we over de slingerwegen de bossen weer in.

Af en toe rijden we het middelgebergte in tot ruim 1000 meter hoogte. Hier zal in de winter wel sneeuw liggen gezien de aanwezige sneeuwstokken.

Voor de koffiestop maken we maar weer eens gebruik van de lokale lekkernijen van de Spaanse bakkers.

We vervolgen de prachtige route weer. De thermometer tikt de 32 graden aan. De vergezichten zijn adembenemend!

Voor de lunch zoeken we een plekje in de schaduw van het dorpje… In de lokale supermarkt scoren we wat eten en drinken waar we buiten ons te goed aan doen. Dat smaakt best!

De route slingert verder door berg- en heuvelland. Op de top stoppen we weer even, we blijven foto’s en video’s maken! En....... geen mens te bekennen. Geen wielrenners, geen camperaars, nada. Mooi man .

Rond half zes zijn we weer terug in hotel Azcona in Noja. We besluiten even zelf voor pizza-express te spelen en eten een prima maaltijd aan de rand van het zwembad. Vakantie is mooi!

Dit was een fantastische dag met een route zoals we het ons echt hadden voorgesteld. De Picos de Europa is niet echt vergelijkbaar met Alpen, Pyreneeen of Dolomieten. Het is minder hoog en hoekig, maar de vergezichten, de eindeloze hoog- en laagvlakten zijn geweldig. Ook de doorkijkjes naar zee maken de Picos tot een feest.

 

[Von Smallhausen]

Prima geschreven, en wat een mooie fotos !

 

[Crossing The Rubicon]

Zondag 11 september
Noja Hotel Azcona (SP)
Aantal km: 140

Het wordt eentonig (maar niet heus……) maar ook deze morgen is er een om in te lijsten. Windstil, zwoel en een mooie zonsopkomst.

Vandaag rijden we een korte toer, we willen vanmiddag een middagje aan het strand vertoeven. Rond half 10 halen we de motoren uit de parkeergarage.

Al snel verlaten we de bebouwde kom van Noja. We rijden eerst langs de zee voordat we zuidelijk richting het hart van de Picos rijden.

We rijden langs de Golf van Biscaje richting Santander. We blijven aan de zuidkant van de baai en zien aan de overkant Santander liggen. We zien zelfs het schip van Brittany Ferries waar we later deze week weer mee terugvaren naar Plymouth in Engeland. We stoppen bij Pedreña en proberen met de drone wat opnamen te maken. Dat gaat niet lukken: er is een haven en een vliegveld en de DJI-drone weigert alle dienst: In NFZ (In No Fly Zone).​

We zetten koffie en bekijken de pleziervaartuigen en ferry’s die langsvaren. Langs de kade is er nog plek voor een tiental campers.

We laden alles weer in en vervolgen de route. We rijden zuidelijker richting Arredondo. De duizendbochtentoer is er niks bij! We volgen de CA-256 een werkelijk schitterende weg in een zeer afwisselend landschap.

Rond twee uur zijn we weer in Hotel Azcona in Noja. We maken even een snelle lunch en pakken onze strandspullen.

In een kwartiertje lopen we naar het strand. Het is rond de 30 graden en het water zal rond de 23 of 24 graden zijn: prima om in te zwemmen in ieder geval.

Op de terugweg lopen we langs enkele fraaie huizen met een boomgaard.

Aan het begin van de avond gaan we op zoek naar een restaurant in het centrum van Noja. Dat valt nog niet mee. De één gaat pas om 20:00u open, de ander heeft alleen bediening binnen en niet buiten. Uiteindelijk lijkt La Casona een prima keuze!

Rond elf uur vinden we het welletjes maar er moet nog wel een ijsje gescoord worden. Dat wordt aansluiten in de rij, dit is nogal een populaire tent!

Een mooie afsluiting van een mooie dag!

 

[Crossing The Rubicon]

Maandag 12 september
Vanuit Noja Hotel Azcona (SP) naar Potes Hotel Valdecoro (SP)
Aantal km: 160

Vandaag verkassen we van Noja naar Potes, meer naar het westen. Het is een wat bewolkte ochtend en de temperatuur ligt rond de 22 graden. Voor de rest van de dag worden weer temperaturen van in de 30 graden verwacht.

Na het ontbijt laden we alle bepakking weer op de motoren. We beginnen daar inmiddels aardig handig in te worden en alle spullen hebben een vaste plaats. Ook de motoren krijgen de nodige aandacht; de kettingen worden gesmeerd en oliepeil gecontroleerd.

Het water in de meeste hotels is nogal chloorachtig: of je je tanden boven een zwembad staat te poetsen. We kopen dus veelal drinkwater (5 liter = 1 euro) en vullen daar onze flessen mee voor onderweg. Per persoon drinken we tijdens een dagreis toch wel 1 a 1,5 liter water.

Bij het afrekenen geeft de uitbater aan dat er nogal ‘mucho cafe’ (veel koffie) is gedronken en dat klopt, wij zijn liefhebbers! Het wordt tijd om te vertrekken en we verlaten Noja. We rijden zuidelijk van Santander richting Saron en Vargas.

Bij Cartes gaan we op zoek naar een koffietent maar dat valt niet mee. In het centrum vinden we een alleraardigst pleintje waar we zelf een bak koffie zetten. Het is er mooi, stil en verlaten.

Na een halfuurtje gaan we weer verder. Het is inmiddels 25 graden en we hebben er aardig de vaart in. De route is mooi maar niet bijzonder.



We stoppen in Cabuérniga, een heuvel van zo’n 600 meter hoog maar wel met fraai uitzicht. De temperatuur is hier inmiddels opgelopen tot 32 graden. De meesten van ons rijden in volledig lederen of textiele motorpakken met alle voeringen er uit. Ook hebben enkelen een doorwaaijas bij zich. Ondanks de warmte hebben we er niet echt last vast op deze bewolkte dag.

We stappen weer op en houden de route in westelijke richting aan. De route is hier weer mooi met veel bossen en bochtige wegen. Net als gisteren is er vrijwel niemand te bekennen en kunnen we heerlijk toeren. Af en toe zijn er wat dreigende luchten maar er valt geen druppel en de temperatuur blijft rond de 30 graden.

Voor de lunch stoppen we in Lamasón bij Casa Miguel. Miguel is gelukkig thuis en maakt voor ons een aantal maaltijdsalades. Heerlijk!

Na een uurtje vinden we het weer welletjes. We rijden een fantastisch stukje van de route richting Peñarrubia. De N-621 loopt door een diepe kloof en er is werkelijk geen 100 meter recht. Soepel sturend genieten we van deze geweldige route richting Potes.

Het is hier wel wat drukker met het verkeer en we zien zelfs af en toe motorrijders, veelal Engelsen.

Rond half zes rijden we het terrein op van hotel Valdecoro. Wat een fantastisch hotel! De eigenaresse geeft aan dat inmiddels de derde generatie van de familie dit hotel runt. In de algemene ruimten hangen foto’s van ouders en opa’s en oma’s in vroeger tijden.

Potes ligt in een dal omgeven door enkele hoge bergen waarvan sommigen nog met sneeuw. In Potes vind je ook het informatiecentrum van Picos de Europa. Potes zelf is een prachtig toeristenstadje.

We hebben inmiddels trek gekregen dus schuiven we aan voor het menú del día! We variëren van salade en Paella tot iets stevig gefrituurd met friet.

Na het diner drinken we nog wat en wandelen we terug naar het hotel. Potes ligt er inmiddels al aardig verlaten bij. Morgen weer een dag en enkelen van ons willen naar Covadonga. Of dat door gaat en of alles goed is verlopen lezen jullie in het volgende verslag!

 

[Tmanneke]

Die kloof is inderdaad een toppertje, en Potes, als de toeristen naar huis zijn, best wel leuk.
Ik ben benieuwd naar het vervolg, je hebt een enthousiaste schrijfstijl. Krijg er zin door om zo de motor op te stappen en die richting uit te gaan.

 

[Crossing The Rubicon]

Dinsdag 13 september
Potes Hotel Valdecoro (SP) – bezoek aan Covadonga
Aantal km: 200

D-Day, de Dag der Dagen, Tocht der Tochten………

Vandaag is het zover: de echte motards gaan naar Covadonga. En niet lafjes in de bus hangen, nee gewoon op de motor! Potes ligt ruim 85 km (1,5 uur rijden) van Covadonga. Daarnaast blijkt dat de toegangsweg niet sluit om 08:30u maar om 08:00u………

Klokslag 5 uur (’s morgens) gaat de wekker. Ondergetekende, mjn vrouw en mijn zoon Bas sluipen stilletjes het hotel uit en starten de motoren. De rest blijft op één oor…… mietjes. Zeggen dat je op die tijd 85 km in het donker gaat rijden is één, maar dat ook daadwerkelijk gaan doen is twee.

Straatverlichting is er niet dus het is aardedonker. Allereerst moeten we weer door de kloof en daar zit het een beetje mee. Een ‘local’ die de weg goed kent rijdt zo’n 50km lang vòòr ons zodat we goed kunnen volgen. Om eerlijk te zijn rijdt het fantastisch. We komen door tientallen slaperige dorpjes. Het spettert af en toe maar het is gewoon 21 graden. Even voor zevenen zien we dat we goed op schema zijn en stoppen we even.

Rond 7:30u rijden we door de slagboom van Covadonga. Met enkele tientallen auto’s en een paar motoren rijden we naar het hoogste punt wat met een motorvoertuig legaal bereikbaar is: de parkeerplaats bij het hoogste meer. We maken een paar prachtige foto’s, en zien de zon opkomen in Covadonga.

Op deze hoogte is het fris en stormt flink maar het is droog. Na een wandeling zoeken we een plekje op om te ontbijten. Alle hutten en horeca is nog gesloten maar wij zijn vandaag van de zelf(meneem)-catering.

De natuur is adembenemend. De maan staat nog aan de hemel en flarden wolken jagen door de lucht.

Terwijl wij van het ontbijt genieten zien wij wel heel veel vogels in de lucht. Dit blijken echter geen gewone vogels maar gieren. En niet 1 of 5 maar wel 100! We maken nog een stevige wandeling in het gebied. De grote parkeerplaatsen zijn leeg. De eerste bussen zien we wel naar boven komen.

Nog een plaatje:

Inmiddels is de thuisploeg ook wakker en de laatsten gaan om even voor tienen (!) ontbijten.

Rond elf uur is het welletjes en beginnen we weer aan de terugtocht. Het miezert een beetje maar in de verte is het weer wat lichter, we zien wel.

De afdaling is weer van een fabelachtige schoonheid. Wat kan de natuur toch mooi zijn!

We stoppen even bij een ‘Mirador’; in het dal zien we de buien hangen. O ja, hier en daar een koe!

De regen zet door dus Bas mag zijn regenpak aantrekken.

We rijden nog even door naar de basiliek en dan is het mooi geweest en verlaten we het nu regenachtige Covadonga. Op de terugweg naar Potes drinken we nog een bak koffie.

Al snel schijnt de zon weer en wordt het warm. Voordat we Potes bereiken maken we nog een tochtje met de drone.

Eind van de middag is iedereen weer in Potes en luisteren en vertellen we grote verhalen over wat we vandaag allemaal weer hebben meegemaakt. Voor ons was het vroeg opstaan en de Covadonga het absoluut waard! We sluiten de dag op de zo bekende wijze af: eten!

 

[mean-machine]

bezoek aan Covadonga
D-Day, de Dag der Dagen, Tocht der Tochten………

Vandaag is het zover: de echte motards gaan naar Covadonga. En niet lafjes in de bus hangen, nee gewoon op de motor!
Potes ligt ruim 85 km (1,5 uur rijden) van Covadonga. Daarnaast blijkt dat de toegangsweg niet sluit om 08:30u maar om 08:00u………
Voor ons was het vroeg opstaan en de Covadonga het absoluut waard!

Dat is dan nieuw voor mij.
Ik weet heel zeker dat het voorheen 8.30h was. Oke is nu 8.00h geworden dus!
Idd heel vervelend als je om 8.15h aankomt en dan toch niet wordt toegelaten. Gelukkig waren jullie toch op tijd.
Mss is tijd-venster strakker gezet door toch nog teveel volk in het natuurgebied?

Foto's tonen heel anders dan dat ik er toen was.
Ik had in het dal pot-dichte mist, maar toen eenmaal er bovenuit, was er een straal-blauwe hemel.

 

[Crossing The Rubicon]

Woensdag 14 september
Potes Hotel Valdecoro (SP) – Tour door de Picos
Aantal km: 155

Rond 7 uur is het nog behoorlijk rustig en donker in Potes. Er rijden enkele kleine bestelwagentjes af en aan om de diverse bakkertjes te bevoorraden. Een enkel cafeetje is al vroeg open voor een snelle koffie voor de arbeiders. Het is 16 graden en een beetje druilerig. In de loop van de dag moeten we de zon weer te zien krijgen.

We laten ons het ontbijt weer goed smaken en gaan naar de motoren. Het is tegen tienen, rond de 20 graden en het gespetter mag geen regen genoemd worden. De motoren kunnen ’s-nachts onder een afdak staan achter het hotel.

Eerst maar weer eens even tanken. De brandstof lijkt hier iets goedkoper dan in Nederland maar op het bonnetje staan hele andere bedragen. Je krijgt meestal van overheidswege 15 tot 20% korting op de prijzen op de borden. Scheelt dus wel een paar dubbeltjes vergeleken met Nederland (prijzen begin september 2022). In regenkleding rijden we Potes uit.

Al snel rijden we de kloof weer in en in een prima tempo nemen we de opvolgende bochten.

Na een klein halfuurtje is het weer helemaal droog en rijden we afwisselend door laaggebergte, over plateau’s en door bossen. We schieten weer heel wat mooie plaatjes.

We nemen de CA-281 een prachtige smalle maar goed geasfalteerde weg.

Rond half twaalf is het koffietijd en stopen we in Polaciones bij Casa Molleda. Daar worden de koeien nog gebruikt als grasmaaier. Strak plan!

We pakken de motoren weer en vervolgen de route. We rijden nu wat meer in het middelgebergte en links- en recht rijden we tussen loodrechte granieten muren.

We komen steeds hoger en er is steeds minder vegetatie. Nog wat grassen en struiken blijven over.

De eerste haarspeldbochten vandaag.

Af en toe stoppen we even om wat plaatjes te schieten en de benen te trekken. De zon breekt door en het is al weer snel zo’n 26 graden.

Rond 1400u is het echt wel weer tijd voor de lunch en we stoppen in Peñamerella Baja bij La Molinuca. Blijkt een prachtig hotel-restaurant, maar we zijn welkom voor de lunch!

Na een uurtje gaan we weer verder. Rond 1600u zijn we weer terug bij hotel Valdecoro in Potes. Tijd voor een biertje!

Tegen zevenen lopen we naar het centrum van Potes om wat te eten. In het prachtige statige en houten ‘ouderenhuis’ zijn een aantal Mexicanen met instrumenten aan de slag en het is er echt feest! Alle bekende Mexicaanse hits passeren de revue. Zo te zien genieten de oudjes er van. Mooi om te zien!

Op deze feestdag scoren we nog even wat Churros als aperitief. Lekker man!

We vinden weer een prima restaurant en kunnen er weer even tegen.

We sluiten de dag af met een beste bak koffie in het hotel en duiken onder de wol.

 

[Crossing The Rubicon]

Donderdag 15 september
Van Potes Hotel Valdecoro (SP) – naar de ferry in Santander (SP)
Aantal km: 100

De laatste dag in Spanje, vandaag vertrekken we vanuit Santander met de Ferry naar Plymouth in Engeland. Gisterenavond laat kregen we een appje dat er ca. 90 minuten vertraging is. Da’s jammer, want dat betekent ca. 90 minuten later in Engeland en we moeten daar nog ruim 400 km Plymouth naar Ashford in het oosten.

Afijn, we zien wel.

Het was onrustig vannacht in Potes. De feestdag werd tot diep in de nacht gevierd. In het stadje was er een optreden van een band en rond 7 uur is men nog bezig om de PA weg te halen en het podium af te breken.

Een man of 10 politie houdt alles in de gaten. Er is nog veel (aangeschoten) jeugd aanwezig maar nergens lijkt dit te leiden tot problemen. Het wordt langzaam weer licht en het beloofd een mooie dag te worden met buien in het zuiden en zon in het noorden. Laten wij nou naar het noorden gaan…….

We houden het kort vandaag: ontbijtje was weer prima!

We hoeven nu pas halverwege de middag in Santander te zijn. Omdat in Potes buien worden voorspeld besluiten we gewoon om 11 uur het hotel te verlaten en binnendoor naar Santander te rijden. Daar zien we wel weer verder. We nemen afscheid van dit prachtige hotel, hijsen alles weer op de motoren en gaan op pad. Hier komen we zeker nog eens terug!

Af en toe dreigt het toch te gaan regenen en de regenkleding wordt opgezocht.

We tanken nog even goedkoop en besluiten direct door te rijden naar Santander.

In de verte hangen de buien maar in Santander is het droog en warm. We stoppen bij de haven en zetten daar een bak koffie. In de verte zien we de buien hangen.

Rond 1400u rijden we het terrein van de ferry op. Deze blijkt er nog niet te zijn en is ook nog niet in zicht. Inmiddels zijn er berichten dat de vertraging ca. 3,5 uur zou zijn……..

Het ene poortje volgt na het ander poortje, het is een beetje chaotisch. Komt wellicht ook omdat ik één kenteken verkeerd had aangemeld. Afijn, na een kwartiertje zijn we er allemaal door en mogen we in de volgende rij.

Het weer is perfect en we zien het in de bergen regenen en onweren. Wij gaan eerst maar eens de inwendige mens versterken. Het is inmiddels bijna 1500u. We maken nog een praatje met een cameraman van de BBC. Deze was op vakantie maar is teruggeroepen i.v.m. het overlijden van de Queen en hij mag een dag of 3/4 als cameraman aan de slag.

Het schip, de Pont Aven, blijkt net de baai van de haven in te varen.

Rond 1500u legt het schip aan. In de verte blijft het wat buiig.

Pas tegen 1700u rijden we het schip op.

Koffie!

Pas rond 1845u hijsen we het anker.........

’s-Avonds maken we gebruik van het diner aan bord. 40 euries p.p. maar het smaakt geweldig! De jongste van de 7 blijft nog even op en gaat 'genieten' van het entertainment op de schuit. Deze rest gaat de kooi opzoeken. T'is mooi geweest vandaag. Morgen de één na laatste vakantiedag.

Welterusten!

 

[Crossing The Rubicon]

Vrijdag 16 september
Plymouth (GB) naar Ashford (GB)
Aantal km: 416

Rond 8 uur loop ik door de gangen van het schip naar het buitendek. Heerlijk geslapen door het licht rollen van het schip! Ik zie de zon opkomen vanuit het westen. Altijd een mooi gezicht en zeker op zee!

Het schip is nog wel even op zee voordat we Engeland aandoen. Volgens de plotter vaart het schip met 22,5 knopen: dik 40 km per uur! Kan je dus achter waterskiën. Als je dat zou willen……

We hebben geen ontbijt gereserveerd maar halen wat broodjes en koffie. De weersomstandigheden zijn weer perfect en we kunnen buiten uit de wind prima zitten.

Rond 1400u zien we de Engelse kust en rond 1500u meren we aan. En dan begint het grote wachten. Verdieping voor verdieping worden afgeroepen en gaan naar beneden om auto of motor op te pikken.

In het ruim aangekomen is het een georganiseerde chaos. Iedereen helpt iedereen om de sjorbanden los te krijgen en aan de zijkant van het schip op te hangen. Eigenlijk loopt dit deel heel soepel. Om 15:19u liepen we het ruim in en om 15:34u rijden we het schip af.

Maar dan zijn we er nog niet. Met honderden motoren met draaiende motor rijden we stap voor stap langs de diverse controlepunten. We komen nu vanuit Europa Engeland in het hebben ook weer speciale formulieren digitaal moeten invullen. Pas om 16:17u zijn we van alle ellende verlost en zijn we ‘vrij’. Nu moeten we nog 420km naar Ashford in Kent. Het hotel hebben we al gebeld dat het wel rond 23:00u kan worden.

We besluiten de snelste route te kiezen. Deze gaat richting Londen en (Noord-oost) en dan bij Heathrow weer naar beneden (Zuid-oost). We gaan op pad!

Het is vrijdagmiddag en we komen in de avondspits terecht. Het duurt even voordat we Plymouth uit zijn.

Op de snelweg gaat het gas erop. We rijden vrij makkelijk door en komen geen files tegen.

Rond 1800u begint het al te schemeren maar we schieten lekker op. We besluiten een broodje met koffie te nemen als diner. Het is koud (vinden we: rond de 10 graden) en we trekken een extra jasje aan en de handvatverwarming gaat aan. Gisteren hadden we nog temperaturen van 30 graden.

De tocht gaat eigenlijk perfect. We stoppen nog een keer om te tanken en rijden dan het laatste uur naar Ashford. Rond 22:30u arriveren we gezond en wel in Ashford bij het hotel. De kamers zijn prachtig en we drinken nog wat voordat we gaan slapen.

 

[Crossing The Rubicon]

Zaterdag 17 september
Van Ashford (GB) naar het Groene Hart (NL)
Aantal km: 451

Rond zeven uur loop ik een rondje door de wijk in Plymouth waar het Hampton hotel is gevestigd. Er is veel horeca en dit deel van Plymouth is echt modern.

We pakken de hele papierwinkel er weer even bij. Per motor hebben we een aparte voucher voor de trein. Tijdens het ontbijt bespreken we hoe we onze laatste vakantiedag gaan inrichten. Veel keus hebben we niet: naar huis!

De weersverwachting is ronduit slecht, zeker in Nederland. Storm, regen en onweer met hagel. Er zijn leukere omstandigheden om thuis te komen! We maken nog maar een extra rondje langs de uitgestalde etenswaren. Wederom een perfect ontbijt!

We hijsen alles weer op de motoren en rond 9:40u rijden we richting de EuroTunnel.

De bebording en bewegwijzering is prima en rond tienen staan we bij de toegangspoorten.

Het bekende riedeltje: Engelse Douane, Franse Douane, poortje van EuroTunnel en wachten in de rij. Het weer is prima en er wordt aangegeven dat we ca. een half uur vertraging hebben.

Even voor 11:00u staan we in de trein voor een ritje van een halfuurtje.

Om 11:40 zijn we in Frankrijk en rijden we al snel België in. Tanken en koffie!

Als we bij de pomp in België wegrijden begint het te spetteren en dat houdt voorlopig aan. Een motor met veel Tupperware en bepakking, inclusief 2 personen vangt toch redelijk wat wind zeker met windkracht 5/6 en komend van links. Ik heb al mijn stuurmanskunsten nodig om een beetje normaal op de weg te blijven.

Rond 16:30u stoppen we nog één keer voor een bak koffie en om afscheid van elkaar te nemen.

We zijn het erover eens dat we een fantastische vakantie van 17 dagen hebben gehad. De heenreis over de weg door Frankrijk en de terugreis per boot en via Engeland zijn ons eigenlijk prima bevallen. De weersomstandigheden waren echt geweldig, eten en drinken (meestal) top en zeer voordelig.
We denken erover om in 2024 een reis naar Kroatië te gaan maken en dan met de autotrein van Dusseldorf naar Innsbruck (Villach is vervallen, helaas).

Dan even over de aangeschafte Bip en Go van onze Franse vrinden: waardeloos! De werking is discutabel en we hebben werkelijk bij geen enkele tolpoort 'zo' door kunnen rijden. Er was altijd gezeik! Haalt niet uit of je dat ding om je nek doet, in je hand houdt, aan een zuignap op je scherm: waardeloos. Daarnaast is het in het naseizoen niet druk en kun je gewoon met je creditcard betalen en snel(-ler) doorrijden. We hebben alle units verzamelt en teruggestuurd. Met de vriendelijke groeten...........

We hebben één keer mot gehad in Spanje op de tolweg. Onze gewone betaalpassen werden geweigerd: ze accepteren daar geen 'Maestro-kaarten' (waarschijnlijk in particuliere handen dit deel van de snelweg). Ik weigerde echter een andere kaart te geven omdat ik gewoon een wettig betaalmiddel had. Afijn, beambte uit zijn hok en gaf aan dat ik 'terug' moest waar ik vandaan kwam. Ja, met inmiddels 30 auto's achter me.......... Toen maar betaald met AMEX. Het is al het gezeur niet waard.........

Enkele cijfers van deze reis:
Aantal km: 4610
Foto’s en film: 322Gb (3 x GoPro, 4 x iPhone, 3 x DJI Drone en 1 x Panasonic Lumix TZ100)
Pech: 1 x topkoffer verloren, 1 x HISS-probleempje, 1 x nieuwe accu
Brandstoftarieven: tussen de 1,31 en 2,01 per liter
Gemiddelde prijs overnachting incl. ontbijt: 50 euro

We rijden weer naar huis. Ik zal in de loop van de week al het foto- en filmmateriaal verzamelen en maak daar een videofilm van die we op een koude en natte winteravond gaan vertonen. Even voor zessen is iedereen weer veilig thuis.

Dank voor het volgen hier op MF of via Polarsteps en tot de volgende keer!

 

[jean-pie]

Mooi rondje om te zien , maar het stukje Engeland dat is aan de enekant wel jammer dat het een soort van haast rit was .
Maar het was een mooie ronde om door te lezen en ook om de foto's te bekijken.

 

[Crossing The Rubicon]

Dank!

We hadden van Zuid-Engeland rustig naar Ashford willen tuffen, via Brighton etc. Moeten we nog maar een keer terug !

 

[Pietje1975]

Mooi verslag! Bedankt voor het delen.