Ik ben een mooi weer rijder en de winter duurt daarom altijd zo verschrikkelijk lang. Zeker met die gladheid en sneeuw waar dit jaar geen eind aan lijkt te komen. Maar nu niet meer. Het is weer tijd om hem uit de schuur te halen.
Met een mep druk ik de wekker uit. Er schijnt iets flauws achter de gordijnen. Zodra ik deze open schuift, zie ik dat het de zon is.
De sneeuw is weer weg, het ijs is gesmolten, de kou is uit de lucht en ik ben vrij vandaag!
De weg is schoon, droog en ziet er aantrekkelijk uit.
Ik heb geen zin meer om het bed in te duiken, maar ga wat anders doen.
Hup, douchen, een vlecht in mijn haar, aankleden, een boterham naar binnen werken en naar buiten.
Ik steek de sleutel in het slot van de schuur en draai hem om.
Zodra ik aan het donker gewend bent zie ik hem, onder zijn kleedje, staan.
Onder het kleed komen een paar zwarte wielen vandaan en zodra het kleed eraf is, staat hij daar.
Met veel moeite krijg ik hem uit de schuur gemanoeuvreerd, dan nog even keren in de tuin en door het tuinhek naar buiten.
Eerst nog banden en de olie checken en een standaard rondje om de motor heen lopen. Hij heeft tenslotte een tijdje stil gestaan.
Maar hij ziet er nog geweldig uit!
Zal hij nog starten?
Voorzichtig steek ik de sleutel in het contact, draai deze om, mijn lichten gaan aan en ik hoor de brandstofinjectie aan slaan. Dan druk ik de startknop in.
Meteen begint de uitlaat te grommen, hij heeft er zin in en ik ook.
Goh, wat ik hij toch mooi.
Ik laat hem rustig warm draaien en ga naar binnen om mijn pak aan te trekken.
Eerst nog mijn binnenbroek erin ritsen en hup mijn broek aan.
Hetzelfde geld voor mijn jas. Het weer ziet er dan wel geweldig uit, maar echt warm zal het nog lang niet zijn.
Mijn helm, laarzen en handschoenen uit de kast en een doekje over mijn vizier.
Nog een slok thee naar binnen en de achterdeur kan op slot.
Zoveel te doen voordat je eindelijk weg kunt, maar niks houdt me tegen.
Maar daar staat hij dan, mijn motor.
Met zijn rode toerenteller en snelheidsmeter, 2 dikke uitlaten en zijn grote blauwe tank staat hij daar heel stoer maar ook zeer charmant te wezen.
Mijn gevoel van vrijheid, kriebels gaan door mijn buik.
Eens kijken of hij er nog zin in heeft.
Het zadel zit als gegoten, de spiegels nog niet, maar dat komt onder het rijden wel.
Ik duw hem van zijn standaard af en zet hem zachtjes in zijn 1.
Zachtjes draai ik aan het gas. Hij heeft er weer zin in.
Zodra ik de stoep af ben zet ik hem in zijn 2de versnelling en rij rustig het dorp uit.
Hierna duw ik hem zachtjes in zijn 3de, 4de en daarna in zijn 5de versnelling, tegelijk draai ik het gas steeds meer open.
De weg schiet, steeds sneller, onder mijn voeten voorbij. Mijn vlecht voel ik zachtjes tegen mijn helm aan slaan en mijn jas voel ik aan de achterkant iets omhoog kruipen.
Mijn handen en voeten zijn aardig koud aan het worden en mijn vizier moet ik tegen de kou ook helemaal dicht houden.
Maar dat geeft niks, want ik voel er toch niks van.
De koude wind suist langs mijn helm, maar ik heb het gevoel daar heel warm en veiling te zitten. Wie kan me wat maken.
Ik voel me op dit moment 1 met mijn motor, hij is mijn grote vriend.
Dit maakt een gevoel van vrijheid in me los, waar niks tegenop kan.
Nog eventjes
en dan is het weer zover!
Met een mep druk ik de wekker uit. Er schijnt iets flauws achter de gordijnen. Zodra ik deze open schuift, zie ik dat het de zon is.
De sneeuw is weer weg, het ijs is gesmolten, de kou is uit de lucht en ik ben vrij vandaag!
De weg is schoon, droog en ziet er aantrekkelijk uit.
Ik heb geen zin meer om het bed in te duiken, maar ga wat anders doen.
Hup, douchen, een vlecht in mijn haar, aankleden, een boterham naar binnen werken en naar buiten.
Ik steek de sleutel in het slot van de schuur en draai hem om.
Zodra ik aan het donker gewend bent zie ik hem, onder zijn kleedje, staan.
Onder het kleed komen een paar zwarte wielen vandaan en zodra het kleed eraf is, staat hij daar.
Met veel moeite krijg ik hem uit de schuur gemanoeuvreerd, dan nog even keren in de tuin en door het tuinhek naar buiten.
Eerst nog banden en de olie checken en een standaard rondje om de motor heen lopen. Hij heeft tenslotte een tijdje stil gestaan.
Maar hij ziet er nog geweldig uit!
Zal hij nog starten?
Voorzichtig steek ik de sleutel in het contact, draai deze om, mijn lichten gaan aan en ik hoor de brandstofinjectie aan slaan. Dan druk ik de startknop in.
Meteen begint de uitlaat te grommen, hij heeft er zin in en ik ook.
Goh, wat ik hij toch mooi.
Ik laat hem rustig warm draaien en ga naar binnen om mijn pak aan te trekken.
Eerst nog mijn binnenbroek erin ritsen en hup mijn broek aan.
Hetzelfde geld voor mijn jas. Het weer ziet er dan wel geweldig uit, maar echt warm zal het nog lang niet zijn.
Mijn helm, laarzen en handschoenen uit de kast en een doekje over mijn vizier.
Nog een slok thee naar binnen en de achterdeur kan op slot.
Zoveel te doen voordat je eindelijk weg kunt, maar niks houdt me tegen.
Maar daar staat hij dan, mijn motor.
Met zijn rode toerenteller en snelheidsmeter, 2 dikke uitlaten en zijn grote blauwe tank staat hij daar heel stoer maar ook zeer charmant te wezen.
Mijn gevoel van vrijheid, kriebels gaan door mijn buik.
Eens kijken of hij er nog zin in heeft.
Het zadel zit als gegoten, de spiegels nog niet, maar dat komt onder het rijden wel.
Ik duw hem van zijn standaard af en zet hem zachtjes in zijn 1.
Zachtjes draai ik aan het gas. Hij heeft er weer zin in.
Zodra ik de stoep af ben zet ik hem in zijn 2de versnelling en rij rustig het dorp uit.
Hierna duw ik hem zachtjes in zijn 3de, 4de en daarna in zijn 5de versnelling, tegelijk draai ik het gas steeds meer open.
De weg schiet, steeds sneller, onder mijn voeten voorbij. Mijn vlecht voel ik zachtjes tegen mijn helm aan slaan en mijn jas voel ik aan de achterkant iets omhoog kruipen.
Mijn handen en voeten zijn aardig koud aan het worden en mijn vizier moet ik tegen de kou ook helemaal dicht houden.
Maar dat geeft niks, want ik voel er toch niks van.
De koude wind suist langs mijn helm, maar ik heb het gevoel daar heel warm en veiling te zitten. Wie kan me wat maken.
Ik voel me op dit moment 1 met mijn motor, hij is mijn grote vriend.
Dit maakt een gevoel van vrijheid in me los, waar niks tegenop kan.
Nog eventjes
en dan is het weer zover!
Laatst bewerkt:
Ik heb het niet zo op dit soort stukjes proza. Maar louter als tip - tel eens hoevaak je hebt geschreven dat jij en/of je motor er zin in hebben. Een beetje meer dynamiek in het taalgebruik zou niet misstaan.
![:]](/styles/motor-forum/smilies/crossy.gif "Crossy :]")
maar het komt eraan 
