Dit is een voor mobiel geoptimaliseerde pagina die snel laadt. Als je de volledige pagina wilt laden, klik dan hier.

De smoesjes om geen motor te (mogen) rijden.

Dit herken ik ook wel een beetje, op de KTM 1290 gedraag ik me over het algemeen wel redelijk, maar op de recentelijk aangeschafte Honda crf330 l, is het toch vele leuker om de auto's via de groene middenberm voorbij te steken in de file, toch maar over de borduurs heenbotsen en zo van die stomme stoten, zelfde op de Honda mt5
 
Hey,hey,hey, nou niet zo tegen mij doen. Ik heb ook gevoelens. Ik ben zo'n saaie Prius rijder, zo'n kadaver rijdt fijn. En deze saaie Prius rijder rijdt al zijn leven lang motor, en altijd wielrennen, triathlon en survivalruns in zomer en winter gedaan. Maar mijn smoes om geen motor te (mogen) rijden, is dat ik het in de winter veel te koud vindt om op zo'n dranghek te rijden. Dan lekker in mijn saaie Prius kadaver met het kacheltje en de muziek aan. Lekker puh!
 
Ik hoor vaak dat mannen afstappen omdat ze vader (ge)worden (zijn), en de vrouw het "nu te gevaarlijk vindt, want je hebt nu de verantwoordelijkheid over (een) kind(eren)"...

Nee; die 10 jaar ervoor was dan minder gevaarlijk..?!?

Zeurdoos..

Mij is ook weleens gevraagd of ik stop met motor rijden nu ik kinderen heb.
Terwijl als je naar de natuur kijkt ik mezelf nu best dood zou mogen rijden want de voortplanting is gelukt.
 
Misschien speelt bij de ouderen (40+) ook wel mee dat er nog steeds een schorriemorrie vooroordeel aan hangt.
 
Jaja, wel opscheppen dat je allerlei stoere dingen doet, maar dat weegt niet op tegen het feit dat je wel in een SAAIE Prius rijdt .








.
 
Jaja, wel opscheppen dat je allerlei stoere dingen doet, maar dat weegt niet op tegen het feit dat je wel in een SAAIE Prius rijdt
Ik overweeg ook zo'n saai ding. Met mijn 60k km per jaar is het qua betrouwbaarheid en efficiëntie misschien wel een slimme aanschaf. Ben er nog niet uit. Het imago is namelijk wel een flinke meloen die ik moet slikken. Is dus nog zeker geen done deal!

Verder ben ik wel stoer hoor, echt waar
 
Je was in ieder geval stoer genoeg om vanuit de veilige provincie af te zakken naar de gevaarlijke Randstad voor de Sloopkogel Memorial rit .
 
Op mensen die zeggen dat ze niet motorrijden omdat ‘ze zich dood zouden rijden’ reageer ik niet eens meer, evenals op mensen die niet (meer) motorrijden vanwege kinderen. Met een dergelijke instelling moet je ergens thuis in een hoekje gaan zitten met een dekentje over je hoofd, en zeker niet naar buiten gaan .
 
Als de financiën het niet meer toelaten snap ik nog. Ik ben dankbaar dat ik nooit om financiële redenen niet heb kunnen rijden.
 
Ik was gek op mijn Bandit1200 die ik ooit nieuw kocht en overreden werd door een stadsbus (die achteruit reed over me heen). Toch heb ik er niet weer een terug gekocht, ik kan mijn rijbewijs niet missen. Nu een Guzzi waarmee ik veel sneller door de bochten kan maar waar ik de topsnelheid nog nooit uitgeprobeerd heb.
 
Een beetje hetzelfde als mensen die "vroeger" getraind hebben maar dat niet meer doen omdat ze te gespierd werden,....en er nu uitzien als een gehaktbal.
 
Het ik rijd geen motor want ik rijd me dood cliché heb ik al een aantal keer gehoord.
Chronisch geval van niet kunnen, mogen of willen. Is ook niet te genezen.

mocht zelf ook nooit gaan lessen van mijn ouders. Want groot risico dat je jezelf kapot rijdt. Advies genegeerd en nu rijdt mijn vader sinds een jaar ook zelf motor.

Ook mensen kunnen veranderen.

En inderdaad: mag niet van de vrouw. Veelgebruikt excuus. Dan vraag ik me af: dat wist ze toch vanaf het begin?

Ik ga geen mensen motiveren die elk excuus aangrijpen om het niet te doen.
Motorrijden is voor velen een onbereikbare droom waar ik liever realiteit van maak.
 
Weet je, toen ik begon met rijden had ik geen cent te makken. Ik kocht echter 2 wrakken, waar ik 1 rijdende motor van gemaakt heb. Een T500 Suzuki 2 cylinder 2 takt, en de delen van een GT500 Suzuki.
Die lagen in de gemeeschappelijke fietsenstalling in het flatgebouw vlakbij waar ik woonde. In dozen, met een rijwielgedeelte wat er op leek. Die GT500 was geen frame bij, alleen alle onderdelen. Klaarblijkelijk een gejatte motor.
Die T500 werd dus mijn eerste motor. Opgebouwd, en weer rijdend was die de hemel op aarde voor me. En nu, meer dan 40 motoren later, rij ik nog steeds. Geld heb ik eigenlijk nooit echt veel van gehad, ik wilde rijden.
En zo ben ik, nu een kleine 40 jaar verder, nog steeds in het bezit van 3 motoren, en nog een paar in onderdelen. Ik haalde mijn rijbewijs in 1983..iedereen raadde het met af, zeker nadat m'n neef zich dood reed op een GPZ750, die ie nieuw gekocht had. Weet je, ik zie hem nu nog in z'n kist liggen als ik eraan terug denk. Hij werd slechts 21..sjaal om zijn nek in die kist. Die sjaal zat daar niet voor niets, hij reed zich dood. Motor en lichaam lagen voor de vangrail, zijn hoofd, met z'n helm nog op vonden ze pas later, in het slootje, beneden achter de uitrit. En toch hé, ben ik gaan rijden. Nu zijn we 40 jaar verder binnenkort, en ik rij nog steeds. En ik ben al 40 motoren verder ondertussen.
Wat een ander denkt, of voor excuses heeft, om maar niet je dromen te achtervolgen, maakt ook mij niet uit. Ik heb ze echter altijd achtervolgt, die dromen, van geluk, motorrijden, het leven zoals ik wilde.
En weet je, ik heb er geen moment spijt van gehad.
 
Moeders wilde het niet, had liever dat ik eerst de B haalde.
De ouwe heer mocht niet van moeders.

Ze hebben mij nog nooit tegen gehouden in mijn keuze.
27 jaar later, ik rij nog dagelijks (sneeuw en ijzel uitgezonderd)
En nog steeds is moeders er niet blij mee
 
Een beetje hetzelfde als mensen die "vroeger" getraind hebben maar dat niet meer doen omdat ze te gespierd werden,....en er nu uitzien als een gehaktbal.
Of mensen die een maand of zo trainen, en waarvan thuis wordt gezegd dat ze wat rustiger aan moeten doen, want ‘ze worden veel te breed’ .
 
Ik wilde al motorrijden vanaf dat ik een jaar of 12 was; elk weekend bij de motordealer (Riemersma in Eindhoven) me vergapen aan motoren, folders sparen, en met pa naar de MotoRai. Moeder was er niet blij mee, maar op m’n 19e toch m’n motorrijbewijs gehaald. Daarna een auto gekocht, want dat was ‘verstandiger’. Toen ik ging werken (1984) kreeg ik een leaseauto, dus had ik geld over voor een motor. Sindsdien ben ik altijd blijven rijden; eerst met mijn vrouw achterop, maar die vond dat na enige tijd niet meer leuk, dus toen ben ik supersports gaan rijden; niet omdat ik zo’n coureur ben, maar ik vond (en vind) het de mooiste motoren. Ik rij veel met mijn vaste motormaatjes (ook sinds ik verhuisd ben), en daarnaast rij ik met mijn vriendin, die zelf ook motor rijdt. Het blijft een fascinerende hobby, en ik blijf rijden zolang het lichamelijk en geestelijk verantwoord is.