Rikje
Die hard MF'er
Na het lezen van volgend verhaal zal iedereen denken, wat is hier nu het nut van?
Nou, er is geen nut. En ik ben gewoonweg fout.
Maar lees toch even mee.
Rijdend door deze mooie provincie rij ik op een honderd kilometer weg. Voor mij rijd een meneer, 80 - 85 km/u. Ik blijf er achter rijden, er is helemaal geen haast en ik hoef nergens naar toe.
Na een kilometer denk ik nog, die meneer zit even niet op te letten. Heeft de reusachtige witte cijfers 1 0 0 op de weg gemist. Heeft niet de groene geverfde scheiding gezien tussen ons en de tegenliggende medeweggebruikers, ook de borden zijn hem vast geheel ontgaan.
Na anderhalve kilometer wordt het onnodig warm onder mijn helm en ik begin me te ergeren. Het duurt ook niet lang of ik geef gas en haal de meneer in. Ik trek op tot zo’n 110 á 115 km/u. Er is geen haast en ik hoef nergens naar toe.
Ik kijk in mijn spiegel om te kijken hoeveel ik al ben uitgelopen, anders vind ik het inhalen ook zo onzinnig. Wat ik in mijn spiegel aantref is niet wat ik verwachtte.
Het is een middenklasse auto van Duitse makelij. Ook die heeft de andere meneer ingehaald.
Een donkerbruin vermoeden maakt zich van mij meester, bevestigd door het feit dat de twee heren in de Duitse auto me inhalen.
Vanuit de hoedenplank (dat wil ik ook, lijkt me hartstikke vet!) komt een bordje omhoog met in rode letters ‘STOP POLITIE’
Terwijl ik naar de eerstvolgende parkeerplaats wordt gedirigeerd, zit ik in mezelf te denken wat ik ga zeggen. ,,Het is uitlokking! Zal ik roepen, die vent vraagt er gewoon om ingehaald te worden”
Tegen de tijd dat ik achter de twee heren ben gestopt, besef ik ook wel dat ik een ontzettende honden…penis ben en dat er geen verweer mogelijk is.
Terwijl de 80 - 85 km/u rijdende meneer langskomt, toetert hij nog even en steekt zijn hand op. ,,Da’s nou ook weer niet nodig", mompelt één van de agenten.
Na een verhaal met de strekking dat ze me best snapte maar dat die meneer niets, maar dan ook helemaal niets fout deed krijg ik de boete overhandigd.
Ik voel me verraden, belazerd en verneukt!
Geheel ten onrechte, maar toch voel ik het zo.
Nou, er is geen nut. En ik ben gewoonweg fout.
Maar lees toch even mee.
Rijdend door deze mooie provincie rij ik op een honderd kilometer weg. Voor mij rijd een meneer, 80 - 85 km/u. Ik blijf er achter rijden, er is helemaal geen haast en ik hoef nergens naar toe.
Na een kilometer denk ik nog, die meneer zit even niet op te letten. Heeft de reusachtige witte cijfers 1 0 0 op de weg gemist. Heeft niet de groene geverfde scheiding gezien tussen ons en de tegenliggende medeweggebruikers, ook de borden zijn hem vast geheel ontgaan.
Na anderhalve kilometer wordt het onnodig warm onder mijn helm en ik begin me te ergeren. Het duurt ook niet lang of ik geef gas en haal de meneer in. Ik trek op tot zo’n 110 á 115 km/u. Er is geen haast en ik hoef nergens naar toe.
Ik kijk in mijn spiegel om te kijken hoeveel ik al ben uitgelopen, anders vind ik het inhalen ook zo onzinnig. Wat ik in mijn spiegel aantref is niet wat ik verwachtte.
Het is een middenklasse auto van Duitse makelij. Ook die heeft de andere meneer ingehaald.
Een donkerbruin vermoeden maakt zich van mij meester, bevestigd door het feit dat de twee heren in de Duitse auto me inhalen.
Vanuit de hoedenplank (dat wil ik ook, lijkt me hartstikke vet!) komt een bordje omhoog met in rode letters ‘STOP POLITIE’
Terwijl ik naar de eerstvolgende parkeerplaats wordt gedirigeerd, zit ik in mezelf te denken wat ik ga zeggen. ,,Het is uitlokking! Zal ik roepen, die vent vraagt er gewoon om ingehaald te worden”
Tegen de tijd dat ik achter de twee heren ben gestopt, besef ik ook wel dat ik een ontzettende honden…penis ben en dat er geen verweer mogelijk is.
Terwijl de 80 - 85 km/u rijdende meneer langskomt, toetert hij nog even en steekt zijn hand op. ,,Da’s nou ook weer niet nodig", mompelt één van de agenten.
Na een verhaal met de strekking dat ze me best snapte maar dat die meneer niets, maar dan ook helemaal niets fout deed krijg ik de boete overhandigd.
Ik voel me verraden, belazerd en verneukt!
Geheel ten onrechte, maar toch voel ik het zo.